Relaties
alle pijlers
Wat een cliché toch eigenlijk
dinsdag 25 november 2008 om 17:20
"Op ieder postje past een dekseltje".
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
dinsdag 25 november 2008 om 17:31
quote:Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
Een ander bizar iemand en een einzelganger?
Zonder gekheid. Sinds een paar jaar heb ik een perfecte relatie met een man die veel dezelfde eigenaardigheden heeft. Kan vervelend zijn, maar als je er goed over kunt praten en elkaar de ruimte geeft, gaat het goed.
Een ander bizar iemand en een einzelganger?
Zonder gekheid. Sinds een paar jaar heb ik een perfecte relatie met een man die veel dezelfde eigenaardigheden heeft. Kan vervelend zijn, maar als je er goed over kunt praten en elkaar de ruimte geeft, gaat het goed.
dinsdag 25 november 2008 om 17:36
Bovendien he....kan ik het me geweldig goed voorstellen dat iemand zich niet met mij wil inlaten. Ik hoef ook geen verknipte Borderliner.
Ik heb ook nog wel pluspunten hoor. Ik ben vriendelijk en lief (al zou je het niet altijd zeggen als je mijn forumschrijfsels leeft, maar in real life ben ik behoorlijk anders, exclusief het cynisme/sarcasme). Ik blijf nog altijd humoristisch en intelligent en een tikje mysterieus ( wat ik maar toeschrijf aan mijn bizarre geest).
Ik zal in ieder geval verzwijgen dat ik bepaalde desctructieve zaken heb gedaan, dat wel. En die 200 mannen in bed bed óók (tegen betaling). Jamer eigenlijk wel dat ik niet het leven heb geleid waarover ik volkomen eerlijk kan zijn. Niet dat ik er spijt van heb (van lle zelfdestructie wel natuurlijk), maar men trekt dat gewoon niet.
Ik heb ook nog wel pluspunten hoor. Ik ben vriendelijk en lief (al zou je het niet altijd zeggen als je mijn forumschrijfsels leeft, maar in real life ben ik behoorlijk anders, exclusief het cynisme/sarcasme). Ik blijf nog altijd humoristisch en intelligent en een tikje mysterieus ( wat ik maar toeschrijf aan mijn bizarre geest).
Ik zal in ieder geval verzwijgen dat ik bepaalde desctructieve zaken heb gedaan, dat wel. En die 200 mannen in bed bed óók (tegen betaling). Jamer eigenlijk wel dat ik niet het leven heb geleid waarover ik volkomen eerlijk kan zijn. Niet dat ik er spijt van heb (van lle zelfdestructie wel natuurlijk), maar men trekt dat gewoon niet.
dinsdag 25 november 2008 om 17:38
Ik heb ook jaren gedacht een tikje abnormaal te zijn in relaties. Ik heb 5 relaties gehad, maar nooit het gevoel van: dit is hem. Op de 1 of andere manier mistte er altijd wat. Apart slapen..ben ik ook een enorme fan van...ik slaap het lekkerste alleen en ook ik heb mijn ruimte nodig.
Ik heb altijd gedacht geen relatiemateriaal te zijn.
Toch ben ik nu iemand tegengekomen waarvan ik denk: heej...daar kan ik wat mee. Hij accepteert me zoals ik ben en hij weet alles van me. Hij is de eerste waarbij is kerkklokken hoor...en voor mijn doen is dat heel wat.
Ik vind dat je altijd eerlijk moet zijn over je verleden..in een relatie horen geen geheimen. Mannen moeten het totaalpakket nemen, niet alleen wat het makkelijkste is.
Ik heb in elk geval iets meer inzicht gekregen in jou digitalis, kan je postings nu een tikje beter plaatsen...
Ik heb altijd gedacht geen relatiemateriaal te zijn.
Toch ben ik nu iemand tegengekomen waarvan ik denk: heej...daar kan ik wat mee. Hij accepteert me zoals ik ben en hij weet alles van me. Hij is de eerste waarbij is kerkklokken hoor...en voor mijn doen is dat heel wat.
Ik vind dat je altijd eerlijk moet zijn over je verleden..in een relatie horen geen geheimen. Mannen moeten het totaalpakket nemen, niet alleen wat het makkelijkste is.
Ik heb in elk geval iets meer inzicht gekregen in jou digitalis, kan je postings nu een tikje beter plaatsen...
dinsdag 25 november 2008 om 17:41
Zit hier even over na te denken en kan wel begrijpen wat je bedoelt.
Als je eerlijk zou zijn over alles, dan zullen er mannen zijn die dat niet trekken of juist het tegenovergestelde gebeurt, ze willen je 'redden'.
Begrijp daarom wel dat je bepaalde zaken liever verzwijgt, al is het vooral voor jezelf jammer dat je daar niet eerlijk over kunt zijn.
Als je eerlijk zou zijn over alles, dan zullen er mannen zijn die dat niet trekken of juist het tegenovergestelde gebeurt, ze willen je 'redden'.
Begrijp daarom wel dat je bepaalde zaken liever verzwijgt, al is het vooral voor jezelf jammer dat je daar niet eerlijk over kunt zijn.
dinsdag 25 november 2008 om 17:42
Goed geschreven! In de eerste helft van je verhaal herken ik me wel. Ik geloof niet in liefde voor altijd, zielsverwanten, potjes op deksels enz. Ook al ben ik al 9 jaar met mijn vriend en zijn we samen supersterk, ik kan me best indenken dat het een keer misgaat. Mijn ouders zijn gescheiden, dat heeft er wel mee te maken.
Maar je zegt dat je niet in een relatie zou willen zitten met iemand die zoals jij is? Als ik het zo lees lijkt me het andersom, toch? Want als je zelf veel behoefte hebt aan vrijheid, lijkt me dat je niet iemand moet hebben die altijd samen wil zijn. En die mannen zijn er echt hoor!
Ik zeg trouwens ook niet álles tegen mijn vriend. Zolang jij niet van je toekomstige vriend verwacht dat hij alles wel zegt, lijkt me dat ook prima.
Maar je zegt dat je niet in een relatie zou willen zitten met iemand die zoals jij is? Als ik het zo lees lijkt me het andersom, toch? Want als je zelf veel behoefte hebt aan vrijheid, lijkt me dat je niet iemand moet hebben die altijd samen wil zijn. En die mannen zijn er echt hoor!
Ik zeg trouwens ook niet álles tegen mijn vriend. Zolang jij niet van je toekomstige vriend verwacht dat hij alles wel zegt, lijkt me dat ook prima.
dinsdag 25 november 2008 om 17:48
Ik geloof ook niet in liefde tot de dood ons scheidt, is in mijn ogen een sprookje, nou ben ik misschien sowieso een beetje cynisch ingesteld als het gaat om de liefde maar soms vraag ik me af waarom ik nog de moeite zou doen om energie te steken in een relatie als de houdbaarheidsdatum toch beperkt is. De huwelijkem, relaties die na tig jaar nog stand houden zijn erg schaars tegenwoordig
dinsdag 25 november 2008 om 17:51
Tja, toch zijn clichés er niet voor niets natuurlijk. Dus een groot deel aan waarheid zal er wel inzitten.
Ik kan me voorstellen dat je denkt dat er weinigen zijn die bij je passen als je jezelf zo beschrijft maar om er een ander cliche tegenaan te gooien: ééntje is genoeg
Geef je zelf lekker de ruimte. Jezelf als basis hebben is prima, en mocht er iemand komen, super, maar nodig is het niet altijd!
Ik kan me voorstellen dat je denkt dat er weinigen zijn die bij je passen als je jezelf zo beschrijft maar om er een ander cliche tegenaan te gooien: ééntje is genoeg
Geef je zelf lekker de ruimte. Jezelf als basis hebben is prima, en mocht er iemand komen, super, maar nodig is het niet altijd!
dinsdag 25 november 2008 om 17:57
quote:Digitalis schreef op 25 november 2008 @ 17:20:
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. .
Dit vind ik sneu Digi, hoe oud ben je, 24? Dan kan je toch niet nu al al je hoop kwijt zijn voor de komende zeventig jaar?
Een aantal dingen die je noemt, die zie ik niet als probleem. Ik denk dat iedereen wel dingen voor zichzelf houdt in een relatie. Iedereen heeft wel morbide of ´zieke´ gedachtes denk ik hoor (ik in elk geval wel, en die spreek ik echt nooit uit). En dat samen slapen, tja, ikzelf hou er wel van, maar ik heb ook een vriendin die drie kinderen heeft met een man, en een heel goeie relatie, maar ze hebben ieder hun eigen huis.
Zo zijn er natuurlijk hartstikke veel relatievormen, net waar je je prettig bij voelt.
Je prostitutieverleden (of heden?), dat vind ik een moeilijke.
Ik denk dat veel mannen (in elk geval de fatsoenlijke) daar wel op af zouden knappen, en ik zou dat echt niet bij de eerste date op tafel gooien.
Aan de andere kant lijkt het me onmogelijk een echt serieuze relatie te hebben (en daarmee bedoel ik dus, samen je financiën delen, samen kinderen opvoeden, etc) zonder dit belangrijke aspect van je verleden te kennen.
Daarom is het bijvoorbeeld al iets wat ik nooit zou gedaan hebben, maarja dat is nu makkelijk praten en heb je niets aan. Als het echt het verleden is, denk ik dat het makkelijker is dan wanneer het nog half doorloopt in het heden. Is het iets wat je tijdens je studententijd gedaan hebt eventjes, en ben je nu afgestudeerd en keurig op de rit, bijvoorbeeld, is het denk ik wat anders dan wanneer je nog op de site staat, iedereen verhalen over jou kan lezen op hookers, etc.
Wat betreft borderline denk ik hetzelfde. Je moet eerst je leven op de rit krijgen, en als dat zo is, is het makkelijker te accepteren want dan ziet iemand dat dit geen grote rol speelt in de dagelijkse omgang met jou. Alhoewel het hele stempel borderline mij idd wel af zou schrikken. Dat is hypocriet, dat weet ik, maar als iemand niet gediagnosticeerd is, lijkt het minder ernstig en hoef je ook niet te leven met het feit dat je vriend borderliner is.
En ik begrijp dat juist door wel gediagnosticeerd te zijn, je er mee om kan gaan.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. .
Dit vind ik sneu Digi, hoe oud ben je, 24? Dan kan je toch niet nu al al je hoop kwijt zijn voor de komende zeventig jaar?
Een aantal dingen die je noemt, die zie ik niet als probleem. Ik denk dat iedereen wel dingen voor zichzelf houdt in een relatie. Iedereen heeft wel morbide of ´zieke´ gedachtes denk ik hoor (ik in elk geval wel, en die spreek ik echt nooit uit). En dat samen slapen, tja, ikzelf hou er wel van, maar ik heb ook een vriendin die drie kinderen heeft met een man, en een heel goeie relatie, maar ze hebben ieder hun eigen huis.
Zo zijn er natuurlijk hartstikke veel relatievormen, net waar je je prettig bij voelt.
Je prostitutieverleden (of heden?), dat vind ik een moeilijke.
Ik denk dat veel mannen (in elk geval de fatsoenlijke) daar wel op af zouden knappen, en ik zou dat echt niet bij de eerste date op tafel gooien.
Aan de andere kant lijkt het me onmogelijk een echt serieuze relatie te hebben (en daarmee bedoel ik dus, samen je financiën delen, samen kinderen opvoeden, etc) zonder dit belangrijke aspect van je verleden te kennen.
Daarom is het bijvoorbeeld al iets wat ik nooit zou gedaan hebben, maarja dat is nu makkelijk praten en heb je niets aan. Als het echt het verleden is, denk ik dat het makkelijker is dan wanneer het nog half doorloopt in het heden. Is het iets wat je tijdens je studententijd gedaan hebt eventjes, en ben je nu afgestudeerd en keurig op de rit, bijvoorbeeld, is het denk ik wat anders dan wanneer je nog op de site staat, iedereen verhalen over jou kan lezen op hookers, etc.
Wat betreft borderline denk ik hetzelfde. Je moet eerst je leven op de rit krijgen, en als dat zo is, is het makkelijker te accepteren want dan ziet iemand dat dit geen grote rol speelt in de dagelijkse omgang met jou. Alhoewel het hele stempel borderline mij idd wel af zou schrikken. Dat is hypocriet, dat weet ik, maar als iemand niet gediagnosticeerd is, lijkt het minder ernstig en hoef je ook niet te leven met het feit dat je vriend borderliner is.
En ik begrijp dat juist door wel gediagnosticeerd te zijn, je er mee om kan gaan.
dinsdag 25 november 2008 om 17:59
Val jezelf niet zo hard. Ook op jouw potje past een dekseltje.
Iedereen mens heeft toch zijn eigenaardigheden?
Maar de vraag is wat je zelf zoekt in een man. En heb je jezelf geaccepteerd hoe je bent met al je tekortkomingen?
Echte liefde begint bij jezelf. Dat is pas een cliche maar wel waar. Luister maar eens het nummer the greatest love of all van Whitney Houston. Dat gaf mij altijd veel power.
Maar heus als dat goed zit dan is er voor jou ook wel iemand.
En katten zijn ook best gezellig toch?
Al hoewel ik het soms ondankbare beesten vind. Als ik eens lag te snotteren dan keken ze me aan met een verachtelijke blik. Niks dat ze me kwamen troosten.
Wat ik altijd maar zeg: je komt en je gaat alleen. dus leef je leven hoe jij het wilt en dan komt die leuke man vanzelf
Iedereen mens heeft toch zijn eigenaardigheden?
Maar de vraag is wat je zelf zoekt in een man. En heb je jezelf geaccepteerd hoe je bent met al je tekortkomingen?
Echte liefde begint bij jezelf. Dat is pas een cliche maar wel waar. Luister maar eens het nummer the greatest love of all van Whitney Houston. Dat gaf mij altijd veel power.
Maar heus als dat goed zit dan is er voor jou ook wel iemand.
En katten zijn ook best gezellig toch?
Al hoewel ik het soms ondankbare beesten vind. Als ik eens lag te snotteren dan keken ze me aan met een verachtelijke blik. Niks dat ze me kwamen troosten.
Wat ik altijd maar zeg: je komt en je gaat alleen. dus leef je leven hoe jij het wilt en dan komt die leuke man vanzelf
dinsdag 25 november 2008 om 18:00
Digitalis, je zegt dat je het jammer vindt dat je een leven hebt geleid waarover je niet eerlijk kunt zijn.
Ik herken dat een beetje. Vroeger had ik ook steeds de (vervelende) gewoonte om gelijk eerlijk op te biechten hoe mijn leven tot dusver was verlopen. Met als gevolg dat de andere persoon er hard vandoor ging. Na jaren alleen te zijn geweest leerde ik mijn huidige vriend kennen en gek genoeg is het verleden nu helemaal niet meer belangrijk voor me. Ik heb hem heel veel nog niet verteld (we zijn al vijf jaar bij elkaar) en ga het waarschijnlijk ook nooit doen. Omdat het niet meer belangrijk is. We leven samen in het heden en we willen in de toekomst verder met elkaar, dat is het allerbelangrijkste. Ik ben wel eerlijk en open tegen hem over van alles en nog wat, maar details bespaar ik hem gewoon liever.
Ik herken dat een beetje. Vroeger had ik ook steeds de (vervelende) gewoonte om gelijk eerlijk op te biechten hoe mijn leven tot dusver was verlopen. Met als gevolg dat de andere persoon er hard vandoor ging. Na jaren alleen te zijn geweest leerde ik mijn huidige vriend kennen en gek genoeg is het verleden nu helemaal niet meer belangrijk voor me. Ik heb hem heel veel nog niet verteld (we zijn al vijf jaar bij elkaar) en ga het waarschijnlijk ook nooit doen. Omdat het niet meer belangrijk is. We leven samen in het heden en we willen in de toekomst verder met elkaar, dat is het allerbelangrijkste. Ik ben wel eerlijk en open tegen hem over van alles en nog wat, maar details bespaar ik hem gewoon liever.
dinsdag 25 november 2008 om 18:06
Tja...ze zeggen zoveel met je komt hem wel tegen hoor, waar dan ?
Diegene die met mij een relatie zou willen aangaan, zal heel sterk in zijn schoenen moeten staan, want ik ben dus ook een moeilijke en ik wil eigenlijk ook niet samenwonen, ik heb mijn eigen stekkie echt nodig. En kinderen daar hoeft hij ook echt niet om te vragen/mee aan te komen, want ik wil geen kinderen, ik ben echt bewust kinderloos.
En ik geloof ook niet in tot de dood ons scheid.
Lastig ik denk dat ik nooit een leuke man zal vinden, of hij die mij zit zitten.
Diegene die met mij een relatie zou willen aangaan, zal heel sterk in zijn schoenen moeten staan, want ik ben dus ook een moeilijke en ik wil eigenlijk ook niet samenwonen, ik heb mijn eigen stekkie echt nodig. En kinderen daar hoeft hij ook echt niet om te vragen/mee aan te komen, want ik wil geen kinderen, ik ben echt bewust kinderloos.
En ik geloof ook niet in tot de dood ons scheid.
Lastig ik denk dat ik nooit een leuke man zal vinden, of hij die mij zit zitten.
dinsdag 25 november 2008 om 18:10
Ik ben aan de ene kant heel blij met mijn eigen stek en vrijheid, en toch knaagt er aan de andere kant ook iets aan mij die zegt van ik wil wel een leuke partner, maar die wel denkt zoals ik dat zie en ook zijn eigen ding nodig heeft, maar dat gaat vaak niet op. Mijn verleden is ook om niet naar huis over te schrijven dat betreft ???
dinsdag 25 november 2008 om 18:16
Digi, je zegt niet een zelfde soort persoon als jezelf te willen voor een relatie. Wat voor een type zoek je eigenlijk en is dat zo onmogelijk? Vertrouw je mannen nog volledig? Ik denk dat je achtergrond geen probleem hoeft te zijn. Maar het kan wel lastig zijn als je nog zware problemen hebt. De verhoudingen lopen dan al snel scheef...
dinsdag 25 november 2008 om 18:31
Digi, ik denk dat je een moordwijf bent
Herken veel in wat je allemaal opsomt (maar het gaat nu niet om mij)
Wil even iets met je delen, waarschijnlijk ken je het al maar toch....
Positief!!
Mensen met Borderline hebben behalve moeilijkheden in sociaal opzicht ook stuk voor stuk hele mooie eigenschappen, daar willen we eens aandacht aan besteden.
Je zult het niet geloven, maar echt; mensen met Borderline hebben deze eigenschappen en zijn daarvoor zeer waardevol en bewonderenswaardig te noemen:
Mensen met borderline zijn:
- respectvol naar alles wat leeft
- behulpzaam
- meelevend
- creatief, op heel veel gebieden
- creatief in het omgaan met problemen
- prettig gestoord
- gangmakers op feestjes
- niet met opzet kwetsend tegenover anderen
- doordenkers
- nooit saai
- snelle denkers
- gevoelsmensen
- doorzetters
- begripvol
- knuffelmensen
- goeie 'mental coaches'
- goed in het steunen van anderen
- strijdlustig
- sterk
- bewust van medemensen
- hypergevoelig, ook of juist in het aanvoelen van een ander
- door borderline levenswijs
- dierenliefhebbers
- (gedwongen) bezig met wezenlijke dingen in het leven
Mensen met Borderline hebben:
- humor
- gezonde zelfspot
- veel levenservaring
Mensen met Borderline geven:
- anderen dingen om over na te denken
- veel plezier door impulsiviteit en grenzeloosheid
- een andere kijk op het leven
En! Nog een op de koop toe
Herken veel in wat je allemaal opsomt (maar het gaat nu niet om mij)
Wil even iets met je delen, waarschijnlijk ken je het al maar toch....
Positief!!
Mensen met Borderline hebben behalve moeilijkheden in sociaal opzicht ook stuk voor stuk hele mooie eigenschappen, daar willen we eens aandacht aan besteden.
Je zult het niet geloven, maar echt; mensen met Borderline hebben deze eigenschappen en zijn daarvoor zeer waardevol en bewonderenswaardig te noemen:
Mensen met borderline zijn:
- respectvol naar alles wat leeft
- behulpzaam
- meelevend
- creatief, op heel veel gebieden
- creatief in het omgaan met problemen
- prettig gestoord
- gangmakers op feestjes
- niet met opzet kwetsend tegenover anderen
- doordenkers
- nooit saai
- snelle denkers
- gevoelsmensen
- doorzetters
- begripvol
- knuffelmensen
- goeie 'mental coaches'
- goed in het steunen van anderen
- strijdlustig
- sterk
- bewust van medemensen
- hypergevoelig, ook of juist in het aanvoelen van een ander
- door borderline levenswijs
- dierenliefhebbers
- (gedwongen) bezig met wezenlijke dingen in het leven
Mensen met Borderline hebben:
- humor
- gezonde zelfspot
- veel levenservaring
Mensen met Borderline geven:
- anderen dingen om over na te denken
- veel plezier door impulsiviteit en grenzeloosheid
- een andere kijk op het leven
En! Nog een op de koop toe
dinsdag 25 november 2008 om 18:38
quote:Margaretha2 schreef op 25 november 2008 @ 17:57:
[...]
Dit vind ik sneu Digi, hoe oud ben je, 24? Dan kan je toch niet nu al al je hoop kwijt zijn voor de komende zeventig jaar?
Ik denk dat dat getuigt van inzicht en realisme.Natuurlijk denk ik dat want ik ben zelf ook zo, zij het dat ik veel ouder ben dan Digi.
Je prostitutieverleden (of heden?), dat vind ik een moeilijke.
Ik denk dat veel mannen (in elk geval de fatsoenlijke) daar wel op af zouden knappen, Dat zou mij nu weer geen donder kunnen schelen.
Wat betreft borderline denk ik hetzelfde. Je moet eerst je leven op de rit krijgen, en als dat zo is, is het makkelijker te accepteren want dan ziet iemand dat dit geen grote rol speelt in de dagelijkse omgang met jou. Alhoewel het hele stempel borderline mij idd wel af zou schrikken. Dat is hypocriet, dat weet ik, maar als iemand niet gediagnosticeerd is, lijkt het minder ernstig en hoef je ook niet te leven met het feit dat je vriend borderliner is.
En ik begrijp dat juist door wel gediagnosticeerd te zijn, je er mee om kan gaan.
Op ieder potje past een dekseltje. En in ieder pistool past een kogeltje.
Digi, kindje, volgens mij ben je niet gekker dan veel andere mensen had ik maar een toverstokje dan maakte ik dat je je beter voelde, bij ontstentenis daarvan laat ik het bij een virtuele knuffel en een zoen bovenop je knar.PLOP.
[...]
Dit vind ik sneu Digi, hoe oud ben je, 24? Dan kan je toch niet nu al al je hoop kwijt zijn voor de komende zeventig jaar?
Ik denk dat dat getuigt van inzicht en realisme.Natuurlijk denk ik dat want ik ben zelf ook zo, zij het dat ik veel ouder ben dan Digi.
Je prostitutieverleden (of heden?), dat vind ik een moeilijke.
Ik denk dat veel mannen (in elk geval de fatsoenlijke) daar wel op af zouden knappen, Dat zou mij nu weer geen donder kunnen schelen.
Wat betreft borderline denk ik hetzelfde. Je moet eerst je leven op de rit krijgen, en als dat zo is, is het makkelijker te accepteren want dan ziet iemand dat dit geen grote rol speelt in de dagelijkse omgang met jou. Alhoewel het hele stempel borderline mij idd wel af zou schrikken. Dat is hypocriet, dat weet ik, maar als iemand niet gediagnosticeerd is, lijkt het minder ernstig en hoef je ook niet te leven met het feit dat je vriend borderliner is.
En ik begrijp dat juist door wel gediagnosticeerd te zijn, je er mee om kan gaan.
Op ieder potje past een dekseltje. En in ieder pistool past een kogeltje.
Digi, kindje, volgens mij ben je niet gekker dan veel andere mensen had ik maar een toverstokje dan maakte ik dat je je beter voelde, bij ontstentenis daarvan laat ik het bij een virtuele knuffel en een zoen bovenop je knar.PLOP.
anoniem_70091 wijzigde dit bericht op 25-11-2008 18:40
Reden: display probleempje.
Reden: display probleempje.
% gewijzigd
Het enige dat het leven draaglijk maakt is de wetenschap dat het tijdelijk is.
dinsdag 25 november 2008 om 18:58
Twee reacties. De eerste alsof ik je niet ken, de tweede omdat ik je wel ken .
Wat ik eigenlijk vooral lees is een bepaalde angst dat je misschien nooit iemand zult vinden om een fijne relatie mee te hebben. Dat je cynisme hierin een stukje realiteitszin maar vooral ook angst is (kan ik mis hebben natuurlijk).
Je hebt veel meegemaakt. Maar je verleden maakt jou maar deels. En je kunt zelf een hoop bepalen van hoe je in de toekomst zult kunnen zijn. Schaamte is niet nodig. Je hebt de keuzes gemaakt zoals je ze gemaakt hebt. Noem het een .... flinke hoeveelheid levenservaring . Je bent zoveel meer dan je verleden. En tegelijkertijd, heeft datzelfde verleden dat niet standaard is maar wel het jouwe, je niet ook mooie, interessante ervaringen gegeven? Dat moet haast wel. Alleen daarom al je niet schamen. Het gegeven is neutraal. De waarde wordt bepaald door de toeschouwer. Dus ook door jou. Je kunt die optelsom opnieuw maken.
Want trots zijn op jezelf, geloven in je kracht, in je authenticiteit, dat zal er juist bij helpen om misschien iemand te vinden die ook zo naar jou kijkt. Met bewondering en een liefdevolle blik ipv veroordelend en/of redder-complexend. En je bent krachtig anders was je niet hier.
Reactie nr. 2. Je bent uniek. En je bent een heel leuk, interessant, grappig, bijzonder mens. Nee niet de makkelijkste, dat geloof ik al spreek ik niet uit ervaring (heb je nog niet moeilijk meegemaakt ). Je bent niet de enige, massa's mensen met handleidingen.
Afgezien daarvan geloof ik idd niet in het cliche. Ten eerste kunnen er wel meer passen. En ten tweede heb ik ondertussen het gevoel dat het beter is als je streeft naar een relatie met jezelf waarbij je eigen pot en deksel goed op elkaar passen zeg maar. En dat het mooi is als je een potje met deksel kunt vinden wat niet al teveel vloekt, elkaar juist nog beter doet uitkomen.
Dat zo'n man voor jou bestaat, daar ben ik van overtuigd.
Wat ik eigenlijk vooral lees is een bepaalde angst dat je misschien nooit iemand zult vinden om een fijne relatie mee te hebben. Dat je cynisme hierin een stukje realiteitszin maar vooral ook angst is (kan ik mis hebben natuurlijk).
Je hebt veel meegemaakt. Maar je verleden maakt jou maar deels. En je kunt zelf een hoop bepalen van hoe je in de toekomst zult kunnen zijn. Schaamte is niet nodig. Je hebt de keuzes gemaakt zoals je ze gemaakt hebt. Noem het een .... flinke hoeveelheid levenservaring . Je bent zoveel meer dan je verleden. En tegelijkertijd, heeft datzelfde verleden dat niet standaard is maar wel het jouwe, je niet ook mooie, interessante ervaringen gegeven? Dat moet haast wel. Alleen daarom al je niet schamen. Het gegeven is neutraal. De waarde wordt bepaald door de toeschouwer. Dus ook door jou. Je kunt die optelsom opnieuw maken.
Want trots zijn op jezelf, geloven in je kracht, in je authenticiteit, dat zal er juist bij helpen om misschien iemand te vinden die ook zo naar jou kijkt. Met bewondering en een liefdevolle blik ipv veroordelend en/of redder-complexend. En je bent krachtig anders was je niet hier.
Reactie nr. 2. Je bent uniek. En je bent een heel leuk, interessant, grappig, bijzonder mens. Nee niet de makkelijkste, dat geloof ik al spreek ik niet uit ervaring (heb je nog niet moeilijk meegemaakt ). Je bent niet de enige, massa's mensen met handleidingen.
Afgezien daarvan geloof ik idd niet in het cliche. Ten eerste kunnen er wel meer passen. En ten tweede heb ik ondertussen het gevoel dat het beter is als je streeft naar een relatie met jezelf waarbij je eigen pot en deksel goed op elkaar passen zeg maar. En dat het mooi is als je een potje met deksel kunt vinden wat niet al teveel vloekt, elkaar juist nog beter doet uitkomen.
Dat zo'n man voor jou bestaat, daar ben ik van overtuigd.
dinsdag 25 november 2008 om 19:06
