Relaties
alle pijlers
Wat een cliché toch eigenlijk
dinsdag 25 november 2008 om 17:20
"Op ieder postje past een dekseltje".
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
dinsdag 25 november 2008 om 20:10
Mastermind! (insert knuffelsmiley here).
Ja, ik herken wel veel van mijzelf in jou, haha. Ook wat betreft onze oneindige geest (hét langlopende verhaal in onze koppen, gnagna).
Ik moest altijd denken aan de uitspraak van Catwoman in Batman returns. Hij vraagt haar om met hem in zijn landhuis te komen wonen. Zij zegt: ik zou zo graag met jou zijn, wonen in jouw huis, samen slapen.....maar kan ik dan nog met mezelf leven?
Zaken benauwen me al heel snel. De gedachte ergens bij te horen voor altijd....ik spring nog liever in een bak met tarantula's (arachnafobia in tha house here).
Maar: we zijn sociale beesten, en verlangen allemaal naar een vriendengroep, goede familieband of een partner for life. Ik dus ook, hoezeer ik ook een eenling ben.
En soms heb ik de angstgedachte: nu ben ik 24, zie ik er behoorlijk goed uit, maar straks dient de verloedering in de vorm van de Tand des Tijds aan....en heb ik helemaal geen kans meer op een man die ik écht geweldig vind. Kinderachtig he?
Ja, ik herken wel veel van mijzelf in jou, haha. Ook wat betreft onze oneindige geest (hét langlopende verhaal in onze koppen, gnagna).
Ik moest altijd denken aan de uitspraak van Catwoman in Batman returns. Hij vraagt haar om met hem in zijn landhuis te komen wonen. Zij zegt: ik zou zo graag met jou zijn, wonen in jouw huis, samen slapen.....maar kan ik dan nog met mezelf leven?
Zaken benauwen me al heel snel. De gedachte ergens bij te horen voor altijd....ik spring nog liever in een bak met tarantula's (arachnafobia in tha house here).
Maar: we zijn sociale beesten, en verlangen allemaal naar een vriendengroep, goede familieband of een partner for life. Ik dus ook, hoezeer ik ook een eenling ben.
En soms heb ik de angstgedachte: nu ben ik 24, zie ik er behoorlijk goed uit, maar straks dient de verloedering in de vorm van de Tand des Tijds aan....en heb ik helemaal geen kans meer op een man die ik écht geweldig vind. Kinderachtig he?
dinsdag 25 november 2008 om 20:14
dinsdag 25 november 2008 om 20:14
quote:blijfgewoonbianca schreef op 25 november 2008 @ 19:38:
[...]
Ik geloof zelfs dat er meerdere deksels voor een potje beschikbaar zijn en andersom ook .
Ik denk wel dat je soms het deksel of het potje een beetje moet helpen om te passen , of dat je soms een elastiekje moet gebruiken om het echt lekker te laten passen , maar dat het dan ook prima zit !
En sommige potjes of deksels hebben gewoon de mazzel dat ze een gangbare maat hebben , er zijn ook potjes waarop veel deksels lijken te passen , maar die zijn dan vaak toch iets te groot of iets te krap .he-le-maal mee eens!
[...]
Ik geloof zelfs dat er meerdere deksels voor een potje beschikbaar zijn en andersom ook .
Ik denk wel dat je soms het deksel of het potje een beetje moet helpen om te passen , of dat je soms een elastiekje moet gebruiken om het echt lekker te laten passen , maar dat het dan ook prima zit !
En sommige potjes of deksels hebben gewoon de mazzel dat ze een gangbare maat hebben , er zijn ook potjes waarop veel deksels lijken te passen , maar die zijn dan vaak toch iets te groot of iets te krap .he-le-maal mee eens!
dinsdag 25 november 2008 om 20:15
quote:Digitalis schreef op 25 november 2008 @ 20:10:
En soms heb ik de angstgedachte: nu ben ik 24, zie ik er behoorlijk goed uit, maar straks dient de verloedering in de vorm van de Tand des Tijds aan....en heb ik helemaal geen kans meer op een man die ik écht geweldig vind. Kinderachtig he?Ik ben 28 dus nog eerder verloederd en oud en gerimpeld dan jij... Ik word gewoon een rijk maf oud wijf, en dan neem ik een vriendje van 21
En soms heb ik de angstgedachte: nu ben ik 24, zie ik er behoorlijk goed uit, maar straks dient de verloedering in de vorm van de Tand des Tijds aan....en heb ik helemaal geen kans meer op een man die ik écht geweldig vind. Kinderachtig he?Ik ben 28 dus nog eerder verloederd en oud en gerimpeld dan jij... Ik word gewoon een rijk maf oud wijf, en dan neem ik een vriendje van 21
dinsdag 25 november 2008 om 20:16
dinsdag 25 november 2008 om 20:22
Mama!!!! "snif"
Nee,geen drank en drugs
Maar dat had zo een valkuil kunnen zijn.
Je lijstje
Is het erg opschepperig als het vrijwel allemaal op mij van toepassing is?
Je lijkt mij een wereldmoeder!
En een dikke knuf voor je dochter omdat ik denk haar te begrijpen.
Ook 1 voor jou trouwens,want heftig is het als moeder zijnde ook (ben zelf ook een moeder)
Nee,geen drank en drugs
Maar dat had zo een valkuil kunnen zijn.
Je lijstje
Is het erg opschepperig als het vrijwel allemaal op mij van toepassing is?
Je lijkt mij een wereldmoeder!
En een dikke knuf voor je dochter omdat ik denk haar te begrijpen.
Ook 1 voor jou trouwens,want heftig is het als moeder zijnde ook (ben zelf ook een moeder)
dinsdag 25 november 2008 om 20:23
Digi,
Hiero dus twee leipo's in een huis.
Allebei met een rugzakje. En alleen de dingen die er toe doen in het heden of de toekomst hebben we gedeeld. De rest tja zolang de drager er ook geen last van heeft.... is alles uit het verleden geweest en heeft de ervaring daarvan die gene gemaakt tot het mens wat hij/zij nu is.
Van mijn verslaving weet mijn vriend wel. Mijn overmatig recreatief alcohol gebruik maakt hij ook mee. En hij zegt dat ik dan nog grappiger wordt omdat ik dan vooral om mezelf moet lachen.
Maar hij weet ook heel veel niet omdat het er niet meer toe doet,
Wat moet hij nou met de info dat ik vroeger zo verdrietig was dat ik mezelf beschadigde, leeg kotste en weer volvrat. Voor treinen wilde springen.
Hoeveel neukertjes de revue zijn gepasseerd.
Dito weet ik ook van hem wel wat en dingen niet. Ook uitgesproken dat we het over sommige dingen het niet gaan hebben.
Gedane zaken nemen geen keer.het gaat om nu en straks en later en hoe vullen we dat in.
Hiero dus twee leipo's in een huis.
Allebei met een rugzakje. En alleen de dingen die er toe doen in het heden of de toekomst hebben we gedeeld. De rest tja zolang de drager er ook geen last van heeft.... is alles uit het verleden geweest en heeft de ervaring daarvan die gene gemaakt tot het mens wat hij/zij nu is.
Van mijn verslaving weet mijn vriend wel. Mijn overmatig recreatief alcohol gebruik maakt hij ook mee. En hij zegt dat ik dan nog grappiger wordt omdat ik dan vooral om mezelf moet lachen.
Maar hij weet ook heel veel niet omdat het er niet meer toe doet,
Wat moet hij nou met de info dat ik vroeger zo verdrietig was dat ik mezelf beschadigde, leeg kotste en weer volvrat. Voor treinen wilde springen.
Hoeveel neukertjes de revue zijn gepasseerd.
Dito weet ik ook van hem wel wat en dingen niet. Ook uitgesproken dat we het over sommige dingen het niet gaan hebben.
Gedane zaken nemen geen keer.het gaat om nu en straks en later en hoe vullen we dat in.
anoniem_71933 wijzigde dit bericht op 25-11-2008 20:26
Reden: euh.. beetje mosterd, veel te lang over gedaan,
Reden: euh.. beetje mosterd, veel te lang over gedaan,
% gewijzigd
dinsdag 25 november 2008 om 20:26
quote:iry schreef op 25 november 2008 @ 20:22:
Mama!!!! "snif"
Nee,geen drank en drugs
Maar dat had zo een valkuil kunnen zijn.
Je lijstje
Is het erg opschepperig als het vrijwel allemaal op mij van toepassing is? Zeker niet!
Je lijkt mij een wereldmoeder! Dankjewel...
En een dikke knuf voor je dochter omdat ik denk haar te begrijpen.
Ook 1 voor jou trouwens,want heftig is het als moeder zijnde ook (ben zelf ook een moeder)
Mama!!!! "snif"
Nee,geen drank en drugs
Maar dat had zo een valkuil kunnen zijn.
Je lijstje
Is het erg opschepperig als het vrijwel allemaal op mij van toepassing is? Zeker niet!
Je lijkt mij een wereldmoeder! Dankjewel...
En een dikke knuf voor je dochter omdat ik denk haar te begrijpen.
Ook 1 voor jou trouwens,want heftig is het als moeder zijnde ook (ben zelf ook een moeder)
dinsdag 25 november 2008 om 20:27
dinsdag 25 november 2008 om 20:28
Toch denk ik dat het waar is, (potje deksel verhaal)
Ik ben namelijk zo'n bizar iemand met eigenaardige trekjes en gedachten. Ik kon met niemand echt mijzelf delen (ook niet met vrienden) En als ik een relatie had, dacht ik: oke, dit is het.. er schort niets aan de relatie maar nee zo wil ik niet leven. Of misschien lattend dan? Eigen ruimte eigen tijd eigen alles en dan af en toe dat vriendje. Maar dat vond ik op den duur niet goed genoeg meer.
En toen gebeurde het onmogelijke. Iemand die even bizar en eigenaardig is maar op een totaal andere manier dan ik. En het klopt precies en bij hem kan ik wel volledig mezelf zijn. En plotseling wilde ik wel altijd samen slapen. Ik heb bij hem heel veel vrijheid om te doen en te denken wat ik wil, dat heeft hij ook nodig en we snappen dat compleet van elkaar!
Er is hoop!
Enerzijds is je verhaal dus heel herkenbaar, maar het is helemaal omgedraaid van de een op de andere dag!
Ik ben namelijk zo'n bizar iemand met eigenaardige trekjes en gedachten. Ik kon met niemand echt mijzelf delen (ook niet met vrienden) En als ik een relatie had, dacht ik: oke, dit is het.. er schort niets aan de relatie maar nee zo wil ik niet leven. Of misschien lattend dan? Eigen ruimte eigen tijd eigen alles en dan af en toe dat vriendje. Maar dat vond ik op den duur niet goed genoeg meer.
En toen gebeurde het onmogelijke. Iemand die even bizar en eigenaardig is maar op een totaal andere manier dan ik. En het klopt precies en bij hem kan ik wel volledig mezelf zijn. En plotseling wilde ik wel altijd samen slapen. Ik heb bij hem heel veel vrijheid om te doen en te denken wat ik wil, dat heeft hij ook nodig en we snappen dat compleet van elkaar!
Er is hoop!
Enerzijds is je verhaal dus heel herkenbaar, maar het is helemaal omgedraaid van de een op de andere dag!
dinsdag 25 november 2008 om 20:32
Lekker stuk gescheurd goed van me (Digi dus), er past vooral geen deksel op jouw pot omdat je dat niet wil, nergens anders om.
Misschien weet je van mij dat ik niet van het 'geven en nemen' en 'liefde is water bij de wijn doen....' type ben, maar zo'n type ben ik dus niet. Bij mij moet het kloppen en als het klopt dan pas ik me vast wel aan, al heb ik zelf niet heel erg het idee dat ik dat doe. Maar ik weet wel en voel ook dat, als ik wil dat er een deksel op mijn pot past, ik niet alleen maar voor mezelf kan gaan maar dat ik ook ruimte maak voor de ander in mijn leven om te zijn zoals hij wil zijn.
Dat gaat - in mijn geval nu - vanzelf en voor mij is het de enige manier om een relatie niet een hele klus te vinden. Ook ik dacht geen relatie materiaal te zijn. Sterker nog, twee van mijn exen hebben mij gezegd dat ik geen relatiemateriaal ben. Maar het viel erg mee uiteindelijk, toen ik iemand tegenkwam die mij niet ging veranderen en die ik niet wilde veranderen. Ik was toen 33. Tor die tijd was het behelpen en moet je nagaan, ik wílde wel, het ging gewoon niet.
Jij wil helemaal niet schat. Je bent nu een open pot en zo nu en dan komt er even een deksel op zitten die nog niet eens de kans krijgt om een slag in het schroefdraad te krijgen, dan voel jij je opgesloten en hups, weg met die deksel. Geeft niks maar het is echt te vroeg voor conclusies volgens mij.
Er is geen ruimte voor echt een ander in jouw leven. Nóg niet. Je bent 24. Geen 44 (ik bijna wel) en je leven ligt letterlijk nog voor je. Niet nu al gaan roepen dat jouw pot zonder deksel blijft hoor, daarvoor is het veel te vroeg, doe dat over 20 jaar maar goed? Als ik 60 ben en jij 44.
Misschien weet je van mij dat ik niet van het 'geven en nemen' en 'liefde is water bij de wijn doen....' type ben, maar zo'n type ben ik dus niet. Bij mij moet het kloppen en als het klopt dan pas ik me vast wel aan, al heb ik zelf niet heel erg het idee dat ik dat doe. Maar ik weet wel en voel ook dat, als ik wil dat er een deksel op mijn pot past, ik niet alleen maar voor mezelf kan gaan maar dat ik ook ruimte maak voor de ander in mijn leven om te zijn zoals hij wil zijn.
Dat gaat - in mijn geval nu - vanzelf en voor mij is het de enige manier om een relatie niet een hele klus te vinden. Ook ik dacht geen relatie materiaal te zijn. Sterker nog, twee van mijn exen hebben mij gezegd dat ik geen relatiemateriaal ben. Maar het viel erg mee uiteindelijk, toen ik iemand tegenkwam die mij niet ging veranderen en die ik niet wilde veranderen. Ik was toen 33. Tor die tijd was het behelpen en moet je nagaan, ik wílde wel, het ging gewoon niet.
Jij wil helemaal niet schat. Je bent nu een open pot en zo nu en dan komt er even een deksel op zitten die nog niet eens de kans krijgt om een slag in het schroefdraad te krijgen, dan voel jij je opgesloten en hups, weg met die deksel. Geeft niks maar het is echt te vroeg voor conclusies volgens mij.
Er is geen ruimte voor echt een ander in jouw leven. Nóg niet. Je bent 24. Geen 44 (ik bijna wel) en je leven ligt letterlijk nog voor je. Niet nu al gaan roepen dat jouw pot zonder deksel blijft hoor, daarvoor is het veel te vroeg, doe dat over 20 jaar maar goed? Als ik 60 ben en jij 44.
dinsdag 25 november 2008 om 20:35
quote:Digitalis schreef op 25 november 2008 @ 20:14:
Oh en trouwens, 24 is jong, dat weet ik. Maar ik ken bijna alleen maar mensen met relatie of die relaties hebben gehád. Ik kan me ook bijzonder slecht open opstellen.
Haha, ik ben 28 en heb eigenlijk ook geen noemenswaardige goede relatie gehad, maar ik ken dan weer best veel mensen die vrijgezel zijn of ook geen relatie-experts zijn. Wat zou dat eigenlijk over mij zeggen? En dat ik bovendien ook niet lelijk als de nacht ben? Tering, dan heb ik een karakter van heb-ik-jou-daar haha.
Weet je, ook over 10 jaar kun je nog makkelijk mannen aan de haak slaan hoor. Hier in Amsterdam gaan veel mensen zeker nog wel tot hun 40ste vaak uit. Genoeg animo lijkt me! En over dat openstellen, dat leer je wel. Je hebt gewoon iemand nodig die veel vragen stelt. Trouwens, op de een of andere manier heb ik vaak vrouwen die van top tot teen verwachten dat ik ze aanvoel, alsof ik een paranormaal begaafd ben, krijg echt de kriebels van dat soort vrouwen hoor. Het is wel fijn als een vrouw zich toch wel openstelt.
Oh en trouwens, 24 is jong, dat weet ik. Maar ik ken bijna alleen maar mensen met relatie of die relaties hebben gehád. Ik kan me ook bijzonder slecht open opstellen.
Haha, ik ben 28 en heb eigenlijk ook geen noemenswaardige goede relatie gehad, maar ik ken dan weer best veel mensen die vrijgezel zijn of ook geen relatie-experts zijn. Wat zou dat eigenlijk over mij zeggen? En dat ik bovendien ook niet lelijk als de nacht ben? Tering, dan heb ik een karakter van heb-ik-jou-daar haha.
Weet je, ook over 10 jaar kun je nog makkelijk mannen aan de haak slaan hoor. Hier in Amsterdam gaan veel mensen zeker nog wel tot hun 40ste vaak uit. Genoeg animo lijkt me! En over dat openstellen, dat leer je wel. Je hebt gewoon iemand nodig die veel vragen stelt. Trouwens, op de een of andere manier heb ik vaak vrouwen die van top tot teen verwachten dat ik ze aanvoel, alsof ik een paranormaal begaafd ben, krijg echt de kriebels van dat soort vrouwen hoor. Het is wel fijn als een vrouw zich toch wel openstelt.
