Relaties
alle pijlers
Wat een cliché toch eigenlijk
dinsdag 25 november 2008 om 17:20
"Op ieder postje past een dekseltje".
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
dinsdag 25 november 2008 om 19:12
Ik heb op dit forum al wat overtuigde nooit-kinderen-willen-krijgende vrouwen topics zien openen over...jawel , het moederschap !
Ik heb zelf ook dingen gedaan waarvan ik vroeger nooit gedacht zou hebben die te kunnen / willen .
Zeg nou niet te snel " niet " of " nooit " , meid . Wat je nu niet wil kan later juist misschien iets zijn wat je het toppunt van geluk lijkt .
Zoek niet teveel binnen de jezelf opgelegde grenzen , wijs niet te snel af wat buiten die grenzen valt .
Ik heb zelf ook dingen gedaan waarvan ik vroeger nooit gedacht zou hebben die te kunnen / willen .
Zeg nou niet te snel " niet " of " nooit " , meid . Wat je nu niet wil kan later juist misschien iets zijn wat je het toppunt van geluk lijkt .
Zoek niet teveel binnen de jezelf opgelegde grenzen , wijs niet te snel af wat buiten die grenzen valt .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 25 november 2008 om 19:14
Digitalis,
Sodeju! Wij denken tegengesteld op het moment. Ik heb gister nog lopen verkondigen dat op elk potje een dekseltje past en daar geloof ik nog steeds in. Aan de ene kant houd mij dat op de been, omdat ik het belangrijkste in mijn leven een levenspartner vind en nog steeds de verwachting heb dat ik diegene ooit nog wel tegenkom. Maar ach, er zullen vast wel dekseltjes rondlopen, alleen is het de kunst om ze te vinden.
En als ik het niet zou vinden? Tja, daar loop ik ook al tijden meerond. Genoegen nemen met minder? Denk dat ik me daar best overheen kan zetten. Ik wil in ieder geval niet de eeuwige vrijgezel zijn. Misschien zou ik ook eens minder kritisch moeten zijn, geen idee. Liefde, ja blijft lastig.
En waarom zou je niet eerlijk zijn? Dat snap ik echt niet. Ik zou er zelf geen zin in hebben om telkens een ander masker op te houden en bovendien kun je er vroeg of laat toch niet omheen. Waarom niet meteen duidelijkheid verschaffen in het begin?
Maar ook dat blijft lastig. Zo had ik vorige week een date, en van te voren aan mensen gevraagd of ik open kaart zou moeten spelen met mijn problemen of niet. Verschillende reacties, de een zei: 'misschien iets te heftig op een eerste date en bouw het langzaam op' en de andere kant zei: 'als ze je niet kan waarderen hoe je op dit moment bent - iedereen in zijn leven krijgt tegenslagen te verwerken - dan is ze jou het ook niet waard. Zelf weet ik het eerlijk gezegd ook niet, maar ik vertel gewoon wat mij dwarst zit. Geen valse verwachtingen daardoor en ik filter meteen of het de moeite waard is om er mee door te gaan.
Oja, ik heb deels wel open kaart gespeeld, maar hierdoor bleef zij met vragen achter. De date was aangenaam, alleen had het een vervelend staartje, door een overdadige invloed aan oeso en wodka, waardoor het iets anders liep. Ik heb haar helaas nog niet duidelijk kunnen spreken in hoeverre mijn situatie meespeelt in verder contact, maar hoop dit nog wel te komen weten. Daarnaast kwam ik erachter eigenlijk genoeg met mezelf te doen te hebben en momenteel geen vrouw in mijn leven te kunnen hebben, wel een sv-tje trouwens
.
Bottom line; op lange termijn gericht, lijkt me open kaart spelen essentieel, maar zoals het met alles gaat, zijn er zoveel mensen en zoveel wensen, dat het natuurlijk afhangt van de persoon.
Hoe vreemd een persoon ook is, en hoe vreemd iemand mij ook zou vinden, als het haar niet uit zou maken, dan zou het mij ook niet uitmaken.
Sodeju! Wij denken tegengesteld op het moment. Ik heb gister nog lopen verkondigen dat op elk potje een dekseltje past en daar geloof ik nog steeds in. Aan de ene kant houd mij dat op de been, omdat ik het belangrijkste in mijn leven een levenspartner vind en nog steeds de verwachting heb dat ik diegene ooit nog wel tegenkom. Maar ach, er zullen vast wel dekseltjes rondlopen, alleen is het de kunst om ze te vinden.
En als ik het niet zou vinden? Tja, daar loop ik ook al tijden meerond. Genoegen nemen met minder? Denk dat ik me daar best overheen kan zetten. Ik wil in ieder geval niet de eeuwige vrijgezel zijn. Misschien zou ik ook eens minder kritisch moeten zijn, geen idee. Liefde, ja blijft lastig.
En waarom zou je niet eerlijk zijn? Dat snap ik echt niet. Ik zou er zelf geen zin in hebben om telkens een ander masker op te houden en bovendien kun je er vroeg of laat toch niet omheen. Waarom niet meteen duidelijkheid verschaffen in het begin?
Maar ook dat blijft lastig. Zo had ik vorige week een date, en van te voren aan mensen gevraagd of ik open kaart zou moeten spelen met mijn problemen of niet. Verschillende reacties, de een zei: 'misschien iets te heftig op een eerste date en bouw het langzaam op' en de andere kant zei: 'als ze je niet kan waarderen hoe je op dit moment bent - iedereen in zijn leven krijgt tegenslagen te verwerken - dan is ze jou het ook niet waard. Zelf weet ik het eerlijk gezegd ook niet, maar ik vertel gewoon wat mij dwarst zit. Geen valse verwachtingen daardoor en ik filter meteen of het de moeite waard is om er mee door te gaan.
Oja, ik heb deels wel open kaart gespeeld, maar hierdoor bleef zij met vragen achter. De date was aangenaam, alleen had het een vervelend staartje, door een overdadige invloed aan oeso en wodka, waardoor het iets anders liep. Ik heb haar helaas nog niet duidelijk kunnen spreken in hoeverre mijn situatie meespeelt in verder contact, maar hoop dit nog wel te komen weten. Daarnaast kwam ik erachter eigenlijk genoeg met mezelf te doen te hebben en momenteel geen vrouw in mijn leven te kunnen hebben, wel een sv-tje trouwens
.Bottom line; op lange termijn gericht, lijkt me open kaart spelen essentieel, maar zoals het met alles gaat, zijn er zoveel mensen en zoveel wensen, dat het natuurlijk afhangt van de persoon.
Hoe vreemd een persoon ook is, en hoe vreemd iemand mij ook zou vinden, als het haar niet uit zou maken, dan zou het mij ook niet uitmaken.
dinsdag 25 november 2008 om 19:17
Digi, ik lees met plezier je postings. Ook die waarin je openhartig vertelt over je verleden. Je bent volgens mij een heel interessant mens waar je maar weinig van tegenkomt (op uitzondering van de vivadames)
Ik kan niet tippen aan de eerste (neutrale) omschrijving van Feliciaatje maar ga er vanuit dat ik er ook zo over denk
En ook ik geloof niet in 'op ieder potje..' Er zijn mensen die alleen sterven, de liefde van hun leven weggekaapt zien worden, door allerlei omstandigheden niet eens aan de liefde van hun leven toekomen, dus ja, het kan allemaal. Geldt voor jou net zo goed als voor mij.
Wat je verleden betreft, je bent wie je nu bent. Verleden is overleden en een ilussie
Ik kan niet tippen aan de eerste (neutrale) omschrijving van Feliciaatje maar ga er vanuit dat ik er ook zo over denk
En ook ik geloof niet in 'op ieder potje..' Er zijn mensen die alleen sterven, de liefde van hun leven weggekaapt zien worden, door allerlei omstandigheden niet eens aan de liefde van hun leven toekomen, dus ja, het kan allemaal. Geldt voor jou net zo goed als voor mij.
Wat je verleden betreft, je bent wie je nu bent. Verleden is overleden en een ilussie
dinsdag 25 november 2008 om 19:21
Heel herkenbaar Digi,
Inmiddels wat ouder niet heel veel hoor, geen verslavingen meer, ben zelfs gestopt met roken twee jaar geleden.
Alleen alcohol. Geef mij een fles en ik zuip het op maak me niet uit wat er zit, (alhoewel, niet met breezer troep aankomen hé) Dus dat sta ik mezelf maar af en toe, toe.
Afgunst naar al die kleffebeffe stelletjes waarvan ik nooit begreep waarom hun wel en ik niet, heb ik ook gehad. Maar aan de andere kant ik zou niet hebben willen ruilen en daarmee genoegen nemen, en daarom was ik misschien ook nog wel vrijgezel.
Meestal blij en zo rond deze dagen een beetje minder blij vrijgezel.
En toen ineens, toen ik het helemaal niet meer verwachte, er totaal niet mee bezig was. en eigenlijk nog vet aan het rondsletten was, liep hij mijn leven binnen.
Om er nog maar even zoetsappiger en klef te maken mijn mannelijke equivalent.
Nooit gedacht dat dit zou kunnen, dat ze uberhaupt bestaan. Mijn eigen rare kwibus, ik vind hem helemaal geweldig en dat is wederzijds.
Ik heb mezelf ooit een belofte gemaakt, dat ik mezelf toesta hoteldebotel verliefd te mogen worden. Liever vol erin duiken en plat op mijn bek gaan dan langs de zijlijn blijven kijken of het iets zou kunnen worden. Nou word ik ik niet snel hoteldebotel hoor. En ook dat ik weet wat ik wil en geen genoegen neem met minder.
tja heel wat ongeschikt kruisjes zijn gezet bij voorbijgangers in de afgelopen jaren, mijn wensenlijstje was dan ook erg lang.
Ik hoop dat jou putdekesel ook heel onverwacht ineens je leven binnen wandelt en je digi wereld op je grondvesten doet schuddden en dat je er met volle teugen dan van kan genieten.
Inmiddels wat ouder niet heel veel hoor, geen verslavingen meer, ben zelfs gestopt met roken twee jaar geleden.
Alleen alcohol. Geef mij een fles en ik zuip het op maak me niet uit wat er zit, (alhoewel, niet met breezer troep aankomen hé) Dus dat sta ik mezelf maar af en toe, toe.
Afgunst naar al die kleffebeffe stelletjes waarvan ik nooit begreep waarom hun wel en ik niet, heb ik ook gehad. Maar aan de andere kant ik zou niet hebben willen ruilen en daarmee genoegen nemen, en daarom was ik misschien ook nog wel vrijgezel.
Meestal blij en zo rond deze dagen een beetje minder blij vrijgezel.
En toen ineens, toen ik het helemaal niet meer verwachte, er totaal niet mee bezig was. en eigenlijk nog vet aan het rondsletten was, liep hij mijn leven binnen.
Om er nog maar even zoetsappiger en klef te maken mijn mannelijke equivalent.
Nooit gedacht dat dit zou kunnen, dat ze uberhaupt bestaan. Mijn eigen rare kwibus, ik vind hem helemaal geweldig en dat is wederzijds.
Ik heb mezelf ooit een belofte gemaakt, dat ik mezelf toesta hoteldebotel verliefd te mogen worden. Liever vol erin duiken en plat op mijn bek gaan dan langs de zijlijn blijven kijken of het iets zou kunnen worden. Nou word ik ik niet snel hoteldebotel hoor. En ook dat ik weet wat ik wil en geen genoegen neem met minder.
tja heel wat ongeschikt kruisjes zijn gezet bij voorbijgangers in de afgelopen jaren, mijn wensenlijstje was dan ook erg lang.
Ik hoop dat jou putdekesel ook heel onverwacht ineens je leven binnen wandelt en je digi wereld op je grondvesten doet schuddden en dat je er met volle teugen dan van kan genieten.
dinsdag 25 november 2008 om 19:27
Quote : Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Als je een geliefde hebt in de ware zin van het woord dan word je dus ge-liefd ( niet te verwarren met ge-leefd wat een stuk minder leuk is ) ........iemand heeft JOU lief , niet het beeld van jou , maar J-O-U . Met al je " mankementen " of onhebbelijkheden erbij . Iemand die dat niet trekt , Digi , is ook je geliefde niet . Die houdt van het bééld van jou .
Als je een geliefde hebt in de ware zin van het woord dan word je dus ge-liefd ( niet te verwarren met ge-leefd wat een stuk minder leuk is ) ........iemand heeft JOU lief , niet het beeld van jou , maar J-O-U . Met al je " mankementen " of onhebbelijkheden erbij . Iemand die dat niet trekt , Digi , is ook je geliefde niet . Die houdt van het bééld van jou .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 25 november 2008 om 19:29
Wat Bianca zegt bedoel ik ook. Hoe kan je nu, na twintig jaar, waarvan laten we zeggen max. 10 bewust (maar ik zeg eerder voor mezelf een stuk of zes), al denken te weten dat de komende 70 jaar vaststaan???
En verder, Stormbrenger, mooi dat dat jou geen bal zou kunnen schelen. Ik post ook maar gewoon vanuit mijn eigen (belevings)wereld natuurlijk.
En verder, Stormbrenger, mooi dat dat jou geen bal zou kunnen schelen. Ik post ook maar gewoon vanuit mijn eigen (belevings)wereld natuurlijk.
dinsdag 25 november 2008 om 19:37
quote:toytje schreef op 25 november 2008 @ 18:31:
Digi, ik denk dat je een moordwijf bent
Herken veel in wat je allemaal opsomt (maar het gaat nu niet om mij)
Wil even iets met je delen, waarschijnlijk ken je het al maar toch....
Positief!!
Mensen met Borderline hebben behalve moeilijkheden in sociaal opzicht ook stuk voor stuk hele mooie eigenschappen, daar willen we eens aandacht aan besteden.
Je zult het niet geloven, maar echt; mensen met Borderline hebben deze eigenschappen en zijn daarvoor zeer waardevol en bewonderenswaardig te noemen:
Mensen met borderline zijn:
- respectvol naar alles wat leeft
- behulpzaam
- meelevend
- creatief, op heel veel gebieden
- creatief in het omgaan met problemen
- prettig gestoord
- gangmakers op feestjes
- niet met opzet kwetsend tegenover anderen
- doordenkers
- nooit saai
- snelle denkers
- gevoelsmensen
- doorzetters
- begripvol
- knuffelmensen
- goeie 'mental coaches'
- goed in het steunen van anderen
- strijdlustig
- sterk
- bewust van medemensen
- hypergevoelig, ook of juist in het aanvoelen van een ander
- door borderline levenswijs
- dierenliefhebbers
- (gedwongen) bezig met wezenlijke dingen in het leven
Mensen met Borderline hebben:
- humor
- gezonde zelfspot
- veel levenservaring
Mensen met Borderline geven:
- anderen dingen om over na te denken
- veel plezier door impulsiviteit en grenzeloosheid
- een andere kijk op het leven
En! Nog een op de koop toe
Lief van je, maar ik geloof niet dat ik mijn BPS bén. Da's toevallig een diagnose en ook op jongere leeftijd was ik al een rare hoor. Altijd in andere zaken geinteresseerd dan jeugdgenootjes. Ik ben ook wel een lieverd hoor (dankje Ambroos!) en heb goede kanten. Ik ben creatief (soms iets té, ik heb een hele fantasie in mijn hoofd, een echt verhaal en dat wil ik nooit loslaten, leuke vent of niet).
Ik ben wel erg rationeel, heel erg zelfs. Ken God noch gebod en idealen? Heb ik weggespoeld toen ik 10 was ofzo. Ben een rasechte hedonist en zo open-minded dat ik met een gat ter grootte van Zimbabwe op mijn kop loop
IK bedoel vooral de nadelen van BPS. Met name het ernstig zelfdestrcutief gedrag. Ik zal er niet omheen draaien: Ik heb littekens. Veel. Een verminkte pols. Ik heb een stoer verhaal over een auto-ongeluk, maar ik heb die wonden zelf toegebracht natuurlijk. Ter daarbij wat verslavingen op (nu over, al snak ik soms nog weleens naar een alcoholroes bijvoorbeeld, maar ik hou me in) en helaas een zelfdmoordpoging....dat hoet echt niemand te weten. Maakt me onaantrekkelijk en dan komt het reddingssyndroom om de hoek kijken, en daar ben ik wars van!
Digi, ik denk dat je een moordwijf bent
Herken veel in wat je allemaal opsomt (maar het gaat nu niet om mij)
Wil even iets met je delen, waarschijnlijk ken je het al maar toch....
Positief!!
Mensen met Borderline hebben behalve moeilijkheden in sociaal opzicht ook stuk voor stuk hele mooie eigenschappen, daar willen we eens aandacht aan besteden.
Je zult het niet geloven, maar echt; mensen met Borderline hebben deze eigenschappen en zijn daarvoor zeer waardevol en bewonderenswaardig te noemen:
Mensen met borderline zijn:
- respectvol naar alles wat leeft
- behulpzaam
- meelevend
- creatief, op heel veel gebieden
- creatief in het omgaan met problemen
- prettig gestoord
- gangmakers op feestjes
- niet met opzet kwetsend tegenover anderen
- doordenkers
- nooit saai
- snelle denkers
- gevoelsmensen
- doorzetters
- begripvol
- knuffelmensen
- goeie 'mental coaches'
- goed in het steunen van anderen
- strijdlustig
- sterk
- bewust van medemensen
- hypergevoelig, ook of juist in het aanvoelen van een ander
- door borderline levenswijs
- dierenliefhebbers
- (gedwongen) bezig met wezenlijke dingen in het leven
Mensen met Borderline hebben:
- humor
- gezonde zelfspot
- veel levenservaring
Mensen met Borderline geven:
- anderen dingen om over na te denken
- veel plezier door impulsiviteit en grenzeloosheid
- een andere kijk op het leven
En! Nog een op de koop toe
Lief van je, maar ik geloof niet dat ik mijn BPS bén. Da's toevallig een diagnose en ook op jongere leeftijd was ik al een rare hoor. Altijd in andere zaken geinteresseerd dan jeugdgenootjes. Ik ben ook wel een lieverd hoor (dankje Ambroos!) en heb goede kanten. Ik ben creatief (soms iets té, ik heb een hele fantasie in mijn hoofd, een echt verhaal en dat wil ik nooit loslaten, leuke vent of niet).
Ik ben wel erg rationeel, heel erg zelfs. Ken God noch gebod en idealen? Heb ik weggespoeld toen ik 10 was ofzo. Ben een rasechte hedonist en zo open-minded dat ik met een gat ter grootte van Zimbabwe op mijn kop loop
IK bedoel vooral de nadelen van BPS. Met name het ernstig zelfdestrcutief gedrag. Ik zal er niet omheen draaien: Ik heb littekens. Veel. Een verminkte pols. Ik heb een stoer verhaal over een auto-ongeluk, maar ik heb die wonden zelf toegebracht natuurlijk. Ter daarbij wat verslavingen op (nu over, al snak ik soms nog weleens naar een alcoholroes bijvoorbeeld, maar ik hou me in) en helaas een zelfdmoordpoging....dat hoet echt niemand te weten. Maakt me onaantrekkelijk en dan komt het reddingssyndroom om de hoek kijken, en daar ben ik wars van!
dinsdag 25 november 2008 om 19:38
quote:Sensy12 schreef op 25 november 2008 @ 19:17:
En ook ik geloof niet in 'op ieder potje..' Er zijn mensen die alleen sterven, de liefde van hun leven weggekaapt zien worden, door allerlei omstandigheden niet eens aan de liefde van hun leven toekomen, dus ja, het kan allemaal. Geldt voor jou net zo goed als voor mij.
Ik geloof zelfs dat er meerdere deksels voor een potje beschikbaar zijn en andersom ook .
Ik denk wel dat je soms het deksel of het potje een beetje moet helpen om te passen , of dat je soms een elastiekje moet gebruiken om het echt lekker te laten passen , maar dat het dan ook prima zit !
En sommige potjes of deksels hebben gewoon de mazzel dat ze een gangbare maat hebben , er zijn ook potjes waarop veel deksels lijken te passen , maar die zijn dan vaak toch iets te groot of iets te krap .
En ook ik geloof niet in 'op ieder potje..' Er zijn mensen die alleen sterven, de liefde van hun leven weggekaapt zien worden, door allerlei omstandigheden niet eens aan de liefde van hun leven toekomen, dus ja, het kan allemaal. Geldt voor jou net zo goed als voor mij.
Ik geloof zelfs dat er meerdere deksels voor een potje beschikbaar zijn en andersom ook .
Ik denk wel dat je soms het deksel of het potje een beetje moet helpen om te passen , of dat je soms een elastiekje moet gebruiken om het echt lekker te laten passen , maar dat het dan ook prima zit !
En sommige potjes of deksels hebben gewoon de mazzel dat ze een gangbare maat hebben , er zijn ook potjes waarop veel deksels lijken te passen , maar die zijn dan vaak toch iets te groot of iets te krap .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 25 november 2008 om 19:42
BGB beide zijn mogelijk, het vinden van een al dan niet passend dekesltje of helemaal geen dekseltje. Schreef ik niet om zwartgallig te doen hoor 
Ik heb iets te veel mensen ontmoet (ouderen) die echt geen man/vrouw of kinderen hadden. Dat zette me toen aan het denken. Het hoeft niet voor iedereen te gelden dat potje-dekseltje-verhaal
Oh en Digi, wat je in je verleden hebt gedaan interesseert me geen reet. Kan me niet voorstellen dat er geen mannen zijn die ook zo denken. The world is larger (or smaller) than we think.
Alles wat je opnoemde zou mij als man niet afschrikken. Wat jij nodig hebt is een man met Ballen. Die zullen er vast en zeker rondlopen.
Ik heb iets te veel mensen ontmoet (ouderen) die echt geen man/vrouw of kinderen hadden. Dat zette me toen aan het denken. Het hoeft niet voor iedereen te gelden dat potje-dekseltje-verhaal Oh en Digi, wat je in je verleden hebt gedaan interesseert me geen reet. Kan me niet voorstellen dat er geen mannen zijn die ook zo denken. The world is larger (or smaller) than we think.
Alles wat je opnoemde zou mij als man niet afschrikken. Wat jij nodig hebt is een man met Ballen. Die zullen er vast en zeker rondlopen.
dinsdag 25 november 2008 om 19:44
quote:Margaretha2 schreef op 25 november 2008 @ 17:57:
[...]
Dit vind ik sneu Digi, hoe oud ben je, 24? Dan kan je toch niet nu al al je hoop kwijt zijn voor de komende zeventig jaar?
Een aantal dingen die je noemt, die zie ik niet als probleem. Ik denk dat iedereen wel dingen voor zichzelf houdt in een relatie. Iedereen heeft wel morbide of ´zieke´ gedachtes denk ik hoor (ik in elk geval wel, en die spreek ik echt nooit uit). En dat samen slapen, tja, ikzelf hou er wel van, maar ik heb ook een vriendin die drie kinderen heeft met een man, en een heel goeie relatie, maar ze hebben ieder hun eigen huis.
Zo zijn er natuurlijk hartstikke veel relatievormen, net waar je je prettig bij voelt.
Je prostitutieverleden (of heden?), dat vind ik een moeilijke.
Ik denk dat veel mannen (in elk geval de fatsoenlijke) daar wel op af zouden knappen, en ik zou dat echt niet bij de eerste date op tafel gooien.
Aan de andere kant lijkt het me onmogelijk een echt serieuze relatie te hebben (en daarmee bedoel ik dus, samen je financiën delen, samen kinderen opvoeden, etc) zonder dit belangrijke aspect van je verleden te kennen.
Daarom is het bijvoorbeeld al iets wat ik nooit zou gedaan hebben, maarja dat is nu makkelijk praten en heb je niets aan. Als het echt het verleden is, denk ik dat het makkelijker is dan wanneer het nog half doorloopt in het heden. Is het iets wat je tijdens je studententijd gedaan hebt eventjes, en ben je nu afgestudeerd en keurig op de rit, bijvoorbeeld, is het denk ik wat anders dan wanneer je nog op de site staat, iedereen verhalen over jou kan lezen op hookers, etc.
Wat betreft borderline denk ik hetzelfde. Je moet eerst je leven op de rit krijgen, en als dat zo is, is het makkelijker te accepteren want dan ziet iemand dat dit geen grote rol speelt in de dagelijkse omgang met jou. Alhoewel het hele stempel borderline mij idd wel af zou schrikken. Dat is hypocriet, dat weet ik, maar als iemand niet gediagnosticeerd is, lijkt het minder ernstig en hoef je ook niet te leven met het feit dat je vriend borderliner is.
En ik begrijp dat juist door wel gediagnosticeerd te zijn, je er mee om kan gaan.
Is dit hypocriet hoor Marg, ik zou exact hetzelfde hebben. Ik hoef geen relatie met een Borderliner. Als 'ie wel een Borderliner is, hoop ik dat ik daar niets van merk en dat 'ie het verzwijgt.
Prostutieverleden zou dan achter me liggen. Ik heb daar niets aan overgehouden en dan speelt het niet meer. Ik zou er -wederom- over zwijgen.
Ik wil ook niet anderen hun brein bagatelliseren, maar ik heb écht een nogal bizar brein. En ohjee, ik wil ook zeker niet miepen over hoogbegaafdheid en slachtoffer zijn van je IQ, maar ik merk wel vaak dat mijn brein ietwat anders in elkaar zit dan het gros van het mensvolk.
Plus dat de meeste mensen zoveel méningen hebben. Ergens voor staan. De ene is religieus, de ander redt zeehondhjes, weer een ander is politiek erg actief, ga zo maar door. Ik ben in feite een nihilist en zeker weten een hedonist.
Een relatie met iemand die exact hetzelfde is als ik? Hm, liever iemand die ook avontuurlijk is maar wat rustiger. En geestelijk sterker. Nu, geloof het of niet, ben ik geestelijk wel sterk met af en toe een enorm dal erin. En juist dat schrikt me af, omdat die dalen altijd terugkeren. Joh, ik zie mezelf al samenwonen met De Man van Mijn Leven en stiekem mijn antpsychotica slikken
[...]
Dit vind ik sneu Digi, hoe oud ben je, 24? Dan kan je toch niet nu al al je hoop kwijt zijn voor de komende zeventig jaar?
Een aantal dingen die je noemt, die zie ik niet als probleem. Ik denk dat iedereen wel dingen voor zichzelf houdt in een relatie. Iedereen heeft wel morbide of ´zieke´ gedachtes denk ik hoor (ik in elk geval wel, en die spreek ik echt nooit uit). En dat samen slapen, tja, ikzelf hou er wel van, maar ik heb ook een vriendin die drie kinderen heeft met een man, en een heel goeie relatie, maar ze hebben ieder hun eigen huis.
Zo zijn er natuurlijk hartstikke veel relatievormen, net waar je je prettig bij voelt.
Je prostitutieverleden (of heden?), dat vind ik een moeilijke.
Ik denk dat veel mannen (in elk geval de fatsoenlijke) daar wel op af zouden knappen, en ik zou dat echt niet bij de eerste date op tafel gooien.
Aan de andere kant lijkt het me onmogelijk een echt serieuze relatie te hebben (en daarmee bedoel ik dus, samen je financiën delen, samen kinderen opvoeden, etc) zonder dit belangrijke aspect van je verleden te kennen.
Daarom is het bijvoorbeeld al iets wat ik nooit zou gedaan hebben, maarja dat is nu makkelijk praten en heb je niets aan. Als het echt het verleden is, denk ik dat het makkelijker is dan wanneer het nog half doorloopt in het heden. Is het iets wat je tijdens je studententijd gedaan hebt eventjes, en ben je nu afgestudeerd en keurig op de rit, bijvoorbeeld, is het denk ik wat anders dan wanneer je nog op de site staat, iedereen verhalen over jou kan lezen op hookers, etc.
Wat betreft borderline denk ik hetzelfde. Je moet eerst je leven op de rit krijgen, en als dat zo is, is het makkelijker te accepteren want dan ziet iemand dat dit geen grote rol speelt in de dagelijkse omgang met jou. Alhoewel het hele stempel borderline mij idd wel af zou schrikken. Dat is hypocriet, dat weet ik, maar als iemand niet gediagnosticeerd is, lijkt het minder ernstig en hoef je ook niet te leven met het feit dat je vriend borderliner is.
En ik begrijp dat juist door wel gediagnosticeerd te zijn, je er mee om kan gaan.
Is dit hypocriet hoor Marg, ik zou exact hetzelfde hebben. Ik hoef geen relatie met een Borderliner. Als 'ie wel een Borderliner is, hoop ik dat ik daar niets van merk en dat 'ie het verzwijgt.
Prostutieverleden zou dan achter me liggen. Ik heb daar niets aan overgehouden en dan speelt het niet meer. Ik zou er -wederom- over zwijgen.
Ik wil ook niet anderen hun brein bagatelliseren, maar ik heb écht een nogal bizar brein. En ohjee, ik wil ook zeker niet miepen over hoogbegaafdheid en slachtoffer zijn van je IQ, maar ik merk wel vaak dat mijn brein ietwat anders in elkaar zit dan het gros van het mensvolk.
Plus dat de meeste mensen zoveel méningen hebben. Ergens voor staan. De ene is religieus, de ander redt zeehondhjes, weer een ander is politiek erg actief, ga zo maar door. Ik ben in feite een nihilist en zeker weten een hedonist.
Een relatie met iemand die exact hetzelfde is als ik? Hm, liever iemand die ook avontuurlijk is maar wat rustiger. En geestelijk sterker. Nu, geloof het of niet, ben ik geestelijk wel sterk met af en toe een enorm dal erin. En juist dat schrikt me af, omdat die dalen altijd terugkeren. Joh, ik zie mezelf al samenwonen met De Man van Mijn Leven en stiekem mijn antpsychotica slikken
dinsdag 25 november 2008 om 19:46
quote:blijfgewoonbianca schreef op 25 november 2008 @ 19:27:
Quote : Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Als je een geliefde hebt in de ware zin van het woord dan word je dus ge-liefd ( niet te verwarren met ge-leefd wat een stuk minder leuk is ) ........iemand heeft JOU lief , niet het beeld van jou , maar J-O-U . Met al je " mankementen " of onhebbelijkheden erbij . Iemand die dat niet trekt , Digi , is ook je geliefde niet . Die houdt van het bééld van jou .Is in principe wel zo, BGB. Maar het lijkt me niet iets om na 3 weken daten te vertellen. En ik gruwel nu al van het idee dat als je na een jaartje daten ik 'opbiecht' dat ik ben gediagnosticeerd met BPS, voortaan al mijn uitdeslofschieten enzovoorts wordt gegooid op BPS. Brrrr, da's geen BPS, da's gewoon Digi!
Quote : Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Als je een geliefde hebt in de ware zin van het woord dan word je dus ge-liefd ( niet te verwarren met ge-leefd wat een stuk minder leuk is ) ........iemand heeft JOU lief , niet het beeld van jou , maar J-O-U . Met al je " mankementen " of onhebbelijkheden erbij . Iemand die dat niet trekt , Digi , is ook je geliefde niet . Die houdt van het bééld van jou .Is in principe wel zo, BGB. Maar het lijkt me niet iets om na 3 weken daten te vertellen. En ik gruwel nu al van het idee dat als je na een jaartje daten ik 'opbiecht' dat ik ben gediagnosticeerd met BPS, voortaan al mijn uitdeslofschieten enzovoorts wordt gegooid op BPS. Brrrr, da's geen BPS, da's gewoon Digi!
dinsdag 25 november 2008 om 19:52
Matamata, ik heb dat eens gedaan. Op date 3 heb ik eerlijk verteld dat ik kort ervoor een zm-poging had gedaan, dat die littekens op mijn pols niet kwamen door een ongeluk, enzovoorts. Uiteindelijk is het foutgegaan. Mensen hebben wel hun mening. De een vindt het interessant (als studie-oject), de ander krijgt medelijden, weer een ander vindt me gek. En er zijn er die er niet om geven, maar die zijn denk ik echt schaars.
Overigens gaat het bij mij altijd hetzelfde: Digi wordt versierd door leuke man, man is werkelijk extreem onder de indruk, zet me op een voetstuk, maar na een tijdje lazer ik daar vanaf. Dan ben ik te eerlijk geweest en blijk ik damaged goods.
Ik méén het hoor, voortaan ben ik niet meer eerlijk. Wat zou het uitmaken eigenlijk? Die zaken behoren tot mijn verleden. Het maakt me alleen maar minder aantrekkelijk. Ik heb soms woede-uitbarstingen en dat lijkt me al voldoende
Overigens gaat het bij mij altijd hetzelfde: Digi wordt versierd door leuke man, man is werkelijk extreem onder de indruk, zet me op een voetstuk, maar na een tijdje lazer ik daar vanaf. Dan ben ik te eerlijk geweest en blijk ik damaged goods.
Ik méén het hoor, voortaan ben ik niet meer eerlijk. Wat zou het uitmaken eigenlijk? Die zaken behoren tot mijn verleden. Het maakt me alleen maar minder aantrekkelijk. Ik heb soms woede-uitbarstingen en dat lijkt me al voldoende
dinsdag 25 november 2008 om 19:56
Anderen die ongeveer hetzelfde zeggen: ook bedankt.
Liserore, dat met die alchohol heb ik ook. Ik ben inmiddels recreatief drinker, maar ben wel verslaafd geweest. Ik ben overal cold turkey mee gestopt, op zich ook wel een prestatie.
Wat ik nodig heb denk ik (in het kader van relaties) is een sterke ietwat dominante man, en héél intelligent.
Liserore, dat met die alchohol heb ik ook. Ik ben inmiddels recreatief drinker, maar ben wel verslaafd geweest. Ik ben overal cold turkey mee gestopt, op zich ook wel een prestatie.
Wat ik nodig heb denk ik (in het kader van relaties) is een sterke ietwat dominante man, en héél intelligent.
dinsdag 25 november 2008 om 19:56
Digi, probeer je jezelf dan niet beter voor te doen dan je bent? Al je 'negatieve' eigenschappen of ervaringen verzwijgen?
Dit houdt geen mens op lange termijn vol. Bovendien houdt diegene dan van wie jij je voordoet, niet om wie jij bent.
Zou je niet gewoon iemand verdienen die je neemt zoals je echt bent? Met alles er op en eraan.
Dit houdt geen mens op lange termijn vol. Bovendien houdt diegene dan van wie jij je voordoet, niet om wie jij bent.
Zou je niet gewoon iemand verdienen die je neemt zoals je echt bent? Met alles er op en eraan.
dinsdag 25 november 2008 om 19:58
Joh Digi,
Zo bijzonder ernstig en afwijkend ben je ook weer niet hoor.
Bovendien pas 24 je hebt nog een heel leven voor je!
En als je geen dekseltje kan vinden ga je toch op zoek naar een rol aluminiumfolie.
Beetje frommelen en voila! het past.
Overigens heb ik wel respect voor mijn vriend,hoewel hij bijna ervandoor ging pas,houdt hij het tot nu toe al 8 jaar met mij uit.
Zo bijzonder ernstig en afwijkend ben je ook weer niet hoor.
Bovendien pas 24 je hebt nog een heel leven voor je!
En als je geen dekseltje kan vinden ga je toch op zoek naar een rol aluminiumfolie.
Beetje frommelen en voila! het past.
Overigens heb ik wel respect voor mijn vriend,hoewel hij bijna ervandoor ging pas,houdt hij het tot nu toe al 8 jaar met mij uit.
dinsdag 25 november 2008 om 20:00
Hai lieve Digi (f),
Mens, ben blij dat ik jou ken! Zeker nu ik je ontwikkelingen zie en meemaak, je bent steeds leuker aan het worden, opener naar mensen om je heen en minder op dat "veilige voetstuk", je weet wel wat ik bedoel... Denk heel positief over je en zie je zeer zeker als vriendin, nu ben ik geen man maar op vriendengebied zijn er dus zéker dekseltjes voor jou :p
En op relatiegebied? Kan ik niet beantwoorden voor je, voornamelijk omdat ik vaak net zo denk als jij. Je kent me irl en ik ben ook een mafketel met 5001 gedachten per minuut, maffe invallen, cynisme en galgenhumor zijn mij niet vreemd, koken kan ik voor geen meter en ik vrees dat ik never nooit in de categorie "leven met structuur" zal vallen. Anderzijds, zodra ik die structuur heb, word ik er ook weer gek van. Ik heb het nódig denk ik, dat vliegen, dat óverleven, nachtbraken, creatieve invallen achterna lopen, wonen in een pimpelpaars huis met 36 katten om me heen... En ja, dan denk ik ook wel eens: "zolang je jong bent, valt dat in de categorie 'leuk & alternatief', maar wat ben ik als ik ouder word? Een excentriek kattenvrouwtje, zónder Beethoven maar mét gothic-aanvallen? Wiens enige romantiek bestaat uit de verhalen die zij fantaseert in dat eindeloze brein van haar? Aaaargh!
Want ergens wil ik het zo graag. Een gezin, een kind. Niet nú hoor, ik blijf wel realistisch. Als ik er nu een op de wereld zet, zit 'ie later bij een psych z'n ontzettend maffe ma te verwerken, dat kan ik niet over m'n hart verkrijgen. Maar later (als ik groot ben ) Ik hou van kinderen, ontzettend veel.. Maar ik ben niet goed in het delen van mijn persoonlijke ruimte, ik heb gekke invallen die ieder weldenkend mens op de vlucht doen slaan, trauma's, eigenaardigheden, kortom een baal bagage. Kan niet koken, huis ziet er vaak uit alsof er zojuist een bom is ontploft, ik rook me een halve longtumor, bestaat er werkelijk een nutcase die daar z'n leven mee wil delen??! En zo ja, wil ik dat dan ook, want ik heb er een handje van om op foute mannen te vallen...
En zonder man dan? En dan een kind? Maar hoe doe ik dat financieel, ik ben een materialistische rotbitch in die zin dat ik erg hecht aan de vrijheid om geld te besteden waaraan ik dat wil (autorijden, sigaretten, telefoneren, cameraspullen, pc-zooi, huisfrutsels...) En dan, dan ben ik en alléén ik helemaal verantwoordelijk voor een ander levend wezen, kan ik dat met mijn ongestructureerde bestaan? M'n ochtendhum? M'n behoefte aan persoonlijke ruimte?
Kortom, ik weet het dus ook vaak niet. Maar ik probeer het te nemen zoals het komt. M'n broer geeft me wat dat betreft een beetje hoop, hij is net zo'n alternatieve mafketel als ik en heeft nu toch een gekkin gevonden met wie het verrassend goed klikt. Tis nog een haske leuke meid ook :p , blijkbaar kán het dus wel.
En anders gaan we toch gewoon sámen kattenvrouwtje spelen als we groot zijn ? Kunnen we elkaar vermaken met de verhalen in ons hoofd, en gezellig níet naast elkaar slapen, ghehehe (GRAPJE!!!)
Mens, ben blij dat ik jou ken! Zeker nu ik je ontwikkelingen zie en meemaak, je bent steeds leuker aan het worden, opener naar mensen om je heen en minder op dat "veilige voetstuk", je weet wel wat ik bedoel... Denk heel positief over je en zie je zeer zeker als vriendin, nu ben ik geen man maar op vriendengebied zijn er dus zéker dekseltjes voor jou :p
En op relatiegebied? Kan ik niet beantwoorden voor je, voornamelijk omdat ik vaak net zo denk als jij. Je kent me irl en ik ben ook een mafketel met 5001 gedachten per minuut, maffe invallen, cynisme en galgenhumor zijn mij niet vreemd, koken kan ik voor geen meter en ik vrees dat ik never nooit in de categorie "leven met structuur" zal vallen. Anderzijds, zodra ik die structuur heb, word ik er ook weer gek van. Ik heb het nódig denk ik, dat vliegen, dat óverleven, nachtbraken, creatieve invallen achterna lopen, wonen in een pimpelpaars huis met 36 katten om me heen... En ja, dan denk ik ook wel eens: "zolang je jong bent, valt dat in de categorie 'leuk & alternatief', maar wat ben ik als ik ouder word? Een excentriek kattenvrouwtje, zónder Beethoven maar mét gothic-aanvallen? Wiens enige romantiek bestaat uit de verhalen die zij fantaseert in dat eindeloze brein van haar? Aaaargh!
Want ergens wil ik het zo graag. Een gezin, een kind. Niet nú hoor, ik blijf wel realistisch. Als ik er nu een op de wereld zet, zit 'ie later bij een psych z'n ontzettend maffe ma te verwerken, dat kan ik niet over m'n hart verkrijgen. Maar later (als ik groot ben ) Ik hou van kinderen, ontzettend veel.. Maar ik ben niet goed in het delen van mijn persoonlijke ruimte, ik heb gekke invallen die ieder weldenkend mens op de vlucht doen slaan, trauma's, eigenaardigheden, kortom een baal bagage. Kan niet koken, huis ziet er vaak uit alsof er zojuist een bom is ontploft, ik rook me een halve longtumor, bestaat er werkelijk een nutcase die daar z'n leven mee wil delen??! En zo ja, wil ik dat dan ook, want ik heb er een handje van om op foute mannen te vallen...
En zonder man dan? En dan een kind? Maar hoe doe ik dat financieel, ik ben een materialistische rotbitch in die zin dat ik erg hecht aan de vrijheid om geld te besteden waaraan ik dat wil (autorijden, sigaretten, telefoneren, cameraspullen, pc-zooi, huisfrutsels...) En dan, dan ben ik en alléén ik helemaal verantwoordelijk voor een ander levend wezen, kan ik dat met mijn ongestructureerde bestaan? M'n ochtendhum? M'n behoefte aan persoonlijke ruimte?
Kortom, ik weet het dus ook vaak niet. Maar ik probeer het te nemen zoals het komt. M'n broer geeft me wat dat betreft een beetje hoop, hij is net zo'n alternatieve mafketel als ik en heeft nu toch een gekkin gevonden met wie het verrassend goed klikt. Tis nog een haske leuke meid ook :p , blijkbaar kán het dus wel.
En anders gaan we toch gewoon sámen kattenvrouwtje spelen als we groot zijn ? Kunnen we elkaar vermaken met de verhalen in ons hoofd, en gezellig níet naast elkaar slapen, ghehehe (GRAPJE!!!)
dinsdag 25 november 2008 om 20:03
quote:Digitalis schreef op 25 november 2008 @ 19:56:
Wat ik nodig heb denk ik (in het kader van relaties) is een sterke ietwat dominante man, en héél intelligent.
Heej, móven jij, die man wil ík!
Aanvulling: ik moet 'm ook nog een lekker ding vinden. Sorry, heel oppervlakkig, maar ik zie mezelf niet samenleven met een man die ik qua uiterlijk niet aantrekkelijk vind.
Wat ik nodig heb denk ik (in het kader van relaties) is een sterke ietwat dominante man, en héél intelligent.
Heej, móven jij, die man wil ík!
Aanvulling: ik moet 'm ook nog een lekker ding vinden. Sorry, heel oppervlakkig, maar ik zie mezelf niet samenleven met een man die ik qua uiterlijk niet aantrekkelijk vind.
dinsdag 25 november 2008 om 20:04
quote:toytje schreef op 25 november 2008 @ 19:56:
Ik begrijp wel wat je bedoeld, je hebt BPS, je BENT het niet!
En misschien soms de vraag, waar eindigd BPS en waar begint Digi? Of andersom...
Ik zie BPS als iets met bepaalde kenmerken. Zelfdestructief gedrag: check. Stemmingswisselingen: check.
Maar ik heb altijd gedacht een slap karakter te hebben, maar ben toch maar mooi van allerhande slecht spul afgekickt! Dat vind ik wel een pluim waard.
Verder ben ik nogal extreem. Ik hou van extreme zaken, maar dat hoort niet per se bij BPS.
Bovendien ben ik ook hoogbegaafd (ieuw, de term alleen al).
En linkshandig.
Nu schijnen je hersenen in die gevallen anders te werken, dus sja
Overigens is BPS een vergaarbak van allerlei stoornissen. Maar je karákter, dat is doorslaggevend. Je hebt er BPS-ers bij die zwelgen in hun diagnose, je hebt er bij die er niets van willen weten (ik dus, want ik scháám me ervoor) en BPS-ers die maar een paar van de symptomen hebben. Zoveel smaken, zoveel BPS-ers
Ik begrijp wel wat je bedoeld, je hebt BPS, je BENT het niet!
En misschien soms de vraag, waar eindigd BPS en waar begint Digi? Of andersom...
Ik zie BPS als iets met bepaalde kenmerken. Zelfdestructief gedrag: check. Stemmingswisselingen: check.
Maar ik heb altijd gedacht een slap karakter te hebben, maar ben toch maar mooi van allerhande slecht spul afgekickt! Dat vind ik wel een pluim waard.
Verder ben ik nogal extreem. Ik hou van extreme zaken, maar dat hoort niet per se bij BPS.
Bovendien ben ik ook hoogbegaafd (ieuw, de term alleen al).
En linkshandig.
Nu schijnen je hersenen in die gevallen anders te werken, dus sja
Overigens is BPS een vergaarbak van allerlei stoornissen. Maar je karákter, dat is doorslaggevend. Je hebt er BPS-ers bij die zwelgen in hun diagnose, je hebt er bij die er niets van willen weten (ik dus, want ik scháám me ervoor) en BPS-ers die maar een paar van de symptomen hebben. Zoveel smaken, zoveel BPS-ers
dinsdag 25 november 2008 om 20:07
dinsdag 25 november 2008 om 20:10
Daarom, die diagnose is ook maar een naam. Ik zou die BPS lekker overboord flikkeren en gewoon alles scharen onder de categorie "Digi zijn", dan ben je gewoon lekker jezelf, en dat er af en toe een beetje véél jouzelf is (als in: extreem aanwezig) is dan toch alleen maar leuk
Ik heb ooit een keer aan m'n psych gevraagd waarom mensen met o.a. extreme stemmingswisselingen als BPS-er gezien worden. M'n letterlijke vraag was: "Stel dat nou 80% van de mensen BPS had, dan hadden we dat als 'normaal' gezien. Hadden we dan die andere 20% autistisch genoemd, omdat die níet van die sterke emoties en uitingen hebben?"
Psych had daar geen antwoord op maar vond het wel een ijzersterke vraag, moraal van het verhaal: wat is 'normaal', wat wij als normaal beschouwen, is dat niet gewoon het meest voorkomende? Maar hoe normaal is het meest voorkomende?
Ik heb ooit een keer aan m'n psych gevraagd waarom mensen met o.a. extreme stemmingswisselingen als BPS-er gezien worden. M'n letterlijke vraag was: "Stel dat nou 80% van de mensen BPS had, dan hadden we dat als 'normaal' gezien. Hadden we dan die andere 20% autistisch genoemd, omdat die níet van die sterke emoties en uitingen hebben?"
Psych had daar geen antwoord op maar vond het wel een ijzersterke vraag, moraal van het verhaal: wat is 'normaal', wat wij als normaal beschouwen, is dat niet gewoon het meest voorkomende? Maar hoe normaal is het meest voorkomende?
anoniem_10333 wijzigde dit bericht op 25-11-2008 20:11
Reden: reactie op post van 20.04
Reden: reactie op post van 20.04
% gewijzigd
