Relaties
alle pijlers
Wat een cliché toch eigenlijk
dinsdag 25 november 2008 om 17:20
"Op ieder postje past een dekseltje".
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
woensdag 26 november 2008 om 11:55
quote:liselore schreef op 25 november 2008 @ 20:23:
Wat moet hij nou met de info dat ik vroeger zo verdrietig was dat ik mezelf beschadigde, leeg kotste en weer volvrat. Voor treinen wilde springen.
Hoeveel neukertjes de revue zijn gepasseerd.
Dito weet ik ook van hem wel wat en dingen niet.
Ik denk dat het niet belangrijk is alles te vertellen, in die zin dat je dat persé op tafel moet gooien voordat je te diep in een relatie zit (hoewel ik sommige dingen wel persé zou willen weten, bv. of je kinderen hebt, of je depressief bent, of je werkeloos bent / wat voor werk je doet, ik noem maar wat).
Ik denk wel dat het belangrijk is niets te (hoeven) verzwijgen.
Mijn vriend weet heel veel dingen niet, want ik leefde al 18 jaar voor ik hem leerde kennen, dus logischerwijs kan hij dan niet alles weten. Maar mocht het ter sprake komen, dan vertel ik het zonder problemen. Als je dat niet kan bij je eigen vriend, dan stelt de relatie in mijn ogen weinig voor.
En natuurlijk zijn er dingen die moeilijker zijn om te vertellen dan andere, maar mocht het moment daar zijn, dan moet je het ook gewoon kunnen zeggen. Ook zelf, moet je in staat zijn om je bloot te geven.
(ik heb bv. heel veel verdriet gehad toen een vriendin overleed toen ik op de middelbare school zat, en sowieso was dat een heftige tijd want in die jaren zijn een stuk of zes jongeren uit mijn vrienden- en kennisenkring overleden. Dat heeft op dit moment niet echt invloed op mijn leven, maar ik vind het prettig dat mijn vriend dat wel weet, om maar een voorbeeld te noemen).
Wat moet hij nou met de info dat ik vroeger zo verdrietig was dat ik mezelf beschadigde, leeg kotste en weer volvrat. Voor treinen wilde springen.
Hoeveel neukertjes de revue zijn gepasseerd.
Dito weet ik ook van hem wel wat en dingen niet.
Ik denk dat het niet belangrijk is alles te vertellen, in die zin dat je dat persé op tafel moet gooien voordat je te diep in een relatie zit (hoewel ik sommige dingen wel persé zou willen weten, bv. of je kinderen hebt, of je depressief bent, of je werkeloos bent / wat voor werk je doet, ik noem maar wat).
Ik denk wel dat het belangrijk is niets te (hoeven) verzwijgen.
Mijn vriend weet heel veel dingen niet, want ik leefde al 18 jaar voor ik hem leerde kennen, dus logischerwijs kan hij dan niet alles weten. Maar mocht het ter sprake komen, dan vertel ik het zonder problemen. Als je dat niet kan bij je eigen vriend, dan stelt de relatie in mijn ogen weinig voor.
En natuurlijk zijn er dingen die moeilijker zijn om te vertellen dan andere, maar mocht het moment daar zijn, dan moet je het ook gewoon kunnen zeggen. Ook zelf, moet je in staat zijn om je bloot te geven.
(ik heb bv. heel veel verdriet gehad toen een vriendin overleed toen ik op de middelbare school zat, en sowieso was dat een heftige tijd want in die jaren zijn een stuk of zes jongeren uit mijn vrienden- en kennisenkring overleden. Dat heeft op dit moment niet echt invloed op mijn leven, maar ik vind het prettig dat mijn vriend dat wel weet, om maar een voorbeeld te noemen).
woensdag 26 november 2008 om 12:01
quote:Digitalis schreef op 25 november 2008 @ 21:08:
En ik knap al snel ergens op af. Héél arrogant soms hoor, maar bijvoorbeeld op iemand met een voorkeur voor simpele liedjes, of door mannen met een lager IQ dan het mijne. Andersom zullen ze ook op mij afknappen hoor, ik ben geen God.
Dat hebben heel veel mensen hoor.
Ikzelf knap ook op vanalles en nog wat af, en vroeger dumpte ik vriendjes echt om allerlei redenen, dingen die me dan tegen gingen staan. En nu heb ik een vriend die bv. heel graag zich goed kleedt en mij dan opbelt als hij in de auto zit om te vertellen wat hij aanheeft en wat ik aandoe (zodat het past) en gebruikt dan woorden als retro , ohja en hij heeft mocassins, had ik laatst toch verteld! En ik kan er alleen maar om lachen, ik vind zelfs dat nu leuk aan hem (ja en bij een ander zou ik me kapot ergeren).
En ik knap al snel ergens op af. Héél arrogant soms hoor, maar bijvoorbeeld op iemand met een voorkeur voor simpele liedjes, of door mannen met een lager IQ dan het mijne. Andersom zullen ze ook op mij afknappen hoor, ik ben geen God.
Dat hebben heel veel mensen hoor.
Ikzelf knap ook op vanalles en nog wat af, en vroeger dumpte ik vriendjes echt om allerlei redenen, dingen die me dan tegen gingen staan. En nu heb ik een vriend die bv. heel graag zich goed kleedt en mij dan opbelt als hij in de auto zit om te vertellen wat hij aanheeft en wat ik aandoe (zodat het past) en gebruikt dan woorden als retro , ohja en hij heeft mocassins, had ik laatst toch verteld! En ik kan er alleen maar om lachen, ik vind zelfs dat nu leuk aan hem (ja en bij een ander zou ik me kapot ergeren).
woensdag 26 november 2008 om 22:28
Digi, je OP getuigt van zoveel leeftijd gerelateerde onnozelheid dat ik durf te stellen dat het allemaal zo ontzettend meevalt, dat als je deze post over 15 jaar terug zou zien, je bijkans in je broekrok zou plassen van de lach. Geniet van die onnozelheid. Het verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Met vriendelijke groet,
DorothyGale
Koningin van de desillusies (vandaar de nickname, duh) en weldra 31-jarig oude bok
Met vriendelijke groet,
DorothyGale
Koningin van de desillusies (vandaar de nickname, duh) en weldra 31-jarig oude bok
woensdag 26 november 2008 om 23:23
woensdag 26 november 2008 om 23:30
Bah, ik word daar écht kwaad van. Alsof zo'n kutstoornis lekker weg gaat. Bovendien gebruikte ik mijn favoriete stijlvorm (sarcasme) nog eens.
Geniet van je onnozelheid? Méns, wat geniet ik toch van mijn ónbezorgde leventje. Tussen de madeliefjes rollebollen enzo met mijn schare vrienden die mij allemaal liefhebben. Illusie? Inderdaad. Dus pretendeer niet ook maar íets van mijn leven te weten of hoe ik me voel. Als ik mezelf niet helemaal heb CENSUUR (want anders krijg ik een ban), dan kijk ik ook op dít moment niet terug.
Ja, ik ben in een kutbui.
Geniet van je onnozelheid? Méns, wat geniet ik toch van mijn ónbezorgde leventje. Tussen de madeliefjes rollebollen enzo met mijn schare vrienden die mij allemaal liefhebben. Illusie? Inderdaad. Dus pretendeer niet ook maar íets van mijn leven te weten of hoe ik me voel. Als ik mezelf niet helemaal heb CENSUUR (want anders krijg ik een ban), dan kijk ik ook op dít moment niet terug.
Ja, ik ben in een kutbui.
woensdag 26 november 2008 om 23:36
Dat censuur helpt niet zo hoor digi,
Dat kunnen we allemaal wel invullen.
Ik begrijp best dat je toekomst door je stoornis niet altijd zo rooskleurig voor ogen is.
Maar in een bepaalde weg valt er best wat van te maken.
Gelukkig ga je als je ouder bent sommige dingen minder belangrijk vinden,waardoor andere wensen weer beter haalbaar worden.
Dat kunnen we allemaal wel invullen.
Ik begrijp best dat je toekomst door je stoornis niet altijd zo rooskleurig voor ogen is.
Maar in een bepaalde weg valt er best wat van te maken.
Gelukkig ga je als je ouder bent sommige dingen minder belangrijk vinden,waardoor andere wensen weer beter haalbaar worden.
woensdag 26 november 2008 om 23:45
donderdag 27 november 2008 om 00:03
Ik neem het Dorothy ook niet kwalijk en ze kent me niet. Het triggerde alleen iets. Sorry Dorothy dat ik je aanviel. Maar je kunt ook niet weten hoe het is, want je kent de Digi enkel van het forum waar ze de clown uithangt.
Nee Iry, ik heb mezelf genoeg gediskwalificeerd om nog over mijn emoties te praten.
Nee Iry, ik heb mezelf genoeg gediskwalificeerd om nog over mijn emoties te praten.
donderdag 27 november 2008 om 00:05
Er is idd niks mis met DorothyGale's post; ze heeft zelf volkomen gelijk. Mijns inziens kan zelfs een stom kalf dat zien.
Ik snap het niet, je zelf zó intelligent vinden en vervolgens niet kunnen inzien dat je heel onnozel bezig bent.
Aan de andere kant, mensen die zichzelf heel speciaal en zielig vinden zien dat wel vaker niet.
Ik denk dat het de bedoeling is dat wij je allemaal nu heel zielig vinden enzo, het grappige is dat je alleen meteen kwaad wordt als iemand je niet zielig vindt.
Ga bij deze vooral je gang.
Ik snap het niet, je zelf zó intelligent vinden en vervolgens niet kunnen inzien dat je heel onnozel bezig bent.
Aan de andere kant, mensen die zichzelf heel speciaal en zielig vinden zien dat wel vaker niet.
Ik denk dat het de bedoeling is dat wij je allemaal nu heel zielig vinden enzo, het grappige is dat je alleen meteen kwaad wordt als iemand je niet zielig vindt.
Ga bij deze vooral je gang.
donderdag 27 november 2008 om 00:14
Digi,
Ik lees jouw posts/topics altijd met heel veel plezier of belangstelling. Ik lig vaak in een deuk om jouw opmerkingen hier en daar. Echt leuke humor heb je of iig humor die mij erg aanspreekt. Omdat jij ook al lang hier schrijft denk ik je een beetje te kennen. Alhoewel dat op een forum natuurlijk toch relatief is, dat besef ik me terdege.
Je zegt ik verschuil me achter een masker. Doen we eigenlijk allemaal wel eens. Doordat je hier al zo lang schrijft, weten we dat achter dat masker een vat vol tegenstrijdigheden, onzekerheden zit. Net zoals bij de meesten van ons.
Maar ook ik, wat ouder dan jij, zie niets verkeerds in de post van DG, alleen stelt ze het cru. Onnozelheid is een verkeerd woord en ik begrijp dat je dat in het verkeerde keelgat schiet. Onnozel ben je zeker niet.
Wel weet ik (pfff oud wijf hier) dat de dingen waar je nu nog zo mee zit vervagen. minder belangrijk worden met het ouder worden (zo'n beetje het enige voordeel ervan...). En zoals DG waarschijnlijk bedoelde en Iry ook zei, dat ga jij ook meemaken.
En op je eigen topic ga je er niet buiten blijven hoor.
Ik lees jouw posts/topics altijd met heel veel plezier of belangstelling. Ik lig vaak in een deuk om jouw opmerkingen hier en daar. Echt leuke humor heb je of iig humor die mij erg aanspreekt. Omdat jij ook al lang hier schrijft denk ik je een beetje te kennen. Alhoewel dat op een forum natuurlijk toch relatief is, dat besef ik me terdege.
Je zegt ik verschuil me achter een masker. Doen we eigenlijk allemaal wel eens. Doordat je hier al zo lang schrijft, weten we dat achter dat masker een vat vol tegenstrijdigheden, onzekerheden zit. Net zoals bij de meesten van ons.
Maar ook ik, wat ouder dan jij, zie niets verkeerds in de post van DG, alleen stelt ze het cru. Onnozelheid is een verkeerd woord en ik begrijp dat je dat in het verkeerde keelgat schiet. Onnozel ben je zeker niet.
Wel weet ik (pfff oud wijf hier) dat de dingen waar je nu nog zo mee zit vervagen. minder belangrijk worden met het ouder worden (zo'n beetje het enige voordeel ervan...). En zoals DG waarschijnlijk bedoelde en Iry ook zei, dat ga jij ook meemaken.
En op je eigen topic ga je er niet buiten blijven hoor.
donderdag 27 november 2008 om 00:15
quote:nimvind schreef op 27 november 2008 @ 00:05:
Er is idd niks mis met DorothyGale's post; ze heeft zelf volkomen gelijk. Mijns inziens kan zelfs een stom kalf dat zien.
Ik snap het niet, je zelf zó intelligent vinden en vervolgens niet kunnen inzien dat je heel onnozel bezig bent.
Aan de andere kant, mensen die zichzelf heel speciaal en zielig vinden zien dat wel vaker niet.
Ik denk dat het de bedoeling is dat wij je allemaal nu heel zielig vinden enzo, het grappige is dat je alleen meteen kwaad wordt als iemand je niet zielig vindt.
Ga bij deze vooral je gang.
Leer eerst eens interpunctie gebruiken, muts.
Ik bén intelligent, dat heb ik niet verzonnen maar een IQ-test. Ik weet niet wie jij bent, vast een dubbelnicker, maar bon.
Ik sloot even uit mijn slof en heb daarna metéén excuses aangeboden. Soms zit het je even tegen, maar domme kalveren zullen dat vast niet kunnen bevatten. Herkauwen past hen meer.
Anyways, ik heb totaal geen behoefte aan empathie, medeleven of iets van dien aard.
Onnozel? Om een enigszins ludiek topic over potjes en dekseltjes? Ik kan op 1001 manieren de aandacht trekken zonder ook maar een vorm van zieligheid te bezigen. Dat jij dat denkt, ligt aan jou.
Als je goed kunt lezen, grenst mijn mening over mijn eigen persoon eerder aan zelfhaat dan aan het mijzelf zo speciaal vinden. Maar hé, succes met je kruistocht.
Er is idd niks mis met DorothyGale's post; ze heeft zelf volkomen gelijk. Mijns inziens kan zelfs een stom kalf dat zien.
Ik snap het niet, je zelf zó intelligent vinden en vervolgens niet kunnen inzien dat je heel onnozel bezig bent.
Aan de andere kant, mensen die zichzelf heel speciaal en zielig vinden zien dat wel vaker niet.
Ik denk dat het de bedoeling is dat wij je allemaal nu heel zielig vinden enzo, het grappige is dat je alleen meteen kwaad wordt als iemand je niet zielig vindt.
Ga bij deze vooral je gang.
Leer eerst eens interpunctie gebruiken, muts.
Ik bén intelligent, dat heb ik niet verzonnen maar een IQ-test. Ik weet niet wie jij bent, vast een dubbelnicker, maar bon.
Ik sloot even uit mijn slof en heb daarna metéén excuses aangeboden. Soms zit het je even tegen, maar domme kalveren zullen dat vast niet kunnen bevatten. Herkauwen past hen meer.
Anyways, ik heb totaal geen behoefte aan empathie, medeleven of iets van dien aard.
Onnozel? Om een enigszins ludiek topic over potjes en dekseltjes? Ik kan op 1001 manieren de aandacht trekken zonder ook maar een vorm van zieligheid te bezigen. Dat jij dat denkt, ligt aan jou.
Als je goed kunt lezen, grenst mijn mening over mijn eigen persoon eerder aan zelfhaat dan aan het mijzelf zo speciaal vinden. Maar hé, succes met je kruistocht.
donderdag 27 november 2008 om 00:35
