Relaties
alle pijlers
waardeloos leven
woensdag 26 november 2008 om 22:35
ik ben al 2x begonnen met een zinnetje.....
ik heb een hele leuke vriend, maar...
ik hou van mijn kereltje. maar......
eigenlijk heb ik geen leuk leven.....
weet me geen raad, heb me altijd aangepast aan vriendje en ben het zat!!!!
eten staat eten klaar op fornuis, hoeft ie alleen maar op te warmen en wat doet meneer............... demonstratief een zak chips uit de kast trekken..... we gaan niet eten hé,
nu 22.30 uur en gewoon naar bed gaan en morgen-ochtend zeggen....heb geen eten gehad..
nee.... je heb geen eten gehad en waarom? om dat je het verdomd om zelf eten op te warmen!!!
je kookt zelf niet.....omdat je altijd iemand (moeder)had die dat deed.
moeilijk hè...voor jezelf zorgen!!!!!
ik heb een hele leuke vriend, maar...
ik hou van mijn kereltje. maar......
eigenlijk heb ik geen leuk leven.....
weet me geen raad, heb me altijd aangepast aan vriendje en ben het zat!!!!
eten staat eten klaar op fornuis, hoeft ie alleen maar op te warmen en wat doet meneer............... demonstratief een zak chips uit de kast trekken..... we gaan niet eten hé,
nu 22.30 uur en gewoon naar bed gaan en morgen-ochtend zeggen....heb geen eten gehad..
nee.... je heb geen eten gehad en waarom? om dat je het verdomd om zelf eten op te warmen!!!
je kookt zelf niet.....omdat je altijd iemand (moeder)had die dat deed.
moeilijk hè...voor jezelf zorgen!!!!!
donderdag 27 november 2008 om 16:51
Twinkle en Marie, laat in godsnaam niet zo over je heen lopen.
Scheiden hoeft niet perse, hem zijn eigen dingen laten doen wel. Naar hem toe lopen om eten opnieuw op te scheppen of gewekt worden omdat brood niet klaar is, allemachtig zeg.
Trek je mond eens op. Zeg gewoon nee. Doe eens een tijdje alleen iets voor jezelf of de kinderne. Bv: jouw was wel wassen, zijne laten liggen. Wel opscheppen voor jezelf, hij moet het zelf maar regelen.
Jezus, we leven toch niet meer in de jaren 50. Besef dames, twinkle en marie dus, dat dit BELACHELIJK is. En je volledig in je recht staat en het volkomen normaal is als je hier paal er perk aan stelt.
Scheiden hoeft niet perse, hem zijn eigen dingen laten doen wel. Naar hem toe lopen om eten opnieuw op te scheppen of gewekt worden omdat brood niet klaar is, allemachtig zeg.
Trek je mond eens op. Zeg gewoon nee. Doe eens een tijdje alleen iets voor jezelf of de kinderne. Bv: jouw was wel wassen, zijne laten liggen. Wel opscheppen voor jezelf, hij moet het zelf maar regelen.
Jezus, we leven toch niet meer in de jaren 50. Besef dames, twinkle en marie dus, dat dit BELACHELIJK is. En je volledig in je recht staat en het volkomen normaal is als je hier paal er perk aan stelt.
donderdag 27 november 2008 om 17:13
Ik weet niet meer wie, maar diegene die schreef dat ze bij de psycholoog liep moet ook op zoek naar een andere, de psycholoog moet je juist helpen om weerbaarder te worden.
Verder vind ik het toch heel treurig dat vrouwen anno 2008 nog zo (moeten) leven. Ik doen hier ook meer dan mijn man omdat hij ook veel meer werkt, en ik dus meer thuis ben. Je kunt best iets voor elkaar doen.
Mijn man is op zijn vorige werk ook weleens aangesproken door collega's dat zijn werkkleding niet gestreken was (overall), waarom ik dat niet deed, en dat hij zelf zijn brood smeert. Het meerendeel van die collega's waren dus onder de 30 he!!
Voor TO en die andere dame, kun je nu echt zeggen dat je zo door wilt blijven leven? Dat je, als je 80 bent, achterom kijkt en dan ziet dat je zo je leven hebt besteed als slaafje van een man? Dan maak je toch ook een keuze? Ik hoop dat je, als je kinderen hebt, ze in godsnaam wel een ander beeld probeert mee te geven.
Verder vind ik het toch heel treurig dat vrouwen anno 2008 nog zo (moeten) leven. Ik doen hier ook meer dan mijn man omdat hij ook veel meer werkt, en ik dus meer thuis ben. Je kunt best iets voor elkaar doen.
Mijn man is op zijn vorige werk ook weleens aangesproken door collega's dat zijn werkkleding niet gestreken was (overall), waarom ik dat niet deed, en dat hij zelf zijn brood smeert. Het meerendeel van die collega's waren dus onder de 30 he!!
Voor TO en die andere dame, kun je nu echt zeggen dat je zo door wilt blijven leven? Dat je, als je 80 bent, achterom kijkt en dan ziet dat je zo je leven hebt besteed als slaafje van een man? Dan maak je toch ook een keuze? Ik hoop dat je, als je kinderen hebt, ze in godsnaam wel een ander beeld probeert mee te geven.
donderdag 27 november 2008 om 18:16
quote:bosaapje schreef op 27 november 2008 @ 16:21:
[...]
Die zijn echt gek.. In plaats dat ze nou eens lekker genieten van een leuke dag....
En die vrouw die 2 weken eerder naar huis ging is helemaal niet goed wijs. Haar man is toch geen klein kind.....sjeee. Ik zou het zelf als man zijnde belachelijk vinden maar dat terzijde.
Er bestaan altijd nog diepvries- en kant en klare maaltijden.
Juist, dat idee had ik dus ook.
dat mijn moeder van 89 er zich over verbaasd dat mn zwager van 60 zo goed voor zichelf kan zogen als mn zus weg is, ok dat is echt de leeftijd,
Dat degene die het meest thuis is ook het meeste in het huis doet en degene die het meeste verdient ook het meeste geld inbrengt lijkt me ook logisch trouwens.
[...]
Die zijn echt gek.. In plaats dat ze nou eens lekker genieten van een leuke dag....
En die vrouw die 2 weken eerder naar huis ging is helemaal niet goed wijs. Haar man is toch geen klein kind.....sjeee. Ik zou het zelf als man zijnde belachelijk vinden maar dat terzijde.
Er bestaan altijd nog diepvries- en kant en klare maaltijden.
Juist, dat idee had ik dus ook.
dat mijn moeder van 89 er zich over verbaasd dat mn zwager van 60 zo goed voor zichelf kan zogen als mn zus weg is, ok dat is echt de leeftijd,
Dat degene die het meest thuis is ook het meeste in het huis doet en degene die het meeste verdient ook het meeste geld inbrengt lijkt me ook logisch trouwens.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 27 november 2008 om 18:54
Change.. Yes we caN?!
Makkelijker gezegd dan gedaan.. Als jij je mond niet open doet of je koffers pakt, verandert er niets..
Mijn vader kon nog net aan z'n oploskoffie zelf maken (dat heb ik hem 1 keer zien doen).. Jullie verhalen lezend, kwam ik er achter dat m'n moeder 'minder erg' was dan ik dacht, want mijn vader maakte wel altijd z'n eigen brood..
Wat ik bij m'n schoonouders zie, lijkt al iets meer op wat jullie beschrijven.. Schoonpa, enorme koffieleut, kan geen koffie zetten.. en wordt vrijwel volledig verzorgd door schoonmoeder.. Maar bij beiden het verschil dat mijn moeders het met liefde deden en doen..
Makkelijker gezegd dan gedaan.. Als jij je mond niet open doet of je koffers pakt, verandert er niets..
Mijn vader kon nog net aan z'n oploskoffie zelf maken (dat heb ik hem 1 keer zien doen).. Jullie verhalen lezend, kwam ik er achter dat m'n moeder 'minder erg' was dan ik dacht, want mijn vader maakte wel altijd z'n eigen brood..
Wat ik bij m'n schoonouders zie, lijkt al iets meer op wat jullie beschrijven.. Schoonpa, enorme koffieleut, kan geen koffie zetten.. en wordt vrijwel volledig verzorgd door schoonmoeder.. Maar bij beiden het verschil dat mijn moeders het met liefde deden en doen..
donderdag 27 november 2008 om 21:29
Ook mijn vader (en Broer) werden door de vrouwen, vooral mijn moeder bediend. Mijn moeder werkte ook nog eens 30 uur per week. Mijn vader werd letterlijk alles achterna gedragen.
Later kreeg mijn moeder veel spijt. De kinderen woonden allemaal verder weg dus als zij in het ziekenhuis zou komen te liggen had mijn vader een groot probleem. Dit zag zij veel en veel te laat in. Mijn vader was al grondig verpest.
Mijn broer trof gelukkig een vrouw die hem met beide benen op de grond heeft gezet en hem "heropgevoed"heeft.
Later kreeg mijn moeder veel spijt. De kinderen woonden allemaal verder weg dus als zij in het ziekenhuis zou komen te liggen had mijn vader een groot probleem. Dit zag zij veel en veel te laat in. Mijn vader was al grondig verpest.
Mijn broer trof gelukkig een vrouw die hem met beide benen op de grond heeft gezet en hem "heropgevoed"heeft.
donderdag 27 november 2008 om 21:59
Dat onze ouders het doen, ok, dat is ook een andere generatie. Wij zouden daar toch inmiddels 'overheen gegroeid' moeten zijn. Maargoed, het blijft toch vaak wat je ziet doen, doe je zelf ook (voorbeeld moeder dus).
Besprak dit onderwerp onder het eten ook met mijn vriend. Die vond het ook belachelijk, maar besefte wel dat het dus nog vaak voorkomt. Herkende het zelf ook bij een ex-schoonmoeder.
Mondiger worden dames, je man is geen kind.
Besprak dit onderwerp onder het eten ook met mijn vriend. Die vond het ook belachelijk, maar besefte wel dat het dus nog vaak voorkomt. Herkende het zelf ook bij een ex-schoonmoeder.
Mondiger worden dames, je man is geen kind.
vrijdag 28 november 2008 om 01:17
Toen ik ook nog werkte in twee ploegendienst, hielp m'n man met alles in het huis. Hij is geen luie man. Hij streek en strijkt nogsteeds. Nu werkt hij veel meer en ik werk niet meer. Toen waren we ook wat jonger en ik kon ook veel meer hebben en doen. Omdat hij vroeger veel hielp in de huishouding, vond ik het niet erg om ALLES voor hem te doen. Want ik dacht hij doet tenslotte ook veel. Maar ik vergat, dat ik ook werkte. Vanaf de eerste dag, dat wij trouwden, is het als het ware vanzelfsprekend geworden, dat ik z'n koffie en z'n eten en z'n brood voor z'n werk verzorgde. Hoe dit zo is gebeurd weet ik niet. Ik vond hem, ondanks, dat hij mee hielp in het huis lastig op het gebied van, dat ik die bepaalde dingen moest doen.
Later, toen ik het drukker kreeg, leerde ik hem koken en dat deed hij toen ik in de middagdienst zat.
Maar als ik van de middagdienst thuis kwam s'nachts om half twaalf, dan MOEST ik z'n boterham smeren voor de volgende dag. Hij had dan het huis helemaal schoongemaakt en ik dacht, voor wat hoort wat en zo is het verder gegaan. Ik had toen een keer tegen hem gezegd, dat hij zijn brood zelf moest smeren, dat heeft hij, denk ik, 1 week gedaan en vergat het zogenaamd. Ik kon het niet laten en begon het weer te doen.
De manier waarop hij van mij verwacht, datb ik de bepaalde dingen voor hem moet doen irriteert mij.
Zo kan ik tal van voorbeelden opnoemen, maar heb geen puf meer.
Ten tweede, ik ben gewoon niet gelukkig met hem en wil niet verder met hem.
Ik loop al bij een derde psychotherapeut en ze vertellen allemaal, dat ik niet moet scheiden, want alles is duur en nu heb ik alles, wat m'n hartje begeerd.
IK MOET GEWOON IDD MONDIGER WORDEN,
Ik heb zelfs op een assertifiteitscursus gezeten, om voor mezelf op te komen, maar zelfs dat is niet gelukt.
Als ik ergens naartoe ging, zorgde ik ervoor, dat ik thuis was, voordat hij van z'n werk kwam, anders was hij boos.
Nu sinds een maand of drie, ga ik expres weg.
Één dag was ik niet thuis, toen hij thuis kwam, hij schreef een brief, voor mij. """""Ga maar slenteren heel de dag, ga maar naar de winkels."""""""""Ik was thuis en jij was er niet. Ik heb niet op die brief gereageerd.
Hij belde vroeger zeker 6 keer van z'n werk om te vragen wat ik deed. Als ik in gesprek was of als ik niet thuis was, brak de hel los.Hij maakte geen ruzie, maar hij liet merken, dat hij het niet goed vond.
Als hij me uiteindelijk te spreken kreeg, vroeg hij op een toon van, ik had gebeld je was er niet, waar was je.""""Ik was naar de winkels"""""zei ik dan, maar dat was niet waar, ik was gewoon ergens anders, naar de dokter of naar een vriendin.
Waarom ik nooit de waarheid sprak, omdat hij dan zoveel vragen stelde, dat ik er gewoon gek van werd.
Jullie zullen mij wel voor gek verklaren.
Ik leef onbewust in angst.
Ik moet nu voor mezelf kiezen, maar weet niet wanneer en hoelang dit nog door kan gaan.
Ik sta wel ingeschreven als woningzoekende en heb al wat geld opzij gelegd.
Ik verlang naar een vrij en onbezorgd leven, zonder man.
(Maar weet niet of dat de juiste oplossing zal zijn)
Mijn kinderen zijn allemaal groot, dus voor hun hoef ik niet te blijven.
De jongste is 22.
Dit was het zo een beetje.
Hij vind het ook niet leuk als ik achter de p.c.zit.
Als hij thuis is, doe ik het ook niet.
Hij werd vroeger boos, als ik met iemand aan het chatten was.
Dames ik denk, dat ik genoeg heb geschreven voor vanavond. Ik wens jullie allen wel te rusten.
Later, toen ik het drukker kreeg, leerde ik hem koken en dat deed hij toen ik in de middagdienst zat.
Maar als ik van de middagdienst thuis kwam s'nachts om half twaalf, dan MOEST ik z'n boterham smeren voor de volgende dag. Hij had dan het huis helemaal schoongemaakt en ik dacht, voor wat hoort wat en zo is het verder gegaan. Ik had toen een keer tegen hem gezegd, dat hij zijn brood zelf moest smeren, dat heeft hij, denk ik, 1 week gedaan en vergat het zogenaamd. Ik kon het niet laten en begon het weer te doen.
De manier waarop hij van mij verwacht, datb ik de bepaalde dingen voor hem moet doen irriteert mij.
Zo kan ik tal van voorbeelden opnoemen, maar heb geen puf meer.
Ten tweede, ik ben gewoon niet gelukkig met hem en wil niet verder met hem.
Ik loop al bij een derde psychotherapeut en ze vertellen allemaal, dat ik niet moet scheiden, want alles is duur en nu heb ik alles, wat m'n hartje begeerd.
IK MOET GEWOON IDD MONDIGER WORDEN,
Ik heb zelfs op een assertifiteitscursus gezeten, om voor mezelf op te komen, maar zelfs dat is niet gelukt.
Als ik ergens naartoe ging, zorgde ik ervoor, dat ik thuis was, voordat hij van z'n werk kwam, anders was hij boos.
Nu sinds een maand of drie, ga ik expres weg.
Één dag was ik niet thuis, toen hij thuis kwam, hij schreef een brief, voor mij. """""Ga maar slenteren heel de dag, ga maar naar de winkels."""""""""Ik was thuis en jij was er niet. Ik heb niet op die brief gereageerd.
Hij belde vroeger zeker 6 keer van z'n werk om te vragen wat ik deed. Als ik in gesprek was of als ik niet thuis was, brak de hel los.Hij maakte geen ruzie, maar hij liet merken, dat hij het niet goed vond.
Als hij me uiteindelijk te spreken kreeg, vroeg hij op een toon van, ik had gebeld je was er niet, waar was je.""""Ik was naar de winkels"""""zei ik dan, maar dat was niet waar, ik was gewoon ergens anders, naar de dokter of naar een vriendin.
Waarom ik nooit de waarheid sprak, omdat hij dan zoveel vragen stelde, dat ik er gewoon gek van werd.
Jullie zullen mij wel voor gek verklaren.
Ik leef onbewust in angst.
Ik moet nu voor mezelf kiezen, maar weet niet wanneer en hoelang dit nog door kan gaan.
Ik sta wel ingeschreven als woningzoekende en heb al wat geld opzij gelegd.
Ik verlang naar een vrij en onbezorgd leven, zonder man.
(Maar weet niet of dat de juiste oplossing zal zijn)
Mijn kinderen zijn allemaal groot, dus voor hun hoef ik niet te blijven.
De jongste is 22.
Dit was het zo een beetje.
Hij vind het ook niet leuk als ik achter de p.c.zit.
Als hij thuis is, doe ik het ook niet.
Hij werd vroeger boos, als ik met iemand aan het chatten was.
Dames ik denk, dat ik genoeg heb geschreven voor vanavond. Ik wens jullie allen wel te rusten.
vrijdag 28 november 2008 om 09:51
jeetje, wat een reacties en bij sommige heb ik ook wel flink moeten glimlachen (gooi alle zakken chips leeg en stop die kouwe prak erin)
ben dit topic begonnen terwijl ik hevig emotioneel was (jaja, ik beken, had al een fles wijn achter m'n kiezen) maar dat neemt niet weg dat ik me wel zo voelde en nog steeds zo voel. het verhaal waar ik dit topic mee begon was inderdaad een voorbeeld van dat moment waar het om ging die avond en dat is heus niet het enige waar ik mijn saaie waardeloze leven op baseer.
het is ook niet zo dat ik een slechte man heb, eerder een gemakzuchtige man waar niks in zit en dat gaat me steeds meer en meer opbreken. ondanks dat hou ik wel ontzettend veel van hem en dat weerhoud me ervan om er een punt achter te zetten, hij kan op z'n tijd lief wezen, humoristisch zijn en doet ook heus wel wat in het huishouden hoor. is echt niet te beroerd om een wasje op te hangen of de stofzuiger te pakken.
maar zoals ik al zei, er zit niks in en is blijkbaar ook niet bereid om daar iets aan te doen.
VB van woensdag avond ging er dus om dat ik 's middags al een stamppot had gemaakt die 's avonds alleen nog maar even opgewarmt hoefde te worden in de koekepan, rond half zes werd er al eens flink gezucht vanaf de bank omdat ik nog geen aanstalten maakte om naar de keuken te lopen, waarschijnlijk was op dat moment de bekende druppel die me opstandig maakte en ik zoiets had van 'trek je reet van de bank en probeer zelf even het gas aan te steken en af en toe het eten door te roeren"
ander voorbeeld: tijdje geleden wilde hij een pizzabroodje nemen, nou die kon ie zonder hulp uit de vriezer pakken maar toen moest ie het warm maken, pffff... dat was toch wel een hele onderneming want hoe werkt dat ding? ik hem er netjes op gewezen dat de gebruiksaanwijzing in het keukenkastje lag.
"nou, laat dan maar" en vervolgens ging het broodje weer terug in de vriezer. te veel moeite. ja dûhhh, als hij een nieuw speeltje heeft gekocht (mobieltje of dvd-speler) kan ie ook de hele middag in de gebruiksaanwijzing zitten spitten om erachter te komen hoe het werkt.
en wat dat brood betreft, die is hier ook heel herkenbaar. maak ook altijd z'n brood klaar en doe ik het niet dan neemt ie ook absoluut niet de moeite om het zelf te doen (gelukkig krijg ik dit nooit voor m'n kiezen 's morgens, zo verstandig is ie dan wel)
nu lijkt het er misschien op dat het alleen om etensperikelen gaat, was het maar waar dan viel er nog wel mee te leven.
met saai en waardeloos leven bedoel ik ook de vrijetijdsbesteding. die kan ik in één zin beschrijven en die is dan ook nog gejat van yvonne kroonenberg "het zit (hangt) op de bank en het zapt"
door de weeks heb ik daar geen moeite mee maar het weekend verloopt idem dito. pogingen om eens wat leuks te doen worden afgekapt met uiteenlopende argumenten.
avondje stappen in de kroeg : kom toch alleen maar dezelfde koppen tegen of tegenwoordig niet leuk meer met die prijzen voor een biertje.
ff lekker uit eten gaan: heb ik 2 keer geregeld als zijnde verrassing maar de lol gaat er van af als diezelfde verrassing nooit eens naar je terugkomt.
kamasutrabeurs: hardstikke leuk, voor herhaling vatbaar, jaar later weer geweest en nu is het standaard "ach, als je één keer geweest ben heb je het allemaal wel gezien.
concerten, beverwijkse markt... het is of te druk of te ver ( houd niet van treinen)
op visite gaan of viste ontvangen: er mankeert aan iedereen wel iets, de één kan alleen maar over werk en geld praten, de ander heeft altijd problemen volgens hem en hij heeft geen zin in dat gezeur.
dus je voelt hem waarschijnlijk al, als ik eens over mijn frustraties wil praten ben ik aan het zeuren. daarbij komt ook nog eens dat hij zich in alles aangevallen voelt als ik met hem wil praten, ziet alles als een verwijt dus ben ik er al snel weer klaar mee. (en ja.... ik lees viva ook van a tot z en weet heus wel dat ik een zin niet moet beginnen met, maar jij dit en jij dat.)
ik laat heus niet over me heen lopen en doe echt wel dingen die ik leuk vind maar alleen op stap gaan is niet leuk als je een relatie heb en op zaterdagavond borrelen met z'n tweetjes is ook niet leuk als je elkaar niks meer te vertellen heb omdat je wereldje zo klein is dat er niets meer te vertellen valt (en dus in zijn ogen alleen maar zeuren overblijft)
ik wil alleen maar uit dat kleine wereldje stappen en het liefst samen met mijn man weet alleen niet hoe dat aan te pakken.
ben dit topic begonnen terwijl ik hevig emotioneel was (jaja, ik beken, had al een fles wijn achter m'n kiezen) maar dat neemt niet weg dat ik me wel zo voelde en nog steeds zo voel. het verhaal waar ik dit topic mee begon was inderdaad een voorbeeld van dat moment waar het om ging die avond en dat is heus niet het enige waar ik mijn saaie waardeloze leven op baseer.
het is ook niet zo dat ik een slechte man heb, eerder een gemakzuchtige man waar niks in zit en dat gaat me steeds meer en meer opbreken. ondanks dat hou ik wel ontzettend veel van hem en dat weerhoud me ervan om er een punt achter te zetten, hij kan op z'n tijd lief wezen, humoristisch zijn en doet ook heus wel wat in het huishouden hoor. is echt niet te beroerd om een wasje op te hangen of de stofzuiger te pakken.
maar zoals ik al zei, er zit niks in en is blijkbaar ook niet bereid om daar iets aan te doen.
VB van woensdag avond ging er dus om dat ik 's middags al een stamppot had gemaakt die 's avonds alleen nog maar even opgewarmt hoefde te worden in de koekepan, rond half zes werd er al eens flink gezucht vanaf de bank omdat ik nog geen aanstalten maakte om naar de keuken te lopen, waarschijnlijk was op dat moment de bekende druppel die me opstandig maakte en ik zoiets had van 'trek je reet van de bank en probeer zelf even het gas aan te steken en af en toe het eten door te roeren"
ander voorbeeld: tijdje geleden wilde hij een pizzabroodje nemen, nou die kon ie zonder hulp uit de vriezer pakken maar toen moest ie het warm maken, pffff... dat was toch wel een hele onderneming want hoe werkt dat ding? ik hem er netjes op gewezen dat de gebruiksaanwijzing in het keukenkastje lag.
"nou, laat dan maar" en vervolgens ging het broodje weer terug in de vriezer. te veel moeite. ja dûhhh, als hij een nieuw speeltje heeft gekocht (mobieltje of dvd-speler) kan ie ook de hele middag in de gebruiksaanwijzing zitten spitten om erachter te komen hoe het werkt.
en wat dat brood betreft, die is hier ook heel herkenbaar. maak ook altijd z'n brood klaar en doe ik het niet dan neemt ie ook absoluut niet de moeite om het zelf te doen (gelukkig krijg ik dit nooit voor m'n kiezen 's morgens, zo verstandig is ie dan wel)
nu lijkt het er misschien op dat het alleen om etensperikelen gaat, was het maar waar dan viel er nog wel mee te leven.
met saai en waardeloos leven bedoel ik ook de vrijetijdsbesteding. die kan ik in één zin beschrijven en die is dan ook nog gejat van yvonne kroonenberg "het zit (hangt) op de bank en het zapt"
door de weeks heb ik daar geen moeite mee maar het weekend verloopt idem dito. pogingen om eens wat leuks te doen worden afgekapt met uiteenlopende argumenten.
avondje stappen in de kroeg : kom toch alleen maar dezelfde koppen tegen of tegenwoordig niet leuk meer met die prijzen voor een biertje.
ff lekker uit eten gaan: heb ik 2 keer geregeld als zijnde verrassing maar de lol gaat er van af als diezelfde verrassing nooit eens naar je terugkomt.
kamasutrabeurs: hardstikke leuk, voor herhaling vatbaar, jaar later weer geweest en nu is het standaard "ach, als je één keer geweest ben heb je het allemaal wel gezien.
concerten, beverwijkse markt... het is of te druk of te ver ( houd niet van treinen)
op visite gaan of viste ontvangen: er mankeert aan iedereen wel iets, de één kan alleen maar over werk en geld praten, de ander heeft altijd problemen volgens hem en hij heeft geen zin in dat gezeur.
dus je voelt hem waarschijnlijk al, als ik eens over mijn frustraties wil praten ben ik aan het zeuren. daarbij komt ook nog eens dat hij zich in alles aangevallen voelt als ik met hem wil praten, ziet alles als een verwijt dus ben ik er al snel weer klaar mee. (en ja.... ik lees viva ook van a tot z en weet heus wel dat ik een zin niet moet beginnen met, maar jij dit en jij dat.)
ik laat heus niet over me heen lopen en doe echt wel dingen die ik leuk vind maar alleen op stap gaan is niet leuk als je een relatie heb en op zaterdagavond borrelen met z'n tweetjes is ook niet leuk als je elkaar niks meer te vertellen heb omdat je wereldje zo klein is dat er niets meer te vertellen valt (en dus in zijn ogen alleen maar zeuren overblijft)
ik wil alleen maar uit dat kleine wereldje stappen en het liefst samen met mijn man weet alleen niet hoe dat aan te pakken.
vrijdag 28 november 2008 om 11:38
Ik zou om te beginnen eerst eens zelf op stap te gaan. Dat jij de hele dag op de bank hangt is echt jouw eigen fout. Kom in actie, spreek af met vriendinnen, ga lekker winkelen, of wat dan ook. Ga zelf op visite, ga zelf op stap misschien gaat je man op den duur mee, en anders blijf je het gewoon zelf doen. Er is er maar 1 die jouw leven leuker kan maken, en dat ben je zelf! Als je man nog meewerkt zou het helemaal geweldig zijn, maar dat zit er even niet in, dus pak je leven zelf op! Je bent echt niet geheel afhankelijk van hem hoor!
...
vrijdag 28 november 2008 om 12:11
quote marie:
"Ik loop al bij een derde psychotherapeut en ze vertellen allemaal, dat ik niet moet scheiden, want alles is duur en nu heb ik alles, wat m'n hartje begeerd."
Lijkt me een heel belangrijke reden om niet te scheiden.
Je zult mij niet horen zeggen dat scheiden altijd de beste oplossing is,maar financieel heb je misschien wel wat je hartje begeert, mar hoe zit dat op alle andere vlakken?
"Ik loop al bij een derde psychotherapeut en ze vertellen allemaal, dat ik niet moet scheiden, want alles is duur en nu heb ik alles, wat m'n hartje begeerd."
Lijkt me een heel belangrijke reden om niet te scheiden.
Je zult mij niet horen zeggen dat scheiden altijd de beste oplossing is,maar financieel heb je misschien wel wat je hartje begeert, mar hoe zit dat op alle andere vlakken?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 28 november 2008 om 12:16
@ Twinkle777
Ik kan mij niet voorstellen dat je man wél gelukkig is zo. Pfff, geen makkelijke situatie hoor, waar jij in zit. Kijk, je kunt natuurlijk zelf dingen ondernemen en dat zou ik ook zeker doen!! Vervolgens enorme ethousiaste verhalen tegen je partner ophangen met zo'n ondertoon dat hij dat allemaal moet missen. Maar ja, het is juist ook leuk om samen met je man dingen te ondernemen. Dat houdt je relatie ook leuk. Ik zou niet weten wat ik in jou situatie zou doen. Succes!
Ik kan mij niet voorstellen dat je man wél gelukkig is zo. Pfff, geen makkelijke situatie hoor, waar jij in zit. Kijk, je kunt natuurlijk zelf dingen ondernemen en dat zou ik ook zeker doen!! Vervolgens enorme ethousiaste verhalen tegen je partner ophangen met zo'n ondertoon dat hij dat allemaal moet missen. Maar ja, het is juist ook leuk om samen met je man dingen te ondernemen. Dat houdt je relatie ook leuk. Ik zou niet weten wat ik in jou situatie zou doen. Succes!
vrijdag 28 november 2008 om 13:00
En toch zijn jullie de enigen die de situatie kunnen veranderen. Als hij niet wil veranderen, moet jij veranderen. Weg gaan en voor je eigen geluk kiezen. Laat hm maar een andere vrouw zoeken die er wel zin in heeft. Mijn ex was precies zo en ik werd daar compleet gestoord van gewoon. In het begin gaat het nog vanzelf, liefde maakt blind. Maar toen die verliefdheid over was, vroeg me echt af waar ik aan begonnen was. Als we gingen eten was het altijd smeer jij even brood, maak jij even koffie. Zei ik nee, dan deed ie het wel zelf, maar denk maar niet dat hij mijn brood dan ook smeerde. Vervolgens de helft van de dag chagerijnig omdat ik zogenaamd te beroerd was zn brood te smeren. Ik wil heus wel brood smeren en koffie zetten, maar moet andersom ook een keer gebeuren he. En daar lag een groot probleem voor mij. Uiteindelijk opgegeven want elke dag strijd voeren was nou ook niet bepaalde de ideale relatie en veranderen zou hij toch niet. Ben zo blij dat ik van hem af ben. En de volgende man die zo begint, die kan gelijk opflikkeren want ik laat het nooit meer zo ver komen, zelfs niet een de fase van verliefdheid.
vrijdag 28 november 2008 om 13:47
quote:lonki schreef op 27 november 2008 @ 09:31:
Hoe reageerdt hij denk je? Wat gaat er dan gebeuren?
Gaat ie uit zijn stekker en verbouwd de boel?
Mooie gelegenheid om de knoop door te hakken en gelijk te zeggen dat je van hem wilt scheiden.
Zou die in staat zijn je fysiek aan te vallen?
Aangeven en alsnog scheiden.
Je spreekt over ik kan het niet, durf niet....
Denk niet aan het moment, maar denk daar voorbij!
Wat is het ergste scenario....?
Precies, het scenario waar je nu inzit.Goed gezegd lonki
Hoe reageerdt hij denk je? Wat gaat er dan gebeuren?
Gaat ie uit zijn stekker en verbouwd de boel?
Mooie gelegenheid om de knoop door te hakken en gelijk te zeggen dat je van hem wilt scheiden.
Zou die in staat zijn je fysiek aan te vallen?
Aangeven en alsnog scheiden.
Je spreekt over ik kan het niet, durf niet....
Denk niet aan het moment, maar denk daar voorbij!
Wat is het ergste scenario....?
Precies, het scenario waar je nu inzit.Goed gezegd lonki
vrijdag 28 november 2008 om 13:56
vrijdag 28 november 2008 om 16:01
zaterdag 29 november 2008 om 03:02
zaterdag 29 november 2008 om 09:00
Hoe dan ook, wat voor type je vent ook: duidelijk is wel dat er iets moet veranderen als ik jullie verhalen zo lees! Kom voor jezelf op, laat van jezelf horen, begin met het weglaten van kleine dingen die je voor hem doet en kijk hoe hij daarop reageert.
Als je ergens geen zin in hebt of het nut er niet van weet dan zou ik niet weten waarom je dat voor een ander zou moeten doen!
Succes meiden, lijkt me heel zwaar en moeilijk om met zo'n man om te gaan. Met de start van deze topic geef je eigenlijk al aan dat je verandering wilt. Nou, dat ligt in je eigen handen!
Als je ergens geen zin in hebt of het nut er niet van weet dan zou ik niet weten waarom je dat voor een ander zou moeten doen!
Succes meiden, lijkt me heel zwaar en moeilijk om met zo'n man om te gaan. Met de start van deze topic geef je eigenlijk al aan dat je verandering wilt. Nou, dat ligt in je eigen handen!
zaterdag 29 november 2008 om 09:12
En dat 'trek je reet van de bank en steek zelf dat gas aan' enz. Zég je dat ook tegen hem? Want daar heb je natuurlijk wel gelijk in, je bent niet zijn werkster. Ik heb sterk het gevoel dat je ontzettend erget aan je partner, maar dat nooit hardop uitspreekt, maar dat alleen met hints en steken onder water laat merken, mammen begrijpen geen hints van vrouwen, zeker niet als het gaat om huishoudelijke klussen.
Als ik wil dat mijn man iets in het huishouden doet ( het is eigenlijk al erg dat dat niet eens vanzelfsprekend is voor hem...) deel ik hem dat mee, werkt altijd en ik hoef me niet te ergeren.
Dat van dat pizzabroodje herken ik tot mijn schaamte heel erg. Mijn man is absoluut geen doorzetter, hij eet bij wijze van spreken liever niets dan hij moet uitzoeken hoe de oven werkt. Kwestie van karakter en geen aanval op mijn 'funcioneren'.
ik heb hem trouewns één kere uitgelegd hoe de oven werkt, en iedere keer als hij daar iets over vraagt kan ik zeggen: "Dat weet je toch allang?".
Mijn man is ook best een onzelfstandige ****** soms, maar het is maar net hoe ik hem daarin voedt ( zwijgend mijn lot aanvaarden en alles voor hem blijven doen, niet dus!!!!) of hij die houding tot in de eewigheid blijft aannemen. En zelf ben ik ook niet perfect.....
En ik ben het ook met BGB eens, als jij thuis zit te PCen en hij komt uit zijn werk, ongeacht welk tijdstip, is het heel redelijk als jij zorgt dat zijn eten in klaar is. Dan maar een ouderwetse muts, ik heb in ieder geval een fijne relatie.
Als ik wil dat mijn man iets in het huishouden doet ( het is eigenlijk al erg dat dat niet eens vanzelfsprekend is voor hem...) deel ik hem dat mee, werkt altijd en ik hoef me niet te ergeren.
Dat van dat pizzabroodje herken ik tot mijn schaamte heel erg. Mijn man is absoluut geen doorzetter, hij eet bij wijze van spreken liever niets dan hij moet uitzoeken hoe de oven werkt. Kwestie van karakter en geen aanval op mijn 'funcioneren'.
ik heb hem trouewns één kere uitgelegd hoe de oven werkt, en iedere keer als hij daar iets over vraagt kan ik zeggen: "Dat weet je toch allang?".
Mijn man is ook best een onzelfstandige ****** soms, maar het is maar net hoe ik hem daarin voedt ( zwijgend mijn lot aanvaarden en alles voor hem blijven doen, niet dus!!!!) of hij die houding tot in de eewigheid blijft aannemen. En zelf ben ik ook niet perfect.....
En ik ben het ook met BGB eens, als jij thuis zit te PCen en hij komt uit zijn werk, ongeacht welk tijdstip, is het heel redelijk als jij zorgt dat zijn eten in klaar is. Dan maar een ouderwetse muts, ik heb in ieder geval een fijne relatie.
zaterdag 29 november 2008 om 11:17
Dat klinkt niet leuk Twinkle. En ik denk dat als hij het zo wel best vindt, de kans groot is dat hij hier niet in verandert. Kan me je ergernis trouwens goed voorstellen, zou zelf ook een beetje moedeloos worden hiervan. Niet gezellig, niet leuk en niet samen. Of je moet er op de bank naast gaan zitten. En dan samen naar de tv koekeloeren tegen je zin in is ook niet echt geweldig .
Wat je zou kunnen voorstellen misschien is dat de tv er een tijdje uitgaat. En jullie die tijd 's avonds en in het weekend anders gaan besteden. Mensen merken dan vaak hoe tv kijken hen opzuigt en hoeveel tijd het eigenlijk wel niet kost.
Ik zou er iig goed met hem over praten. En even flink boos worden als hij het af wil doen als zeuren. Hij mag best beseffen dat je serieus bent en dat je ongelukkig bent met jullie leven zoals het nu is. Als hij daar voor open kan staan, kunnen jullie samen misschien wat veranderingen doorvoeren.
Als hij er niet voor open staat, is relatietherapie misschien een optie. Of je moet hier echt vrede mee kunnen vinden en je leven anders gaan leven. Dus zelf zorgen dat jij iig een leuk leven hebt naar wens. Risico is dat je uit elkaar groeit (maar eigenlijk is dat al gebeurd geloof ik) en de winst zou kunnen zijn dat hij ziet hoe jij energiek en gelukkig je leven leeft en wie weet, wat inspiratie opdoet voor zichzelf . En als niets werkt, moet je er over gaan nadenken of je dit leven fijn genoeg vindt en zinvol genoeg kunt maken voor jezelf om uberhaupt te willen blijven.
Praat, laat je niet overdonderen door gezucht, gesteun en opmerkingen over gezeur. Je probeert je relatie te redden. Goed plan en daar mag hij zich best bij betrokken voelen.
Wat je zou kunnen voorstellen misschien is dat de tv er een tijdje uitgaat. En jullie die tijd 's avonds en in het weekend anders gaan besteden. Mensen merken dan vaak hoe tv kijken hen opzuigt en hoeveel tijd het eigenlijk wel niet kost.
Ik zou er iig goed met hem over praten. En even flink boos worden als hij het af wil doen als zeuren. Hij mag best beseffen dat je serieus bent en dat je ongelukkig bent met jullie leven zoals het nu is. Als hij daar voor open kan staan, kunnen jullie samen misschien wat veranderingen doorvoeren.
Als hij er niet voor open staat, is relatietherapie misschien een optie. Of je moet hier echt vrede mee kunnen vinden en je leven anders gaan leven. Dus zelf zorgen dat jij iig een leuk leven hebt naar wens. Risico is dat je uit elkaar groeit (maar eigenlijk is dat al gebeurd geloof ik) en de winst zou kunnen zijn dat hij ziet hoe jij energiek en gelukkig je leven leeft en wie weet, wat inspiratie opdoet voor zichzelf . En als niets werkt, moet je er over gaan nadenken of je dit leven fijn genoeg vindt en zinvol genoeg kunt maken voor jezelf om uberhaupt te willen blijven.
Praat, laat je niet overdonderen door gezucht, gesteun en opmerkingen over gezeur. Je probeert je relatie te redden. Goed plan en daar mag hij zich best bij betrokken voelen.
zaterdag 29 november 2008 om 13:00
quote:Marie2225 schreef op 28 november 2008 @ 01:17:
.
Nu sinds een maand of drie, ga ik expres weg.
Één dag was ik niet thuis, toen hij thuis kwam, hij schreef een brief, voor mij. """""Ga maar slenteren heel de dag, ga maar naar de winkels."""""""""Ik was thuis en jij was er niet. Ik heb niet op die brief gereageerd.
Hij belde vroeger zeker 6 keer van z'n werk om te vragen wat ik deed. Als ik in gesprek was of als ik niet thuis was, brak de hel los.Hij maakte geen ruzie, maar hij liet merken, dat hij het niet goed vond.
Als hij me uiteindelijk te spreken kreeg, vroeg hij op een toon van, ik had gebeld je was er niet, waar was je.""""Ik was naar de winkels"""""zei ik dan, maar dat was niet waar, ik was gewoon ergens anders, naar de dokter of naar een vriendin.
Waarom ik nooit de waarheid sprak, omdat hij dan zoveel vragen stelde, dat ik er gewoon gek van werd.
.Dit vind ik dus wel ruzie maken, alleen niet op de meest voorkomende manier. Ruzie is niet altijd schreeuwen of op mekaar schelden of met stemverheffingen discussieren. Door te zeggen 'hij maakt geen ruzie' klinkt het misschien minder erg, maar dit is wel degelijk een machtstrijd. En ik vind dat dus wel ruzie, maar misschien net iets geraffineerder.
.
Nu sinds een maand of drie, ga ik expres weg.
Één dag was ik niet thuis, toen hij thuis kwam, hij schreef een brief, voor mij. """""Ga maar slenteren heel de dag, ga maar naar de winkels."""""""""Ik was thuis en jij was er niet. Ik heb niet op die brief gereageerd.
Hij belde vroeger zeker 6 keer van z'n werk om te vragen wat ik deed. Als ik in gesprek was of als ik niet thuis was, brak de hel los.Hij maakte geen ruzie, maar hij liet merken, dat hij het niet goed vond.
Als hij me uiteindelijk te spreken kreeg, vroeg hij op een toon van, ik had gebeld je was er niet, waar was je.""""Ik was naar de winkels"""""zei ik dan, maar dat was niet waar, ik was gewoon ergens anders, naar de dokter of naar een vriendin.
Waarom ik nooit de waarheid sprak, omdat hij dan zoveel vragen stelde, dat ik er gewoon gek van werd.
.Dit vind ik dus wel ruzie maken, alleen niet op de meest voorkomende manier. Ruzie is niet altijd schreeuwen of op mekaar schelden of met stemverheffingen discussieren. Door te zeggen 'hij maakt geen ruzie' klinkt het misschien minder erg, maar dit is wel degelijk een machtstrijd. En ik vind dat dus wel ruzie, maar misschien net iets geraffineerder.
