Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
zondag 30 november 2008 om 12:34
@lolapop: HERKENBAAR!! Ik zit dus ook vast in een superverantwoordelijke baan die ik intellectueel zeker moet trekken, maar qua karakter niet. Het pas in het geheel niet bij mij. Zoals mijn psych zegt dat ik me in de voor mij meest onveilige situatie heb neergezet. Onveilig zoals dat voor mij door mijn verleden is gedefinieerd. En al mijn aangeleerde overlevingsstrategieën werken in deze situatie in het geheel niet. Het overleven is voor mij controle, regels, procedures, resultaten en plannen. Wat ik nu doe is complete chaos. Ik snap dat ik moet werken aan mijn strategieën maar dan vanuit een veilige situatie, niet vanuit deze wanorde.
Ook wordt de hele dag door beroep op mijn plannen en controle gedaan, die ik nu helemaal niet heb of kan pakken.Dat voelt vervolgens dan nog als falen ook.
En dan praat ik me de put in.
En onterecht als ik daar later over nadenk of met mijn (superlieve!!) mentor praat. Ik ben verdorie 31, heb al een mooie carriere achter me waarin ik heel goede resultaten heb behaald, heb een goed netwerk om me heen en heb mezelf al behoorlijk bewezen. En nu zit ik dan met een verkeerde keuze en dat levert me op dat ik iig weet wat niet bij mij past. En dat ook ik dus grenzen heb en dat ik niet alles van mezelf hoef te kunnen en moet moeten. Laat mij met mijn hoofd bezig zijn en mensen op afstand vanuit een politiek spel (ben ik gek op), maar ik moet niet middenin de mensenmassa staan en alle verantwoordelijkheid voelen. Alleen maar regelen terwijl mijn hoofd knapt omdat ik op het verkeerde niveau bezig ben. Daarmee bedoel ik niet dat ik het niveau naar beneden haal, maar ik ben geen mens voor operationeel leidinggeven als ik de afgelopen jaren op strategisch hoge functies heb gezeten en zo eigenlijk ook altijd denk.
Terwijl ik dit schrijf, verwijt ik mezelf stiekum dan toch weer dat ik zo'n stomme beslissing heb genomen. What was I thinking???!! Een goede les, dat zeker, maar wat shit.
En haha, ik denk ook weleens 'laat mij maar achter de receptie zitten'. Lijkt me soms heerlijk. MAar als je eerlijk bent, weet je dat je daar ook niet vrolijk van wordt. Als je je kop daar ook niet kwijt kan, dan wordt dat de irritatie en frustratie. Dat is dus geen oplossing. Maar soms..., mwah, heerlijk! Gewoon een paar uur werken, mensen te woord staan (en doorsturen!), en onbezorgd naar huis. Maar misschien is dat beeld veel te idealistisch hoor.
@hiltje: fijn dat je zoveel vertrouwen hebt in je nieuwe psych. Wat ga je doen op je verwenvakantie? Massages e.d.? Lijkt me heerlijk!
Voor aangepast werk en -tijden moet ik wel eerst een afspraak hebben met de bedrijfsarts toch? Moet dat via de HA of zou ik daar zelf ook initiatief toe kunnen nemen? En wat moet ik mijn lg vertellen over mijn gesprek met de HA?
Mijn vraag korter gesteld: hoe kom ik zsm bij de bedrijfsarts?
Mijn lg snapt er namelijk niet veel van. Lg ziet in mij veel van zichzelf en denkt dat dit wel weer overgaat. Dat ik gewoon moet wennen. NEE DUS! Ik wil, kan en zal niet wennen aan deze rotbaan. Het is niet aan mij besteed. En alle managers van de wereld: respect! Dat er mensen zijn die voor hun plezier naar hun werk gaan, ongelooflijk. Kan me er niets bij voorstellen. Wat voor lol heb je eraan om de hele dag in geregel, gezeur en gedoe te zitten? Met de kunst om jezelf niet aangesproken te voelen?
(zit me dus meteen weer op te vreten!)
Ook wordt de hele dag door beroep op mijn plannen en controle gedaan, die ik nu helemaal niet heb of kan pakken.Dat voelt vervolgens dan nog als falen ook.
En dan praat ik me de put in.
En onterecht als ik daar later over nadenk of met mijn (superlieve!!) mentor praat. Ik ben verdorie 31, heb al een mooie carriere achter me waarin ik heel goede resultaten heb behaald, heb een goed netwerk om me heen en heb mezelf al behoorlijk bewezen. En nu zit ik dan met een verkeerde keuze en dat levert me op dat ik iig weet wat niet bij mij past. En dat ook ik dus grenzen heb en dat ik niet alles van mezelf hoef te kunnen en moet moeten. Laat mij met mijn hoofd bezig zijn en mensen op afstand vanuit een politiek spel (ben ik gek op), maar ik moet niet middenin de mensenmassa staan en alle verantwoordelijkheid voelen. Alleen maar regelen terwijl mijn hoofd knapt omdat ik op het verkeerde niveau bezig ben. Daarmee bedoel ik niet dat ik het niveau naar beneden haal, maar ik ben geen mens voor operationeel leidinggeven als ik de afgelopen jaren op strategisch hoge functies heb gezeten en zo eigenlijk ook altijd denk.
Terwijl ik dit schrijf, verwijt ik mezelf stiekum dan toch weer dat ik zo'n stomme beslissing heb genomen. What was I thinking???!! Een goede les, dat zeker, maar wat shit.
En haha, ik denk ook weleens 'laat mij maar achter de receptie zitten'. Lijkt me soms heerlijk. MAar als je eerlijk bent, weet je dat je daar ook niet vrolijk van wordt. Als je je kop daar ook niet kwijt kan, dan wordt dat de irritatie en frustratie. Dat is dus geen oplossing. Maar soms..., mwah, heerlijk! Gewoon een paar uur werken, mensen te woord staan (en doorsturen!), en onbezorgd naar huis. Maar misschien is dat beeld veel te idealistisch hoor.
@hiltje: fijn dat je zoveel vertrouwen hebt in je nieuwe psych. Wat ga je doen op je verwenvakantie? Massages e.d.? Lijkt me heerlijk!
Voor aangepast werk en -tijden moet ik wel eerst een afspraak hebben met de bedrijfsarts toch? Moet dat via de HA of zou ik daar zelf ook initiatief toe kunnen nemen? En wat moet ik mijn lg vertellen over mijn gesprek met de HA?
Mijn vraag korter gesteld: hoe kom ik zsm bij de bedrijfsarts?
Mijn lg snapt er namelijk niet veel van. Lg ziet in mij veel van zichzelf en denkt dat dit wel weer overgaat. Dat ik gewoon moet wennen. NEE DUS! Ik wil, kan en zal niet wennen aan deze rotbaan. Het is niet aan mij besteed. En alle managers van de wereld: respect! Dat er mensen zijn die voor hun plezier naar hun werk gaan, ongelooflijk. Kan me er niets bij voorstellen. Wat voor lol heb je eraan om de hele dag in geregel, gezeur en gedoe te zitten? Met de kunst om jezelf niet aangesproken te voelen?
(zit me dus meteen weer op te vreten!)
zondag 30 november 2008 om 12:36
Oh ja, ik zei dus dat ik een superlieve mentor heb. Dat is ook zo. Dat is een lg van een 2e baan (ja, ik werk veel) met wie ik kan lezen en schrijven. We werken nu 3 jaar met elkaar en dat is heerlijk gegaan. Helaas stopt hij over 4 dagen en ga ik iets anders doen binnen de club, maar blijft hij wel mijn mentor. Ik ben echt gek op deze vent. Hij denkt waanzinnig goed mee en kijkt ook om zich heen of hij mogelijkheden voor mij ziet. Natuurlijk is dit beperkt, maar het idee dat iemand dat voor mij doet, vind ik wel zo te waarderen.
Nou, dat wilde ik nog even kwijt.
Nou, dat wilde ik nog even kwijt.
zondag 30 november 2008 om 14:58
Hi Bollo,
Je mag toch op je 31 e wel eens een keer een fout maken in je loopbaankeuze. Jeetje zeg... Weet je wat ultiem saaie en daardoor uiterst irritante mensen zijn? Diegene die nooit zo'n fout maken en daardoor zichzelf nooit tegen komen. Die mensen waarbij alles wat ze aanpakken in goud veranderd en dus nooit door een tegenslag hoeven heen te bijten.... Geloof me, dat wil je ook niet (ja lijkt me ook wel zaaalig, maar je wordt er dus geen interessanter mens van).
Je kunt bij je leidinggevende aangeven dat je zsm een gesprek met de bedrijfsarts wil omdat je medische klachten (die de huisarts waarschijnlijk zal beamen) werkgerelateerd zijn. Omdat je onnodige of langdurige uitval wil voorkomen wil je dus zsm begeleiding van de bedrijfsarts. Met dat initiatief ben je dus een zeer verantwoordelijke en goede werknemer en dat zal bedrijfsarts ook waarderen (en je dus waarschijnlijk zoveel mogelijk steunen).
Ik ga echt op een ultieme vakantie, durf het bijna niet neer te zetten.... Ik ga een week naar een vijf sterren hotel in een warm land aan het strand. Daarbij krijg ik elke dag 4 (!) welness behandelingen, vast te stellen door een arts en waarschijnlijk volledig op anti stress gericht. Ik ga dus in de ochtend een paar uurtjes studeren op het terras bij het megazwembad en in de middag naar massages, peelings en modderbaden..... Kost een paar centen, maar dan heb je ook wat en ik heb besloten mezelf even te trakteren....
Voel me trouwens nog steeds in opgaande lijn. Een goed dagritme doet veel!
Je mag toch op je 31 e wel eens een keer een fout maken in je loopbaankeuze. Jeetje zeg... Weet je wat ultiem saaie en daardoor uiterst irritante mensen zijn? Diegene die nooit zo'n fout maken en daardoor zichzelf nooit tegen komen. Die mensen waarbij alles wat ze aanpakken in goud veranderd en dus nooit door een tegenslag hoeven heen te bijten.... Geloof me, dat wil je ook niet (ja lijkt me ook wel zaaalig, maar je wordt er dus geen interessanter mens van).
Je kunt bij je leidinggevende aangeven dat je zsm een gesprek met de bedrijfsarts wil omdat je medische klachten (die de huisarts waarschijnlijk zal beamen) werkgerelateerd zijn. Omdat je onnodige of langdurige uitval wil voorkomen wil je dus zsm begeleiding van de bedrijfsarts. Met dat initiatief ben je dus een zeer verantwoordelijke en goede werknemer en dat zal bedrijfsarts ook waarderen (en je dus waarschijnlijk zoveel mogelijk steunen).
Ik ga echt op een ultieme vakantie, durf het bijna niet neer te zetten.... Ik ga een week naar een vijf sterren hotel in een warm land aan het strand. Daarbij krijg ik elke dag 4 (!) welness behandelingen, vast te stellen door een arts en waarschijnlijk volledig op anti stress gericht. Ik ga dus in de ochtend een paar uurtjes studeren op het terras bij het megazwembad en in de middag naar massages, peelings en modderbaden..... Kost een paar centen, maar dan heb je ook wat en ik heb besloten mezelf even te trakteren....
Voel me trouwens nog steeds in opgaande lijn. Een goed dagritme doet veel!
zondag 30 november 2008 om 18:59
HOi Hiltje,
Nouja, ik had nadat ik bij P en O was geweest, die mij vroeg om voorstellen op papier te zetten, met een arbeidsjurist gebeld en die zei dat ik dat absoluut niet moest doen, omdat ze dan kunnen zeggen dat ik zelf een voorstel heb gedaan tot het be-eindigen van mijn contract. Dus ze moeten zelf maar met iets komen. Maar heb dat gesprek niet meer kunnen voeren, omdat ik nu weer ziekgemeld ben. Heb lg gemaild dat ik nu eerst even het advies van de huisarts opvolg: thuisblijven dus. Ook heb ik met een psychiater gebeld (kennis) en dei had het idee dat ik al langer een depressie heb. En stelde voor dat ik contact op zou nemen met GGZ in mijn stad, en aan te geven dat ik steeds vastloop op verschillende vlakken. Ga die dus ook morgen bellen. Twijfel alleen of ik een second opinion bij UWV moet aanvragen, hoorde van andere kennis dat die nogal strikt zijn en zieke mensen ook gewoon 100% aan het werk sturen. Word daar weer bang en nerveus van! ALhoewel ik nu wel even enigszins relaxt ben van mijn kalmeringspil en een lieve vriendin die op bezoek komt.
Sterkte allemaal en ik hoop volgende keer ook even wat meer op jullie dingen in te gaan.
Groetjes JJ
Nouja, ik had nadat ik bij P en O was geweest, die mij vroeg om voorstellen op papier te zetten, met een arbeidsjurist gebeld en die zei dat ik dat absoluut niet moest doen, omdat ze dan kunnen zeggen dat ik zelf een voorstel heb gedaan tot het be-eindigen van mijn contract. Dus ze moeten zelf maar met iets komen. Maar heb dat gesprek niet meer kunnen voeren, omdat ik nu weer ziekgemeld ben. Heb lg gemaild dat ik nu eerst even het advies van de huisarts opvolg: thuisblijven dus. Ook heb ik met een psychiater gebeld (kennis) en dei had het idee dat ik al langer een depressie heb. En stelde voor dat ik contact op zou nemen met GGZ in mijn stad, en aan te geven dat ik steeds vastloop op verschillende vlakken. Ga die dus ook morgen bellen. Twijfel alleen of ik een second opinion bij UWV moet aanvragen, hoorde van andere kennis dat die nogal strikt zijn en zieke mensen ook gewoon 100% aan het werk sturen. Word daar weer bang en nerveus van! ALhoewel ik nu wel even enigszins relaxt ben van mijn kalmeringspil en een lieve vriendin die op bezoek komt.
Sterkte allemaal en ik hoop volgende keer ook even wat meer op jullie dingen in te gaan.
Groetjes JJ
zondag 30 november 2008 om 21:02
Wat spat hier een adraline van het scherm in het burnout topic!
Een hiltje die het heft in handen neemt om de andere dames te coachen en zich zelf eens heerlijke gaat verwennen in een 5 sterren resort! You go girl!!
jj, bollo en lolapop.. sterkte allemaal. Ik hoop dat jullie jezelf weer een beetje rustig kunnen krijgen. Ik zie uit jullie posts alleen maar angst en acties om de controle terug te krijgen. Afspraken met HA, lg, bedrijfsarts, zelfs een bevriende psych bellen. En het liefst allemaal nu. Ik weet eerlijk gezegd niet of het zo'n goed idee zit omdat nu direct aan te pakken.
De kans is groot dat jullie wat overreageren.
Is er ook een andere manier waarop je je grens kan aangeven?
Hebben jullie ontspanningsoefening geleerd? Van je psych of misschien door yoga?
En lolapop, heb jij de vorige keer dat je overwerkt was cognitieve gedragstherapie gehad? Ik krijg namelijk het idee dat je veel moeite hebt om je grenzen aan te geven.
200% werken na een burnout is namelijk heel zwaar. Ik vind het niet zo gek dat je na drie maanden kapot bent.
heel veel sterkte allemaal!
Een hiltje die het heft in handen neemt om de andere dames te coachen en zich zelf eens heerlijke gaat verwennen in een 5 sterren resort! You go girl!!
jj, bollo en lolapop.. sterkte allemaal. Ik hoop dat jullie jezelf weer een beetje rustig kunnen krijgen. Ik zie uit jullie posts alleen maar angst en acties om de controle terug te krijgen. Afspraken met HA, lg, bedrijfsarts, zelfs een bevriende psych bellen. En het liefst allemaal nu. Ik weet eerlijk gezegd niet of het zo'n goed idee zit omdat nu direct aan te pakken.
De kans is groot dat jullie wat overreageren.
Is er ook een andere manier waarop je je grens kan aangeven?
Hebben jullie ontspanningsoefening geleerd? Van je psych of misschien door yoga?
En lolapop, heb jij de vorige keer dat je overwerkt was cognitieve gedragstherapie gehad? Ik krijg namelijk het idee dat je veel moeite hebt om je grenzen aan te geven.
200% werken na een burnout is namelijk heel zwaar. Ik vind het niet zo gek dat je na drie maanden kapot bent.
heel veel sterkte allemaal!
zondag 30 november 2008 om 21:32
Hoi Liselotte,
Ja, ik heb zeker wel ontspanningsoef. gehad en het helpt me ook wel, maar ik merk dat de angst er idd flink in zit. En dan wil ik zaken praktisch onder controle krijgen, een route uitstippelen en dan kan ik de boel weer rustig laten worden.
Dat komt ook uit de oefeningen van cogn.ther.. Ik heb allerlei gedachten uitgedaagd en onderzocht of ze waar zijn en daar hoort ook de zoektocht bij naar de praktische route. Snap je?
Hoe gaat het met jou?
Ja, ik heb zeker wel ontspanningsoef. gehad en het helpt me ook wel, maar ik merk dat de angst er idd flink in zit. En dan wil ik zaken praktisch onder controle krijgen, een route uitstippelen en dan kan ik de boel weer rustig laten worden.
Dat komt ook uit de oefeningen van cogn.ther.. Ik heb allerlei gedachten uitgedaagd en onderzocht of ze waar zijn en daar hoort ook de zoektocht bij naar de praktische route. Snap je?
Hoe gaat het met jou?
maandag 1 december 2008 om 08:23
Hoi meiden, ik ben even uit de lucht geweest omdat ik geopereerd ben aan mijn enkel. Dat gaat nu weer heel langzaam de goeie kant op. Psychisch ging het weer minder met mij en ik heb toen weer contact opgenomen met mijn haptonoom waar ik een half jaar geleden heel vaak ben geweest. We hadden een heel goed gesprek samen.Ze liet mij veel vertellen en vroeg af en toe wat. Hierdoor werd het weer een beetje helder in mijn hoofd. dat is nu een week geleden en het blijft helder en dat gun ik jullie ook allemaal. Ik zag dat er weer nieuwe mensen bij waren gekomen. Hou voor ogen dat het echt wel weer goed met je gaat komen maar hang dat geen tijdslimiet aan. Neem de tijd die jij er voor nodig hebt.
Juf jannie,ik ben wel een beetje geschrokken van je maar deze terugvallen horen er helaas ook bij. heb ik ook gehad. maar uiteindelijk kom je er weer sterker uit. Ga niet allemaal oplossingen bedenken , het enige waar jij voor moet zorgen is dat je kan uitrusten, geen stress en energie op doen.Goed gesprek met de huisarts, maak heel duidelijk dat je echt ziek bent en dat je niet kan werken. Zorg dat hij/zij achter je staat. Met dat zelfde verhaal ga je naar de bedrijfsarts zodra je opgeroepen wordt. gaat hij/zij er niet mee akkoord dan kun je altijd een second opinion vragen.Maar maak je niet al van te voren hier zorgen over. Sterkte meissie!
Juf jannie,ik ben wel een beetje geschrokken van je maar deze terugvallen horen er helaas ook bij. heb ik ook gehad. maar uiteindelijk kom je er weer sterker uit. Ga niet allemaal oplossingen bedenken , het enige waar jij voor moet zorgen is dat je kan uitrusten, geen stress en energie op doen.Goed gesprek met de huisarts, maak heel duidelijk dat je echt ziek bent en dat je niet kan werken. Zorg dat hij/zij achter je staat. Met dat zelfde verhaal ga je naar de bedrijfsarts zodra je opgeroepen wordt. gaat hij/zij er niet mee akkoord dan kun je altijd een second opinion vragen.Maar maak je niet al van te voren hier zorgen over. Sterkte meissie!
maandag 1 december 2008 om 10:48
Hi Lisselotte,
Ik herken die neiging om vanuit angst en stress de boel onder controle te krijgen (en wel direct) ook heel sterk. Inderdaad ga je dan snel overreageren. Zo had ik een paar weken geleden besloten dat mijn baan niet geschikt voor me is en ik beter maar iets anders kon zoeken. Ik vind mijn baan leuk en ben er goed in, maar ik vond dat als ik de stress niet aankon ik toch ongeschikt was. Mijn werkgever wilde daar niets van weten, stuurde me op rust en betaalt nu een coach. Ik heb dus nu een heel fijne positie en heb er inmiddels weer vertrouwen in dat ik op korte termijn mijn werk weer kan oppakken. Ik ben dan ook niet zwaar burn out maar was wel overbelast en dat leidt bij mij tot angst klachten.
Toch ben ik wel van mening dat het zoeken naar die controle (zoals Bollo en JufJannie nu doen) wel noodzakelijk is. Je trekt het op een gegeven moment niet meer, maar hebt wel verplichtingen, onder meer naar je werk. Dan moet je eerst op een zo goed mogelijke manier proberen die verplichtingen uit te schakelen of te beperken en als je in loondienst bent heb je dan te maken met een werkgever en een bedrijfsarts die een onderbouwd verhaal willen horen. Bovendien hebben zij zelfs de macht om niet in te stemmen met je plannen om met je verplichtingen te stoppen. Dus moet je die situatie goed managen en dat vergt een boel gepieker en stress en zorgen. Pas als die situatie een beetje duidelijk is (ziekteverlof of minder werken) kun je vaak pas tot rust gaan komen.
In het ergste geval werkt een arbo arts of werkgever niet voldoende mee. Als de druk dan zo groot wordt dat de klachten alleen maar erger worden en je toch al niet gelukkig was in je baan, denk ik vaak dat een ontslagregeling en een tijdje WW de beste oplossing is. Dat moet je je wel kunnen veroorloven. Maar als je zelf het gevoel hebt dat een baan niet geschikt voor je is en de werkgever ondersteunt je niet en gaat dwarsliggen en wil van je af, dan kom je vaak in een situatie die niet meer op te lossen is en alleen maar heel veel meer onnodige stress oplevert.
Ik herken die neiging om vanuit angst en stress de boel onder controle te krijgen (en wel direct) ook heel sterk. Inderdaad ga je dan snel overreageren. Zo had ik een paar weken geleden besloten dat mijn baan niet geschikt voor me is en ik beter maar iets anders kon zoeken. Ik vind mijn baan leuk en ben er goed in, maar ik vond dat als ik de stress niet aankon ik toch ongeschikt was. Mijn werkgever wilde daar niets van weten, stuurde me op rust en betaalt nu een coach. Ik heb dus nu een heel fijne positie en heb er inmiddels weer vertrouwen in dat ik op korte termijn mijn werk weer kan oppakken. Ik ben dan ook niet zwaar burn out maar was wel overbelast en dat leidt bij mij tot angst klachten.
Toch ben ik wel van mening dat het zoeken naar die controle (zoals Bollo en JufJannie nu doen) wel noodzakelijk is. Je trekt het op een gegeven moment niet meer, maar hebt wel verplichtingen, onder meer naar je werk. Dan moet je eerst op een zo goed mogelijke manier proberen die verplichtingen uit te schakelen of te beperken en als je in loondienst bent heb je dan te maken met een werkgever en een bedrijfsarts die een onderbouwd verhaal willen horen. Bovendien hebben zij zelfs de macht om niet in te stemmen met je plannen om met je verplichtingen te stoppen. Dus moet je die situatie goed managen en dat vergt een boel gepieker en stress en zorgen. Pas als die situatie een beetje duidelijk is (ziekteverlof of minder werken) kun je vaak pas tot rust gaan komen.
In het ergste geval werkt een arbo arts of werkgever niet voldoende mee. Als de druk dan zo groot wordt dat de klachten alleen maar erger worden en je toch al niet gelukkig was in je baan, denk ik vaak dat een ontslagregeling en een tijdje WW de beste oplossing is. Dat moet je je wel kunnen veroorloven. Maar als je zelf het gevoel hebt dat een baan niet geschikt voor je is en de werkgever ondersteunt je niet en gaat dwarsliggen en wil van je af, dan kom je vaak in een situatie die niet meer op te lossen is en alleen maar heel veel meer onnodige stress oplevert.
maandag 1 december 2008 om 16:03
Ik heb inderdaad heel erg de behoefte om alles onder controle te hebben, ik wil een plan hebben, ik wil vooruitzichten hebben, ik wil niet doelloos op de bank zitten en me steeds ellendiger gaan voelen. Ik wil nu al weten hoe het over 4 weken met mij zal gaan en dat kan natuurlijk niet.
Ik heb vandaag een gesprek gehad op mijn werk en aangegeven dat ik wel 4 uur per dag kan en wil werken, maar dat het echt werk moet zijn waar ik geen tijdsdruk bij voel. Dat gaan we nu regelen. Verder aangegeven dat ik rondloop met de vraag of er eventueel binnen de organisatie een soortgelijke baan maar dan van een wat lager niveau (rotwoord) beschikbaar is. Niet omdat ik het werk dat ik nu doe niet kan, maar omdat ik het niet aankan. Dat is denk ik een belangrijk verschil. Want ik wil absoluut werken, maar het moet echt leuker worden dan het tot nu toe was. Nu maar kijken hoe dit gaat.
Ik heb vandaag een gesprek gehad op mijn werk en aangegeven dat ik wel 4 uur per dag kan en wil werken, maar dat het echt werk moet zijn waar ik geen tijdsdruk bij voel. Dat gaan we nu regelen. Verder aangegeven dat ik rondloop met de vraag of er eventueel binnen de organisatie een soortgelijke baan maar dan van een wat lager niveau (rotwoord) beschikbaar is. Niet omdat ik het werk dat ik nu doe niet kan, maar omdat ik het niet aankan. Dat is denk ik een belangrijk verschil. Want ik wil absoluut werken, maar het moet echt leuker worden dan het tot nu toe was. Nu maar kijken hoe dit gaat.
maandag 1 december 2008 om 19:37
Ha allemaal,
@lolapop: goed van je zeg!! Al een beetje opgelucht?
@ Hiltje: wederom zo heerlijk nuchter. Jij bent dus in dezelfde positie gebleven? Maar dan met betere ondersteuning?
Ik ben vandaag naar de ha geweest. Janken natuurlijk, maar gelukkig had ik eea op papier gezet. Ze was heel duidelijk: ernstige spanningsklachten met groot risico op burn out als ik door blijf werken. Overspannen dus. Gelukkig nog geen burn out!! Maar 'goed' op weg. Ze zei me dat ze eigenlijk niet mag zeggen of iemand wel/ niet kan werken, maar dat ze bij mij wel wilde zeggen dat ik echt niet kan werken. Rust, lichaamsbeweging en afstand van werk. Het is even klaar. Ik heb rustgevende medicatie meegekregen (ga ik niet slikken overigens) en afhankelijk van de gesprekken met de psych gaan we weer over tot de AD. Maar ik denk niet dat het nu nodig is. Een aantal jaar terug was het erger dan dit en ik wil nu hard m'n best doen om het zonder de AD te doen. Ik ben er nu eerder bij dan toen, weet beter wat ik heb en hoe ermee om te gaan en ik voel me in mezelf beter dan toen.
Ha adviseerde snel met de bedrijfsarts te praten.
Toen heb ik lg gebeld met de conclusie dat ik voorlopig niet kan werken en dat ik een gesprek met de bedrijfsarts wil. Lg vond het jammer dat ik niet eerst zelf om de tafel wilde om plan van aanpak zonder bedrijfsarts te maken. Maar dat wil ik niet. Ik krijg stress van lg en wil eerst met ba spreken. Nu ben ik nog niet in staat om met lg een weldoordacht gesprek te voeren en volgens mij is het niet de weg om eerst met lg te spreken. Eerst ba toch?
In ieder geval even rust. Heerlijk!!
Ondertussen gaan wel soll.gesprekken lopen. Er staan er 3 gepland en daar ben ik heel blij mee. Ik weet zeker dat ik me zoveel beter voel als ik gewoon een andere baan heb waarin ik weer in mijn kracht kan staan. En natuurlijk moet ik dan nog wel voorzichtig zijn - dat snap ik steeds beter. Ik hoop echt dat het iets gaat worden.
Oh ja, ha wil ook bloedonderzoek. Moet morgen prikken en donderdag uitslag. Is dat normaal? Zij zegt dat het alleen is om lichamelijke dingen uit te sluiten en niets bijzonders is, maar ik maak me toch wel een beetje druk.
@lolapop: goed van je zeg!! Al een beetje opgelucht?
@ Hiltje: wederom zo heerlijk nuchter. Jij bent dus in dezelfde positie gebleven? Maar dan met betere ondersteuning?
Ik ben vandaag naar de ha geweest. Janken natuurlijk, maar gelukkig had ik eea op papier gezet. Ze was heel duidelijk: ernstige spanningsklachten met groot risico op burn out als ik door blijf werken. Overspannen dus. Gelukkig nog geen burn out!! Maar 'goed' op weg. Ze zei me dat ze eigenlijk niet mag zeggen of iemand wel/ niet kan werken, maar dat ze bij mij wel wilde zeggen dat ik echt niet kan werken. Rust, lichaamsbeweging en afstand van werk. Het is even klaar. Ik heb rustgevende medicatie meegekregen (ga ik niet slikken overigens) en afhankelijk van de gesprekken met de psych gaan we weer over tot de AD. Maar ik denk niet dat het nu nodig is. Een aantal jaar terug was het erger dan dit en ik wil nu hard m'n best doen om het zonder de AD te doen. Ik ben er nu eerder bij dan toen, weet beter wat ik heb en hoe ermee om te gaan en ik voel me in mezelf beter dan toen.
Ha adviseerde snel met de bedrijfsarts te praten.
Toen heb ik lg gebeld met de conclusie dat ik voorlopig niet kan werken en dat ik een gesprek met de bedrijfsarts wil. Lg vond het jammer dat ik niet eerst zelf om de tafel wilde om plan van aanpak zonder bedrijfsarts te maken. Maar dat wil ik niet. Ik krijg stress van lg en wil eerst met ba spreken. Nu ben ik nog niet in staat om met lg een weldoordacht gesprek te voeren en volgens mij is het niet de weg om eerst met lg te spreken. Eerst ba toch?
In ieder geval even rust. Heerlijk!!
Ondertussen gaan wel soll.gesprekken lopen. Er staan er 3 gepland en daar ben ik heel blij mee. Ik weet zeker dat ik me zoveel beter voel als ik gewoon een andere baan heb waarin ik weer in mijn kracht kan staan. En natuurlijk moet ik dan nog wel voorzichtig zijn - dat snap ik steeds beter. Ik hoop echt dat het iets gaat worden.
Oh ja, ha wil ook bloedonderzoek. Moet morgen prikken en donderdag uitslag. Is dat normaal? Zij zegt dat het alleen is om lichamelijke dingen uit te sluiten en niets bijzonders is, maar ik maak me toch wel een beetje druk.
maandag 1 december 2008 om 21:07
Hi Bollo,
Ja wel nuchter, ben ik wel.... Het kan nooit kwaad om de zaken verstandig aan te pakken, zolang je gevoelens niet wegstopt (doe ik wel eens). Maar ik ben er ook nog niet 100% hoor. Deze week nog ziek thuis maar moet wel ritme oppakken en halve dagen studeren. Dat leverde vandaag best nog spanning op. Ook merkte ik toen ik gisteren even ging bijekorven in de stad dat ik er opeens qua vermoeidheid weer behoorlijk doorheen kan zitten. Logisch, ik ben nog niet helemaal op de rit en het zal nog wel even zo blijven als ik weer werk ga oppakken. Maar wel dus stijgende lijn.
Ik blijf voorlopig wel in deze baan, in ieder geval opnieuw proberen. De baan is leuk en ik heb eerder 6 jaar soortgelijke baan gehad. Ik denk dat bij mij de overgang van 2,5 jaar freelance werken zonder stress naar opnieuw fulltime in verantwoordelijke functie beetje groot was. Had me ook voorgenomen om alles helemaal goed te doen, dus mezelf grote druk opgelegd. Vervolgens ook wat levensvragen. Ben al lange tijd single en heb heel leuk leven met mijn best gay friends. Sex and the city leven is lange tijd leuk maar nu ik halverwege de dertig ben wordt het ook een beetje triest en vraag me dus af wat ik van relaties vindt/wil.....
Lijkt me trouwens niets om me zorgen over te maken om even bloed te laten prikken. Verstandige huisarts. Het is hoogstwaarschijnlijk niets, maar je zou maar pfeiffer of iets te snelle schildklier hebben.... dan is het ook zo lullig als je denkt dat het allemaal maar tussen je oren zit.
Ik zou wel gewoon goed contact houden met leidinggevende (ik bel bijvoorbeeld elke woensdag even), maar het heeft geen zin om met haar een plan van aanpak af te spreken als er niet eerst advies is van de bedrijfsarts....
Top dat je sollicitaties lopen.... als het even kan zou ik wel lekker een maandje vrij nemen tussen de ene en de andere baan, mocht je snel worden aangenomen.
En zo'n kalmeringspilletje zou ik gewoon af en toe eens slikken voor je gaat slapen. Word je lekker ontspannen wakker van. Ben je echt niet gelijk verslaafd aan, hoor. Ik slik ze wel eens. Gemiddeld misschien 3 per jaar. Afgelopen maand heb ik er misschien 5 of 6 geslikt maar het jaar ervoor niets.
Ja wel nuchter, ben ik wel.... Het kan nooit kwaad om de zaken verstandig aan te pakken, zolang je gevoelens niet wegstopt (doe ik wel eens). Maar ik ben er ook nog niet 100% hoor. Deze week nog ziek thuis maar moet wel ritme oppakken en halve dagen studeren. Dat leverde vandaag best nog spanning op. Ook merkte ik toen ik gisteren even ging bijekorven in de stad dat ik er opeens qua vermoeidheid weer behoorlijk doorheen kan zitten. Logisch, ik ben nog niet helemaal op de rit en het zal nog wel even zo blijven als ik weer werk ga oppakken. Maar wel dus stijgende lijn.
Ik blijf voorlopig wel in deze baan, in ieder geval opnieuw proberen. De baan is leuk en ik heb eerder 6 jaar soortgelijke baan gehad. Ik denk dat bij mij de overgang van 2,5 jaar freelance werken zonder stress naar opnieuw fulltime in verantwoordelijke functie beetje groot was. Had me ook voorgenomen om alles helemaal goed te doen, dus mezelf grote druk opgelegd. Vervolgens ook wat levensvragen. Ben al lange tijd single en heb heel leuk leven met mijn best gay friends. Sex and the city leven is lange tijd leuk maar nu ik halverwege de dertig ben wordt het ook een beetje triest en vraag me dus af wat ik van relaties vindt/wil.....
Lijkt me trouwens niets om me zorgen over te maken om even bloed te laten prikken. Verstandige huisarts. Het is hoogstwaarschijnlijk niets, maar je zou maar pfeiffer of iets te snelle schildklier hebben.... dan is het ook zo lullig als je denkt dat het allemaal maar tussen je oren zit.
Ik zou wel gewoon goed contact houden met leidinggevende (ik bel bijvoorbeeld elke woensdag even), maar het heeft geen zin om met haar een plan van aanpak af te spreken als er niet eerst advies is van de bedrijfsarts....
Top dat je sollicitaties lopen.... als het even kan zou ik wel lekker een maandje vrij nemen tussen de ene en de andere baan, mocht je snel worden aangenomen.
En zo'n kalmeringspilletje zou ik gewoon af en toe eens slikken voor je gaat slapen. Word je lekker ontspannen wakker van. Ben je echt niet gelijk verslaafd aan, hoor. Ik slik ze wel eens. Gemiddeld misschien 3 per jaar. Afgelopen maand heb ik er misschien 5 of 6 geslikt maar het jaar ervoor niets.
maandag 1 december 2008 om 21:22
He Hiltje,
Sex and the city-leven klinkt best goed... : - ) Maar ik kan me voorstellen dat je jezelf op een gegeven moment gaat afvragen of dit hetgeen is wat je wilt. Lastig, heb je al een analyse gemaakt wat je van relaties e.d. vindt?
Ik ben dus zelf 31 en van de ene lange relatie in de andere gerold vanaf mijn 16e. Ben eigenlijk niet alleen geweest sindsdien. Daar zit dus ook een kern van mijn angst hoor. Ik kan slecht alleen zijn. Vind dat heel moeilijk. Ben nu in ieder geval al 7 jaar gelukkig met mijn vriend met natuurlijke ups en downs, maar overall gaat dat heel goed.
Het lijkt me inderdaad beter om eerst met ba te spreken alvorens een pva met lg te maken. Vond het ook vreemd dat lg zo raar reageerde dat ik eerst naar ba wilde.
Ben benieuwd hoe het met de rest is!
Oh ja, Hiltje, wanneer ga je genieten van je heerlijke vakantie?!
Sex and the city-leven klinkt best goed... : - ) Maar ik kan me voorstellen dat je jezelf op een gegeven moment gaat afvragen of dit hetgeen is wat je wilt. Lastig, heb je al een analyse gemaakt wat je van relaties e.d. vindt?
Ik ben dus zelf 31 en van de ene lange relatie in de andere gerold vanaf mijn 16e. Ben eigenlijk niet alleen geweest sindsdien. Daar zit dus ook een kern van mijn angst hoor. Ik kan slecht alleen zijn. Vind dat heel moeilijk. Ben nu in ieder geval al 7 jaar gelukkig met mijn vriend met natuurlijke ups en downs, maar overall gaat dat heel goed.
Het lijkt me inderdaad beter om eerst met ba te spreken alvorens een pva met lg te maken. Vond het ook vreemd dat lg zo raar reageerde dat ik eerst naar ba wilde.
Ben benieuwd hoe het met de rest is!
Oh ja, Hiltje, wanneer ga je genieten van je heerlijke vakantie?!
maandag 1 december 2008 om 21:27
@ Bollo; ja ik voel me inderdaad opgelucht. Maar ben tegelijkertijd nu alweer nerveus dat ik straks moet gaan opbouwen en dan toch weer de moeilijke klussen moet gaan doen waar ik zo'n hekel aan heb gekregen en dan onder grote tijdsdruk. Wat kan een mens het zichzelf toch moeilijk maken..... Heel herkenbaar wat jij zegt, ook ik heb in samenspraak met de psych geconstateerd dat ik nog niet burn-out ben, maar gewoon oververmoeid en daarbij angstklachten heb. Ik ben bang voor alles en voor de hele wereld en ga daardoor mijdgedrag vertonen. Daar moeten we dus ook aan gaan werken... pffff
Ik zou als ik jou was inderdaad nog niet met je leidinggevende aan tafel gaan, eerst maar naar de bedrijfsarts en deze adviseert daarna jouw leidinggevende, waarna jullie een reintegratieplan kunnen gaan bedenken.
Ik overweeg ook om te gaan solliciteren, maar ik vraag me ernstig af of het verstandig is om dat vanuit een 50% ziekmelding te doen. Wat geeft je als reden op aan je "nieuwe" baas? En wat als ze bellen voor referenties, kunnen ze er dan via de "oude" baas achter komen dat je oververmoeid ziek thuis zit? Ik vind het zelf nogal tricky allemaal en vraag me even af wat wijsheid is.
Ik zou trouwens die rustgevende medicatie wel slikken als ik jou was, alle kleine beetje helpen en vooral nu is rust zo belangrijk voor je. Wat Hiltje ook zegt: je bent niet gelijk verslaafd hoor.
@ Hiltje ik vind het knap hoe jij de zaakjes voor jezelf weer voorzichtig in de juiste richting gaat sturen. Ook supergoed dat jouw werkgever zo met je meedenkt en je steunt.
En jouw twijfels over het leven herken ik ook zo, ik heb weliswaar wel een relatie (en een hele fijne) maar ik loop al een aantal jaren rond met de vraag of dit nu mijn leven moet zijn, of alles niet anders moet. Deze maatschappij waarin je amper kans ziet om om jezelf te zijn, omdat iedereen altijd maar moet meedoen aan carriere maken en elkaar helemaal gek maakt. Ik heb helaas niet een opleiding waarmee ik heel veel kanten op kan, dus ik heb het gevoel dat ik amper een keuze heb. Dat doet me wel eens verdriet.
Ik zou als ik jou was inderdaad nog niet met je leidinggevende aan tafel gaan, eerst maar naar de bedrijfsarts en deze adviseert daarna jouw leidinggevende, waarna jullie een reintegratieplan kunnen gaan bedenken.
Ik overweeg ook om te gaan solliciteren, maar ik vraag me ernstig af of het verstandig is om dat vanuit een 50% ziekmelding te doen. Wat geeft je als reden op aan je "nieuwe" baas? En wat als ze bellen voor referenties, kunnen ze er dan via de "oude" baas achter komen dat je oververmoeid ziek thuis zit? Ik vind het zelf nogal tricky allemaal en vraag me even af wat wijsheid is.
Ik zou trouwens die rustgevende medicatie wel slikken als ik jou was, alle kleine beetje helpen en vooral nu is rust zo belangrijk voor je. Wat Hiltje ook zegt: je bent niet gelijk verslaafd hoor.
@ Hiltje ik vind het knap hoe jij de zaakjes voor jezelf weer voorzichtig in de juiste richting gaat sturen. Ook supergoed dat jouw werkgever zo met je meedenkt en je steunt.
En jouw twijfels over het leven herken ik ook zo, ik heb weliswaar wel een relatie (en een hele fijne) maar ik loop al een aantal jaren rond met de vraag of dit nu mijn leven moet zijn, of alles niet anders moet. Deze maatschappij waarin je amper kans ziet om om jezelf te zijn, omdat iedereen altijd maar moet meedoen aan carriere maken en elkaar helemaal gek maakt. Ik heb helaas niet een opleiding waarmee ik heel veel kanten op kan, dus ik heb het gevoel dat ik amper een keuze heb. Dat doet me wel eens verdriet.
maandag 1 december 2008 om 22:15
@Bollo: Ja, ik heb een analyse gemaakt wat ik van relaties vind en dat is zoooo negatief. Blijkbaar heb ik combi van bindingsangst en verlatingsangst en vooral angst voor echte intimiteit. Heb het idee dat ik in een relatie niet mezelf zal kunnen zijn en me constant moet aanpassen. En als een relatie heel goed is, hoeft dat natuurlijk niet. Maarja, dan kan het uitgaan en zit je pas echt met de ellende. Kortom, lekker ' volwassen' en reeel beeld (NOT). Ik kan overigens wel extreem goed alleen zijn (is dan weer pluspunt).
Ik ga lekker volgende week op vakantie.......(zo vet luxe....het is schandalig.....)
@Lolapop: Natuurlijk kun je solliciteren. Je hoeft echt niet te zeggen dat je op dit moment 50% ziek thuis zit. Gaat ze niets aan. Juist als je een ander soort baan met minder stress zoekt, kun je er toch vanuit gaan dat je wel zult volhouden. En of werkgever het zegt met referentie valt nog maar te bezien. Zou beetje flauw zijn. Je zit toch zeker niet al maanden thuis. Je hebt best kans dat je redelijk snel zult opknappen als je weer tot rust komt en zaken op een rijtje hebt (net als ik nu).
Ik zou je niet aanraden om nu als een kip zonder kop te gaan solliciteren, maar als je een hele geschikte functie ziet, zou ik het ook niet laten schieten. Paar weekjes vakantie tussen oude en nieuwe baan en dan ben je waarschijnlijk zo opgelucht dat het best goed zal gaan...
Ik ga lekker volgende week op vakantie.......(zo vet luxe....het is schandalig.....)
@Lolapop: Natuurlijk kun je solliciteren. Je hoeft echt niet te zeggen dat je op dit moment 50% ziek thuis zit. Gaat ze niets aan. Juist als je een ander soort baan met minder stress zoekt, kun je er toch vanuit gaan dat je wel zult volhouden. En of werkgever het zegt met referentie valt nog maar te bezien. Zou beetje flauw zijn. Je zit toch zeker niet al maanden thuis. Je hebt best kans dat je redelijk snel zult opknappen als je weer tot rust komt en zaken op een rijtje hebt (net als ik nu).
Ik zou je niet aanraden om nu als een kip zonder kop te gaan solliciteren, maar als je een hele geschikte functie ziet, zou ik het ook niet laten schieten. Paar weekjes vakantie tussen oude en nieuwe baan en dan ben je waarschijnlijk zo opgelucht dat het best goed zal gaan...
maandag 1 december 2008 om 22:19
Hi allemaal,
Ben vandaag bij huisarts geweest en die heeft meteen een aanvraag bij GGZ gedaan, was hij het wel mee eens. En gewoon deze week thuisblijven, volgende week weer bij hem komen. Als ik naar bedrijfsarts moet, gewoon gaan, niet bang zijn. Dus wat Eranma en Liselotte ook al zeiden. Deel van mijn stress is ook dat mijn relatie sinds eergisteren definitief uit is en ik daar alsnog een enorm liefdesverdriet van heb (en meteen weer terug wil rennen, misschien heb ik ook wel verlatingsangst). En het gekke is, ik weet zelf dat het helemaal niet goed met me gaat, omdat ik niet meer echt praat in mezelf of tegen mezelf (daar merk ik het aan), en ik heb ondanks dat ik ervan overtuigd ben dat ik niet moet werken, TOCH schuldgevoel! En dan ga ik mezelf straffen door mezelf op te fokken en te zorgen dat ik me zo slecht mogelijk voel, omdat ik anders 'best kan werken'... ooohhh dit is toch ziek?! Hebben jullie dit ook? Komt dit door het gedreig en geïntimideer van mijn bazin, ben ik zo afgericht?
Ik heb seresta. Ik vind dat 10x prettiger dan valium, wat ha me eerst wilde geven. Ik merk dus dat ik constant angst en adrenaline in mijn lijf heb, want na een seresta voelt mijn lijf zoveel prettiger, terwijl ik nog steeds heel erg vedrietig ben en kan huilen (bij valium valt dat helemaal weg bij mij, dan gebeurt er helemaal niks meer in mijn hoofd en dat vind ik vervelend). Maar die angst/spanning is dus een groot onderdeel van mijn dagelijks rotgevoel. Daarom denk ik dat het goed is om naar de GGZ te gaan. Ik ga deze verdere week proberen genieten van de tijd die ik heb gekregen en proberen mezelf niet te straffen of schuldig te voelen. Mijn grootste straf is namelijk al dat ik niet weet wat ik verder met mijn leven wil: wat voor werk mij gelukkig zou maken bijvoorbeeld. Jullie ook sterkte allemaal, en Eranma beterschap met je enkel, fijn dat je even schreef!
Liefs JJ
Ben vandaag bij huisarts geweest en die heeft meteen een aanvraag bij GGZ gedaan, was hij het wel mee eens. En gewoon deze week thuisblijven, volgende week weer bij hem komen. Als ik naar bedrijfsarts moet, gewoon gaan, niet bang zijn. Dus wat Eranma en Liselotte ook al zeiden. Deel van mijn stress is ook dat mijn relatie sinds eergisteren definitief uit is en ik daar alsnog een enorm liefdesverdriet van heb (en meteen weer terug wil rennen, misschien heb ik ook wel verlatingsangst). En het gekke is, ik weet zelf dat het helemaal niet goed met me gaat, omdat ik niet meer echt praat in mezelf of tegen mezelf (daar merk ik het aan), en ik heb ondanks dat ik ervan overtuigd ben dat ik niet moet werken, TOCH schuldgevoel! En dan ga ik mezelf straffen door mezelf op te fokken en te zorgen dat ik me zo slecht mogelijk voel, omdat ik anders 'best kan werken'... ooohhh dit is toch ziek?! Hebben jullie dit ook? Komt dit door het gedreig en geïntimideer van mijn bazin, ben ik zo afgericht?
Ik heb seresta. Ik vind dat 10x prettiger dan valium, wat ha me eerst wilde geven. Ik merk dus dat ik constant angst en adrenaline in mijn lijf heb, want na een seresta voelt mijn lijf zoveel prettiger, terwijl ik nog steeds heel erg vedrietig ben en kan huilen (bij valium valt dat helemaal weg bij mij, dan gebeurt er helemaal niks meer in mijn hoofd en dat vind ik vervelend). Maar die angst/spanning is dus een groot onderdeel van mijn dagelijks rotgevoel. Daarom denk ik dat het goed is om naar de GGZ te gaan. Ik ga deze verdere week proberen genieten van de tijd die ik heb gekregen en proberen mezelf niet te straffen of schuldig te voelen. Mijn grootste straf is namelijk al dat ik niet weet wat ik verder met mijn leven wil: wat voor werk mij gelukkig zou maken bijvoorbeeld. Jullie ook sterkte allemaal, en Eranma beterschap met je enkel, fijn dat je even schreef!
Liefs JJ
woensdag 3 december 2008 om 12:33
Hi JufJannie,
Het schuldig voelen herken ik wel. Dat had ik zeker de eerste twee weken. Nu al een stuk minder.
Zeker op de momenten dat je je redelijk voelt, kun je je schuldig voelen, want waarom ben je niet aan het werk?
Maar een paar uur later merk je ongetwijfeld dat het toch helemaal niet zo goed met je gaat.... en daarom werk je dus ook niet.
Probeer jezelf dus niet te straffen door je klote te voelen als rechtvaardiging dat je thuis zit. Aan de andere kant, hoort het rot voelen er ook bij. Als je je niet rot voelde was er immers weinig aan de hand. En je zou kunnen denken dat je dat jezelf aandoet, dat rot voelen....dat komt omdat je van die rotgedachten hebt en het allemaal in je hoofd zit en wij de neiging hebben te denken dat we ons hoofd en onze gedachten en daarmee ook ons gevoel volledig onder controle hebben. Dus denk je dat je ervoor kiest om je zo te voelen Maar is dat nu wel zo? Volgens mij voelt niemand zichzelf expres rot en doet niemand zichzelf dit bewust aan.
Veel sterkte. Zeker nu je relatie uit is, is het allemaal wel erg heftig. En dat je nu niet weet wat je aan moet met je leven en je baan is ook logisch. Daar vindt je niet binnen een week een antwoord op.
Jouw eerste prioriteit is nu rust en herstel en hulp van het GGZ. Als je je iets beter voelt wees dan blij en trots op jezelf want dan werk je aan herstel. Voel je je rot, troost jezelf dan en bedenk dat dat ook de reden is dat je nu niet kunt werken en je je dus daarom niet schuldig hoeft te voelen. En als het
weer beter met je gaat, vind je ook de antwoorden wat je aan moet met je leven. Maar bedenk ook dat haast niemand daar een 100% antwoord op weet.
Het schuldig voelen herken ik wel. Dat had ik zeker de eerste twee weken. Nu al een stuk minder.
Zeker op de momenten dat je je redelijk voelt, kun je je schuldig voelen, want waarom ben je niet aan het werk?
Maar een paar uur later merk je ongetwijfeld dat het toch helemaal niet zo goed met je gaat.... en daarom werk je dus ook niet.
Probeer jezelf dus niet te straffen door je klote te voelen als rechtvaardiging dat je thuis zit. Aan de andere kant, hoort het rot voelen er ook bij. Als je je niet rot voelde was er immers weinig aan de hand. En je zou kunnen denken dat je dat jezelf aandoet, dat rot voelen....dat komt omdat je van die rotgedachten hebt en het allemaal in je hoofd zit en wij de neiging hebben te denken dat we ons hoofd en onze gedachten en daarmee ook ons gevoel volledig onder controle hebben. Dus denk je dat je ervoor kiest om je zo te voelen Maar is dat nu wel zo? Volgens mij voelt niemand zichzelf expres rot en doet niemand zichzelf dit bewust aan.
Veel sterkte. Zeker nu je relatie uit is, is het allemaal wel erg heftig. En dat je nu niet weet wat je aan moet met je leven en je baan is ook logisch. Daar vindt je niet binnen een week een antwoord op.
Jouw eerste prioriteit is nu rust en herstel en hulp van het GGZ. Als je je iets beter voelt wees dan blij en trots op jezelf want dan werk je aan herstel. Voel je je rot, troost jezelf dan en bedenk dat dat ook de reden is dat je nu niet kunt werken en je je dus daarom niet schuldig hoeft te voelen. En als het
weer beter met je gaat, vind je ook de antwoorden wat je aan moet met je leven. Maar bedenk ook dat haast niemand daar een 100% antwoord op weet.
woensdag 3 december 2008 om 12:48
Ha allemaal,
Hier een berichtje vanaf de bank met het voornemen om zo direct op de fiets te stappen om wat sintinkopen te doen. Klinkt goed en voelt ook goed.
Helaas word ik wel geteisterd door mijn hypochondrische gedachten. Ik mag vrijdag bellen voor de bloeduitslag en ben zo nerveus daarvoor. Ik ben nl. bang dat ik iets aan mijn maag heb omdat ik nu al langere tijd (3 weken) last heb van maagzuur waarvoor ik ook medicijnen heb gekregen. Ook rommelt en schuift het in mijn maag. Ik heb geen bloederige ontlasting e.d. en ook geen braakneigingen, maar ik ben wel afgevallen en heb minder eetlust. Ik word er zenuwachtig van. Ik ben ook de hele dag gefocust op maagzuur en voel dus wellicht ook van alles.
Goed, ik moet zo maar lekker op d fiets stappen en even mijn zinnen verzetten. Verder gaat het redelijk. Af en toe even janken, maar dat hoort erbij. Heb alleen in het geheel geen behoefte om mijn werk te spreken en zie op tegen het moment dat lg gaat bellen om me lastig te vallen met een te plannen gesprek. Maar dat zien we dan wel, toch?
Hier een berichtje vanaf de bank met het voornemen om zo direct op de fiets te stappen om wat sintinkopen te doen. Klinkt goed en voelt ook goed.
Helaas word ik wel geteisterd door mijn hypochondrische gedachten. Ik mag vrijdag bellen voor de bloeduitslag en ben zo nerveus daarvoor. Ik ben nl. bang dat ik iets aan mijn maag heb omdat ik nu al langere tijd (3 weken) last heb van maagzuur waarvoor ik ook medicijnen heb gekregen. Ook rommelt en schuift het in mijn maag. Ik heb geen bloederige ontlasting e.d. en ook geen braakneigingen, maar ik ben wel afgevallen en heb minder eetlust. Ik word er zenuwachtig van. Ik ben ook de hele dag gefocust op maagzuur en voel dus wellicht ook van alles.
Goed, ik moet zo maar lekker op d fiets stappen en even mijn zinnen verzetten. Verder gaat het redelijk. Af en toe even janken, maar dat hoort erbij. Heb alleen in het geheel geen behoefte om mijn werk te spreken en zie op tegen het moment dat lg gaat bellen om me lastig te vallen met een te plannen gesprek. Maar dat zien we dan wel, toch?
woensdag 3 december 2008 om 15:06
Heee Bollo,
Het klinkt echt helemaal niet ernstig hoor, die maagklachten... Zeg ik niet om je niet serieus te nemen maar om je gerust te stellen.
Die maagklachten komen hoogstwaarschijnlijk door de stress en zeker afvallen is natuurlijk een heel bekend verschijnsel van angst en stress (je wil niet weten hoeveel energie dat kost). Maagzuur is volgens mij in 99 v/d 100 gevallen volkomen onschuldig.
Ik was gisteravond heel gespannen en supermoe. Heb echter goed geslapen en nu gaat het stuk beter. Zeker nu ik net van mijn boekhouder hoor dat ik centjes terugkrijg van de belasting (terwijl ik me zorgen maakte dat ik nog meer moest betalen). Ga ik dus met een nog geruster hart op vakantie.
Eigenlijk moet ik vanmiddag sporten... maar ik heb dus net mijn boekhouding gedaan en moet straks nog ergens naar toe waardoor ik vind dat ik geen tijd heb. Is wel beetje smoes en ik weet dat ik me goed ga voelen door sporten.... maarja...... ben bang dat ik even geen dicipline kan opbrengen.
Het klinkt echt helemaal niet ernstig hoor, die maagklachten... Zeg ik niet om je niet serieus te nemen maar om je gerust te stellen.
Die maagklachten komen hoogstwaarschijnlijk door de stress en zeker afvallen is natuurlijk een heel bekend verschijnsel van angst en stress (je wil niet weten hoeveel energie dat kost). Maagzuur is volgens mij in 99 v/d 100 gevallen volkomen onschuldig.
Ik was gisteravond heel gespannen en supermoe. Heb echter goed geslapen en nu gaat het stuk beter. Zeker nu ik net van mijn boekhouder hoor dat ik centjes terugkrijg van de belasting (terwijl ik me zorgen maakte dat ik nog meer moest betalen). Ga ik dus met een nog geruster hart op vakantie.
Eigenlijk moet ik vanmiddag sporten... maar ik heb dus net mijn boekhouding gedaan en moet straks nog ergens naar toe waardoor ik vind dat ik geen tijd heb. Is wel beetje smoes en ik weet dat ik me goed ga voelen door sporten.... maarja...... ben bang dat ik even geen dicipline kan opbrengen.
woensdag 3 december 2008 om 16:07
Ha Hiltje,
Dank voor je reactie!! Super dat je centjes terugkrijgt. Altijd goed nieuws! En ik vind ook dat je geen tijd hebt om te sporten ; - ) Volgens mij is het druk genoeg zo, toch?
Ik ben net voor sintinkopen op pad geweest en ik ben zo blij dat ik weer thuis ben. Het was iets teveel van het goede om met fiets van hot naar her te gaan bepakt en bezakt. Dat was iets te enthousiast. Maar ik heb wel alles binnen.
Zit nu weer heerlijk op de bank. Even niets. Vanavond lekker in bad en nog een paar dingen doen voor mijn freelanceklus (ja, dat vind ik nog erg leuk en kan ik niet loslaten) en dan is het klaar voor vandaag. Oh ja, koken hoort daar ook nog bij. Ook al heb ik zelf helemaal geen trek.
Overigens heb ik bijna altijd in stressperiodes geen trek. Dat is dus ook niet nieuw, terwijl ik me daar dus ook weer zorgen over maak met mijn maag.
Ik heb ook bonnen van een vriendin ontvangen om met korting een weekendje weg te gaan. Ik denk dat ik daar maar eens ga plannen. Een lekker relaxweekend ofzo. Oke, dan niet zozeer het eten (ben normaliter een flinke bourgondier) maar massages e.d. Dat van jou lijkt me echt heerlijk.
Dank voor je reactie!! Super dat je centjes terugkrijgt. Altijd goed nieuws! En ik vind ook dat je geen tijd hebt om te sporten ; - ) Volgens mij is het druk genoeg zo, toch?
Ik ben net voor sintinkopen op pad geweest en ik ben zo blij dat ik weer thuis ben. Het was iets teveel van het goede om met fiets van hot naar her te gaan bepakt en bezakt. Dat was iets te enthousiast. Maar ik heb wel alles binnen.
Zit nu weer heerlijk op de bank. Even niets. Vanavond lekker in bad en nog een paar dingen doen voor mijn freelanceklus (ja, dat vind ik nog erg leuk en kan ik niet loslaten) en dan is het klaar voor vandaag. Oh ja, koken hoort daar ook nog bij. Ook al heb ik zelf helemaal geen trek.
Overigens heb ik bijna altijd in stressperiodes geen trek. Dat is dus ook niet nieuw, terwijl ik me daar dus ook weer zorgen over maak met mijn maag.
Ik heb ook bonnen van een vriendin ontvangen om met korting een weekendje weg te gaan. Ik denk dat ik daar maar eens ga plannen. Een lekker relaxweekend ofzo. Oke, dan niet zozeer het eten (ben normaliter een flinke bourgondier) maar massages e.d. Dat van jou lijkt me echt heerlijk.
vrijdag 5 december 2008 om 10:29
vrijdag 5 december 2008 om 15:05
hallo allemaal,
Hier gaat het goed. Wel even moeilijke momenten gehad op het werk. Bijna in tranen uitgebarsten, maar mijn best gedaan om rustig te blijven en het project af te ronden. Ook deze is weer gelukt. Althans, maandag krijg ik feedback en dan zal er wel weer veel op aan te merken zijn, maar ik sta er achter, dus weet dat ik het kan beargumenteren. Ik ben met een fijn gevoel naar huis gegaan.
Een collega kwam even heel lief een kopje thee brengen omdat ik zo hard aan het werk was. Ik werd helemaal gelukkig van dat lieve gebaar. Wat kan zoiets toch veel doen.
Ik merk wel dat ik het erg graag wil. Die baan volhouden en daar blijven werken. Dus wil echt doorzetten over de moelijke momenten en ben hard bezig mijzelf nieuw gedrag aan te leren. Maar wat is 'nee' zeggen moeilijk zeg!
Tot zover heeft mijn 'nee' zeggen gerusulteerd in het projectleider worden van een van de moeilijkere projecten van de organisatie . Gelukkig heb ik wel kunnen afspreken dat ik wat andere ambities laat varen. Dus er is wel ruimte. Ik besteed veel aandacht aan goed plannen en optijd aan te geven als het teveel is. Dat lijkt tot nu toe nog aardig te lukken.
Hoe doen jullie dat? Veel hebben ook cognitieve gedragstherapie gehad. Wat doen jullie om niet in de oude gewoontes te vervallen? Nieuwe gewoontes aanleren is echt moeilijk.
@bollo, wat vervelend dat je het idee hebt dat je een conflict krijgt met je lg. Ben je veel met die gedachte bezig? En je hebt ook rechten idd!!
De symptomen die je hebt lijken idd door de stress. Ik krijg bijvoorbeeld heel veel buikpijn. Ik vind het wel belachelijk dat je er medicijnen voor krijgt trouwens. Dat lost alleen symptomen op.
Wat ook helpt tegen maagzuur: veel melk drinken, dat neutraliseert het zuur. En vet eten vermijden, daar word het ook erger van.
Hoop dat je snel je eetlust terug krijgt...
@hiltje, wat heerlijk dat je geld terug krijgt van de belasting. Wanneer ga je op vakantie?
@jj, hoe is het met je?
Hier gaat het goed. Wel even moeilijke momenten gehad op het werk. Bijna in tranen uitgebarsten, maar mijn best gedaan om rustig te blijven en het project af te ronden. Ook deze is weer gelukt. Althans, maandag krijg ik feedback en dan zal er wel weer veel op aan te merken zijn, maar ik sta er achter, dus weet dat ik het kan beargumenteren. Ik ben met een fijn gevoel naar huis gegaan.
Een collega kwam even heel lief een kopje thee brengen omdat ik zo hard aan het werk was. Ik werd helemaal gelukkig van dat lieve gebaar. Wat kan zoiets toch veel doen.
Ik merk wel dat ik het erg graag wil. Die baan volhouden en daar blijven werken. Dus wil echt doorzetten over de moelijke momenten en ben hard bezig mijzelf nieuw gedrag aan te leren. Maar wat is 'nee' zeggen moeilijk zeg!
Tot zover heeft mijn 'nee' zeggen gerusulteerd in het projectleider worden van een van de moeilijkere projecten van de organisatie . Gelukkig heb ik wel kunnen afspreken dat ik wat andere ambities laat varen. Dus er is wel ruimte. Ik besteed veel aandacht aan goed plannen en optijd aan te geven als het teveel is. Dat lijkt tot nu toe nog aardig te lukken.
Hoe doen jullie dat? Veel hebben ook cognitieve gedragstherapie gehad. Wat doen jullie om niet in de oude gewoontes te vervallen? Nieuwe gewoontes aanleren is echt moeilijk.
@bollo, wat vervelend dat je het idee hebt dat je een conflict krijgt met je lg. Ben je veel met die gedachte bezig? En je hebt ook rechten idd!!
De symptomen die je hebt lijken idd door de stress. Ik krijg bijvoorbeeld heel veel buikpijn. Ik vind het wel belachelijk dat je er medicijnen voor krijgt trouwens. Dat lost alleen symptomen op.
Wat ook helpt tegen maagzuur: veel melk drinken, dat neutraliseert het zuur. En vet eten vermijden, daar word het ook erger van.
Hoop dat je snel je eetlust terug krijgt...
@hiltje, wat heerlijk dat je geld terug krijgt van de belasting. Wanneer ga je op vakantie?
@jj, hoe is het met je?
vrijdag 5 december 2008 om 18:34
Ladies,
Ik ben donderdag naar laatste studiedag gegaan. Dat hield ik stuk beter vol dan de twee weken daarvoor. Vandaag toch wel beetje terugslag. Erg moe en qua gevoel mat en vlak en zag erg op toch de sintdrukte (met familie morgen) en met wat ik verder in mijn gedachten nog allemaal moet. Maar na halfuurtje fietsen en uurtje slapen op bank en flinke douche ben ik nu weer monter genoeg om zo met een stel vrienden te gaan eten. Merk dat het me nog steeds te veel kan worden maar lijk daar wel eerder van te herstellen.
Ik moet straks bij terugkeer werk gaan leren om het te managen. Het idee dat ik weer in een hopeloze hoeveelheid werk maar vooral ook verwachtingen terecht kom, staat me totaal niet aan (lees: vliegt me nog naar de keel).
Bollo: vervelend dat die lg moeilijk doet. Ben je al bij bedrijfsarts geweest en wat zei die? Zolang je daar nog niet bent geweest zou ik haar maar terug haar hok in blazen dat je daar eerst naar toe wil.
Waarschijnlijk heeft je lg ook wel door dat jij deze nieuwe baan niet leuk vindt en moeilijk volhoudt en gaat ze dus moeilijk doen omdat ze meer problemen verwacht..... Dus als het verder doorzet zou je misschien afspraken met haar kunnen maken mbt het vinden van een nieuwe baan voor jou.
Groetjes allemaal en voor de werkenden: geniet van het welverdiende weekend!!! (is ook verdiend voor degenen die thuis zitten)
Ik ben donderdag naar laatste studiedag gegaan. Dat hield ik stuk beter vol dan de twee weken daarvoor. Vandaag toch wel beetje terugslag. Erg moe en qua gevoel mat en vlak en zag erg op toch de sintdrukte (met familie morgen) en met wat ik verder in mijn gedachten nog allemaal moet. Maar na halfuurtje fietsen en uurtje slapen op bank en flinke douche ben ik nu weer monter genoeg om zo met een stel vrienden te gaan eten. Merk dat het me nog steeds te veel kan worden maar lijk daar wel eerder van te herstellen.
Ik moet straks bij terugkeer werk gaan leren om het te managen. Het idee dat ik weer in een hopeloze hoeveelheid werk maar vooral ook verwachtingen terecht kom, staat me totaal niet aan (lees: vliegt me nog naar de keel).
Bollo: vervelend dat die lg moeilijk doet. Ben je al bij bedrijfsarts geweest en wat zei die? Zolang je daar nog niet bent geweest zou ik haar maar terug haar hok in blazen dat je daar eerst naar toe wil.
Waarschijnlijk heeft je lg ook wel door dat jij deze nieuwe baan niet leuk vindt en moeilijk volhoudt en gaat ze dus moeilijk doen omdat ze meer problemen verwacht..... Dus als het verder doorzet zou je misschien afspraken met haar kunnen maken mbt het vinden van een nieuwe baan voor jou.
Groetjes allemaal en voor de werkenden: geniet van het welverdiende weekend!!! (is ook verdiend voor degenen die thuis zitten)
zondag 7 december 2008 om 02:52
Dames,
Ik zit er weer even doorheen. Het ging de goede kant op maar nu heb ik weer slapeloze nacht terwijl ik uitgeput ben.
Heb waarschijnlijk toch weer teveel gedaan. Deze week een schema gevolgt van in de ochtend studeren en s middags andere dingen. Dat zou sporten of leuke dingen moeten zijn maar woensdag en vrijdag vooral ook met verplichtingen bezig geweest. Donderdag had ik de hele dag college en hoewel ik me woensdag nog goed voelde en ook de studiedag zelf best goed ging, ging het daarna minder.
Vrijdag drukke dag gehad met s avonds ook nog etentje. Was heel gezellig, maar kwam ook nodige drank bij kijken en volgens mij nekt me dat nu ook.
Gister boodschappen gemaakt, surprise gemaakt en gedicht en naar familie voor sinterklaas terwijl ik avond ervoor veel te laat ging slapen.
Hield het heel slecht vol, Was helemaal uitgeput en kon wel janken en heb ik ook gedaan. Nu logeer ik bij mijn moeder maar slapen lukt slecht. Die donkere uren in de nacht zijn vaak het ergste.
Rationeel denk ik aan de ene kant dat het logisch is dat dit nog te veel is en dat ik daar dus nu de prijs voor betaal. Maar ik ga nu ook twijfelen of ik wel op vakantie moet gaan in mijn eentje, of ik over 2 weken wel weer werk kan hervatten etc etc.
Kortom ik heb het weer zwaar en in je goede momenten vergeet je dat zwaar ook echt zwaar is. Ik hoop dat de betere momenten snel weer komen!
Ik zit er weer even doorheen. Het ging de goede kant op maar nu heb ik weer slapeloze nacht terwijl ik uitgeput ben.
Heb waarschijnlijk toch weer teveel gedaan. Deze week een schema gevolgt van in de ochtend studeren en s middags andere dingen. Dat zou sporten of leuke dingen moeten zijn maar woensdag en vrijdag vooral ook met verplichtingen bezig geweest. Donderdag had ik de hele dag college en hoewel ik me woensdag nog goed voelde en ook de studiedag zelf best goed ging, ging het daarna minder.
Vrijdag drukke dag gehad met s avonds ook nog etentje. Was heel gezellig, maar kwam ook nodige drank bij kijken en volgens mij nekt me dat nu ook.
Gister boodschappen gemaakt, surprise gemaakt en gedicht en naar familie voor sinterklaas terwijl ik avond ervoor veel te laat ging slapen.
Hield het heel slecht vol, Was helemaal uitgeput en kon wel janken en heb ik ook gedaan. Nu logeer ik bij mijn moeder maar slapen lukt slecht. Die donkere uren in de nacht zijn vaak het ergste.
Rationeel denk ik aan de ene kant dat het logisch is dat dit nog te veel is en dat ik daar dus nu de prijs voor betaal. Maar ik ga nu ook twijfelen of ik wel op vakantie moet gaan in mijn eentje, of ik over 2 weken wel weer werk kan hervatten etc etc.
Kortom ik heb het weer zwaar en in je goede momenten vergeet je dat zwaar ook echt zwaar is. Ik hoop dat de betere momenten snel weer komen!
zondag 7 december 2008 om 14:07
Hoi allemaal,
teveel berichten om op ieder te reageren. Zo te lezen heeft iedereen zo haar eigen pad, moeilijkheden en goede dagen. Ook hier gaat het op en af. Elke dag die grenzen: wat kan ik wel en wat niet? Kan ik na het boodschappen doen meteen koken, of heb ik eerst rust nodig? Nee, ik rust daarna wel, even vlug doorgaan... en dan voel ik het daarna weer. Ben dan nog meer uitgeput. Voel me veel vermoeid, dat zal er wel uit moeten komen. Een verplichting van een formulier moeten invullen en opsturen stel ik elke dag weer uit. Heb de puf niet erover na te denken. Maar er zijn ook hele goede momenten, waarop de vervelende weer vergeten worden. Zoals een wandeling van een uur. Wow, een uur! Of 's avonds nog naar een feestje toe en het best lang vol houden. Dus, het gaat vooruit. Met soms een stapje terug. Maar het is goed zoals het is, zolang ik goed voor mezelf zorg. Als is dat soms moeilijk .
Ik wens het jullie allemaal toe, dat je goed voor jezelf zorgt en doet wat je nodig hebt. Helaas kan dat niet altijd, maar probeer er het beste van te maken.
teveel berichten om op ieder te reageren. Zo te lezen heeft iedereen zo haar eigen pad, moeilijkheden en goede dagen. Ook hier gaat het op en af. Elke dag die grenzen: wat kan ik wel en wat niet? Kan ik na het boodschappen doen meteen koken, of heb ik eerst rust nodig? Nee, ik rust daarna wel, even vlug doorgaan... en dan voel ik het daarna weer. Ben dan nog meer uitgeput. Voel me veel vermoeid, dat zal er wel uit moeten komen. Een verplichting van een formulier moeten invullen en opsturen stel ik elke dag weer uit. Heb de puf niet erover na te denken. Maar er zijn ook hele goede momenten, waarop de vervelende weer vergeten worden. Zoals een wandeling van een uur. Wow, een uur! Of 's avonds nog naar een feestje toe en het best lang vol houden. Dus, het gaat vooruit. Met soms een stapje terug. Maar het is goed zoals het is, zolang ik goed voor mezelf zorg. Als is dat soms moeilijk .
Ik wens het jullie allemaal toe, dat je goed voor jezelf zorgt en doet wat je nodig hebt. Helaas kan dat niet altijd, maar probeer er het beste van te maken.
zondag 7 december 2008 om 17:10
Ha allemaal,
@ Hiltje: kop op, meid! Volgens mij ben je ontzettend goed bezig, maar zoals je het schrijft, lijkt het wel wat veel. Ik denk dat de vakantie je echt goed zal doen. Zeker gaan, hoor! Lekker ontspannen en genieten. En als je moe bent, ga je lekker slapen. Dat is zo belangrijk als je je rot voelt.
Wel zijn je grenzen weer duidelijk geworden. Maar dat geeft toch niet? Dan kun je daar nog beter opletten. Je weet dat als je jezelf goed in acht neemt van alles goed gaat. Dus gewoon rustig aan dan komt het helemaal in orde met jou. Je bent de rots in de branding hier!
@ Lindy: klopt, het is zo belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Maar juist dat komt nu zo vaak in het gedrang. In ieder geval voor mij. Ik ben toch, meer dan ik dacht, een perfectionistische pleaser. Ik moet voor alles en iedereen goed zijn en goed doen. Iedereen moet mij aardig en lief vinden en vinden dat ik alles perfect doe. Onzinnig natuurlijk en niet vol te houden. Ga daar ook mee ophouden.
En te beginnen met lg! Ik zit nu al maanden onder de plak en druk van lg en dat heeft me letterlijk beklemd. Dat is klaar nu. Zelfs nu ik ziek ben, probeert lg zich op te dringen en regels te bepalen, maar ik heb mijn rechten en daar vecht ik voor. Het is wel mooi, zeg.
Maar goed, dit is ferme taal maar ik voel me nog neit zo sterk om dat zo te zeggen. Sterker, ik voel me helemaal niet in staat om de directe confrontatie over het ziekzijn met lg aan te gaan. Zeker niet zonder advies van ba waar ik pas volgende week maandag een afspraak mee heb kunnen maken.
Ik heb min of meer besloten om morgen met personeelszaken te bellen (heb ik goede band mee) om me in ieder geval ' te melden', maar ook om aan te geven dat ik me erg gestresst voel door benadering van lg en dat het mijn proces niet bevordert. Hopelijk kan po met lg spreken en laat lg me iig met rust tot na ba. Eventueel kan ik lg wel mailen. Maar ik ben echt niet in staat om met lg te bellen. Lg eist nl. van alles en voert de druk enorm op. Ook praat lg veel over het werk en wat er dus nu allemaal spaak loopt. Daar kan ik al helemaal niet tegen. Zit me weer helemaal op te winden...
@ Hiltje: kop op, meid! Volgens mij ben je ontzettend goed bezig, maar zoals je het schrijft, lijkt het wel wat veel. Ik denk dat de vakantie je echt goed zal doen. Zeker gaan, hoor! Lekker ontspannen en genieten. En als je moe bent, ga je lekker slapen. Dat is zo belangrijk als je je rot voelt.
Wel zijn je grenzen weer duidelijk geworden. Maar dat geeft toch niet? Dan kun je daar nog beter opletten. Je weet dat als je jezelf goed in acht neemt van alles goed gaat. Dus gewoon rustig aan dan komt het helemaal in orde met jou. Je bent de rots in de branding hier!
@ Lindy: klopt, het is zo belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Maar juist dat komt nu zo vaak in het gedrang. In ieder geval voor mij. Ik ben toch, meer dan ik dacht, een perfectionistische pleaser. Ik moet voor alles en iedereen goed zijn en goed doen. Iedereen moet mij aardig en lief vinden en vinden dat ik alles perfect doe. Onzinnig natuurlijk en niet vol te houden. Ga daar ook mee ophouden.
En te beginnen met lg! Ik zit nu al maanden onder de plak en druk van lg en dat heeft me letterlijk beklemd. Dat is klaar nu. Zelfs nu ik ziek ben, probeert lg zich op te dringen en regels te bepalen, maar ik heb mijn rechten en daar vecht ik voor. Het is wel mooi, zeg.
Maar goed, dit is ferme taal maar ik voel me nog neit zo sterk om dat zo te zeggen. Sterker, ik voel me helemaal niet in staat om de directe confrontatie over het ziekzijn met lg aan te gaan. Zeker niet zonder advies van ba waar ik pas volgende week maandag een afspraak mee heb kunnen maken.
Ik heb min of meer besloten om morgen met personeelszaken te bellen (heb ik goede band mee) om me in ieder geval ' te melden', maar ook om aan te geven dat ik me erg gestresst voel door benadering van lg en dat het mijn proces niet bevordert. Hopelijk kan po met lg spreken en laat lg me iig met rust tot na ba. Eventueel kan ik lg wel mailen. Maar ik ben echt niet in staat om met lg te bellen. Lg eist nl. van alles en voert de druk enorm op. Ook praat lg veel over het werk en wat er dus nu allemaal spaak loopt. Daar kan ik al helemaal niet tegen. Zit me weer helemaal op te winden...
