Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
woensdag 3 december 2008 om 17:51
Het een sluit het ander niet uit. Ik heb een bovengemiddeld IQ ( hou niet van het woord hoogbegaafd, want dat klinkt alsof je beter bent dan een ander) maar heb oook ADHD. En misschien een boel overeenkomsten, maar ik merk wel degelijk dat hoewel ik dus een heleboel dingen kan die anderen niet kunnen, ik een heleboel dinegn niet kan, die voor anderen de normaalste zaak van de wereld zijn. En welk etiketje daarop wordt geplakt, dat doet er niet zo heel veel toe. Feit is dat ik dankzij mijn medicatie ook na de lunchpauze gewoon mijn werk kan doen en niet de rest van de middag nodig heb om bij te komen van al die indrukken en het proberen te volgen van 3 gesprekken tegelijk. feit is dat ik dankzij de tips van mijn ADHD-coach wel meer orde in de chaos kan scheppen en dus beter functioneer.
Hoogbegaafdheid klinkt mss een stukje positiever dan ADHD, omdat de gevoelswaarde anders is, maar bottomline is dat je wel in de problemen komt, dat je niet op niveau kunt meedraaien in de maatschaapij en dat je dan wel kunt vinden dat de maatschappij zich dan maar aan jou moet aanpassen, maar dat werkt dus niet.
Hoogbegaafdheid klinkt mss een stukje positiever dan ADHD, omdat de gevoelswaarde anders is, maar bottomline is dat je wel in de problemen komt, dat je niet op niveau kunt meedraaien in de maatschaapij en dat je dan wel kunt vinden dat de maatschappij zich dan maar aan jou moet aanpassen, maar dat werkt dus niet.
woensdag 3 december 2008 om 18:12
quote:return_of_kreng schreef op 03 december 2008 @ 17:51:
Het een sluit het ander niet uit. Ik heb een bovengemiddeld IQ ( hou niet van het woord hoogbegaafd, want dat klinkt alsof je beter bent dan een ander) maar heb oook ADHD. En misschien een boel overeenkomsten, maar ik merk wel degelijk dat hoewel ik dus een heleboel dingen kan die anderen niet kunnen, ik een heleboel dinegn niet kan, die voor anderen de normaalste zaak van de wereld zijn. En welk etiketje daarop wordt geplakt, dat doet er niet zo heel veel toe. Feit is dat ik dankzij mijn medicatie ook na de lunchpauze gewoon mijn werk kan doen en niet de rest van de middag nodig heb om bij te komen van al die indrukken en het proberen te volgen van 3 gesprekken tegelijk. feit is dat ik dankzij de tips van mijn ADHD-coach wel meer orde in de chaos kan scheppen en dus beter functioneer.
Hoogbegaafdheid klinkt mss een stukje positiever dan ADHD, omdat de gevoelswaarde anders is, maar bottomline is dat je wel in de problemen komt, dat je niet op niveau kunt meedraaien in de maatschaapij en dat je dan wel kunt vinden dat de maatschappij zich dan maar aan jou moet aanpassen, maar dat werkt dus niet.
Het een sluit het ander niet uit. Ik heb een bovengemiddeld IQ ( hou niet van het woord hoogbegaafd, want dat klinkt alsof je beter bent dan een ander) maar heb oook ADHD. En misschien een boel overeenkomsten, maar ik merk wel degelijk dat hoewel ik dus een heleboel dingen kan die anderen niet kunnen, ik een heleboel dinegn niet kan, die voor anderen de normaalste zaak van de wereld zijn. En welk etiketje daarop wordt geplakt, dat doet er niet zo heel veel toe. Feit is dat ik dankzij mijn medicatie ook na de lunchpauze gewoon mijn werk kan doen en niet de rest van de middag nodig heb om bij te komen van al die indrukken en het proberen te volgen van 3 gesprekken tegelijk. feit is dat ik dankzij de tips van mijn ADHD-coach wel meer orde in de chaos kan scheppen en dus beter functioneer.
Hoogbegaafdheid klinkt mss een stukje positiever dan ADHD, omdat de gevoelswaarde anders is, maar bottomline is dat je wel in de problemen komt, dat je niet op niveau kunt meedraaien in de maatschaapij en dat je dan wel kunt vinden dat de maatschappij zich dan maar aan jou moet aanpassen, maar dat werkt dus niet.
woensdag 3 december 2008 om 19:33
Als ik als kind de diagnose gekregen had, dan was er ws idd van alles mogelijkgeweest aan begeleiding. Maar juist omdat ik wel goed kon leren, is er nooit iemand op het idee gekomen dat t raar was dat ik bepaalde andere dingen niet kon. Pas toen ik in mijn werk vastliep, en tegelijkertijd de kinderen van mijn zus een onderzoek kregen, heb ik me laten testen en bleek ik ADHD te hebben.
Begrip op mijn werk valt trouwens vies tegen en ben ook hard op zoek naar iets anders. Als ik in een rustige omgeving geconcentreerd zo'n test maak, scoor ik enorm hoog, maar zet iemand naast me die aan het bellen is, of zet me naast het raam zodat ik ook naar buiten kan kijken, en waarschijnlijk kom ik niet eens door de instructies heen.
Begrip op mijn werk valt trouwens vies tegen en ben ook hard op zoek naar iets anders. Als ik in een rustige omgeving geconcentreerd zo'n test maak, scoor ik enorm hoog, maar zet iemand naast me die aan het bellen is, of zet me naast het raam zodat ik ook naar buiten kan kijken, en waarschijnlijk kom ik niet eens door de instructies heen.
woensdag 3 december 2008 om 20:07
Halvemaan; lukt het allemaal een beetje met de verhuizing? Hoop dat je jezelf niet al te veel in de weg zit (met alles uitpakken etc.), en gewoon vooral van genieten!
Voor iedereen die fanatiek rommeltjes en volle verhuisdozen verzamelt, hier een tip: ik ben na mijn verhuizing met een vriendin op de rommelmarkt gaan staan. Ik had zoveel spullen (lees: troep ), dat ik er de 1e keer 150 euro aan had overgehouden en de 2e keer 90.... toch leuke bijkomstigheid!
Schilderspalet; ik had die thuistest al eens gedaan, en ik zat dus idd bij de bovenste 2% (98e percentiel ofzoiets?), maar dan nog, ik beschouw mezelf dan niet meteen als hoogbegaafd. Vind mezelf over het algemeen niet slimmer dan de mensen die ik ken, hoor.... Is tenslotte 'maar' een thuistest.
Ik ga denk ik (in ieder geval een tijdje) stoppen met de therapie en medicijnen. Ik ga dus naar Symfora groep (hetzelfde als RIAGG), maar ik heb het idee dat het niet zoveel zin heeft daar. Mijn psych heeft een cursus in elkaar gezet 'omgaan met ADHD', maar ik heb gewoon het idee dat ze gewoon niet snapt waar de moeilijkheden zitten.
In de cursus (geeft ze samen met psych. verpleger) hebben ze het over 'hoe een agenda bij te houden', 'hoe met geld om te gaan' en vorige keer over interne en externe afleiding.
Punt is: ik weet hoe ik een agenda moet bijhouden, ik vergeet er 'gewoon' in te kijken. En ze vroegen dan 'wat maakt het dat je je gedachten niet stil kan zetten' blah blah blah....
Als ik dat toch eens wist....
Dus ik tegen psych gezegd dat ik ermee wou stoppen, wou ze toch volgende week onze afspraak door laten gaan om het erover te hebben waarom ik dan wil stoppen.
Ben benieuwd.
Afijn, genoeg gekletst. Allemaal een fijne avond gewenst!
Voor iedereen die fanatiek rommeltjes en volle verhuisdozen verzamelt, hier een tip: ik ben na mijn verhuizing met een vriendin op de rommelmarkt gaan staan. Ik had zoveel spullen (lees: troep ), dat ik er de 1e keer 150 euro aan had overgehouden en de 2e keer 90.... toch leuke bijkomstigheid!
Schilderspalet; ik had die thuistest al eens gedaan, en ik zat dus idd bij de bovenste 2% (98e percentiel ofzoiets?), maar dan nog, ik beschouw mezelf dan niet meteen als hoogbegaafd. Vind mezelf over het algemeen niet slimmer dan de mensen die ik ken, hoor.... Is tenslotte 'maar' een thuistest.
Ik ga denk ik (in ieder geval een tijdje) stoppen met de therapie en medicijnen. Ik ga dus naar Symfora groep (hetzelfde als RIAGG), maar ik heb het idee dat het niet zoveel zin heeft daar. Mijn psych heeft een cursus in elkaar gezet 'omgaan met ADHD', maar ik heb gewoon het idee dat ze gewoon niet snapt waar de moeilijkheden zitten.
In de cursus (geeft ze samen met psych. verpleger) hebben ze het over 'hoe een agenda bij te houden', 'hoe met geld om te gaan' en vorige keer over interne en externe afleiding.
Punt is: ik weet hoe ik een agenda moet bijhouden, ik vergeet er 'gewoon' in te kijken. En ze vroegen dan 'wat maakt het dat je je gedachten niet stil kan zetten' blah blah blah....
Als ik dat toch eens wist....
Dus ik tegen psych gezegd dat ik ermee wou stoppen, wou ze toch volgende week onze afspraak door laten gaan om het erover te hebben waarom ik dan wil stoppen.
Ben benieuwd.
Afijn, genoeg gekletst. Allemaal een fijne avond gewenst!
woensdag 3 december 2008 om 20:32
Schilderspalet, de meeste mensen hier hebben het ook al in de 'hoogbegaafdhoek' wel gezocht volgens mij, of er in elk geval aan gedacht.
Ik heb ook heel lang gedacht dat het bij mij daardoor kwam. Toch zou je niet kunnen zeggen dat ik hoogbegaafd ben, denk ik. Ik heb een bovengemiddeld IQ, maar kan wat erin zit er niet uithalen. En dat is dus mijn grote frustratie. Lang gedacht dat ik lui was, niet gemotiveerd, geen ambitie etc. Mede doordat ik nooit hard heb hoeven werken op school, alles ging min of meer vanzelf, ik dacht dat ik daar lui van geworden was.
Klopt deels misschien ook wel, maar toch zijn mijn belangrijkste klachten uiteindelijk niet door een heel hoog IQ te verklaren.
En door de herkenbaarheid hier, met daarnaast het oordeel van mijn psychiater, ligt het het meest dicht bij ADHD.
Overigens wil mijn psychiater me helemaal niet per se die hoek inpraten. Hij is er helemaal van dat je zelf bepaalt in hoeverre je bevredigend kunt meedraaien in de maatschappij en moet je vooral ook zelf kiezen of je wel of geen medicatie wilt gebruiken.
xx lisa.
Ik heb ook heel lang gedacht dat het bij mij daardoor kwam. Toch zou je niet kunnen zeggen dat ik hoogbegaafd ben, denk ik. Ik heb een bovengemiddeld IQ, maar kan wat erin zit er niet uithalen. En dat is dus mijn grote frustratie. Lang gedacht dat ik lui was, niet gemotiveerd, geen ambitie etc. Mede doordat ik nooit hard heb hoeven werken op school, alles ging min of meer vanzelf, ik dacht dat ik daar lui van geworden was.
Klopt deels misschien ook wel, maar toch zijn mijn belangrijkste klachten uiteindelijk niet door een heel hoog IQ te verklaren.
En door de herkenbaarheid hier, met daarnaast het oordeel van mijn psychiater, ligt het het meest dicht bij ADHD.
Overigens wil mijn psychiater me helemaal niet per se die hoek inpraten. Hij is er helemaal van dat je zelf bepaalt in hoeverre je bevredigend kunt meedraaien in de maatschappij en moet je vooral ook zelf kiezen of je wel of geen medicatie wilt gebruiken.
xx lisa.
woensdag 3 december 2008 om 21:48
Lisa, sorrrryyyy! Had verder niet meer gereageerd op je berichtje over je zoontje!
Had even doorgelezen wat je neer had gezet, ik ben blij dat ik je een beetje gerust heb kunnen stellen. Ik zal proberen de punten te 'beantwoorden'.
quote:lisa schreef op 28 november 2008 @ 19:51:
Misschien kan ik nog een paar voorbeeldjes noemen, want ik heb alleen de regeltjes en de trap genoemd.
Mijn zoontje heeft er ook nogal eens een handje van om bij wijze van soortement grap - die ik dus wel begrijp maar kan me voorstellen een relatieve 'buitenstaander' nog niet - niets te zeggen maar iets te gebaren. Bijvoorbeeld wijzen op pot chocopasta en dan op boterham. Ik ken hem en ga daar dan niet op in, maak er zelf ook een grapje van, b.v. 'hoor ik daar iets? Hoor ik daar iemand iets heel beleefd vragen?' En dan lacht hij en vraagt/zegt gewoon wat hij wil.
Een woord: UITPROBEREN! Mijn hemel, dat soort dingen vinden ze gewoon geweldig om te kijken hoe iemand reageert. Erg vermoeiend, maar ze weten het dondersgoed. Moet er zelf altijd erg om lachen....
Hij doet zulke dingen ook weleens bij de juf. Hij kan het ook wel doen als hij verlegen is en iets niet goed durft te zeggen/vragen. Maar de juf weet dat natuurlijk nog niet, ze kent hem nog maar drie maanden.
Drie maanden gaan vlot, hoor! Ik leer de kinderen ook erg snel kennen, al sta ik er 'maar' 3 dagen in de week.
Wat hij ook doet, en ik weet niet zo goed waar dat vandaan komt, is op bepaalde momenten enorm 'docerend' (zoals ik het maar noem) praten. Als hij iets uitlegt, of iets herhaalt dat ik ooit uitgelegd heb. Dan articuleert hij heel duidelijk, praat langzaam en rekt de klinkers heel lang uit en legt heel overdreven en luide klemtonen. Zoals 'en dan moet je aan dát knop-je draaaaaaaaaien.' Het klinkt dan ook belerend. Wij moeten daar wel om lachen, en de juf vond het ook wel grappig, maar gewoon ook opvallend t.o.v. andere kinderen en wilde eigenlijk vooral weten of ik het gedrag herkende. Het kwam namelijk nogal eens voor, zei ze, dat kinderen op school bepaald gedrag vertonen dat de ouders helemaal niet herkennen.
Ach, wat dat betreft zijn er onderling bij kids zo veel verschillen. Ik heb een kindje dat niet veel praat, maar als hij wat zegt, zijn het zinnen in het ABN (hij is nog maar 3 1/2). En de juf heeft gelijk, op school/het kinderdagverblijf kunnen kinderen gewoon anders zijn dan thuis (denk maar aan hoe jij zelf thuis bent of op je werk, of bij vriendinnen. Zit ook verschil in, toch?)
Wat de juf ook nog noemde als opvallend, is dat mijn zoon erg knuffelig is. Dat klopt, wij knuffelen heel veel en ik vind dat ook goed. Ze zei ook dat hij een meisje uit zijn klas dan vastpakt en knuffelt, maar te lang vasthoudt als zij al aangeeft dat het wel genoeg is. Dat vind ik dan persoonlijk het meest zorgelijk. Of zorgelijk... ik ben dan gelijk bang dat hij niet goed aanvoelt hoe iets bij anderen overkomt. Maarja, denk ik dan vervolgens, hij is net vijf, hij moet dat ook allemaal nog leren.
NIET druk om maken! Dat is gewoon uitproberen, kijken in hoeverre andere kinderen dat leuk, dan wel niet leuk, vinden. Daar kom je maar op een manier achter, als dat aangegeven wordt.
Een laatste puntje dat de juf noemde, en dat ik ook thuis wel een issue vind, is dat hij heel dramatisch kan doen om een futiliteit. Nu denk ik ook wel dat dat kind-eigen is, maar misschien doet mijn zoontje dat meer dan gemiddeld. Heel snel in tranen, als het bijvoorbeeld niet meteen lukt om zijn broek dicht te krijgen. Ik probeer hem dat te laten relativeren, geef dan aan dat hij mij om hulp kan vragen en dat de wereld er niet van vergaat als die broek niet meteen dichtgaat.
Maar soms vraag ik me wel af met die dingen of ik ze zo goed aanpak. Denk van wel, maar je weet het niet altijd.
Ik kan me voorstellen dat de juf al deze factortjes samen ziet - gecombineerd met het heel moeizaam doen van werkjes die hij niet leuk vindt - en denkt dat het iets is om wel in de gaten te houden.
Wat denk jij nu Alfie?
Ik denk dat je je teveel zorgen maakt. Dit zijn echt hele herkenbare dingen, die echt bij zijn leeftijd horen en daarbij zeg ik weer: geen enkel kind is hetzelfde! Net als bij volwassenen is geen karakter identiek, en de meeste dingen die hij doet (alles, denk ik soms wel eens) is gewoon een weg om zijn karakter te ontwikkelen.
Zolang hij geen andere kinderen of zichzelf in de weg zit met zijn 'gedrag', is er geen probleem, toch?Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen!!
Had even doorgelezen wat je neer had gezet, ik ben blij dat ik je een beetje gerust heb kunnen stellen. Ik zal proberen de punten te 'beantwoorden'.
quote:lisa schreef op 28 november 2008 @ 19:51:
Misschien kan ik nog een paar voorbeeldjes noemen, want ik heb alleen de regeltjes en de trap genoemd.
Mijn zoontje heeft er ook nogal eens een handje van om bij wijze van soortement grap - die ik dus wel begrijp maar kan me voorstellen een relatieve 'buitenstaander' nog niet - niets te zeggen maar iets te gebaren. Bijvoorbeeld wijzen op pot chocopasta en dan op boterham. Ik ken hem en ga daar dan niet op in, maak er zelf ook een grapje van, b.v. 'hoor ik daar iets? Hoor ik daar iemand iets heel beleefd vragen?' En dan lacht hij en vraagt/zegt gewoon wat hij wil.
Een woord: UITPROBEREN! Mijn hemel, dat soort dingen vinden ze gewoon geweldig om te kijken hoe iemand reageert. Erg vermoeiend, maar ze weten het dondersgoed. Moet er zelf altijd erg om lachen....
Hij doet zulke dingen ook weleens bij de juf. Hij kan het ook wel doen als hij verlegen is en iets niet goed durft te zeggen/vragen. Maar de juf weet dat natuurlijk nog niet, ze kent hem nog maar drie maanden.
Drie maanden gaan vlot, hoor! Ik leer de kinderen ook erg snel kennen, al sta ik er 'maar' 3 dagen in de week.
Wat hij ook doet, en ik weet niet zo goed waar dat vandaan komt, is op bepaalde momenten enorm 'docerend' (zoals ik het maar noem) praten. Als hij iets uitlegt, of iets herhaalt dat ik ooit uitgelegd heb. Dan articuleert hij heel duidelijk, praat langzaam en rekt de klinkers heel lang uit en legt heel overdreven en luide klemtonen. Zoals 'en dan moet je aan dát knop-je draaaaaaaaaien.' Het klinkt dan ook belerend. Wij moeten daar wel om lachen, en de juf vond het ook wel grappig, maar gewoon ook opvallend t.o.v. andere kinderen en wilde eigenlijk vooral weten of ik het gedrag herkende. Het kwam namelijk nogal eens voor, zei ze, dat kinderen op school bepaald gedrag vertonen dat de ouders helemaal niet herkennen.
Ach, wat dat betreft zijn er onderling bij kids zo veel verschillen. Ik heb een kindje dat niet veel praat, maar als hij wat zegt, zijn het zinnen in het ABN (hij is nog maar 3 1/2). En de juf heeft gelijk, op school/het kinderdagverblijf kunnen kinderen gewoon anders zijn dan thuis (denk maar aan hoe jij zelf thuis bent of op je werk, of bij vriendinnen. Zit ook verschil in, toch?)
Wat de juf ook nog noemde als opvallend, is dat mijn zoon erg knuffelig is. Dat klopt, wij knuffelen heel veel en ik vind dat ook goed. Ze zei ook dat hij een meisje uit zijn klas dan vastpakt en knuffelt, maar te lang vasthoudt als zij al aangeeft dat het wel genoeg is. Dat vind ik dan persoonlijk het meest zorgelijk. Of zorgelijk... ik ben dan gelijk bang dat hij niet goed aanvoelt hoe iets bij anderen overkomt. Maarja, denk ik dan vervolgens, hij is net vijf, hij moet dat ook allemaal nog leren.
NIET druk om maken! Dat is gewoon uitproberen, kijken in hoeverre andere kinderen dat leuk, dan wel niet leuk, vinden. Daar kom je maar op een manier achter, als dat aangegeven wordt.
Een laatste puntje dat de juf noemde, en dat ik ook thuis wel een issue vind, is dat hij heel dramatisch kan doen om een futiliteit. Nu denk ik ook wel dat dat kind-eigen is, maar misschien doet mijn zoontje dat meer dan gemiddeld. Heel snel in tranen, als het bijvoorbeeld niet meteen lukt om zijn broek dicht te krijgen. Ik probeer hem dat te laten relativeren, geef dan aan dat hij mij om hulp kan vragen en dat de wereld er niet van vergaat als die broek niet meteen dichtgaat.
Maar soms vraag ik me wel af met die dingen of ik ze zo goed aanpak. Denk van wel, maar je weet het niet altijd.
Ik kan me voorstellen dat de juf al deze factortjes samen ziet - gecombineerd met het heel moeizaam doen van werkjes die hij niet leuk vindt - en denkt dat het iets is om wel in de gaten te houden.
Wat denk jij nu Alfie?
Ik denk dat je je teveel zorgen maakt. Dit zijn echt hele herkenbare dingen, die echt bij zijn leeftijd horen en daarbij zeg ik weer: geen enkel kind is hetzelfde! Net als bij volwassenen is geen karakter identiek, en de meeste dingen die hij doet (alles, denk ik soms wel eens) is gewoon een weg om zijn karakter te ontwikkelen.
Zolang hij geen andere kinderen of zichzelf in de weg zit met zijn 'gedrag', is er geen probleem, toch?Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen!!
woensdag 3 december 2008 om 22:58
Dank weer Alfie!
Ik denk dat ik me ook niet echt zorgen hoef te maken. De juf vond dat ook niet direct nodig hoor, dat wil ik nog eens benadrukken. Ze vond een paar dingen opvallend en wilde weten of ik dat herkende. Wel zei ze een paar keer iets van 'kinderen accepteren nu nog veel, maar in de hogere groepen wordt dat minder'.
En ik ben zo bang voor pesten, als mijn kinderen gepest zouden worden zou ik dat echt het meest verschrikkelijk vinden. (en nee, ik ben zelf niet gepest, behalve dan weleens met mijn bril en dat heb ik nooit persoonlijk opgevat, later op de middelbare lachten oudere meisjes weleens om mij maar dat heb ik opgelost door de grootste lacherd te dreigen met een pak slaag, toen was het over)
Ik vind pesten echt zo enorm erg, een kind moet zich thuis én op school gewoon helemaal veilig kunnen voelen.
Maar goed, terug naar mijn zoontje nog even. Ik wil dat hij vooral ook zichzelf moet kunnen zijn. Ik zou het ook leuk vinden als hij bevriend raakt met een jongetje, in plaats van met alleen maar meisjes. Dan maak ik me ook alweer zorgen, dat hij volgend jaar geen aansluiting zal vinden met andere jongens, en tegen de tijd dat meisjes jongens stom gaan vinden en andersom, heeft hij dan geen vrienden meer... boehoe, ik zie zoveel beren op de weg. Totnutoe geen reden tot zorg gehad en toch zit ik dan sinds dat gesprek over vanalles te piekeren...
xx lisa.
Ik denk dat ik me ook niet echt zorgen hoef te maken. De juf vond dat ook niet direct nodig hoor, dat wil ik nog eens benadrukken. Ze vond een paar dingen opvallend en wilde weten of ik dat herkende. Wel zei ze een paar keer iets van 'kinderen accepteren nu nog veel, maar in de hogere groepen wordt dat minder'.
En ik ben zo bang voor pesten, als mijn kinderen gepest zouden worden zou ik dat echt het meest verschrikkelijk vinden. (en nee, ik ben zelf niet gepest, behalve dan weleens met mijn bril en dat heb ik nooit persoonlijk opgevat, later op de middelbare lachten oudere meisjes weleens om mij maar dat heb ik opgelost door de grootste lacherd te dreigen met een pak slaag, toen was het over)
Ik vind pesten echt zo enorm erg, een kind moet zich thuis én op school gewoon helemaal veilig kunnen voelen.
Maar goed, terug naar mijn zoontje nog even. Ik wil dat hij vooral ook zichzelf moet kunnen zijn. Ik zou het ook leuk vinden als hij bevriend raakt met een jongetje, in plaats van met alleen maar meisjes. Dan maak ik me ook alweer zorgen, dat hij volgend jaar geen aansluiting zal vinden met andere jongens, en tegen de tijd dat meisjes jongens stom gaan vinden en andersom, heeft hij dan geen vrienden meer... boehoe, ik zie zoveel beren op de weg. Totnutoe geen reden tot zorg gehad en toch zit ik dan sinds dat gesprek over vanalles te piekeren...
xx lisa.
donderdag 4 december 2008 om 11:37
Schilderspalet:
Ik heb ook die thuistest gedaan en scoorde ook hoog. (Zeer grote kans dat ik de "echte" test met goed gevolg zal afleggen).
Maar ik vind mezelf nu echt niet bepaald "slim" of "begaafd".
Mijn coach heeft het onderwerp hoogbegaafdheid geopperd. Mijn basisschoolleraar heeft jaren geleden zijn vermoeden hierover geuit (toen ik al op de middelbare school zat). En ik heb het besproken met mijn psychiater.
Zij wil het op zich best testen. Maar eigenlijk ben ik bang voor de uitslag. Wil ik het liever niet zo zwart op wit weten. Mijn manager snapt niet wat er nu precies het probleem is om zo'n test te doen. Maakt de uitslag mij tot een ander mens? Nee, natuurlijk niet, maar het voelt als het moeten doen van een examen. Ik ben bang voor een (in mijn ogen) lage score. Dat voelt voor mij als falen. Een bevestiging van mijn zelfbeeld waarin ik een mislukkeling ben.
Ja, ik heb al mijn schooltijd doorlopen met prima cijfers en een minimale inzet, maar ik voel mij echt niet slim (ook niet dom hoor!) Ik heb nog bijna nooit onvoldoendes gehaald (ondanks het niet leren van stof). Maakt mij dat hoogbegaafd? Ik kan niet bewust gebruik maken van mijn intellect...
Mijn verwachtingen van mezelf zijn al zo hoog (ik moet van mezelf perfect zijn). Misschien ben ik wel bang dat wanneer ik een uitslag heb op een IQ test die verwachtingen van binnen en vooral van buitenaf alleen maar meer omhoog gaan omdat ik dan mijn klaarblijkelijke IQ waar moet maken.
Maar het is zeker waar dat hoogbegaafdheid kan spelen bij mensen die ADHD(gerelateerde) klachten hebben.
Ik heb ook die thuistest gedaan en scoorde ook hoog. (Zeer grote kans dat ik de "echte" test met goed gevolg zal afleggen).
Maar ik vind mezelf nu echt niet bepaald "slim" of "begaafd".
Mijn coach heeft het onderwerp hoogbegaafdheid geopperd. Mijn basisschoolleraar heeft jaren geleden zijn vermoeden hierover geuit (toen ik al op de middelbare school zat). En ik heb het besproken met mijn psychiater.
Zij wil het op zich best testen. Maar eigenlijk ben ik bang voor de uitslag. Wil ik het liever niet zo zwart op wit weten. Mijn manager snapt niet wat er nu precies het probleem is om zo'n test te doen. Maakt de uitslag mij tot een ander mens? Nee, natuurlijk niet, maar het voelt als het moeten doen van een examen. Ik ben bang voor een (in mijn ogen) lage score. Dat voelt voor mij als falen. Een bevestiging van mijn zelfbeeld waarin ik een mislukkeling ben.
Ja, ik heb al mijn schooltijd doorlopen met prima cijfers en een minimale inzet, maar ik voel mij echt niet slim (ook niet dom hoor!) Ik heb nog bijna nooit onvoldoendes gehaald (ondanks het niet leren van stof). Maakt mij dat hoogbegaafd? Ik kan niet bewust gebruik maken van mijn intellect...
Mijn verwachtingen van mezelf zijn al zo hoog (ik moet van mezelf perfect zijn). Misschien ben ik wel bang dat wanneer ik een uitslag heb op een IQ test die verwachtingen van binnen en vooral van buitenaf alleen maar meer omhoog gaan omdat ik dan mijn klaarblijkelijke IQ waar moet maken.
Maar het is zeker waar dat hoogbegaafdheid kan spelen bij mensen die ADHD(gerelateerde) klachten hebben.
donderdag 4 december 2008 om 12:27
Hoogbegaafdheid is, volgens mij (en ik geloof dat we het al eens uitvoerig besproken hebben in dit topic) het vlak waar hoge intelligentie en motivatie samenvallen, en dan heb je creativiteit. Dat kleine stukje overlap, dat méér is dan de som der delen, daar gaat het om. Als je dat weet te benutten en in te zetten, is dat hoogbegaafdheid (en dat kan dus ook op een deelgebied zijn, bijvoorbeeld muziek, iemand kan hoog muzikaal begaafd zijn maar een heel gewoon IQ hebben, of technisch heel hoog begaafd en de meest fantastische uitvindingen doen, maar een slecht taalgevoel hebben enzovoort, enzovoort).
Los daarvan kun je dus een heel hoge intelligentie hebben maar weinig motivatie. Of je kunt supergemotiveerd zijn maar geen bijzonder hoge intelligentie hebben.
Bij mezelf ervaar ik soms dat de vlakken samenvallen en dat voelt heerlijk. Helaas is bij mij het stukje motivatie niet hoog genoeg, heb ik tenminste altijd gedacht. Maar gevoeld dat het er wel zat, ergens, maar nooit lang genoeg en ik kon het ook niet vaak genoeg aanspreken.
Dat, opgeteld met vele andere symptomen, maakt dat het dus zeer waarschijnlijk ADHD is.
En, als ik dat niet zou hebben, zou ik toch heftige effecten van Ritalin moeten merken, het schijnt een 'moderne drug' te zijn voor mensen die geen ADHD hebben.
Het enige dat ik er dus van merk, is meer rust in mijn woelige hoofd en iets meer motivatie me tot dingen te zetten. Ik slaap er zelfs heerlijk op, dat heb ik een poosje geleden uitgetest.
xx lisa.
Los daarvan kun je dus een heel hoge intelligentie hebben maar weinig motivatie. Of je kunt supergemotiveerd zijn maar geen bijzonder hoge intelligentie hebben.
Bij mezelf ervaar ik soms dat de vlakken samenvallen en dat voelt heerlijk. Helaas is bij mij het stukje motivatie niet hoog genoeg, heb ik tenminste altijd gedacht. Maar gevoeld dat het er wel zat, ergens, maar nooit lang genoeg en ik kon het ook niet vaak genoeg aanspreken.
Dat, opgeteld met vele andere symptomen, maakt dat het dus zeer waarschijnlijk ADHD is.
En, als ik dat niet zou hebben, zou ik toch heftige effecten van Ritalin moeten merken, het schijnt een 'moderne drug' te zijn voor mensen die geen ADHD hebben.
Het enige dat ik er dus van merk, is meer rust in mijn woelige hoofd en iets meer motivatie me tot dingen te zetten. Ik slaap er zelfs heerlijk op, dat heb ik een poosje geleden uitgetest.
xx lisa.
donderdag 4 december 2008 om 13:04
Heel herkenbaar,
Ben zelf als kind wel uitgebriend door de hoogbegaafdheidsmolen gehaald, en een boel van die testjes gedaan. Gevolg is idd hele hoge verwachtingen, en constant kritiek op mijn motivatie. Ik was lui, slordig omgemotiveerd en ik moest beter mijn best doen, want uit de test blijkt toch dat ik het zou moeten kunnen. zo ook op mijn werk assesment gehad om deze functie te krijgen, cognitieve capaciteitentests altijd in het hoogste percentiel, maar idd het komt er niet uit, en puntje bij paaltje verveel ik me de pleuris en zit ik stiekem onder werktijd te forummen om dat ik me er niet toe kan zetten om al die dingen te doen, die ik zoo goed zou moeten kunen met dat bovengemiddeld IQ.
Wat dat betreft was mijn diagnose en het praatgroepje zo'n verademing. Om gewoon voor mezelf te kunnen accepteren dat ik niet lui ben en dat het niet een kwestie is van ff en stapje erbij en beter je best doen. Dat ik gewoon niet bepaalde dingen niet KAN. als je iets niet kunt omdat je er botweg te dom voor bent, lijkt dat echter veel acceptabeler dan dat je het niet kunt omdat je jezelf onvoldoende kunt motiveren. iedereen roept dan al heel snel, je wilt het niet. Mss is dat ook wel zo, maar war zit die knop om wel te willen en dan ook te doen.
Overigens merk ik zelf dat ik wel heel veel moeite heb met palnnen. Heb ik vroeger nooit hoeven doen. Huiswerk maakte ik nooit, bij een proefwerk keek ik in de pauze ff de stof dor en dat was voldoende. Nu moet ik een jaarplaning maken, een weekplanning en een dagplanning en me er ook nog eens aan houden. En niet alleen omdat ik "vergeet"in mijn agenda te kijken, maar ook omdat het ook wel afkomt als ik het morgenmiddag doe.
Ben zelf als kind wel uitgebriend door de hoogbegaafdheidsmolen gehaald, en een boel van die testjes gedaan. Gevolg is idd hele hoge verwachtingen, en constant kritiek op mijn motivatie. Ik was lui, slordig omgemotiveerd en ik moest beter mijn best doen, want uit de test blijkt toch dat ik het zou moeten kunnen. zo ook op mijn werk assesment gehad om deze functie te krijgen, cognitieve capaciteitentests altijd in het hoogste percentiel, maar idd het komt er niet uit, en puntje bij paaltje verveel ik me de pleuris en zit ik stiekem onder werktijd te forummen om dat ik me er niet toe kan zetten om al die dingen te doen, die ik zoo goed zou moeten kunen met dat bovengemiddeld IQ.
Wat dat betreft was mijn diagnose en het praatgroepje zo'n verademing. Om gewoon voor mezelf te kunnen accepteren dat ik niet lui ben en dat het niet een kwestie is van ff en stapje erbij en beter je best doen. Dat ik gewoon niet bepaalde dingen niet KAN. als je iets niet kunt omdat je er botweg te dom voor bent, lijkt dat echter veel acceptabeler dan dat je het niet kunt omdat je jezelf onvoldoende kunt motiveren. iedereen roept dan al heel snel, je wilt het niet. Mss is dat ook wel zo, maar war zit die knop om wel te willen en dan ook te doen.
Overigens merk ik zelf dat ik wel heel veel moeite heb met palnnen. Heb ik vroeger nooit hoeven doen. Huiswerk maakte ik nooit, bij een proefwerk keek ik in de pauze ff de stof dor en dat was voldoende. Nu moet ik een jaarplaning maken, een weekplanning en een dagplanning en me er ook nog eens aan houden. En niet alleen omdat ik "vergeet"in mijn agenda te kijken, maar ook omdat het ook wel afkomt als ik het morgenmiddag doe.
donderdag 4 december 2008 om 13:46
Ik ben ooit eens op sollicitatiegesprek geweest waarin ik moest aangeven waar ik over 2 jaar wilde zijn etc. Daar heb ik verteld dat ik niet eens weet wat ik morgen ga doen, laat staan over twee jaar. Zijn samen tot de conclusie gekomen dat die functie dus niets voor mij zou zijn omdat ik heel veel van die toekomstplannen zou moeten schrijven. Hadden verder wel een heel gezellig gesprek. Maar van twee kanten uit gelukkig de constatering dat het niets zou worden.
En hier ook het probleem dat ik precies weet wat ik moet doen, dat ik ook weet dat ik het allemaal kan (en ook best wel goed), alleen geen idee hoe ik het allemaal gedaan krijg. Kan soms echt uren naar mijn document kijken zonder er echt iets mee te doen omdat ik gewoon niet weet hoe of wat te beginnen. (en ik kijk natuurlijk echt geen uren, ik zit ondertussen over het hele internet...)
En hier ook het probleem dat ik precies weet wat ik moet doen, dat ik ook weet dat ik het allemaal kan (en ook best wel goed), alleen geen idee hoe ik het allemaal gedaan krijg. Kan soms echt uren naar mijn document kijken zonder er echt iets mee te doen omdat ik gewoon niet weet hoe of wat te beginnen. (en ik kijk natuurlijk echt geen uren, ik zit ondertussen over het hele internet...)
donderdag 4 december 2008 om 21:15
quote:Schilderspalet schreef op 03 december 2008 @ 15:31:
Info:
De diagnose ADHD/ADD wordt vaak op de verkeerde persoon geplakt. Waarom? Omdat het ook heel goed mogelijk zou kunnen zijn dat je hoogbegaafd bent. Veel symptomen van ADHD en hoogbegaafdheid komen overeen.
http://www.oya-psychotherapie.nl/
Check link hierboven.
Mocht je willen weten of je tot de 2% slimste mensen behoort, doe dan de online test op www.mensa.nl
Nog een leuk weetje:
Ergens rond 1987 is de GGZ begonnen met het testen op schilklierafwijkingen bij psychiatrische patiënten. Gewoon omdat vaak het probleem bij de hormonen liggen en dat de persoon in kwestie niet gek is en dus GEEN prozac nodig heeft maar soms zelfs slechts alleen maar hormonen.
HB (hoogbegaafd), ADHD, schildklierafwijking of toch gewoon gek? Wie zal het zeggen.Nu val ik dubbel in de prijzen; heb een schildklierafwijking (werkt te traag) én ADD. 'Gelukkig' kan ik zeggen dat ik goed ingesteld ben op medicatie en de klachten niet daardoor verklaard kunnen worden. Grappig om het te lezen; ik heb dat ook al jaren gedacht.. óf het is de schidklier, óf ik ben gek. Nou ben ik beide
Info:
De diagnose ADHD/ADD wordt vaak op de verkeerde persoon geplakt. Waarom? Omdat het ook heel goed mogelijk zou kunnen zijn dat je hoogbegaafd bent. Veel symptomen van ADHD en hoogbegaafdheid komen overeen.
http://www.oya-psychotherapie.nl/
Check link hierboven.
Mocht je willen weten of je tot de 2% slimste mensen behoort, doe dan de online test op www.mensa.nl
Nog een leuk weetje:
Ergens rond 1987 is de GGZ begonnen met het testen op schilklierafwijkingen bij psychiatrische patiënten. Gewoon omdat vaak het probleem bij de hormonen liggen en dat de persoon in kwestie niet gek is en dus GEEN prozac nodig heeft maar soms zelfs slechts alleen maar hormonen.
HB (hoogbegaafd), ADHD, schildklierafwijking of toch gewoon gek? Wie zal het zeggen.Nu val ik dubbel in de prijzen; heb een schildklierafwijking (werkt te traag) én ADD. 'Gelukkig' kan ik zeggen dat ik goed ingesteld ben op medicatie en de klachten niet daardoor verklaard kunnen worden. Grappig om het te lezen; ik heb dat ook al jaren gedacht.. óf het is de schidklier, óf ik ben gek. Nou ben ik beide
vrijdag 5 december 2008 om 12:19
Het is me weer gebeurd. Ik had een deadline daarnet om 12.00 uur. De hele week de gelegenheid gehad de tekst te maken. Drie keer raden hoe laat ik het document verstuurde. Of eigenlijk is één keer raden genoeg hè...
Ik zit eerlijk gezegd vol ongeloof om mezelf nu aan de pc. Het was geen vréselijke stress, want ik had ingeschat dat ik nog een uurtje nodig had vanochtend en ik begon om 9.30 uur met werken. En dan nog werd het 12.00 uur precies.
Wat is dat toch, dat verkeerde inschatten. En dan natuurlijk het uitstellen, het aan móeten schurken tegen deadlines...
Ach ja ik weet het wel, blijkbaar heb ik die druk en die stress nodig. Maar ik zou het zo graag wat minder nodig hebben, zodat ik rustiger en zorgvuldiger kan werken.
Volgende week mag ik in de herkansing. Ik ga echt proberen het beter te doen. Iemand tips...
xx lisa.
Ik zit eerlijk gezegd vol ongeloof om mezelf nu aan de pc. Het was geen vréselijke stress, want ik had ingeschat dat ik nog een uurtje nodig had vanochtend en ik begon om 9.30 uur met werken. En dan nog werd het 12.00 uur precies.
Wat is dat toch, dat verkeerde inschatten. En dan natuurlijk het uitstellen, het aan móeten schurken tegen deadlines...
Ach ja ik weet het wel, blijkbaar heb ik die druk en die stress nodig. Maar ik zou het zo graag wat minder nodig hebben, zodat ik rustiger en zorgvuldiger kan werken.
Volgende week mag ik in de herkansing. Ik ga echt proberen het beter te doen. Iemand tips...
xx lisa.
vrijdag 5 december 2008 om 14:53
Ja Biebeltje. Terwijl ik dat 'vroeger' feilloos kon voor mijn gevoel... maar toen had ik er veel minder andere dingen bij natuurlijk, nu heb ik de levens van mijn kinderen erbij.
Ik heb daarnet op de fiets mijn tranen even de vrije loop gelaten. Ik was bij de apotheek om een nieuwe voorraad pillen op te halen. Ik had gezocht maar geen herhaalrecept gevonden in de papieren zak waar de pillen in zaten. Dat daar gezegd. Ze kon geen nieuwe doosjes meegeven, want het herhaalrecept was echt meegegeven en ze mocht zonder dat niets geven. Ik moest een nieuw recept zien te krijgen.
Gezien ook de maar nét gehaalde deadline vanmiddag, daar bovenop nog een telefoontje van een bedrijf waar ik voor werk dat ik een uitwerking niet gestuurd had die er om 13.00 uur had moeten zijn (die ik gewoon niet gezien bleek te hebben in de mailbox, boehoe...)... wat voelde ik me toch weer eens een minkukel. Ondanks de pillen gaat dit dus blijkbaar niet beter. Even had ik er geen vertrouwen meer in dat het ooit beter zóu worden. En volgens mij had ik een enorme rebound, ik was ook zo aan het piekeren over een mail die ik van de week gestuurd had en waar niemand op gereageerd had...
Anyway. Thuis bleek dat ik het herhaalrecept toch had, het lag naast de zak in plaats van erin. Sjongejonge.
En nu moet ik dus, in plaats van rustig de avond (gourmet met z'n negenen) voorbereiden nog gaan typen. Deadline kwart voor vier nu. Ach ja, moet allemaal kunnen, niets aan de hand, adem in, adem uit...
Sorry mensen, ik moest het even kwijt.
xx lisa.
Ik heb daarnet op de fiets mijn tranen even de vrije loop gelaten. Ik was bij de apotheek om een nieuwe voorraad pillen op te halen. Ik had gezocht maar geen herhaalrecept gevonden in de papieren zak waar de pillen in zaten. Dat daar gezegd. Ze kon geen nieuwe doosjes meegeven, want het herhaalrecept was echt meegegeven en ze mocht zonder dat niets geven. Ik moest een nieuw recept zien te krijgen.
Gezien ook de maar nét gehaalde deadline vanmiddag, daar bovenop nog een telefoontje van een bedrijf waar ik voor werk dat ik een uitwerking niet gestuurd had die er om 13.00 uur had moeten zijn (die ik gewoon niet gezien bleek te hebben in de mailbox, boehoe...)... wat voelde ik me toch weer eens een minkukel. Ondanks de pillen gaat dit dus blijkbaar niet beter. Even had ik er geen vertrouwen meer in dat het ooit beter zóu worden. En volgens mij had ik een enorme rebound, ik was ook zo aan het piekeren over een mail die ik van de week gestuurd had en waar niemand op gereageerd had...
Anyway. Thuis bleek dat ik het herhaalrecept toch had, het lag naast de zak in plaats van erin. Sjongejonge.
En nu moet ik dus, in plaats van rustig de avond (gourmet met z'n negenen) voorbereiden nog gaan typen. Deadline kwart voor vier nu. Ach ja, moet allemaal kunnen, niets aan de hand, adem in, adem uit...
Sorry mensen, ik moest het even kwijt.
xx lisa.
vrijdag 5 december 2008 om 16:01
Hallo,
ik ben nieuw hier op het forum en ik las jullie berichtjes en ik heb jullie advies nodig.
Ik ben nu al ruim 7 maanden bij mijn vriend en ik hou heel erg veel van hem. Maar ik merk langzamerhand een aantal eigenaardige trekken van hem en zijn familie. Niemand is perfect, en het gaat er nu ook niet even om of ik ermee kan leven (want daar ben ik nog niet uit) in de toekomst, maar ik wilde graag weten of het hier gaat om : ADHD, BORDERLINE ofzoiets. Ik kan een aantal kenmerken opnoemen die mij de laatste 3 maanden zijn opgevallen omdat we elkaar wat vaker zien...
* Hij denkt erg zwart-wit en wil vaak het laatste woord hebben.
* Heeft bindingsangst en kan heel slecht plannen (zeker voor langere termijn)
* laat zich snel meeslepen en zegt vaak dingen (vaak ook zeer kwetsend) zonder erbij na te denken. echt zeggen en dan denken.
* hij heeft zware dyslectie en hij kan over zeer weinig dingen meerpraten, hij weet niet waar Scandinavie ligt, waar Parijs ligt en wat bijvoorbeeld het woord "intuitie"betekend (hij heeft een heel beperkte woordenschat)- (hij heeft het enkel over uitgaan, feesten en zijn hobby waar hij helemaal in opgaat : het sleutelen aan zijn auto)
* Hij kan zich ergeren aan de kleinste dingen; zoals als ik "te lief tegen hem doe" of ik heb een bepaald streepjesblousje aan ofzo.
* kan om iets heel kleins enorm gepikeerd zijn en krijgt dan zo een woedeuitbarsting dat hij mij van zijn hyves afgooit en zijn nummer inneens blokkeerd, dan neemt hij zeker een week geen contact op.en daarna boedt hij zijn excuses weer aan.
* Hij slaapt met zijn slaapkamerdeur (in zijn eigen huis notabene) op slot en ik moet het ook niet wagen om die open te laten staan....
* hij gaat moeilijke gesprekken uit de weg en is erg op zichzelf gericht. Kan niet stil zitten en zoekt altijd naar sensatie.
* hij kan slecht tegen spanning en voelt zich vaak onrustig (zelfs al heeft hij er een werkweek van 60 uur op zitten)
* zeer slecht georganiseerd, vergeet continu de makkelijkste dingen en kan vaak niet goed met geld omgaan.
* ik merk dat hij ook mij vaak erbij wil hebben met uitgaan, maar hij flirt wel vaak op hyves/mail met andere vrouwen. (waarna hij weer zeer geirriteerd is als ik er wat van zeg want het steld niets voor volgens hem)
* Hij heeft weinig zelfvertrouwen en kan er totaal niet mee omgaan om mensen in zijn leven te laten. Hij houdt een bepaalde afstand. (het schrikt hem af als een vrouw duidelijk laat merken dat ze hem leuk vind of op hem afstapt).
Oke, nu lijkt het net alsof ik hem af loopt te kraken, maar ik weet gewoon nog niet of ik er mee kan leven snappie?
Tevens wil ik graag weten in hoeverre zo iemand zich kan binden?
Nou ik hoor graag van jullie of jullie hier iets in herkennen!
in ieder geval heel erg bedankt!
ik ben nieuw hier op het forum en ik las jullie berichtjes en ik heb jullie advies nodig.
Ik ben nu al ruim 7 maanden bij mijn vriend en ik hou heel erg veel van hem. Maar ik merk langzamerhand een aantal eigenaardige trekken van hem en zijn familie. Niemand is perfect, en het gaat er nu ook niet even om of ik ermee kan leven (want daar ben ik nog niet uit) in de toekomst, maar ik wilde graag weten of het hier gaat om : ADHD, BORDERLINE ofzoiets. Ik kan een aantal kenmerken opnoemen die mij de laatste 3 maanden zijn opgevallen omdat we elkaar wat vaker zien...
* Hij denkt erg zwart-wit en wil vaak het laatste woord hebben.
* Heeft bindingsangst en kan heel slecht plannen (zeker voor langere termijn)
* laat zich snel meeslepen en zegt vaak dingen (vaak ook zeer kwetsend) zonder erbij na te denken. echt zeggen en dan denken.
* hij heeft zware dyslectie en hij kan over zeer weinig dingen meerpraten, hij weet niet waar Scandinavie ligt, waar Parijs ligt en wat bijvoorbeeld het woord "intuitie"betekend (hij heeft een heel beperkte woordenschat)- (hij heeft het enkel over uitgaan, feesten en zijn hobby waar hij helemaal in opgaat : het sleutelen aan zijn auto)
* Hij kan zich ergeren aan de kleinste dingen; zoals als ik "te lief tegen hem doe" of ik heb een bepaald streepjesblousje aan ofzo.
* kan om iets heel kleins enorm gepikeerd zijn en krijgt dan zo een woedeuitbarsting dat hij mij van zijn hyves afgooit en zijn nummer inneens blokkeerd, dan neemt hij zeker een week geen contact op.en daarna boedt hij zijn excuses weer aan.
* Hij slaapt met zijn slaapkamerdeur (in zijn eigen huis notabene) op slot en ik moet het ook niet wagen om die open te laten staan....
* hij gaat moeilijke gesprekken uit de weg en is erg op zichzelf gericht. Kan niet stil zitten en zoekt altijd naar sensatie.
* hij kan slecht tegen spanning en voelt zich vaak onrustig (zelfs al heeft hij er een werkweek van 60 uur op zitten)
* zeer slecht georganiseerd, vergeet continu de makkelijkste dingen en kan vaak niet goed met geld omgaan.
* ik merk dat hij ook mij vaak erbij wil hebben met uitgaan, maar hij flirt wel vaak op hyves/mail met andere vrouwen. (waarna hij weer zeer geirriteerd is als ik er wat van zeg want het steld niets voor volgens hem)
* Hij heeft weinig zelfvertrouwen en kan er totaal niet mee omgaan om mensen in zijn leven te laten. Hij houdt een bepaalde afstand. (het schrikt hem af als een vrouw duidelijk laat merken dat ze hem leuk vind of op hem afstapt).
Oke, nu lijkt het net alsof ik hem af loopt te kraken, maar ik weet gewoon nog niet of ik er mee kan leven snappie?
Tevens wil ik graag weten in hoeverre zo iemand zich kan binden?
Nou ik hoor graag van jullie of jullie hier iets in herkennen!
in ieder geval heel erg bedankt!
vrijdag 5 december 2008 om 16:08
quote:agnez schreef op 05 december 2008 @ 16:01:
Hallo,
ik ben nieuw hier op het forum en ik las jullie berichtjes en ik heb jullie advies nodig.
Ik ben nu al ruim 7 maanden bij mijn vriend en ik hou heel erg veel van hem. Maar ik merk langzamerhand een aantal eigenaardige trekken van hem en zijn familie. Niemand is perfect, en het gaat er nu ook niet even om of ik ermee kan leven (want daar ben ik nog niet uit) in de toekomst, maar ik wilde graag weten of het hier gaat om : ADHD, BORDERLINE ofzoiets. Ik kan een aantal kenmerken opnoemen die mij de laatste 3 maanden zijn opgevallen omdat we elkaar wat vaker zien...
<knip>Oke, nu lijkt het net alsof ik hem af loopt te kraken, maar ik weet gewoon nog niet of ik er mee kan leven snappie?
Tevens wil ik graag weten in hoeverre zo iemand zich kan binden?
Nou ik hoor graag van jullie of jullie hier iets in herkennen!
in ieder geval heel erg bedankt!
Als je een diagnose wilt hebben, over wat er al dan niet aan hem mankeert moet je bij een dokter zijn.
En anders even een "eigen" topic openen onder relaties.
Lijkt me zinvoller als hier.....
Hoe lullig of het klinkt, ik kom hier voor mijn mogelijkheden en onmogelijkheden, en niet om een diagnose voor een vriend van iemand anders te stellen.
JOjanneke
Hallo,
ik ben nieuw hier op het forum en ik las jullie berichtjes en ik heb jullie advies nodig.
Ik ben nu al ruim 7 maanden bij mijn vriend en ik hou heel erg veel van hem. Maar ik merk langzamerhand een aantal eigenaardige trekken van hem en zijn familie. Niemand is perfect, en het gaat er nu ook niet even om of ik ermee kan leven (want daar ben ik nog niet uit) in de toekomst, maar ik wilde graag weten of het hier gaat om : ADHD, BORDERLINE ofzoiets. Ik kan een aantal kenmerken opnoemen die mij de laatste 3 maanden zijn opgevallen omdat we elkaar wat vaker zien...
<knip>Oke, nu lijkt het net alsof ik hem af loopt te kraken, maar ik weet gewoon nog niet of ik er mee kan leven snappie?
Tevens wil ik graag weten in hoeverre zo iemand zich kan binden?
Nou ik hoor graag van jullie of jullie hier iets in herkennen!
in ieder geval heel erg bedankt!
Als je een diagnose wilt hebben, over wat er al dan niet aan hem mankeert moet je bij een dokter zijn.
En anders even een "eigen" topic openen onder relaties.
Lijkt me zinvoller als hier.....
Hoe lullig of het klinkt, ik kom hier voor mijn mogelijkheden en onmogelijkheden, en niet om een diagnose voor een vriend van iemand anders te stellen.
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
vrijdag 5 december 2008 om 19:31
Ben het met Jojanneke eens dat dit door een dokter bekeken moet worden. Klinkt me namelijk niet echt gezond in de oren.
Voor een diagnose zit je niet op de juiste plek, agnez, ik herken namelijk een hele hoop dingen NIET, zoals dyslectie of met de slaapkamerdeur op slot slapen.... ook niet bij borderline (wat mijn zusje dus heeft).
Succes!
quote:jojanneke66 schreef op 05 december 2008 @ 16:08:
[...]
Hoe lullig of het klinkt, ik kom hier voor mijn mogelijkheden en onmogelijkheden, en niet om een diagnose voor een vriend van iemand anders te stellen.
JOjanneke(He Jojanneke, lekker subtiel gebracht...hahaha! )
Voor een diagnose zit je niet op de juiste plek, agnez, ik herken namelijk een hele hoop dingen NIET, zoals dyslectie of met de slaapkamerdeur op slot slapen.... ook niet bij borderline (wat mijn zusje dus heeft).
Succes!
quote:jojanneke66 schreef op 05 december 2008 @ 16:08:
[...]
Hoe lullig of het klinkt, ik kom hier voor mijn mogelijkheden en onmogelijkheden, en niet om een diagnose voor een vriend van iemand anders te stellen.
JOjanneke(He Jojanneke, lekker subtiel gebracht...hahaha! )
vrijdag 5 december 2008 om 19:44
Over dat klunzig gesproken wanneer iets niet lukt..
Ik sta heel dicht bij het bijltje mbt studie er bij neer te gooien. Ik moet nog 1,5 jaar, in de ideale situatie. En ik zit er doorheen, alweer voor de 100x in deze studie. Moet ik überhaupt wel iets doen, kan ik niet gewoon onder een hele grote dikke steen gaan liggen ofzo
Er is weer gezeik in een werkgroepje. Alledrie zitten we niet goed in ons vel door privé-redenen. En nu wordt er aan mij gevraagd of ik wil uitleggen 'wat je met school wil doen'.
En als ik ergens op dit moment een pestpokkepleurishekel aan heb is het dat.. dat claimende, dat 'moeten', de verwachtingen.. ik kán dat echt niet meer. Ik ben op, leeg, af.
Wat moet ik nu doen?
Ik sta heel dicht bij het bijltje mbt studie er bij neer te gooien. Ik moet nog 1,5 jaar, in de ideale situatie. En ik zit er doorheen, alweer voor de 100x in deze studie. Moet ik überhaupt wel iets doen, kan ik niet gewoon onder een hele grote dikke steen gaan liggen ofzo
Er is weer gezeik in een werkgroepje. Alledrie zitten we niet goed in ons vel door privé-redenen. En nu wordt er aan mij gevraagd of ik wil uitleggen 'wat je met school wil doen'.
En als ik ergens op dit moment een pestpokkepleurishekel aan heb is het dat.. dat claimende, dat 'moeten', de verwachtingen.. ik kán dat echt niet meer. Ik ben op, leeg, af.
Wat moet ik nu doen?
zaterdag 6 december 2008 om 10:31
Als eerste : Ik heb even geen idee van je leeftijd ( en geen zin om het op te zoeken) Aangezien het over school gaat, neem ik even aan dat je een beroepsopleiding volgt, en kijk ik even naar je alsof je mijn 20 jarige zoon bent, of één van zijn studiegenoten :-)quote:Pippin schreef op 05 december 2008 @ 19:44:
Er is weer gezeik in een werkgroepje. Alledrie zitten we niet goed in ons vel door privé-redenen. En nu wordt er aan mij gevraagd of ik wil uitleggen 'wat je met school wil doen'.
Door wie wordt je dat gevraagd?
quote:
En als ik ergens op dit moment een pestpokkepleurishekel aan heb is het dat.. dat claimende, dat 'moeten', de verwachtingen.. ik kán dat echt niet meer. Ik ben op, leeg, af.
Wat moet ik nu doen?1) begin met het bepalen van jou grenzen t.a.v. dit project.
Doe dit op de SMART manier .
Specifiek : Jou grenzen moet je duidelijk en specifiek omschrijven.
Ja, ik wil wel "het praatje voor de klas houden".
Nee, ik wil niet het voorwerk doen.
Meetbaar : bepaal voor jezelf een tijdsperiode waarin jij iets wel wil doen. Zet daar eventueel een kookwekker of timer voor. .
Acceptabel : Vraag jezelf of jij hierachter kunt staan. Zou dit voor jou werkbaar zijn
Realistisch : Is datgene wat jij bedacht hebt realistisch. Is dat voor jou werkbaar? Is het ECHT werkbaar, of toch ergens niet.....
Tijdgebonden: Hou je aan je tijden die jij hebt afgesproken met jezelf. 10 minuten per dag aan iets werken? doe het dan ook niet meer als 10 minuten.
Wees zakelijk:
Dit project hoeft niet leuk te zijn, dit project is geen theekransje, in dit project hoef je niet elkaars zieleroerselen te weten.
Dit doe je om de simpele reden dat het studiepunten oplevert. Klaar.
Wees lullig en zakelijk.
t.a.v de werkgroepgenoten : Om verschillende redenen zitten ze niet lekker in hun vel. Nou da's dan jammer. Dan moeten een keuze maken : Of ervoor gaan, of niet en daar ook duidelijk in zijn.
Geen ge-jamaar. Dit is werk, dit is een klus die geklaard moet worden.
Dit geld ook voor jou!
Plan een bijeenkomst.
maak een plan ( op de smart methode, die plak ik hier straks nog even onder)
verdeel de taken
zet er een datum bij
maak verslagen van de bijeenkomsten.
Wordt er "gemekkerd", jammer. Het is kiezen, of je ervoor inzetten, of ermee stoppen. Jij hebt niet de energie om anderen mee te gaan lopen sleuren. Het is voldoende als je je zelf "bij de les" sleurt.
Waarom is het belangrijk dat je een verslagje bijhoudt? Simpel.
Mochten je werkgroep genoten "het er bij laten zitten", dan kun je naar je studiebegeleider gaan, of naar de betreffende leerkracht en aangeven wat de problemen zijn. Hij is in deze jullie superieur, en als het echt niet werkbaar is, moet hij maatregelen nemen.
En als laatste... Nogmaals blijf bij je eigen gevoel. Verzuip niet in de emoties en verwachtingen van een ander.
Daarvoor is het wel belangrijk dat JIJ weet wat JIJ wil en wat JIJ niet wil.
En als allerlaatste... Als de rillingen over je rug gaan lopen bij het lezen van deze posting, en je gillend gek word en de neiging om hard gillend de andere kant op te lopen .... Prima!!!!! Dat houdt namelijk in dat er een snaar geraakt wordt, en dat je vanuit je weerzin kunt kijken naar wat je wel wil
En geef me maar weerwoord, graag zelfs
Liefs JOjanneke
Er is weer gezeik in een werkgroepje. Alledrie zitten we niet goed in ons vel door privé-redenen. En nu wordt er aan mij gevraagd of ik wil uitleggen 'wat je met school wil doen'.
Door wie wordt je dat gevraagd?
quote:
En als ik ergens op dit moment een pestpokkepleurishekel aan heb is het dat.. dat claimende, dat 'moeten', de verwachtingen.. ik kán dat echt niet meer. Ik ben op, leeg, af.
Wat moet ik nu doen?1) begin met het bepalen van jou grenzen t.a.v. dit project.
Doe dit op de SMART manier .
Specifiek : Jou grenzen moet je duidelijk en specifiek omschrijven.
Ja, ik wil wel "het praatje voor de klas houden".
Nee, ik wil niet het voorwerk doen.
Meetbaar : bepaal voor jezelf een tijdsperiode waarin jij iets wel wil doen. Zet daar eventueel een kookwekker of timer voor. .
Acceptabel : Vraag jezelf of jij hierachter kunt staan. Zou dit voor jou werkbaar zijn
Realistisch : Is datgene wat jij bedacht hebt realistisch. Is dat voor jou werkbaar? Is het ECHT werkbaar, of toch ergens niet.....
Tijdgebonden: Hou je aan je tijden die jij hebt afgesproken met jezelf. 10 minuten per dag aan iets werken? doe het dan ook niet meer als 10 minuten.
Wees zakelijk:
Dit project hoeft niet leuk te zijn, dit project is geen theekransje, in dit project hoef je niet elkaars zieleroerselen te weten.
Dit doe je om de simpele reden dat het studiepunten oplevert. Klaar.
Wees lullig en zakelijk.
t.a.v de werkgroepgenoten : Om verschillende redenen zitten ze niet lekker in hun vel. Nou da's dan jammer. Dan moeten een keuze maken : Of ervoor gaan, of niet en daar ook duidelijk in zijn.
Geen ge-jamaar. Dit is werk, dit is een klus die geklaard moet worden.
Dit geld ook voor jou!
Plan een bijeenkomst.
maak een plan ( op de smart methode, die plak ik hier straks nog even onder)
verdeel de taken
zet er een datum bij
maak verslagen van de bijeenkomsten.
Wordt er "gemekkerd", jammer. Het is kiezen, of je ervoor inzetten, of ermee stoppen. Jij hebt niet de energie om anderen mee te gaan lopen sleuren. Het is voldoende als je je zelf "bij de les" sleurt.
Waarom is het belangrijk dat je een verslagje bijhoudt? Simpel.
Mochten je werkgroep genoten "het er bij laten zitten", dan kun je naar je studiebegeleider gaan, of naar de betreffende leerkracht en aangeven wat de problemen zijn. Hij is in deze jullie superieur, en als het echt niet werkbaar is, moet hij maatregelen nemen.
En als laatste... Nogmaals blijf bij je eigen gevoel. Verzuip niet in de emoties en verwachtingen van een ander.
Daarvoor is het wel belangrijk dat JIJ weet wat JIJ wil en wat JIJ niet wil.
En als allerlaatste... Als de rillingen over je rug gaan lopen bij het lezen van deze posting, en je gillend gek word en de neiging om hard gillend de andere kant op te lopen .... Prima!!!!! Dat houdt namelijk in dat er een snaar geraakt wordt, en dat je vanuit je weerzin kunt kijken naar wat je wel wil
En geef me maar weerwoord, graag zelfs
Liefs JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
zaterdag 6 december 2008 om 10:32
Specifiek : Het project moet duidelijk omschreven zijn; het moet niet te vaag zijn.
Meetbaar : Men moet duidelijk meetbare doelen stellen.
Acceptabel : Deze doelen moeten voor de deelnemers haalbaar zijn en door de deelnemers gedragen worden (nuttig en leuk gevonden worden).
Realistisch : Het project moet haalbaar zijn; men moet bijvoorbeeld over voldoende tijd en geld beschikken.
Tijdgebonden: Er moet een duidelijke tijdsplanning afgesproken worden. Dit om te voorkomen dat het project bijvoorbeeld te lang doorloopt of niet duidelijk wordt afgesloten.
Meetbaar : Men moet duidelijk meetbare doelen stellen.
Acceptabel : Deze doelen moeten voor de deelnemers haalbaar zijn en door de deelnemers gedragen worden (nuttig en leuk gevonden worden).
Realistisch : Het project moet haalbaar zijn; men moet bijvoorbeeld over voldoende tijd en geld beschikken.
Tijdgebonden: Er moet een duidelijke tijdsplanning afgesproken worden. Dit om te voorkomen dat het project bijvoorbeeld te lang doorloopt of niet duidelijk wordt afgesloten.
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
zaterdag 6 december 2008 om 14:07
@ Agnez:
Topic op relaties openen mss goed idee.
Mijn eerste vrag aan jou zou zijn, waarom zou je een relatie willen met iemand die zich zo gedraagt?
Diagnose is best leuk, maar uiteindelijk veranderd het niets aan gedrag. Wij kunnen hier idd geen diagnose stellen, heb je een psych voor nodig. maar als iemand je k*t behandelt gat ie je niet beter behandelen omdat er een diagnose-stickertje op dat k*t zit. Hij zal niet ineens stopen met flirten met andere vrouwen, zijn deur open willen laten en jou toelten in zijn leven omdat jij bedacht hebt dat ie een stoornis moet hebben.
De vraag of je met hem kiunt leven of niet, moet je beatwoorden aan de hand vcan zijn huidige gedrag, en niet aan de hand van een mogelijke diagnose.
Topic op relaties openen mss goed idee.
Mijn eerste vrag aan jou zou zijn, waarom zou je een relatie willen met iemand die zich zo gedraagt?
Diagnose is best leuk, maar uiteindelijk veranderd het niets aan gedrag. Wij kunnen hier idd geen diagnose stellen, heb je een psych voor nodig. maar als iemand je k*t behandelt gat ie je niet beter behandelen omdat er een diagnose-stickertje op dat k*t zit. Hij zal niet ineens stopen met flirten met andere vrouwen, zijn deur open willen laten en jou toelten in zijn leven omdat jij bedacht hebt dat ie een stoornis moet hebben.
De vraag of je met hem kiunt leven of niet, moet je beatwoorden aan de hand vcan zijn huidige gedrag, en niet aan de hand van een mogelijke diagnose.
zaterdag 6 december 2008 om 16:21
Jojanneke heeft helemaal gelijk wat betreft die SMART-methode. Ik kreeg hem ook van een lerares mee, en ook al volg ik mijn planningen niet _exact_ op, het helpt me wel!
Ik moet per periode van 8 a 9 weken een opdracht afronden. Ik zorg dat ik elke week op een A-4tje heb staan en daarbij elke dag beschreven wat ik moet/kan doen. Ik heb nu dus het grootste gedeelte wel geregeld voor de eindopdracht, het helpt echt! (En geloof me, ik ben dus een chronische uitsteller)
Ik moet een groeiboek voor 1 specifiek kind maken, en om misschien nog meer een idee te krijgen van dat SMART, dit is wat ik er een beetje mee gedaan heb:
Maandag 17 november (werkdag):
*beginnen met observeren; spelgedrag & zindelijkheid
*fototoestel + extra batterijen mee
Dinsdag 18 november (vrije dag):
*hfst 1 en 2 verwerken, begin om 13.00, af om 14.00
*om 16.00 observatie voorbereiden voor woensdag
Zoiets dus. Letterlijk opschrijven wat je gaat doen, hoe laat je begint en hoeveel tijd je ervoor nodig denkt te hebben.
Maar het is voor jou niet prettig dat die anderen in je groepje zich niet volledig in (kunnen) zetten. Hebben jullie het hier al over gehad met elkaar of jullie leraar/lerares?
Succes iig!
Ik moet per periode van 8 a 9 weken een opdracht afronden. Ik zorg dat ik elke week op een A-4tje heb staan en daarbij elke dag beschreven wat ik moet/kan doen. Ik heb nu dus het grootste gedeelte wel geregeld voor de eindopdracht, het helpt echt! (En geloof me, ik ben dus een chronische uitsteller)
Ik moet een groeiboek voor 1 specifiek kind maken, en om misschien nog meer een idee te krijgen van dat SMART, dit is wat ik er een beetje mee gedaan heb:
Maandag 17 november (werkdag):
*beginnen met observeren; spelgedrag & zindelijkheid
*fototoestel + extra batterijen mee
Dinsdag 18 november (vrije dag):
*hfst 1 en 2 verwerken, begin om 13.00, af om 14.00
*om 16.00 observatie voorbereiden voor woensdag
Zoiets dus. Letterlijk opschrijven wat je gaat doen, hoe laat je begint en hoeveel tijd je ervoor nodig denkt te hebben.
Maar het is voor jou niet prettig dat die anderen in je groepje zich niet volledig in (kunnen) zetten. Hebben jullie het hier al over gehad met elkaar of jullie leraar/lerares?
Succes iig!
