Psyche
alle pijlers
Contactarm
zondag 28 juni 2015 om 22:20
Ik voel mij zo ontzettend alleen in dit leven. Inmiddels heb ik al meer dan 3 jaar geen vrienden en kan gewoon niet met mensen op een hartelijke manier verbinden. Het is voor mij ontzettend moeilijk om maar even op iemand af te stappen of "hallo" op een hartelijke manier te zeggen. De vrienden die ik heb gehad, waren studie vrienden (eigenlijk studeerden we alleen, een enkele keer de stad in geweest om te lunchen en 3x bowlen in 5 jaar tijd), zij maakten graag gebruik van mij om verder te komen in studie en later in hun werk. Ten kosten van mezelf liet ik het alsmaar toe. Uiteindelijk de contacten "verbroken".
Op werk een sociaal praatje maken met collega's lukt niet. Enige manier is om een paar minuten vakinhoudelijk te discussiëren, dat was dan voor mij het praatje van de dag. Daarna ben ik weer de hele dag stil op af en toe een vriendelijk zinnetje of opmerking bij de koffieautomaat, maar meestal een glimlach, ja, hoi, dankje, na jou en alsjeblieft.
Heb in tussentijd geprobeerd om naar wat borrels te gaan maar verdwijn dan tussen de mensen, op de achtergrond ben ik weg. Ook naar wat vakinhoudelijke presentaties geweest en ook daar gebeurt hetzelfde.... Ik denk dit al elke dag, minimaal 2 jaar lang..... en nu mag ik weer gaan slapen om morgen weer precies zo'n dag te hebben. Verandering lukt gewoon niet op sporadisch een zinnetje hier en daar na. Morgen weer zo'n dag met een intern dialoog in mijn hoofd. Nu weer een avondje depressief lopen doen, mezelf zielig vinden, wat huilen, hart onder de riem steken en daarna zal het vast weer wel een paar dagen goed gaan. Fantastisch al die herhalende dagen...
Op werk een sociaal praatje maken met collega's lukt niet. Enige manier is om een paar minuten vakinhoudelijk te discussiëren, dat was dan voor mij het praatje van de dag. Daarna ben ik weer de hele dag stil op af en toe een vriendelijk zinnetje of opmerking bij de koffieautomaat, maar meestal een glimlach, ja, hoi, dankje, na jou en alsjeblieft.
Heb in tussentijd geprobeerd om naar wat borrels te gaan maar verdwijn dan tussen de mensen, op de achtergrond ben ik weg. Ook naar wat vakinhoudelijke presentaties geweest en ook daar gebeurt hetzelfde.... Ik denk dit al elke dag, minimaal 2 jaar lang..... en nu mag ik weer gaan slapen om morgen weer precies zo'n dag te hebben. Verandering lukt gewoon niet op sporadisch een zinnetje hier en daar na. Morgen weer zo'n dag met een intern dialoog in mijn hoofd. Nu weer een avondje depressief lopen doen, mezelf zielig vinden, wat huilen, hart onder de riem steken en daarna zal het vast weer wel een paar dagen goed gaan. Fantastisch al die herhalende dagen...
zondag 26 juni 2016 om 23:08
Misschien kun je je beter focussen op het zoeken van een partner.
Je hebt "Mr" in je nick staan en bent dus een man?
Dan heb je helemaal veel kans wanneer je je bij een relatiebureau inschrijft want de verhouding is zo ongeveer 70% vrouwen en 30% mannen.
Bij online dating zal het wat meer gelijk lopen door al die (gebonden) mannen die er een neukertje zoeken.
Je hebt "Mr" in je nick staan en bent dus een man?
Dan heb je helemaal veel kans wanneer je je bij een relatiebureau inschrijft want de verhouding is zo ongeveer 70% vrouwen en 30% mannen.
Bij online dating zal het wat meer gelijk lopen door al die (gebonden) mannen die er een neukertje zoeken.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
maandag 19 september 2016 om 20:01
TS, ik herken heel veel in jouw verhaal.
Lijkt net alsof iedereen je niet wil zien, laat staan praten met je.
Heb af en toe het idee alsof er een rood brandend lampje op mijn hoofd zit met de woorden: PAS OP!!
Hoe ik het doe weet ik niet, maar ik maak vaak eerder kennis met een concierge of beheerder van een gebouw dan met de studenten/collega;s die daar studeren/werken, heel maf.
Lijkt net alsof iedereen je niet wil zien, laat staan praten met je.
Heb af en toe het idee alsof er een rood brandend lampje op mijn hoofd zit met de woorden: PAS OP!!
Hoe ik het doe weet ik niet, maar ik maak vaak eerder kennis met een concierge of beheerder van een gebouw dan met de studenten/collega;s die daar studeren/werken, heel maf.
dinsdag 20 september 2016 om 22:16
@sushilala: heb ik ook geprobeerd, 't blijft moeilijk alleen blijft 't moeilijk.
@zelus73: wees blij dat je nog met iemand contact maakt. Ik voel me niet verbonden, geen connectie met mezelf (soort interne strijd) en anderen.. en met de mensen waarmee ik vaak contact wil, die hebben er zelf niet zo'n behoefte aan.
@zelus73: wees blij dat je nog met iemand contact maakt. Ik voel me niet verbonden, geen connectie met mezelf (soort interne strijd) en anderen.. en met de mensen waarmee ik vaak contact wil, die hebben er zelf niet zo'n behoefte aan.
