Relaties
alle pijlers
Gegronde twijfels of een reguliere dip?
dinsdag 30 december 2008 om 20:09
Hoi mensen!
Het zit zo. Mijn vriend en ik zijn bijna 7 jaar samen. We hebben voldoende ups en downs gehad. Wij zien in elkaar beide een kwaliteit die we het liefst anders zien. Mijn vriend vindt mij niet zorgzaam/moederlijk/huisvrouw genoeg. Ik ben ontzettend gevoelig en vindt dat mijn vriend daar geen rekening mee houdt. Wij zijn ontzettend lief voor elkaar, eerlijk tegen elkaar en kunnen elkaar volledig vertrouwen. Als het goed gaat tussen ons, gaat het ook ontzettend goed. Als mij iets dwarszit over de relatie kan ik het best aan hem kwijt. Alleen hoe meer het mij dwarszit, hoe minder mij ervan lijkt te willen weten en zeker als ik de kleren een dag in de wasmachine heb laten liggen. Zodra hij in een negatieve spiraal zit krijg ik hem daar niet uit en trekt hij mij daar zoveel mogelijk in mee. Hij laat onze hele relatie afhangen van hoe goed ik voor het huishouden zorg. Ik ben toch veel meer dan dat, maar dat lijkt hij dan niet meer te zien. Ik vind het moeilijk, want ben zo niet opgevoed. Mijn moeder is nou ook niet echt bepaalde de meest netste persoon en ons huis ziet er werkelijk best netjes uit. Ik doe echt mijn best, maar kan dat niet altijd volhouden. Het kwetst als hij zegt dat ik niets in het huis doe, want ik doe mijn best. Dat gelooft hij niet. Dat ik zeg dat het mij kwetst doet hem niets. Ik kwets mezelf. Wat ik ook doe, ik kan niet voldoen aan zijn eisen. Het kan voor een lange tijd goed gaan en dan komt hij weer met zijn ontevredenheid. Hij zegt hierbij zeer kwetsende dingen.
Hij vertelde mij laatst zich in de maling door me genomen te voelen, omdat ik hem heb verteld mijn best te doen in het huishouden. Hij ziet dit niet. Dit was naar aanleiding van het feit dat ik hem vertelde dat ik warmte van zijn kant miste sinds hij haren in de badkamer had gezien (niet netjes, weet ik). Dit leek hem niks te doen en dit kwetste mij waarop ik in huilen uitbarstte. Hij werd kwaad, met als gevolg dat hij me nu al twee dagen negeert. Als ik hem iets vraag is het....doe het zelf.
In het verleden heeft hij vaker van dit soort kwetsende gedrag laten zien. Er zijn wel voldoende dingen waar ik wel blij mee ben, maar het doet me pijn dat het hem niets lijkt te doen als ik mij door hem gekwetst voel....ik wil aan de ene kant niet bij iemand zijn die me kwetst, maar aan de andere kant vraag ik mezelf af of ik te snel opgeef, omdat alles een maand terug nog koek en ei was. We hebben zelfs pogingen ondernomen om zwanger te worden.
Het zit zo. Mijn vriend en ik zijn bijna 7 jaar samen. We hebben voldoende ups en downs gehad. Wij zien in elkaar beide een kwaliteit die we het liefst anders zien. Mijn vriend vindt mij niet zorgzaam/moederlijk/huisvrouw genoeg. Ik ben ontzettend gevoelig en vindt dat mijn vriend daar geen rekening mee houdt. Wij zijn ontzettend lief voor elkaar, eerlijk tegen elkaar en kunnen elkaar volledig vertrouwen. Als het goed gaat tussen ons, gaat het ook ontzettend goed. Als mij iets dwarszit over de relatie kan ik het best aan hem kwijt. Alleen hoe meer het mij dwarszit, hoe minder mij ervan lijkt te willen weten en zeker als ik de kleren een dag in de wasmachine heb laten liggen. Zodra hij in een negatieve spiraal zit krijg ik hem daar niet uit en trekt hij mij daar zoveel mogelijk in mee. Hij laat onze hele relatie afhangen van hoe goed ik voor het huishouden zorg. Ik ben toch veel meer dan dat, maar dat lijkt hij dan niet meer te zien. Ik vind het moeilijk, want ben zo niet opgevoed. Mijn moeder is nou ook niet echt bepaalde de meest netste persoon en ons huis ziet er werkelijk best netjes uit. Ik doe echt mijn best, maar kan dat niet altijd volhouden. Het kwetst als hij zegt dat ik niets in het huis doe, want ik doe mijn best. Dat gelooft hij niet. Dat ik zeg dat het mij kwetst doet hem niets. Ik kwets mezelf. Wat ik ook doe, ik kan niet voldoen aan zijn eisen. Het kan voor een lange tijd goed gaan en dan komt hij weer met zijn ontevredenheid. Hij zegt hierbij zeer kwetsende dingen.
Hij vertelde mij laatst zich in de maling door me genomen te voelen, omdat ik hem heb verteld mijn best te doen in het huishouden. Hij ziet dit niet. Dit was naar aanleiding van het feit dat ik hem vertelde dat ik warmte van zijn kant miste sinds hij haren in de badkamer had gezien (niet netjes, weet ik). Dit leek hem niks te doen en dit kwetste mij waarop ik in huilen uitbarstte. Hij werd kwaad, met als gevolg dat hij me nu al twee dagen negeert. Als ik hem iets vraag is het....doe het zelf.
In het verleden heeft hij vaker van dit soort kwetsende gedrag laten zien. Er zijn wel voldoende dingen waar ik wel blij mee ben, maar het doet me pijn dat het hem niets lijkt te doen als ik mij door hem gekwetst voel....ik wil aan de ene kant niet bij iemand zijn die me kwetst, maar aan de andere kant vraag ik mezelf af of ik te snel opgeef, omdat alles een maand terug nog koek en ei was. We hebben zelfs pogingen ondernomen om zwanger te worden.
maandag 5 januari 2009 om 17:29
quote:Muis66 schreef op 04 januari 2009 @ 19:01:
Denk dat BGB een punt heeft. Want je zegt dat je ook leuke momenten hebt. Natuurlijk heb je die. Want anders ben je niet zolang bij elkaar. Maar BGB heeft ook een punt als ze zegt, hij straft jou. Dat deed mijn ex ook. Ja, natuurlijk heb ik ook geweldige momenten met hem gehad! Maar ook hij strafte mij
Zo vreselijk herkenbaar. Die leuke momenten werden wel steeds minder.... Van de vrouw die steeds meer zelfvertrouwen en een beter zelfbeeld kreeg in het begin van de relatie ging ik naar het gevoel dat ik waardeloos, dom en idioot was en voelde me"schuldig omdat alles mijn schuld was....
Ja Muis, in het begin werd ik ook opgehemeld, was alles voor hem.... Na ruim een half jaar gingen we samenwonen en toen werd het rap minder. Ik werd zelfs regelmatig buiten de deur gezet omdat mijnheer "rust" wilde. Op mijn vraag waar hij dacht dat ik zou gaan moeten slapen reageerde hij met een snauw...Leger des Heils.... Kost geen geld...
4 Maanden na ons huwelijk werd ik ook weer naar buiten gestampt want ik had hem zwaar ontgoocheld..... Ik kwam tegen hem in opstand en dat was nu niet de bedoeling... zucht. Gelukkig had ik familie die me zijn komen halen Niet van thuis maar een afgesproken plek) en opgevangen hebben...
Hij wist niet waar ik was natuurlijk. Dus hij wist weer iemand te manupileren om mij te bellen en mijn verblijfsadres misschien te kunnen krijgen. Dus kreeg ik de domme vraag van een vriendin waar ik was... Hoezo??? Intresseerde hem toch niet... Zeg maar Blijf van mijn Lijf Huis... Toen had ik het helemaal gedaan natuurlijk. We waren immers getrouwd dus hij had het recht om te weten waar ik was..... Jaaa, daaaaagggggg
Toen had ik al eigenlijk moeten scheiden.....
Denk dat BGB een punt heeft. Want je zegt dat je ook leuke momenten hebt. Natuurlijk heb je die. Want anders ben je niet zolang bij elkaar. Maar BGB heeft ook een punt als ze zegt, hij straft jou. Dat deed mijn ex ook. Ja, natuurlijk heb ik ook geweldige momenten met hem gehad! Maar ook hij strafte mij
Zo vreselijk herkenbaar. Die leuke momenten werden wel steeds minder.... Van de vrouw die steeds meer zelfvertrouwen en een beter zelfbeeld kreeg in het begin van de relatie ging ik naar het gevoel dat ik waardeloos, dom en idioot was en voelde me"schuldig omdat alles mijn schuld was....
Ja Muis, in het begin werd ik ook opgehemeld, was alles voor hem.... Na ruim een half jaar gingen we samenwonen en toen werd het rap minder. Ik werd zelfs regelmatig buiten de deur gezet omdat mijnheer "rust" wilde. Op mijn vraag waar hij dacht dat ik zou gaan moeten slapen reageerde hij met een snauw...Leger des Heils.... Kost geen geld...
4 Maanden na ons huwelijk werd ik ook weer naar buiten gestampt want ik had hem zwaar ontgoocheld..... Ik kwam tegen hem in opstand en dat was nu niet de bedoeling... zucht. Gelukkig had ik familie die me zijn komen halen Niet van thuis maar een afgesproken plek) en opgevangen hebben...
Hij wist niet waar ik was natuurlijk. Dus hij wist weer iemand te manupileren om mij te bellen en mijn verblijfsadres misschien te kunnen krijgen. Dus kreeg ik de domme vraag van een vriendin waar ik was... Hoezo??? Intresseerde hem toch niet... Zeg maar Blijf van mijn Lijf Huis... Toen had ik het helemaal gedaan natuurlijk. We waren immers getrouwd dus hij had het recht om te weten waar ik was..... Jaaa, daaaaagggggg
Toen had ik al eigenlijk moeten scheiden.....
dinsdag 6 januari 2009 om 15:12
dinsdag 6 januari 2009 om 21:44
Bosaapje, door dit topic kwam bij mij ook heel veel los. Dat was wel te merken in mijn postings. Daarom schreef ik ook, omdat het zo herkenbaar is, en omdat ik TO de lijdensweg wil besparen. Dat ik soms een 'harde posting' neerzet (niet naar TO maar over het onderwerp) is een reactie.
Je komt echt van ver als je je uit een dergelijke relatie losmaakt. Mjn vader hield mijn moeder al net zo onder de duim, wat voor een voorbeeld had ik nou? Ja, eentje van: zo dus niet. En toen ex pretendeerde niet zo te zijn, leek ik de koning te rijk.Totdat het er langzaam in sloop. En mijn relatie akelig veel op die van mijn moeder ging lijken....
Je komt echt van ver als je je uit een dergelijke relatie losmaakt. Mjn vader hield mijn moeder al net zo onder de duim, wat voor een voorbeeld had ik nou? Ja, eentje van: zo dus niet. En toen ex pretendeerde niet zo te zijn, leek ik de koning te rijk.Totdat het er langzaam in sloop. En mijn relatie akelig veel op die van mijn moeder ging lijken....
zaterdag 10 januari 2009 om 12:59
quote:bosaapje schreef op 06 januari 2009 @ 15:12:
Sommige mannen.....
Misschien hoort dit eigenlijk helemaal niet op het topic van Tobeloved......
Ik merk wel dat al die boosheid er steeds meer uitkomt nu ik bepaalde dingen opgeschreven heb. Het is net of ik het niet meer kan wegduwen, mijn koppie in het zand kan steken nu het zwart op wit staat Bosaapje...hoe gaat het nu bij jou?
Sommige mannen.....
Misschien hoort dit eigenlijk helemaal niet op het topic van Tobeloved......
Ik merk wel dat al die boosheid er steeds meer uitkomt nu ik bepaalde dingen opgeschreven heb. Het is net of ik het niet meer kan wegduwen, mijn koppie in het zand kan steken nu het zwart op wit staat Bosaapje...hoe gaat het nu bij jou?
zondag 11 januari 2009 om 20:18
Lief van je om te vragen Tobeloved. Gelukkig weer beter. Niet dat ik dat op een goede manier gedaan, verwerkt heb maar de gevoelens, kwaadheid en verdriet heb ik weer naar achter kunnen duwen. Ik kan nog steeds niets met die emoties, eigenlijk wil ik er niet aan om dingen te verwerken volgens het boekje.... Die relatie verwerk ik op mijn eigen manier wat dus niet altijd goed gaat en dat blijkt ook wel als we het over zo'n onderwerp hebben...
Mijn geluk is dat ik nu een heel ander leven heb en dat het allemaal een stuk makkelijker voor me is nu. Alleen de vriendschappen, sociale contacten irl gaan me nog steeds niet goed af want ik vertrouw bijna niemand...
Dat vertrouwen komt wel weer en als ik dan de behoefte heb aan meer sociale contacten lukt me dat ook wel weer...
Hoe is het nu met jou Tobeloved? Heb je een fijn weekend gehad? Kun je een beetje rust vinden en heb je niet het gevoel dat je op je tenen moet lopen?
Meis, Als je wilt schrijven.... DOEN!
Mijn geluk is dat ik nu een heel ander leven heb en dat het allemaal een stuk makkelijker voor me is nu. Alleen de vriendschappen, sociale contacten irl gaan me nog steeds niet goed af want ik vertrouw bijna niemand...
Dat vertrouwen komt wel weer en als ik dan de behoefte heb aan meer sociale contacten lukt me dat ook wel weer...
Hoe is het nu met jou Tobeloved? Heb je een fijn weekend gehad? Kun je een beetje rust vinden en heb je niet het gevoel dat je op je tenen moet lopen?
Meis, Als je wilt schrijven.... DOEN!
vrijdag 16 januari 2009 om 20:11
quote:Tobeloved schreef op 30 december 2008 @ 21:40:
@ elninjoo: in het begin heb ik ontzettend gehamerd op een gelijkwaardige relatie, omdat ik bang was dat hij hetzelfde zou gaan verwachten van mij als van zijn moeder. Hij vond toen dat ik hierin te ver doorsloeg. Het is echt niet zo dat ik maar loop te poetsen en hij niets doet, maar de verhoudingen liggen wel scheef. We werken allebei fulltime.
Als jullie beide evenveel uren werken, dan verwacht ik dat je beide evenveel doet in het huishouden. Wat hij dus blijkbaar nu niet doet. Ik vind het niet gek dat je niet aan alles toekomt als je fulltime werkt! Dat zou hij toch moeten begrijpen.
Enne, als je er echt geen zin meer in hebt: huur een schoonmaakster in, dan ben je van het grootste gezeur af.
@ elninjoo: in het begin heb ik ontzettend gehamerd op een gelijkwaardige relatie, omdat ik bang was dat hij hetzelfde zou gaan verwachten van mij als van zijn moeder. Hij vond toen dat ik hierin te ver doorsloeg. Het is echt niet zo dat ik maar loop te poetsen en hij niets doet, maar de verhoudingen liggen wel scheef. We werken allebei fulltime.
Als jullie beide evenveel uren werken, dan verwacht ik dat je beide evenveel doet in het huishouden. Wat hij dus blijkbaar nu niet doet. Ik vind het niet gek dat je niet aan alles toekomt als je fulltime werkt! Dat zou hij toch moeten begrijpen.
Enne, als je er echt geen zin meer in hebt: huur een schoonmaakster in, dan ben je van het grootste gezeur af.
zondag 15 februari 2009 om 14:06
