Relaties
alle pijlers
Maar WAT mis ik dan???
woensdag 7 januari 2009 om 14:13
Hallo, ben een gelukkig getrouwde vrouw van 45, huisje, boompje, beestje, full time baan, de hele ratteplan, gedoe met jongste zoon (18), een dochter (20) die een opleiding volgt. Een normaal sociaal leven, een fantastisch jaar achter de rug, 25 jaar getrouwd, gereist, ventje nieuwe motor, tot zover een ideaalplaatje.
Ik heb er tot ruim anderhalf jaar geleden een chatverhouding op nagehouden, bleef vooral bij chatten over en weer, dit heeft alles bij elkaar 5 jaar geduurd, ik heb er vroeger wel eens een topic over geopend, mijn man heeft er zelfs gereageerd, dit chatten kwam toendertijd abrupt tot een einde omdat mijn man erachter kwam, heb er toendertijd best verdriet van gehad, maar ben nooit meer in de gelegenheid geweest contact met hem op te nemen en ik wilde voor mijn man en gezin gaan, niet dat ik dat toen niet ging, aan mijn huwelijk heeft op dat chatten na weinig gemankeerd. Ik hoor menigeen denken, ja, ja, waarom hou je er dan 5 jaar lang een chatverhouding op na. (dat weet ik dus niet!).
Nu kon ik door een toevalligheid op mijn werk ineens op de chatsite waar ik vroeger veel met die ander chatte, ik weet niet waarom, maar ben gaan kijken of hij er toevallig nog steeds een account had, en verdomd, dat had hij, ik een berichtje achter gelaten en zo kwam het balletje aan het rollen, alles stiekum.
Ik wel met een schuldgevoel, als in waar ben ik mee bezig, maar wel nieuwsgierig genoeg ermee door te gaan. Tot van de week mijn man ineens voor me stond op mijn werk terwijl ik op die site was en ik me de pl**ris schrok. Ik heb me toen voorgenomen me niet meer zo te willen voelen en heb hem 's avonds opgebiecht dat ik weer contact had gezocht en er ook weer mee stop. Nou dit pakte op zijn zachts gezegd even anders uit dan ik verwacht had, zelf wilde ik het gebruiken om nu eens een goed gesprek te hebben over van alles. Hij is gelijk in zijn schulp gekropen alsof ik hem weer opnieuw bedrogen had. Die ziet en zag ons met elkaar in bed belanden, terwijl dit never nooit ook maar mijn bedoeling is geweest.
Er spelen onderhuids natuurlijk best wel dingen, we zijn allebei in de loop der jaren wat uitgedijt, roken allebei terwijl we dat eigenlijk niet willen, zouden meer moeten sporten, maar op de een of andere manier motiveren we elkaar niet er iets aan te doen, want het gaat toch best lekker zo?
Ik heb van mezelf geen vrienden, we hebben ze samen of het zijn zijn vrienden, geen apart persoon om onderhuidse spanningen tegenaan te kletsen en ze voor me te relativeren, ik lees mee op het forum en weet dat ik het goed heb.
Waarom ben ik het dan op deze manier aan het verkl*ten, waarom bespreek ik dingen in een chatbox die ik thuis zou moeten bespreken?
Wie herkent zich hier een beetje in, en wat heb je eraan gedaan, of vind je het wel goed zo ?
Ik heb er tot ruim anderhalf jaar geleden een chatverhouding op nagehouden, bleef vooral bij chatten over en weer, dit heeft alles bij elkaar 5 jaar geduurd, ik heb er vroeger wel eens een topic over geopend, mijn man heeft er zelfs gereageerd, dit chatten kwam toendertijd abrupt tot een einde omdat mijn man erachter kwam, heb er toendertijd best verdriet van gehad, maar ben nooit meer in de gelegenheid geweest contact met hem op te nemen en ik wilde voor mijn man en gezin gaan, niet dat ik dat toen niet ging, aan mijn huwelijk heeft op dat chatten na weinig gemankeerd. Ik hoor menigeen denken, ja, ja, waarom hou je er dan 5 jaar lang een chatverhouding op na. (dat weet ik dus niet!).
Nu kon ik door een toevalligheid op mijn werk ineens op de chatsite waar ik vroeger veel met die ander chatte, ik weet niet waarom, maar ben gaan kijken of hij er toevallig nog steeds een account had, en verdomd, dat had hij, ik een berichtje achter gelaten en zo kwam het balletje aan het rollen, alles stiekum.
Ik wel met een schuldgevoel, als in waar ben ik mee bezig, maar wel nieuwsgierig genoeg ermee door te gaan. Tot van de week mijn man ineens voor me stond op mijn werk terwijl ik op die site was en ik me de pl**ris schrok. Ik heb me toen voorgenomen me niet meer zo te willen voelen en heb hem 's avonds opgebiecht dat ik weer contact had gezocht en er ook weer mee stop. Nou dit pakte op zijn zachts gezegd even anders uit dan ik verwacht had, zelf wilde ik het gebruiken om nu eens een goed gesprek te hebben over van alles. Hij is gelijk in zijn schulp gekropen alsof ik hem weer opnieuw bedrogen had. Die ziet en zag ons met elkaar in bed belanden, terwijl dit never nooit ook maar mijn bedoeling is geweest.
Er spelen onderhuids natuurlijk best wel dingen, we zijn allebei in de loop der jaren wat uitgedijt, roken allebei terwijl we dat eigenlijk niet willen, zouden meer moeten sporten, maar op de een of andere manier motiveren we elkaar niet er iets aan te doen, want het gaat toch best lekker zo?
Ik heb van mezelf geen vrienden, we hebben ze samen of het zijn zijn vrienden, geen apart persoon om onderhuidse spanningen tegenaan te kletsen en ze voor me te relativeren, ik lees mee op het forum en weet dat ik het goed heb.
Waarom ben ik het dan op deze manier aan het verkl*ten, waarom bespreek ik dingen in een chatbox die ik thuis zou moeten bespreken?
Wie herkent zich hier een beetje in, en wat heb je eraan gedaan, of vind je het wel goed zo ?
die ik wilde bestaat al...
woensdag 7 januari 2009 om 17:09
quote:isolde55 schreef op 07 januari 2009 @ 17:04:
[...]
Wat is er dan zo vreselijk dat je wel met hem maar niet met je man hebt besproken?
Mijn punt is dat niemand het vreemdgaan vind als je met vrienden praat IRL maar op internet is het al gauw vreemdgaan.........ik vind dat nog steeds heel krom.Ik snap je punt wel, maar dat is waar het hier niet om gaat toch? En ook bepaalde gesprekken met vrienden vind ik zelf niet kunnen. Er is ergens een grens.
[...]
Wat is er dan zo vreselijk dat je wel met hem maar niet met je man hebt besproken?
Mijn punt is dat niemand het vreemdgaan vind als je met vrienden praat IRL maar op internet is het al gauw vreemdgaan.........ik vind dat nog steeds heel krom.Ik snap je punt wel, maar dat is waar het hier niet om gaat toch? En ook bepaalde gesprekken met vrienden vind ik zelf niet kunnen. Er is ergens een grens.
woensdag 7 januari 2009 om 18:22
quote:isolde55 schreef op 07 januari 2009 @ 16:16:
Mijn partner heeft ook nooit geweten wat ik allemaal op mijn werk uitspookte. Niet dat ik daar vreemd en of dat het nou zo bijzonder was maar iedereen heeft toch ook een leven buiten je relatie.
Maar kennelijk is alles wat op het internet gebeurd eng en staat direct gelijk aan vreemdgaan.Wat is dan vreemdgaan? Het is op zijn minst vreemd om 5 jaar lang intensief contact met iemand te hebben op zeer regelmatige basis zonder dat je partner daar iets van weet.
Mijn partner heeft ook nooit geweten wat ik allemaal op mijn werk uitspookte. Niet dat ik daar vreemd en of dat het nou zo bijzonder was maar iedereen heeft toch ook een leven buiten je relatie.
Maar kennelijk is alles wat op het internet gebeurd eng en staat direct gelijk aan vreemdgaan.Wat is dan vreemdgaan? Het is op zijn minst vreemd om 5 jaar lang intensief contact met iemand te hebben op zeer regelmatige basis zonder dat je partner daar iets van weet.
woensdag 7 januari 2009 om 20:39
zaterdag 10 januari 2009 om 22:25
Samen uitdijen en roken terwijl je dat niet wilt, niet sporten; DAT zijn volgens mij de dingen waar je op moet focussen. Je noemt ze niet voor niks; ik neem dan aan dat je daarmee bedoelt dat je wat wilt veranderen binnen je relatie en bij jezelf.
Als je nou es dat hoofdstuk van die chatvriend dichtklapt. En samen met je man elke avond een gezellige stevige wandeling gaat maken ipv die laatste peuk van de dag. Of anderszins de dagelijkse routine doorbreekt met iets gezonds. Gewoon een kleine stap, niks wat te hoog gegrepen is.
Kans is dat je fitter wordt, wat meer gaat praten samen, nouja, waddeffer hoe zoiets uitpakt in jouw situatie. Maar het is iig een begin van iets nieuws voor jullie samen.
Ja, het is maar een ideetje hoor.
Als je nou es dat hoofdstuk van die chatvriend dichtklapt. En samen met je man elke avond een gezellige stevige wandeling gaat maken ipv die laatste peuk van de dag. Of anderszins de dagelijkse routine doorbreekt met iets gezonds. Gewoon een kleine stap, niks wat te hoog gegrepen is.
Kans is dat je fitter wordt, wat meer gaat praten samen, nouja, waddeffer hoe zoiets uitpakt in jouw situatie. Maar het is iig een begin van iets nieuws voor jullie samen.
Ja, het is maar een ideetje hoor.
