Relaties
alle pijlers
Het Verlatingsangst-topic
vrijdag 6 juli 2007 om 12:12
Heb je verlatingsangst?
Denk je dat je verlatingsangst hebt?
Heeft je partner verlatingsangst?
Wil je je ei kwijt?
WIl je weten of je de enige in de wereld bent die zich zo voelt?
WELKOM!!!
Hoe normaal is het dat ik me ongerust maak dat mijn vriend of vriendin mij niet meer leuk vindt of misschien zelfs geen interesse meer heeft om nog met mij om te gaan? Zowel kinderen, adolescenten en volwassen worstelen hier wel eens met de angst om door de ander verlaten of verstoten te worden. Vaak is die ander iemand waar men liefde en afhankelijkheid bij voelt. Dit kunnen je ouders zijn, je partner, iemand waar je verliefd of trots op bent, of juist iemand die negatief over je zou kunnen oordelen waardoor je erg verdrietig en gekrenkt raakt. Als je leven erg gestuurd of beïnvloed wordt door de angst om door iemand verlaten te worden heeft dit grote invloed op je emoties, je gedachten, je gedragingen en vertrouwen in jezelf en anderen. Als de angst en onrustgevoelens je in de greep krijgen en je jezelf in de loop van weken en maanden kwellen zonder dat je hier goed de baas over kunt worden, ben je gevangen in een gevoel wat vaak wordt aangeduid met verlatingsangst. Deze angst wordt door diegene die daar aan leidt en/of door de omgeving als buitensporig beschouwd. Kortom er lijkt een maat te zijn voor normale en abnormale verlatingsangst. Abnormale verlatingsangst wordt bepaald door de lengte van de tijd dat men geplaagd wordt door de angst, de intensiteit van deze angst, de mate waarin je je gedachten en gedrag beïnvloed worden.
Iemand met verlatingsangst kan bijvoorbeeld bang zijn om zijn geliefde te verliezen. Om deze angst te neutraliseren ontstaan controlerende gedragingen om geruststelling te krijgen. Is de geliefde niet stiekem verliefd op een ander? Door iemand uit angst of jaloersie te controleren, door overdreven te ''vissen'' wat de geliefde heeft gedaan of denkt, door juist heel vaak bij je geliefde in de buurt te willen zijn, je zo gedragen dat je geliefde je moeilijk kan verwerpen krijgt verlatingsangst een extra complexiteit.
Vaak zijn mensen met buitensporige verlatingsangst zo gevangen in hun angst en verwarde gevoelens, negatieve gedachtegangen en neutraliserende gedragingen, dat ze er alleen niet uitkomen. Al onderkent men zijn/haar eigen verlatingsangst, de zuigende werking van de angst maakt dat men te weinig weerstand hieraan kan bieden. Wat dan? Praten over je angst en controlerende gedragingen met de partner kan in bepaalde gevallen het patroon doorbreken. Is dit niet mogelijk dan zijn wijze en goede vrienden diegene die een klankbord kunnen vormen en goede raad kunnen geven. Lukt ook dit niet ga dan naar je huisarts of een relatiedeskundige of psycholoog om het door te praten.
Denk je dat je verlatingsangst hebt?
Heeft je partner verlatingsangst?
Wil je je ei kwijt?
WIl je weten of je de enige in de wereld bent die zich zo voelt?
WELKOM!!!
Hoe normaal is het dat ik me ongerust maak dat mijn vriend of vriendin mij niet meer leuk vindt of misschien zelfs geen interesse meer heeft om nog met mij om te gaan? Zowel kinderen, adolescenten en volwassen worstelen hier wel eens met de angst om door de ander verlaten of verstoten te worden. Vaak is die ander iemand waar men liefde en afhankelijkheid bij voelt. Dit kunnen je ouders zijn, je partner, iemand waar je verliefd of trots op bent, of juist iemand die negatief over je zou kunnen oordelen waardoor je erg verdrietig en gekrenkt raakt. Als je leven erg gestuurd of beïnvloed wordt door de angst om door iemand verlaten te worden heeft dit grote invloed op je emoties, je gedachten, je gedragingen en vertrouwen in jezelf en anderen. Als de angst en onrustgevoelens je in de greep krijgen en je jezelf in de loop van weken en maanden kwellen zonder dat je hier goed de baas over kunt worden, ben je gevangen in een gevoel wat vaak wordt aangeduid met verlatingsangst. Deze angst wordt door diegene die daar aan leidt en/of door de omgeving als buitensporig beschouwd. Kortom er lijkt een maat te zijn voor normale en abnormale verlatingsangst. Abnormale verlatingsangst wordt bepaald door de lengte van de tijd dat men geplaagd wordt door de angst, de intensiteit van deze angst, de mate waarin je je gedachten en gedrag beïnvloed worden.
Iemand met verlatingsangst kan bijvoorbeeld bang zijn om zijn geliefde te verliezen. Om deze angst te neutraliseren ontstaan controlerende gedragingen om geruststelling te krijgen. Is de geliefde niet stiekem verliefd op een ander? Door iemand uit angst of jaloersie te controleren, door overdreven te ''vissen'' wat de geliefde heeft gedaan of denkt, door juist heel vaak bij je geliefde in de buurt te willen zijn, je zo gedragen dat je geliefde je moeilijk kan verwerpen krijgt verlatingsangst een extra complexiteit.
Vaak zijn mensen met buitensporige verlatingsangst zo gevangen in hun angst en verwarde gevoelens, negatieve gedachtegangen en neutraliserende gedragingen, dat ze er alleen niet uitkomen. Al onderkent men zijn/haar eigen verlatingsangst, de zuigende werking van de angst maakt dat men te weinig weerstand hieraan kan bieden. Wat dan? Praten over je angst en controlerende gedragingen met de partner kan in bepaalde gevallen het patroon doorbreken. Is dit niet mogelijk dan zijn wijze en goede vrienden diegene die een klankbord kunnen vormen en goede raad kunnen geven. Lukt ook dit niet ga dan naar je huisarts of een relatiedeskundige of psycholoog om het door te praten.
vrijdag 9 januari 2009 om 20:57
Hey
Blij dat mijn post nuttig is. Heb ook wel van ervaringen geleerd hoewel ik gerust ook nog weleens mijn periodes heb, maar nu weet ik waar het vandaan komt en dat geeft meer rust. Weet dat het echt uit mezelf komt en niet ineens omdat mijn vriendje anders gaat doen (als dat zo is als reactie op mij). Vaak ben ik degene die zich afstandelijker gaat gedragen als ik me te kwetsbaar ga voelen als ik besef dat ik heel veel van hem hou, soort zelfbescherming ofzo. En uiteindelijk kan ik dan gaan denken dat hij zich ineens anders gedraagt terwijl IK dat dus in de hand werk (zo van hij vindt me zeker minder leuk want hij is afstandelijker..). Zo kenmerkt een verlatingsangst-fase zich bij mij zeg maar. Vaak als ik erin zit besef ik het nog niet eens (wil dan ineens veel dingen ZONDER hem doen), gaat vaak onbewust maar nu begin ik het steeds sneller te beseffen en dan kan ik er wat mee! Moet er een balans in zien te vinden, mijn eigen ding doen en bij hem zijn. Me niet in hem verliezen maar ook niet teveel afstand nemen, daar ben ik nog weleens mee aan het worstelen dus . Mij helpt het dus wel om het niet te vaak met hem te bepraten, soms moet ik er gewoon echt zelf doorheen, maar toch, als je echt even behoefte hebt aan extra bevestiging vind ik dat je dat ook wel mag vragen hoor! Misschien na drie maanden zou ik de verlatingsangst nog niet zo laten merken maar als je in therapie gaat (waar je ook wel met hem over praat of hebt verteld lijkt me?) ga je dan vast wel zeggen hoe het is gegaan en dan kan je ook tegen je vriendje wat meer vertellen over waar bij jou die verlatingsangst vandaan komt enzo, goede aanleiding. Kun je ook zeggen wat hij kan doen om jou te helpen, dan voelt hij zich ook niet machteloos, zoals bv. af en toe wat extra bevestiging aan je geven en je een extra knuffel geven ofzo! Wil hij je vast wel geven .
Hee en bedenk je (jullie!) ook: je bent heel normaal, je verlatingsangst is een hele natuurlijke reactie op gebeurtenissen die je hebt meegemaakt. Wanneer je dat beseft heb je ook meer 'begrip' voor jezelf en ga je er misschien anders mee om. Steeds lopen balen en kwaad worden omdat je het hebt maakt het ook niet beter! Je bent al genoeg gestraft in je verleden, je moet nu juist extra lief voor jezelf zijn! Je moet opnieuw het vertrouwen krijgen in mensen, is soms erg moeilijk maar geef het niet op! Je krijgt er uiteindelijk heel veel voor terug.
Blij dat mijn post nuttig is. Heb ook wel van ervaringen geleerd hoewel ik gerust ook nog weleens mijn periodes heb, maar nu weet ik waar het vandaan komt en dat geeft meer rust. Weet dat het echt uit mezelf komt en niet ineens omdat mijn vriendje anders gaat doen (als dat zo is als reactie op mij). Vaak ben ik degene die zich afstandelijker gaat gedragen als ik me te kwetsbaar ga voelen als ik besef dat ik heel veel van hem hou, soort zelfbescherming ofzo. En uiteindelijk kan ik dan gaan denken dat hij zich ineens anders gedraagt terwijl IK dat dus in de hand werk (zo van hij vindt me zeker minder leuk want hij is afstandelijker..). Zo kenmerkt een verlatingsangst-fase zich bij mij zeg maar. Vaak als ik erin zit besef ik het nog niet eens (wil dan ineens veel dingen ZONDER hem doen), gaat vaak onbewust maar nu begin ik het steeds sneller te beseffen en dan kan ik er wat mee! Moet er een balans in zien te vinden, mijn eigen ding doen en bij hem zijn. Me niet in hem verliezen maar ook niet teveel afstand nemen, daar ben ik nog weleens mee aan het worstelen dus . Mij helpt het dus wel om het niet te vaak met hem te bepraten, soms moet ik er gewoon echt zelf doorheen, maar toch, als je echt even behoefte hebt aan extra bevestiging vind ik dat je dat ook wel mag vragen hoor! Misschien na drie maanden zou ik de verlatingsangst nog niet zo laten merken maar als je in therapie gaat (waar je ook wel met hem over praat of hebt verteld lijkt me?) ga je dan vast wel zeggen hoe het is gegaan en dan kan je ook tegen je vriendje wat meer vertellen over waar bij jou die verlatingsangst vandaan komt enzo, goede aanleiding. Kun je ook zeggen wat hij kan doen om jou te helpen, dan voelt hij zich ook niet machteloos, zoals bv. af en toe wat extra bevestiging aan je geven en je een extra knuffel geven ofzo! Wil hij je vast wel geven .
Hee en bedenk je (jullie!) ook: je bent heel normaal, je verlatingsangst is een hele natuurlijke reactie op gebeurtenissen die je hebt meegemaakt. Wanneer je dat beseft heb je ook meer 'begrip' voor jezelf en ga je er misschien anders mee om. Steeds lopen balen en kwaad worden omdat je het hebt maakt het ook niet beter! Je bent al genoeg gestraft in je verleden, je moet nu juist extra lief voor jezelf zijn! Je moet opnieuw het vertrouwen krijgen in mensen, is soms erg moeilijk maar geef het niet op! Je krijgt er uiteindelijk heel veel voor terug.
vrijdag 9 januari 2009 om 21:08
[quote]bloemenmeisje82 schreef op 09 januari 2009 @ 20:19:
Zucht.. ik weet het eigenlijk allemaal heel goed, maar soms zijn er van die momenten dat ik dat ineens kwijt ben. Gek is dat he?
Nee hoor, is niet gek. Dan nemen je emoties gewoon de overhand, verstand en gevoel staat soms echt los van elkaar. Dat zijn de emoties die je als kind(?) ook voelde op het moment dat je verlatingangst is gevormd (dus de gebeurtenis die het heeft veroorzaakt). Heel logisch, de Pavlov-reactie lijkt het wel..je hebt jezelf bepaald gedrag aangeleerd in een situatie (vroeger dus) en zodra die situatie zich opnieuw voordoet (of je het idee krijgt dat dit gaat gebeuren) ga je weer het gedrag vertonen wat je jezelf toen hebt aangeleerd. Dat gedrag moet 'gereset' worden en een psycholoog kan je daar heel goed bij helpen!
Trouwens, ik kreeg vanmiddag ineens een ingeving. Ik zei tegen mezelf: verplaats je eens in hèm, in waar hij met z'n gedachten allemaal mee bezig is. Hij heeft het razend druk met werk en voetballen en allemaal dingen die moeten gebeuren. Hij vindt het vast wel heel leuk om mij te zien, alleen niet zo vaak als ik zou willen. Hij heeft simpelweg gewoon nog zoveel andere dingen om te doen. En hij heeft niet die verwachtingen die ik wel heb. Hij is er waarschijnlijk veel relaxter onder dan ik. En ziet dus ook geen problemen. You go girl! Dat zijn realistische gedachten! quote]
Zucht.. ik weet het eigenlijk allemaal heel goed, maar soms zijn er van die momenten dat ik dat ineens kwijt ben. Gek is dat he?
Nee hoor, is niet gek. Dan nemen je emoties gewoon de overhand, verstand en gevoel staat soms echt los van elkaar. Dat zijn de emoties die je als kind(?) ook voelde op het moment dat je verlatingangst is gevormd (dus de gebeurtenis die het heeft veroorzaakt). Heel logisch, de Pavlov-reactie lijkt het wel..je hebt jezelf bepaald gedrag aangeleerd in een situatie (vroeger dus) en zodra die situatie zich opnieuw voordoet (of je het idee krijgt dat dit gaat gebeuren) ga je weer het gedrag vertonen wat je jezelf toen hebt aangeleerd. Dat gedrag moet 'gereset' worden en een psycholoog kan je daar heel goed bij helpen!
Trouwens, ik kreeg vanmiddag ineens een ingeving. Ik zei tegen mezelf: verplaats je eens in hèm, in waar hij met z'n gedachten allemaal mee bezig is. Hij heeft het razend druk met werk en voetballen en allemaal dingen die moeten gebeuren. Hij vindt het vast wel heel leuk om mij te zien, alleen niet zo vaak als ik zou willen. Hij heeft simpelweg gewoon nog zoveel andere dingen om te doen. En hij heeft niet die verwachtingen die ik wel heb. Hij is er waarschijnlijk veel relaxter onder dan ik. En ziet dus ook geen problemen. You go girl! Dat zijn realistische gedachten! quote]
vrijdag 9 januari 2009 om 21:26
Wat ik ook nog zat te bedenken, ik heb ook heel snel last van heimwee. Vooral vroeger als kind. Hebben jullie dat ook? Dat heeft denk ik ook wel een beetje met verlatingsangst te maken.
Wat is het allemaal herkenbaar curlygurly! En het is dus blijkbaar heel normaal, als ik lees dat zoveel mensen dit hebben.
Ook wat je zegt over dat je je zelf anders gaat gedragen. Sinds dat ik de afgelopen weken steeds onzekerder wordt, lijkt het wel of hij juist afstandelijker wordt. Dat kan toeval zijn, maar het is natuurlijk heel goed mogelijk dat hij aan mij gemerkt heeft dat ik anders/raar doe en dat hij daardoor meer afstand neemt. Waardoor ik weer ga denken, wat is er aan de hand, waarom is hij ineens zo afstandelijk? En daar word ik nog meer onzeker door en zo gaat het dan maar door...
Ben jij ook in therapie geweest, curlygurly, als ik vragen mag?
Wat is het allemaal herkenbaar curlygurly! En het is dus blijkbaar heel normaal, als ik lees dat zoveel mensen dit hebben.
Ook wat je zegt over dat je je zelf anders gaat gedragen. Sinds dat ik de afgelopen weken steeds onzekerder wordt, lijkt het wel of hij juist afstandelijker wordt. Dat kan toeval zijn, maar het is natuurlijk heel goed mogelijk dat hij aan mij gemerkt heeft dat ik anders/raar doe en dat hij daardoor meer afstand neemt. Waardoor ik weer ga denken, wat is er aan de hand, waarom is hij ineens zo afstandelijk? En daar word ik nog meer onzeker door en zo gaat het dan maar door...
Ben jij ook in therapie geweest, curlygurly, als ik vragen mag?
maandag 12 januari 2009 om 16:29
Hoi Allemaal,
nou woensdag is het dan zover, dan heb ik mijn eerste EMDR sessie, eindelijk!!!
Ik begin nu wel te merken hoe erg ik er aan toe ben... Alles draait om haar.. ik ben prikkelbaar, lichtgeraakt op alles en iedereen om mee heen en krijg mezelf nu amper rustig... Maar vooral ben ik boos op mezelf dat het weer zover is, dat weer blijkt hoe zwak ik wel niet ben nu.... Ik ben boos op de veroorzakers... Boos op mn vader omdat ie er nooit voor me is geweest. Vanmiddag zat ik op de terug weg terug van mn vriendin naar huis en toen voelde ik me heel leeg (echt zo`n neutraal gevoel) bijmezelf dacht ik toen na over alles... en eigenlijk had ik toen zoiets van als er een vrachtwagen nu naar links trekt en ik klap er op, oke dan zij het zo.... ik haat dit gevoel...
nou woensdag is het dan zover, dan heb ik mijn eerste EMDR sessie, eindelijk!!!
Ik begin nu wel te merken hoe erg ik er aan toe ben... Alles draait om haar.. ik ben prikkelbaar, lichtgeraakt op alles en iedereen om mee heen en krijg mezelf nu amper rustig... Maar vooral ben ik boos op mezelf dat het weer zover is, dat weer blijkt hoe zwak ik wel niet ben nu.... Ik ben boos op de veroorzakers... Boos op mn vader omdat ie er nooit voor me is geweest. Vanmiddag zat ik op de terug weg terug van mn vriendin naar huis en toen voelde ik me heel leeg (echt zo`n neutraal gevoel) bijmezelf dacht ik toen na over alles... en eigenlijk had ik toen zoiets van als er een vrachtwagen nu naar links trekt en ik klap er op, oke dan zij het zo.... ik haat dit gevoel...
maandag 12 januari 2009 om 16:56
DJAP, dat klinkt niet goed, die gedachte over die vrachtwagen! Maar ik snap het, dat gevoel dat je boos bent. Hopelijk heb je wat aan die EMDR therapie. Wat is dat eigenlijk precies?
Ik ben zelf net bij een therapeut geweest. Na 1 keer is het natuurlijk alleen nog maar kennismaken enzo, maar hoop dat ik daar ook wel wat aan ga hebben.
En straks zie ik mijn vriendje weer, hoop ik... Nu hij vorige week ook al had afgezegd, ben ik zo bang dat hij nu weer niet kan. Maar ik moet hem gewoon zien. Ben zo ontzettend bang dat het een aflopende zaak aan het worden is met hem. En dat wil ik echt niet! Ik hoop dat we eindelijk eens een goed serieus gesprek hebben en waaruit dan blijkt dat hij me nog steeds hardstikke leuk vindt, want ik ben echt zo bang dat dat niet zo is.
Ow, ik ben gewoon zenuwachtig!
Ik ben zelf net bij een therapeut geweest. Na 1 keer is het natuurlijk alleen nog maar kennismaken enzo, maar hoop dat ik daar ook wel wat aan ga hebben.
En straks zie ik mijn vriendje weer, hoop ik... Nu hij vorige week ook al had afgezegd, ben ik zo bang dat hij nu weer niet kan. Maar ik moet hem gewoon zien. Ben zo ontzettend bang dat het een aflopende zaak aan het worden is met hem. En dat wil ik echt niet! Ik hoop dat we eindelijk eens een goed serieus gesprek hebben en waaruit dan blijkt dat hij me nog steeds hardstikke leuk vindt, want ik ben echt zo bang dat dat niet zo is.
Ow, ik ben gewoon zenuwachtig!
maandag 12 januari 2009 om 17:18
HELP!!!!!!
vriendje smst net dat ie niet komt, dat ie dingen op een rijtje moet zetten... Nu gaan bij mij meteen alle radartjes draaien en alarmbellen rinkelen... Ik belde hem om te vragen wat er was, maar hij zei dat ie het niet over de telefoon kon vertellen. En dat ie me misschien vanavond nog belt.
Help, ik ben nu echt helemaal in paniek. Ik denk dat mijn gevoel misschien toch klopte... En ik wil met hem PRATEN! Waarom wil hij dan niet komen?! Ik wil dit niet, ik kan dit echt niet.
vriendje smst net dat ie niet komt, dat ie dingen op een rijtje moet zetten... Nu gaan bij mij meteen alle radartjes draaien en alarmbellen rinkelen... Ik belde hem om te vragen wat er was, maar hij zei dat ie het niet over de telefoon kon vertellen. En dat ie me misschien vanavond nog belt.
Help, ik ben nu echt helemaal in paniek. Ik denk dat mijn gevoel misschien toch klopte... En ik wil met hem PRATEN! Waarom wil hij dan niet komen?! Ik wil dit niet, ik kan dit echt niet.
maandag 12 januari 2009 om 17:22
hoi bloemenmeisje,
het is eigenlijk heel raar, ik heb nu iets meer als een maand met mn meisie, en het gaat mega goed ze heeft ook al aangegeven dat ze binnen een paar weken graag bij me wil komen wonen (we wonen 140 km bij elkaar vandaan) eigenlijk zou me dat dus een mega goed gevoel moeten geven, alleen nu zie ikhaar dus tot vrijdag even niet en dat maakt me dan weer ontzettend bang. Zelf zit in nu iets minder als een jaar in therapie, mn terapeute zegt dat ze het een ontzettende lastige zaak vind omdat het eigenlijk niet te beheersen is, het heeft me al eerder een ralatie gekost (tussen die relatie en deze ging alles redelijk goed en dacht ik dat ik het beheerste). die terapeute heeft me nu ook doorverwezen naar EMDR!
voorwat betreft die vrachtwagen, dat is gewoon het lege gevoel dat je hebt, het gevoel dat elke keer dat je een relatie hebt je een rij domino stenen omgooit: VRIENDEN > WERK > SOCIAAL LEVEN > MN VRIENDIN..... dat maakt dat ik soms zoiets heb van: als het gebeurd laat het dan maar komen, dan ben ik teminste van deze klere zooi af. Het is dus niet zo dat ik zoiets heb van "zoek het uit ik neem de trein"
Tussen die mn laatste echte ex en deze heb ik een aantal vriendinnetjes gehad, sommige vond ik leuk andere minder. echter ik kon continu controle over mezelf houden. Dat gaf me het gevoel dat ik het overwonnen had, ik keek weer vooruit en was op sociaal gebied ook weer lekker actief, nu ben ik gewoon finaal terug gevallen, dat maakt het gewoon zo klote.
Jou gevoel kan ik me heel goed voorstellen, ik zou er nu echt niet aan moeten denken dat mn meis komend weekend ineens alles afzegt en wat anders gaat doen. dat zou dan minimaal 10 dagen (tot ik haar dan weer zie) aan me gaan knagen. ik hoop dat jullie er samen gaan uitkomen meid!
liefs en sterkte
het is eigenlijk heel raar, ik heb nu iets meer als een maand met mn meisie, en het gaat mega goed ze heeft ook al aangegeven dat ze binnen een paar weken graag bij me wil komen wonen (we wonen 140 km bij elkaar vandaan) eigenlijk zou me dat dus een mega goed gevoel moeten geven, alleen nu zie ikhaar dus tot vrijdag even niet en dat maakt me dan weer ontzettend bang. Zelf zit in nu iets minder als een jaar in therapie, mn terapeute zegt dat ze het een ontzettende lastige zaak vind omdat het eigenlijk niet te beheersen is, het heeft me al eerder een ralatie gekost (tussen die relatie en deze ging alles redelijk goed en dacht ik dat ik het beheerste). die terapeute heeft me nu ook doorverwezen naar EMDR!
voorwat betreft die vrachtwagen, dat is gewoon het lege gevoel dat je hebt, het gevoel dat elke keer dat je een relatie hebt je een rij domino stenen omgooit: VRIENDEN > WERK > SOCIAAL LEVEN > MN VRIENDIN..... dat maakt dat ik soms zoiets heb van: als het gebeurd laat het dan maar komen, dan ben ik teminste van deze klere zooi af. Het is dus niet zo dat ik zoiets heb van "zoek het uit ik neem de trein"
Tussen die mn laatste echte ex en deze heb ik een aantal vriendinnetjes gehad, sommige vond ik leuk andere minder. echter ik kon continu controle over mezelf houden. Dat gaf me het gevoel dat ik het overwonnen had, ik keek weer vooruit en was op sociaal gebied ook weer lekker actief, nu ben ik gewoon finaal terug gevallen, dat maakt het gewoon zo klote.
Jou gevoel kan ik me heel goed voorstellen, ik zou er nu echt niet aan moeten denken dat mn meis komend weekend ineens alles afzegt en wat anders gaat doen. dat zou dan minimaal 10 dagen (tot ik haar dan weer zie) aan me gaan knagen. ik hoop dat jullie er samen gaan uitkomen meid!
liefs en sterkte
dinsdag 13 januari 2009 om 20:53
Sorry hoor, moet weer ff stoom afblazen. M'n vriendje (als ie dat nog is?) heeft gewoon nog steeds niks van zich laten horen. Er is iets waar hij over moet nadenken, maar ik weet niet wat! Dit is echt zó frustrerend! Ik hoop dat het allemaal meevalt en dat het niks met mij te maken heeft, maar ik ben zo bang dat dat wel het geval is.
Ik doe heel erg m'n best om hem even met rust te laten, daar had ie om gevraagd en dat respecteer ik. Maar het moet niet te lang duren, dan word ik echt gek!
Ik ben me gek genoeg ook wel een beetje aan het voorbereiden op dat het straks misschien echt uit is. Raar, maar misschien dat de klap dan minder hard aankomt als het ook werkelijk uitgaat. Ben toch een soort van afstand aan het nemen, uit zelfbescherming ofzo.
Pff, dit allemaal maakt die verlatingsangst van mij er ook niet makkelijker op...
Ik doe heel erg m'n best om hem even met rust te laten, daar had ie om gevraagd en dat respecteer ik. Maar het moet niet te lang duren, dan word ik echt gek!
Ik ben me gek genoeg ook wel een beetje aan het voorbereiden op dat het straks misschien echt uit is. Raar, maar misschien dat de klap dan minder hard aankomt als het ook werkelijk uitgaat. Ben toch een soort van afstand aan het nemen, uit zelfbescherming ofzo.
Pff, dit allemaal maakt die verlatingsangst van mij er ook niet makkelijker op...
woensdag 14 januari 2009 om 14:42
hey DJAP,
nee nog steeds niks gehoord :s Blijkbaar duurt iets op een rijtje zetten bij hem nogal lang. Snap dat niet, als je gewoon naar je gevoel luistert dan weet je toch gauw genoeg hoe het zit, wat je wil? Ben op het moment gewoon heel erg boos, omdat hij me zo laat zitten! en stel dat hij nu zou bellen neem ik lekker niet eens op! Hij bekijkt het maar even! (goed eigenlijk van me hè?! haha)
En hoe is het met jou? En je therapie?
liefs
nee nog steeds niks gehoord :s Blijkbaar duurt iets op een rijtje zetten bij hem nogal lang. Snap dat niet, als je gewoon naar je gevoel luistert dan weet je toch gauw genoeg hoe het zit, wat je wil? Ben op het moment gewoon heel erg boos, omdat hij me zo laat zitten! en stel dat hij nu zou bellen neem ik lekker niet eens op! Hij bekijkt het maar even! (goed eigenlijk van me hè?! haha)
En hoe is het met jou? En je therapie?
liefs
woensdag 14 januari 2009 om 16:06
Hoi Bloemenmeisie
Dat vind ik goed van je! het geeft aan dat je sterker wordt en dat je je eigenlijk al wel hebt voorbereid op.. dat is opzich wel goed... mocht het dan gebeuren dan ben je er in elkgeval op voorbereid.
Ik heb vandaag een rotdag! het besef dat ik in één jaar tijd niks opgeschoten ben, ik door deze manier van leven mn relatie, mn opleiding en mn toekomst op het spel zet en het het feit dat in bang ben dat ze me me zal verlaten omdat ik teveel plak... en dan vanmorgen het hele verhaal over mn verleden en de mogelijke oorzaken nog evenweer opgerateld bij mn oude psyg en vanmiddag bij mn nieuwe voor 2e weer maakt dat ik nu ontzettend boos opmezelf ben, boos ben op alles wat het veroorzaakt... ik voel me moe en alleen..... ik weet het echt even niet meer.... hoe kan ik nou een normaal leven leiden als dit me continu blijft kwellen... hoe kan ik nou met andere dingen bezig zijn als dat stoorzendertje continu zegt; "stel je voor dat" ik ben gewoon helemaal op.......................
Dat vind ik goed van je! het geeft aan dat je sterker wordt en dat je je eigenlijk al wel hebt voorbereid op.. dat is opzich wel goed... mocht het dan gebeuren dan ben je er in elkgeval op voorbereid.
Ik heb vandaag een rotdag! het besef dat ik in één jaar tijd niks opgeschoten ben, ik door deze manier van leven mn relatie, mn opleiding en mn toekomst op het spel zet en het het feit dat in bang ben dat ze me me zal verlaten omdat ik teveel plak... en dan vanmorgen het hele verhaal over mn verleden en de mogelijke oorzaken nog evenweer opgerateld bij mn oude psyg en vanmiddag bij mn nieuwe voor 2e weer maakt dat ik nu ontzettend boos opmezelf ben, boos ben op alles wat het veroorzaakt... ik voel me moe en alleen..... ik weet het echt even niet meer.... hoe kan ik nou een normaal leven leiden als dit me continu blijft kwellen... hoe kan ik nou met andere dingen bezig zijn als dat stoorzendertje continu zegt; "stel je voor dat" ik ben gewoon helemaal op.......................
woensdag 14 januari 2009 om 16:35
hmmm.. Ja, moeilijk. Maar helemaal niks opgeschoten zal toch niet, je bent ermee bezig en dat is toch iets! Alleen voelt het misschien nu alsof er niks verandert. En waarom ben je boos op jezelf? Het is niet jouw schuld! Maar snap dat het wel heel frustrerend is.
Je schreef dat jullie binnenkort gaan samenwonen. Dat klinkt wel heel positief! (hoewel ik het ook wel errug snel vind al, maar dat hoeft op zich niks uit te maken) Wiens idee was het? Wat vindt zij ervan?
En wat is volgens jou "teveel plakken"? Hoe vaak bellen/smsen jullie? En komt dat dan alleen van jouw kant?
Tja, het is vermoeiend he! Heb je het er wel eens met haar over gehad? Misschien kan ze je helpen?
(sorry als ik vragen stel die je misschien eerder al ergens had geschreven, maar is zo'n groot topic, heb niet alles onthouden..)
Je schreef dat jullie binnenkort gaan samenwonen. Dat klinkt wel heel positief! (hoewel ik het ook wel errug snel vind al, maar dat hoeft op zich niks uit te maken) Wiens idee was het? Wat vindt zij ervan?
En wat is volgens jou "teveel plakken"? Hoe vaak bellen/smsen jullie? En komt dat dan alleen van jouw kant?
Tja, het is vermoeiend he! Heb je het er wel eens met haar over gehad? Misschien kan ze je helpen?
(sorry als ik vragen stel die je misschien eerder al ergens had geschreven, maar is zo'n groot topic, heb niet alles onthouden..)
woensdag 14 januari 2009 om 17:07
voor iets minder als een jaar geleden ben ik bij mn psyg terecht gekomen, een paar weken later ging mn relatie uit.. daarna ben ik eigenlijk vrij snel weer opgekrabbeld en zonder al te veel moeite verder gegaan met mn leven. heb daarna nog een aantal korte relatie`s gehad en dat ging goed, dacht dus dat ik er overheen was, dat ik het beheerste. nu ik sinds een maand een nieuwe relatie heb kom ik er achter dat ik me zwaar vergist heb daarin, nee ik ben geen stap vooruit gegaan mischien ben ik zelfs nog wel verder terug gevallen als eerst... mn psyg gaf vandaag ook al aan dat ik achteruit gegaan ben in verhouding tot vorige week... bij de gene waar ik de emdr ga doen (mn 2e psyg) heb ik vandaag een intake gehad, volgende week begin ik daar echt mee
tja het samenwonen gaat redelijk snel... maar ik ben er aan toe en alleen op die manier krijg ik ook daadwerkelijk een beetje controle overmezelf. dit is een keuze van ons beiden.
voor wat betreft het vele bellen smsse we belle sms en msnen toch zeker een uur of 5 per dag. ook dit komt van twee kanten...
en ondanks dat ben ik toch bang dat ik het verpruts, en dat zal op deze manier zeker ook gaan gebeuren. ik heb geen controle over de angst.
Het is mn eigen schuld dat ik er geen oplossing voor vind, iedereen kan met oplossingen komen maar ik ben de gene die het moet doen, en dat werkt bij mij dus niet.. als ik mezelf dwing om niet aan haar te denken wordt ik boos opmezelf en op anderen... die begin ik dan af te snauwen..
heel lastig dus....
liefs
tja het samenwonen gaat redelijk snel... maar ik ben er aan toe en alleen op die manier krijg ik ook daadwerkelijk een beetje controle overmezelf. dit is een keuze van ons beiden.
voor wat betreft het vele bellen smsse we belle sms en msnen toch zeker een uur of 5 per dag. ook dit komt van twee kanten...
en ondanks dat ben ik toch bang dat ik het verpruts, en dat zal op deze manier zeker ook gaan gebeuren. ik heb geen controle over de angst.
Het is mn eigen schuld dat ik er geen oplossing voor vind, iedereen kan met oplossingen komen maar ik ben de gene die het moet doen, en dat werkt bij mij dus niet.. als ik mezelf dwing om niet aan haar te denken wordt ik boos opmezelf en op anderen... die begin ik dan af te snauwen..
heel lastig dus....
liefs
woensdag 14 januari 2009 om 17:38
Ja, je moet er idd controle over proberen te krijgen. Dat kan je ook alleen zelf doen. Maar als je nou eens probeert het van een andere kant te zien: ipv steeds te zeggen "ik mag er niet aan denken", juist dingen te gaan doen waardóór je er ook even niet aan denkt. Misschien helpt dat? Als je aan het werk bent, gaat het dan beter bijvoorbeeld? En het is op zich helemaal niet verkeerd om de hele dag aan je vriendinnetje te denken als je verliefd bent! Ik hoop toch ook wel dat mijn vriendje dat toch ook doet... Als je steeds jezelf straft met die gedachten dan wordt het iets negatiefs, en dan ga je je misschien juist zorgen maken om dingen die er niet zijn. Probeer positief te denken. (ik probeer nu ook maar wat hoor! Gek genoeg kan ik dit soort dingen wel tegen anderen zeggen, terwijl ik het voor mezelf niet weet en nu net ook weer een potje heb zitten huilen om mijn vriendje...)
En je zegt dat je meer controle over jezelf krijgt als jullie samenwonen. Dit bedoel ik echt helemaal niet lullig hoor, maar is het misschien niet ook onbewust dat je meer "controle" over háár krijgt, of misschien is dat het verkeerde woord, maar snap je wat ik bedoel? Verder vind ik het super voor je hoor dat je gaat samenwonen, ik liep na een paar weken ook al over dat soort dingen te dromen!
nou sterkte!
En je zegt dat je meer controle over jezelf krijgt als jullie samenwonen. Dit bedoel ik echt helemaal niet lullig hoor, maar is het misschien niet ook onbewust dat je meer "controle" over háár krijgt, of misschien is dat het verkeerde woord, maar snap je wat ik bedoel? Verder vind ik het super voor je hoor dat je gaat samenwonen, ik liep na een paar weken ook al over dat soort dingen te dromen!
nou sterkte!
donderdag 15 januari 2009 om 17:29
Nou de woensdag is gelukkig weer voorbij (en de donderdag inmiddels ook bijna) en wat ben ik blij! Zo erg als het gisteren was heb ik het nog nooit mee gemaakt! of het nu kwam door de gesprekken met de 2 psygs weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat het me me behoorlijk gekweld heeft.
Ondanks dat ik er vandaag nog wel een beetje last van had moet ik zeggen dat het gevoel van controle weer een heelstuk meer aanwezig was en dat ik de angst nog heel licht voelde. mischien komt het wel omdat ik haar morgen al weer zie, maar ik ben blij om even tot rust te kunnen komen.
nu is het hopen dat ik dit gevoel kan behouden en vanuit hier weer verder omhoog kan klimmen naar het niveau van 2 maanden terug. De dag van gisteren hoop ik maar snel te gaan vergeten!
liefs en een fijn weekend toegewenst.
Ondanks dat ik er vandaag nog wel een beetje last van had moet ik zeggen dat het gevoel van controle weer een heelstuk meer aanwezig was en dat ik de angst nog heel licht voelde. mischien komt het wel omdat ik haar morgen al weer zie, maar ik ben blij om even tot rust te kunnen komen.
nu is het hopen dat ik dit gevoel kan behouden en vanuit hier weer verder omhoog kan klimmen naar het niveau van 2 maanden terug. De dag van gisteren hoop ik maar snel te gaan vergeten!
liefs en een fijn weekend toegewenst.
donderdag 15 januari 2009 om 18:13
Wat goed om te horen dat het vandaag beter gaat djap! En ook een fijn vooruitzicht dat je haar morgen weer ziet! Ga zo door! Gek dat een gevoel zo ineens kan omslaan he? Heb ik ook, de ene dag heb je echt een rotdag, en de dag erna ga je je dan soms zelfs afvragen waarom je je nou gisteren zo rot voelde. En idd op 1 dag 2 psygs hakt er ook wel in!
Nou fijn weekend alvast met je vriendinnetje!
Ik hoop dat mijn weekend ook nog een beetje leuk gaat worden, heb expres gewacht tot morgen met vragen of m'n vriendje al aanspreekbaar is, want ik ga maar van het ergste uit en dan heb ik het weekend vrij om te janken, haha!
liefs
Nou fijn weekend alvast met je vriendinnetje!
Ik hoop dat mijn weekend ook nog een beetje leuk gaat worden, heb expres gewacht tot morgen met vragen of m'n vriendje al aanspreekbaar is, want ik ga maar van het ergste uit en dan heb ik het weekend vrij om te janken, haha!
liefs
donderdag 15 januari 2009 om 18:14
Hoi allemaal,
hier onder nog even de songtekst van een liedje van Bouwdewijn de groot, vind m erg mooi en denk dat ie wel een beetje op ons slaat.
Nu hoef je nooit je jas meer aan te trekken,
en te hopen dat je licht het doet,
laat buiten de stormwind nu maar razen in het donker,
want binnen is het warm en licht en goed,
hand in hand naar buiten kijken waar de regen valt,
ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen,
en ik ken je diepste angst
want je kunt niet zeker weten en alles gaat voorbij,
maar ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij
en als je 's morgens opsta ben ik bij je,
en misschien heb ik al thee gezet,
en als de zon schijnt buiten gaan we lopen door de duinen en als het regent gaan we terug in bed.
Uren langzaam wakker word,
en zwevend door de tijd,
ik zie het licht door de gordijnen, en ik weet, 't verleden geeft geen zekerheid
want je kunt niet zeker weten en alles gaat voorbij,
maar ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij
ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij
ik doe de lichten uit ,
en de kamer word nu donker,
een straatlantaarn buiten geeft wat licht,
en de dingen in de kamer worden vrienden die gaan slapen,
de stoelen staan te wachten op ontwijk,
en morgen word ik wakker met de geur van brood en honing de glans van gouden zonlicht in jou haar,
en de dingen in de kamer, ik zeg ze welterusten,
vanavond gaan we slapen en morgen zien we wel,
maar de dingen in de kamer zouden levenloze dingen zijn
zonder jou,
en je kunt niet zeker weten,
want alles gaat voor bij maar ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof in jou en mij
ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof in jou en mij
en je kunt niet zeker weten want alles gaat voorbij
maar ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof in jou en mij
ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof in jou en mij
hier onder nog even de songtekst van een liedje van Bouwdewijn de groot, vind m erg mooi en denk dat ie wel een beetje op ons slaat.
Nu hoef je nooit je jas meer aan te trekken,
en te hopen dat je licht het doet,
laat buiten de stormwind nu maar razen in het donker,
want binnen is het warm en licht en goed,
hand in hand naar buiten kijken waar de regen valt,
ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen,
en ik ken je diepste angst
want je kunt niet zeker weten en alles gaat voorbij,
maar ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij
en als je 's morgens opsta ben ik bij je,
en misschien heb ik al thee gezet,
en als de zon schijnt buiten gaan we lopen door de duinen en als het regent gaan we terug in bed.
Uren langzaam wakker word,
en zwevend door de tijd,
ik zie het licht door de gordijnen, en ik weet, 't verleden geeft geen zekerheid
want je kunt niet zeker weten en alles gaat voorbij,
maar ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij
ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij
ik doe de lichten uit ,
en de kamer word nu donker,
een straatlantaarn buiten geeft wat licht,
en de dingen in de kamer worden vrienden die gaan slapen,
de stoelen staan te wachten op ontwijk,
en morgen word ik wakker met de geur van brood en honing de glans van gouden zonlicht in jou haar,
en de dingen in de kamer, ik zeg ze welterusten,
vanavond gaan we slapen en morgen zien we wel,
maar de dingen in de kamer zouden levenloze dingen zijn
zonder jou,
en je kunt niet zeker weten,
want alles gaat voor bij maar ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof in jou en mij
ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof in jou en mij
en je kunt niet zeker weten want alles gaat voorbij
maar ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof in jou en mij
ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof in jou en mij
donderdag 15 januari 2009 om 19:10
Mwah... vandaag ging het wel redelijk, gewerkt en daardoor even afleiding. Op zich vannacht ook tot mijn verbazing goed geslapen. Maar ik geloof dat ik dit niet lang meer kan volhouden. Ik wil hem echt snel spreken. En ik ben echt heel erg bang dat het over is.
En ik zit ook maar steeds te denken: maar waarom deed ie toen dit en zei hij toen dat? (dus de momenten toen alles nog helemaal leuk was) Waarom deed ie toen zo'n moeite voor mij terwijl hij blijkbaar nu dus heeft bedacht dat ie me niet leuk vindt?
Denk dat ik m zo maar even ga smsen. Stel het steeds uit, omdat ik bang ben voor het definitieve verhaal.
Ja, oké, let's do it. Ik ga m nu smsen! (bellen durf ik namelijk niet!)
En ik zit ook maar steeds te denken: maar waarom deed ie toen dit en zei hij toen dat? (dus de momenten toen alles nog helemaal leuk was) Waarom deed ie toen zo'n moeite voor mij terwijl hij blijkbaar nu dus heeft bedacht dat ie me niet leuk vindt?
Denk dat ik m zo maar even ga smsen. Stel het steeds uit, omdat ik bang ben voor het definitieve verhaal.
Ja, oké, let's do it. Ik ga m nu smsen! (bellen durf ik namelijk niet!)
donderdag 15 januari 2009 om 20:12
Hey Bloemenmeisje,
Ja ik ben ook in therapie geweest en dat heeft me wel veel geholpen. Ik ben nog steeds in therapie maar ga nu nog maar 1x in de vier maanden ofzo. Tis ook niet meer dat ik het hard nodig heb maar is wel fijn. De laatste keer, eergisteren, hadden we het nog over mijn verlatingsangst. Gezegd dat ik soms kwetsbaar word omdat ik zoveel van hem hou. Ze zegt ja maar zoveel hou je ook van je moeder of zusje...ja dat is ook zo maar daar voel ik die 'angst' en kwetsbaarheid ook niet bij...Ook dat ik vaak afstand neem als het besef dat ik zoveel van hem hou me even teveel wordt. Dat is niet de goede manier zei ze, maar probeer te leren dragen dat je zoveel van hem houdt, accepteren dat dit zo is, er doorheen gaan. Moet zeggen dat dit ook wel goed is, weglopen helpt helemaal niet ( geeft alleen maar problemen en brengt me in de war) en het gaat steeds beter. Gewoon ook af en toe nog aan mezelf denken, dat ik niet hoef te zwelgen in mijn liefde voor hem!
Ach ja, hee maar klinkt niet zo leuk dat met je vriendje! Weet je al meer? Hoop niet voor je dat het uit gaat maar eerlijk gezegd klinkt het wel een beetje zo. Misschien maar beter ook dat je van zo'n drol af bent, als iemand zelfs te slap is om gewoon te zeggen waar het op staat, sorry hoor maar dan houdt hij jou expres in onzekerheid, lekker egoïstisch! Hij wacht net zo lang tot jij er weer over begint omdat hij dat niet durft of geen zin in heeft....tja erg onvolwassen!
Meid, gebruik die tijd om lekker tijd aan jezelf te besteden, ga lekker shoppen, naar de kapper en neem een lekker masker/ bad etc. Verwen jezelf, je bent de moeite waard, dat hij dat niet inziet is een gemis voor hem!
Hee en DJAP, logisch dat zo'n dag met twee sessies zo zwaar was, vind 1 sessie ook altijd heftig! Ik heb ook EMDR gehad...alleen heb niet het idee dat het bij mij iets heeft gedaan, was ook eigenlijk wat te laat denk ik, had eerder moeten plaatsvinden en had ook niet te maken met de verlatingsangst. Vond het wel erg zwaar, kon daarna echt even geen prikkels verdragen leek wel. Niet om je bang te maken hoor! Maar op dat moment voelde ik me ook al niet sterk. Hoop echt voor je dat het bij jou gaat helpen, er zijn wel veel positieve resultaten over bekend! Hee en wel goed teken dat je vriendin bij je in wilt trekken, maar 5 uur per dag sms'en/ bellen, wow! Dat is wel veel! Veel succes met de therapie en kop op! Ooit gaat het beter worden, je moet gewoon eerst dingen uit je verleden een plek kunnen geven, eerder zal het ook niet beter KUNNEN gaan, op zich logisch. Daar ben je nu al goed mee bezig dus ik heb er wel vertrouwen in hoor!
Ja ik ben ook in therapie geweest en dat heeft me wel veel geholpen. Ik ben nog steeds in therapie maar ga nu nog maar 1x in de vier maanden ofzo. Tis ook niet meer dat ik het hard nodig heb maar is wel fijn. De laatste keer, eergisteren, hadden we het nog over mijn verlatingsangst. Gezegd dat ik soms kwetsbaar word omdat ik zoveel van hem hou. Ze zegt ja maar zoveel hou je ook van je moeder of zusje...ja dat is ook zo maar daar voel ik die 'angst' en kwetsbaarheid ook niet bij...Ook dat ik vaak afstand neem als het besef dat ik zoveel van hem hou me even teveel wordt. Dat is niet de goede manier zei ze, maar probeer te leren dragen dat je zoveel van hem houdt, accepteren dat dit zo is, er doorheen gaan. Moet zeggen dat dit ook wel goed is, weglopen helpt helemaal niet ( geeft alleen maar problemen en brengt me in de war) en het gaat steeds beter. Gewoon ook af en toe nog aan mezelf denken, dat ik niet hoef te zwelgen in mijn liefde voor hem!
Ach ja, hee maar klinkt niet zo leuk dat met je vriendje! Weet je al meer? Hoop niet voor je dat het uit gaat maar eerlijk gezegd klinkt het wel een beetje zo. Misschien maar beter ook dat je van zo'n drol af bent, als iemand zelfs te slap is om gewoon te zeggen waar het op staat, sorry hoor maar dan houdt hij jou expres in onzekerheid, lekker egoïstisch! Hij wacht net zo lang tot jij er weer over begint omdat hij dat niet durft of geen zin in heeft....tja erg onvolwassen!
Meid, gebruik die tijd om lekker tijd aan jezelf te besteden, ga lekker shoppen, naar de kapper en neem een lekker masker/ bad etc. Verwen jezelf, je bent de moeite waard, dat hij dat niet inziet is een gemis voor hem!
Hee en DJAP, logisch dat zo'n dag met twee sessies zo zwaar was, vind 1 sessie ook altijd heftig! Ik heb ook EMDR gehad...alleen heb niet het idee dat het bij mij iets heeft gedaan, was ook eigenlijk wat te laat denk ik, had eerder moeten plaatsvinden en had ook niet te maken met de verlatingsangst. Vond het wel erg zwaar, kon daarna echt even geen prikkels verdragen leek wel. Niet om je bang te maken hoor! Maar op dat moment voelde ik me ook al niet sterk. Hoop echt voor je dat het bij jou gaat helpen, er zijn wel veel positieve resultaten over bekend! Hee en wel goed teken dat je vriendin bij je in wilt trekken, maar 5 uur per dag sms'en/ bellen, wow! Dat is wel veel! Veel succes met de therapie en kop op! Ooit gaat het beter worden, je moet gewoon eerst dingen uit je verleden een plek kunnen geven, eerder zal het ook niet beter KUNNEN gaan, op zich logisch. Daar ben je nu al goed mee bezig dus ik heb er wel vertrouwen in hoor!
donderdag 15 januari 2009 om 21:39
Ja, ben idd bezig om zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen. Al is het maar omdat ik het anders gewoon niet trek. Ga maar steeds heel vroeg naar bed, het vreet energie. En idd ben naar yoga en zonnebank geweest!
Maar heb inmiddels wel wat van reactie gehad(!!) Ik zie hem het weekend... maar verder ben ik niet veel wijzer nog. Wel nu iets van opgelucht, voor even, tot ik hem weer zie. En dan maar er het beste van proberen te maken. Ga nu maar proberen er even niet aan te denken en te slapen...
liefs
Maar heb inmiddels wel wat van reactie gehad(!!) Ik zie hem het weekend... maar verder ben ik niet veel wijzer nog. Wel nu iets van opgelucht, voor even, tot ik hem weer zie. En dan maar er het beste van proberen te maken. Ga nu maar proberen er even niet aan te denken en te slapen...
liefs
