Het Verlatingsangst-topic

Oke nog even geduld dus....goed dat je leuke dingen hebt gedaan! Ik vind dat hij je dit weekend ook echt wel duidelijkheid mag geven, anders moet je het eisen hoor!

Succes.

Hoi Bloemenmeisje en Curlycurly,



Bloemenmeisje:

Ik ben het helemaal eens met curlycurly!

jij hebt nu ook recht op een antwoordt, een eerlijk antwoord!

ik wens je in elkgeval heel veel sterkte toe!



Curlycurly:

Het voordeel en het probleem is dat mijn vriendin me ook ontzettend mist, daardoor smssen en bellen en msnen we ook zoveel, helaas werkt dit uiteindelijk voor mij negatief. Door op deze manier door te gaan wordt het wanneer ze toch wat meer tijd voor zich zelf wil een stuk moeilijker voor mij dan het nu al is soms. Ik heb woensdag nog geen echte EMDR sessie gehad! het was puur een intake. eerder die dag had ik een gesprek met mn psyg waar ik inmiddels een jaar loop. Woensdag kwam alles gewoon bij elkaar en dat maakte dat ik me zo ontzettend rot voelde. Het is nu weekend en mn vriendin zit lekker op de bank tv te kijken, gisteren kwam is ze hier aangekomen. morgen gaat ze weer naar huis. Ondanks dat het nog niet zover is voel ik dat ik me er nu al een beetje druk om maak. Best raar eigenlijk. Het zal dus nog een zware tijd gaan worden vrees ik en dat terwijl ik er vast van overtuigt was dat ik het had overwonnen.



Liefs

Ik kom even verslag doen. Helaas heel slecht nieuws, maar niet geheel onverwacht. Hij heeft het uitgemaakt. Hij kwam hier en vertelde het meteen. Ik heb zijn verhaal aangehoord en eigenlijk snap ik hem heel goed. En ik heb echt zo erg gehuild. Hij was ook eigenlijk heel lief voor, maar dat maakt het nog veel moeilijker. De reden was dat hij een bepaald gevoel niet had, iets wat je wel moet hebben om verliefd op iemand te kunnen zijn. En ja, ik kan dan met allemaal tegen argumenten komen, maar zijn uitleg was ook eigenlijk heel helder. Het gevoel moet er van 2 kanten zijn.

Uiteindelijk is ie maar weggegaan, want verder kan hij me toch niet troosten. Pff, heb wel steun aan vriendinnen gelukkig, maar nu zit ik ff heel zielig alleen thuis, en moet hier dus maar even m'n verhaal opschrijven, helpt een klein beetje.



Hoe gaat het met jullie? Oh Djap, wat heerlijk, lekker een heel weekend samen met je vriendin! Geniet ervan! En maak je geen zorgen als ze morgen weer weggaat! Het zit geloof ik wel goed met jullie!

Fijne avond nog.



liefs

Hallo,



Als eerste......wat ontzettend vervelend voor je Bloemenmeisje, ik herken het!



En als tweede....ik heb net wat berichten gelezen en ook hierin herken ik veel dingen waar ik zelf ook erg mee zit (wel prettig om te lezen dat er meer mensen zijn dit hebben, maakt dat ik me minder "raar" voel) en dus wil ik graag vragen of jullie nog iemand kunnen gebruiken op dit topic?

hey Szara,



Tuurlijk, welkom, haha! Ik vind het ook fijn dat er zo ontzettend veel mensen hetzelfde hebben. Dacht eerst ook dat ik heel raar was. Maar het is dus eigenlijk iets heel 'normaals'.

Vertel eens, heb jij op het moment een vriendje?



Met mij gaat het nu even niet zo goed. Misschien is het een beetje off-topic, want ik heb nu dus geen relatie meer en dus ook geen verlatingsangst... hoewel, ik heb nu wel last van 'verlatingsverdriet'... Ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken en dat gaat op zich best goed, iedereen leeft met me mee, maar nu zit ik, na een hele gezellige avond met familie die kwam eten, weer helemaal alleen en dan komt dat verdriet weer tevoorschijn. Misschien is het overdreven en moet ik me niet aanstellen, want ik had 'maar' 3 maanden wat met hem, en we woonden bij lange na nog niet samen, dus ik was ook wel gewend om alleen te zijn. Maar toch voel ik me nu echt zo alleen, en zielig. Ik zou nu zo graag even zijn sterke armen om me heen willen en dat hij me troost... maar dat kan niet. Hij kan me niet troosten. Ik ben echt zo verdrietig, sorry hoor, moet het even kwijt.

Maar Szara, vertel gerust je verhaal als je daar behoefte aan hebt!



liefs

Zit nog na te denken. Wat ik gister allemaal leek te snappen wat hij vertelde, nu snap ik het gewoon even niet meer. Hoe kan het toch dat de ene nog heel veel gevoelens heeft en de ander helemaal niet? Ik vind dat zoiets geks. En híj was degene die aan mij 'verkering' vroeg, ik zei ja. En nu is híj ook weer degene die zomaar de beslissing neemt om het uit te maken. Ik bedoel, ik begrijp en respecteer hem echt, maar hoe kan je nou zomaar zo'n rigoureuze beslissing nemen, gewoon zomaar, hoppa!? "Ik maak het uit!" Hij heeft er weken over lopen piekeren en nadenken, maar heeft mij er niet in betrokken, we konden er dus niet samen over nadenken, en samen besluiten om te stoppen. Hij kwam er pas mee toen hij het besluit al genomen had.

Ik vind dit zo moeilijk.

(sorry als ik alweer off-topic ben!)

Bloemenmeisje,



Lees net je berichtjes, Je hebt dus niet een bepaald goed weekend gehad! vind het zwaar klote voor je, maar aan de andere kant: als hij eenzijdig die beslissing wenst te nemen dan is ie je niet eens waard, ik vind dat ie je er best bij had mogen betrekken. En eh lieve schat je bent hier ALTIJD welkom of je nou wel of niet een vriendtje hebt! dus aub geen gesorry meer over het feit dat je off-topic bent!! Je zult de komende dagen gaan merken dat je het langzaam gaat verwerken.. en daarna zul je je zelfs een heleboel beter gaan voelen (hoe raar het ook klinkt) toen ik vrijgezel was voelde ik me gelukkiger doordat ik meer mezelf kon zijn en niet geleefd werd door 24 uur per dag angst. ik adviseer je dan ook zeker om zowiso bij je psyg te blijven en de komende tijd veel te praten en na te denken. Ik hoop dat je ook nu wel gewoon hier blijft posten meid!



heel veel liefs en sterkte

Dank je wel Djap, voor je lieve berichtje.

Ik heb nu ook nog een zware griep te pakken, dus zit gedwongen binnen en dan voel ik me zo ontzettend alleen. Ben alleen maar aan het terug denken, aan wat voor lieve dingen hij allemaal zei een deed in het begin. Hoe kan dat nou ineens weg zijn?

Af en toe voelt het ook alsof ik soort verdoofd ben ofzo. Dan zie ik het ineens alsof het een film is waar ik zelf niet in zet. Het is heel onwerkelijk. Hij heeft me echt zo ontzettend veel pijn gedaan.

Hij was zo leuk, echt alles aan hem vond/vind ik leuk. En stiekem zag ik het al helemaal voor me hoe we later ooit zouden gaan samenwonen en kinderen krijgen. Het voelde gewoon perfect. Hoe kan hij dan ineens niet meer verliefd zijn?

Ik wil het hem vragen. Maar denk dat ik beter even nog maar geen contact moet zoeken. Hij zei wel dat ik hem altijd kan bellen als er wat is, en dat we mekaar over een tijdje heus nog wel eens zien, maar dat dat nu misschien even niet zo verstandig is. Nou liggen er nog wat kleine spulletjes van mij bij hem thuis, dus dacht, misschien dat ik onder het mom van dat ophalen, over een weekje ofzo eens langs kan gaan bij hem. Ik wil er gewoon nog met hem over praten.

Straks ga ik weer naar m'n thearpeut dus ik hoop dat dat ook helpt.

Hoi Bloemenmeisje,



nou komt alles in één keer dus. het zit je dus even niet mee. als het goed is heb je van me een maitje ontvangen met daar in een msn. als je wilt mag je me toevoegen. als er dan wat is kun je altijd even tegen me aanpraten. voor wat betreft het langs gaan, daar zou ik idd op dit moment nog even mee wachten, laat het voor jezelf even afzakken, anders kwel je jezelf er alleen maar mee.



liefs

Beste Szara,



Natuurlijk ben je hier welkom!

Hoop snel meer van je te horen.



liefs

Hey Bloemenmeisje,



Wat rot voor je zeg! Tja het gevoel moet idd van twee kanten komen...ja ook al is het drie maanden kan evengoed erg pijn doen! Blijkbaar waren jullie gewoon niet voor elkaar bestemd en heeft het zo moeten lopen. Tis niet erg troostend maar als je gelooft dat dingen met een reden gebeuren misschien wel.

In ieder geval sterkte en beterschap!



Djap, ik herken je gevoel wel dat je al baalt als het afscheid eraan zit te komen, heb een tijd een vriend gehad die verderop woonde en toen had ik dat ook, erg lastig ja! Probeer van het moment te genieten dat jullie samen zijn, concentreer je op dat wat er op dat moment is en geniet daar intens van ipv steeds te denken aan wat er nog komen gaat...Het klinkt idd goed tussen jullie, ook fijn dat zij jouw zo mist! Miss heeft ze wel hetzelfde! haha dat zou mooi zijn, twee mensen met verlatingsangst bij elkaar! Maar goed, dan wordt het wel afkicken als de ergste beginkriebels minder worden maar dan heb je weer meer andere dingen die je deelt. Wie weet gaan jullie in de toekomst wel langer bij elkaar slapen of zelfs samenwonen en dat scheelt ook wel! Bij mij helpt het wel als ik mijn vriend om me heen heb als ik me onzeker voel, dan kun je de bevestiging halen uit zijn gedrag zeg maar ipv uit smsjes, dat is toch anders. Succes met je EMDR, weet je al wanneer het gaat gebeuren?



Hee en Szara, tuurlijk is iedereen welkom hier! Idd het is wel troostend om te weten dat er veel mensen zijn met dat probleem.

Curlycurly,



het afscheid nemen is altijd moeilijk, maar niet half zo moeilijk als de rest van de week.... mn week bestaat alleen maar uit doordouwen... zo van gelukkig is het bijna morgen want dan is het bijna overmorgen en dan is het bijna zover.. heel irri en je bent ook met niks anders als dat bezig... en tegelijkertijd het besef dat je hiermee alles kunt verprutsen maakt dat je je nog meer wilt gaan vastklampen.... ik zit weer in de circel van angst... ik weet ook niet hoe ik dit nu moet gaan overwinnen, het enige dat een heel klein beetje effect lijkt te hebben is als ik me boos ga maken, maar dat heeft dan weer een negatief effect op alles en iedereen om me heen en dus oop indirect weer op mezelf. Als het goed is begin ik woensdag daadwerkelijk met mn eerste sessie EMDR... hoe eerder het zover is deste beter (want dan is het alweer bijna vrijdag, en zie ik mn meis weer) Samen wonen zal als alles goed gaat niet heel lang meer duren, wanneer ze haar rijbewijs heeft wil ze deze kant op... maar zelfs die wetenschap kan me niet gerust stellen. Ik ben echt als de dood dat ik het voor die tijd alweer verprutst heb... En dan wanneer we samen wonen... dan moet ik nog steeds goed oppassen, dat ik het niet alsnog verpruts. ze weet inmiddels dat ik bij een psyg loop ivm mn verleden. ik heb haar tussen neus en lippen door verteld hoe en waarom. maar volgens mij begrijpt ze de ernst van de situatie niet. Gisteren op weg vertelde ik haar dat ik best wel bang was om haar te verliezen.. waarop ze heel luchtig reageerde maar dat zijn we allemaal wel, eigenlijk had ik gehoopt dat ze zou gaan doorvragen. Maja wat kun je anders ook verwachten van iemand die het waarschijnlijk toch nooit helemaal zal snappen. Het is ook gewoon iets heel raars die verlatingsangst... Ben je vrijgezel, dan heb je nergens last van. voel je niks of niet zoveel voor iemand dan kun je er zelfs nog de ilussie dan kun je jezelf zelfs nog laten denken dat je erover heen bent dat je het overwonnen hebt en dat je het in een nieuwe relatie allemaal wel even anders gaat aanpakken, je weet waar je zwakte zit dus je zult dat varkentje wel eventjes wassen.. en dan komt het moment dat je daadwerkelijk weer echt verliefd bent. Dan merk je dat alles een illusie was en dat je nog net zo zwak bent als eerst. Heel frustrerend!



Ik zit nu thuis, voel me leeg... mn vriendin is nu aan het eten daarna spreken we elkaar weer op msn:S tja bij mn vrienden ben ik door de weeks al meer als een maand niet meer geweest.. die laat ik nu lopen, en waarom? voor iets dat als het voortbestemd was, het toch wel goed zou gaan.. en zo niet dan anderen zat... tja makkelijk gezegt, maar moeilijk gedaan.



soms zou ik mn echte vader (ik ken m niet, was al voorbij tussen mn moeder en hij toen ik geboren werd, hij is één van de mogelijke oorzaken) willen opzoeken, en m ik weet niet wat willen aandoen, gewoon omdat ik baal dat hij er nooit is geweest. omdat ie me nooit in zn armen heeft genomen en me nooit heeft geleerd hoe je met bepaalde dingen moet omgaan. en omdat hij nooit iets van zich heeft laten horen. nooit een teken heeft gegeven dat ie wel aan me dacht.



Het is een behoorlijk verhaal geworden, maar ik moest het weer even kwijt.



liefs

Bloemenmeisje:



Hoe is het trouwens vanmiddag gegaan?



Liefs

@curlygurly:

Ja ik geloof ook wel dat alles gebeurt met een reden, als een soort les waar je van leert, en waar je bij een volgende keer weer wat aan hebt. Maar toch, het voelde namelijk wel alsof het voorbestemd was, het klopte gewoon, ik had zo'n goed gevoel bij hem.



@Djap:

ja therapie ging wel goed, wel erover gehad, maar eigenlijk meer met andere dingen (mezelf) bezig geweest. Wat ook wel heel goed is.

Maar nu weer thuis en ik mis hem echt zo!

En ik heb je mailtje gekregen, dus kunnen we misschien eens msnen idd.

Hallo Allemaal,



Even een snel berichtje want ik moet zo naar mijn vierde groepstherapie-avond (Retta-training) om anders om te leren gaan met mijn gedachtes/gevoelens.



Zijn er misschien meer mensen die dit doen?



Bloemenmeisje, lees dat je ook nog is de griep hebt, lekker is dat dan NOT!Hopelijk gaat het snel weer wat beter en om antwoord op je vraag te geven.....nope ben single en dat vind ik voor nu wel eventjes best.Heb het druk zat met mezelf eigenlijk.



Ik ben er vandoor, tot laterssss

Ach lieve DJAP, vooral je laatste stukje ontroerd me. Ja, eigenlijk hunker je gewoon naar liefde, iets wat je nooit hebt gehad en wat je nu krampachtig probeert vast te houden bij je vriendin...In jou zit gewoon nog een klein jongetje...hoe zou je zelf reageren als een klein jongetje zich zo zou voelen? Zou je dan kwaad op hem worden? Nee, je zou hem waarschijnlijk in je armen willen sluiten. Je bent het waard om van te houden hoor! Probeer dat te voelen bij jezelf, probeer jezelf te troosten en te begrijpen dat het heel pijnlijk voor je is, door het te erkennen maak je het jezelf al makkelijker. Boos worden op jezelf is niet goed en dat heb je absoluut niet verdiend! Tis gewoon moeilijk en je vriendin zal de ernst niet begrijpen als ze niet zelf zoiets heeft meegemaakt/ gehad. Dat komt vanzelf wel naarmate jullie relatie zich meer zal verdiepen. Maar toch, probeer niet al je aandacht op haar te richten ook al is dat moeilijk, ga toch vaker naar je vrienden of ga eens langs familie,doe dingen die je ook deed als vrijgezel!

Door je alleen nog op haar te richten wordt je wereldje steeds kleiner en lijkt je bestaan straks zonder je vriendin onmogelijk omdat je dan niks meer hebt naast haar....Dus denk aan jezelf!



Szara, ik heb geen ervaring met die training.

Lieve Curlycurly,



je hebt gelijk, dat kleine jongetje heeft veel dingen meegemaakt.. veel liefde gemist en doet er nu alles aan om dat niet meer kwijt te raken. als vrienden nu vanavond zouden willen komen zou ik ze bewust afzeggen! zouden ze me daarop aanspreken dan zou ik beledigd zijn en waarschijnlijk boos worden. waarom? ik ben nu aan het msnne met mn vriendin en zij staan mijn geluk in de weg. die boosheid (=angst) is een gevoel ik beheers het niet, maar handel er wel naar. je zou dus idd kunnen stellen dat het kleine jongetje er alles maar dan ook alles aan doet om vast te houden wat het heeft. mn psyg zegt ook dat ik eens wat weer zelfvertrouwen moet hebben, maar dat lijk ik te verliezen wanneer ik echt om iemand geef.. heel raar....



liefs

Hee maar Djap, ik lees even wat jij en curlygurly schrijven, het is toch alleen maar heel leuk om ook met vrienden af te spreken? Ik zie de vriendschap met mijn vriendinnen ook als een soort 'liefde', tenminste, met m'n allerbeste vriendinnetjes. Maar ik snap het, als je je hele leven liefde tekort bent gekomen, en je die nu gevonden hebt, wil je meer en meer en meer. Maar misschien helpt het als je die liefde bij verschillende mensen probeert te vinden ipv alleen bij je vriendin. Dan sprijd je het zeg maar. En ik kan me voorstellen dat het voor jou vrienden ook niet leuk is als ze jou nooit meer zien. En dan kom je misschien ook makkelijker door de week heen, voor je je vriendin weer ziet.

En ik zou ook niet boos worden op jezelf. Ookal gaat dat waarschijnlijk vanzelf en is het moeilijk dat te veranderen.

Sterkte, en ga er gewoon een leuke week van maken!

Hoi Bloemenmeisje,

je hebt gelijk, i know maar het probleem is dat ik dat niet kan.

als ik elders ben dan ben ik er met mn hoofd niet bij en ben ik alleen maar bezig met haar en stel je voor dat......... het blijft dus eigenlijk een visieuze circel waarin alles om je heen stuk gaat door je eigen domme gedrag. best wel lastig dus.. ik zou graag genieten van de week, maar dat is gewoon heel moeilijk voor me.



Vind het echt klote voor je dat je hem mist, hoop dat je vrienden er nu echt voor je zijn meid! mocht er wat zijn je bent altijd welkom op dit topic en msn.



liefs

Djap, ik snap het. Maar wat is er op tegen om ook aan haar te denken als je bij je vrienden bent? Is toch ook heel logisch, je bent verliefd en dan denk je nog maar aan 1 ding, heel normaal! En wat ikzelf dan altijd leuk vind, is gewoon dingen vertellen aan ze over m'n vriendje, anderen waren dan ook nieuwsgierig en vonden het alleen maar leuk als ik dan met zo'n verliefde kop rondliep! Déél het met ze! Dat doen jongens toch ook met hun vrienden?? En daardoor steunen ze je ook weer als je het een keer moeilijk hebt! Zoals ik nu... Gelukkig is iedereen heel lief, ben natuurlijk ook dubbel zielig, aangezien ik ook nog griep heb

Ik hoop dat je wat aan mijn adviezen hebt, het is lastig, en je kunt je gedrag ook niet van de ene op de andere dag veranderen. Maar als je je er bewust van bent, dat is de eerste stap!

En weetje, ik zit nu bij een haptotherapeut (heb daar laatst een topic over geopend) en dat is ook heel goed als je dichter bij je eigen gevoel wil komen, je wordt je bewuster van jezelf en kan (hoop ik, ben pas 2 keer geweest) dan leren met bepaalde dingen om te gaan...

Nou ja, ben ook niet helemaal helder nu, dus laat het hier maar ff bij, ga zo slapen.

Sterkte nogmaals!

Eens met Bloemenmeisje! Tis moeilijk maar je moet toch echt gewoon doorzetten en met je vrienden afspreken, dan zit je maar met je hoofd bij haar, is idd niet zo gek hoor! Praat erover met je vrienden waar je mee zit, misschien kunnen zij je steunen. Echt hoor, afleiding zoeken helpt echt en laat je inzien dat je het ook leuk kunt hebben zonder je vriendin en DAAR krijg je nou juist zelfvertrouwen van! Dus kom op!

Tja, blijft het erbij dat ik het mega moeilijk vind om die stap te nemen, zelfs nu ik er alleen al aan denk doet het al pijn.

Gisteren avond vertelde mn vriendin me dat ze volgende week dinsdag met een vriend van haar uitgaat (datail: hij is helemaal weg van haar) ik was natuurlijk best wel geraakt en ook wel geraakt door dit bericht. stel je voor dat..... we hebben het er gisteren een behoorlijke tijd overgehad en ik heb haar vanaf het begin afaan gezegt dat ze niet op mijn reactie moest reageren en in dit opzicht gewoon moest gaan, ook al heb ik het er dan moeilijk mee. maar ondanks dat ben ik echt als de dood. het voelt gewoon niet goed:( hij doet er alles aan om dr te laten merken dat hij haar leuk vind. Volgende week dinsdagvond gaat dus een helse avond worden. en ja naar mn vrienden gaan... het gewoon doorzetten... sorry maar dat werkt gewoon bij mij niet.... ik kan het niet... Heb je hoogtevrees? zul je dan snel gaan bungeejumpen? of heb je een spinnenfobie? zul je dan snel een vogelspin op je hand nemen? NEE! je kijkt wel uit! want je handelt vanuit je innerlijke angst.. dat gene waarover je amper controle hebt.



liefs

PS:



2e probleem. ik ben een behoorlijk eigenwijs gevalletje..

maar dat hadden jullie zeker al gemerkt.

Haha, behóórlijk eigenwijs! Maar ik ben ook heel eigenwijs! Dus ik zeg: ga de confrontatie met die angst aan! Dat is ècht de enige manier om eroverheen te komen. Want (hopelijk blijf je de rest voor je leven met deze vriendin, maar..) al krijg je hierna nog 100 anderen, dit gaat niet over. Heel cru maar niemand kan die angst voor jou wegnemen, dat moet je ZELF doen. Maar misschien kan iemand je wel een heel klein beetje helpen. Neem 1 iemand, je allerbeste vriend ofzo, in vertrouwen. En laat hem je helpen, dat hij jou 'dwingt' om toch die ene avond even gezellig een biertje te gaan drinken. Al is het maar een uurtje. Misschien wordt je dan boos op hem, maar hij moet zich daar niet van laten weerhouden en je gewoon meesleuren. Of desnoods een half uur! Gewoon ergens dichtbij huis, zodat je heel snel weer thuis bent. Op een moment dat je vriendin bijv. ook even de deur uit is, dan kan je toch niet met haar msnen.

En wat ik ook denk, jouw vriendin zal jou alleen maar leuker gaan vinden als je vertelt wat je allemaal voor leuke dingen de afgelopen week gedaan hebt. Echt!

Probeer het! Of ga erover nadenken en bespreek het met je therapeut. Soms moet je gewoon even door een hele heftige pijn heen voordat je je beter voelt. Heel veel succes!

En ik kan me voorstellen dat het moeilijk is als je vriendin met die vriend een avond uitgaat. Maar ze is er toch heel open over? Als er iets aan de hand zou zijn, dan zou ze dat niet vertellen. Dus die avond zal idd even heel zwaar voor jou worden, maar je spreekt haar daarna gewoon weer en dan hoor je vanzelf hoe het was. Volgens mij heb jij een hele lieve vriendin en zij is ook helemaal gelukkig met jou, dus er is niks aan de hand!

En misschien is juist die avond een goeie om met vrienden af te spreken, thuis vreet je jezelf alleen maar op. Als je afleiding zoekt, gaat de tijd ook veel sneller.