Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
vrijdag 23 januari 2009 om 14:34
vrijdag 23 januari 2009 om 15:06
Gelukkig dat je baat hebt bij de anti-deressiva. Dit wil mijn huisarts me ook voorschrijven, maar wil er nog niet meteen aan. Ik heb gevraagd om een slaapmiddel of een rustgevend iets, wat ik in kan nemen alleen als het nodig is, maar dat wilde hij me niet geven. Ik heb in het verleden al eerder anti-depressiva gehad en ik ben erg gevoelig voor de bijwerkingen en ik vond het vervelend dat ik ook minder kon genieten van de leuke dingen. Aangezien ik nu wel het idee heb verder weg te zakken in de depressie zal ik misschien er toch wel beter aan doen. Op dit moment ga ik naar een haptotherapeut en naar maatschappelijk werk en wacht ik op de verwijzing van mn huisarts en maatschappelijk werkster naar een psycholoog. Toen ik 17 was ben ik vrijwillig opgenomen geweest en heb ik een therapie doorlopen. Dit was volgens de Transaktionele Analyse(iemand dit ook gedaan?) Hier heb ik ontzettend veel aan gehad. Ik vind het nog lastig om te weten wat mij nou goed doet. Soms is dat een stuk wandelen, even met vrienden eruit of een goed gesprek of even flink huilen..maar de volgende keer werkt dat juist weer niet. Wat ik ook graag doe is schilderen, als ik energie over heb dan trek ik de kwasten uit de kast en ga ik daarmee aan de slag. Ik vind het ook fijn als mijn vriend bij me is, maar vind het dan weer eng om te laten zien hoe ik me echt voel, vanwege het niet tot last willen zijn...we zijn nog niet zo lang samen. Hij is wel de persoon aan wie ik me het meest laat zien. Dus inderdaad het is wat je zegt dat we vaak het idee hebben het alleen te moeten doen, dat heb ik ook, is vrij hardnekkig..En ook wat je zegt om zoiets zwartwit te zien..dat herken ik ook. Ik wil er nog niet echt aan dat ik op dit punt aanbeland ben en echt hulp nodig heb. Ik weet daardoor niet meer waar ik nu sta als persoon. Ik haalde namelijk mijn zelfwaardering uit mijn werk en hoe anderen tegen me aankijken..en nu valt dat weg(voor een deel)..Heel goed eigenlijk natuurlijk, want de waardering zal uit mezelf moeten komen, maarja dat duurt nog wel even voor ik daar ben..
Luister naar je hart, want dat klopt
vrijdag 23 januari 2009 om 15:54
He meiden,
Wat een lieve reacties. Ik zit nu weer te huilen. Wat een klotedag. Ik hoop ontzettend dat jullie gelijk hebben dat dit een reactie is op de therapie en dat het daarom nu zo enorm heftig is. Zou dit echt mijn uppercontrolfreak zijn...? Ik weet het niet, het voelt niet zo, het voelt alleen maar als GROTE PANIEK.
Zelfs de kat rent nu weg van mijn gejank met hoge uithalen. (voel me daardoor nog slechter).
Sorry dat ik even niet inga op jullie verhalen. Dat komt nog, maar op dit moment ben ik kotsmisselijk van paniek.
Wat een lieve reacties. Ik zit nu weer te huilen. Wat een klotedag. Ik hoop ontzettend dat jullie gelijk hebben dat dit een reactie is op de therapie en dat het daarom nu zo enorm heftig is. Zou dit echt mijn uppercontrolfreak zijn...? Ik weet het niet, het voelt niet zo, het voelt alleen maar als GROTE PANIEK.
Zelfs de kat rent nu weg van mijn gejank met hoge uithalen. (voel me daardoor nog slechter).
Sorry dat ik even niet inga op jullie verhalen. Dat komt nog, maar op dit moment ben ik kotsmisselijk van paniek.
vrijdag 23 januari 2009 om 16:14
@Bollo heb je niet iets in huis dat je paniekreaktie mindert? Een soort pammetje of zo. Soms heb je dat even nodig om het gevoel te doorbreken en je lichaam en vooral je geest rust te geven. Je hoeft niet meteen een hele te nemen. Soms is een kwart al voldoende heb ik gemerkt.
@Jose, ik kan me voorstellen dat je niet meteen weer aan de ad wilt gaan. Kijk het nog even aan; je moet er misschien ook klaar voor zijn, maar je moet ook niet te bang zijn om weer medicijnen te nemen. Ik ben niet bekend met transaktionele analyse. Wat houdt dat precies in? Is het iets wat je nu ook nog kunt toepassen? Ik ga ook naar een haptotherapeut. Wat is jouw ervaring daarmee? Het helpt mij om meer balans tussen mijn gevoel en verstand te krijgen. Ik heb te lang op ratio geleefd en niet geluisterd naar het lijf. Dat probeer ik nu te veranderen.
Leuk dat je schildert. Wat voor dingen? Stillevens, landschappen of modern? Ik zelf vind plezier in het maken van muziek. Ik ben sinds mijn burn-out begonnen met saxofoon spelen. Ik werd geadviseerd iets alleen voor mezelf te zoeken en ben nu blij dat ik daarmee ben begonnen. Was een hele stap hoor. Zomaar via internet een leraar gezocht. Af en toe snap ik niet dat ik dat in die tijd heb gedurfd.
Maar soms is de depressie zo aanwezig dat zelfs muziek maken niet helpt.
@Jose, ik kan me voorstellen dat je niet meteen weer aan de ad wilt gaan. Kijk het nog even aan; je moet er misschien ook klaar voor zijn, maar je moet ook niet te bang zijn om weer medicijnen te nemen. Ik ben niet bekend met transaktionele analyse. Wat houdt dat precies in? Is het iets wat je nu ook nog kunt toepassen? Ik ga ook naar een haptotherapeut. Wat is jouw ervaring daarmee? Het helpt mij om meer balans tussen mijn gevoel en verstand te krijgen. Ik heb te lang op ratio geleefd en niet geluisterd naar het lijf. Dat probeer ik nu te veranderen.
Leuk dat je schildert. Wat voor dingen? Stillevens, landschappen of modern? Ik zelf vind plezier in het maken van muziek. Ik ben sinds mijn burn-out begonnen met saxofoon spelen. Ik werd geadviseerd iets alleen voor mezelf te zoeken en ben nu blij dat ik daarmee ben begonnen. Was een hele stap hoor. Zomaar via internet een leraar gezocht. Af en toe snap ik niet dat ik dat in die tijd heb gedurfd.
Maar soms is de depressie zo aanwezig dat zelfs muziek maken niet helpt.
vrijdag 23 januari 2009 om 17:28
vrijdag 23 januari 2009 om 17:31
Oh ja, ik heb net met werk gebeld.
Het valt op dat voordat ik aankondigde weg te gaan, de organisatie het heel druk had met mij te bellen en na aankondiging helemaal niet meer.
Het enige wat er in het gesprek werd gezegd dat ik nog handtekeningen e.d. moet zetten om alles officieel te maken. Heel empatisch... En volgende week hoef ik nog steeds neit te komen - alleen op donderdag. Wel word ik voor een flink percentage beter gemeld en miv februari voor 100%. In de nog lopende weken gaan we onderlinge afspraken maken wat ik wel/ niet ga doen.
Ik vind het wel raar allemaal. Hupsakee, opzouten..., komt het nu over. Ik ga nog maar even uitzoeken hoeveel vakantie-uren ik nog heb.
Het valt op dat voordat ik aankondigde weg te gaan, de organisatie het heel druk had met mij te bellen en na aankondiging helemaal niet meer.
Het enige wat er in het gesprek werd gezegd dat ik nog handtekeningen e.d. moet zetten om alles officieel te maken. Heel empatisch... En volgende week hoef ik nog steeds neit te komen - alleen op donderdag. Wel word ik voor een flink percentage beter gemeld en miv februari voor 100%. In de nog lopende weken gaan we onderlinge afspraken maken wat ik wel/ niet ga doen.
Ik vind het wel raar allemaal. Hupsakee, opzouten..., komt het nu over. Ik ga nog maar even uitzoeken hoeveel vakantie-uren ik nog heb.
vrijdag 23 januari 2009 om 17:55
Bollo, je weet dat ik het al heb meegemaakt, alleen was er bij mij echt een duidelijk knobbeltje te voelen. Wat Hiltje al gezegd heeft, als je ha iets had gevoeld of maar enige twijfel had, had ze je meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een mammografie e.d, zo heeft mijn ha dat ook gedaan. Echt waar, en we zeggen het niet alleen om jou gerust te stellen.
vrijdag 23 januari 2009 om 18:02
Prulletje: dank, dank en dank.
Wat zijn jullie lief vandaag.
Ik moet volgende week wel meer ritme geen aanbrengen om mijn angsten te minimaliseren. Want dit is niets zo.
Heb ook op internet opgezocht via allerlei huisartsnetwerken met casuistiek dat als er bij borstonderzoek geen maligniteit wordt verdacht, het onderzoek eventueel herhaald kan worden postmenstrueel. Bij verdenking dient er direct doorverwezen te worden.
Ik heb de pagina open laten staan zodat ik er bij elke zenuwvlieger op kan kijken.
Vwb mijn therapie in relatie tot dit is het wel zo dat ik moet accepteren dat er onzekerheden in het leven zijn. Je kan ziek worden, je kunt een ongeluk krijgen, je partner kan iets overkomen of je ouders, dieren gaan echt dood: iedereen gaat dood en de een wat eerder dan de ander.
En dat is verdomd moeilijk om te accepteren.
Wat zijn jullie lief vandaag.
Ik moet volgende week wel meer ritme geen aanbrengen om mijn angsten te minimaliseren. Want dit is niets zo.
Heb ook op internet opgezocht via allerlei huisartsnetwerken met casuistiek dat als er bij borstonderzoek geen maligniteit wordt verdacht, het onderzoek eventueel herhaald kan worden postmenstrueel. Bij verdenking dient er direct doorverwezen te worden.
Ik heb de pagina open laten staan zodat ik er bij elke zenuwvlieger op kan kijken.
Vwb mijn therapie in relatie tot dit is het wel zo dat ik moet accepteren dat er onzekerheden in het leven zijn. Je kan ziek worden, je kunt een ongeluk krijgen, je partner kan iets overkomen of je ouders, dieren gaan echt dood: iedereen gaat dood en de een wat eerder dan de ander.
En dat is verdomd moeilijk om te accepteren.
vrijdag 23 januari 2009 om 18:13
Hey Bollo, even iets anders, heb je al keuzes kunnen maken die voldoende zijn voor een 7 i.p.v. 10?
Vind het goed dat je de site open laat staan en weer even leest wat daar staat als je in de stress schiet. Probeer echt afleiding in iets te zoeken. Is je vriend inmiddels al thuis? Lekker samen eten koken of zo.
Vind het goed dat je de site open laat staan en weer even leest wat daar staat als je in de stress schiet. Probeer echt afleiding in iets te zoeken. Is je vriend inmiddels al thuis? Lekker samen eten koken of zo.
vrijdag 23 januari 2009 om 18:20
Ach Bollo, dat is gewoon zakelijk hoe LG is. Je zit toch ook niet echt te wachten op haar mee levendheid..... Ze nemen je heus niets kwalijk maar jij kiest voor jezelf (goof for you) en zij gaan ook weer verder....
Dat doe ik ook bij collega;s die weg gaan. Ik respecteer hun beslissing maar ga er niet veel energie meer in steken. No hard feelings, maar op werk heeft iedereen het druk.....
En over wat je huisarts heeft gedaan: zoals ik al eerder schreef: exact volgens het protocol. Geen verdenking van iets ernstigs bij jou!!! Neem jezelf ook niet kwalijk dat je nog in de paniek schiet. Waarschijnlijk inderdaad ook gevolg therapie.... Die hypochondrie zegt: jaja, ik laat me niet zomaar wegjagen.... en die hypochondrie is voor jou ook een gevoel van controle en iets in je vecht voor die controle...
Jose: als je eerder vervelende bijwerkingen had van AD of te veel afvlakte zou je kunnen overwegen om als het nodig is dit keer een ander middel te proberen....
Als je het zelf lukt is het prima... maar als je depressie teveel schade gaat aanrichten (langdurig niet kunnen werken bijvoorbeeld.... dan is het toch wat om ver na te denken....). je hebt de vorige keer ook niet lang geslikt toch? Dan is het op zich niet raar dat symptomen terugkomen als je met AD stopt.
Bij mij lijkt depressie wat erger te worden na 2 dagen op hogere dosis. Dat kan erbij horen dus ik slik het maar voor zoete koek en probeer me er bij neer te leggen.
Ik verheug me al zooooo op de omslag.... Als ik me beter voel langzaam weer meer ondernemen en in het begin alleen maar leuke dingen.
Nu zit ik al bijna 2 weken bij mijn pa en dat is fijn (en nodig) maar het is niet je eigen wereldje....
Dat doe ik ook bij collega;s die weg gaan. Ik respecteer hun beslissing maar ga er niet veel energie meer in steken. No hard feelings, maar op werk heeft iedereen het druk.....
En over wat je huisarts heeft gedaan: zoals ik al eerder schreef: exact volgens het protocol. Geen verdenking van iets ernstigs bij jou!!! Neem jezelf ook niet kwalijk dat je nog in de paniek schiet. Waarschijnlijk inderdaad ook gevolg therapie.... Die hypochondrie zegt: jaja, ik laat me niet zomaar wegjagen.... en die hypochondrie is voor jou ook een gevoel van controle en iets in je vecht voor die controle...
Jose: als je eerder vervelende bijwerkingen had van AD of te veel afvlakte zou je kunnen overwegen om als het nodig is dit keer een ander middel te proberen....
Als je het zelf lukt is het prima... maar als je depressie teveel schade gaat aanrichten (langdurig niet kunnen werken bijvoorbeeld.... dan is het toch wat om ver na te denken....). je hebt de vorige keer ook niet lang geslikt toch? Dan is het op zich niet raar dat symptomen terugkomen als je met AD stopt.
Bij mij lijkt depressie wat erger te worden na 2 dagen op hogere dosis. Dat kan erbij horen dus ik slik het maar voor zoete koek en probeer me er bij neer te leggen.
Ik verheug me al zooooo op de omslag.... Als ik me beter voel langzaam weer meer ondernemen en in het begin alleen maar leuke dingen.
Nu zit ik al bijna 2 weken bij mijn pa en dat is fijn (en nodig) maar het is niet je eigen wereldje....
vrijdag 23 januari 2009 om 18:29
Over de keuze tussen 7 en 10... Gisteren dus.
Ik moest alleen eten en zat al de hele dag na te denken wat ik moest eten. Ik heb het tot het aller-aller-allerlaatste moment uitgesteld.
Toen was ik eruit: patat met een lekkere hap. Geen zin in magneemaaltijd of slabladeren en geen zin om te koken.
Oke, keuze gemaakt dus. Maar ja, wat dan bij de patat... Kroket: ja, maar ik wil nog iets...
Kaassouffle: mwah
Frikadel: lekkerrrr, maar je weet niet wat erin zit
Pikanto: neem ik altijd en eigenlijk heb ik meer trek in frikadel.
Eigenlijk wil ik frikadel, maar ja, wat eet je dan en word je daar ziek van...
Dubben, dubben, dubben...
Maar ik heb toch gekozen voor de frikadel. Weliswaar niet de beste keuze : ik had iets kunnen kiezen dat lijkt op smaak frika maar waarvan je weet wat je eet. Daar had ik vast wel uitgekomen... Toch de frikadel gekozen en het was heeeeerlijk! Geen spijt van gehad. En ook geen spijt van mijn friet.
Voldoet nog niet helemaal aan de norm en vraag van therapie, maar het is een begin.
Ik moest alleen eten en zat al de hele dag na te denken wat ik moest eten. Ik heb het tot het aller-aller-allerlaatste moment uitgesteld.
Toen was ik eruit: patat met een lekkere hap. Geen zin in magneemaaltijd of slabladeren en geen zin om te koken.
Oke, keuze gemaakt dus. Maar ja, wat dan bij de patat... Kroket: ja, maar ik wil nog iets...
Kaassouffle: mwah
Frikadel: lekkerrrr, maar je weet niet wat erin zit
Pikanto: neem ik altijd en eigenlijk heb ik meer trek in frikadel.
Eigenlijk wil ik frikadel, maar ja, wat eet je dan en word je daar ziek van...
Dubben, dubben, dubben...
Maar ik heb toch gekozen voor de frikadel. Weliswaar niet de beste keuze : ik had iets kunnen kiezen dat lijkt op smaak frika maar waarvan je weet wat je eet. Daar had ik vast wel uitgekomen... Toch de frikadel gekozen en het was heeeeerlijk! Geen spijt van gehad. En ook geen spijt van mijn friet.
Voldoet nog niet helemaal aan de norm en vraag van therapie, maar het is een begin.
vrijdag 23 januari 2009 om 20:11
haha die Bollo! Mooi voorbeeld. Ga zo door!
Ik heb net mijn man naar de sportschool gestuurd. Hij wist niet wat hij moest doen. Hij wilde eigenlijk wel bij mij zijn, omdat ik kennelijk wat witjes zie en nog moet koken, en vroeg aan mij wat ik wilde. Nou had ik voor de 10 kunnen gaan en hem lekker bij me houden, maar heb uiteindelijk voor de 7 gekozen. Een avondje lekker een boekje lezen en af en toe forummen (zoals ik de hele dag al doe). Hoe vind je die?!
Ik heb net mijn man naar de sportschool gestuurd. Hij wist niet wat hij moest doen. Hij wilde eigenlijk wel bij mij zijn, omdat ik kennelijk wat witjes zie en nog moet koken, en vroeg aan mij wat ik wilde. Nou had ik voor de 10 kunnen gaan en hem lekker bij me houden, maar heb uiteindelijk voor de 7 gekozen. Een avondje lekker een boekje lezen en af en toe forummen (zoals ik de hele dag al doe). Hoe vind je die?!
vrijdag 23 januari 2009 om 20:49
Bollo, ik lach er misschien nu even om maar bedoel het uiteraard wel serieus. Voordat je kunt beslissen niet voor de 10 te gaan, maar voor de 7 moet je je wel bewust zijn van de momenten dat je voor die 10 gaat en da's nog best lastig. Tenminste dat is mijn ervaring. Ik merk het het meeste op mijn werk, maar uiteraard pas ik prive ook toe.
En misschien leidt het je nog een beetje af van het andere.
En misschien leidt het je nog een beetje af van het andere.
vrijdag 23 januari 2009 om 21:39
Fijn dat jullie zo met me meedenken. Ik had het er net over met mn vriend en we zijn het er wel over eens dat het zo niet langer gaat. Ik ga maandag druk zetten achter de doorverwijzing. Misschien ga ik tijdelijk naar de paaz, heeft iemand daar ervaringen mee? Vind het wel een beetje eng namelijk. Transaktionele analyse is een groeps- psychotherapie. Hier heb ik verschillende jeugdtrauma's behandeld. Hier heb ik nog steeds veel aan. Dit is inmiddels al wel weer 10 jaar geleden. Intussen is er nog weer meer gebeurd in mn privéleven helaas, waardoor nu het emmertje weer overloopt..Vaak weet ik verstandelijk wel wat er aan mankeert en wat ik zou moeten doen, maar mn gevoel werkt niet mee en ik kan het dus niet alleen..
Ik schilder landschappen(ook vaak fantasy), teken portretten en dieren..en ik maak muurschilderingen:) Dit deed ik veel te weinig en ben nu dan wel weer blij dat ik dit meer kan doen..
Ik schilder landschappen(ook vaak fantasy), teken portretten en dieren..en ik maak muurschilderingen:) Dit deed ik veel te weinig en ben nu dan wel weer blij dat ik dit meer kan doen..
Luister naar je hart, want dat klopt
zaterdag 24 januari 2009 om 10:28
goh het is rustig vanochtend. Ligt iedereen misschien nog lekker in bedje. Ik ga zo met mijn zus even shoppen en lunchen en heb er eigenlijk best zin in, dus da's een goed teken.
@Jose is de paaz ongeveer hetzelfde als de crisisdienst, waar je je vrijwillig opgeeft en en paar dagen gaat zitten en overnachten? Dat zou betekenen dat je in ieder geval niet het idee hebt dat je er zelf met psych of haptotherapeut uit gaat komen. Ik weet van familie dat dit wel een manier is om verplicht een ritme van regelmaat te krijgen en daardoor ook tot rust te komen. Ik weet niet hoe het nu in jouw hoofd is. Zijn de gedachten te stoppen of loop je over? Als jij denkt dat dat nu het beste voor je is, zou ik het zeker doen. Ik wens je veel sterkte met beslissen!
Hoe gaat het met alle anderen?
@Jose is de paaz ongeveer hetzelfde als de crisisdienst, waar je je vrijwillig opgeeft en en paar dagen gaat zitten en overnachten? Dat zou betekenen dat je in ieder geval niet het idee hebt dat je er zelf met psych of haptotherapeut uit gaat komen. Ik weet van familie dat dit wel een manier is om verplicht een ritme van regelmaat te krijgen en daardoor ook tot rust te komen. Ik weet niet hoe het nu in jouw hoofd is. Zijn de gedachten te stoppen of loop je over? Als jij denkt dat dat nu het beste voor je is, zou ik het zeker doen. Ik wens je veel sterkte met beslissen!
Hoe gaat het met alle anderen?
zaterdag 24 januari 2009 om 14:01
@Jose, jee, de paaz. Dat klinkt mij heel rigoreus in de oren als je bijvoorbeeld nog geen ad hebt geprobeerd. Lijkt me geen lichtzinnige beslissing.
Wat je schrijft dat elke keer iets anders helpt, lijkt mij vrij normaal hoor. Ik ben ook de ene keer gebaat bij in mijn up een mooie dvd kijken, dan weer met vrienden praten of een dag naar mijn zus etc. Da's gewoon menselijk.
Ben vandaag op baby van een vriendin aan het passen, erg leuk en vooral ook ontstressend voor mij. Even naar de eendjes geweest, gewandeld en verder veel Bert en Ernie luisteren. Voor het eerst in 30 jaar of zo ook weer eens een liga op. Ik vermaak me goed!
Wat je schrijft dat elke keer iets anders helpt, lijkt mij vrij normaal hoor. Ik ben ook de ene keer gebaat bij in mijn up een mooie dvd kijken, dan weer met vrienden praten of een dag naar mijn zus etc. Da's gewoon menselijk.
Ben vandaag op baby van een vriendin aan het passen, erg leuk en vooral ook ontstressend voor mij. Even naar de eendjes geweest, gewandeld en verder veel Bert en Ernie luisteren. Voor het eerst in 30 jaar of zo ook weer eens een liga op. Ik vermaak me goed!
zaterdag 24 januari 2009 om 17:56
@ Jose: lees dat je op je 17 e eerder vrijwillig opgenomen bent geweest dus wat dat betreft heb je ervaring en kan de Paaz nu een minder grote drempel zijn...
Maar je kunt het ook met AD proberen en voor de overbrugging even tijdelijk flink aan de pammetjes..... daar zing je het ook wel 2 of 3 weken mee uit tot de AD aanslaan.
Zelf zou ik er nooit voor kiezen om geen AD te nemen maar wel opname.... Lijkt me dat je bij een opname ook medicatie voorgeschreven krijgt (al zullen ze dat op je 17 e wellicht niet hebben gedaan).
Medicatie helpt gewoonweg bij 70% van de mensen. Soms lukt het niet met medicijn 1 en gaan ze over op een ander medicijn tot het wel lukt....
Maar je kunt het ook met AD proberen en voor de overbrugging even tijdelijk flink aan de pammetjes..... daar zing je het ook wel 2 of 3 weken mee uit tot de AD aanslaan.
Zelf zou ik er nooit voor kiezen om geen AD te nemen maar wel opname.... Lijkt me dat je bij een opname ook medicatie voorgeschreven krijgt (al zullen ze dat op je 17 e wellicht niet hebben gedaan).
Medicatie helpt gewoonweg bij 70% van de mensen. Soms lukt het niet met medicijn 1 en gaan ze over op een ander medicijn tot het wel lukt....
zaterdag 24 januari 2009 om 20:04
En dan maakt hij het zo ineens uit...Snap er echt niks van..Hij trekt het niet meer..Ik had bij de dokter om pammetjes gevraagd, maar die kreeg ik niet, omdat de dokter niet echt de ernst in zag. Ik had een goede dag die dag en was erg lastig om aan te geven dat het niet goed ging. Ben niet echt tegen AD, maar had tot vorige week zelf ook niet echt door hoe ik ervoor stond. Nu mn vriend het ook nog eens uitmaakt..pff. Ik ga maandag, maar eens achter die doorverwijzing aan en zorg dat ik wel iets kalmerends krijg denk ik..Toen ik 17 was heb ik verschillende soorten AD gehad en temazepam en oxazepam..
Luister naar je hart, want dat klopt
zaterdag 24 januari 2009 om 20:34
Jeetje Joss,
Ga naar die huisarts maandag en vertel alles... Weet hij van je verleden van toen je 17 was...?. Als je zo jong al een opname hebt gehad en medicatie vind ik het niet echt logisch dat een huisarts het wegwuift.
Ze hebben een nieuw beleid van ' watchfull waiting", dat ze dus eerst 2 weken aankijken hoe het gaat voordat ze medicatie voorschrijven.
Maar zoals jij het hier schrijft zit je er doorheen en je hebt gezien je verleden een verhoogde kwetsbaarheid.
Je hebt met je vriend gesproken over de Paaz en hij maakt het nu uit omdat hij het niet trekt...
Dus trek keihard aan die bel en doe er wat aan!!!
Ik hoop dat je vriend tijdelijk afstand neemt en als jij hulp hebt en weer wat op de been dat het dan goed komt.....
Ga naar die huisarts maandag en vertel alles... Weet hij van je verleden van toen je 17 was...?. Als je zo jong al een opname hebt gehad en medicatie vind ik het niet echt logisch dat een huisarts het wegwuift.
Ze hebben een nieuw beleid van ' watchfull waiting", dat ze dus eerst 2 weken aankijken hoe het gaat voordat ze medicatie voorschrijven.
Maar zoals jij het hier schrijft zit je er doorheen en je hebt gezien je verleden een verhoogde kwetsbaarheid.
Je hebt met je vriend gesproken over de Paaz en hij maakt het nu uit omdat hij het niet trekt...
Dus trek keihard aan die bel en doe er wat aan!!!
Ik hoop dat je vriend tijdelijk afstand neemt en als jij hulp hebt en weer wat op de been dat het dan goed komt.....
zaterdag 24 januari 2009 om 22:45
oeff wat erg Jose! Het wordt nu wel allemaal een beetje teveel. Ik zou inderdaad naar je huisarts gaan en het met hem bespreken en de doorverwijzing vragen. Ik hoop dat je snel terecht kunt bij de psych of iemand anders.
Is er iemand waar je dit weekend naar toe kan gaan? Vriendin of je ouders of zo? Waar je je even veilig voelt en waar je niet teveel hoeft uit te leggen.
Sterkte!
Is er iemand waar je dit weekend naar toe kan gaan? Vriendin of je ouders of zo? Waar je je even veilig voelt en waar je niet teveel hoeft uit te leggen.
Sterkte!
zaterdag 24 januari 2009 om 22:57
Ja ik sta er ook nog van te kijken, geloof het nog niet helemaal..Dit heeft er dan wel weer voor gezorgd dat het vriendinnenlegioen zich opwerpt voor mij en dat ik nu ook duidelijk heb gezegd dat het eigenlijk niet zo goed gaat..Ik ben wel alleen thuis nu..heb ook weer gerookt terwijl ik gestopt was, maar voor de rest gaat het eigenlijk redelijk..Sommigen denken dat het nog weer goed komt met mn vriend. Heb ook nog een sms gestuurd naar hem, ik krijg morgen wat antwoorden gaf hij aan..Ik ga maandag zeker stappen ondernemen..Het voelt al prettig dat mn omgeving nu ook weet hoe het er voorstaat en ik krijg zulke lieve reacties! Als ik vannacht niet kan slapen, kan ik naar een vriendin toe, dus ben wat dat betreft in goede handen hier..Ik voel me op een rare manier ook weer opgelucht..of is dat omdat iedereen het accepteerd dat je het moeilijk hebt als je relatie voorbij is..
Luister naar je hart, want dat klopt
zaterdag 24 januari 2009 om 23:18
Het is een raar idee als je je bedenkt dat iedereen zich wel wat kan voorstellen bij liefdesverdriet, maar niet bij een geestelijke ziekte. Dat laatste blijkt toch echt minder bespreekbaar. Ook zelf ben ik erin geremd om erover te praten; bij jou wsl ook? Mijn omgeving begrijpt er niet veel van. Ze tonen wel begrip, maar echt snappen doen ze het niet. Daarom vind ik zoveel herkenning hier op het forum.
Ik ben blij te horen dat je in ieder geval wat vrienden achter je hebt staan, waar je eventueel terecht kunt!
En kennelijk heb je morgen nog contact met je vriend. Ik hoop echt dat jullie er samen nog uit kunnen komen. Duidelijk is dat het belangrijk is dat jij nu beter gaat worden en daarvoor de mogelijkheden gaat overwegen in samenspraak met je huisarts.
Hoe gaat het met je nachten? Slaap je wel een beetje of lig je de hele nacht te woelen?
Ik wens je in ieder geval sweet dreams.
Ik ben blij te horen dat je in ieder geval wat vrienden achter je hebt staan, waar je eventueel terecht kunt!
En kennelijk heb je morgen nog contact met je vriend. Ik hoop echt dat jullie er samen nog uit kunnen komen. Duidelijk is dat het belangrijk is dat jij nu beter gaat worden en daarvoor de mogelijkheden gaat overwegen in samenspraak met je huisarts.
Hoe gaat het met je nachten? Slaap je wel een beetje of lig je de hele nacht te woelen?
Ik wens je in ieder geval sweet dreams.
