Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
dinsdag 27 januari 2009 om 13:01
bedankt alvast voor de reacties
mijn man heeft ongeveer een week of 4 dat hij het allemaal niet meeer ziet zitten en nergens zin meer in heeft en heel erg moe is
het is raar dat je eigen man waar je al 20 jaaar samen mee bent en we hebben een eigen zaak waardoor hij wel moet werken ,zo ziet , hij is het allemaal moe en wil niks meer maar moet wel want we hebben personeel en alles .
ik begrijp het wel alles is hem teveel maar dat was het vroeger ook en nu ineens kan hij het niet meer aan, dat gevoel kennen jullie wel maar het doet mij zo een pijn dat hij er niet over praten wil en mij buiten sluit ,en al helemaal niet naar een dokter wil
raak je hier wel alleen uit vraag ik mij dan af
gr angel
mijn man heeft ongeveer een week of 4 dat hij het allemaal niet meeer ziet zitten en nergens zin meer in heeft en heel erg moe is
het is raar dat je eigen man waar je al 20 jaaar samen mee bent en we hebben een eigen zaak waardoor hij wel moet werken ,zo ziet , hij is het allemaal moe en wil niks meer maar moet wel want we hebben personeel en alles .
ik begrijp het wel alles is hem teveel maar dat was het vroeger ook en nu ineens kan hij het niet meer aan, dat gevoel kennen jullie wel maar het doet mij zo een pijn dat hij er niet over praten wil en mij buiten sluit ,en al helemaal niet naar een dokter wil
raak je hier wel alleen uit vraag ik mij dan af
gr angel
dinsdag 27 januari 2009 om 14:19
@ Hiltje: Vind het niet raar dat je je zo voelt. Denk ook wel dat het goed is juist dat je zelf weet wat goed voor je is. Ook al zijn het goedbedoelde adviezen, iedereen is verschillend en elke depressie ook. Daarbij moet jij verder met jezelf en weet je ook wat daarvoor nodig is. En je neemt wel hulp aan van de mensen die er wat vanaf weten en die je goed kennen..Ik vraag mijzelf op het moment ook af of het wel nodig is om de hele beerput weer open te trekken. Daar word je niet altijd beter van. En als het wel nodig is, komt het vanzelf aan de orde in de therapie die je straks gaat volgen.(en in die van mij ook natuurlijk, hoor er vanmiddag meer over)
@ Angel: Kan je man een tijdje wat minder werken, zodat hij wat tot rust kan komen? Het lijkt me toch verstandig dat hij wel naar de dokter gaat.
@ Angel: Kan je man een tijdje wat minder werken, zodat hij wat tot rust kan komen? Het lijkt me toch verstandig dat hij wel naar de dokter gaat.
Luister naar je hart, want dat klopt
dinsdag 27 januari 2009 om 14:22
Angel, als hij og wel werkt kan ik me nog wel voorstellen dat hij daarna uitgeblust is.
Koop eens een boekje over burn out (bijvoorbeeld van Carien Karsten) en lees dat. Lees je man herkenbare stukjes voor. Veel mannen willen geen hulp omdat ze dan denken dat ze gek zijn.... maar aan herkenning en weten dat je niet de enige bent, heeft iedereen volgens mij wat....
Koop eens een boekje over burn out (bijvoorbeeld van Carien Karsten) en lees dat. Lees je man herkenbare stukjes voor. Veel mannen willen geen hulp omdat ze dan denken dat ze gek zijn.... maar aan herkenning en weten dat je niet de enige bent, heeft iedereen volgens mij wat....
dinsdag 27 januari 2009 om 16:41
Het is al weer een tijdje geleden dat ik hier gepost heb. November geloof ik. Het ging wel weer even redelijk met me.
Ik heb therapie en het leek iets rustiger op mijn werk.
Maar niets is minder waar. er hoeft maar dit te gebeuren en ik stort in. Ik ben nu weer ziek thuis, kreeg griep waar ik dood en doodmoe van blijf. Vandaag weer naar de huisarts geweest en gezegd dat ik totaal op ben.
Hij wilde me anti-depressiva voorschrijven maar daar zie ik niets in gezien alle nare bijwerkingen. Aan de andere kant is het misschien goed. Mijn zware werk zal ik dan misschien zonder gevoel doen zodat ik minder uitgeput raak.
Mijn werkgever weet overigens niets van mijn psychische klachten maar ik zal toch open kaart moeten spelen omdat ik niet weken thuis kan blijven met een griepje.
Maar ik ben toch op mijn privacy gesteld en mjin leidinggevende is een ouderwetse roddelaar die alle ins en outs van haar medewerkers rondbazuint.
Ik heb therapie en het leek iets rustiger op mijn werk.
Maar niets is minder waar. er hoeft maar dit te gebeuren en ik stort in. Ik ben nu weer ziek thuis, kreeg griep waar ik dood en doodmoe van blijf. Vandaag weer naar de huisarts geweest en gezegd dat ik totaal op ben.
Hij wilde me anti-depressiva voorschrijven maar daar zie ik niets in gezien alle nare bijwerkingen. Aan de andere kant is het misschien goed. Mijn zware werk zal ik dan misschien zonder gevoel doen zodat ik minder uitgeput raak.
Mijn werkgever weet overigens niets van mijn psychische klachten maar ik zal toch open kaart moeten spelen omdat ik niet weken thuis kan blijven met een griepje.
Maar ik ben toch op mijn privacy gesteld en mjin leidinggevende is een ouderwetse roddelaar die alle ins en outs van haar medewerkers rondbazuint.
dinsdag 27 januari 2009 om 18:34
He Lammy (ben jij dezelfde lammy als onder gezondheid?),
Jouw bazin kan en mag niet roddelen over het wel en wee van haar medewerkers. Over ziekte al zeer zeker niet - dat is privacy! Daar zou je haar op kunnen aanspreken of ook P&O voor in kunnen schakelen, maar dat gaat wellicht wat ver.
Je bent je leidinggevende niet verplicht om alles over jouw psychische klachten te vertellen. Dat is in de wet beschermd (Hiltje is onze expert, dus als ik niet correct ben...). Je hoeft haar alleen te zeggen dat je ziek bent en dat het langer zal duren dan een griepje. Als ze vraagt wat het is, kun je afhankelijk van de relatie met haar zeggen wat je kwijt wilt. Je kunt bijvoorbeeld zeggen dat je je overbelast voelt of geestelijk niet lekker in je vel zit oid. Je hoeft niet in te gaan op de vraag wát het dan is. Dat bespreek je met de bedrijfsarts. Dat geef je dan ook aan bij je leidinggevende dat je de bedrijfsarts wilt spreken. Normaliter regelt de werkgever dat, maar ik heb dat toen op eigen initiatief gedaan.
De bedrijfsarts geeft dan door aan jouw leidinggevende - zonder enige informatie over de aandoening te geven - waar jouw beperkingen liggen en wat zijn voorstel is.
Ik zou never nooit niet aan AD gaan om mijn werk draaglijker te maken! Ik zou dan een andere baan zoeken. Het is geen reden om AD te slikken. Wel een reden is dat je je niet zo goed voelt en dat het je echt kan helpen om je beter te voelen (wellicht in een nieuwe baan). Er zijn verschillende forummers gestart met (ophoging van) AD, dus zij kunnen er meer over vertellen. Ik heb het zelf enkele jaren geleden gebruikt en het was prima voor mij. Ik heb al veel hallelujastukken daarover op het forum geschreven. De bijwerkingen zijn inderdaad vervelend, maar dan weet je dat het effectief is/ aan gaat slaan. Heb je geen bijwerkingen, dan doet het medicijn waarschijnlijk niets met je. Althans, dat is mij verteld. En de heftige bijwerkingen duren maar een week waar een hele periode van rust tegenover staat.
Wat ga je nu doen, Lammy?
Jouw bazin kan en mag niet roddelen over het wel en wee van haar medewerkers. Over ziekte al zeer zeker niet - dat is privacy! Daar zou je haar op kunnen aanspreken of ook P&O voor in kunnen schakelen, maar dat gaat wellicht wat ver.
Je bent je leidinggevende niet verplicht om alles over jouw psychische klachten te vertellen. Dat is in de wet beschermd (Hiltje is onze expert, dus als ik niet correct ben...). Je hoeft haar alleen te zeggen dat je ziek bent en dat het langer zal duren dan een griepje. Als ze vraagt wat het is, kun je afhankelijk van de relatie met haar zeggen wat je kwijt wilt. Je kunt bijvoorbeeld zeggen dat je je overbelast voelt of geestelijk niet lekker in je vel zit oid. Je hoeft niet in te gaan op de vraag wát het dan is. Dat bespreek je met de bedrijfsarts. Dat geef je dan ook aan bij je leidinggevende dat je de bedrijfsarts wilt spreken. Normaliter regelt de werkgever dat, maar ik heb dat toen op eigen initiatief gedaan.
De bedrijfsarts geeft dan door aan jouw leidinggevende - zonder enige informatie over de aandoening te geven - waar jouw beperkingen liggen en wat zijn voorstel is.
Ik zou never nooit niet aan AD gaan om mijn werk draaglijker te maken! Ik zou dan een andere baan zoeken. Het is geen reden om AD te slikken. Wel een reden is dat je je niet zo goed voelt en dat het je echt kan helpen om je beter te voelen (wellicht in een nieuwe baan). Er zijn verschillende forummers gestart met (ophoging van) AD, dus zij kunnen er meer over vertellen. Ik heb het zelf enkele jaren geleden gebruikt en het was prima voor mij. Ik heb al veel hallelujastukken daarover op het forum geschreven. De bijwerkingen zijn inderdaad vervelend, maar dan weet je dat het effectief is/ aan gaat slaan. Heb je geen bijwerkingen, dan doet het medicijn waarschijnlijk niets met je. Althans, dat is mij verteld. En de heftige bijwerkingen duren maar een week waar een hele periode van rust tegenover staat.
Wat ga je nu doen, Lammy?
dinsdag 27 januari 2009 om 18:39
@Angel, ik was en ben heel erg gebaat bij veel steun en begrip en zeker geen druk op de ketel. Nu is bij mij het verschil dat ik wel onderkende dat er iets met me aan de hand was en waar ik zelf mee aan de gang ging. Mijn man is me nooit afgevallen en is nooit tegen me uitgevallen of boos geworden. Dat was heel erg prettig. Hoe verloopt de dag bij jullie nu? Jullie gaan gewoon aan het werk? Is er regelmaat in de dagen? Doen jullie ook wel eens iets voor jezelf of zijn jullie altijd bezig met de zaak (en met eventuele kinderen). Hoe zijn zijn nachten? Heb je het idee dat hij wel aan nachtrust komt of ligt hij te woelen? Misschien is het slaapprobleem iets om aan te werken. Ik merkte dat ik door niet te slapen alleen maar moedelozer en moeier werd en daardoor niet meer mezelf uit die put kreeg. Door gewoon een week op slaapmiddelen te slapen kreeg ik weer een beetje rust in het lijf en vooral in de geest.
Ik wens je veel sterkte. Gooi af en toe een balletje op, maar dwing hem vooral niet tot iets.Ik las overigens dat veel mannen met burn out geen begeleiding willen of hulp in tegenstelling tot vrouwen.
Vinden mannen altijd dat ze het alleen moeten kunnen oplossen? Is jouw man ook iemand die alles graag zelf oplost?
@Lammy, jammer dat je een terugval hebt nu. Ik ben net 6 weken aan de anti depressiva (voor de eerste keer). Had er ook niet zoveel trek in, maar ben nu heel blij dat ik het heb gedaan, ondanks de bijwerkingen. Voor welke bijwerkingen ben je bang? Je verliest niet alle gevoel hoor. Wel gaan er de scherpe kantjes af. Ik maakte mij overal druk over op het werk, en merk nu eindelijk, eindelijk dat ik het wat meer kan loslaten. Ik heb nog wel een weg te gaan, maar vind dit toch wel al een hele grote stap voorwaarts.
@Joss, leuk dat je zo creatief bent. Vetkrijt is ook weer eens wat anders! Hoe gaat ie vandaag?
@HIltje natuurlijk gelden de automatische gedachten niet voor iedereen. Ik ben juist blij te horen dat ze voor jou niet allemaal gelden. Ik kan me voorstellen dat je nu even boos bent en lekker overal tegenaan wilt schoppen. Dat mag allemaal, en daarna zal ook zeker de berusting komen. Laat je door anderen niet iets aanpraten hoor. Je weet zelf vaak wel wat het beste voor je is.
Ik wens je veel sterkte. Gooi af en toe een balletje op, maar dwing hem vooral niet tot iets.Ik las overigens dat veel mannen met burn out geen begeleiding willen of hulp in tegenstelling tot vrouwen.
Vinden mannen altijd dat ze het alleen moeten kunnen oplossen? Is jouw man ook iemand die alles graag zelf oplost?
@Lammy, jammer dat je een terugval hebt nu. Ik ben net 6 weken aan de anti depressiva (voor de eerste keer). Had er ook niet zoveel trek in, maar ben nu heel blij dat ik het heb gedaan, ondanks de bijwerkingen. Voor welke bijwerkingen ben je bang? Je verliest niet alle gevoel hoor. Wel gaan er de scherpe kantjes af. Ik maakte mij overal druk over op het werk, en merk nu eindelijk, eindelijk dat ik het wat meer kan loslaten. Ik heb nog wel een weg te gaan, maar vind dit toch wel al een hele grote stap voorwaarts.
@Joss, leuk dat je zo creatief bent. Vetkrijt is ook weer eens wat anders! Hoe gaat ie vandaag?
@HIltje natuurlijk gelden de automatische gedachten niet voor iedereen. Ik ben juist blij te horen dat ze voor jou niet allemaal gelden. Ik kan me voorstellen dat je nu even boos bent en lekker overal tegenaan wilt schoppen. Dat mag allemaal, en daarna zal ook zeker de berusting komen. Laat je door anderen niet iets aanpraten hoor. Je weet zelf vaak wel wat het beste voor je is.
dinsdag 27 januari 2009 om 18:47
Lammy,
Als je alleen maar AD zou slikken omdat je dan denkt dat je je werk zonder gevoel kan doen maar eigenlijk geen pillen wil, dan moet je het natuurlijk niet doen...
Volgens mij had je vorige keren ook problemen met de bedrijfsarts... vervelend hoor.
Kun je niet minder werken/ ander werk doen/ andere baan zoeken. Het leven is te mooi om het zo te laten verpesten door alleen een baan. Of ben je nu misschien depressief en zie je daarom het werk niet zitten? Vond je het werk ooit wel leuk?
Maar verlies ook niet gelijk het geduld als het de afgelopen 2 maanden best wel ging. Als je nu geveld bent door de griepgolf is het logisch dat je lichamelijk en daardoor ook geestelijk een terugslag krijgt.
Prulletje: wat fijn dat je merkt dat de medicijnen wat gaan doen. Grappig is dat niet? Het is helemaal niet wereldschokkend en je bent nog compleet jezelf en toch voel je je wat beter waardoor je ook zelf weer beter uit de put kunt klimmen. Het is dat je weet dat je medicijnen slikt maar anders zou je denken dat het allemaal vanzelf gaat....Het is helemaal niet van BAM en je bent weer gelukkig... maar het is echt een steun in de rug....
Als je alleen maar AD zou slikken omdat je dan denkt dat je je werk zonder gevoel kan doen maar eigenlijk geen pillen wil, dan moet je het natuurlijk niet doen...
Volgens mij had je vorige keren ook problemen met de bedrijfsarts... vervelend hoor.
Kun je niet minder werken/ ander werk doen/ andere baan zoeken. Het leven is te mooi om het zo te laten verpesten door alleen een baan. Of ben je nu misschien depressief en zie je daarom het werk niet zitten? Vond je het werk ooit wel leuk?
Maar verlies ook niet gelijk het geduld als het de afgelopen 2 maanden best wel ging. Als je nu geveld bent door de griepgolf is het logisch dat je lichamelijk en daardoor ook geestelijk een terugslag krijgt.
Prulletje: wat fijn dat je merkt dat de medicijnen wat gaan doen. Grappig is dat niet? Het is helemaal niet wereldschokkend en je bent nog compleet jezelf en toch voel je je wat beter waardoor je ook zelf weer beter uit de put kunt klimmen. Het is dat je weet dat je medicijnen slikt maar anders zou je denken dat het allemaal vanzelf gaat....Het is helemaal niet van BAM en je bent weer gelukkig... maar het is echt een steun in de rug....
dinsdag 27 januari 2009 om 19:15
Bollo, ik ben inderdaad dezelfde lammy als bij gezondheid.
Prulletje: de bijwerking waar ik bang voor ben is het aankomen in gewicht. Mijn zelfbeeld is al heel laag. Als kind ben ik dik geweest en vond dat vreselijk.
Ook heb ik nu al jaren last van evenwichtsstoornis en de AD versterken dat misschien wel.
Hiltje: de arbodeskundige gaat nu contact opnemen met manager omdat mijn rooster niet goed voor mij is. Ik moet de 25 uur die ik werk verdelen over 6 dagen. Dat is teveel. Iedere dag om 5 uur uit bed. Dan aan de lopende band mensen wassen, aankleden, enz enz.
Ander werk? Hoe, ik solliciteer me suf maar iemand van ruim 46 met alleen opleiding en ervaring in de zorg komt nergens anders terecht helaas. Ik werk 25 uur per week, ben paar jaar geleden al van 32 naar 25 gegaan en nu overweeg ik om maar weer vijf uren in te leveren.
Prulletje: de bijwerking waar ik bang voor ben is het aankomen in gewicht. Mijn zelfbeeld is al heel laag. Als kind ben ik dik geweest en vond dat vreselijk.
Ook heb ik nu al jaren last van evenwichtsstoornis en de AD versterken dat misschien wel.
Hiltje: de arbodeskundige gaat nu contact opnemen met manager omdat mijn rooster niet goed voor mij is. Ik moet de 25 uur die ik werk verdelen over 6 dagen. Dat is teveel. Iedere dag om 5 uur uit bed. Dan aan de lopende band mensen wassen, aankleden, enz enz.
Ander werk? Hoe, ik solliciteer me suf maar iemand van ruim 46 met alleen opleiding en ervaring in de zorg komt nergens anders terecht helaas. Ik werk 25 uur per week, ben paar jaar geleden al van 32 naar 25 gegaan en nu overweeg ik om maar weer vijf uren in te leveren.
dinsdag 27 januari 2009 om 19:40
Lammy: Dat is dus al heel ok, dat dat wordt gezegd dat je rooster aangepast moet worden. 6 dagen om 5 uur op is ook wel zwaar zeg....
Als het echt voornamelijk belasting van werk is dan is AD wellicht wel heftig... Ik ben ze altijd pas gaan slikken als ik echt acuut totaal geen andere uitweg zag.... voor mij was er op die momenten geen twijfel meer.... En iedereen kan alleen zelf bepalen wanneer ze op dat punt zitten...
Als het echt voornamelijk belasting van werk is dan is AD wellicht wel heftig... Ik ben ze altijd pas gaan slikken als ik echt acuut totaal geen andere uitweg zag.... voor mij was er op die momenten geen twijfel meer.... En iedereen kan alleen zelf bepalen wanneer ze op dat punt zitten...
dinsdag 27 januari 2009 om 21:03
ik ben het boek van catrien karsten gaan halen bij de bib ik hoop zo dat mijn man het ook gaat lezen en wil begrijpen dat hij dit niet alleen opgelost krijgt
hij slaapt veel te veel naar mijn idee hij ligt vaak al om 8 uur in bed terwijl hij normaal iets ging drinken met zijn vrienden en nu dus bijna nooit meer doet of hij piekert dat denk ik wel over hoe het allemaal verder moet het liefste verkocht hij de zaak en ging ergens in een ander land wonen zei hij laatst
soms denk ik een dag het gaat goed en de andere dag is het nog erger , hij wil ook niet meer aangeraakt worden terwijl het normaal een knuffelbeer is,hebben jullie dit ook
we hebben maar een eenmans zaak met 3 man personeel en dus moeten we veel werken en een eigen baas wil zoveel mogelijk de touwtjes in eigen handen nemen en vooral door niemand geholpen worden gr angel
hij slaapt veel te veel naar mijn idee hij ligt vaak al om 8 uur in bed terwijl hij normaal iets ging drinken met zijn vrienden en nu dus bijna nooit meer doet of hij piekert dat denk ik wel over hoe het allemaal verder moet het liefste verkocht hij de zaak en ging ergens in een ander land wonen zei hij laatst
soms denk ik een dag het gaat goed en de andere dag is het nog erger , hij wil ook niet meer aangeraakt worden terwijl het normaal een knuffelbeer is,hebben jullie dit ook
we hebben maar een eenmans zaak met 3 man personeel en dus moeten we veel werken en een eigen baas wil zoveel mogelijk de touwtjes in eigen handen nemen en vooral door niemand geholpen worden gr angel
dinsdag 27 januari 2009 om 21:20
@Lammy: En 25 uur verdeeld over 6 dagen is zwaar. Je bent dan nooit echt los van je werk. Wie verzint de roosters bij jullie? Werk te trouwens bij thuiszorg/zorginstelling/verpleeghuis of ziekenhuis?
Een ex-collega van mij van 59 is laatst aangenomen op de dagverzorging. Zij had geen geschikte opleiding, maar wel veel ervaring met ouderen, enthousiasme en levenservaring. Houd moed!
Bizar, vanavond voor het eerst in maanden zit ik rustig thuis en te denken over wat ik zal gaan doen: foto's inplakken, iemand bellen, tv kijken etc. In plaats van totaal uitgeteld op de bank heb ik iets van energie over. Vanmiddag bij project wezen kijken dat leuk was. Inmiddels gesprek met muts enigszins los kunnen laten, maar dat ik tijdens zo'n gesprek denk "ik laat me niet klein maken door jullie" vin'k toch niet lekker.
Vertelde vanmiddag tegen kennis dat op dit moment de opluchting over dat het over een paar weken voorbij is, groter is dan de angst voor het niet hebben van iets anders. Volgens mij moet ik sowieso eerst een paar weken eens goed bijtanken en energie opdoen.
Ik ben zo blij dat ik daar bijna weg ben!!!!!!
@Bollo: hoe is het met jou? Al wat rustiger? Fijn gesprek bij psych gehad?
@Heij: heb je inmiddels al contact met LG gehad? En?
@Angel: sterkte met en voor je man.
Een ex-collega van mij van 59 is laatst aangenomen op de dagverzorging. Zij had geen geschikte opleiding, maar wel veel ervaring met ouderen, enthousiasme en levenservaring. Houd moed!
Bizar, vanavond voor het eerst in maanden zit ik rustig thuis en te denken over wat ik zal gaan doen: foto's inplakken, iemand bellen, tv kijken etc. In plaats van totaal uitgeteld op de bank heb ik iets van energie over. Vanmiddag bij project wezen kijken dat leuk was. Inmiddels gesprek met muts enigszins los kunnen laten, maar dat ik tijdens zo'n gesprek denk "ik laat me niet klein maken door jullie" vin'k toch niet lekker.
Vertelde vanmiddag tegen kennis dat op dit moment de opluchting over dat het over een paar weken voorbij is, groter is dan de angst voor het niet hebben van iets anders. Volgens mij moet ik sowieso eerst een paar weken eens goed bijtanken en energie opdoen.
Ik ben zo blij dat ik daar bijna weg ben!!!!!!
@Bollo: hoe is het met jou? Al wat rustiger? Fijn gesprek bij psych gehad?
@Heij: heb je inmiddels al contact met LG gehad? En?
@Angel: sterkte met en voor je man.
dinsdag 27 januari 2009 om 21:40
Hey,
Vandaag niet echt puf om op jullie allemaal te reageren, komt morgen wel weer . Zwaar dagje gehad zo, maar wel weer ontwikkelingen..Vanmorgen erg moe opgestaan en een afspraak afgezegd. (Met de tandarts, ben ik niet echt rouwig om, hah) Vanmiddag bij maatsch. werk geweest. Een heel lang gesprek gehad. De afspraak na mij kwam niet, heb er 1,5 uur gezeten. Met haar afgesproken dat ik mijn huisgenootje meer zou inlichten, zodat zij ook weet ten eerste hoe het er echt voor staat. (kan mezelf nogal beter voordoen dan ik me voel) en ten tweede dat het misschien nodig is om crisisopvang te krijgen als het weer slecht gaat. Ik was nogal bang dat ze me een nutcase zou vinden, wist ook wel dat dat niet zo zijn, maar toch. Lastig die irreele angsten..Vanmiddag met haar gekletst en zat allemaal wel goed! Nog weer mail gehad van mn ex..Ben er eigenlijk wel klaar mee nu. Ben er wel verdrietig over, maar zie wel dat hij het dan toch niet is voor mij.. Morgen maar weer een iets vrolijkere dag hoop ik.
Vandaag niet echt puf om op jullie allemaal te reageren, komt morgen wel weer . Zwaar dagje gehad zo, maar wel weer ontwikkelingen..Vanmorgen erg moe opgestaan en een afspraak afgezegd. (Met de tandarts, ben ik niet echt rouwig om, hah) Vanmiddag bij maatsch. werk geweest. Een heel lang gesprek gehad. De afspraak na mij kwam niet, heb er 1,5 uur gezeten. Met haar afgesproken dat ik mijn huisgenootje meer zou inlichten, zodat zij ook weet ten eerste hoe het er echt voor staat. (kan mezelf nogal beter voordoen dan ik me voel) en ten tweede dat het misschien nodig is om crisisopvang te krijgen als het weer slecht gaat. Ik was nogal bang dat ze me een nutcase zou vinden, wist ook wel dat dat niet zo zijn, maar toch. Lastig die irreele angsten..Vanmiddag met haar gekletst en zat allemaal wel goed! Nog weer mail gehad van mn ex..Ben er eigenlijk wel klaar mee nu. Ben er wel verdrietig over, maar zie wel dat hij het dan toch niet is voor mij.. Morgen maar weer een iets vrolijkere dag hoop ik.
Luister naar je hart, want dat klopt
dinsdag 27 januari 2009 om 21:47
Ha Marahbloem en iedereen,
Fijn dat het er bijna op zit!! Ik kan me je opluchting heel goed voorstellen. Er valt vast een last van je af. Geen ubermuts meer... geweldig toch!
Mijn psych heeft behandeling veranderd. Hypno stoppen we even mee. Hij was geschrokken van mijn verhalen over vorige week. Dat moet dus anders.
We zijn in het hier en nu bezig geweest waarom ik bang ben om ziek te zijn en om dood te gaan. Ook hier spelen weer dingen uit het verleden mee. Vroeger vond ik het onzin dat psychs zo over het verleden malen, maar daar word je toch door gevormd. Het is gewoon zo. Weer flink gejankt en eye-openers gehad.
Volgende week gaan we een nieuw behandelplan maken. We laten alle 'neveneffecten' even voor wat het is en gaan ons volledig richten op hypochondrie. Gelukkig, daar ben ik blij mee. Mijn roep om hulp hiervoor is jullie, denk ik, ook meer dan duidelijk.
Deze week gaat hij zich verder inlezen en collega's consulteren, dus ik ben benieuwd wat het voorstel wordt.
Ondertussen ben ik iets rustiger, maar mijn angst hangt wel om me heen. Het is er continu. Ik vind het moeilijk om verder te denken dan de afspraak bij de HA voor de nieuwe borstcontrole. Ik kan (maar wil wel!) nog niet aan mijn nieuwe werk denken omdat ik eerst die afspraak heb. Ik kan nog niet aan de verjaardag van vriend denken omdat die afspraak ertussen zit. Etc.etc.etc.
Ik ben zo bang dat de HA toch wel wat heeft gevoeld of gaat voelen in het nieuwe onderzoek.
Om mijn angst onder controle te houden, zoek ik veel afleiding. Dat helpt me wel goed. De hele dag zitten malen voor het internet is funest.
Verder doen m'n borsten nog steeds zeer van mijn hardhandige onderzoeken, dus ik blijf er ver bij uit de buurt.
Vriend is wel ontzettend lief en wil goed meewerken aan de tips van de psych. Dat geeft me een goed gevoel.
En ja, zoals ik al voorzichtig schreef, heb ik veel zin in nieuwe baan maar durf ik er nog niet teveel aan te denken.
Ik reageer niet op iedereen nu, maar ik lees wel mee en probeer zoveel mogelijk aan te haken.
Sterkte allemaal!!
Fijn dat het er bijna op zit!! Ik kan me je opluchting heel goed voorstellen. Er valt vast een last van je af. Geen ubermuts meer... geweldig toch!
Mijn psych heeft behandeling veranderd. Hypno stoppen we even mee. Hij was geschrokken van mijn verhalen over vorige week. Dat moet dus anders.
We zijn in het hier en nu bezig geweest waarom ik bang ben om ziek te zijn en om dood te gaan. Ook hier spelen weer dingen uit het verleden mee. Vroeger vond ik het onzin dat psychs zo over het verleden malen, maar daar word je toch door gevormd. Het is gewoon zo. Weer flink gejankt en eye-openers gehad.
Volgende week gaan we een nieuw behandelplan maken. We laten alle 'neveneffecten' even voor wat het is en gaan ons volledig richten op hypochondrie. Gelukkig, daar ben ik blij mee. Mijn roep om hulp hiervoor is jullie, denk ik, ook meer dan duidelijk.
Deze week gaat hij zich verder inlezen en collega's consulteren, dus ik ben benieuwd wat het voorstel wordt.
Ondertussen ben ik iets rustiger, maar mijn angst hangt wel om me heen. Het is er continu. Ik vind het moeilijk om verder te denken dan de afspraak bij de HA voor de nieuwe borstcontrole. Ik kan (maar wil wel!) nog niet aan mijn nieuwe werk denken omdat ik eerst die afspraak heb. Ik kan nog niet aan de verjaardag van vriend denken omdat die afspraak ertussen zit. Etc.etc.etc.
Ik ben zo bang dat de HA toch wel wat heeft gevoeld of gaat voelen in het nieuwe onderzoek.
Om mijn angst onder controle te houden, zoek ik veel afleiding. Dat helpt me wel goed. De hele dag zitten malen voor het internet is funest.
Verder doen m'n borsten nog steeds zeer van mijn hardhandige onderzoeken, dus ik blijf er ver bij uit de buurt.
Vriend is wel ontzettend lief en wil goed meewerken aan de tips van de psych. Dat geeft me een goed gevoel.
En ja, zoals ik al voorzichtig schreef, heb ik veel zin in nieuwe baan maar durf ik er nog niet teveel aan te denken.
Ik reageer niet op iedereen nu, maar ik lees wel mee en probeer zoveel mogelijk aan te haken.
Sterkte allemaal!!
dinsdag 27 januari 2009 om 22:57
@Lammy, geldt dat voor iedere AD dan dat je ervan aankomt? Ik ben na 6 weken 2 kilo afgevallen. Deze 2 kilo's gingen er direkt de eerste twee weken af, omdat ik zo misselijk was en haast geen hap door de keel kreeg en nu zijn ze er nog steeds niet bijgekomen, ondanks dat ik weer volop eet en vooral snoep.
Ben het wel met de anderen eens dat je eerst moet uitzoeken of het echt door je werk komt dat je zo vermoeid en neerslachtig bent. AD lijkt me dan ook niet echt de oplossing.
Ik ben ook in de loop van de tijd van 100%, naar 90% gegaan en denk er nu over om 80% te gaan werken. Steeds minder uren. Maar ik vind mijn werk nog steeds erg leuk en krijg er veel voldoening uit. Het valt me op dat er wel veel uit de zorgsector komen.
Ben het wel met de anderen eens dat je eerst moet uitzoeken of het echt door je werk komt dat je zo vermoeid en neerslachtig bent. AD lijkt me dan ook niet echt de oplossing.
Ik ben ook in de loop van de tijd van 100%, naar 90% gegaan en denk er nu over om 80% te gaan werken. Steeds minder uren. Maar ik vind mijn werk nog steeds erg leuk en krijg er veel voldoening uit. Het valt me op dat er wel veel uit de zorgsector komen.
dinsdag 27 januari 2009 om 23:01
Hey Marah, wat geeft dat een fijn gevoel als je eens een keertje een redelijk goeie dag hebt. Het zal inderdaad bij jou vooral de opluchting zijn om eindelijk uit deze werkomgeving te komen. Daarna komen er vast nieuwe dingen en kansen op je pad! Misschien moet je zelfs dit eerst hebben afgesloten voordat je je weer voor nieuwe leuke dingen gaat openstellen. Je weet het maar nooit.
dinsdag 27 januari 2009 om 23:23
quote:Prulletje1 schreef op 27 januari 2009 @ 23:01:
Hey Marah, wat geeft dat een fijn gevoel als je eens een keertje een redelijk goeie dag hebt. Het zal inderdaad bij jou vooral de opluchting zijn om eindelijk uit deze werkomgeving te komen. Daarna komen er vast nieuwe dingen en kansen op je pad! Misschien moet je zelfs dit eerst hebben afgesloten voordat je je weer voor nieuwe leuke dingen gaat openstellen. Je weet het maar nooit.
Dat laatste denk ik ook. Toen ik uit gesprek laatst kwam, dacht ik een ding: het komt te vroeg. En ik heb het nog niet tegen mensen verteld uit mijn netwerk die echt iets voor me kunnen betekenen. Ik wil nu gewoon echt even rust, bijkomen, positieve energie opdoen en me weer goed voelen. Mijn zelfvertrouwen terug. En dan vandaaruit solliciteren? Als de leerling klaar is verschijnt de meester, daar reken ik dan maar op. (zeg ik nu stoer, want ik zal echt wel gedeprimeerd en zo raken, zeker door inkomensverlies).
Ik heb in het verleden ad geslikt, ben er toen niet van aangekomen. Maar begin dit jaar even geslikt en toen zat er binnen een mum van tijd 2 kilo aan. Aangezien ik echt een zeikerd ben wat mijn gewicht betreft, ben ik meteen gestopt. Psychiater stelde wel andere ad voor, maar ik wilde absoluut niet aankomen, daar word ik alleen nog maar ongelukkiger van.
Naar het schijnt zijn er ad's op de markt die geen invloed op je gewicht hebben, ik geloof dat prozac er een van is.
@Lammy, ik zou het goed navragen bij de ha. Ik herken wat je schrijft, ik was als kind mollig en werd vaak door mijn zus voor dikkerd uitgescholden (was zelf trouwens ook geen lieverdje), maar dat heeft levenslang een 'ik wil niet dik zijn' gevoel achtergelaten. (waar ik overigens goed mee kan leven).
@Bollo: goed dat psych even gestopt is en de therapie anders aan gaat pakken. Je hebt het veel te zwaar gehad afgelopen weekend. Da's niet goed.
Hoe is het met je werk?
Hey Marah, wat geeft dat een fijn gevoel als je eens een keertje een redelijk goeie dag hebt. Het zal inderdaad bij jou vooral de opluchting zijn om eindelijk uit deze werkomgeving te komen. Daarna komen er vast nieuwe dingen en kansen op je pad! Misschien moet je zelfs dit eerst hebben afgesloten voordat je je weer voor nieuwe leuke dingen gaat openstellen. Je weet het maar nooit.
Dat laatste denk ik ook. Toen ik uit gesprek laatst kwam, dacht ik een ding: het komt te vroeg. En ik heb het nog niet tegen mensen verteld uit mijn netwerk die echt iets voor me kunnen betekenen. Ik wil nu gewoon echt even rust, bijkomen, positieve energie opdoen en me weer goed voelen. Mijn zelfvertrouwen terug. En dan vandaaruit solliciteren? Als de leerling klaar is verschijnt de meester, daar reken ik dan maar op. (zeg ik nu stoer, want ik zal echt wel gedeprimeerd en zo raken, zeker door inkomensverlies).
Ik heb in het verleden ad geslikt, ben er toen niet van aangekomen. Maar begin dit jaar even geslikt en toen zat er binnen een mum van tijd 2 kilo aan. Aangezien ik echt een zeikerd ben wat mijn gewicht betreft, ben ik meteen gestopt. Psychiater stelde wel andere ad voor, maar ik wilde absoluut niet aankomen, daar word ik alleen nog maar ongelukkiger van.
Naar het schijnt zijn er ad's op de markt die geen invloed op je gewicht hebben, ik geloof dat prozac er een van is.
@Lammy, ik zou het goed navragen bij de ha. Ik herken wat je schrijft, ik was als kind mollig en werd vaak door mijn zus voor dikkerd uitgescholden (was zelf trouwens ook geen lieverdje), maar dat heeft levenslang een 'ik wil niet dik zijn' gevoel achtergelaten. (waar ik overigens goed mee kan leven).
@Bollo: goed dat psych even gestopt is en de therapie anders aan gaat pakken. Je hebt het veel te zwaar gehad afgelopen weekend. Da's niet goed.
Hoe is het met je werk?
woensdag 28 januari 2009 om 07:33
Ik werk bij thuiszorg als verzorgende c. Vergelijk dat maar met nivo 2. Ik mag werk doen als helpen met wassen, kleden, steunkousen aan, medicijnen aanreiken enz.
Ik heb dus niet de IG gedaan. Dat wil ik ook niet omdat je dan voor een paar cent meer nog meer verantwoording krijgt.
Hiervoor heb ik altijd op een dagverzorgingsprojekt gewerkt.
Vandaag moet ik mijn werk dus laten weten dat ik morgen niet kom werken. Daar gingen ze wel vanuit omdat ik in principe thuis ben met griep. Die griep is weg ja. Nu de rest nog....
Voel me heel schuldig naar mijn collega's toe die nu door mij nog harder moeten werken want zij krijgen mijn klanten er nu gewoon bij.
Ik heb dus niet de IG gedaan. Dat wil ik ook niet omdat je dan voor een paar cent meer nog meer verantwoording krijgt.
Hiervoor heb ik altijd op een dagverzorgingsprojekt gewerkt.
Vandaag moet ik mijn werk dus laten weten dat ik morgen niet kom werken. Daar gingen ze wel vanuit omdat ik in principe thuis ben met griep. Die griep is weg ja. Nu de rest nog....
Voel me heel schuldig naar mijn collega's toe die nu door mij nog harder moeten werken want zij krijgen mijn klanten er nu gewoon bij.
woensdag 28 januari 2009 om 09:31
@ Lammy: het is een probleem van de organisatie en niet van jou dat er mogelijk problemen ontstaan als jij ziek bent. Jammer dan. Klinkt heel hard, maar organisaties zijn ook vaak hard. Kies voor jezelf, dat doen organisaties veelal ook.
Is de dagverzorging niet wat minder stressvol dan de thuiszorg?
Laat je weten als je hebt gebeld?
Is de dagverzorging niet wat minder stressvol dan de thuiszorg?
Laat je weten als je hebt gebeld?
woensdag 28 januari 2009 om 10:00
@Lammy, dat vind ik ook, wat Bollo schrijft. EN als jij ziek bent, zetten ze vast een ander in. Dan maar even gedoe met het rooster. Dat is part of the job. Je bent niet de eerste zieke en zult ook niet de laatste zieke zijn....
Verder vroeg ik me net als Bollo af of werken op de dvo niet een leuke baan voor je is of bij een steunpunt? Is minder stressvol. Bij mij op het bedrijf hebben ze bijvoorbeeld ook dvo op zorgboerderijen. Misschien is dat iets voor je?
Ik begin vandaag om 11.00, stond redelijk vrolijk op, maar dat ik direct weer naar mijn werk moet, BAH. Nog even. Het kost me erg veel moeite om mijn klussen af te ronden.
@Bollo: hoe gaat dat bij jou?
Verder vroeg ik me net als Bollo af of werken op de dvo niet een leuke baan voor je is of bij een steunpunt? Is minder stressvol. Bij mij op het bedrijf hebben ze bijvoorbeeld ook dvo op zorgboerderijen. Misschien is dat iets voor je?
Ik begin vandaag om 11.00, stond redelijk vrolijk op, maar dat ik direct weer naar mijn werk moet, BAH. Nog even. Het kost me erg veel moeite om mijn klussen af te ronden.
@Bollo: hoe gaat dat bij jou?
woensdag 28 januari 2009 om 11:33
Ik heb gebeld. Mijn eigen leidinggevende is op vakantie. Ik had nu met een ander te maken die ik vroeger als leidinggevende heb gehad. Heb eerlijk opgebiecht dat er meer aan de hand is dan dat griepje. Ze toonde begrip en zei dat werken volgens zo'n rooster als ik helemaal niet kan en mag.
Ik heb een afspraak gemaakt met bedrijfsmaatschappelijk werk. Eigenlijk moest ik weer terug naar de psycholoog maar die begon gisteren ook een hele preek over anti depressiva dat ze me anders niet kan helpen.
toen ik begon over de bijwerkingen deed ze dat lacherig af en toen had ik het helemaal met haar gehad. Misschien heel onredelijk van me. Het bedrijfsmaatschappelijk werk kan me misschien op het goede spoor brengen of weer doorverwijzen.
Ik ben heel opgelucht dat ik mijn werk heb durven vertellen over mijn 'zwakheden' .
Ik heb een afspraak gemaakt met bedrijfsmaatschappelijk werk. Eigenlijk moest ik weer terug naar de psycholoog maar die begon gisteren ook een hele preek over anti depressiva dat ze me anders niet kan helpen.
toen ik begon over de bijwerkingen deed ze dat lacherig af en toen had ik het helemaal met haar gehad. Misschien heel onredelijk van me. Het bedrijfsmaatschappelijk werk kan me misschien op het goede spoor brengen of weer doorverwijzen.
Ik ben heel opgelucht dat ik mijn werk heb durven vertellen over mijn 'zwakheden' .
woensdag 28 januari 2009 om 13:31
Lammy, ik kan me voorstellen dat je opgelucht bent dat ze het nu op je werk weten; vooral als er zelfs gezegd wordt dat werken volgens jouw rooster helemaal niet mag! Maar het woord zwakheid wil ik niet horen hoor. Dat heeft er helemaal niets mee te maken. Jij bent neem ik aan in het verleden ook wel eens ingesprongen voor collega's die ziek waren en nu is dat eens andersom. Wanneer moet je bij de bedrijsmaatschappelijk werker komen? Ik hoop dat je op korte termijn terecht kunt.
Morgen moet ik zelf weer naar de bedrijfsarts. Ik zie daar altijd toch wel een beetje tegenop, maar ik weet dat het erbij hoort. Ik ben toch wel blij dat zij mij in december zei terug te gaan naar de huisarts en een keer AD te proberen.Ik vind trouwens dat ze bij jullie allemaal best wel snel met AD komen. Bij mij was het pas na 1,5 jaar dat nu de bedrijfsarts zei, misschien moet je het eens proberen.
Voel me heel moe nu. Heb vanochtend boodschappen gedaan, maar ben blij dat ik me niet meer zo gespannen voel. Hiltje, het gaat zoals je zei inderdaad heel geleidelijk aan. Mijn man zei van de week dat ik in veel betere hum ben. Ik heb af en toe weer gekookt. Maar de middag is nu het zwaarst. Op het werk word ik nog bezig gehouden, maar op mijn vrije dag val ik echt in slaap. Ik ga zo ook nog even liggen. MAARRRR dit is beter dan die spanning!
Voor al die werkzoekenden onder ons: mijn zus heeft gisteren gehoord dat ze is aangenomen! Ze zocht al een tijdje een baan, omdat ze is verhuisd naar het zuiden des lands. Dus er is echt nog hoop in deze crisistijden!!
Morgen moet ik zelf weer naar de bedrijfsarts. Ik zie daar altijd toch wel een beetje tegenop, maar ik weet dat het erbij hoort. Ik ben toch wel blij dat zij mij in december zei terug te gaan naar de huisarts en een keer AD te proberen.Ik vind trouwens dat ze bij jullie allemaal best wel snel met AD komen. Bij mij was het pas na 1,5 jaar dat nu de bedrijfsarts zei, misschien moet je het eens proberen.
Voel me heel moe nu. Heb vanochtend boodschappen gedaan, maar ben blij dat ik me niet meer zo gespannen voel. Hiltje, het gaat zoals je zei inderdaad heel geleidelijk aan. Mijn man zei van de week dat ik in veel betere hum ben. Ik heb af en toe weer gekookt. Maar de middag is nu het zwaarst. Op het werk word ik nog bezig gehouden, maar op mijn vrije dag val ik echt in slaap. Ik ga zo ook nog even liggen. MAARRRR dit is beter dan die spanning!
Voor al die werkzoekenden onder ons: mijn zus heeft gisteren gehoord dat ze is aangenomen! Ze zocht al een tijdje een baan, omdat ze is verhuisd naar het zuiden des lands. Dus er is echt nog hoop in deze crisistijden!!
woensdag 28 januari 2009 om 15:39
Lammy, kijk eens aan meid... jij zat gewoon op een rooster dat niet eens mag... en dat mag niet voor niets niet hoor... Dus over zwakheid willen wij niet horen... Juist veel te sterk dat je het wel een tijd gedaan hebt.
Bollo: rustig aan maar... en fijn dat de psych zijn plan wat aanpast... Die hypochondrie laat zich er niet zomaar onder krijgen.... daar moet je toch sterk en gewapend tegenaan gaan... op een voor jou goed moment...
Prul... hoe lang slik jij nu? Top dat ook je man het merkt..... Nu je wat meer energie hebt en minder spanning kun je ook verwachten dat je nu beter aan jezelf kunt werken. Omdat je je niet constant belabberd voelt zal je ook zelfvertrouwen stijgen... en zie daar... er zou zowaar een vicieuze circel omhoog kunnen gaan ontstaan.
Ik voel me vandaag ellendig. Heb net een Xanax genomen... dat was al weer 2 dagen geleden.
Ben pas een week aan het verhogen dus kan ook nog geen effect verwachten.
Bijwerkingen vallen mee... wel wat slechter slapen... en ik bespeur een beetje verstopping.... En ik vraag me af of de depressie zelfs niet een tikkie erger wordt... maar ik dat aan de andere kant iets beter trek omdat er hoop op verbetering is...
Was er natuurlijk al aan... is nu verhoging... dus dan hoeven bijwerkingen ook niet schokkend te zijn....
Bollo: rustig aan maar... en fijn dat de psych zijn plan wat aanpast... Die hypochondrie laat zich er niet zomaar onder krijgen.... daar moet je toch sterk en gewapend tegenaan gaan... op een voor jou goed moment...
Prul... hoe lang slik jij nu? Top dat ook je man het merkt..... Nu je wat meer energie hebt en minder spanning kun je ook verwachten dat je nu beter aan jezelf kunt werken. Omdat je je niet constant belabberd voelt zal je ook zelfvertrouwen stijgen... en zie daar... er zou zowaar een vicieuze circel omhoog kunnen gaan ontstaan.
Ik voel me vandaag ellendig. Heb net een Xanax genomen... dat was al weer 2 dagen geleden.
Ben pas een week aan het verhogen dus kan ook nog geen effect verwachten.
Bijwerkingen vallen mee... wel wat slechter slapen... en ik bespeur een beetje verstopping.... En ik vraag me af of de depressie zelfs niet een tikkie erger wordt... maar ik dat aan de andere kant iets beter trek omdat er hoop op verbetering is...
Was er natuurlijk al aan... is nu verhoging... dus dan hoeven bijwerkingen ook niet schokkend te zijn....
