Relaties
alle pijlers
Ex van vriend heeft zelfmoord gepleegd.
zondag 23 juli 2017 om 15:30
Afgelopen 9 maanden waren al een achtbaan aan gebeurtenissen en emoties. Maar de afgelopen week was echt onwerkelijk.
Heb het gevoel van dit kan niet werkelijk zijn, dit soort dingen gebeuren alleen in soap-series.
Mijn vriend heeft 3 schatten van kinderen met zijn ex. Een meisje van net 4 en een tweeling van net 3 beide jongens. De dochter noemen we voor het gemak A en de zoons B&C.
Vorige maand was nog een maand van vreugde. Eerst A jarig, vervolgens werd hun (half)broertje 5 weken te vroeg geboren.
En wat waren ze alle 3 trots op hun broertje.
Einde van de maand waren B &C jarig.
De school zei ook wat zijn ze trots en blij dat hun broertje er eindelijk is.
Vorige week maandag is onverwachts hun moeder dood in huis aangetroffen nadat ze zelf moord gepleegd had. Hun oma heeft haar dochter gevonden.
Vrijdags is de begrafenis geweest.
Zo woon je nog met zen 2en en bereid je je voor om met zen 3en te zijn, ben je plotseling zonder voortekenen met zen 6en.
Waarvan 3 kinderen die maar niet begrijpen wat er gebeurd is.
De oudste snapt dat haar moeder een sterretje is, "net als Jop" zegt ze dan. Jop was hun kat die vorig jaar is overleden. Maar dan zegt ze er achteraan dat mama nu wel heeeel lang een sterretje is en wel gewoon weer mama mag worden. Mijn vriend kan dan ook bijna elke avond uitleggen dat mama echt niet terug komt, met als gevolg verdrietige kinderen.
Kinderen gaan nu ook naar een kinderpsycholoog.
B leg je het uit en dan zegt hij ja Rn gaat verder spelen. C is heel hangerig en wil de hele dag aan mij vast geplakt zitten. A is heel bang dat de baby ook een sterretje word en zit vol met vragen.
Is mama een grote ster? Waarom kunnen we mama nu niet zien ?
-vraagt ze overdag- Waarom ligt mama in de grond want ze is toch een ster?
Mijn vriend is hele dagen in zijn eigen bedrijf aan het werk, daarnaast regelt hij alles kwa het huis waar zijn ex in woonde omdat het huis op papier van hem is.
Bij haar is zijn afscheidsbrieven gevonden. Er was ook 1 voor mijn vriend. Kwam er eigenlijk op neer dat ze aan de scheiding en het feit dat hij verder is gegaan met haar leven zo kapot is gegaan dat dit de beste oplossing voor haar was.
Hij heeft het hier moeilijk mee.
Zijn ex-schoonouders zeiden dat hij er niet te zwaar aan moet tillen, er zijn nog 3 mensen geweest waaronder haar ouders die een brief kregen waarin zij eigenlijk de schuld van haar dood krijgen.
We wonen tijdelijk in mijn appartement, hebben een huis dat in aanbouw is waar ook nog veel voor uitgezocht moet worden.
Kortom de blauwe volk waar we op zaten heeft opeens een hele dikke zwarte rand gekregen.
Ik vind het zo moeilijk.
Ik ben super blij omdat ik moeder geworden ben. Maar voor mijn gevoel kan ik nu gewoon niet blij zijn. Mijn vriend die dus ook vader geworden is gaat nu op automatische piloot verder. Hij huilt s'nacht in bed als zijn kinderen eindelijk slapen nadat hij hun getroost heeft.
Heb het gevoel van dit kan niet werkelijk zijn, dit soort dingen gebeuren alleen in soap-series.
Mijn vriend heeft 3 schatten van kinderen met zijn ex. Een meisje van net 4 en een tweeling van net 3 beide jongens. De dochter noemen we voor het gemak A en de zoons B&C.
Vorige maand was nog een maand van vreugde. Eerst A jarig, vervolgens werd hun (half)broertje 5 weken te vroeg geboren.
En wat waren ze alle 3 trots op hun broertje.
Einde van de maand waren B &C jarig.
De school zei ook wat zijn ze trots en blij dat hun broertje er eindelijk is.
Vorige week maandag is onverwachts hun moeder dood in huis aangetroffen nadat ze zelf moord gepleegd had. Hun oma heeft haar dochter gevonden.
Vrijdags is de begrafenis geweest.
Zo woon je nog met zen 2en en bereid je je voor om met zen 3en te zijn, ben je plotseling zonder voortekenen met zen 6en.
Waarvan 3 kinderen die maar niet begrijpen wat er gebeurd is.
De oudste snapt dat haar moeder een sterretje is, "net als Jop" zegt ze dan. Jop was hun kat die vorig jaar is overleden. Maar dan zegt ze er achteraan dat mama nu wel heeeel lang een sterretje is en wel gewoon weer mama mag worden. Mijn vriend kan dan ook bijna elke avond uitleggen dat mama echt niet terug komt, met als gevolg verdrietige kinderen.
Kinderen gaan nu ook naar een kinderpsycholoog.
B leg je het uit en dan zegt hij ja Rn gaat verder spelen. C is heel hangerig en wil de hele dag aan mij vast geplakt zitten. A is heel bang dat de baby ook een sterretje word en zit vol met vragen.
Is mama een grote ster? Waarom kunnen we mama nu niet zien ?
-vraagt ze overdag- Waarom ligt mama in de grond want ze is toch een ster?
Mijn vriend is hele dagen in zijn eigen bedrijf aan het werk, daarnaast regelt hij alles kwa het huis waar zijn ex in woonde omdat het huis op papier van hem is.
Bij haar is zijn afscheidsbrieven gevonden. Er was ook 1 voor mijn vriend. Kwam er eigenlijk op neer dat ze aan de scheiding en het feit dat hij verder is gegaan met haar leven zo kapot is gegaan dat dit de beste oplossing voor haar was.
Hij heeft het hier moeilijk mee.
Zijn ex-schoonouders zeiden dat hij er niet te zwaar aan moet tillen, er zijn nog 3 mensen geweest waaronder haar ouders die een brief kregen waarin zij eigenlijk de schuld van haar dood krijgen.
We wonen tijdelijk in mijn appartement, hebben een huis dat in aanbouw is waar ook nog veel voor uitgezocht moet worden.
Kortom de blauwe volk waar we op zaten heeft opeens een hele dikke zwarte rand gekregen.
Ik vind het zo moeilijk.
Ik ben super blij omdat ik moeder geworden ben. Maar voor mijn gevoel kan ik nu gewoon niet blij zijn. Mijn vriend die dus ook vader geworden is gaat nu op automatische piloot verder. Hij huilt s'nacht in bed als zijn kinderen eindelijk slapen nadat hij hun getroost heeft.
maandag 24 juli 2017 om 10:04
TO ik snap best dat je er spaans benauwd van wordt allemaal. Ik vond in blije omstandigheden in mijn huis gaan samenwonen (hij+spullen er bij in) al wennen. Jullie zijn in rouw, in achtbaan, in verwarring, in kraamtijd en met teveel muizen in een te klein nest nu. Dat betekent dat ongeacht wat de tampontouwtjes van deze wereld vinden alle emoties mogen en kunnen, en dat dit gewoon de situatie is zoals íe nu is, en je van daaruit weer vooruit moet met z'n allen. Een paar coping ideeën waar je misschien wel, misschien niets aan hebt (wisselt per stemming en per persoon):
Vraag/accepteer hulp:
Er komt enorm veel op jullie af. Ken je mensen die je kan inzetten, aarzel niet om te vragen! Mensen willen vaak graag helpen (en goede tip om ook te durven vragen als je op lange termijn iets nodig hebt). Voorbeeld:
- Iemand die helpt bij de financiële afhandeling van het huis, die jullie financiën op een rijtje zet, inclusief welke rare papierwereld je opeens in terecht bent gekomen met je ontslag, je zwangerschap, kinderen die opeens bij jullie ingeschreven staan etc.
- Iemand met een zolder/garage die jullie al ingepakte dozen wel even wil opslaan
- Een bekende van de kinderen die ze af en toe mee kan nemen iets leuks doen
- Misschien een goede vriendin waar je wekelijks of zo vaak je wil even mee kan sparren: vergeten we wat, wat zou nu de handige stap zijn, al is het gewoon een lijstje onderwerpen af: zitten we nog op het goede spoor.
Accepteer indien mogelijk
- Dat het gewoon retezwaar is. Zeker als je dan eindelijk na een lange moeilijke, drukke dag in bed ligt, en dan ook nog even je maatje op moet rapen omdat hij dan breekt. Zet kleine stapjes, leef bij de dag.
- Dat je geen blauwe wolk hebt, maar dat dat voor de verdere ontwikkeling van je zoon echt niet erg is. Over een jaar ziet alles er weer heel anders uit en er zijn legio kinderen zonder eigen plek (de mijne), zonder leuke kraamtijd (PND bijv), dat komt allemaal wel weer
- Dat je je misschien afvraagt: what the hell happend.. Van 1 naar 6 is een erg grote overgang. Daar mag je best wat in de war door zijn, van balen, je afvragen of je inderdaad per ongeluk in een soap beland bent, of zelfs heel hard wensen dat je gewoon weer rustig single was. Praat erover, hier, met vriendinnen, is heel normaal lijkt me.
- Dat jouw fijne, rustige appartement nu gewoon een toevluchtsoord is geworden, en een opslagruimte. Niet meer een 'thuis' zoals je het kende.
Je bent niet de eerste of de enige of de laatste
Je situatie klinkt vrij uniek, maar als je het op wereldschaal bekijkt ben je niet de enige. Ik ken bijvoorbeeld vrij veel vluchtelingen. In die context komt het vaker voor dat mensen opeens van een mooi huis met z'n allen èn de schoonfamilie èn de buren met hun gezin in één tent wonen. Of in zo'n mooie sporthal met 500 mensen die je helemaal niet kent. Ook met getraumatiseerde kinderen en overlijden in de familie. Misschien helpt die gedachte je helemaal niet en snap je de redenatie niet, maar ik vind het persoonlijk altijd wel troostend als ik het gevoel heb dat ik niet de enige ben die iets overweldigends overkomt, en dat anderen in een vergelijkbaar (of erger) schuitje ook doorkunnen, moeten, veerkracht kunnen vinden.
Tel je zegeningen
Een dooddoener van buitenaf vaak, maar voor sommige mensen helpt het om te focussen op wat goed gaat:
- Je zoon is gezond (tenminste, ik lees nog niks anders)
- De stiefkinderen voelen zich op hun gemak bij jou
- Er is blijkbaar redelijk contact met de ex-schoonouders als ze hem dat vertellen over die brief
- Jullie mooie nieuwe huis wordt gebouwd, er is uitzicht op beter. Nog maar 4 maandjes!
En neem tijd voor jezelf wanneer het kan! Sterkte!
Vraag/accepteer hulp:
Er komt enorm veel op jullie af. Ken je mensen die je kan inzetten, aarzel niet om te vragen! Mensen willen vaak graag helpen (en goede tip om ook te durven vragen als je op lange termijn iets nodig hebt). Voorbeeld:
- Iemand die helpt bij de financiële afhandeling van het huis, die jullie financiën op een rijtje zet, inclusief welke rare papierwereld je opeens in terecht bent gekomen met je ontslag, je zwangerschap, kinderen die opeens bij jullie ingeschreven staan etc.
- Iemand met een zolder/garage die jullie al ingepakte dozen wel even wil opslaan
- Een bekende van de kinderen die ze af en toe mee kan nemen iets leuks doen
- Misschien een goede vriendin waar je wekelijks of zo vaak je wil even mee kan sparren: vergeten we wat, wat zou nu de handige stap zijn, al is het gewoon een lijstje onderwerpen af: zitten we nog op het goede spoor.
Accepteer indien mogelijk
- Dat het gewoon retezwaar is. Zeker als je dan eindelijk na een lange moeilijke, drukke dag in bed ligt, en dan ook nog even je maatje op moet rapen omdat hij dan breekt. Zet kleine stapjes, leef bij de dag.
- Dat je geen blauwe wolk hebt, maar dat dat voor de verdere ontwikkeling van je zoon echt niet erg is. Over een jaar ziet alles er weer heel anders uit en er zijn legio kinderen zonder eigen plek (de mijne), zonder leuke kraamtijd (PND bijv), dat komt allemaal wel weer
- Dat je je misschien afvraagt: what the hell happend.. Van 1 naar 6 is een erg grote overgang. Daar mag je best wat in de war door zijn, van balen, je afvragen of je inderdaad per ongeluk in een soap beland bent, of zelfs heel hard wensen dat je gewoon weer rustig single was. Praat erover, hier, met vriendinnen, is heel normaal lijkt me.
- Dat jouw fijne, rustige appartement nu gewoon een toevluchtsoord is geworden, en een opslagruimte. Niet meer een 'thuis' zoals je het kende.
Je bent niet de eerste of de enige of de laatste
Je situatie klinkt vrij uniek, maar als je het op wereldschaal bekijkt ben je niet de enige. Ik ken bijvoorbeeld vrij veel vluchtelingen. In die context komt het vaker voor dat mensen opeens van een mooi huis met z'n allen èn de schoonfamilie èn de buren met hun gezin in één tent wonen. Of in zo'n mooie sporthal met 500 mensen die je helemaal niet kent. Ook met getraumatiseerde kinderen en overlijden in de familie. Misschien helpt die gedachte je helemaal niet en snap je de redenatie niet, maar ik vind het persoonlijk altijd wel troostend als ik het gevoel heb dat ik niet de enige ben die iets overweldigends overkomt, en dat anderen in een vergelijkbaar (of erger) schuitje ook doorkunnen, moeten, veerkracht kunnen vinden.
Tel je zegeningen
Een dooddoener van buitenaf vaak, maar voor sommige mensen helpt het om te focussen op wat goed gaat:
- Je zoon is gezond (tenminste, ik lees nog niks anders)
- De stiefkinderen voelen zich op hun gemak bij jou
- Er is blijkbaar redelijk contact met de ex-schoonouders als ze hem dat vertellen over die brief
- Jullie mooie nieuwe huis wordt gebouwd, er is uitzicht op beter. Nog maar 4 maandjes!
En neem tijd voor jezelf wanneer het kan! Sterkte!
maandag 24 juli 2017 om 10:12
Jongens jongens, wat een harde berichten naar TO toe.
Je kunt soms ook gewoon besluiten om iets gewoon alleen maar te denken en niet te spuien. Denk niet dat TO hier mee geholpen is. Ze wil alleen maar advies en haar hart luchten. Ze vraagt niet om keihard afgeschoten te worden. Het is allemaal al erg genoeg.
De precieze situatie kennen we allemaal niet en zoals ik het begreep is die ex juist vreemdgegaan. Maar al zou het wél zo zijn, dan nog kent deze situatie alleen maar verliezers.
Een beetje lief zijn voor elkaar. Niets mis mee.
Je kunt soms ook gewoon besluiten om iets gewoon alleen maar te denken en niet te spuien. Denk niet dat TO hier mee geholpen is. Ze wil alleen maar advies en haar hart luchten. Ze vraagt niet om keihard afgeschoten te worden. Het is allemaal al erg genoeg.
De precieze situatie kennen we allemaal niet en zoals ik het begreep is die ex juist vreemdgegaan. Maar al zou het wél zo zijn, dan nog kent deze situatie alleen maar verliezers.
Een beetje lief zijn voor elkaar. Niets mis mee.
maandag 24 juli 2017 om 10:13
Ik begrijp heel goed dat je in alle opzichten overdonderd bent, TO. Maar dat staat toch niet helemaal in verhouding met wat die kinderen is overkomen. Dus praat idd. hier van je af, maar laat asjeblieft nooit aan je vriend en de kinderen merken dat je het zo heftig vindt, voorlopig iig. niet (aan vriend, aan de kinderen nóóit).
De hond.... ik denk dat het de kinderen enorm veel houvast geeft dat die bij hen is. Die vormt de verbinding met hun moeder, met hun vroegere thuis. Dus als het ook maar enigszins kan, zou ik de hond juist wel houden.
Maar wat heftig en verdrietig voor jullie allemaal zeg. Hoe gaat het met jullie baby? In ieder geval heel veel sterkte.
De hond.... ik denk dat het de kinderen enorm veel houvast geeft dat die bij hen is. Die vormt de verbinding met hun moeder, met hun vroegere thuis. Dus als het ook maar enigszins kan, zou ik de hond juist wel houden.
Maar wat heftig en verdrietig voor jullie allemaal zeg. Hoe gaat het met jullie baby? In ieder geval heel veel sterkte.
maandag 24 juli 2017 om 10:14
Is ook zo. Dus laat TO hier vooral haar verhaal doen. Maar tegen haar vriend zeggen 'dat het soms wel iets te gezellig is', is - hoe erg ik het ook vind voor haar - zo ontzettend ongepast...ikbenlief10 schreef: ↑24-07-2017 10:12Jongens jongens, wat een harde berichten naar TO toe.
Je kunt soms ook gewoon besluiten om iets gewoon alleen maar te denken en niet te spuien. Denk niet dat TO hier mee geholpen is. Ze wil alleen maar advies en haar hart luchten. Ze vraagt niet om keihard afgeschoten te worden. Het is allemaal al erg genoeg.
De precieze situatie kennen we allemaal niet en zoals ik het begreep is die ex juist vreemdgegaan. Maar al zou het wél zo zijn, dan nog kent deze situatie alleen maar verliezers.
Een beetje lief zijn voor elkaar. Niets mis mee.
maandag 24 juli 2017 om 10:16
In dit geval denk ik van niet.
Niet 1 maar 3 jonge kinderen waar hij zijn ex mee laat zitten om in no time met een zo te lezen erg jonge vrouw verder (er vandoor) te gaan die door de pil heen van hem is zwanger geraakt, maar ze hadden nog geen relatie. Toch durfde hij het aan om na de hele onrustige periode met zijn ex net weer op zichzelf wonend(?) en 3 kleine kinderen om zich mede verantwoordelijk over te voelen en een eigen bedrijf met personeel met haar ervoor te gaan.
Echt te triest voor zijn kinderen.
maandag 24 juli 2017 om 10:18
Daar gaat het hier nu toch niet over? Wat heeft TO eraan om dáár nou over te beginnen?tampontouwtje schreef: ↑24-07-2017 10:16In dit geval denk ik van niet.
Niet 1 maar 3 jonge kinderen waar hij zijn ex mee laat zitten om in no time met een zo te lezen erg jonge vrouw verder (er vandoor) te gaan die door de pil heen van hem is zwanger geraakt, maar ze hadden nog geen relatie. Toch durfde hij het aan om na de hele onrustige periode met zijn ex net weer op zichzelf wonend(?) en 3 kleine kinderen om zich mede verantwoordelijk over te voelen en een eigen bedrijf met personeel met haar ervoor te gaan.
Echt te triest voor zijn kinderen.
maandag 24 juli 2017 om 10:40
Dat ze stopt met huilen om niks, grow some balls.Hunniebunnie schreef: ↑24-07-2017 10:18Daar gaat het hier nu toch niet over? Wat heeft TO eraan om dáár nou over te beginnen?
Alsof alle reacties hier altijd enkel goede adviezen zijn.
Ik ben gewoon verbijsterd.
maandag 24 juli 2017 om 10:42
Jeetje, wat een reacties hier. Ongelooflijk. De situatie is zoals die is en daar moet To mee dealen. Een koe in de kont kijken heeft geen zin.
To, schakel hulp in. Bijvoorbeeld de ouders van de ex. Wellicht mogen de kinderen daar af en toe een nachtje slapen. Het lijkt mij voor hen ook heel fijn om de kinderen geregeld te zien.
Schakel hulp in voor de financiën, voor de schoonmaak van je huis en als oppas voor een paar uurtjes.
Je vriend staat nog in de overlevingsstand, het is allemaal nog maar net gebeurd. Ook hij zal eens ergens tegenaan lopen.
Zoek een uitlaatklep voor jezelf. Een goede vriendin bijvoorbeeld om eens tegenaan te praten.
Het is heel heftig allemaal, maar ook nog heel vers. Met de tijd zal de situatie zich stabiliseren en krijg je meer lucht. Maar 4 jonge kinderen zijn gewoon tropenjaren. Stel je daarop in.
To, schakel hulp in. Bijvoorbeeld de ouders van de ex. Wellicht mogen de kinderen daar af en toe een nachtje slapen. Het lijkt mij voor hen ook heel fijn om de kinderen geregeld te zien.
Schakel hulp in voor de financiën, voor de schoonmaak van je huis en als oppas voor een paar uurtjes.
Je vriend staat nog in de overlevingsstand, het is allemaal nog maar net gebeurd. Ook hij zal eens ergens tegenaan lopen.
Zoek een uitlaatklep voor jezelf. Een goede vriendin bijvoorbeeld om eens tegenaan te praten.
Het is heel heftig allemaal, maar ook nog heel vers. Met de tijd zal de situatie zich stabiliseren en krijg je meer lucht. Maar 4 jonge kinderen zijn gewoon tropenjaren. Stel je daarop in.
maandag 24 juli 2017 om 10:44
Het is een week geleden, mijn hemel. Fijn dat jij meteen in de rationele regelstand kan schieten, maar de meeste mensen kunnen dat niet. Dus ik begrijp TO best, maar ik adviseer haar tegelijkertijd ook om haar verhaal vooral hier te doen, niet bij haar vriend en al helemaal niet bij de kinderen, en om alles wel in perspectief te blijven zien.tampontouwtje schreef: ↑24-07-2017 10:40Dat ze stopt met huilen om niks, grow some balls.
Alsof alle reacties hier altijd enkel goede adviezen zijn.
Ik ben gewoon verbijsterd.
Wat bijzonder dat jou dat verbijstert...
maandag 24 juli 2017 om 10:47
maandag 24 juli 2017 om 10:48
En jij weet precies op welke manier dit is gebeurd?! Hoe weet jij zo zeker dat hij haar echt heeft laten zitten? Misschien wilde zij wel gewoon graag kinderen en zodra ze had wat ze wilde is ze hem eruit gaan werken? Het zijn niet altijd de mannen die er een tering zooi van maken in relaties hoor. Zo hard oordelen over een situatie waarvan jij geen idee hebt hoe het allemaal daadwerkelijk zit, vind ik echt schandalig.tampontouwtje schreef: ↑24-07-2017 10:16In dit geval denk ik van niet.
Niet 1 maar 3 jonge kinderen waar hij zijn ex mee laat zitten om in no time met een zo te lezen erg jonge vrouw verder (er vandoor) te gaan die door de pil heen van hem is zwanger geraakt, maar ze hadden nog geen relatie. Toch durfde hij het aan om na de hele onrustige periode met zijn ex net weer op zichzelf wonend(?) en 3 kleine kinderen om zich mede verantwoordelijk over te voelen en een eigen bedrijf met personeel met haar ervoor te gaan.
Echt te triest voor zijn kinderen.
En TO veroordelen omdat ze zo vlak na een bevalling wat moeite heeft met het feit dat ze haar kont niet kan keren in huis, slaat ook werkelijk nergens op. Van wat ik hier lees doet ze haar stinkende best om die kinderen en haar partner door deze hel heen te helpen, terwijl ze net moeder geworden is van een te vroeg geboren baby.
Heb je echt niets beters te doen dat een vrouw die in een hele zware situatie zit, zo tot op het bod toe af te branden? Ik ben van dit forum wel gewend dat mensen hard zijn, en over het algemeen kan ik dat wel waarderen, maar jij loopt hier iemand te schoppen die al op de grond ligt. Je zou je kapt moeten schamen!
TO, heel veel sterkte met deze situatie! Ik hoop dat jullie hier met z'n allen een weg in vinden!
maandag 24 juli 2017 om 10:51
Dat is fijn, in ieder geval één zorg minder, toch? Sterkte hoor, blijf hier maar schrijven als je het even niet trekt!
maandag 24 juli 2017 om 11:04
Kunnen jullie de grootouders inschakelen om de kinderen op vaste momenten op te vangen? Misschien mogen de kinderen 1 weekend per maand bij de ouders van je vriend en 1 weekend per maand bij de ouders van zijn ex logeren? En anders wellicht bij tantes/ooms die betrokken zijn?
Want het klinkt inderdaad aan de krappe kant, met zn 6-en in een appartement met 2 slaapkamers. Zeker als niemand het gewend is om zo op elkaars lip te leven. Natuurlijk is het voor tijdelijk echt wel te doen. Maar in het belang van de kinderen denk ik dat het goed is als zij ook bij vaste personen buiten jullie gezin terecht kunnen. Waar ze ook liefdevol en goed verzorgd worden en zich vertrouwd voelen. Af en toe even op adem kunnen komen lijkt me erg belangrijk voor jullie allemaal.
Maar natuurlijk is het met name van groot belang om nu te roeien met de riemen die je hebt! Kijk wat je kan met de ruimte die je wél hebt. Gelukkig is er bijvoorbeeld een kinderkamer! Kijk of je handige, goedkope opbergers kunt aanschaffen. Bij de IKEA kun je voor weinig geld eventueel grote manden kopen, waar je al het speelgoed van de kinderen in kan bewaren. Ook de overige spulletjes van de kinderen zoveel mogelijk in de kinderkamer laten (de badspulletjes en tandenborsteltjes etc kun je op een plankje in de kinderkamer bewaren). Op die manier voelt je huis misschien wat minder overvol? Dat je baby even geen babykamer heeft zou ik dan weer minder belangrijk vinden, het schijnt alleen maar goed te zijn voor de baby om bij de ouders in de kamer te slapen. Maar ik begrijp dat 't niet is zoals je het verwacht had van te voren.
Persoonlijk zou ik ook zo snel mogelijk een "budget plan" maken tot en met december. Je kunt op veel dingen flink besparen. Abonnementen (tijdelijk) opzeggen en je boodschappen alleen nog bij de Lidl halen bijvoorbeeld. Even doorpakken en doorzetten! Voor jullie het weten hebben jullie je ruimte terug en zit je in rustiger vaarwater. Sterkte!
Want het klinkt inderdaad aan de krappe kant, met zn 6-en in een appartement met 2 slaapkamers. Zeker als niemand het gewend is om zo op elkaars lip te leven. Natuurlijk is het voor tijdelijk echt wel te doen. Maar in het belang van de kinderen denk ik dat het goed is als zij ook bij vaste personen buiten jullie gezin terecht kunnen. Waar ze ook liefdevol en goed verzorgd worden en zich vertrouwd voelen. Af en toe even op adem kunnen komen lijkt me erg belangrijk voor jullie allemaal.
Maar natuurlijk is het met name van groot belang om nu te roeien met de riemen die je hebt! Kijk wat je kan met de ruimte die je wél hebt. Gelukkig is er bijvoorbeeld een kinderkamer! Kijk of je handige, goedkope opbergers kunt aanschaffen. Bij de IKEA kun je voor weinig geld eventueel grote manden kopen, waar je al het speelgoed van de kinderen in kan bewaren. Ook de overige spulletjes van de kinderen zoveel mogelijk in de kinderkamer laten (de badspulletjes en tandenborsteltjes etc kun je op een plankje in de kinderkamer bewaren). Op die manier voelt je huis misschien wat minder overvol? Dat je baby even geen babykamer heeft zou ik dan weer minder belangrijk vinden, het schijnt alleen maar goed te zijn voor de baby om bij de ouders in de kamer te slapen. Maar ik begrijp dat 't niet is zoals je het verwacht had van te voren.
Persoonlijk zou ik ook zo snel mogelijk een "budget plan" maken tot en met december. Je kunt op veel dingen flink besparen. Abonnementen (tijdelijk) opzeggen en je boodschappen alleen nog bij de Lidl halen bijvoorbeeld. Even doorpakken en doorzetten! Voor jullie het weten hebben jullie je ruimte terug en zit je in rustiger vaarwater. Sterkte!
maandag 24 juli 2017 om 11:09
echt... to is net bevallen van een prematuur kind, en is logischerwijs emotioneel. Ze had zich waarschijnlijk verheugd op de baby, en om samen met haar partner de kraamtijd mee te maken. Maar heeft in plaats van te jammeren meteen de kersverse babykamer meteen uitgeruimd om in haar appartement zoveel mogelijk er voor te zorgen dat de kinderen van haar partner geen emotionele schade oplopen. Wat mij betreft heeft to al laten zien dat ze flink 'balls gegrowd' heeft.
TO, dat je overdonderd bent, en dat je het jammer vind dat je kraamtijd niet zo gaat als gehoopt vind ik volledig begrijpelijk. Vind de post hierboven van Elein heel sterk.
TO, dat je overdonderd bent, en dat je het jammer vind dat je kraamtijd niet zo gaat als gehoopt vind ik volledig begrijpelijk. Vind de post hierboven van Elein heel sterk.
florence13 wijzigde dit bericht op 24-07-2017 11:11
4.49% gewijzigd
maandag 24 juli 2017 om 11:10
Hallo zeg. Wat een rotopmerking. Kennelijk waren ze ook niet belangrijk genoeg voor vriend van TO om zijn huwelijk in stand te houden. Ik bedoel maar. Als we toch gaan oordelen.
TO, denk nu ook aan jezelf en je pasgeboren kindje.
maandag 24 juli 2017 om 11:10
Het zijn zeker niet altijd de mannen die een teringzooi maken van een relatie.Tiswa schreef: ↑24-07-2017 10:48En jij weet precies op welke manier dit is gebeurd?! Hoe weet jij zo zeker dat hij haar echt heeft laten zitten? Misschien wilde zij wel gewoon graag kinderen en zodra ze had wat ze wilde is ze hem eruit gaan werken? Het zijn niet altijd de mannen die er een tering zooi van maken in relaties hoor. Zo hard oordelen over een situatie waarvan jij geen idee hebt hoe het allemaal daadwerkelijk zit, vind ik echt schandalig.
En TO veroordelen omdat ze zo vlak na een bevalling wat moeite heeft met het feit dat ze haar kont niet kan keren in huis, slaat ook werkelijk nergens op. Van wat ik hier lees doet ze haar stinkende best om die kinderen en haar partner door deze hel heen te helpen, terwijl ze net moeder geworden is van een te vroeg geboren baby.
Heb je echt niets beters te doen dat een vrouw die in een hele zware situatie zit, zo tot op het bod toe af te branden? Ik ben van dit forum wel gewend dat mensen hard zijn, en over het algemeen kan ik dat wel waarderen, maar jij loopt hier iemand te schoppen die al op de grond ligt. Je zou je kapt moeten schamen!
TO, heel veel sterkte met deze situatie! Ik hoop dat jullie hier met z'n allen een weg in vinden!
Hoeveel verhalen van vrouwen ken jij die het huis verlaten en de kleine kinderen laten zitten bij de vader omdat dat haar beter lijkt voor de kinderen om tot rust te komen. En dan in haar huis geen fatsoenlijke slaapplaatsen hebben voor de kinderen, die ze dus niet vaak ziet. Om vervolgens wel binnen een jaar sanen te wonen met iemand die ze net heeft leren kennen en een kind mee heeft gekregen.
Als TO in dit verhaal de nieuwe vriend van zo een vrouw was geweest die binnen een week had geklaagd over de krapte in huis, waren de reacties niet zo begripvol.
Ik begrijp het niet dat je als ouder je kinderen geen top prioriteit maakt.
maandag 24 juli 2017 om 11:11
TO heeft alle recht op haar eigen emoties. Alsof zij ineens ondergeschikt moet zijn aan iedereen? Nee dus. Ze zal zich echt wel bewust zijn van de situatie maar dat betekent niet dat zij geen recht heeft op haar eigen gevoelens.
Natuurlijk is het opeens overweldigend. Zo te lezen was die zwangerschap ook niet iets dat zomaar ineens was gepland. Waarschijnlijk was een blijvende vaste relatie niet eens besproken toen die zwangerschap een feit bleek te zijn, ze zaten nog in de dating fase.
En ja, het is juist verstandig dat TO bepaalde problemen ook ter sprake brengt, anders gaat zij er zelf aan onderdoor, en wat dan?
Maar jullie hebben inderdaad hulp nodig, structurele hulp voor allemaal. En daarbij is rust ook hard nodig. Dit is het moment dat je de naaste familie moet gaan aanspreken met de vraag of ze iets voor jullie kunnen betekenen, en dan wel iets structureels, regelmatigs voor ongeveer een jaar. Dan praat je over opslag van spullen, opvang dagen, een dag logeren voor TO met kind en wie weet waar ze allemaal wel niet mee kunnen komen. Zolang je duidelijk bent qua tijdsbestek en de directe omgeving eens laat denken over een structurele handreiking. Het zou je nog verbazen met wat voor oplossing sommige mensen op kunnen komen draven waar je zelf nooit aan gedacht zou hebben.
Zoals hierboven al gezegd, iemand in de buurt waar je spullen kunt opslaan.
Een vaste dag per week waar men een dag opvang kan verzorgen.
Iemand die helpt met de verkoop van de woning in orde te maken.
Schoonmaak hulp. Rechtsbijstand. En wie weet waar men nog meer mee kan komen om een jaar door te komen.
Ja. een gezin van 6 waarvan 4 kinderen is best wel een omslag. Maar denk eraan, onze grootouders waren vaak niets anders gewend. Het is een andere manier van leven maar echt niet onmogelijk.
Natuurlijk is het opeens overweldigend. Zo te lezen was die zwangerschap ook niet iets dat zomaar ineens was gepland. Waarschijnlijk was een blijvende vaste relatie niet eens besproken toen die zwangerschap een feit bleek te zijn, ze zaten nog in de dating fase.
En ja, het is juist verstandig dat TO bepaalde problemen ook ter sprake brengt, anders gaat zij er zelf aan onderdoor, en wat dan?
Maar jullie hebben inderdaad hulp nodig, structurele hulp voor allemaal. En daarbij is rust ook hard nodig. Dit is het moment dat je de naaste familie moet gaan aanspreken met de vraag of ze iets voor jullie kunnen betekenen, en dan wel iets structureels, regelmatigs voor ongeveer een jaar. Dan praat je over opslag van spullen, opvang dagen, een dag logeren voor TO met kind en wie weet waar ze allemaal wel niet mee kunnen komen. Zolang je duidelijk bent qua tijdsbestek en de directe omgeving eens laat denken over een structurele handreiking. Het zou je nog verbazen met wat voor oplossing sommige mensen op kunnen komen draven waar je zelf nooit aan gedacht zou hebben.
Zoals hierboven al gezegd, iemand in de buurt waar je spullen kunt opslaan.
Een vaste dag per week waar men een dag opvang kan verzorgen.
Iemand die helpt met de verkoop van de woning in orde te maken.
Schoonmaak hulp. Rechtsbijstand. En wie weet waar men nog meer mee kan komen om een jaar door te komen.
Ja. een gezin van 6 waarvan 4 kinderen is best wel een omslag. Maar denk eraan, onze grootouders waren vaak niets anders gewend. Het is een andere manier van leven maar echt niet onmogelijk.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 24 juli 2017 om 11:13
tampontouwtje schreef: ↑24-07-2017 10:40Dat ze stopt met huilen om niks, grow some balls.
Alsof alle reacties hier altijd enkel goede adviezen zijn.
Ik ben gewoon verbijsterd.
maandag 24 juli 2017 om 11:20
Zijn de kinderen van je vriend gewend om bij opa en oma te zijn? Ze hebben natuurlijk zijn en haar ouders dus als zij inspringen is dat misschien juist heel fijn voor de kinderen.lekker rustig bij opa's en oma's bijkomen en misschien vinden haar ouders het ook fijn om iets tastbaars van hun overleden dochter bij ze in de buurt te hebben.
Als jullie de zorg verdelen is het al een heel stuk rustiger...
Iedereen heeft ruimte om af en toe op adem te komen.
Als jullie de zorg verdelen is het al een heel stuk rustiger...
Iedereen heeft ruimte om af en toe op adem te komen.
maandag 24 juli 2017 om 11:26
Allereerst, sterkte TO.
Op bovenstaande wil ik even inhaken:
toen mijn moeder overleed wilde ik niets liever dan in "ons" huis blijven, maar ik werd al vrij snel bij mijn voogd geplaatst.
Het is nogal wat om eerst je moeder, en vervolgens je vertrouwde omgeving kwijt te raken.
Ik kan mij heel goed voorstellen dat TO en partner dat niet trekken, maar voor de kinderen
kan het juist misschien wel rust geven.
EDIT: Opa en Oma is inderdaad ook een goed alternatief!
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
maandag 24 juli 2017 om 11:31
Ik snap dat het heel erg raar overkomt dat mijn vriend bij zijn ex-vrouw weg gegaan is nadat hij voor de 2de en 3de keer vader is geworden.
Maar ik begrijp waarom hij dat heeft gedaan. Zijn voornaamste reden was voor de rust van de kinderen omdat er veel spanning in huis was door de spanning in hun huwelijk.
Zijn ex was vreemd gegaan tijdens de zwangerschap terwijl ze wist dat ze zwanger was.
Het is lang onduidelijk geweest of ze al voor de zwangerschap was vreemd gegaan of pas tijdens de zwangerschap. Ze wou dit niet zeggen omdat ze er niet over wou praten. Hij heeft 4 maanden in onzekerheid gezeten of de kinderen wel biologisch van hem zijn.
Ik begrijp heel goed dat er dan iets in je breekt en dat er iets in je relatie kapot is gegaan wat niet te herstellen is.
Hierdoor waren er constant ruzie's en spanningen. Hij is daarom weg gegaan. Zij mocht in het koophuis blijven waarvan hij jaren de hypotheek alleen heeft betaald omdat zij sinds de koop van het huis al niet meer heeft gewerkt. De eerste maanden betaalde hij ook nog eens de hypotheek boven op de alimentatie.
Hij woonde bij zijn broer. In de weekenden dat hij zijn kinderen had ging zijn ex weg en sliep hij bij de kinderen in het huis.
Ben dus perongeluk zwanger geraakt door de pil heen. vanaf het moment dat hij het wist dat ik zwanger was heeft hij mij gesteund. Zo is er een relatie tussen ons gegroeid en is hij bij mij komen wonen.
Zodra zijn ex wist dat hij nogmaals vader zou worden mocht hij het huis niet meer in. Ondanks dat het huis op zijn naam alleen staat en hij de helft van de hypotheek betaald heeft hij er toen voor gekozen om zich er niet tegen te verzetten om de lieve vrede te bewaren.
Ik zie het absoluut niet als dat hij mij met de zorg voor 4 kinderen opzadeld terwijl hij werkt. Helaas is het gewoon een feit dat de rekeningen betaald moeten worden. Als hij hij minder werkt dan zal er bezuinigd moeten worden of ik zal moeten gaan werken, anders krijgen we financiële problemen.
Ik heb er juist respect voordat hij extra vroeg gaat werken zodat hij lange dagen kan maken én op tijd thuis kan zijn voor het eten waarna hij zijn kinderen douche, met ze speelt, voorleest etc.
Als ze op bed liggen dan doet hij 3 keer per week de administratie.
Die €1.000 extra wat we nu kwijt zijn komt helaas niet uit de lucht vallen.
Hij werkt hard zodat er straks een groot huis is waar een eigen kamer voor iedereen is. Hij wil het huis ook meteen klaar hebben wat extra geld kost. Dat we niet nog wat laatste dingen hoeven te doen als we er wonen.
Hij vind het belangrijk dat er juist nu leuke dingen met de kinderen word gedaan. Zoals zwemmen, naar de kinderboerderij, ijsje halen etc. Kost ook genoeg geld.
De hond kon wel naar kennissen. Maar wij hebben juist de hond in huis genomen omdat de kinderen gehecht aan hem zijn. Dat hij niet ook nog eens weg is.
Hij is 3 jaar.
Maar ik begrijp waarom hij dat heeft gedaan. Zijn voornaamste reden was voor de rust van de kinderen omdat er veel spanning in huis was door de spanning in hun huwelijk.
Zijn ex was vreemd gegaan tijdens de zwangerschap terwijl ze wist dat ze zwanger was.
Het is lang onduidelijk geweest of ze al voor de zwangerschap was vreemd gegaan of pas tijdens de zwangerschap. Ze wou dit niet zeggen omdat ze er niet over wou praten. Hij heeft 4 maanden in onzekerheid gezeten of de kinderen wel biologisch van hem zijn.
Ik begrijp heel goed dat er dan iets in je breekt en dat er iets in je relatie kapot is gegaan wat niet te herstellen is.
Hierdoor waren er constant ruzie's en spanningen. Hij is daarom weg gegaan. Zij mocht in het koophuis blijven waarvan hij jaren de hypotheek alleen heeft betaald omdat zij sinds de koop van het huis al niet meer heeft gewerkt. De eerste maanden betaalde hij ook nog eens de hypotheek boven op de alimentatie.
Hij woonde bij zijn broer. In de weekenden dat hij zijn kinderen had ging zijn ex weg en sliep hij bij de kinderen in het huis.
Ben dus perongeluk zwanger geraakt door de pil heen. vanaf het moment dat hij het wist dat ik zwanger was heeft hij mij gesteund. Zo is er een relatie tussen ons gegroeid en is hij bij mij komen wonen.
Zodra zijn ex wist dat hij nogmaals vader zou worden mocht hij het huis niet meer in. Ondanks dat het huis op zijn naam alleen staat en hij de helft van de hypotheek betaald heeft hij er toen voor gekozen om zich er niet tegen te verzetten om de lieve vrede te bewaren.
Ik zie het absoluut niet als dat hij mij met de zorg voor 4 kinderen opzadeld terwijl hij werkt. Helaas is het gewoon een feit dat de rekeningen betaald moeten worden. Als hij hij minder werkt dan zal er bezuinigd moeten worden of ik zal moeten gaan werken, anders krijgen we financiële problemen.
Ik heb er juist respect voordat hij extra vroeg gaat werken zodat hij lange dagen kan maken én op tijd thuis kan zijn voor het eten waarna hij zijn kinderen douche, met ze speelt, voorleest etc.
Als ze op bed liggen dan doet hij 3 keer per week de administratie.
Die €1.000 extra wat we nu kwijt zijn komt helaas niet uit de lucht vallen.
Hij werkt hard zodat er straks een groot huis is waar een eigen kamer voor iedereen is. Hij wil het huis ook meteen klaar hebben wat extra geld kost. Dat we niet nog wat laatste dingen hoeven te doen als we er wonen.
Hij vind het belangrijk dat er juist nu leuke dingen met de kinderen word gedaan. Zoals zwemmen, naar de kinderboerderij, ijsje halen etc. Kost ook genoeg geld.
De hond kon wel naar kennissen. Maar wij hebben juist de hond in huis genomen omdat de kinderen gehecht aan hem zijn. Dat hij niet ook nog eens weg is.
Hij is 3 jaar.
