Totaal onverwacht in verwachting

Hoi allemaal,

sinds nu net weet ik dat ik hoogstwaarschijnlijk al ruim 5 weken zwanger ben.
Het was niet gepland en onverwacht, mede omdat ik ervan uit ging dat ik niet zwanger kon raken.
Dat dacht ik omdat het eerder nooit was gelukt en omdat ik al 40 jaar oud ben had ik het hele idee om ooit moeder te worden al maar weer opgegeven. Ik ging er inmiddels vanuit dat ik onvruchtbaar was.

Nu ben ik ineens toch zwanger en ik besef het nog maar half.
Maar ik kan er niet omheen want ik ben op een rare manier misselijk en ik voel me meer als twee wandelende borsten dan als mezelf.
En de testen hebben het bevestigd.
Natuurlijk ben ik nog niet naar de huisarts geweest, daarvoor weet ik het te kort.

De laatste maand heeft in het teken gestaan van bbq en verjaardagen en ik heb juist veel wijn gedronken in de afgelopen maand.
Hopelijk heeft dat geen schade aangericht, in elk geval drink ik vanaf nu geen druppel meer.
Maar helaas rook ik. (in de tijd dat ik probeerde zwanger te raken rookte en dronk ik natuurlijk niet, maar na de teleurstelling dat het toch niet lukte ben ik helaas toen weer begonnen)
En ik wil graag direct stoppen nu, ik hoop dat ik dat voor elkaar krijg.

Misschien hebben jullie ervaringen die jullie willen delen, of goede motiverende worden om te stoppen met dat verschrikkelijke rookgedrag.

Ik hoop dat door dit topic de motivatie sneller kan vinden om het zo gezond mogelijk te maken voor dit nieuwe leven in mijn buik.

Heel veel liefs

Dank je.
Dat was ook de hele opzet van mijn plan gisteren, wat ik hem vertelde.
En vervelend voor hem dat hij zich daardoor niet waardevol genoeg voelt.

Hij heeft misschien toch ook een bepaalde nesteldrang, wil graag er voor ons zijn, maar ik geloof niet dat het verstandig is en daarom juist dit plan.

Hij heeft net via een bericht zijn excuus aangeboden en gezegd dat hij het het wel begrijpt.
Maar dat het gisteren kwam als een klap.

Mijn idee op dit moment is dus: dat ik gewoon voor een stabiele situatie ga zorgen voor mezelf en het kindje.
Wat hij doet of kan daarin wordt vanzelf wel duidelijk.

Ik heb absoluut geen hekel aan hem of zoiets.
Ik ben er gewoon achter gekomen dat hij psychisch en financieel niet zo veel draagkracht heeft en dat ik het dus zelf zal moeten regelen en er niet op mag vertrouwen dat hij dat kan...al wil hij het wel.

Mijn moeder en vriendinnen vinden het een goed idee op deze manier en steunen me ook hierin.
Dat is fijn.

Mayapril schreef: ↑

23-08-2017 10:54

Hoe gaat het nu Shisha?

Het gaat eigenlijk best goed nu.

Nog een klein beetje spotting.
Af en toe een veegje oud bloed.

Maar het kindje doet het blijkbaar prima.
Gisteren even naar het hartje laten luisteren. Dat kan tijdens een speciaal hartjes spreekuur en duurt ongeveer 5 minuten.
Voor iedere zwangere vrouw die onzeker is.
Het duurt nog ongeveer 3 weken voor ik terecht kan voor de 20 weken echo. Ik ben dan ongeveer 21 weken.

Ik draag nog steeds maandverband. Misschien hoort het bij mij mijn zwangerschap om een beetje te blijven vloeien zegt de gynaecoloog.

Als het zo weinig is als nu ben ik al blij.
En als het kindje maar goed blijft groeien, dat is het voornaamste.

Ik ben voorzichtig weer begonnen met werken. Ook mijn conditie moet ik weer een beetje opbouwen.

Bij een tweedehandszaak heeft mijn moeder (super lieve verrassing van haar) 2 positie broeken gekocht en wat shirts, ik begon last te krijgen van kleding die net niet meer helemaal pastte.

Mijn vriend heeft hulp gevraagd aan iemand die bij een bureau werkt voor mensen die buiten het systeem zijn gevallen. Zodat hij wat zaken kan gaan regelen.
Tussen ons is de sfeer goed en we kunnen elkaar gelukkig steunen en blij maken.
Ook lukt het inmiddels (ondanks wat er laatst gebeurde) om goed te communiceren met elkaar.

Mocht het mij niet lukken om een andere woning te vinden...in zijn huis kan ik altijd terecht. De eerste twee jaar maakt het nog niet zo veel uit waar we wonen en het huis is achterstallig in onderhoud, maar het is wel bewoonbaar. Toen ik laatst typte dat het een bouwval was heb ik het een beetje overdreven.
Het was midden in de nacht en hij was weggegaan zonder het gesprek af te maken en alles zat me even erg hoog en ik was een beetje boos.
Het huis is erg groot, niet gemakkelijk warm te stoken in de winter, de badkamer dateert uit 1970, maar je kunt erin wonen. Het heeft een behoorlijke keuken en een fijne tuin en hij heeft het verder ook wel gezellig gemaakt.
Maar ik zie het niet zo zitten om mezelf met kind in te schrijven in het buitenland. Om ons kindje naar een buitenlandse school te sturen...
Tegen die tijd wil ik toch wel erg graag weer in Nederland wonen.
Verder vinden zijn twee kinderen het juist wel een superfijn huis en hebben zij daar ieder hun eigen kamer en alleen al om die reden wil hij het huis aanhouden. Wat ik wel begrijp.
In Nederland zouden wij geen huis kunnen vinden wat groot genoeg is voor ons allemaal.
Maar ook nu is hij altijd bij mij als zijn kinderen niet bij hem zijn en ben ik bij hem als zijn kinderen er wel zijn.
Dus dat zou dan ook in de toekomst zo kunnen.

Een goede vriendin die aan de andere kant van het land woont kwam vandaag langs en we hebben overal even over kunnen praten. Dat was erg fijn.
Zij is 41 jaar oud nu en zou ook ontzettend graag haar eerste kindje krijgen. Haar relatie is al jaren goed, ze hebben een mooi huis en ze heeft een leuke baan.
Alles is goed geregeld en klaar voor een zwangerschap en een baby.
Helaas lukt het haar al een hele tijd niet om zwanger te worden. Toch is ze blij voor mij. Het zit niet in haar karakter om jaloers te zijn, al lijkt het me wel lastig voor haar.

Ik ben de laatste tijd elke nacht wakker vanaf ongeveer half vijf.
Dat heb ik al sinds het begin van de zwangerschap, maar meestal sliep ik daarna nog even in.
Sinds een paar dagen lukt het me helaas niet meer om daarna weer in te slapen.
Dat begint inmiddels een beetje vermoeiend te worden.
Misschien dat ik toch iets te veel nadenk of gewoon last heb van mijn hormonen.
Ik heb net rustgevende thee gedronken. Zometeen terug naar bed en toch nog even proberen te slapen.

Het opstarten van mijn bedrijfje wil helaas niet goed lukken omdat ik even niet mocht werken en omdat er een vakantie tussen zat, allemaal nog voordat ik een klantenbestand heb kunnen opbouwen.
Hopelijk belt er straks een klant en kan ik weer een beetje geld verdienen.
Gelukkig had ik nog wat achter de hand en lukt het om zuinig te leven de laatste tijd.
Het liefste had ik nu een (vaste) baan gehad natuurlijk.
Wat meer zekerheid, maar dat is helaas niet zo.

Nu het vloeien bijna is gestopt heb ik weer ruimte om mij over allerlei andere dingen zorgen te maken, wat natuurlijk weinig nut heeft.

Ik heb niet alles in de hand, maar ik ga gewoon mijn best doen en gelukkig sta ik niet alleen.

Nu eerst nog maar even proberen te slapen

Ik voelde net voor het eerst duidelijk de baby bewegen in mijn buik...

Gisteren heb ik de 20 weken echo gehad en alles was perfect!
Kindje was ook goed op gewicht en alles zag er prachtig uit volgens de echoscopiste.
In het maagje en in de darmpjes was inderdaad wat ijzer te zien, ten gevolge van de bloedingen die ik heb gehad, (en die gelukkig helemaal voorbij zijn) maar dat kon helemaal geen kwaad volgens haar.

Het is trouwens een jongetje.
Duidelijk in beeld gebracht.
Dus nu kunnen we ons gaan concentreren op een naam, scheelt toch de helft van de namen.
Ik ben vooral blij dat hij zo gezond is.

De placenta ligt wel erg dicht tegen de baarmoedermond aan, dus met 32 weken krijg ik nog een extra echo en als het goed is dan is tegen die tijd de placenta vanzelf omhoog getrokken door het groeien van de baarmoeder.

Mijn vriend ging natuurlijk mee en ik had mijn moeder ook uitgenodigd om erbij te zijn, zij vond dat helemaal geweldig. Haar schoondochter is wel twee maal zwanger geweest, maar die heeft toen gewoon haar eigen moeder meegenomen naar de echo's. Dus mijn moeder had dat nog nooit meegemaakt. Vroeger in haar tijd had je nog geen echo's. Ze vond het heel speciaal. Ik ben blij dat ik dat voor haar heb kunnen doen.

Mijn vriend heeft me getrakteerd op een etentje gisteren en heeft tegen iedereen die hij kent het goede nieuws verteld.
Hij is erg enthousiast en ik ben ook blij, maar ik ben zo moe van een zware verkoudheid dat ik niet zo druk loop te doen.

Met zijn zaak gaat het steeds beter.
Vanmorgen moest hij om half 7 de deur uit om naar zijn werk te gaan en ik kan gewoon nog even terug naar bed als ik wil.
Iedereen gezond (op een klein griepje na) en gelukkig.
Wat een luxe.