Relaties
alle pijlers
Broer en ik
zaterdag 14 februari 2009 om 17:48
Dol op kinderen, maar grillig in zijn interesse en contact onderhouden. Een band onderhouden met je broer, betekent ook zijn grilligheden steeds weer moeten incasseren. Hij wilt heel graag aan de ene kant, maar is aan de andere kant niet 'steady' genoeg om contact structureel vol te houden. Je hoeft niet alles van hem te accepteren, maar het lijkt erop dat als je contact wilt blijven houden met je broer, dat er op jouw incasseringsvermogen vaak een beroep zal worden gedaan.
zaterdag 14 februari 2009 om 17:49
Ik heb niet alles gelezen. Jouw broer is wie hij is, je zult hem zo moeten accepteren.
Hetgene dat je schrijft over dat de vriend van jouw moeder van alles regelde en jij het daar niet mee eens was en jouw broer het niet voor jou opnam. Misschien kon jouw broer dat niet op dat moment. Qua interesse in jouw kinderen, het kan toch zijn dat hij daar veel minder mee bezig is en als hij er dan eens aan denkt, het alweer maanden verder is. Ja, sommige mensen zijn zo.
Ik lees van jouw veel verwijten naar hem toe. Je zou daar eens mee op kunnen houden en hem nemen zoals hij is.
Wil je dat niet, dan het contact afkappen.
Hetgene dat je schrijft over dat de vriend van jouw moeder van alles regelde en jij het daar niet mee eens was en jouw broer het niet voor jou opnam. Misschien kon jouw broer dat niet op dat moment. Qua interesse in jouw kinderen, het kan toch zijn dat hij daar veel minder mee bezig is en als hij er dan eens aan denkt, het alweer maanden verder is. Ja, sommige mensen zijn zo.
Ik lees van jouw veel verwijten naar hem toe. Je zou daar eens mee op kunnen houden en hem nemen zoals hij is.
Wil je dat niet, dan het contact afkappen.
zaterdag 14 februari 2009 om 18:17
Juliette, je zegt dat je niet alles gelezen hebt. Dan ben ik wel benieuwd naar wat je wel en niet gelezen hebt...
En nee, nemen zoals hij is gaat me op dit moment niet lukken. Die verwijten, waar ik ook zeker niet mee ga stoppen, zitten me veel te diep. Met de dingen die gebeurd zijn, is al eea kapot gemaakt. Heel wat, zelfs.
En nee, nemen zoals hij is gaat me op dit moment niet lukken. Die verwijten, waar ik ook zeker niet mee ga stoppen, zitten me veel te diep. Met de dingen die gebeurd zijn, is al eea kapot gemaakt. Heel wat, zelfs.
zaterdag 14 februari 2009 om 18:25
Inmiddels heb ik alles gelezen hoor en ik blijf bij wat ik al geschreven heb.
Ik denk dat je het beter kunt laten rusten, want als je er zo in staat als nu, zal het ook nooit beter worden.
Zoals ik het zie is het of je stelt je verwachtingen van hem bij en je blijft niet hangen in wat er in het verleden is gebeurd of je neemt er afstand van.
Ik denk dat je het beter kunt laten rusten, want als je er zo in staat als nu, zal het ook nooit beter worden.
Zoals ik het zie is het of je stelt je verwachtingen van hem bij en je blijft niet hangen in wat er in het verleden is gebeurd of je neemt er afstand van.
zaterdag 14 februari 2009 om 18:29
carlice, ik heb een aantal vrienden zonder kinderen, daarbij een stel, wat ik al jaren ken en echt goed bevriend mee ben, wat echt niks met kinderen heeft, kinderen niet leuk vind en niks voelt voor kinderen. Dat weet ik van ze, dat spreken ze uit, en dat vind ik ook helemaal niet erg. Zij hebben die gevoelens niet, maar dat verandert niks aan onze vriendschap. Ik vertel echt wel eens wat over mijn kids, ze vragen er naar, maar het is geen hoofd onderwerp zeg maar. Ik heb niet het gevoel dat dit een belemmering is. Zolang je maar dingen uitspreekt naar elkaar.
ik verwacht van niemand gevoelens en vind het ook totaal niet raar als vrienden niet enthousiast zijn ik laat nooit fotoboeken zien, ik verwacht geen bezoekjes als ze jarig zijn. Ik heb het op mijn werk zelden over mijn kinderen.Dus echt het bestaat en ik vind jou daar niet raar in. Maar als je een goede vriendin van mij zou zijn, zou ik het wel leuk vinden als je kwam kijken als ik bevallen ben, en dan hoef je echt de baby niet vast te houden. En als jij schrijft dat je oprecht blij bent dat alles goed is gegaan, dan voel je toch iets?
ik verwacht van niemand gevoelens en vind het ook totaal niet raar als vrienden niet enthousiast zijn ik laat nooit fotoboeken zien, ik verwacht geen bezoekjes als ze jarig zijn. Ik heb het op mijn werk zelden over mijn kinderen.Dus echt het bestaat en ik vind jou daar niet raar in. Maar als je een goede vriendin van mij zou zijn, zou ik het wel leuk vinden als je kwam kijken als ik bevallen ben, en dan hoef je echt de baby niet vast te houden. En als jij schrijft dat je oprecht blij bent dat alles goed is gegaan, dan voel je toch iets?
zaterdag 14 februari 2009 om 19:16
@ Arwen, vriendschap ligt toch weer anders dan familiebanden denk ik. En dat ik oprecht blij ben, ja natuurlijk! Ik ben wel een mens met gevoelens (jaja, zelfs ik). En een verdrietige broer en schoonzus en een babietje waar iets mee is, nee dat zou ik echt heel erg voor hen vinden. Maar het is een enorme wolk geworden, en ik moet zeggen dat naarmate het kind groter wordt, het leuk vind om te zien dat hij zo ontzettend op mijn broer lijkt.
@Fleurtje, oprechte interesse of niet, ik krijg de indruk dat je broer grillig zal blijven in zijn contact met jou. Wie weet wat er straks gebeurt, als hij je tweede ziet. Als hij al zo dol was op de eerste.... Maar je bent nog zo boos, dat relaxed contact er nog even niet in zit. Of jij moet over je boosheid heenkomen, of hij moet echt veranderen, of jullie moeten ergens in het midden zien uit te komen.
@Fleurtje, oprechte interesse of niet, ik krijg de indruk dat je broer grillig zal blijven in zijn contact met jou. Wie weet wat er straks gebeurt, als hij je tweede ziet. Als hij al zo dol was op de eerste.... Maar je bent nog zo boos, dat relaxed contact er nog even niet in zit. Of jij moet over je boosheid heenkomen, of hij moet echt veranderen, of jullie moeten ergens in het midden zien uit te komen.
zaterdag 14 februari 2009 om 19:37
carlice, volgens mij ligt bij jullie meer het probleem bij je broer dan bij jou. Hij verwacht veel meer van jou dan jij kan geven, terwijl je toch wel echt degelijk op jouw manier interesse toont. In eerste instantie dacht ik dat jij er niks mee te maken wilde hebben, niks voor voelde en niks mee wilde, maar volgens mij is wat jij laat zien al meer dan wat fleur ooit hoopt van haar broer toch? En vriendschappen en familie is zeker wat anders, vertel mij wat.
maandag 16 februari 2009 om 11:39
@ Carlice,
Ik vind jou situatie dus niet helemaal hetzelfde als die van mij.
Ik verwacht helemaal niet dat mijn broertje vaak langskomst, of dat mijn dochter overal centraal staat. Helemaal niet. Maar ergens in het afgelopen half jaar had hij denk ik best eens een sms-je kunnen sturen met: gefeliciteerd met dochter. Tis ook een beetje wat Fleur zei. SOmmige dingen hebben gewoon met fatsoen t maken.
Meer vraag ik niet. Hij hoeft haar niet op te pakker, neit langs te komen, helemaal niets.
Het is ook niet zozeer een ;leeftijdsdingen. Bij ons in de familie liggen de relaties wat gecompliceerd (staan longs van dochter en zwangerschap etc) Hij vind dat dit mijn schuld is en heeft besloten zijn mond niet meer open te doen.
Dus ook als opa jarig is en ik een cadeautje maak namens alle kleinkinderen, dan negeert hij mij.
Ik vind niet dat ik hem een overload aan baby geef eerlijk gezegd.
quote:Carlice schreef op 14 februari 2009 @ 16:02:
[...]
Ik ben in mijn geval de zus die nooit iets van zich laat horen. En ook niet geintereseerd was toen er een kind kwam. In mijn geval, omdat ik totaal niets met kinderen heb, en dit is niet de sociaal gangbare manier van doen. Iedereen vindt kinderen leuk en geweldig, dus MOET je wel helemaal geintereseerd en leuk doen, vooral kersverse ouders zijn zo trots. Ze begrijpen gewoon echt niet, dat anderen niks met een kind hebben en dus ook niks met hun kind. Jouw broertje is ook nog eens een stuk jonger dan jij, zit in een heel andere levensfase (studeren) en heeft waarschijnlijk niets met huis boompje beestje levensfase en kan zich daarin niet inleven, en al die fuzz over een baby al helemaal niet. Ik heb uit beleefdheid het kind van mijn broer direct na de geboorte bewondert. Wezenloos hing ik boven dat wiegje, wat moest ik in godsnaam zeggen, wat moet ik voelen, wat moet ik denken. Het lag godzijdank te slapen, dus stilte was geboden. Ik heb een mooi cadeau gekocht voor de moeder, want ik heb nul verstand van baby spullen. Ik was oprecht blij dat alles goed was gegaan en dat er een gezonde baby op de wereld was gekomen. Ik had het oprecht verschrikkelijk gevonden als er iets niet goed was geweest. Maar daar houdt het bij op. Ik heb niks met kinderen, dus ook niet eentje waar ik tante van ben. En ook al heb ik altijd gezegd, dat ik niks met kinderen heb, is mijn broer erdoor gekwetst. Ik reageer natuurlijk niet goed op dat kind, doe niet leuk en enthousiast genoeg en ik kom iet vaak genoeg de spruit bewonderen. En dat kwetst mij diep. Want hij begrijp dus niet, dat ik dat niet in me heb, ik moet zwaar toneel spelen om ook maar in de buurt te komen van de sociaal wenselijke reactie op een baby. En daarnaast hadden we voor de komst van het kind ook niet vaak contact, dus waarom als er een kind is ineens wel.
Mijn broer trekt enorm aan me, stuurt mailtjes en kaartjes of ik eens langskom. Dus dat ga ik binnenkort maar weer eens doen, met lood in de schoenen. Ik weet dat ik bijna zijn enige ;echte' familie ben, maar hij heeft daarentegen schoonfamilie ten overvloede.
Dit is dus de andere kant van het verhaal, dat verplichte familie/baby gedoe is niet voor iedereen weg gelegd. Sommige mensen gaan liever hun eigen weg. En het is best moeilijk om daarvoor te kiezen, omdat je weet dat je er anderen mee kwetst. Maar ik kan niet toneelspelen en mezelf forceren, omwille van het plezier van anderen. Ik probeer ze tegemoet te komen en dat is nooit genoeg, maar wel alles wat mijn beste ik te bieden heeft.
Ik vind jou situatie dus niet helemaal hetzelfde als die van mij.
Ik verwacht helemaal niet dat mijn broertje vaak langskomst, of dat mijn dochter overal centraal staat. Helemaal niet. Maar ergens in het afgelopen half jaar had hij denk ik best eens een sms-je kunnen sturen met: gefeliciteerd met dochter. Tis ook een beetje wat Fleur zei. SOmmige dingen hebben gewoon met fatsoen t maken.
Meer vraag ik niet. Hij hoeft haar niet op te pakker, neit langs te komen, helemaal niets.
Het is ook niet zozeer een ;leeftijdsdingen. Bij ons in de familie liggen de relaties wat gecompliceerd (staan longs van dochter en zwangerschap etc) Hij vind dat dit mijn schuld is en heeft besloten zijn mond niet meer open te doen.
Dus ook als opa jarig is en ik een cadeautje maak namens alle kleinkinderen, dan negeert hij mij.
Ik vind niet dat ik hem een overload aan baby geef eerlijk gezegd.
quote:Carlice schreef op 14 februari 2009 @ 16:02:
[...]
Ik ben in mijn geval de zus die nooit iets van zich laat horen. En ook niet geintereseerd was toen er een kind kwam. In mijn geval, omdat ik totaal niets met kinderen heb, en dit is niet de sociaal gangbare manier van doen. Iedereen vindt kinderen leuk en geweldig, dus MOET je wel helemaal geintereseerd en leuk doen, vooral kersverse ouders zijn zo trots. Ze begrijpen gewoon echt niet, dat anderen niks met een kind hebben en dus ook niks met hun kind. Jouw broertje is ook nog eens een stuk jonger dan jij, zit in een heel andere levensfase (studeren) en heeft waarschijnlijk niets met huis boompje beestje levensfase en kan zich daarin niet inleven, en al die fuzz over een baby al helemaal niet. Ik heb uit beleefdheid het kind van mijn broer direct na de geboorte bewondert. Wezenloos hing ik boven dat wiegje, wat moest ik in godsnaam zeggen, wat moet ik voelen, wat moet ik denken. Het lag godzijdank te slapen, dus stilte was geboden. Ik heb een mooi cadeau gekocht voor de moeder, want ik heb nul verstand van baby spullen. Ik was oprecht blij dat alles goed was gegaan en dat er een gezonde baby op de wereld was gekomen. Ik had het oprecht verschrikkelijk gevonden als er iets niet goed was geweest. Maar daar houdt het bij op. Ik heb niks met kinderen, dus ook niet eentje waar ik tante van ben. En ook al heb ik altijd gezegd, dat ik niks met kinderen heb, is mijn broer erdoor gekwetst. Ik reageer natuurlijk niet goed op dat kind, doe niet leuk en enthousiast genoeg en ik kom iet vaak genoeg de spruit bewonderen. En dat kwetst mij diep. Want hij begrijp dus niet, dat ik dat niet in me heb, ik moet zwaar toneel spelen om ook maar in de buurt te komen van de sociaal wenselijke reactie op een baby. En daarnaast hadden we voor de komst van het kind ook niet vaak contact, dus waarom als er een kind is ineens wel.
Mijn broer trekt enorm aan me, stuurt mailtjes en kaartjes of ik eens langskom. Dus dat ga ik binnenkort maar weer eens doen, met lood in de schoenen. Ik weet dat ik bijna zijn enige ;echte' familie ben, maar hij heeft daarentegen schoonfamilie ten overvloede.
Dit is dus de andere kant van het verhaal, dat verplichte familie/baby gedoe is niet voor iedereen weg gelegd. Sommige mensen gaan liever hun eigen weg. En het is best moeilijk om daarvoor te kiezen, omdat je weet dat je er anderen mee kwetst. Maar ik kan niet toneelspelen en mezelf forceren, omwille van het plezier van anderen. Ik probeer ze tegemoet te komen en dat is nooit genoeg, maar wel alles wat mijn beste ik te bieden heeft.
maandag 16 februari 2009 om 11:41
quote:arwen173 schreef op 14 februari 2009 @ 18:29:
carlice, ik heb een aantal vrienden zonder kinderen, daarbij een stel, wat ik al jaren ken en echt goed bevriend mee ben, wat echt niks met kinderen heeft, kinderen niet leuk vind en niks voelt voor kinderen. Dat weet ik van ze, dat spreken ze uit, en dat vind ik ook helemaal niet erg. Zij hebben die gevoelens niet, maar dat verandert niks aan onze vriendschap. Ik vertel echt wel eens wat over mijn kids, ze vragen er naar, maar het is geen hoofd onderwerp zeg maar. Ik heb niet het gevoel dat dit een belemmering is. Zolang je maar dingen uitspreekt naar elkaar.
ik verwacht van niemand gevoelens en vind het ook totaal niet raar als vrienden niet enthousiast zijn ik laat nooit fotoboeken zien, ik verwacht geen bezoekjes als ze jarig zijn. Ik heb het op mijn werk zelden over mijn kinderen.Dus echt het bestaat en ik vind jou daar niet raar in. Maar als je een goede vriendin van mij zou zijn, zou ik het wel leuk vinden als je kwam kijken als ik bevallen ben, en dan hoef je echt de baby niet vast te houden. En als jij schrijft dat je oprecht blij bent dat alles goed is gegaan, dan voel je toch iets?
Heel herkenbaar, een van mijn beste vrienden heeft niets met kinderen. Hij vind ze gewoon niet leuk. Nou dan hebben we het gewoon over andere dingen. Ook prima.
En van hem dus wel een leuk sms-je gehad na dochters geboorte, ondanks zijn anti kind gevoelens.
carlice, ik heb een aantal vrienden zonder kinderen, daarbij een stel, wat ik al jaren ken en echt goed bevriend mee ben, wat echt niks met kinderen heeft, kinderen niet leuk vind en niks voelt voor kinderen. Dat weet ik van ze, dat spreken ze uit, en dat vind ik ook helemaal niet erg. Zij hebben die gevoelens niet, maar dat verandert niks aan onze vriendschap. Ik vertel echt wel eens wat over mijn kids, ze vragen er naar, maar het is geen hoofd onderwerp zeg maar. Ik heb niet het gevoel dat dit een belemmering is. Zolang je maar dingen uitspreekt naar elkaar.
ik verwacht van niemand gevoelens en vind het ook totaal niet raar als vrienden niet enthousiast zijn ik laat nooit fotoboeken zien, ik verwacht geen bezoekjes als ze jarig zijn. Ik heb het op mijn werk zelden over mijn kinderen.Dus echt het bestaat en ik vind jou daar niet raar in. Maar als je een goede vriendin van mij zou zijn, zou ik het wel leuk vinden als je kwam kijken als ik bevallen ben, en dan hoef je echt de baby niet vast te houden. En als jij schrijft dat je oprecht blij bent dat alles goed is gegaan, dan voel je toch iets?
Heel herkenbaar, een van mijn beste vrienden heeft niets met kinderen. Hij vind ze gewoon niet leuk. Nou dan hebben we het gewoon over andere dingen. Ook prima.
En van hem dus wel een leuk sms-je gehad na dochters geboorte, ondanks zijn anti kind gevoelens.
maandag 16 februari 2009 om 11:45
quote:fleurtje schreef op 14 februari 2009 @ 18:17:
Juliette, je zegt dat je niet alles gelezen hebt. Dan ben ik wel benieuwd naar wat je wel en niet gelezen hebt...
En nee, nemen zoals hij is gaat me op dit moment niet lukken. Die verwijten, waar ik ook zeker niet mee ga stoppen, zitten me veel te diep. Met de dingen die gebeurd zijn, is al eea kapot gemaakt. Heel wat, zelfs.
Ik vind dit wel heel herkenbaar. De vraag is alleen of je van hem erkenning gaat krijgen van de dingen die gebeurd zijn. Want het zou zomaar kunnen dat hij ze heel anders ziet.
(*bij een ander weet ik altijd heel goed hoe de dingen zitten )
Kan het voor jou genoeg zijn om te weten, dat jij weet wat de waarheid is en wat normaal is? Als dat genoeg is (of op den duur genoeg wordt, als de pijn wat gezakt is), dan kun je voorbij de verwijten en weer een bepaald contact krijgen, anders blijft dat denk ik tussen jullie instaan.
Hoe was de verjaardag, ben je (zijn jullie) daar nog naartoe geweest?
Wat sommigen voor mij ook al zeiden, ik zou ook behoorlijk link zijn op je tante over dat fotoboek (niet dat je aan deze reactie iets hebt, maar dus nog iemand die vind dat haar gedrag echt neit kan )
Juliette, je zegt dat je niet alles gelezen hebt. Dan ben ik wel benieuwd naar wat je wel en niet gelezen hebt...
En nee, nemen zoals hij is gaat me op dit moment niet lukken. Die verwijten, waar ik ook zeker niet mee ga stoppen, zitten me veel te diep. Met de dingen die gebeurd zijn, is al eea kapot gemaakt. Heel wat, zelfs.
Ik vind dit wel heel herkenbaar. De vraag is alleen of je van hem erkenning gaat krijgen van de dingen die gebeurd zijn. Want het zou zomaar kunnen dat hij ze heel anders ziet.
(*bij een ander weet ik altijd heel goed hoe de dingen zitten )
Kan het voor jou genoeg zijn om te weten, dat jij weet wat de waarheid is en wat normaal is? Als dat genoeg is (of op den duur genoeg wordt, als de pijn wat gezakt is), dan kun je voorbij de verwijten en weer een bepaald contact krijgen, anders blijft dat denk ik tussen jullie instaan.
Hoe was de verjaardag, ben je (zijn jullie) daar nog naartoe geweest?
Wat sommigen voor mij ook al zeiden, ik zou ook behoorlijk link zijn op je tante over dat fotoboek (niet dat je aan deze reactie iets hebt, maar dus nog iemand die vind dat haar gedrag echt neit kan )
anoniem_6358 wijzigde dit bericht op 16-02-2009 11:46
Reden: aanvulling en spelfoutjes
Reden: aanvulling en spelfoutjes
% gewijzigd
maandag 16 februari 2009 om 16:09
quote:fleurtje schreef op 16 februari 2009 @ 15:56:
Hoi!
Ik denk dat ik mijn broer een kwartiertje gezien heb... Wij stonden op het punt weg te gaan, toen hij kwam. Het was wel aan zijn blik te zien dat hij het heel leuk vond om baby te zien (en ook de oudste, was flabbergasted dat ze zo blond was...). Toen baby stralend naar hem lachte, begon mijn broer ook te stralen. Was wel heel erg leuk om te zien.
Wat mij verbaasde: tijdens mijn bevalling was hij op vakantie, en toen heeft hij voor beide meisjes een kadootje meegenomen. Ik vind dat erg lief van, zeker omdat het iets van Hello Kitty is Ik vind het heel jammer dat ik dit niet wist. Begrijp me niet verkeerd: het gaat me niet om het kadootje. Maar het feit dat hij dat op vakantie heeft gekocht, doet me wel wat.
Ok, ik probeer het nog een keer. Voel me wel iets beter nu.
xFijn Fleur! Tuurlijk is alles niet ineen keer perfect, maar hij heeft wel degelijk aan jou en je meiden gedacht ( en blijkbaar zelfs iets wat je oudste nog leuk vindt) Ik zeg da's een goed teken
Hoi!
Ik denk dat ik mijn broer een kwartiertje gezien heb... Wij stonden op het punt weg te gaan, toen hij kwam. Het was wel aan zijn blik te zien dat hij het heel leuk vond om baby te zien (en ook de oudste, was flabbergasted dat ze zo blond was...). Toen baby stralend naar hem lachte, begon mijn broer ook te stralen. Was wel heel erg leuk om te zien.
Wat mij verbaasde: tijdens mijn bevalling was hij op vakantie, en toen heeft hij voor beide meisjes een kadootje meegenomen. Ik vind dat erg lief van, zeker omdat het iets van Hello Kitty is Ik vind het heel jammer dat ik dit niet wist. Begrijp me niet verkeerd: het gaat me niet om het kadootje. Maar het feit dat hij dat op vakantie heeft gekocht, doet me wel wat.
Ok, ik probeer het nog een keer. Voel me wel iets beter nu.
xFijn Fleur! Tuurlijk is alles niet ineen keer perfect, maar hij heeft wel degelijk aan jou en je meiden gedacht ( en blijkbaar zelfs iets wat je oudste nog leuk vindt) Ik zeg da's een goed teken
