Dochter (3 maanden) slaapt overdag alleen op ons

Onze dochter (14 weken) slaapt overdag alleen in onze armen of in de draagzak. S'nachts slaapt ze zonder problemen in haar wieg bij ons op de kamer. Na de nachtvoeding(en) valt ze soms meteen in slaap, soms zing ik een paar minuten voor haar met mijn hand op haar buik.

Het breekt me op. Ik ben de hele dag met niets anders bezig dan het slapen van dochter. Het komt ook nog eens heel precies wanneer we haar laten slapen: zijn we iets te laat dan is het voor haar moeilijk om in slaap te vallen. 75 minuten wakker en dan weer slapen werkt. Dit is gewoonweg niet haalbaar om dagelijks te doen. Ik word wel eens gebeld, of moet wel eens naar de winkel, de hond moet eruit. We willen (en doen we ook) wel eens op bezoek bij vrienden en familie. Dan gaan we over die 75 minuten heen en dan is het - kort gezegd - een drama.
Ze verzet zich dan met haar hele lichaam (en sterk dat zo'n klein lijfje dan al is!) en zet het op een krijsen. We blijven haar vasthouden en dan geeft ze zich op een gegeven moment over (duurt soms lang). Dit kost veel energie, zowel voor haar als voor ons.

Slapend wegleggen werkt niet: zodra haar billen de box/kinderwagen/bed raken is ze wakker. Tot een week of drie geleden sliep ze in de kinderwagen (als er mee gereden/bewogen werd) maar dat is verleden tijd.
Ze valt alleen in slaap bij beweging. Dat betekent in de draagzak blijven lopen (gaan zitten is eigenlijk niet mogelijk) en in onze armen wiegen we haar.

We blijven de wieg overdag met regelmaat proberen. Dochter wordt rusteloos, draait en kronkelt met haar hele lijf en gaat op een gegeven moment huilen. Dit huilen gaat over in hysterisch krijsen. Ik heb er geen problemen mee als een baby wat gejengel nodig heeft om in slaap te vallen maar dochter krijst zich compleet overstuur. Dat is voor ons geen optie.
We zijn ontzettend blij dat ze s'nachts wel 'zelfstandig' slaapt maar overdag breekt het op, vooral in combinatie met de militaire precisie waarmee het gepaard moet gaan omdat we anders met een dochter zitten die compleet van de rel is. Als we met haar op pad gaan slaapt ze niet (soms wel kort in de draagzak) wat als gevolg heeft dat ze doodop is als we thuis zijn en het krijsen van oververmoeidheid is.

Wat hebben we verder geprobeerd (en blijven we proberen met regelmaat):
- Overdag in haar wiegje, wij er naast, haar al dan niet vasthoudend en/of zingend
- Puckababy slaapzak
- Achtergrondgeluiden zoals stofzuiger
- Aan de borst in slaap laten vallen. Dit lukt heel soms. Ik las tijdens mij zwangerschap dat de borst een ideaal troostmiddel is. Nou, niet voor mijn baby. Zij wil alleen borst als ze honger heeft. Als ik de borst aanbied als ze boos/moe/overstuur is wordt ze nog kwader.

Wat wil ik met dit topic......ervaringen van andere moeders? Hart onder de riem? Ik heb in mijn omgeving alleen vriendinnen met perfecte slaapbaby's en die komen dan aanzetten met laten huilen. En ja, ook dát hebben we geprobeerd maar dochter krijst zich overstuur en dat is voor ons gewoonweg geen optie.
En wie weet (wishful thinking) de gouden tip.....ik ben er van overtuigd dat ze op een dag wel in haar bed slaapt maar het zou zooooo fijn zijn als we haar weg kunnen leggen als ze slaapt. Al is het maar 1 slaapje per dag. We hebben er geen enkel probleem mee om haar in onze armen in slaap te laten vallen en ze hoeft ook echt niet boven in haar bed, beneden in de kinderwagen of box is prima.

nymphaion schreef: ↑

01-09-2017 13:50

Tja, het is vast een fase, maar ik geloof persoonlijk zelf erg in het bieden van regelmaat, het aanhouden van wakkere tijden en ook doen wat voor jou als ouder prettig is. Ik heb dit consequent vanaf dag 1 gedaan (wakkere tijden aanhouden) en het werkt perfect. Dochter is nu 16 weken, kan dus 1,5 uur wakker zijn en dan gaat ze naar bed. Altijd bed, dus niet box of wandelwagen, dat zijn naar mijn mening geen plekken om te slapen. Ze is dit nu al zo gewend dat het heel soepel loopt. En dat is een belangrijk woord: gewenning. Je kunt baby's, zeggen ze, niet verwennen, maar wel aan dingen laten wennen en het kan knap lastig zijn (incl huilen wat veel ouders niet willen) om dingen weer af te wennen als iets niet meer werkt voor je kindje, jou als ouder, rest van gezin. Daarom heb ik zelf nooit gekozen voor in slaap wiegen, aan borst in slaap laten vallen of whatever. Maar dat heeft ook te maken met je persoonlijke stijl.

Tja, we zijn nu iets meer aan huis gebonden door haar slaapjes, maar dat is ook maar een korte tijd zo.

Ik denk dat je gezegend bent met een makkelijke slaper. Ik ben jaloers;-)
Geloof me, als je een baby hebt die niet slaapt volgens de boekjes ga je doen wat werkt en dat is in ons geval dochter dicht bij ons houden zodat zij aan haar slaap toekomt en wij niet over ons theewater raken. Je hebt dan niet zoveel keuze, je volgt je baby.
Ik geloof niet in verwennen en gewenning, tja, ze is drie maanden. Geloof ik niet in op deze leeftijd. En zoals ik net las van een andere schrijfster: je kunt dingen ook weer afleren. Dochter krijgt bijvoorbeeld een speen bij het in slaap vallen. Zal ze op een gegeven moment af moeten leren maar daar ga ik me pas druk om maken als dat moment daar is. Nu helpt het haar om in slaap te vallen, helemaal prima, dat is voor mij geen criterium om iets te laten omdat ik het later misschien af moet leren.

Cathelyne-- schreef: ↑

01-09-2017 14:25

Nou, sinds ze 27 weken is slaapt ze op haar eigen kamer, zowel overdag als 's nachts, maar 's morgens verhuist ze rond 5 uur nog steeds naar mijn bed zodat we allemaal nog even kunnen slapen. Nu is ze 30 weken.

De wakkertijden overdag variëren tussen de 90 minuten en 2,5 uur, 90 minuten als mijn dochter zelf vermoeidheidssignalen vertoont en max 2,5 uur als ze dat niet doet. Als ze langer wakker is ben ik soms een uur bezig om een erg kwade baby in slaap te krijgen, een baby die dan zo hard gilt dat ik blij ben dat de buren niet zo AMK-bellerig zijn. De militaire precisie is dus minder geworden maar de klok is nog steeds erg belangrijk. Maar ik ben allang blij dat ze tegenwoordig in bed slaapt, al moet ik haar nog steeds voor ieder dutje in slaap wiegen. One step at the time zullen we maar zeggen

Terwijl ik dit typ denk ik wel, dat wil je vast niet lezen... als jouw dochter net zo is zit je dus nog 14 weken vast tijdens haar dutjes. Gelukkig is ieder kind anders, misschien ziet ze volgende week al wel het licht! Wat mij persoonlijk het hardst tegenviel waren de terugvallen, dat ze een week in haar eigen bed sliep en dan plots van de een op de andere dag weer alleen op de arm wilde slapen. Hopelijk is dat nu echt verleden tijd... maar eerlijk is eerlijk, ik hou mijn hart vast voor de volgende sprong en wat die weer met zich mee zal brengen wat slapen betreft.

Dit is zó herkenbaar. Dochter kan zo ontzettend boos zijn. Wat een volume. De hond ontvlucht inmiddels de woonkamer als ze begint.
En als het nog 14 weken gaat duren zijn we in ieder geval op de helft!

Nena, ik heb je topic gelezen. Lijkt me ook erg pittig. Wat dat betreft prijs ik me zelf steeds maar weer gelukkig dat ze s'nachts in ieder geval wél probleemloos (afkloppen....) slaapt. Ik realiseer me dat dat ook heel anders kan.

Oh ik moet weer aan de slaap-klus Dochter wordt ongedurig. (Wat meestal betekent dat ik te lang heb gewacht.....we shall see). Ik kom later terug.

nena_ schreef: ↑

01-09-2017 16:04

Oh, laatst las ik ergens dat je ze onder een jaar niet kan verwennen, dus ik zou er gewoon voor kiezen om dat te geloven

Nee maar serieus: ik zou hetzelfde doen als jij, gewoon wiegen en slapen. Van iedereen overstuur wordt het ook niet beter. En wat ik ook op een gegeven moment las: je bent geen slaapprobleem aan het creëren, het ís er al. Je kan dus gewoon doen wat werkt, want het probleem bestaat nou eenmaal. Wat ik trouwens steeds met mezelf afspreek: alles waar we dochter aan laten wennen, kunnen we ook weer afwennen en zodra we allemaal weer uitgerust zijn, zullen we daar eens over nadenken. En dan blijkt het niet nodig te zijn, want voordat ik zover ben valt dochter weer gewoon zelf in slaap. Mijn eerste prioriteit is dat iedereen slaapt en ik ben allang tevreden als dat lukt (want dat was de afgelopen paar weken dus echt niet het geval).

Verder vind ik niet dat de optie 'wiegen en slapen' één van 2 kwaden is. Je dochter heeft je blijkbaar nodig en dan is het toch juist de goede optie om haar te bieden wat ze nodig heeft? Dat is uiteraard een persoonlijke afweging, maar ik vind het zo'n gek idee dat je je baby na 6 maanden ineens geen troost en geborgenheid meer zou mogen geven omdat je ze dan verwent.

Het helpt ook wel dat ik mijn eerste 2 jaar nooit in mijn eigen bed heb geslapen, waarvan het eerste half jaar alleen bovenop mijn vader, en dat dat na 2 jaar ineens vanzelf goed kwam, aldus mijn ouders. Ik weet dus dat het echt vanzelf weer over kan gaan. Ik kon de eerste 2 jaar zelfs niet van mijn ouders gescheiden zijn; als er iemand oppaste zette ik het blijkbaar op een brullen en hield niet op, dus mijn ouders sleepten mij noodgedwongen overal mee naartoe. Ook dat kwam na 2 jaar vanzelf goed .

Ik heb twee stukken uitgelicht. Ik vind het ook vreemd dat je baby's na 6 maanden 'anders' zou moeten behandelen.
En je tweede stukje: dochter lijkt momenteel wat eenkennig te zijn. Bij ons in huis gaat het redelijk tot goed met 'vreemden' (en daar schaar ik voor het gemak iedereen behalve ons onder) maar als we in een andere omgeving zijn is het brullen zodra iemand maar iets te dichtbij komt. Bij een ander op schoot is al helemaal uit den boze. Ik loop uiteraard veel te ver op de zaken vooruit maar wat jij schetst is een beetje mijn schrikbeeld...ik was zelf ontzettend verlegen als kind maar uit logeren vond ik geweldig en ook geen probleem als er familie kwam om op te passen. Ik was niet zo'n held buiten mijn comfortzone zet maar. Geheel offtopic.

Ontopic: in slaap vallen om 16:45 ging zonder verzet en nu is vriend haar in slaap aan het wiegen voor de nacht.

nymphaion schreef: ↑

01-09-2017 17:19

Oh jee, als ik het zo lees heb ik dan idd een makkelijke slaper.. veel succes.. Ik ben idd erg van de duidelijkheid en geen dingen aanwennen die je weer moet afwennen en bij ons werkt dat goed, maar ik heb dan ook geen tweede kind om mee te vergelijken..
Ik hoop dat deze fase snel over zal zijn voor jullie.

Ik zou zeggen, geniet er vooral van dat ze zo goed en makkelijk slaapt!

padme84 schreef: ↑

01-09-2017 20:08

Mijn zoontje sliep ook tot een maand of 3 alleen bij mij. Zodra mijn man thuis kwam nam hij hem dan over en als we naar bed gingen sliep zoon in zijn eigen bed door. Toen het punt aanbrak dat zoon niet meer bij mijn man kon slapen (en ik van de ochtend tot de late avond met zoon op schoot zat), hebben we gezegd 'dit moet echt anders'. Daarbij kreeg ik ook zo'n last van mijn rug dat het onmogelijk was met hem te blijven zitten de hele dag.

Wij hebben onze zoon op bed gelegd overdag zodra hij moe was (oogjes wrijven, gapen etc.) Hij ging dan altijd meteen huilen. Elke 10 minuten gingen we kijken en troosten. Als hij even stil was tussendoor schoven de 10 minuten op (dus de 10 minuten gingen in vanaf het moment van beginnen met huilen). Als het na een uur dan nog bal was, haalden we hem uit bed en sliep hij bij mij op schoot. Bij het volgende slaapje begonnen we weer met het bed, en zo hielden we het de hele dag vol. Een weekend lang was het draaaamaaa en ik heb minstens zoveel gehuild als mijn zoon.

Maar NA dat weekend ging het opeens beter. Hij sliep korte momenten in bed en sliep steeds minder bij mij. Nog een paar dagen later deed hij volledige slaapjes in bed. En wat bleek? Hij was zo ontzettend veel uitgeruster dan toen hij bij mij op schoot sliep! Hij sliep blijkbaar bij mij toch niet zo heel diep en korter dan wat hij in bed doet. Nu is hij ruim 5 maanden en het gaat echt perfect. Hij slaapt al praktisch als ik hem nog onder de dekens aan het stoppen ben Hij vindt het overduidelijk heerlijk in zijn bedje.

Het was echt doorbijten dat bewuste weekend, maar ik denk niet dat ik mijn zoon 'kwaad' heb gedaan door hem even te laten huilen die dagen. Het is er zoveel beter op geworden voor ons allemaal en met name voor hem. Het was gewoon even wennen

Fijn dat dit voor jullie gewerkt heeft. Dochter gaat hysterisch krijsen dus dit is geen optie voor ons.

-Hanka- schreef: ↑

01-09-2017 20:56

Ja herkenbaar!
De oudste ging na een maand of 3 beter slapen maar de tweede deed overdag elke slaapje in de draagzak of naast mij op ons bed (tijdens het middagdutje van peuter). 's avonds zat hij vrijwel altijd bij mijn man in de drager tot een uur of 10/11 dus quality time samen was er amper.
Daarbij kwam hij ook elke 1-3 uur voor een nachtvoeding dus dat was behoorlijk slopend (en dan sliepen we al samen).
Gelukkig wist ik door nummer 1 dat het echt ooit beter zou worden anders weet ik niet of we het vol hadden gehouden. (Nouja, je hebt uiteindelijk weinig keus natuurlijk).
Toen nr 2 een maand of zes was heeft man hem een week lang elk slaapje overdag in bed in slaap geholpen (bij mij ging hij happen naar de borst). We lieten hem toen op zijn buik slapen en wiegen aan zijn billen/rug tot hij sliep.
Tot een maand of 10 hebben we hem zo elk slaapje in slaap geholpen en als dat niet werkte ging hij alsnog in de draagzak. Na een maand of 10 merkten we dat hij onrustig van ons werd en heeft hij zelf geleerd in slaap te vallen.

Dus wat anderen ook al zeiden: het wordt echt beter maar voor nu een dikke knuffel voor jou en je partner want het is gewoon heftig en slopend!

Dankjewel! Poeh pittige tijd hebben jullie gehad. En inderdaad, je hebt weinig keus. Zo ervaar ik het ook. Als wij ergens zijn of als we bezoek krijgen horen we vaak: goh, we hebben haar nog helemaal niet gehoord, ze is een makkelijke baby, of niet? (wat ik een beetje een vreemde vraag vind want volgens mij is het met elke baby hard werken - uitzonderingen daar gelaten). Ik vertel dan hoe het slapen overdag gaat en dan vinden mensen het heel intensief, en ja dat is het ook en nee, je hebt weinig keus.