Kinderen
alle pijlers
Speelafspraakjes en opdringerige moeder
dinsdag 3 oktober 2017 om 09:21
Vanochtend komt er een moeder naar mij toe, want Gijsje wil met mijn zoon afspreken. Mijn zoon vraagt hier nooit naar.
Nu is het geval dat haar zoon niet alleen durft af te spreken en die van mij ook niet.
Dus zegt de moeder dan kom ik mee naar jou! Ik heb geen zin in Gijsje en al helemaal niet in de moeder!
De jongens spelen ook op de BSO en in de klas.
Hoe wimpel ik ze netjes af? Of ben ik te moeilijk?
Nu is het geval dat haar zoon niet alleen durft af te spreken en die van mij ook niet.
Dus zegt de moeder dan kom ik mee naar jou! Ik heb geen zin in Gijsje en al helemaal niet in de moeder!
De jongens spelen ook op de BSO en in de klas.
Hoe wimpel ik ze netjes af? Of ben ik te moeilijk?
anoniem_346209 wijzigde dit bericht op 03-10-2017 12:22
Reden: positieve draai aan proberen te geven
Reden: positieve draai aan proberen te geven
0.97% gewijzigd
dinsdag 3 oktober 2017 om 21:08
Precies dit.sugarmiss schreef: ↑03-10-2017 09:40Natuurlijk kan je speelafspraakjes afwijzen omdat jij er geen zin in hebt en het je wel handig uitkomt dat zoon ook niet zo goed durft.
Die vriendjes die je nu afwijst gaan dan andere vriendjes zoeken.
Als je zoon straks ouder is gaat hij aan je vragen waarom kinderen nooit met hem willen spelen na school en waarom hij nooit wordt uitgenodigd voor verjaardagspartijtjes. Dan mag jij gaan uitleggen omdat mama geen zin had in speelafspraakjes.
Wil je echt dat je kind sociaal wordt buitengesloten omdat jij geen zin hebt in speelafspraakjes?
Ik vind speelafspraakjes ook niet echt leuk maar wil niet dat mijn kind daardoor buitengesloten raakt.
Die moeder hoeft toch ook niet iedere keer mee. Als dat jongetje 1 a 2 keer bij je thuis is geweest dan durft hij vast wel alleen te komen. 1 a 2 x een moeder die je niet zo ligt in huis overleef je ook wel.
Sommige kinderen (zoals die van mij) vinden een eerste keer eng, en hebben daarna alle plezier.
Wat die moeder doet vind ik dus heel normaal, even haar kind over een drempel helpen. Ik vind het eigenlijk aan jou om jouw kind dat wel sociaal is maar het nog eng vind ook even een keer zo te helpen. Speek het gewoon van te voren af, met dit vriendje en zijn moeder, en ook met jouw kind: "Moeder van Gijsje komt 1x mee, als jullie nog vaker willen spelen komt Gijsje alleen". En zo ook: "Ik ga 1x met jou mee naar Gijsje thuis, volgende keer ga ik niet meer mee, maar dat hoeft dan ook niet meer want dan ken je Gijsjes huis al"
dinsdag 3 oktober 2017 om 21:17
Troeteltje 
Wat een oneerlijke onzin! Jullie hebben een kind, jullie voeden het op, jullie geven het eten, kleden het aan en helpen het als het hulp nodig heeft bij sociale dingen zoals speelafspraakjes.
Ik vind het net zo logisch dat je man meedoet in het speelafspraakjesgebeuren als dat ik verwacht dat hij jullie kind eten geeft op een dag dat jij rond etenstijd niet thuis bent of dat jij niet kan koken, of nog logischer: dat het zijn beurt was om te koken. Tuurlijk heeft hij voorkeuren, en jij waarschijnlijk ook. In de meeste huishoudens zorgt de vrouw voor eten, en ook nog voor de was, hoe ouderwets dat ook mag klinken. Maar ook in die gevallen neemt als het goed is de ander/man het over als de een/vrouw niet kan.
Wat een oneerlijke onzin! Jullie hebben een kind, jullie voeden het op, jullie geven het eten, kleden het aan en helpen het als het hulp nodig heeft bij sociale dingen zoals speelafspraakjes.
Ik vind het net zo logisch dat je man meedoet in het speelafspraakjesgebeuren als dat ik verwacht dat hij jullie kind eten geeft op een dag dat jij rond etenstijd niet thuis bent of dat jij niet kan koken, of nog logischer: dat het zijn beurt was om te koken. Tuurlijk heeft hij voorkeuren, en jij waarschijnlijk ook. In de meeste huishoudens zorgt de vrouw voor eten, en ook nog voor de was, hoe ouderwets dat ook mag klinken. Maar ook in die gevallen neemt als het goed is de ander/man het over als de een/vrouw niet kan.
dinsdag 3 oktober 2017 om 21:23
Eh, waarom doet je man er dan niet wat aan als hij dat zo belangrijk vind?Troeteltje schreef: ↑03-10-2017 10:14Met mijn man recent deze discussie gehad. Hij is van mening dat het sociale omveld en de sociale omgang voor ons kind op het schoolplein gedomineerd dient te worden door mij als moeder. Ik begrijp zeer zeker dat mijn aandeel nodig is. Bij kleine kinderen dien je als ouder te helpen en initiatieven te ontplooien voor het kind. Ik deed dit. Kwam echter op een punt dat het heel slecht met mij ging en ik dit niet kon opbrengen. Ik kon zelfs onmogelijk mijn eigen kind opvangen en bezig houden met leuke activiteiten. Ik spartelde zelf loeihard om met mijn hoofd boven water te blijven.
Inmiddels heeft kind weinig uitnodigingen voor verjaardagen en weinig speelafspraakjes en neemt man mij dit zeer zeer zeer kwalijk. Ik probeer nu een en ander recht te breien door weer zaken op te pakken echter kijk hier als een berg tegenop. Echter voel me zo schuldig.
Dus ik herken het gevoel zeer zeker wel dat sommigen beschrijven.
dinsdag 3 oktober 2017 om 21:52
woensdag 4 oktober 2017 om 10:23
Ik zit toch een beetje met verbazing dit topic te lezen. Ik vind speelafspraakjes juist super! Vooral omdat ik dan geen kind aan mijn zoon heb, en hij zich 2, 3 uur lang perfect vermaakt met het betreffende vriendje en dat vind ik zo relaxed! Blijkbaar moet ik me er op voorbereiden dat niet alle kinderen dit hebben misschien, en straks niet hetzelfde van mijn dochter verwachten...?!
woensdag 4 oktober 2017 om 10:31
Het ligt er bij ons echt aan welk kind er is, met het ene kind heb ik total geen 'last' van ze en bij de ander moet ik meer bijsturen. Met name bij de jongste (5). De oudste (7) gaat echt haar Eigen gang met haar vriendjes/vriendinnetjes en daar heb ik helemaal geen 'last' van.
Ik probeer wel zoveel mogelijk om te wisselen: dus de ene keer bij ons en de andere keer daar. Beide kinderen willen het liefst alleen hier spelen, maar daar pas ik voor.
Ik probeer wel zoveel mogelijk om te wisselen: dus de ene keer bij ons en de andere keer daar. Beide kinderen willen het liefst alleen hier spelen, maar daar pas ik voor.
woensdag 4 oktober 2017 om 10:57
Ik snap het wel hoor dat je er niet altijd zin in hebt. Hier zijn veel speelafspraken samen met de ouders. Net zoals de kinderfeestjes. Vanmiddag bijvoorbeeld weer een feestje van 2 meisjes in zoons klas en de ouders moeten erbij zijn. In een overdekte speelhal. Zin? Nee absoluut niet. Maar wij gaan wel, want ik wil zoon dat niet ontnemen.
Speelafspraken thuis heeft hij nog maar weinig gehad. een paar keer een vriendinnetje thuis gehad, maar ik ken haar moeder ook goed en ze wonen heel dichtbij. Dus geen probleem. Verder wil zoon graag spelen met 2 vriendjes, maar ik merk dat die ouders dat erg afhouden. Zijn ook niet van hetzelfde type. Weet ook niet zo goed wat ik daarmee moet. Ze spelen nu eigenlijk na schooltijd alleen buiten nog wat samen.
Speelafspraken thuis heeft hij nog maar weinig gehad. een paar keer een vriendinnetje thuis gehad, maar ik ken haar moeder ook goed en ze wonen heel dichtbij. Dus geen probleem. Verder wil zoon graag spelen met 2 vriendjes, maar ik merk dat die ouders dat erg afhouden. Zijn ook niet van hetzelfde type. Weet ook niet zo goed wat ik daarmee moet. Ze spelen nu eigenlijk na schooltijd alleen buiten nog wat samen.
woensdag 4 oktober 2017 om 11:12
Ik vind het vooral enorm per kind verschillen. Sommige combinaties gaan heel relaxed, maar ik heb hier ook wel wat explosieve combinaties. Daarnaast heb ik een peuter, die altijd mee wil spelen. Nou gaat dat soms heel goed en vinden vooral de meiden dat leuk, maar soms ook heibel omdat ik hem weg moet houden bij de anderen.Kastanjez schreef: ↑04-10-2017 10:23Ik zit toch een beetje met verbazing dit topic te lezen. Ik vind speelafspraakjes juist super! Vooral omdat ik dan geen kind aan mijn zoon heb, en hij zich 2, 3 uur lang perfect vermaakt met het betreffende vriendje en dat vind ik zo relaxed! Blijkbaar moet ik me er op voorbereiden dat niet alle kinderen dit hebben misschien, en straks niet hetzelfde van mijn dochter verwachten...?!
Bij dochter is het altijd een beetje gedoe: dochter is explosief en heeft ook explosieve vriendinnen. Daar moeten dus regelmatig brandjes geblust worden.
woensdag 4 oktober 2017 om 11:15
woensdag 4 oktober 2017 om 11:24
@TO, ik vind jouw houding vreemder dan die van de moeder van Gijsje eerlijk gezegd. Wat is er nou erg aan om je kind even over die drempel heen te helpen? Ik had een extreem verlegen kind op die leeftijd en dan ging ik inderdaad even mee de eerste (paar) keer. Soms was dat gezellig en soms niet. Maar gelukkig hoefde ik niet alle keren mee. De investering die je nu doet, betaalt zich straks gewoon uit. Dus zet je even over jezelf heen, zou ik zeggen!
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
woensdag 4 oktober 2017 om 11:31
Wat belachelijk. Je man had ook best wat sociale activiteiten op zich kunnen nemen.Troeteltje schreef: ↑03-10-2017 10:14Met mijn man recent deze discussie gehad. Hij is van mening dat het sociale omveld en de sociale omgang voor ons kind op het schoolplein gedomineerd dient te worden door mij als moeder. Ik begrijp zeer zeker dat mijn aandeel nodig is. Bij kleine kinderen dien je als ouder te helpen en initiatieven te ontplooien voor het kind. Ik deed dit. Kwam echter op een punt dat het heel slecht met mij ging en ik dit niet kon opbrengen. Ik kon zelfs onmogelijk mijn eigen kind opvangen en bezig houden met leuke activiteiten. Ik spartelde zelf loeihard om met mijn hoofd boven water te blijven.
Inmiddels heeft kind weinig uitnodigingen voor verjaardagen en weinig speelafspraakjes en neemt man mij dit zeer zeer zeer kwalijk. Ik probeer nu een en ander recht te breien door weer zaken op te pakken echter kijk hier als een berg tegenop. Echter voel me zo schuldig.
Dus ik herken het gevoel zeer zeker wel dat sommigen beschrijven.
woensdag 4 oktober 2017 om 11:31
@Troeteltje, was lomp van je man zeg! Toen ik twee keer langdurig uitviel door ernstige ziekte, liep mijn man juist een tandje harder. En ja, daarvoor moest hij ook uit zijn comfortzone stappen soms. Het maar op jouw bordje schuiven vind ik echt te makkelijk!
Overigens kun je nu ook gewoon nog een sociaal netwerk opbouwen. Het is niet alsof dat niet meer kan als het even stil gelegen heeft. Je (man) moet daar misschien was pro-actiever in zijn, maar het is niet zo dat het nu reddeloos verloren is ofzo. En wat misschien ook goed is om in je achterhoofd te houden, is dat mensen best bereid zijn om wat meer jouw kant op te bewegen als jouw grens door ziekte wat sneller bereikt is. Hier wordt bij ons een stuk minder gespeeld, omdat ik vaak rust nodig heb. Dus dan spelen ze gewoon wat vaker bij de ander. Omdat iedereen weet waarom dat is, wordt daar nooit een probleem van gemaakt.
Overigens kun je nu ook gewoon nog een sociaal netwerk opbouwen. Het is niet alsof dat niet meer kan als het even stil gelegen heeft. Je (man) moet daar misschien was pro-actiever in zijn, maar het is niet zo dat het nu reddeloos verloren is ofzo. En wat misschien ook goed is om in je achterhoofd te houden, is dat mensen best bereid zijn om wat meer jouw kant op te bewegen als jouw grens door ziekte wat sneller bereikt is. Hier wordt bij ons een stuk minder gespeeld, omdat ik vaak rust nodig heb. Dus dan spelen ze gewoon wat vaker bij de ander. Omdat iedereen weet waarom dat is, wordt daar nooit een probleem van gemaakt.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
woensdag 4 oktober 2017 om 11:32
Ik vind logeerpartijtjes dan weer de horror. Zo'n invasie op je privacy. En dan zeggen ze dat kinderen alles zo haarfijn aanvoelen, nou, ze blijven maar zichzelf uitnodigen
En dan heb ik mensen om me heen met pubers die dan roepen hoe leuk dat is, al die pubers in het weekend in je huis.
Die gaan toch al helemaal laat naar bed denk ik dan en die zitten dan ook nog de hele avond in your face mee tv te kijken ofzo (dat zeggen die collega's dan, alsof het heel leuk is)
Maargoed, misschien is dat wennen en erg gezellig.
woensdag 4 oktober 2017 om 11:59
Logeren ja. Als het aan mijn kinderen ligt wordt er elk weekeinde gelogeerd hier thuis. Ik zeg dus heel vaak nee, maar alsnog hebben we hier regelmatig een kind extra over de vloer. Best gezellig, maar soms heb ik er ook gewoon even geen zin in (want er wordt natuurlijk niet geslapen, het is lastig want ze passen niet in mijn auto met zijn allen en ik wil 's avonds na een dag kinderen soms ook gewoon even rust).Het-groepje schreef: ↑04-10-2017 11:32Ik vind logeerpartijtjes dan weer de horror. Zo'n invasie op je privacy. En dan zeggen ze dat kinderen alles zo haarfijn aanvoelen, nou, ze blijven maar zichzelf uitnodigen
En dan heb ik mensen om me heen met pubers die dan roepen hoe leuk dat is, al die pubers in het weekend in je huis.
Die gaan toch al helemaal laat naar bed denk ik dan en die zitten dan ook nog de hele avond in your face mee tv te kijken ofzo (dat zeggen die collega's dan, alsof het heel leuk is)
Maargoed, misschien is dat wennen en erg gezellig.
woensdag 4 oktober 2017 om 12:34
Pubers zijn drukker met elkaar dan met jou. Ik vind de pubers die meekomen een stuk leuker dan de kleuters die meekwamen. Je kunt er een echt gesprek mee voeren, ze hebben een mening, denken mee, ze zijn vaak grappig, helpen opruimen. Mijn eigen puber is wel eens een draak maar de pubers die meekomen doen dat hier niet hoor.Het-groepje schreef: ↑04-10-2017 11:32Ik vind logeerpartijtjes dan weer de horror. Zo'n invasie op je privacy. En dan zeggen ze dat kinderen alles zo haarfijn aanvoelen, nou, ze blijven maar zichzelf uitnodigen
En dan heb ik mensen om me heen met pubers die dan roepen hoe leuk dat is, al die pubers in het weekend in je huis.
Die gaan toch al helemaal laat naar bed denk ik dan en die zitten dan ook nog de hele avond in your face mee tv te kijken ofzo (dat zeggen die collega's dan, alsof het heel leuk is)
Maargoed, misschien is dat wennen en erg gezellig.
woensdag 4 oktober 2017 om 12:52
Ik vond speelafspraakjes eerst lastig omdat het bij jonge kinderen heel veel aftasten is hoe het zal gaan. Van mij mochten de ouders er best een tijdje bij blijven; dat is hetzelfde als even een praatje maken op het schoolplein; hoeft niet over hele heftige onderwerpen te gaan, maar je wisselt wat ervaring uit, en het is best leuk om bij sommige vriendjes een beeld te krijgen hoe het er bij hen thuis aan toe gaat; interesse in de vrienden van je kind is voor mij gewoon deel van de opvoeding. Als ouders niet willen blijven; ook geen punt.
Nu is mijn zoon 7,5, en vind ik de speelafspraakjes gewoon meestal heel leuk. Hij begint zelf ook wel naar bepaalde vriendjes te gaan. Hij is er laat mee, dus ik was dolblij met de ouders die wat begrip toonden en ons toestonden om even mee te komen wennen. Want ik wil met alle liefde hun kind bij ons uitnodigen, meenemen naar een speeltuin of met hutten bouwen in het bos etc., maar dat die van mij gewoon even wen-tijd in hun huis nodig heeft, is wel een investering die nodig is om de situatie een keer gelijk te trekken.
Het is nu veel relaxter gelukkig; vorig jaar had ik zelf nog veel energieproblemen, en vond ik de situatie spannender (want onvoorspelbaar). Inmiddels vind ik alle vriendjes en vriendinnen van mijn zoon leuk (nou ja; eentje is gelukkig uit beeld verdwenen; die had wel en gebruiksaanwijzing). als ze hier komen, wil mijn zoon ze even wat dingen op zijn ipad laten zien; daar wordt heel lief om de beurt mee gespeeld. Kort geleden had ik er een programma op gezet om stop-motion animatiefilmpjes mee te maken. Gingen ze filmpjes maken met lego; heel serieus
.
Verder wordt er op de trampoline gesprongen, een hut achter de bank gebouwd, verkleed, buiten gespeeld en soms een dansvoorstelling bedacht met de liedjes op zijn ipad. Wij hebben onze handen vrijer dan wanneer zoon de hele middag alleen thuis is, en voor de sociale interactie en ontwikkeling van zoon is het gewoon super.
Nu alles wat voorspelbaarder is, vind ik het echt leuk om bij het ophalen een kind voor mijn neus te krijgen dat graag mee wil. Leuk dat mijn zoon het met zo veel kinderen goed kan vinden. Ik zet ze achterop de fiets (zoon fiets zelf), en we zijn zo thuis. Zoons beste vriendin is al in beeld sinds ze net 4 zijn, en zij is een paar keer komen logeren als wij een vakantiehuisje huurden. Gezellig om eventjes 2 kinderen te hebben. Ze hebben echt nooit ruzie. Grappig om hun ontwikkeling ook te zien samen; eerst was zoon heel preuts en wilde hij niet dat ze zelfs maar zijn onderbroek zag, na een tijd gingen ze ineens samen douchen op vakantie enzo. Ja; dat zijn dingen die hij zonder zusje verder niet tegenkomt, dus fijn dat er onderling vertrouwen is. Voor kinderen met broers en zussen is het hier lekker relaxed; ze mogen veel en krijgen wat meer exclusieve aandacht. Ik kan rustig 2 uur voorlezen terwijl ze zitten te tekenen ofzo (of ik zet een luisterCD op). Dat zou ik ook voor mijn zoon doen als hij alleen thuis was, en het wordt gewaardeerd.
Nu is mijn zoon 7,5, en vind ik de speelafspraakjes gewoon meestal heel leuk. Hij begint zelf ook wel naar bepaalde vriendjes te gaan. Hij is er laat mee, dus ik was dolblij met de ouders die wat begrip toonden en ons toestonden om even mee te komen wennen. Want ik wil met alle liefde hun kind bij ons uitnodigen, meenemen naar een speeltuin of met hutten bouwen in het bos etc., maar dat die van mij gewoon even wen-tijd in hun huis nodig heeft, is wel een investering die nodig is om de situatie een keer gelijk te trekken.
Het is nu veel relaxter gelukkig; vorig jaar had ik zelf nog veel energieproblemen, en vond ik de situatie spannender (want onvoorspelbaar). Inmiddels vind ik alle vriendjes en vriendinnen van mijn zoon leuk (nou ja; eentje is gelukkig uit beeld verdwenen; die had wel en gebruiksaanwijzing). als ze hier komen, wil mijn zoon ze even wat dingen op zijn ipad laten zien; daar wordt heel lief om de beurt mee gespeeld. Kort geleden had ik er een programma op gezet om stop-motion animatiefilmpjes mee te maken. Gingen ze filmpjes maken met lego; heel serieus
. Verder wordt er op de trampoline gesprongen, een hut achter de bank gebouwd, verkleed, buiten gespeeld en soms een dansvoorstelling bedacht met de liedjes op zijn ipad. Wij hebben onze handen vrijer dan wanneer zoon de hele middag alleen thuis is, en voor de sociale interactie en ontwikkeling van zoon is het gewoon super.
Nu alles wat voorspelbaarder is, vind ik het echt leuk om bij het ophalen een kind voor mijn neus te krijgen dat graag mee wil. Leuk dat mijn zoon het met zo veel kinderen goed kan vinden
. Ik zet ze achterop de fiets (zoon fiets zelf), en we zijn zo thuis. Zoons beste vriendin is al in beeld sinds ze net 4 zijn, en zij is een paar keer komen logeren als wij een vakantiehuisje huurden. Gezellig om eventjes 2 kinderen te hebben. Ze hebben echt nooit ruzie. Grappig om hun ontwikkeling ook te zien samen; eerst was zoon heel preuts en wilde hij niet dat ze zelfs maar zijn onderbroek zag, na een tijd gingen ze ineens samen douchen op vakantie enzo. Ja; dat zijn dingen die hij zonder zusje verder niet tegenkomt, dus fijn dat er onderling vertrouwen is. Voor kinderen met broers en zussen is het hier lekker relaxed; ze mogen veel en krijgen wat meer exclusieve aandacht. Ik kan rustig 2 uur voorlezen terwijl ze zitten te tekenen ofzo (of ik zet een luisterCD op). Dat zou ik ook voor mijn zoon doen als hij alleen thuis was, en het wordt gewaardeerd.
woensdag 4 oktober 2017 om 13:59
Ik heb volgende week 5 pubermeisje te logeren... ik heb nu al spijt dat ik het beloofd heb..Ik en man moeten boven blijven ( heb ook geen zin om erbij te zitten) terwijl zij beneden de boel afbreken. Nu heb ik een spelertje hier die al op school in zijn broek geplast had en constant een snottebel heeft, heerlijk.Het-groepje schreef: ↑04-10-2017 11:32Ik vind logeerpartijtjes dan weer de horror. Zo'n invasie op je privacy. En dan zeggen ze dat kinderen alles zo haarfijn aanvoelen, nou, ze blijven maar zichzelf uitnodigen
En dan heb ik mensen om me heen met pubers die dan roepen hoe leuk dat is, al die pubers in het weekend in je huis.
Die gaan toch al helemaal laat naar bed denk ik dan en die zitten dan ook nog de hele avond in your face mee tv te kijken ofzo (dat zeggen die collega's dan, alsof het heel leuk is)
Maargoed, misschien is dat wennen en erg gezellig.
woensdag 11 oktober 2017 om 16:47
Ik zit met een vergelijkbare situatie. Mijn dochter heeft een vriendinnetje dat graag komt spelen. Maar niet af en toe nee als het even kan elke dag en moeder komt mee. Vaak als ik thuis kom uit mijn werk of als ik mijn dochter uit school haal zitten ze al in mijn voortuin te wachten. Of ze kijken door de ramen in de keuken. Het is een lief meisje maar ik wil ook graag wat tijd met mijn dochtertje doorbrengen en ik voel me soms echt beklemd. De moeder is ook altijd echt beledigd als ik botweg nee zeg. Ik kan die moeder ook echt niet uitstaan. Ze geeft haar kind absoluut geen ruimte. En ik heb geen zin in die vrouw continu in mijn huis. Flirtend met mijn vent, zich overal mee bemoeiend. Ik ben me nu al aan het afvragen of ik het meisje (6 jaar) wel wil uitnodigen voor mijn dochters verjaardagsfeest in april. Vorige keer gaven we een bioscoopfeest met een vaste formule en moest en zou ze erbij blijven. Mijn dochtertje van vier is helemaal weg van dat meisje maar ik heb zo'n afkeer van die moeder. Ik heb helemaal geen privacy meer. Wat zouden jullie doen?
woensdag 11 oktober 2017 om 16:54
Ik zeg gerust 'nee' als ik een keer geen zin heb ik een speelafspraakje, maar ik vind het wel belangrijk dat mijn kinderen de ruimte krijgen om af en toe af te spreken. En ja, kleuters vinden dat vaak nog een beetje spannend al willen ze wel graag spelen. Ik snap best dat die moeder opperde om dan mee te gaan en ik zou het persoonlijk ook prima vinden.
Dus ik vind niet perse dat je moeilijk doet, wel zou ik wat meer kijken naar je kind ipv er van uit te gaan dat hij ook wel geen zin zal hebben. Nu lijk je je eigen weerstand een beetje op hem te projecteren. Zonde want met de kinderen uit zijn klas moet hij nog een hele tijd mee, daarbij is het voor de sociale vaardigheden best goed om af en toe af te spreken.
Dus ik vind niet perse dat je moeilijk doet, wel zou ik wat meer kijken naar je kind ipv er van uit te gaan dat hij ook wel geen zin zal hebben. Nu lijk je je eigen weerstand een beetje op hem te projecteren. Zonde want met de kinderen uit zijn klas moet hij nog een hele tijd mee, daarbij is het voor de sociale vaardigheden best goed om af en toe af te spreken.
woensdag 11 oktober 2017 om 17:00
