Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (3)
vrijdag 13 oktober 2017 om 22:22
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
anoniem_63a904d38f0f6 wijzigde dit bericht op 13-10-2017 22:38
42.35% gewijzigd
maandag 16 oktober 2017 om 23:14
Heel herkenbaar! Niet weten wat je in hemelsnaam moet zeggen. Te herkenbaar.spell68 schreef: ↑16-10-2017 20:44Ah, maar ik leef nagenoeg altijd in het moment. Ik ga idd in mijn hoofd zitten als ik iemand wil aanspreken. Maar weet je? Het wil eigenlijk zeggen dat ik diegene niets te zeggen heb en vooral... niets te vragen. Ik had dat vroeger in de kroeg wel. Een leuk iemand zien, verzinnen wat je moest gaan zeggen en dan uiteindelijk niets zeggen. Achteraf balen natuurlijk, maar zelfs daarna wist ik nog steeds niet wat ik had moeten zeggen.
........
Alsof ik door de meiden en vrouwen met stomheid was geslagen.Er schiet me nu wel iets te binnen wat je zou kunnen zeggen. "Weet je wat ik meemaak? Ik heb tien minuten lopen nadenken over wat ik tegen jou zal zeggen en de woorden kwamen maar niet, ik voelde mij zo gefrustreerd! Kan je dat begrijpen?"
dinsdag 17 oktober 2017 om 12:16
Dat verschilt per situatie. Soms zeg ik gedurende de hele pauze geen woord, puur omdat ik niets te zeggen heb over de onderwerpen die besproken worden. Ik ga dan niet geforceerd meepraten om het meepraten. Dan blijf ik gewoon stil.
Het wel weten wat te zeggen, maar niet durven, komt meer voor in situaties waarin het gesprek er nog niet is. Als ik iemand zie waar ik iets aan wil vragen, of iets tegen wil zeggen, aarzel ik soms teveel om het initiatief tot een gesprek te nemen. Dan ga ik teveel nadenken over de 'beginzin'.
Ook in een groep een nieuw onderwerp inbrengen vind ik lastig. Niet zozeer qua durf, maar meer het moment bepalen; zomaar door het huidige onderwerp heen gaan is onbeleefd, maar wanneer dan? Bij anderen lijkt dit vloeiender te gaan, de onderwerpen lijken zich 'vanzelf' op te volgen.
Ik hou niet van praten om het praten.
dinsdag 17 oktober 2017 om 12:48
Ik zat laatst op het station achter de piano. Nadat ik wat gespeeld heb hoorde ik plotseling geklap. Een vrouw zat te klappen. Daarna volgde er een vrij lang gesprek over muziek, waarbij ik fragmenten op de piano speelde. Dat ging best lang door, totdat het voor mij tijd werd om naar huis te gaan. Ze vroeg steeds of ik bepaalde liedjes kende. Vervolgens speelde ik die.
Zo kan het ook.
Dat soort gesprekken zijn er de laatste tijd vaker, sinds die piano daar staat.
Zo kan het ook.
Dat soort gesprekken zijn er de laatste tijd vaker, sinds die piano daar staat.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 17 oktober 2017 om 13:05
Goed verhaal. Je komt eigenlijk best wel makkelijk in contact met vrouwen.hans66 schreef: ↑17-10-2017 12:48Ik zat laatst op het station achter de piano. Nadat ik wat gespeeld heb hoorde ik plotseling geklap. Een vrouw zat te klappen. Daarna volgde er een vrij lang gesprek over muziek, waarbij ik fragmenten op de piano speelde. Dat ging best lang door, totdat het voor mij tijd werd om naar huis te gaan. Ze vroeg steeds of ik bepaalde liedjes kende. Vervolgens speelde ik die.
Zo kan het ook.
dinsdag 17 oktober 2017 om 13:17
hans66 schreef: ↑17-10-2017 12:48Ik zat laatst op het station achter de piano. Nadat ik wat gespeeld heb hoorde ik plotseling geklap. Een vrouw zat te klappen. Daarna volgde er een vrij lang gesprek over muziek, waarbij ik fragmenten op de piano speelde. Dat ging best lang door, totdat het voor mij tijd werd om naar huis te gaan. Ze vroeg steeds of ik bepaalde liedjes kende. Vervolgens speelde ik die.
Zo kan het ook.
Ja, is leuk die piano daar.
Komen leuke gesprekken uit voort.
Waarom was het voor jou tijd om naar huis te gaan?
Voor haar niet.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
dinsdag 17 oktober 2017 om 13:29
De meeste gesprekken naar aanleiding van pianospelen zijn met vrouwen. Soms ook met mannen. Meestal gewoon in het Nederlands, soms ook in het Duits of Engels. Het is eerder verlegenheid naar vrouwen dan verlegenheid om gesprekken in een vreemde taal te voeren (met dat laatste heb ik eigenlijk totaal geen moeite).
Waarschijnlijk vinden vrouwen het apart om een muzikale man (mij dus) te zien of te horen spelen.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 17 oktober 2017 om 13:32
Ik had thuis natuurlijk nog wat dingen te doen. Ze zal wel enige tijd op de bank hebben gezeten (wachtend op een trein), met het gezicht naar mij toe. Ze zei ook: "Het is hier altijd zo stil op het station. Muziek brengt wat leven in de brouwerij!"Eslarealidad schreef: ↑17-10-2017 13:17Ja, is leuk die piano daar.
Komen leuke gesprekken uit voort.
Waarom was het voor jou tijd om naar huis te gaan?
Voor haar niet.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 17 oktober 2017 om 15:31
Ik weet niet of potentieel een leuke vrouw was voor jou hans66, maar volgens mij was dit een uitgelezen kans om en leuke vrouw te leren kennen!
@Jonas: hoe zijn jouw "pianospeelkunsten"?
Ik meld mezelf ook voor deel 3. Ik probeer zoveel mogelijk van het vrijgezel zijn te genieten. Dit gaat op het ene moment beter dan op het andere moment. Als ik met een leuke vrouw ben, dan voel ik me vaak wel goed. Dan heb ik veel zelfvertrouwen. Alleen zie ik er vervolgens weer tegenop om een leven met iemand anders op te bouwen. Dan mis ik mijn ex weer ontzettend en stap ik het liefst die oude vertrouwde wereld weer in. Terwijl ik weet dat dat niet mogelijk is. Ik denk dan ook dat ik nog steeds niet over mijn ex heen ben.
Daarnaast merk ik dat ik mijn zelfvertrouwen nog steeds niet los kan koppelen van andere mensen, vrouwen in het bijzonder. Ik merk aan mezelf dat ik constant bevestiging zoek in de aandacht van vrouwen. Ik heb me sinds zaterdagochtend voorgenomen om met mezelf tot mezelf te komen, zonder vrouwen. Maar nu ik dat gedaan heb begint het weer te knagen en voel ik me zo onzeker.
Ik heb voor mijn gevoel nog wel even te gaan...
@Jonas: hoe zijn jouw "pianospeelkunsten"?
Ik meld mezelf ook voor deel 3. Ik probeer zoveel mogelijk van het vrijgezel zijn te genieten. Dit gaat op het ene moment beter dan op het andere moment. Als ik met een leuke vrouw ben, dan voel ik me vaak wel goed. Dan heb ik veel zelfvertrouwen. Alleen zie ik er vervolgens weer tegenop om een leven met iemand anders op te bouwen. Dan mis ik mijn ex weer ontzettend en stap ik het liefst die oude vertrouwde wereld weer in. Terwijl ik weet dat dat niet mogelijk is. Ik denk dan ook dat ik nog steeds niet over mijn ex heen ben.
Daarnaast merk ik dat ik mijn zelfvertrouwen nog steeds niet los kan koppelen van andere mensen, vrouwen in het bijzonder. Ik merk aan mezelf dat ik constant bevestiging zoek in de aandacht van vrouwen. Ik heb me sinds zaterdagochtend voorgenomen om met mezelf tot mezelf te komen, zonder vrouwen. Maar nu ik dat gedaan heb begint het weer te knagen en voel ik me zo onzeker.
Ik heb voor mijn gevoel nog wel even te gaan...
dinsdag 17 oktober 2017 om 15:34
Ik lees hierin niets geks of afwijkends hoor. Volgens mij staan heel veel mensen er zo in. En ja, er zijn personen die een bepaald talent hebben voor het slaan van bruggetjes naar verschillende gespreksonderwerpen, maar het is echt niet zo dat iedereen daarin uitblinkt hoor.Dina80 schreef: ↑17-10-2017 12:16Dat verschilt per situatie. Soms zeg ik gedurende de hele pauze geen woord, puur omdat ik niets te zeggen heb over de onderwerpen die besproken worden. Ik ga dan niet geforceerd meepraten om het meepraten. Dan blijf ik gewoon stil.
Het wel weten wat te zeggen, maar niet durven, komt meer voor in situaties waarin het gesprek er nog niet is. Als ik iemand zie waar ik iets aan wil vragen, of iets tegen wil zeggen, aarzel ik soms teveel om het initiatief tot een gesprek te nemen. Dan ga ik teveel nadenken over de 'beginzin'.
Ook in een groep een nieuw onderwerp inbrengen vind ik lastig. Niet zozeer qua durf, maar meer het moment bepalen; zomaar door het huidige onderwerp heen gaan is onbeleefd, maar wanneer dan? Bij anderen lijkt dit vloeiender te gaan, de onderwerpen lijken zich 'vanzelf' op te volgen.
Ik hou niet van praten om het praten.
dinsdag 17 oktober 2017 om 15:43
Ik lees ook niks geks.watmoetikhiervandenken schreef: ↑17-10-2017 15:34Ik lees hierin niets geks of afwijkends hoor. Volgens mij staan heel veel mensen er zo in. En ja, er zijn personen die een bepaald talent hebben voor het slaan van bruggetjes naar verschillende gespreksonderwerpen, maar het is echt niet zo dat iedereen daarin uitblinkt hoor.
Wel weet ik met het ouder worden je meer gaat praten.
Ik praat met iedereen.
Alleen als een date te dichtbij komt kan ik dichtklappen en dan lach ik het weg.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
dinsdag 17 oktober 2017 om 18:02
Ik zie dat jullie inmiddels aan het 3e topic zijn. Zelf nog niks gepost hier.
Maar ik vraag me zomaar af hoe jullie in je tiener- en twintigerjaren tegenover relaties stonden. Was je jaloers op leeftijdsgenoten en voelde je je afwijkend? Of was je liever alleen?
In mijn tienertijd was ik er totaal niet mee bezig en daardoor werd ik een buitenbeentje bij vriendinnen. Ik ergerde me aan het constante praten over jongens en dacht: Wat is daar zo leuk aan? En wat deed je als je eenmaal verkering had? Behalve zoenen en vrijen dan. Hoe vul je de verdere tijd op samen?
Op mijn 20e hadden al mijn vriendinnen verkering en ik begon me toch wel afwijkend te voelen. Maar wist niet hoe ik het moest aanpakken. Zat met vragen als: Hoe wordt je verliefd? Want dat was en ik ben ik nooit geweest. Dat is ook een van de redenen dat het niks geworden is met de mannen die ik kort had. Dat gevoel kwam niet.
Maar ik vraag me zomaar af hoe jullie in je tiener- en twintigerjaren tegenover relaties stonden. Was je jaloers op leeftijdsgenoten en voelde je je afwijkend? Of was je liever alleen?
In mijn tienertijd was ik er totaal niet mee bezig en daardoor werd ik een buitenbeentje bij vriendinnen. Ik ergerde me aan het constante praten over jongens en dacht: Wat is daar zo leuk aan? En wat deed je als je eenmaal verkering had? Behalve zoenen en vrijen dan. Hoe vul je de verdere tijd op samen?
Op mijn 20e hadden al mijn vriendinnen verkering en ik begon me toch wel afwijkend te voelen. Maar wist niet hoe ik het moest aanpakken. Zat met vragen als: Hoe wordt je verliefd? Want dat was en ik ben ik nooit geweest. Dat is ook een van de redenen dat het niks geworden is met de mannen die ik kort had. Dat gevoel kwam niet.
dinsdag 17 oktober 2017 om 18:14
Ik was eind 20 toen ik voor het eerst eens bedacht 'goh, he, die relaties en zo waar iedereen zo druk mee bezig is, moet ik dat niet eens ook?'hondenmens schreef: ↑17-10-2017 18:02Ik zie dat jullie inmiddels aan het 3e topic zijn. Zelf nog niks gepost hier.
Maar ik vraag me zomaar af hoe jullie in je tiener- en twintigerjaren tegenover relaties stonden. Was je jaloers op leeftijdsgenoten en voelde je je afwijkend? Of was je liever alleen?
Daarvoor was ik er totaal niet mee bezig, ook niet realiserend dat dat misschien een beetje raar zou kunnen zijn. Dus ook niet jaloers.
Ik was wel graag alleen (nog steeds trouwens), bij een groep horen, (goede / echt close) vrienden en vriendinnen hebben vond ik eng, dus daar deed ik niet aan. Dat vond ik meer mijn afwijking, niet het niet-hebben van vriendjes.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
dinsdag 17 oktober 2017 om 18:35
Beiden: Ik was jaloers op leeftijdsgenoten die wel verkering hadden en voelde me afwijkend, en tegelijk was ik graag alleen op mijn kamer.hondenmens schreef: ↑17-10-2017 18:02Maar ik vraag me zomaar af hoe jullie in je tiener- en twintigerjaren tegenover relaties stonden. Was je jaloers op leeftijdsgenoten en voelde je je afwijkend? Of was je liever alleen?
Ik heb overigens in de brugklas wel twee keer een vriendje gehad, maar de rest van mijn tienertijd niet meer.
dinsdag 17 oktober 2017 om 19:39
Zoiets heb ik een keer gezegd, was inderdaad best wel een ijsbreker.
dinsdag 17 oktober 2017 om 19:45
Gaaf! Ik zie zoiets zo voor me als scene in een romantische film.hans66 schreef: ↑17-10-2017 12:48Ik zat laatst op het station achter de piano. Nadat ik wat gespeeld heb hoorde ik plotseling geklap. Een vrouw zat te klappen. Daarna volgde er een vrij lang gesprek over muziek, waarbij ik fragmenten op de piano speelde. Dat ging best lang door, totdat het voor mij tijd werd om naar huis te gaan. Ze vroeg steeds of ik bepaalde liedjes kende. Vervolgens speelde ik die.
dinsdag 17 oktober 2017 om 19:46
Ik kan hier weinig op zeggen vermits ikzelf de ervaring nog niet gehad heb...watmoetikhiervandenken schreef: ↑17-10-2017 15:31Ik weet niet of potentieel een leuke vrouw was voor jou hans66, maar volgens mij was dit een uitgelezen kans om en leuke vrouw te leren kennen!
@Jonas: hoe zijn jouw "pianospeelkunsten"?
Ik meld mezelf ook voor deel 3. Ik probeer zoveel mogelijk van het vrijgezel zijn te genieten. Dit gaat op het ene moment beter dan op het andere moment. Als ik met een leuke vrouw ben, dan voel ik me vaak wel goed. Dan heb ik veel zelfvertrouwen. Alleen zie ik er vervolgens weer tegenop om een leven met iemand anders op te bouwen. Dan mis ik mijn ex weer ontzettend en stap ik het liefst die oude vertrouwde wereld weer in. Terwijl ik weet dat dat niet mogelijk is. Ik denk dan ook dat ik nog steeds niet over mijn ex heen ben.
Daarnaast merk ik dat ik mijn zelfvertrouwen nog steeds niet los kan koppelen van andere mensen, vrouwen in het bijzonder. Ik merk aan mezelf dat ik constant bevestiging zoek in de aandacht van vrouwen. Ik heb me sinds zaterdagochtend voorgenomen om met mezelf tot mezelf te komen, zonder vrouwen. Maar nu ik dat gedaan heb begint het weer te knagen en voel ik me zo onzeker.
Ik heb voor mijn gevoel nog wel even te gaan...
Wat ik wel herken is het zelfvertrouwen dat opgekrikt wordt (in een zeker perspectief) bij iemand specifiek.
Wat mijn piano betreft, die mag eens he-le-maal afgestemd worden want het trekt op niets...
Vandaag ging m'n gemoedstoestand op en neer en redelijk fel in negatieve lijn.
Toen de lessen erop zaten, namen we ons gerief en toen stond ik met m'n rug naar haar.
Toen zij dan klaar was passeerde ze en keek ze opzij naar mij.
Ik vraag me nu af of het om te controleren was of ik terug keek of dat ze het effectief wou.
Ik ben van het laatste uitgegaan om m'n gemoedstoestand even te stabiliseren...
dinsdag 17 oktober 2017 om 19:55
Ik word er hoorndol van.
Echt kut.
Geen gevoelens, allemaal.
Veel beter.
Want aangezien je dan gevoelloos bent kan je eigenlijk niet weten of iets beter kan.
Tenzij een technisch proces ofzo maar da's ook rationeel/gevoelloos.
dinsdag 17 oktober 2017 om 20:04
dinsdag 17 oktober 2017 om 20:10
De high-five is het misschien niet waard maar het was maar om de overeenkomst uit te drukken.
Hoe we dit kunnen oplossen?
Ehm, <Error 404: file not found>
dinsdag 17 oktober 2017 om 20:22
De waarom-vraag lijkt mij heel belangrijk. Waarom reageert het lichaam zo? Angst lijkt een grote rol te spelen.
We voelen vaak niet goed. In zo'n gelegenheid woedt er een storm in het lichaam. Een storm van emoties. Een tip is om voor een moment de ogen dicht te doen en goed te voelen.
