Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (3)
vrijdag 13 oktober 2017 om 22:22
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
anoniem_63a904d38f0f6 wijzigde dit bericht op 13-10-2017 22:38
42.35% gewijzigd
maandag 16 oktober 2017 om 17:30
Mee eens, ik ben tegenwoordig ook steeds meer van het gewoon doen... Het lukt me nog niet altijd, dus momenteel zit ik een beetje in het midden. Maar ik ben het er dus zeker mee eens dat je beter kunt doen dan oeverloos denken.
maandag 16 oktober 2017 om 18:58
Het had leuk geweest om polyvalent te zijn.
Ik herken heel wat van House.
Net een beetje teveel om goed te zijn
maandag 16 oktober 2017 om 19:02
Dina, ik weet dat ik een heel lastige klant ben.
Weet dat het op zich niet met opzet is.
Ik heb het gevoel dat de situatie nu effectief aan het escaleren is op jouw persoonlijk niveau.
Ik bedoel dat je je hierin heel wat opjaagt.
Doe jezelf dat alsjeblieft niet aan.
Knuffels zijn stressreducerend dus hierbij eentje van mij:
In real life afleveren wordt wat moeilijk maar van op afstand kan ik maar weinig doen denk ik.
maandag 16 oktober 2017 om 19:11
Ehm, het is niet omdat ik het woord escalatie gebruik dat het effectief moet gaan gebeuren 
Ik ga er alleen al vanwege de lappen tekst niet dieper op ingaan en maar een update geven.
Ik heb contact gehad, niet alleen maar wel contact.
We hebben elkaar dus gesproken maar dus niet op de manier die ik in gedachten had.
Misschien wel beter zo.
Ik ga de situatie nog even afwachten en het zal vermoedelijk vooral van mijn initiatief afhangen denk ik.
Zo luchtig mogelijk en dan zie ik wel hoe het vordert.
Misschien zelfs een mug-olifant verhaal, maar anderzijds komt die olifant er sowieso wel als je er constant over nadenkt...
Nu, ik hoop op niets maar m'n gemoedstoestand is alleszins al beter dan voordien.
Aanvulling:
Vandaag dus ook contact gehad met de juffrouw die eventueel klassenverantwoordelijke zou worden.
Dat is ze nu dus effectief.
Ze kan goed praten en de gesprekken die we tot nu toe gehad hebben ervaar ik als aangenaam.
Veel meer valt er denk ik niet over te zeggen. Maar er zijn wel enkele vorderingen vermoed ik.
Ik ga er alleen al vanwege de lappen tekst niet dieper op ingaan en maar een update geven.
Ik heb contact gehad, niet alleen maar wel contact.
We hebben elkaar dus gesproken maar dus niet op de manier die ik in gedachten had.
Misschien wel beter zo.
Ik ga de situatie nog even afwachten en het zal vermoedelijk vooral van mijn initiatief afhangen denk ik.
Zo luchtig mogelijk en dan zie ik wel hoe het vordert.
Misschien zelfs een mug-olifant verhaal, maar anderzijds komt die olifant er sowieso wel als je er constant over nadenkt...
Nu, ik hoop op niets maar m'n gemoedstoestand is alleszins al beter dan voordien.
Aanvulling:
Vandaag dus ook contact gehad met de juffrouw die eventueel klassenverantwoordelijke zou worden.
Dat is ze nu dus effectief.
Ze kan goed praten en de gesprekken die we tot nu toe gehad hebben ervaar ik als aangenaam.
Veel meer valt er denk ik niet over te zeggen. Maar er zijn wel enkele vorderingen vermoed ik.
maandag 16 oktober 2017 om 19:38
Niets bijzonders.
Gewone interactie zoals bij de meesten in een klas.
Ze was ook altijd samen met haar vriendinnen.
Het laatste was over een presentatie tijdens de laatste les.
En volgens mij haast ze zich altijd voor de bus om dan de trein te halen.
Ik ben wel losser geweest door de gesprekken met m'n 'collega' klasvertegenwoordiger.
Die hielpen om het even aan de kant te schuiven of het er net wel over te hebben.
maandag 16 oktober 2017 om 19:59
Heb ik veel meer nodig maar er is een acuut gebrek aan.
Er is zoveel bezig in m'n hoofd dat het absurd wordt maar het is eigenlijk wel problematisch aangezien ik er de gevolgen van ondervind.
maandag 16 oktober 2017 om 20:11
Lees het anders even zelf terug en kijk of je overeenkomsten ziet? Ik zag in jouw stukje in ieder geval geen nieuwe dingen. Meer een samenvatting van wat er eerder geschreven is. Daarom vind ik de rest (de eerste en de laatste alinea) vrij bijzonder.
maandag 16 oktober 2017 om 20:13
Je ondervindt gevolgen omdat je jouw gedrag door de hersenspinsels laten leiden, toch?
maandag 16 oktober 2017 om 20:26
Nou ja, dat bedoel ik. Je wilt niet hoe vaak er autist tegen mij wordt gezegd. En ik ben het toch echt niet. Maar vrijdag ben ik met een vriendin wat gaan drinken en twee vriendinnen van haar zaten erbij. Ze zaten met hun rug naar het cafe en de ogen naar het terras. Ik ga dus niet daar tegenover zitten, want ik observeer graag. Die vriendin van me gaat er tegenover zitten en ik gewoon een tafeltje ernaast. Ik heb hoi gezegd, en vervolgens een uur voor me uit zitten kijken, zonder iets te zeggen.tonkje schreef: ↑16-10-2017 17:04Mee eens. Maar Jonas vraagt tips om sociaal mee te draaien alsof hij niet anders is, dus we doen ons best.
Misschien gewoon niks doen en het accepteren.
Ik heb de indruk dat het bij Jonas weleens tegen beter weten in gaat. Zowel de tips en adviezen die hij krijgt, als zijn pogingen.
Dit vind ik een interessante, omdat ik zoiets weleens heb gelezen over autisme in het algemeen: autisten hebben helemaal geen stoornis! Ze zijn gewoon een beetje anders. Maar ...
De meerderheid bepaalt de norm. En de maatschappij probeert wel (een beetje) rekening te houden met wie afwijkt: gehandicaptentoiletten en van die ribbels op stoepen voor slechtzienden, bijvoorbeeld. Maar dat zijn eigenlijk eenvoudige aanpassingen: je legt 1x wat ribbeltegels neer en klaar.
Rekening houden met iemand die autistisch is vraagt een continue aanpassing in je gewone/dagelijkse gedrag, dus dat is een stuk lastiger. Je moet je dan inleven in iemand die in sommige opzichten heel anders denkt/handelt dan jij + je moet je gedrag daarop aanpassen.
Beetje een 'ik geef het op' conclusie, maar wel waar denk ik.
Het gros van de mensen zal zich niet kunnen aanpassen aan mensen als Jonas en andersom zal ook niet echt lukken. Helaas.
Voor mij heel herkenbaar. En al zo vaak geprobeerd en ik kan me soms ook echt verheugen op een feestje, als er bijvoorbeeld een thema is en je moet je daarnaar kleden. Hartstikke leuk, ga ik kleren zoeken, bijhorende spulletjes, enig. Maar het feest blijf ik vervolgens net zo vreselijk vinden.
Feesten en ik, ik heb het opgegeven. Ga er niet meer heen, tenzij het echt moet en dan laat ik mijn neus even zien.
Ik zie iedereen wel raar kijken, want die denken "die spoort niet". Doe ik ook niet, maar ik ben me heel bewust van wat ik doe. Het boeit me alleen niet en zoals Frank Zappa zei: I don't want to spend my life ke explaining myself. Either you get it or you don't.
Ik heb een paar andere vrienden en dan zeg ik iets, draai ik me om, zijn ze gewoon pleitte zonder iets te zeggen, zijn ineens in zichzelf gekeerd of zeggen een uur niks. Ik vind dat niet raar, want zo ben ik ook. En dat zijn echt geen autisten. Volgens die test zitten ze ergens in het autistisch spectrum. En eigenlijk wordt dat alleen bepaald of je emotioneel reageert of niet. Ik scoor 34 geloof ik en zit ook in dat spectrum.
Ik ken wel een echte autist en dat is idd echt heel andere koek en toch heb ik ernstig mijn twijfels of verkeerde voeding daar geen (mede) oorzaak is of een verergering veroorzaakt. Ik heb daar wel eens wat documentaires over gezien. Ikzelf ben vroeger met MBD (voorloper ADHD) gediagnosticeerd, maar sinds ik nauwelijks suiker meer eet en veel cholesterol heb ik totaal geen onrust meer in mijn hoofd.
Sowieso hebben ze nog nooit iets anders gezien in het brein van een autist tov een "normaal" persoon. Ik geloof dat de prefontale cortex alleen wat minder actief is. Wat dan weer het type "denker" verklaart.
Ik heb een collega die echt de hele dag ouwehoert. Over elk iets wat er in zijn leven gebeurt. Dat vertelt ie dan 10 keer op een dag tegen iedereen die langs komt. Ik snap daar geen hol van. Ik vind dat dus raar gedrag. Hij vroeg aan mij: "heb ik jou al laten zien, waar ik ga wonen?". Ik zeg dan "nee, maar dat vind ik ook niet interessant, want anders had ik er wel naar gevraagd. Maar, ik neem aan dat jou het mooi vindt en daar gaat het om". Ik begrijp dat types als hij dat raar vindt. Ik vind dat niet.
En daarom zeg ik het zoals ik het wil en bedoel en ik doe ook niet meer aan feestjes en zo. Ik heb er geen zin in en ik ga me verantwoorden voor wie ik ben en wat ik doe.
De maatschappij houdt wel rekening met gehandicapten, maar eigenlijk alleen als het fysiek zichtbaar is. Als iemand ME heeft dan is er over het algemeen alleen onbegrip, want je ziet niets aan iemand. Maar zo zit de maatschappij nu eenmaal in elkaar.
Ik zei ook dat iedereen echt wel goed bedoeld advies geeft, maar als er niets mee gedaan wordt, dan wordt er aanvallend/ gefrustreerd gereageerd. Maar, m.i. wordt er te weinig rekening gehouden met hoe hij is en sociale situaties niet zijn sterke punt zijn.
maandag 16 oktober 2017 om 20:29
Ik weet wel wat ik geschreven heb. Ik heb alleen geadviseerd om haar uit te leggen hoe als persoon in elkaar zit, gewoon op een serieuze toon, omdat hem dat m.i. het meeste ligt. Maar ik zal hem verder er niet op aanspreken, wanneer hij dat wel/ of niet doet. Het is maar een advies, geen verplichting.
maandag 16 oktober 2017 om 20:39
Ik denk dat je twee dingen met elkaar verwart. Enerzijds heb je het goedbedoelde advies waar iedereen mee bezig is om dat zo passend mogelijk te maken, maar waar hij verder niets mee hoeft te doen en anderzijds heb je de frustratie die ontstaat als de Calimerokaart wordt getrokken en die frustratie deel jij ook.
maandag 16 oktober 2017 om 20:41
Maar weet je ook wat de anderen schreven? Ik krijg het gevoel alsof je dit niet wil begrijpen. Mag, maar zeg het dan.spell68 schreef: ↑16-10-2017 20:29Ik weet wel wat ik geschreven heb. Ik heb alleen geadviseerd om haar uit te leggen hoe als persoon in elkaar zit, gewoon op een serieuze toon, omdat hem dat m.i. het meeste ligt. Maar ik zal hem verder er niet op aanspreken, wanneer hij dat wel/ of niet doet. Het is maar een advies, geen verplichting.
maandag 16 oktober 2017 om 20:44
Ah, maar ik leef nagenoeg altijd in het moment. Ik ga idd in mijn hoofd zitten als ik iemand wil aanspreken. Maar weet je? Het wil eigenlijk zeggen dat ik diegene niets te zeggen heb en vooral... niets te vragen. Ik had dat vroeger in de kroeg wel. Een leuk iemand zien, verzinnen wat je moest gaan zeggen en dan uiteindelijk niets zeggen. Achteraf balen natuurlijk, maar zelfs daarna wist ik nog steeds niet wat ik had moeten zeggen.Dina80 schreef: ↑16-10-2017 17:08Oh, op die manier bedoel je. Ik word inderdaad vooral gedreven door emoties en gevoelens. Maar ik kan bijvoorbeeld wel, zoals Jonas ook heeft, de hele tijd gaan zitten nadenken over wat ik tegen iemand wil zeggen en dan uiteindelijk niets zeggen. Tegenwoordig lukt het me steeds vaker om meer in het moment te handelen, en dus minder na te denken over zulke dingen, en daardoor sneller handelen. Maar het blijft een zwakke plek.
Ik denk dat een introverten dingetje is. Ik ben gewend om tegen vreemde mensen te praten als ik iets wil weten niet als ik iets wil vertellen.
Ik heb het ook wel op de sportschool, maar het is echt alleen het uiterlijk, want verder ken ik die mensen niet en ben ik ook eigenlijk niet geïnteresseerd, totdat mijn interesse ergens door gewekt wordt en dan vraag ik het. Da's verder niet zo'n probleem. En dan merk ik vanzelf of iemand interessant is of niet. Maar dat kost tijd. Ik stap er niet meteen op af en dat weet ik inmiddels dat geeft wel rust.
Herken je dit ook of weet je nooit wat je tegen mensen moet zeggen?
maandag 16 oktober 2017 om 20:48
Oh dat. Dat was dat hij zei dat hij het idee had dat wij gefrustreerd waren. Toen heb ik gezegd dat ik niet gefrustreerd was, maar dat ik er op dat moment klaar mee was en dat ik het eigenlijk erg sneu voor hem vond. Ik zou ook niet weten, waarom ik me over een ander zou frustreren, hij heeft er meer last van dan ik.safrat schreef: ↑16-10-2017 20:39Ik denk dat je twee dingen met elkaar verwart. Enerzijds heb je het goedbedoelde advies waar iedereen mee bezig is om dat zo passend mogelijk te maken, maar waar hij verder niets mee hoeft te doen en anderzijds heb je de frustratie die ontstaat als de Calimerokaart wordt getrokken en die frustratie deel jij ook.
maandag 16 oktober 2017 om 20:56
maandag 16 oktober 2017 om 22:15
maandag 16 oktober 2017 om 22:51
Even een update van mij: Wauw, zoveel complimentjes gehad van mijn Belgische. "Jij luistert echt naar mij, jij houdt echt rekening met mij". We hebben net anderhalf uur ge-face-timet. Ik ben best trots op mezelf
Ik ben 3x bij haar in België geweest. De laatste keer ging eigenlijk niet goed want toen heb ik haar ontzettend aan het schrikken gemaakt. In het donker raakte ik haar aan in bed terwijl zij daar op dat moment niet aan toe was. Slechte communicatie vanwege de duisternis en ook dat er geen gesprek kwam. We waren beide gefrustreerd op elkaar. En ze heeft die nacht bijna niet geslapen en ze was angstig. Bij daglicht vertelde ze toen dat ze dacht dat ze niet toe was aan een relatie. hebben wij tweeën alles kunnen uitpraten. Wel was ze bang dat als ik weer in België zou zijn om twee redenen :
1. dat er weer iets mis zou gaan, waardoor het contact zou gaan verbreken met mij (blijkbaar is ze op mij gesteld geraakt)
2 of dat ze zichzelf helemaal zou verliezen met mij
Ze werkt aan zichzelf en er komt best veel los. Er komt veel boven (issues met angst), maar ik vind het fijn dat we toch zo met elkaar kunnen communiceren.
Ik ben 3x bij haar in België geweest. De laatste keer ging eigenlijk niet goed want toen heb ik haar ontzettend aan het schrikken gemaakt. In het donker raakte ik haar aan in bed terwijl zij daar op dat moment niet aan toe was. Slechte communicatie vanwege de duisternis en ook dat er geen gesprek kwam. We waren beide gefrustreerd op elkaar. En ze heeft die nacht bijna niet geslapen en ze was angstig. Bij daglicht vertelde ze toen dat ze dacht dat ze niet toe was aan een relatie. hebben wij tweeën alles kunnen uitpraten. Wel was ze bang dat als ik weer in België zou zijn om twee redenen :
1. dat er weer iets mis zou gaan, waardoor het contact zou gaan verbreken met mij (blijkbaar is ze op mij gesteld geraakt)
2 of dat ze zichzelf helemaal zou verliezen met mij
Ze werkt aan zichzelf en er komt best veel los. Er komt veel boven (issues met angst), maar ik vind het fijn dat we toch zo met elkaar kunnen communiceren.
