Relaties
alle pijlers
Liefde krijgen.. help
zondag 22 februari 2009 om 09:48
De laatste 9 jaar na mijn scheiding ben ik heel veel verkeerde mannen tegengekomen. Heel vaak onderuit gegaan omdat ik dat dat hij dé man zou zijn en dit later bij lange na niet zo bleek te zijn. Of er was een andere vrouw in het spel, was hij alleen maar uit op mijn geld (pas gescheiden vrouwtje die een eigen huis had en verkocht was, dus daar zal geld zitten) ,of de drank konden ze niet laten staan, of het was een man die zelf bij wijze van spreken nog niet eens zijn eigen schoenveters vast kon maken. Vallen en opstaan, zo ging het eigenlijk een beetje. En steeds als ik dacht dat ik er helemaal was, kwam er iemand in mijn leven en ging ik vroeg of laat weer onderuit.
Ik heb vroeger een onbezorgde jeugd gehad en ben totaal niets tekort gekomen. Hoewel, heel langzaamaan besef ik me dat er toch wel iets was... Er werd bij ons nooit gezegd ik hou van je, of dat heb je goed gedaan! Nooit geen knuffel... en dat lijkt nu in een keer heel erg naar voren te komen.
Mijn moeder is 12 1/2 jaar ziek geweest en eigenlijk draaide alles om haar. We leidden wel allemaal ons eigen leven, maar als ik een keer vroeg of mijn zoon bij hun kon slapen, hing dat bv. af van hoe mijn moeder zich voelde. Mijn vader heeft mijn moeder dag in dag uit verzorgd, en wij hebben daar eigenlijk niets aan hoeven te doen. Hij zei altijd, jullie hebben je eigen leven, leef het. Maar ja, hoe je het ook went of keert, als je moeder ziek is heeft dat effect op de hele familie en ga je daar in staan zonder dat je zelf weet hoe.
Afgelopen augustus is ze overleden. Eigenlijk toch nog zeer onverwacht. En toen stond mijn vader alleen. Mijn broers deden hun eigen ding. Omdat ik heel goed weet hoe het voelt om alleen te staan trok / trek ik heel erg naar mijn vader toe. Tuurlijk moet hij het zelf doen, het zelf verwerken. Maar het laat me niet helemaal los. Nu mijn moeder er niet meer is, heeft mijn vader meer tijd en lijkt het wel alsof de band tussen het hele gezin heel sterk aan het worden is. Zij het wel met heel veel vallen en opstaan. Iedereen is weer zijn eigen weg aan het vinden om te leven.
Drie weken naar haar overlijden leerde ik een man kennen. In eerste instantie dacht ik dat het wel okee zat, maar al snel begreep ik dat hij wel van een slokje hield... Na een week of 7 was het dus voor mij ook wel snel bekeken. Hij kon zo van het ene op het andere moment omdraaien als een blad aan een boom en daar kon ik niet meer mee leven. Heb en naderhand nog een mail gestuurd en gevraagd of hij me uit kon leggen wat er allemaal was gebeurd. De korte strekking van een lange mail van hem was: Ik heb je gebruikt. Ik weet het is niet netjes en ik ben er niet trots op, maar het is nu eenmaal zo.
Die had ik niet aan zien komen...
Had me voorgenomen voorlopig geen vent meer toe te laten. Het ging toch altijd hetzelfde... ik had er geen zin meer in. Totdat ik een man ontmoette eind december. Gewoon een vent die normaal deed. Geen gekke dingen, ja jee, hoe leg je dat uit. Het gevoel wat hij me toen gaf was zo anders als bij al die anderen. Ik weet ook wel dat je dat heel snel met een nieuwe man geneigd bent te zeggen, maar dit was echt anders. Hij kwam vaak 's avonds even langs, was heel zorgzaam en als ik op een moment huilde om het gemis van mijn moeder kreeg ik zijn arm om me heen en troostte hij mij. Heel oprecht, zonder bijbedoeling.
Met de kinderen hebben we leuke dingen gedaan en alles en iedereen klikte ook heel leuk met elkaar. Stiekem kwam bij mij de gedacht op dat dit misschien wel eens de man zou kunnen zijn voor mijn verdere leven. Maar omdat ik niet vooruit wil plannen heb ik deze gedachte ook meteen weer aan de kant gezet.
Een week of drie geleden ben ik even helemaal ingestort. Alles ging in een keer zo goed, voelde me goed, en ik kon dat nergens plaatsen. Kon het niet kwijt. Zo was het nog nooit gegaan. Hij was daar voor mij en heeft me getroost. Toch merkte ik dat er wat aan het veranderen was en ik heb hem daar dan ook mee geconfronteerd. Ook hij blijkt dus veel meegemaakt te hebben en nog niet alles te hebben verwerkt. Hij ging twijfelen aan zijn gevoel voor mij, hij dacht niet de hele dag aan mij. Dat moest toch als je verliefd bent? In zijn leven heeft hij een paar keer vrouwen heel veel pijn gedaan en dat werkte door. Hij was uitvluchten aan het zoeken om de angst te ontvluchten..
Heb hem voorgesteld om het wat rustiger aan te gaan doen. Het weekend dat ik hem zou zien, niet gaan. Maar dat wilde hij niet. Hij wilde me zien. Okee, dan doordeweeks het contact een stuk minder maken. Dat wilde hij ook niet. Hij wilde me spreken, zien en smsen... Dus ik heb hem gezegd dat hij dan zelf maar moest bedenken wat hijwilde. Tot vorige week. Ik wist het echt niet meer. Kon er niet tegen dat er een twijfel boven ons hoofd hing. Heb en toen ook gevraagd wat hij nou wilde. Stoppen of doorgaan. Hij heeft met met tranen in zijn ogen verteld dat hij dat op dat moment wilde stoppen. Niet voor zichzelf, maar voor mij. om mijn rust te geven. Hij kon er niet 100% achter staan.
De hele week geen contact gehad. Werd gek. Vrijdaavond gebeld om te vragen of ik langs kon komen. Dit is uiteindelijk gisteravond geworden. Hebben gepraat en gepraat. Hij was deze week tot de conclusie gekomen dat het goed was zo. De eerste dagen had hij aan me gedacht. Had ie steeds of zijn mobiel gekeken, maar de laatste dagen niet meer (hij vergeet dat hij me donderdag een sms stuurde om me sterkte te wensen voor een begrafenis maar goed.. ) Dat ik hem had gebeld of ik even kon komen, tja... hij vond het goed, maar als ik niet had gebeld was het ook goed geweest. Dan had hij me volgende week wel een keer gebeld om te vragen hoe het ging. Toch, toen ik binnen kwam een arm om me heen en een kus. Meerdere kussen. Bij ons gesprek op de bank weer die spanning tussen ons..Hij zei ook at hij het heel fijn vond dat ik er was. Zo vertrouwd, de rust, het gevoel.
Op dat moment, gisteravond op de bank, besefte ik me dat dit een man was die echt oprecht om iemand geeft. Die houdt van iemand zoals die is. En dat hij ook, op zijn manier, van mij houdt. En dat dat dus ook is waarom ik hem zo leuk vind. Waarom ik in zon hele korte tijd zo heel veel om hem ben gaan geven.
Hij wil vrienden blijven. Wil leuke dingen gaan doen. Van d e week is hij jarig en hij heeft gevraagd of ik een bakkie kom doen. Pfff..
Ik vind het moeilijk. Misschien kan een vriendschap leiden naar meer. Misschien ook niet... Weet op dit moment even niet hoe ik mezelf hier in moet gaan zetten. De emoties zijn op het moment zo vreselijk veel. Ik huil om het minste of geringste en kan nu even niet omgaan met mensen die zeggen dat ze om me geven. Hij bedankte me gisteravon weer. Omdat ik hem een bepaalde kant opgeduwd had die hij op moest gaan. Waar hij vor zichzelf aan moest gaan werken. Lief bedoeld, maar waarom ben ik steeds de persoon die bijmensen dit soort dingen leven in blaas? Gewoon door mezelf te zijn, door antwoorden te geven en iedereen in zijn waarde te laten, struikel ik zelf steeds weer. Ben blij voor hem dat hij weet wat er aan de hand si en dat hij er wat aan kan gaan doen, Het is een topgozer en hij verdiend het, maar waar blijf ik nu? Hoe kan ik vrienden met hem blijven als gevoelens, zoals gisteravond op de bank ook weer, zo duidelijk blijven zweven tussen ons?
Ik weet even niet wat te doen. Ben mijn weg even kwijt. Het voelt leeg. Heb best veel mensen om me heen, maar ik heb geen zin wat te ondernemen. Ben zo moe...
Ik heb vroeger een onbezorgde jeugd gehad en ben totaal niets tekort gekomen. Hoewel, heel langzaamaan besef ik me dat er toch wel iets was... Er werd bij ons nooit gezegd ik hou van je, of dat heb je goed gedaan! Nooit geen knuffel... en dat lijkt nu in een keer heel erg naar voren te komen.
Mijn moeder is 12 1/2 jaar ziek geweest en eigenlijk draaide alles om haar. We leidden wel allemaal ons eigen leven, maar als ik een keer vroeg of mijn zoon bij hun kon slapen, hing dat bv. af van hoe mijn moeder zich voelde. Mijn vader heeft mijn moeder dag in dag uit verzorgd, en wij hebben daar eigenlijk niets aan hoeven te doen. Hij zei altijd, jullie hebben je eigen leven, leef het. Maar ja, hoe je het ook went of keert, als je moeder ziek is heeft dat effect op de hele familie en ga je daar in staan zonder dat je zelf weet hoe.
Afgelopen augustus is ze overleden. Eigenlijk toch nog zeer onverwacht. En toen stond mijn vader alleen. Mijn broers deden hun eigen ding. Omdat ik heel goed weet hoe het voelt om alleen te staan trok / trek ik heel erg naar mijn vader toe. Tuurlijk moet hij het zelf doen, het zelf verwerken. Maar het laat me niet helemaal los. Nu mijn moeder er niet meer is, heeft mijn vader meer tijd en lijkt het wel alsof de band tussen het hele gezin heel sterk aan het worden is. Zij het wel met heel veel vallen en opstaan. Iedereen is weer zijn eigen weg aan het vinden om te leven.
Drie weken naar haar overlijden leerde ik een man kennen. In eerste instantie dacht ik dat het wel okee zat, maar al snel begreep ik dat hij wel van een slokje hield... Na een week of 7 was het dus voor mij ook wel snel bekeken. Hij kon zo van het ene op het andere moment omdraaien als een blad aan een boom en daar kon ik niet meer mee leven. Heb en naderhand nog een mail gestuurd en gevraagd of hij me uit kon leggen wat er allemaal was gebeurd. De korte strekking van een lange mail van hem was: Ik heb je gebruikt. Ik weet het is niet netjes en ik ben er niet trots op, maar het is nu eenmaal zo.
Die had ik niet aan zien komen...
Had me voorgenomen voorlopig geen vent meer toe te laten. Het ging toch altijd hetzelfde... ik had er geen zin meer in. Totdat ik een man ontmoette eind december. Gewoon een vent die normaal deed. Geen gekke dingen, ja jee, hoe leg je dat uit. Het gevoel wat hij me toen gaf was zo anders als bij al die anderen. Ik weet ook wel dat je dat heel snel met een nieuwe man geneigd bent te zeggen, maar dit was echt anders. Hij kwam vaak 's avonds even langs, was heel zorgzaam en als ik op een moment huilde om het gemis van mijn moeder kreeg ik zijn arm om me heen en troostte hij mij. Heel oprecht, zonder bijbedoeling.
Met de kinderen hebben we leuke dingen gedaan en alles en iedereen klikte ook heel leuk met elkaar. Stiekem kwam bij mij de gedacht op dat dit misschien wel eens de man zou kunnen zijn voor mijn verdere leven. Maar omdat ik niet vooruit wil plannen heb ik deze gedachte ook meteen weer aan de kant gezet.
Een week of drie geleden ben ik even helemaal ingestort. Alles ging in een keer zo goed, voelde me goed, en ik kon dat nergens plaatsen. Kon het niet kwijt. Zo was het nog nooit gegaan. Hij was daar voor mij en heeft me getroost. Toch merkte ik dat er wat aan het veranderen was en ik heb hem daar dan ook mee geconfronteerd. Ook hij blijkt dus veel meegemaakt te hebben en nog niet alles te hebben verwerkt. Hij ging twijfelen aan zijn gevoel voor mij, hij dacht niet de hele dag aan mij. Dat moest toch als je verliefd bent? In zijn leven heeft hij een paar keer vrouwen heel veel pijn gedaan en dat werkte door. Hij was uitvluchten aan het zoeken om de angst te ontvluchten..
Heb hem voorgesteld om het wat rustiger aan te gaan doen. Het weekend dat ik hem zou zien, niet gaan. Maar dat wilde hij niet. Hij wilde me zien. Okee, dan doordeweeks het contact een stuk minder maken. Dat wilde hij ook niet. Hij wilde me spreken, zien en smsen... Dus ik heb hem gezegd dat hij dan zelf maar moest bedenken wat hijwilde. Tot vorige week. Ik wist het echt niet meer. Kon er niet tegen dat er een twijfel boven ons hoofd hing. Heb en toen ook gevraagd wat hij nou wilde. Stoppen of doorgaan. Hij heeft met met tranen in zijn ogen verteld dat hij dat op dat moment wilde stoppen. Niet voor zichzelf, maar voor mij. om mijn rust te geven. Hij kon er niet 100% achter staan.
De hele week geen contact gehad. Werd gek. Vrijdaavond gebeld om te vragen of ik langs kon komen. Dit is uiteindelijk gisteravond geworden. Hebben gepraat en gepraat. Hij was deze week tot de conclusie gekomen dat het goed was zo. De eerste dagen had hij aan me gedacht. Had ie steeds of zijn mobiel gekeken, maar de laatste dagen niet meer (hij vergeet dat hij me donderdag een sms stuurde om me sterkte te wensen voor een begrafenis maar goed.. ) Dat ik hem had gebeld of ik even kon komen, tja... hij vond het goed, maar als ik niet had gebeld was het ook goed geweest. Dan had hij me volgende week wel een keer gebeld om te vragen hoe het ging. Toch, toen ik binnen kwam een arm om me heen en een kus. Meerdere kussen. Bij ons gesprek op de bank weer die spanning tussen ons..Hij zei ook at hij het heel fijn vond dat ik er was. Zo vertrouwd, de rust, het gevoel.
Op dat moment, gisteravond op de bank, besefte ik me dat dit een man was die echt oprecht om iemand geeft. Die houdt van iemand zoals die is. En dat hij ook, op zijn manier, van mij houdt. En dat dat dus ook is waarom ik hem zo leuk vind. Waarom ik in zon hele korte tijd zo heel veel om hem ben gaan geven.
Hij wil vrienden blijven. Wil leuke dingen gaan doen. Van d e week is hij jarig en hij heeft gevraagd of ik een bakkie kom doen. Pfff..
Ik vind het moeilijk. Misschien kan een vriendschap leiden naar meer. Misschien ook niet... Weet op dit moment even niet hoe ik mezelf hier in moet gaan zetten. De emoties zijn op het moment zo vreselijk veel. Ik huil om het minste of geringste en kan nu even niet omgaan met mensen die zeggen dat ze om me geven. Hij bedankte me gisteravon weer. Omdat ik hem een bepaalde kant opgeduwd had die hij op moest gaan. Waar hij vor zichzelf aan moest gaan werken. Lief bedoeld, maar waarom ben ik steeds de persoon die bijmensen dit soort dingen leven in blaas? Gewoon door mezelf te zijn, door antwoorden te geven en iedereen in zijn waarde te laten, struikel ik zelf steeds weer. Ben blij voor hem dat hij weet wat er aan de hand si en dat hij er wat aan kan gaan doen, Het is een topgozer en hij verdiend het, maar waar blijf ik nu? Hoe kan ik vrienden met hem blijven als gevoelens, zoals gisteravond op de bank ook weer, zo duidelijk blijven zweven tussen ons?
Ik weet even niet wat te doen. Ben mijn weg even kwijt. Het voelt leeg. Heb best veel mensen om me heen, maar ik heb geen zin wat te ondernemen. Ben zo moe...
zondag 22 februari 2009 om 10:30
Ha die Repeltje,
Met het risico dat ik misschien te direct ben; je hunkert te veel meid.
Je legt je ziel en zaligheid in de handen van iemand die je nog helemaal niet zo goed kent en wordt één met je man van het moment.
Je kent iemand vanaf december en als er getwijfeld wordt door hem (en jij wist ook niet hoe je het had) cijfer je jezelf meteen weg, gaat voor hem denken en maakt je bezorgd over of het nog wel goedkomt met hém, terwijl je je af moet vragen of het wel goed komt met jou!
In plaats van rustig aan elkaar te ontdekken ga je meteen bij de minste geringste problemen aan het been hangen van die man (ik laat de mannen daarvoor even voor wat ze zijn en focus even op je laatste 'relatie'). Ook door een passief-agressieve houding aan te nemen (door bij wijze van spreken uit te stralen:'bepaal jij maar wat er met ons en met mij gaat gebeuren, ik laat het helemaal aan jou over!') beklem je een aspirant partner.
Geen mannen, even niet, goed idee. Ga eens wat lezen over dit gedrag. 'Als hij maar gelukkig is' van Robin Norwood, een aanrader voor vrouwen die het pleasen tot hogere kunst hebben verheven Ik heb er veel aan gehad en veel vrouwen hier op het forum trouwens.
Lieve meid, een relatie is een aanvulling op jou en jouw leven, niet een doel op zich. Geef een man eens de kans om zijn best te doen voor jou in plaats van je over te geven en je in dienst te stellen van een relatie. Wees zuinig op jezelf en beschouw jezelf een prijs in plaats van een last.
Niet zo hard zijn over jou, je moet met jou nog het allerlangste door. Onthou dat heel goed. Eerst blij worden met jou, dan (misschien) een leuke man er bij, die het ook fijn vindt om zijn best te doen voor jou en jij moet nu eerst gaan leren om dat toe te staan. Dat iemand zijn best doet voor jou dus.
Een jeugd zonder warmte, zonder genegenheidsuitingen doet je hunkeren naar warmte van je partners, bevestigd worden dat je echt wel lief bent, dat je echt wel de moeite waard bent en daardoor ben je geneigd om je letterlijk te 'geven' aan een ander en die ander weet daar helemaal geen raad mee! Wat moet een partner met iemand die zich zo overlevert? Niet alles zomaar weggeven hoor meid, hoewel liefde geen ruilhandel is, is er nog wel zoiets als geven en nemen, denk je niet?
Wat denk je? Klopt het een beetje wat ik zeg?
Met het risico dat ik misschien te direct ben; je hunkert te veel meid.
Je legt je ziel en zaligheid in de handen van iemand die je nog helemaal niet zo goed kent en wordt één met je man van het moment.
Je kent iemand vanaf december en als er getwijfeld wordt door hem (en jij wist ook niet hoe je het had) cijfer je jezelf meteen weg, gaat voor hem denken en maakt je bezorgd over of het nog wel goedkomt met hém, terwijl je je af moet vragen of het wel goed komt met jou!
In plaats van rustig aan elkaar te ontdekken ga je meteen bij de minste geringste problemen aan het been hangen van die man (ik laat de mannen daarvoor even voor wat ze zijn en focus even op je laatste 'relatie'). Ook door een passief-agressieve houding aan te nemen (door bij wijze van spreken uit te stralen:'bepaal jij maar wat er met ons en met mij gaat gebeuren, ik laat het helemaal aan jou over!') beklem je een aspirant partner.
Geen mannen, even niet, goed idee. Ga eens wat lezen over dit gedrag. 'Als hij maar gelukkig is' van Robin Norwood, een aanrader voor vrouwen die het pleasen tot hogere kunst hebben verheven Ik heb er veel aan gehad en veel vrouwen hier op het forum trouwens.
Lieve meid, een relatie is een aanvulling op jou en jouw leven, niet een doel op zich. Geef een man eens de kans om zijn best te doen voor jou in plaats van je over te geven en je in dienst te stellen van een relatie. Wees zuinig op jezelf en beschouw jezelf een prijs in plaats van een last.
Niet zo hard zijn over jou, je moet met jou nog het allerlangste door. Onthou dat heel goed. Eerst blij worden met jou, dan (misschien) een leuke man er bij, die het ook fijn vindt om zijn best te doen voor jou en jij moet nu eerst gaan leren om dat toe te staan. Dat iemand zijn best doet voor jou dus.
Een jeugd zonder warmte, zonder genegenheidsuitingen doet je hunkeren naar warmte van je partners, bevestigd worden dat je echt wel lief bent, dat je echt wel de moeite waard bent en daardoor ben je geneigd om je letterlijk te 'geven' aan een ander en die ander weet daar helemaal geen raad mee! Wat moet een partner met iemand die zich zo overlevert? Niet alles zomaar weggeven hoor meid, hoewel liefde geen ruilhandel is, is er nog wel zoiets als geven en nemen, denk je niet?
Wat denk je? Klopt het een beetje wat ik zeg?
zondag 22 februari 2009 om 11:58
Een jeugd zonder warmte, zonder genegenheidsuitingen doet je hunkeren naar warmte van je partners, bevestigd worden dat je echt wel lief bent, dat je echt wel de moeite waard bent en daardoor ben je geneigd om je letterlijk te 'geven' aan een ander en die ander weet daar helemaal geen raad mee! Wat moet een partner met iemand die zich zo overlevert? Niet alles zomaar weggeven hoor meid, hoewel liefde geen ruilhandel is, is er nog wel zoiets als geven en nemen, denk je niet?
jeetje eleonora, krijg echt tranen in mn ogen van dit stukje,Zooo waar besef ik me nu.....
jeetje eleonora, krijg echt tranen in mn ogen van dit stukje,Zooo waar besef ik me nu.....
.
zondag 22 februari 2009 om 12:35
Eleonora: (f)
Mijn 1e gedachte bij het verhaal van TO was hetzelfde: te veel, te graag willen om maar die bevestiging te krijgen. Maar zoals jij het verwoord, had ik het niet gekund. Complimenten!
Voor mij heel herkenbaar verhaal, zat in dezelfde vicieuze cirkel met mannen. Heb mezelf na het zoveelste drama een mannen-timeout gegeven van 3 maanden (en die verleng ik nu) en het bracht me zoveel rust, nieuwe inzichten, meer geluk in mijzelf etc. Kan ik TO ook aanraden, want het is gewoon niet gezond hoe ze nu bezig is en dan zijn er ook nog kinderen in het spel..
Mijn 1e gedachte bij het verhaal van TO was hetzelfde: te veel, te graag willen om maar die bevestiging te krijgen. Maar zoals jij het verwoord, had ik het niet gekund. Complimenten!
Voor mij heel herkenbaar verhaal, zat in dezelfde vicieuze cirkel met mannen. Heb mezelf na het zoveelste drama een mannen-timeout gegeven van 3 maanden (en die verleng ik nu) en het bracht me zoveel rust, nieuwe inzichten, meer geluk in mijzelf etc. Kan ik TO ook aanraden, want het is gewoon niet gezond hoe ze nu bezig is en dan zijn er ook nog kinderen in het spel..
zondag 22 februari 2009 om 12:44
zit op dit moment niet in een relatie (gelukkig) maar ik herken heel erg dat je zo graag en het liefste ook continu de bevestiging krijgt dat je inderdaad de moeite waard bent en dat je lief en aardig bent,merk zelfs dat ik dat ook bij mijn vrienden doe,daardoor ga je inderdaad jezelf wegcijferen en je helemaal geven zoals eleonora zo mooi zegt!!
ben bang dat t weer alles met eigenwaarde enzo te maken heeft...
ben bang dat t weer alles met eigenwaarde enzo te maken heeft...
.
zondag 22 februari 2009 om 14:10
Repeltje, hoe erg dit ook gaat klinken voor je; je trekt het zelf aan.
Vanaf het eerste moment krijg je gedachten dat dít dan misschien de man van je leven is, en wil je hem niet meer loslaten. Wat is er mis met eerst iemand leren kennen en na een hele tijd pas weten of je met die persoon verder wilt? Je wilt te graag, en dat is even leuk voor mannen, al die aandacht. Maar na een tijdje zijn ze er moe van en rennen ze het liefste hard weg.
Ook deze man. Ik vermoed dat wat jij gevoelens noemt niet over zijn gevoelens gaat. Hij laat het zich lekker aan leunen. Jullie zoenen, terwijl je wat hem betreft niet eens had hoeven bellen. Had hem niets uitgemaakt. Deze man is het niet voor je.
Ben een tijdje alleen, verwerk alles wat je dwars zit, en maak je leven leuk. Als jij een leuk leven hebt, krijg je vanzelf de ruimte om een leuke man tegen te komen, en daarmee een leuke relatie te hebben. Zoals het nu gaat moet je het niet eens willen. Een relatie moet iets toevoegen, aanvullen. Het is niet de bedoeling dat je je geluk van een ander laat afhangen. Zolang je dat wel doet zal het er niet van komen.
Vanaf het eerste moment krijg je gedachten dat dít dan misschien de man van je leven is, en wil je hem niet meer loslaten. Wat is er mis met eerst iemand leren kennen en na een hele tijd pas weten of je met die persoon verder wilt? Je wilt te graag, en dat is even leuk voor mannen, al die aandacht. Maar na een tijdje zijn ze er moe van en rennen ze het liefste hard weg.
Ook deze man. Ik vermoed dat wat jij gevoelens noemt niet over zijn gevoelens gaat. Hij laat het zich lekker aan leunen. Jullie zoenen, terwijl je wat hem betreft niet eens had hoeven bellen. Had hem niets uitgemaakt. Deze man is het niet voor je.
Ben een tijdje alleen, verwerk alles wat je dwars zit, en maak je leven leuk. Als jij een leuk leven hebt, krijg je vanzelf de ruimte om een leuke man tegen te komen, en daarmee een leuke relatie te hebben. Zoals het nu gaat moet je het niet eens willen. Een relatie moet iets toevoegen, aanvullen. Het is niet de bedoeling dat je je geluk van een ander laat afhangen. Zolang je dat wel doet zal het er niet van komen.
zondag 22 februari 2009 om 14:36
Eleonora: Thanks, thanks voor je tekst. Wat heb je dat allemaal super verwoord!! en thanks voor de titel van het boek. Ik ga hem van de week echt halen.
Wat betreft al jullie reacties, ik weet het. Jullie hebben ook ontzettend gelijk. Dat besef ik me ook echt. En die tranen die de hele dag al vallen, die zijn van besef! Waarom het steeds weer gebeurd weet ik niet. Ik denk dan misschien dat ik alles op een rij heb? Als ik om me heen kijk voel ik me ontzettend trots. Dat heb ik allemaal zelf gedaan, zelf ervoor gevochten. En dan toch steeds val ik terug in een bepaald patroon. Ik wil het niet, maar het overkomt me steeds weer. We hadden het op een gegeven moment over vroegere relaties. eEn toen kwam ook de vraag waarom hij gescheiden was. Hij heeft zijn verhaal toen verteld en ik heb gewoon geluisterd. En toen hij klaar was heb ik mijn mening gegeven. Wat er was gebeurd was niet helemaal fijn, niet voor hem, niet voor haar. Hij vroeg me dan ook waarom ik hem niet veroordeelde. Mijn antwoord was dat ik toch niet iemand kan veroordelen om iets wat in zijn verleden is gebeurd??
En dat is wat er steeds weer gebeurd. Wil voor mezelf gaan! Maar onbewust prik ik steeds weer bij een man door iets heen waardoor onverwerkt gevoel naar boven komt. En dat doe ik echt niet bewust. Het gebeurd gewoon!!
Wat ik nu wil doen is het los gaan laten. Weer met mezelf in gevecht, in conclaaf. Donderdag is hij jarig. Misschien ga ik er ff heen. Misschien ook wel helemaal niet. Ik zie het die dag zelf wel. Hoe ik me voel en wat ik wil.
Jullie hebben het steeds over een leuk leven voor mezelf. Hoe weet je dat je een leuk leven voor jezelf hebt dan? Want ik heb steeds het idee dat ik dat dus heb. Als ik iemand leer kennen vind ik het fijn als hij erbij komt... maar zonder ben ik ook gelukkig. (Nu is dat dus even niet, maar dat heeft niet alleen met hem te maken. Dat is ook het gemis van mijn moeder en alles wat daar achter weg komt)
Wat betreft al jullie reacties, ik weet het. Jullie hebben ook ontzettend gelijk. Dat besef ik me ook echt. En die tranen die de hele dag al vallen, die zijn van besef! Waarom het steeds weer gebeurd weet ik niet. Ik denk dan misschien dat ik alles op een rij heb? Als ik om me heen kijk voel ik me ontzettend trots. Dat heb ik allemaal zelf gedaan, zelf ervoor gevochten. En dan toch steeds val ik terug in een bepaald patroon. Ik wil het niet, maar het overkomt me steeds weer. We hadden het op een gegeven moment over vroegere relaties. eEn toen kwam ook de vraag waarom hij gescheiden was. Hij heeft zijn verhaal toen verteld en ik heb gewoon geluisterd. En toen hij klaar was heb ik mijn mening gegeven. Wat er was gebeurd was niet helemaal fijn, niet voor hem, niet voor haar. Hij vroeg me dan ook waarom ik hem niet veroordeelde. Mijn antwoord was dat ik toch niet iemand kan veroordelen om iets wat in zijn verleden is gebeurd??
En dat is wat er steeds weer gebeurd. Wil voor mezelf gaan! Maar onbewust prik ik steeds weer bij een man door iets heen waardoor onverwerkt gevoel naar boven komt. En dat doe ik echt niet bewust. Het gebeurd gewoon!!
Wat ik nu wil doen is het los gaan laten. Weer met mezelf in gevecht, in conclaaf. Donderdag is hij jarig. Misschien ga ik er ff heen. Misschien ook wel helemaal niet. Ik zie het die dag zelf wel. Hoe ik me voel en wat ik wil.
Jullie hebben het steeds over een leuk leven voor mezelf. Hoe weet je dat je een leuk leven voor jezelf hebt dan? Want ik heb steeds het idee dat ik dat dus heb. Als ik iemand leer kennen vind ik het fijn als hij erbij komt... maar zonder ben ik ook gelukkig. (Nu is dat dus even niet, maar dat heeft niet alleen met hem te maken. Dat is ook het gemis van mijn moeder en alles wat daar achter weg komt)
zondag 22 februari 2009 om 17:42
Leo, ik krijg altijd van die warme gevoelens van jouw posts. Ik lees ze daarom altijd alsof ze voor mij zijn geschreven
TO, ik herken wat je schrijft over 'gelukkig zijn zonder relatie' totdat je weer de 'verkeerde' man tegenkomt. Mij heeft het in ieder geval geleerd dat ik net zolang verkeerde mannen tegen zal komen totdat ik afgerekend heb met spoken uit het verleden. En elke keer als ik wegvlucht van vroeger dan staat er in het hier en nu in de vorm van een man een stuk verleden voor mijn neus.
De weg hieruit begint bij het besef dat jij 100% verantwoordelijkheid bent voor je leven. Dat betekent dat je niets of iemand meer de schuld kan geven voor alles wat er gebeurt en dat je diep moet graven om al die magneetjes die ellende aantrekken te verwijderen.
In a sense kun je die mannen zelfs dankbaar zijn. Wat je niet wist van jezelf komt nu (pijnlijk) naar boven! Als je er niet voor wegvlucht kun je hierdoor zoveel over jezelf leren en ontdekken dat je het voor de rest van je leven met jezelf moet doen en hoe goed voor je jezelf moet zorgen. Besteed die taak dus ook nooit aan een ander uit!
TO, ik herken wat je schrijft over 'gelukkig zijn zonder relatie' totdat je weer de 'verkeerde' man tegenkomt. Mij heeft het in ieder geval geleerd dat ik net zolang verkeerde mannen tegen zal komen totdat ik afgerekend heb met spoken uit het verleden. En elke keer als ik wegvlucht van vroeger dan staat er in het hier en nu in de vorm van een man een stuk verleden voor mijn neus.
De weg hieruit begint bij het besef dat jij 100% verantwoordelijkheid bent voor je leven. Dat betekent dat je niets of iemand meer de schuld kan geven voor alles wat er gebeurt en dat je diep moet graven om al die magneetjes die ellende aantrekken te verwijderen.
In a sense kun je die mannen zelfs dankbaar zijn. Wat je niet wist van jezelf komt nu (pijnlijk) naar boven! Als je er niet voor wegvlucht kun je hierdoor zoveel over jezelf leren en ontdekken dat je het voor de rest van je leven met jezelf moet doen en hoe goed voor je jezelf moet zorgen. Besteed die taak dus ook nooit aan een ander uit!
zondag 22 februari 2009 om 19:26
De titel van dat boek heb ik ook maar eens opgeschreven Eleonora.
Ook ik geef veel te veel liefde in relaties tot nu toe. En krijg daar altijd bizar weinig voor terug.
Heb nu ook echt zoiets van eerst ik, en een fijn leven voor mezelf opbouwen, ben net klaar met studeren . En dan is er misschien ooit weer plaats voor een man die wel de moeite voor mij wil doen. Ik kijk expres niet om me heen naar mannen .
Dat boek gaat gelezen worden...
Thanks .
TO: Ik hoop dat jij ook het beste voor jezelf doet want dat is inderdaad het allerbelangrijkste .
Ook ik geef veel te veel liefde in relaties tot nu toe. En krijg daar altijd bizar weinig voor terug.
Heb nu ook echt zoiets van eerst ik, en een fijn leven voor mezelf opbouwen, ben net klaar met studeren . En dan is er misschien ooit weer plaats voor een man die wel de moeite voor mij wil doen. Ik kijk expres niet om me heen naar mannen .
Dat boek gaat gelezen worden...
Thanks .
TO: Ik hoop dat jij ook het beste voor jezelf doet want dat is inderdaad het allerbelangrijkste .
maandag 23 februari 2009 om 11:42
quote:repeltje schreef op 22 februari 2009 @ 14:36:
Eleonora: Thanks, thanks voor je tekst. Wat heb je dat allemaal super verwoord!! en thanks voor de titel van het boek. Ik ga hem van de week echt halen. Volgens mij kun je het boek alleen tweedehands kopen. Ik heb hier een link voor je, daar staat het boek te koop.
kijk, hiero...quote: Wat betreft al jullie reacties, ik weet het. Jullie hebben ook ontzettend gelijk. Dat besef ik me ook echt. En die tranen die de hele dag al vallen, die zijn van besef! Waarom het steeds weer gebeurd weet ik niet. Ik denk dan misschien dat ik alles op een rij heb? Als ik om me heen kijk voel ik me ontzettend trots. Dat heb ik allemaal zelf gedaan, zelf ervoor gevochten. En dan toch steeds val ik terug in een bepaald patroon. Ik wil het niet, maar het overkomt me steeds weer. We hadden het op een gegeven moment over vroegere relaties. eEn toen kwam ook de vraag waarom hij gescheiden was. Hij heeft zijn verhaal toen verteld en ik heb gewoon geluisterd. En toen hij klaar was heb ik mijn mening gegeven. Wat er was gebeurd was niet helemaal fijn, niet voor hem, niet voor haar. Hij vroeg me dan ook waarom ik hem niet veroordeelde. Mijn antwoord was dat ik toch niet iemand kan veroordelen om iets wat in zijn verleden is gebeurd??
En dat is wat er steeds weer gebeurd. Wil voor mezelf gaan! Maar onbewust prik ik steeds weer bij een man door iets heen waardoor onverwerkt gevoel naar boven komt. En dat doe ik echt niet bewust. Het gebeurd gewoon!!
Je bent vast en zeker jezelf, dat geloof ik meteen. Ik denk alleen dat jij meer reserves moet gaan hebben. Je luistert, je begrijpt, je geeft je mening maar je bent vooral lief en een vertrouweling. Misschien dat dat je dan (en dat bedoel ik absoluut niet negatief) minder sexy wordt, als partner. Snap je wat ik bedoel? Praten en goed kunnen praten is fijn maar verliefd zijn gaat vooral om lol trappen, gein hebben, genieten en dingen als vorige relaties, ach....op een gegeven moment krijg je de mannen niet nieuw meer. Je bent zelf ook niet meer nieuw en dat verleden, dat doet er niet zo heel veel toe. Er zijn een paar dingen interessant: Was de scheiding rustig of bloedig? Zijn er kinderen? Is er contact met die kinderen? Zijn de verhoudingen binnen de familie ok of liever nog warm? Drinkt 'ie/gokt 'ie/ liegt 'ie?
En dat ontdek je door eerst een even lekker de kat uit de boom te kijken. Niet meteen bovenop elkaar gaan zitten, dat kan altijd nog. Zelfs in geval van seks, niet meteen samenwonen en iedere dag bij elkaar. Hij zijn leven, jij het jouwe en van daaruit exploren. Uitgaan, wandelen, samenzijn een avond, een dagje, dan eens rustig aan een weekendje, op een gegeven moment eens op vakantie....
Geef het eens een half jaar allemaal. Je hebt toch geen haast? Wat is er mis met een periode van hofmakerij? Van eens kijken hoe het is om tijd door te brengen en aan elkaar te wennen in plaats van meteen op elkaars lip zitten en echtpaartje spelen?
Goeie dingen doen er lang over om mooi te worden. Rozen, diamanten en relaties ook. Verliefd zijn is beeldschoon maar het gaat over. Je krijgt nog tijd zát om samen op de bank te zitten, begin daar niet meteen de eerste maand mee en neem de tijd om iemand echt te leren kennen voor je een relatie begint. Niet iedere man die je aandacht geeft is een man om een langdurige relatie mee te beginnen, echt niet.
quote:Wat ik nu wil doen is het los gaan laten. Weer met mezelf in gevecht, in conclaaf. Donderdag is hij jarig. Misschien ga ik er ff heen. Misschien ook wel helemaal niet. Ik zie het die dag zelf wel. Hoe ik me voel en wat ik wil.
Meid, doe jezelf een lol, doe het niet, wat heb je er aan? Wil je echt vrienden gaan blijven met deze man? Denk je niet dat dat iets is wat mensen tegen elkaar zeggen als ze de ander geen pijn willen doen? We bellen, komen langs, gaan snel afspreken, dat is zo makkelijk gezegd. Denk je echt dat je het leuk gaat vinden op die verjaardag?
O en je hoeft niet met jezelf in gevecht en in conclaaf. Juist niet! Wees nou eens lief voor jou! Waarom denk jij in ruzie en gevechten als het om werken aan jezelf gaat? Waarom mag jij niet lief zijn voor jou? Je deugt lieverd, geloof me....
Ga met jezelf eens lekker naar de sauna, laat je masseren, koop zalige olie voor in bad, zet je lichaam in het vet met goede body cream, lees boeken over vrouwen die veel geven en die vroeger liefde tekort kwamen. Investeer eens in jou en schrijf jezelf een lieve brief waarin je belooft goed voor jou te zorgen. Zulke dingen.
Niet boos zijn op jezelf, niet met jezelf in discussie gaan en jezelf naar beneden halen. Omhóóg moet je juist! Wat doe jij allemaal goed? Hoe fijn is het niet om in je eigen gezelschap te verkeren? En de bofferd die met jou samen mag leven zou in zijn handen moeten klappen dat jij zijn meisje bent verdorie! Je bent een prijs, niet een last, dat schreef ik al eerder. Je bent geen poedelprijs maar de hoofdprijs. Dáár moet je heen!
quote:Jullie hebben het steeds over een leuk leven voor mezelf. Hoe weet je dat je een leuk leven voor jezelf hebt dan? Want ik heb steeds het idee dat ik dat dus heb. Als ik iemand leer kennen vind ik het fijn als hij erbij komt... maar zonder ben ik ook gelukkig. (Nu is dat dus even niet, maar dat heeft niet alleen met hem te maken. Dat is ook het gemis van mijn moeder en alles wat daar achter weg komt)
Een verdomd goede reden om niet meteen helemaal voor iemand te gaan. Je hád het al leuk. Mooi zo. Dan kan het alleen maar nóg leuker worden met iemand er bij. Maar als je merkt dat dat niet het geval is, dan houdt het op. Ook jij kunt dan afstand nemen.
Merk je bijvoorbeeld dat iemand veel drinkt als jullie uitgaan en zie je hem als jullie naar het theater gaan nog even snel een biertje naar binnen klokken voor je de zaal in gaat en in de pauze weer? Dag Hans, was leuk je gekend te hebben maar ik zie een alcoholist niet zo zitten. Dat soort dingen kun je werkelijk waar weten voordat je een relatie begint.
Trap daar niet in, denk niet dat het wel meevalt als het niet zo is en denk nooit, maar dan ook nooit meer dan jij dat jij dat wel even zal regelen met die verslaving of dat jij daar wel mee kunt leven. No way, kun je niet en moet je ook niet willen voor jezelf. Zuinig zijn op jezelf betekent letterlijk zuinig zijn. Niet met je warmte en je vrolijkheid, met je humor en je lol in het leven maar wel met je hechtmateriaal gebruiken. Dat hechtmateriaal alleen gebruiken als je weet wat voor vlees je in de kuip hebt en dat duurt gewoon een tijdje en niet een paar weken maar wel degelijk een paar maanden.
Waar denk je zelf dat het misgaat met jou en de mannen ?
Eleonora: Thanks, thanks voor je tekst. Wat heb je dat allemaal super verwoord!! en thanks voor de titel van het boek. Ik ga hem van de week echt halen. Volgens mij kun je het boek alleen tweedehands kopen. Ik heb hier een link voor je, daar staat het boek te koop.
kijk, hiero...quote: Wat betreft al jullie reacties, ik weet het. Jullie hebben ook ontzettend gelijk. Dat besef ik me ook echt. En die tranen die de hele dag al vallen, die zijn van besef! Waarom het steeds weer gebeurd weet ik niet. Ik denk dan misschien dat ik alles op een rij heb? Als ik om me heen kijk voel ik me ontzettend trots. Dat heb ik allemaal zelf gedaan, zelf ervoor gevochten. En dan toch steeds val ik terug in een bepaald patroon. Ik wil het niet, maar het overkomt me steeds weer. We hadden het op een gegeven moment over vroegere relaties. eEn toen kwam ook de vraag waarom hij gescheiden was. Hij heeft zijn verhaal toen verteld en ik heb gewoon geluisterd. En toen hij klaar was heb ik mijn mening gegeven. Wat er was gebeurd was niet helemaal fijn, niet voor hem, niet voor haar. Hij vroeg me dan ook waarom ik hem niet veroordeelde. Mijn antwoord was dat ik toch niet iemand kan veroordelen om iets wat in zijn verleden is gebeurd??
En dat is wat er steeds weer gebeurd. Wil voor mezelf gaan! Maar onbewust prik ik steeds weer bij een man door iets heen waardoor onverwerkt gevoel naar boven komt. En dat doe ik echt niet bewust. Het gebeurd gewoon!!
Je bent vast en zeker jezelf, dat geloof ik meteen. Ik denk alleen dat jij meer reserves moet gaan hebben. Je luistert, je begrijpt, je geeft je mening maar je bent vooral lief en een vertrouweling. Misschien dat dat je dan (en dat bedoel ik absoluut niet negatief) minder sexy wordt, als partner. Snap je wat ik bedoel? Praten en goed kunnen praten is fijn maar verliefd zijn gaat vooral om lol trappen, gein hebben, genieten en dingen als vorige relaties, ach....op een gegeven moment krijg je de mannen niet nieuw meer. Je bent zelf ook niet meer nieuw en dat verleden, dat doet er niet zo heel veel toe. Er zijn een paar dingen interessant: Was de scheiding rustig of bloedig? Zijn er kinderen? Is er contact met die kinderen? Zijn de verhoudingen binnen de familie ok of liever nog warm? Drinkt 'ie/gokt 'ie/ liegt 'ie?
En dat ontdek je door eerst een even lekker de kat uit de boom te kijken. Niet meteen bovenop elkaar gaan zitten, dat kan altijd nog. Zelfs in geval van seks, niet meteen samenwonen en iedere dag bij elkaar. Hij zijn leven, jij het jouwe en van daaruit exploren. Uitgaan, wandelen, samenzijn een avond, een dagje, dan eens rustig aan een weekendje, op een gegeven moment eens op vakantie....
Geef het eens een half jaar allemaal. Je hebt toch geen haast? Wat is er mis met een periode van hofmakerij? Van eens kijken hoe het is om tijd door te brengen en aan elkaar te wennen in plaats van meteen op elkaars lip zitten en echtpaartje spelen?
Goeie dingen doen er lang over om mooi te worden. Rozen, diamanten en relaties ook. Verliefd zijn is beeldschoon maar het gaat over. Je krijgt nog tijd zát om samen op de bank te zitten, begin daar niet meteen de eerste maand mee en neem de tijd om iemand echt te leren kennen voor je een relatie begint. Niet iedere man die je aandacht geeft is een man om een langdurige relatie mee te beginnen, echt niet.
quote:Wat ik nu wil doen is het los gaan laten. Weer met mezelf in gevecht, in conclaaf. Donderdag is hij jarig. Misschien ga ik er ff heen. Misschien ook wel helemaal niet. Ik zie het die dag zelf wel. Hoe ik me voel en wat ik wil.
Meid, doe jezelf een lol, doe het niet, wat heb je er aan? Wil je echt vrienden gaan blijven met deze man? Denk je niet dat dat iets is wat mensen tegen elkaar zeggen als ze de ander geen pijn willen doen? We bellen, komen langs, gaan snel afspreken, dat is zo makkelijk gezegd. Denk je echt dat je het leuk gaat vinden op die verjaardag?
O en je hoeft niet met jezelf in gevecht en in conclaaf. Juist niet! Wees nou eens lief voor jou! Waarom denk jij in ruzie en gevechten als het om werken aan jezelf gaat? Waarom mag jij niet lief zijn voor jou? Je deugt lieverd, geloof me....
Ga met jezelf eens lekker naar de sauna, laat je masseren, koop zalige olie voor in bad, zet je lichaam in het vet met goede body cream, lees boeken over vrouwen die veel geven en die vroeger liefde tekort kwamen. Investeer eens in jou en schrijf jezelf een lieve brief waarin je belooft goed voor jou te zorgen. Zulke dingen.
Niet boos zijn op jezelf, niet met jezelf in discussie gaan en jezelf naar beneden halen. Omhóóg moet je juist! Wat doe jij allemaal goed? Hoe fijn is het niet om in je eigen gezelschap te verkeren? En de bofferd die met jou samen mag leven zou in zijn handen moeten klappen dat jij zijn meisje bent verdorie! Je bent een prijs, niet een last, dat schreef ik al eerder. Je bent geen poedelprijs maar de hoofdprijs. Dáár moet je heen!
quote:Jullie hebben het steeds over een leuk leven voor mezelf. Hoe weet je dat je een leuk leven voor jezelf hebt dan? Want ik heb steeds het idee dat ik dat dus heb. Als ik iemand leer kennen vind ik het fijn als hij erbij komt... maar zonder ben ik ook gelukkig. (Nu is dat dus even niet, maar dat heeft niet alleen met hem te maken. Dat is ook het gemis van mijn moeder en alles wat daar achter weg komt)
Een verdomd goede reden om niet meteen helemaal voor iemand te gaan. Je hád het al leuk. Mooi zo. Dan kan het alleen maar nóg leuker worden met iemand er bij. Maar als je merkt dat dat niet het geval is, dan houdt het op. Ook jij kunt dan afstand nemen.
Merk je bijvoorbeeld dat iemand veel drinkt als jullie uitgaan en zie je hem als jullie naar het theater gaan nog even snel een biertje naar binnen klokken voor je de zaal in gaat en in de pauze weer? Dag Hans, was leuk je gekend te hebben maar ik zie een alcoholist niet zo zitten. Dat soort dingen kun je werkelijk waar weten voordat je een relatie begint.
Trap daar niet in, denk niet dat het wel meevalt als het niet zo is en denk nooit, maar dan ook nooit meer dan jij dat jij dat wel even zal regelen met die verslaving of dat jij daar wel mee kunt leven. No way, kun je niet en moet je ook niet willen voor jezelf. Zuinig zijn op jezelf betekent letterlijk zuinig zijn. Niet met je warmte en je vrolijkheid, met je humor en je lol in het leven maar wel met je hechtmateriaal gebruiken. Dat hechtmateriaal alleen gebruiken als je weet wat voor vlees je in de kuip hebt en dat duurt gewoon een tijdje en niet een paar weken maar wel degelijk een paar maanden.
Waar denk je zelf dat het misgaat met jou en de mannen ?
maandag 23 februari 2009 om 23:07
eens een reaktie van een man
ik vind dat ze ook gevoel heeft, maar de man ook
Natuurlijk zal een man niet zo zijn gevoel verwoorden kunnen als een vrouw
Maar realiseer wel dat liefde van 2 kanten komt
en het zo mooi is
heb zelf een vrouw die gescheiden is en ik ook
een lange moeilijke weg
Maar als je kiest ja dan kies je
en dan futiliteiten van hij rookt drinkt een pilsje enz nee
Mijn mening is als hij lief is voor haar en de kinderen
hard voor het gezin knokt en er altijd is
dat je dan samen de hoofdprijs hebt
samen er wat van moet maken
samen beslist hoe en wat
iedereen reageert vaak van uit een veilige positie
maar mensen die alles op het spel zetten voor een nieuwe relatie gaan een lange weg
en dan kan je alleen maar op elkaar aangewezen zijn
en... ben blij dat we die weg gekozen hebben
dus bekijk ook eens de positieve kant
het kan echt hoor
ik vind dat ze ook gevoel heeft, maar de man ook
Natuurlijk zal een man niet zo zijn gevoel verwoorden kunnen als een vrouw
Maar realiseer wel dat liefde van 2 kanten komt
en het zo mooi is
heb zelf een vrouw die gescheiden is en ik ook
een lange moeilijke weg
Maar als je kiest ja dan kies je
en dan futiliteiten van hij rookt drinkt een pilsje enz nee
Mijn mening is als hij lief is voor haar en de kinderen
hard voor het gezin knokt en er altijd is
dat je dan samen de hoofdprijs hebt
samen er wat van moet maken
samen beslist hoe en wat
iedereen reageert vaak van uit een veilige positie
maar mensen die alles op het spel zetten voor een nieuwe relatie gaan een lange weg
en dan kan je alleen maar op elkaar aangewezen zijn
en... ben blij dat we die weg gekozen hebben
dus bekijk ook eens de positieve kant
het kan echt hoor
maandag 23 februari 2009 om 23:54
Waar héb je het over Bellida?
Repeltje vertelt juist over het feit dat nog voordat een relatie zich verdiept met een man,die relatie alweer, om wat voor reden dan ook, voorbij is. Hoezo positieve kant daarvan bekijken? Er is helemaal geen kant aan zo'n relatie want er is geen relatie. En het gaat over het feit dat Repeltje zich al heel snel helemaal overgeeft aan de man in haar leven van dat moment. Repeltje wil graag weten hoe ze dat kan veranderen.
Het drinken van 'een' biertje wel is trouwens wel even iets anders dan een alcoholprobleem hebben.
Maar goed, het zou me niks verbazen als jij zelf je posting deed met een slok op. Je schrijft nogal warrig, op z'n zachtst gezegd.
Repeltje vertelt juist over het feit dat nog voordat een relatie zich verdiept met een man,die relatie alweer, om wat voor reden dan ook, voorbij is. Hoezo positieve kant daarvan bekijken? Er is helemaal geen kant aan zo'n relatie want er is geen relatie. En het gaat over het feit dat Repeltje zich al heel snel helemaal overgeeft aan de man in haar leven van dat moment. Repeltje wil graag weten hoe ze dat kan veranderen.
Het drinken van 'een' biertje wel is trouwens wel even iets anders dan een alcoholprobleem hebben.
Maar goed, het zou me niks verbazen als jij zelf je posting deed met een slok op. Je schrijft nogal warrig, op z'n zachtst gezegd.
dinsdag 24 februari 2009 om 00:07
Hoi Eleonora,
Hoe hard sommige stukjes soms in eerste instantie over kunnen komen, als ik ze dan nog eens lees, weet ik gewoon dat je gelijk hebt. Hoe je het doet doe je het, maar het verwoorden van alles doe je mega goed. Gister was een enorme shit dag, maar vandaag heb ik lopen fluiten. Geen traan die zich aan de oppervlakte heeft getoond. Tuurlijk zijn er veel momenten geweest vandaag dat ik even aan hem heb gedacht. Maar op de goede manier. Niet van: hoe zal het met hem zijn, wat zou hij doen. Nee, juist niet. Integendeel. Hij zal zijn ding zelf moeten oplossen en ik het mijne. En daar ben ik dan ook maar meteen mee begonnen. En als ik dan begin begin ik ook meteen goed Afspraak gemaakt bij Make it Easy. Zijn hebben een goede methode om van het roken af te komen. Volgende week ga ik erheen en gaan we dat vervelende gedrag afsluiten Dan gaan we ook meteen eens kijken bij een sportschool om eens ff een keer in de week alles van me af te sporten.
En dan heb ik ook vandaag het boek Als hij maar gelukkig is gehaald. Hij is hier in de boekwinkel gewoon te koop en nog goedkoper als bij bol.com ook. Daar staat ie voor 24,95, in de winkel kocht ik hem voor 14.95. Moest wel lachen om mezelf. Heb nog nooit een boek voor mezelf gekocht, haalde het altijd in de bieb. Maar dit boek wilde ik gewoon zelf hebben. En toen ik hem eenmaal in mijn tas had, kreeg ik echt het gevoel van: We gaan ervoor. Dit gaan mijn laatste stappen verwerking worden. Ik ga nu alleen nog maar voor mezelf! Een heerlijk gevoel.
Natuurlijk weet ik dat er nog dagen zullen komen waar dit gevoel niet zo hoog zal zijn. Maar ook die ga ik wel doorkomen. Ik wil hier gewoon van af. Wil niet meer steeds een droom verliezen, wil er alleen maar dromen bij krijgen.
Thanks voor alle berichten! Ja, misschien waren sommige wel hard, maar ze waren niet onwaar. Het was niet wat ik zelf al niet wist, het was fijn om het van mensen te horen die me niet kennen. Eigenlijk was het fijn om te lezen, om de herkenning te zien. Een soort van spiegel die schoon gepoets werd!
Ik laat jullie weten hoe het gaat. Zie dat het al weer erg laat is, maar ik ga toch nog ff lekker op de bank voor een half uur met het boek
(Als je trouwens wilt weten waar ik het gekocht heb, dan hoor ik het wel )
Hoe hard sommige stukjes soms in eerste instantie over kunnen komen, als ik ze dan nog eens lees, weet ik gewoon dat je gelijk hebt. Hoe je het doet doe je het, maar het verwoorden van alles doe je mega goed. Gister was een enorme shit dag, maar vandaag heb ik lopen fluiten. Geen traan die zich aan de oppervlakte heeft getoond. Tuurlijk zijn er veel momenten geweest vandaag dat ik even aan hem heb gedacht. Maar op de goede manier. Niet van: hoe zal het met hem zijn, wat zou hij doen. Nee, juist niet. Integendeel. Hij zal zijn ding zelf moeten oplossen en ik het mijne. En daar ben ik dan ook maar meteen mee begonnen. En als ik dan begin begin ik ook meteen goed Afspraak gemaakt bij Make it Easy. Zijn hebben een goede methode om van het roken af te komen. Volgende week ga ik erheen en gaan we dat vervelende gedrag afsluiten Dan gaan we ook meteen eens kijken bij een sportschool om eens ff een keer in de week alles van me af te sporten.
En dan heb ik ook vandaag het boek Als hij maar gelukkig is gehaald. Hij is hier in de boekwinkel gewoon te koop en nog goedkoper als bij bol.com ook. Daar staat ie voor 24,95, in de winkel kocht ik hem voor 14.95. Moest wel lachen om mezelf. Heb nog nooit een boek voor mezelf gekocht, haalde het altijd in de bieb. Maar dit boek wilde ik gewoon zelf hebben. En toen ik hem eenmaal in mijn tas had, kreeg ik echt het gevoel van: We gaan ervoor. Dit gaan mijn laatste stappen verwerking worden. Ik ga nu alleen nog maar voor mezelf! Een heerlijk gevoel.
Natuurlijk weet ik dat er nog dagen zullen komen waar dit gevoel niet zo hoog zal zijn. Maar ook die ga ik wel doorkomen. Ik wil hier gewoon van af. Wil niet meer steeds een droom verliezen, wil er alleen maar dromen bij krijgen.
Thanks voor alle berichten! Ja, misschien waren sommige wel hard, maar ze waren niet onwaar. Het was niet wat ik zelf al niet wist, het was fijn om het van mensen te horen die me niet kennen. Eigenlijk was het fijn om te lezen, om de herkenning te zien. Een soort van spiegel die schoon gepoets werd!
Ik laat jullie weten hoe het gaat. Zie dat het al weer erg laat is, maar ik ga toch nog ff lekker op de bank voor een half uur met het boek
(Als je trouwens wilt weten waar ik het gekocht heb, dan hoor ik het wel )
dinsdag 24 februari 2009 om 09:02
eleonora, je schrijft zo mooi! en het leek alsof het echt voor mij bedoelt was. dat boek dat ga ik ook snel lezen.
repeltje, ik herken je verhaal erg goed.
Ik ben bang dat het voor mij nu ook weer zo ver is, ik cijfer mijzelf toch weer weg, ik ken mijzelf met mannen, en durfde 3 jaar lang geen man toe te laten. Vorig jaar toch verliefd geworden, deze man was wel lief, en wou er wel voor gaan...
Alhoewel hij vaak is weggelopen, dat heeft hij zondag ook weer gedaan...
Ik ben nu boos, op hem maar ook op mijzelf, dat ik mij toch weer zo heb opgesteld. Omdat mijn vriend veel zorgen en problemen heeft ging ik toch weer de begripvolle lieve vrouw voor hem zijn! mijzelf dus wegcijferen. ooh ik heb zoveel gepikt van hem...
Snap het ook niet zo goed, want waarom wordt je toch gestraft als je ervoor kiest iemand te vertrouwen op zijn woord, als je lief voor degene wil zijn waar je van houdt?
Dit zijn eigenschappen die bij mij horen, maar ik krijg er zo weinig voor terug...
repeltje, ik herken je verhaal erg goed.
Ik ben bang dat het voor mij nu ook weer zo ver is, ik cijfer mijzelf toch weer weg, ik ken mijzelf met mannen, en durfde 3 jaar lang geen man toe te laten. Vorig jaar toch verliefd geworden, deze man was wel lief, en wou er wel voor gaan...
Alhoewel hij vaak is weggelopen, dat heeft hij zondag ook weer gedaan...
Ik ben nu boos, op hem maar ook op mijzelf, dat ik mij toch weer zo heb opgesteld. Omdat mijn vriend veel zorgen en problemen heeft ging ik toch weer de begripvolle lieve vrouw voor hem zijn! mijzelf dus wegcijferen. ooh ik heb zoveel gepikt van hem...
Snap het ook niet zo goed, want waarom wordt je toch gestraft als je ervoor kiest iemand te vertrouwen op zijn woord, als je lief voor degene wil zijn waar je van houdt?
Dit zijn eigenschappen die bij mij horen, maar ik krijg er zo weinig voor terug...
dinsdag 24 februari 2009 om 17:51
Hoi Crazyinlove,
Dat boek moet je echt gaan kopen. Ik zou er gister even een half uurtje in lezen, maar ging pas half twee naar bed. Confronterend is het soms wel. Zelfs al in het begin. Maar je gaat dingen wel anders zien. Denk dat ik het boek, als het uit is, nog wel een keer moet lezen om alles goed in mijn op te kunnen nemen.
Vandaag een rare dag. De hele dag erg onrustig en dat schiet niet op. Toch ook heel trots op mezelf. Normaal zou er allang een sms weg zijn. Nu niet!!!! Het is MIJN ding wat IK op ga lossen en waar IK sterker uit ga komen.
(klinkt erg stoer, maar ik voel dat het nu of nooit is.
)
Dat boek moet je echt gaan kopen. Ik zou er gister even een half uurtje in lezen, maar ging pas half twee naar bed. Confronterend is het soms wel. Zelfs al in het begin. Maar je gaat dingen wel anders zien. Denk dat ik het boek, als het uit is, nog wel een keer moet lezen om alles goed in mijn op te kunnen nemen.
Vandaag een rare dag. De hele dag erg onrustig en dat schiet niet op. Toch ook heel trots op mezelf. Normaal zou er allang een sms weg zijn. Nu niet!!!! Het is MIJN ding wat IK op ga lossen en waar IK sterker uit ga komen.
(klinkt erg stoer, maar ik voel dat het nu of nooit is.
)
dinsdag 24 februari 2009 om 18:49
Goed zo Crazyinlove, gebruik de postings hier voorál voor jezelf, heel goed van je!
Ik ben trots op je Repel, je gaat het helemaal aan, dat is een grote stap. Vergeet je niet om lief voor jezelf te zijn? daar valt en staat de boel eigenlijk een beetje mee he? Met jezelf waarderen en koesteren. Twee keer lezen kan helemaal geen kwaad. Ik las dat boek (en nog een paar andere boeken van die categorie) wel vijf keer. Omdat het zo op je eigen situatie van toepassing is dat het lijkt alsof het voor jou persoonlijk geschreven is.
Je bent op de goede weg!
Niet SMS-en is prima, wat levert het je op? Hooguit een paar seconden van tevredenheid en misschien zelfs geluk, bij een leuk antwoord, hoor je niks of is het antwoord koeltjes en afstandelijk, dan voel je je er weer rot over en laat je zijn manier van communiceren weer jouw gemoedstoestand bepalen. Zonde....
Doorzetten hoor meid!
(f)
Ik ben trots op je Repel, je gaat het helemaal aan, dat is een grote stap. Vergeet je niet om lief voor jezelf te zijn? daar valt en staat de boel eigenlijk een beetje mee he? Met jezelf waarderen en koesteren. Twee keer lezen kan helemaal geen kwaad. Ik las dat boek (en nog een paar andere boeken van die categorie) wel vijf keer. Omdat het zo op je eigen situatie van toepassing is dat het lijkt alsof het voor jou persoonlijk geschreven is.
Je bent op de goede weg!
Niet SMS-en is prima, wat levert het je op? Hooguit een paar seconden van tevredenheid en misschien zelfs geluk, bij een leuk antwoord, hoor je niks of is het antwoord koeltjes en afstandelijk, dan voel je je er weer rot over en laat je zijn manier van communiceren weer jouw gemoedstoestand bepalen. Zonde....
Doorzetten hoor meid!
(f)
woensdag 25 februari 2009 om 01:28
Zo dan... Eleonora, kun je niet gewoon bij mij op de bank komen zitten? Dat laatste stukje van je... Heb het een uurtje geleden gehad... Pff.. Zit er heel even doorheen.
Vandaag is mijn zoon jarig. Had mijn hyves pagina open staan zodat ik hem precies om 12 uur een krabbel kon sturen. Wat ik niet had verwacht, was dat er nog iemand anders dat idee had. Er komt een bericht bij me binnen van hem. Om me te feliciteren met mijn zoon. Er kwam een gesprekje achteraan over msn. Hij had het erg druk deze week. Heb daar alleen als antwoord op gegeven dat hij dan nog ff hard door moest werken. Niet gevraagd wat hij nog moest doen of waar hij vanavond mee bezig was geweest. Weet het wel... maar wilde er niet naar vragen. En dat voelde goed ! Merkte dat hij niet goed wist wat hij er mee aan moest en hij tikte dan ook al snel dat hij ging slapen. Ik zei dat hij dat maar moest gaan doen, dat mijn pauze er weer op zat en ik verder ging met versieren.
En toen... gesprek afgesloten en verder gegaan. In een keer besefte ik me dat hij dus wel de eerste was die me had gefeliciteerd met mijn zoon. Tja, jullie zullen zeggen, maakt dat nou toch uit. Maar dat raakte me in een keer.... Stoer doorgaan met versieren. Alles hangt nu, de slingers, de balonnen... en het is hier stil. Doodstil. Boven ligt mijn zoon te slapen, benieuwd naar wat er morgen allemaal komen gaat. En ik voel de tranen opkomen. Zo stoer als ik was, zo lekker als het ging, het is in een keer even helemaal weg. Ik mis hem gewoon. Kan het ook niet helpen. Mis onze gesprekjes over niets, zijn hulp bij kleine dingetjes..
In een keer zit ik weer te denken... Zou hij het gevoel net zo hebben? Zou hij na dat rare gesprek met mij, wat nooit zo tussen ons ging, ook bedenken wat gek dit is?
Pfff.. Wat zou ik er veel voor over hebben om de tijd een paar weken terug te draaien. Moet in een keer in mezelf lachen.. Die vraag stelde hij me een paar weken geleden. Wat zou je doen als je een bepaald moment in je leven mocht kiezen om naar terug te gaan. Ik antwoorde hem dat ik dat niet zou willen, omdat ik, door wat ik mee gemaakt heb, ben wie ik nu ben. En dat zou ik niet nog eens over willen doen. En nu? Nu zou ik het antwoord anders geven. Nu zou ik zeggen, ik zou 2 maanden terug willen gaan en alles heel anders willen doen... Echt anders!! Maar ja... die kans is voorbij... en die zal ik moeten verwerken op de een of andere manier...
Toch blijft het raar dat iemand binnen 4 dagen geen gevoel meer heeft voor je.... HEt kan er bij mij nog steeds niet in...
Ik ga proberen wat te slapen. Denk dat er morgenvroeg een hyper ventje van alweer 11 jaar naast mijn bed staat te dansen om zijn kadootje uit te pakken...
Vandaag is mijn zoon jarig. Had mijn hyves pagina open staan zodat ik hem precies om 12 uur een krabbel kon sturen. Wat ik niet had verwacht, was dat er nog iemand anders dat idee had. Er komt een bericht bij me binnen van hem. Om me te feliciteren met mijn zoon. Er kwam een gesprekje achteraan over msn. Hij had het erg druk deze week. Heb daar alleen als antwoord op gegeven dat hij dan nog ff hard door moest werken. Niet gevraagd wat hij nog moest doen of waar hij vanavond mee bezig was geweest. Weet het wel... maar wilde er niet naar vragen. En dat voelde goed ! Merkte dat hij niet goed wist wat hij er mee aan moest en hij tikte dan ook al snel dat hij ging slapen. Ik zei dat hij dat maar moest gaan doen, dat mijn pauze er weer op zat en ik verder ging met versieren.
En toen... gesprek afgesloten en verder gegaan. In een keer besefte ik me dat hij dus wel de eerste was die me had gefeliciteerd met mijn zoon. Tja, jullie zullen zeggen, maakt dat nou toch uit. Maar dat raakte me in een keer.... Stoer doorgaan met versieren. Alles hangt nu, de slingers, de balonnen... en het is hier stil. Doodstil. Boven ligt mijn zoon te slapen, benieuwd naar wat er morgen allemaal komen gaat. En ik voel de tranen opkomen. Zo stoer als ik was, zo lekker als het ging, het is in een keer even helemaal weg. Ik mis hem gewoon. Kan het ook niet helpen. Mis onze gesprekjes over niets, zijn hulp bij kleine dingetjes..
In een keer zit ik weer te denken... Zou hij het gevoel net zo hebben? Zou hij na dat rare gesprek met mij, wat nooit zo tussen ons ging, ook bedenken wat gek dit is?
Pfff.. Wat zou ik er veel voor over hebben om de tijd een paar weken terug te draaien. Moet in een keer in mezelf lachen.. Die vraag stelde hij me een paar weken geleden. Wat zou je doen als je een bepaald moment in je leven mocht kiezen om naar terug te gaan. Ik antwoorde hem dat ik dat niet zou willen, omdat ik, door wat ik mee gemaakt heb, ben wie ik nu ben. En dat zou ik niet nog eens over willen doen. En nu? Nu zou ik het antwoord anders geven. Nu zou ik zeggen, ik zou 2 maanden terug willen gaan en alles heel anders willen doen... Echt anders!! Maar ja... die kans is voorbij... en die zal ik moeten verwerken op de een of andere manier...
Toch blijft het raar dat iemand binnen 4 dagen geen gevoel meer heeft voor je.... HEt kan er bij mij nog steeds niet in...
Ik ga proberen wat te slapen. Denk dat er morgenvroeg een hyper ventje van alweer 11 jaar naast mijn bed staat te dansen om zijn kadootje uit te pakken...
woensdag 25 februari 2009 om 07:40
Meid, gefeliciteerd met de verjaardag van je zoon! 11 alweer, wat een knul al he?
Je ex vriend is vast een hele aardige, leuke, bijzondere man, dat geloof ik meteen. Jammer alleen dat jij graag iets van hem wil wat hij je niet kan geven, namelijk, zijn hart. Dat ligt niet aan twee maanden geleden, dat zit 'm er waarschijnlijk gewoon in dat hij of nog niet toe is aan een relatie, of dat helemaal nooit gaat zijn, of dat hij niet verliefd op je is. Dat is hard als je zelf wel gek op iemand bent en dat niet wederkerig is maar helaas, zo is het leven.
Ik denk dat je je af moet vragen hoeveel zin dit contact nog heeft als jij er pijn van hebt. Persoonlijk denk ik dat je er beter mee op kunt houden want jij bent niet over je verliefdheid heen en ergens heb je hoop dat het allemaal 'goed gaat komen' tussen hem en jou, en zo lang als je die hoop hebt kom je eigenlijk niet verder.
Hoe zie jij dat?
Ik ga vandaag verhuizen, ik heb geen idee wanneer ik weer internet heb, blijf posten, ik hoop dat een paar kanjers hier met je doorpraten en ik kom terug, alleen weet ik niet of dat over een paar dagen of weken zal zijn.
Fijne dag met je zoon vandaag! Ik lees je als ik weer verbinding heb ok?
(f)
Je ex vriend is vast een hele aardige, leuke, bijzondere man, dat geloof ik meteen. Jammer alleen dat jij graag iets van hem wil wat hij je niet kan geven, namelijk, zijn hart. Dat ligt niet aan twee maanden geleden, dat zit 'm er waarschijnlijk gewoon in dat hij of nog niet toe is aan een relatie, of dat helemaal nooit gaat zijn, of dat hij niet verliefd op je is. Dat is hard als je zelf wel gek op iemand bent en dat niet wederkerig is maar helaas, zo is het leven.
Ik denk dat je je af moet vragen hoeveel zin dit contact nog heeft als jij er pijn van hebt. Persoonlijk denk ik dat je er beter mee op kunt houden want jij bent niet over je verliefdheid heen en ergens heb je hoop dat het allemaal 'goed gaat komen' tussen hem en jou, en zo lang als je die hoop hebt kom je eigenlijk niet verder.
Hoe zie jij dat?
Ik ga vandaag verhuizen, ik heb geen idee wanneer ik weer internet heb, blijf posten, ik hoop dat een paar kanjers hier met je doorpraten en ik kom terug, alleen weet ik niet of dat over een paar dagen of weken zal zijn.
Fijne dag met je zoon vandaag! Ik lees je als ik weer verbinding heb ok?
(f)
woensdag 25 februari 2009 om 10:07
Allereerst gefeliciteerd met je zoon Repeltje! Ik heb alles doorgelezen en het volgende valt mij op:
-Je bent erg bezig met mannen, ben je bang voor de tijd die vrijkomt als je dat niet meer doet?
-Je bent naarstig op zoek naar een man voor de rest van je leven, dat is een grote claim die je op je contacten met mannen legt.
- Hoe leuk vind jij jezelf zonder man? Hoe blij ben jij met je leven?
- Hoe denk jij dat het is voor je kinderen als jij jezelf steeds uitlevert aan een andere man?(als je zo doorgaat wordt het echt een waslijst) Waar staan je kinderen in dit verhaal?
Ik kan je de volgende raad geven (als je daar nog op zit te wachten):
Hou van jezelf, zorg dat je geen man nodig hebt, trek internet er een tijdje uit en ga leven.(doe een cursus, sport, vrijwilligerswerk etc.)
Geef de tijd en aandacht die je aan mannen gaf liever aan je kinderen en je eigen ontwikkeling. Zoals nu levert je het alleen maar een hoop frustraties op, daar is echt niemand mee gebaat. Je bent nog niet aan een relatie toe, zet je zoektocht stop. Het leven zonder man is heus de moeite waard. Zodra jij jezelf op de rit hebt, en mannen niet zo nodig hebt, zul je je afvragen waar die leuke mannen toch ineens vandaan komen die met jou willen afspreken. Dat komt omdat vrouwen die gelukkig zijn en geen man nodig hebben om gelukkig te zijn als een magneet werken op leuke mannen.
Vrouwen die nog allerlei drama's uit hun leven moeten verwerken, werken als een magneet op mannen die ook nog allerlei drama's moeten verwerken.
Simpel gezegd: soort zoekt soort.
Dus door aan jezelf te werken en goed voor jezelf te zorgen zit je altijd in een win-win situatie. Succes!!
Eleonora, hoe krijg je het voor elkaar om altijd zulke weloverwogen, goed doortimmerde reacties te plaatsen! Er valt geen speld tussen te krijgen.Top! Je schrijfstijl is rustig en doordacht, er straalt veel levenservaring uit, ik lees ze met plezier. Ik wilde dit even aan je kwijt. Succes met je verhuizing.
-Je bent erg bezig met mannen, ben je bang voor de tijd die vrijkomt als je dat niet meer doet?
-Je bent naarstig op zoek naar een man voor de rest van je leven, dat is een grote claim die je op je contacten met mannen legt.
- Hoe leuk vind jij jezelf zonder man? Hoe blij ben jij met je leven?
- Hoe denk jij dat het is voor je kinderen als jij jezelf steeds uitlevert aan een andere man?(als je zo doorgaat wordt het echt een waslijst) Waar staan je kinderen in dit verhaal?
Ik kan je de volgende raad geven (als je daar nog op zit te wachten):
Hou van jezelf, zorg dat je geen man nodig hebt, trek internet er een tijdje uit en ga leven.(doe een cursus, sport, vrijwilligerswerk etc.)
Geef de tijd en aandacht die je aan mannen gaf liever aan je kinderen en je eigen ontwikkeling. Zoals nu levert je het alleen maar een hoop frustraties op, daar is echt niemand mee gebaat. Je bent nog niet aan een relatie toe, zet je zoektocht stop. Het leven zonder man is heus de moeite waard. Zodra jij jezelf op de rit hebt, en mannen niet zo nodig hebt, zul je je afvragen waar die leuke mannen toch ineens vandaan komen die met jou willen afspreken. Dat komt omdat vrouwen die gelukkig zijn en geen man nodig hebben om gelukkig te zijn als een magneet werken op leuke mannen.
Vrouwen die nog allerlei drama's uit hun leven moeten verwerken, werken als een magneet op mannen die ook nog allerlei drama's moeten verwerken.
Simpel gezegd: soort zoekt soort.
Dus door aan jezelf te werken en goed voor jezelf te zorgen zit je altijd in een win-win situatie. Succes!!
Eleonora, hoe krijg je het voor elkaar om altijd zulke weloverwogen, goed doortimmerde reacties te plaatsen! Er valt geen speld tussen te krijgen.Top! Je schrijfstijl is rustig en doordacht, er straalt veel levenservaring uit, ik lees ze met plezier. Ik wilde dit even aan je kwijt. Succes met je verhuizing.
