Lijf & Lijn
alle pijlers
Twijfelen over gastric bypass: wie ook?
dinsdag 27 maart 2018 om 10:13
Dag allemaal,
ik heb vandaag de knoop doorgehakt en heb besloten om serieus te gaan onderzoeken of een Gastric bypass iets voor mij zou kunnen zijn.
Ik ben zo’n beetje twee keer zo zwaar als dat ik zou moeten zijn. Ik heb alles al geprobeerd, met wisselend succes. Een operatie heb ik altijd gezien als het ultieme falen, maar het laatste jaar voelt het pas echt als falen dat ik mijn leven zo laat beïnvloeden door eten en mijn gewicht. Linksom of rechtsom om: daar moet nu echt iets aan gebeuren.
Mijn huisarts heeft me doorverwezen, en ik heb over twee weken een afspraak in het ziekenhuis. Spannend. Ik heb heel veel vragen en twijfels. Maar ik denk dat dit de goede weg is.
Zijn er meer mensen die in dit traject zitten? Ik weet dat er andere langlopende topics zijn over dit onderwerp, maar die zijn niet erg actief meer. Ik deel graag mijn ervaringen in dit topic en ik hoop ook ervaringen van jullie te lezen.
ik heb vandaag de knoop doorgehakt en heb besloten om serieus te gaan onderzoeken of een Gastric bypass iets voor mij zou kunnen zijn.
Ik ben zo’n beetje twee keer zo zwaar als dat ik zou moeten zijn. Ik heb alles al geprobeerd, met wisselend succes. Een operatie heb ik altijd gezien als het ultieme falen, maar het laatste jaar voelt het pas echt als falen dat ik mijn leven zo laat beïnvloeden door eten en mijn gewicht. Linksom of rechtsom om: daar moet nu echt iets aan gebeuren.
Mijn huisarts heeft me doorverwezen, en ik heb over twee weken een afspraak in het ziekenhuis. Spannend. Ik heb heel veel vragen en twijfels. Maar ik denk dat dit de goede weg is.
Zijn er meer mensen die in dit traject zitten? Ik weet dat er andere langlopende topics zijn over dit onderwerp, maar die zijn niet erg actief meer. Ik deel graag mijn ervaringen in dit topic en ik hoop ook ervaringen van jullie te lezen.
dinsdag 27 maart 2018 om 13:28
Ik ben er nu ondertussen wel aan gewend, niet eten en drinken alleen idd bij uit eten is het wel eens lastig, alleen gebeurd dat hooguit 4 keer per jaar.
Vooral bij wat zouter en vetter eten (wat eten in een restaurant vaker is) krijg je sneller dorst en ben je geneigd erbij te willen drinken.
Als ik echt heel erg dorst heb en ik heb eigenlijk een eetmoment (of net gehad) neem ik een mandarijntje.
Maar net als Obelix84 kan ik (naar mijn idee) best heel veel eten na de GBP, meer dan ik van te voren ooit had verwacht.
Als ik rustig eet kan ik nu best 2 volkoren boterhammen op terwijl het tot wel een half jaar na de operatie duurde voor ik één boterham op kon.
Vooral sinds ik zwanger ben (nu 20 weken) heb ik het idee dat ik wat meer kan eten, maar er ook wat meer behoefte aan heb.
Het is natuurlijk nog steeds maar een fractie van wat ik eerst weg kon werken, maar soms beangstigd het mij wel.
Ook ben ik bang dat de operatie 'uitgewerkt' is als ik bevallen ben en eventuele extra kilo's er dan heel moeilijk, of niet weer af krijg.
De malabsorptie (je neemt dus niet meer alle calorieën, maar ook niet alle andere voedingstoffen meer helemaal op) wat er mede voor zorgt dat je zo snel zo veel afvalt is na anderhalf jaar voor het grootste deel door je lichaam herstelt.
Maar ik ben in de eerste 12 weken nog 5 kilo afgevallen en in de laatste 8 weken zo'n anderhalve kilo weer bijgekomen. Dus ik hoop dat het meevalt.
Maar om je een idee te geven van wat ik eet op een dag:
8:00 een appel
10:30 1 of 2 (op het moment vaak 2) volkoren boterham met halvarine en kipfilet of 30+ kaas en reepjes rode paprika
13:30 2 mandarijnen of een gekookt ei met plakje kipfilet
16:00 1 of 2 volkoren boterham met halvarine en kipfilet of 30+ kaas en rode paprika
18:30 Warm eten, dit weeg ik niet af behalve het vlees, dat is vaak 80 tot 100 gram met een schep groente en kleine aardappel of beetje rijst of pasta. Verschilt per dag en soort eten hoeveel ik op kan.
21:30 Magere yoghurt met 15 gram walnoten of 20 gram muesli (en aardbeien of kiwi als ik ze heb)
Tussendoor drink ik 's ochtends een glas zuivel, op het werk groene thee en 's avonds thuis zwarte thee met een zoetje en magere melk.
Op doordeweekse/werk dagen houd ik me vrij strikt aan dit eetpatroon met af en toe variatie in het soort fruit, het soort beleg en natuurlijk het warme eten.
In het weekend 'mag' ik van mezelf wel eens wat afwijken door bijvoorbeeld een luxer broodje met kipkerrie of iets in die strekking, of hagelslag of chocopasta op brood, en neem dan ook wel eens een koekje, een snoepje of op een feestje gebak, chips of een borrelhapje.
En als mijn vriend zin heeft in patat of kibbeling of iets dergelijks neem ik daar ook wel iets van, maar alleen in het weekend.
Helemaal nu ik zwanger ben heb ik af en toe wel zin in iets 'lekkers' wat in mijn geval vaak ook 'slecht' is, en neem het dus af en toe ook wel.
Vooral bij wat zouter en vetter eten (wat eten in een restaurant vaker is) krijg je sneller dorst en ben je geneigd erbij te willen drinken.
Als ik echt heel erg dorst heb en ik heb eigenlijk een eetmoment (of net gehad) neem ik een mandarijntje.
Maar net als Obelix84 kan ik (naar mijn idee) best heel veel eten na de GBP, meer dan ik van te voren ooit had verwacht.
Als ik rustig eet kan ik nu best 2 volkoren boterhammen op terwijl het tot wel een half jaar na de operatie duurde voor ik één boterham op kon.
Vooral sinds ik zwanger ben (nu 20 weken) heb ik het idee dat ik wat meer kan eten, maar er ook wat meer behoefte aan heb.
Het is natuurlijk nog steeds maar een fractie van wat ik eerst weg kon werken, maar soms beangstigd het mij wel.
Ook ben ik bang dat de operatie 'uitgewerkt' is als ik bevallen ben en eventuele extra kilo's er dan heel moeilijk, of niet weer af krijg.
De malabsorptie (je neemt dus niet meer alle calorieën, maar ook niet alle andere voedingstoffen meer helemaal op) wat er mede voor zorgt dat je zo snel zo veel afvalt is na anderhalf jaar voor het grootste deel door je lichaam herstelt.
Maar ik ben in de eerste 12 weken nog 5 kilo afgevallen en in de laatste 8 weken zo'n anderhalve kilo weer bijgekomen. Dus ik hoop dat het meevalt.
Maar om je een idee te geven van wat ik eet op een dag:
8:00 een appel
10:30 1 of 2 (op het moment vaak 2) volkoren boterham met halvarine en kipfilet of 30+ kaas en reepjes rode paprika
13:30 2 mandarijnen of een gekookt ei met plakje kipfilet
16:00 1 of 2 volkoren boterham met halvarine en kipfilet of 30+ kaas en rode paprika
18:30 Warm eten, dit weeg ik niet af behalve het vlees, dat is vaak 80 tot 100 gram met een schep groente en kleine aardappel of beetje rijst of pasta. Verschilt per dag en soort eten hoeveel ik op kan.
21:30 Magere yoghurt met 15 gram walnoten of 20 gram muesli (en aardbeien of kiwi als ik ze heb)
Tussendoor drink ik 's ochtends een glas zuivel, op het werk groene thee en 's avonds thuis zwarte thee met een zoetje en magere melk.
Op doordeweekse/werk dagen houd ik me vrij strikt aan dit eetpatroon met af en toe variatie in het soort fruit, het soort beleg en natuurlijk het warme eten.
In het weekend 'mag' ik van mezelf wel eens wat afwijken door bijvoorbeeld een luxer broodje met kipkerrie of iets in die strekking, of hagelslag of chocopasta op brood, en neem dan ook wel eens een koekje, een snoepje of op een feestje gebak, chips of een borrelhapje.
En als mijn vriend zin heeft in patat of kibbeling of iets dergelijks neem ik daar ook wel iets van, maar alleen in het weekend.
Helemaal nu ik zwanger ben heb ik af en toe wel zin in iets 'lekkers' wat in mijn geval vaak ook 'slecht' is, en neem het dus af en toe ook wel.
dinsdag 27 maart 2018 om 13:50
Voor een 'normale' zwangere vrouw misschien wel maar voor iemand met een maagverkleining eet ik juist heel behoorlijk en meer kan simpelweg niet. Ik sta onder extra begeleiding van een diëtist tijdens de zwangerschap en mijn bloedwaardes worden vaker gecheckt op eventuele tekorten en dat is allemaal netjes op orde.
Ook ligt de groei van de baby mooi op schema.
Mochten er toch tekorten zijn dan kan ik eventueel vaker eten maar vooralsnog is dit voldoende
Ook ligt de groei van de baby mooi op schema.
Mochten er toch tekorten zijn dan kan ik eventueel vaker eten maar vooralsnog is dit voldoende
dinsdag 27 maart 2018 om 14:01
Wauw, wat sta jij er goed in, respect hoor!IBIopviva schreef: ↑27-03-2018 11:05In principe is dit levenslang omdat je ook erge lichamelijke klachten kan krijgen als je tegelijk eet en drinkt.
Kijk er zijn altijd mensen die dit naar verloop van tijd proberen en dat lijkt soms goed te gaan. Maar het kan 100 keer goed gaan en dan ineens niet meer.
Sowieso kan je er wel rekening mee houden dat de kans groot is dat alcohol heel snel binnenkomt. Tevens schijnt het zo te zijn dat je een iets groter risico hebt op een alcoholverslaving na de operatie maar dat soort dingen werden bij mij uitgebreid verteld bij het NOK.
In ieder geval heb ik besloten helemaal geen alcohol meer te drinken nu maar dat is mijn eigen keuze dat hoeft uiteraard zeker niet.
Ik sta soms versteld wat mensen met een gbp altijd nog proberen te eten en te drinken. Ik werk in het zkh en zit letterlijk naast de wachtkamer vd bariatrie. Als je dan hoort wat mensen nog proberen te eten en je hoort ze over frikandellen en welk merk mayo het lekkerste is....
Het is een mindset. Dat TO dus denkt nog een wijntje te drinken bij het eten, vind ik heel typerend dat je nog lang niet goed weet hoe je toekomst met een gbp is.
Je leven verandert compleet. De vakanties en feestdagen veranderen compleet. Je avondjes uit veranderen compleet. Het is de hele dag passen, meten, overwegen, nadenken over wat je lijf kan verdragen de eerste tijd. En de jaren daarna moet je het dus zelf doen. Dat zou de doorslag moeten geven, kan je dat aan? Anders is al het werk voor niets geweest!
dinsdag 27 maart 2018 om 14:28
Maar het is dus ook weer niet zo dat je nooit meer een wijntje kan nemen, of nooit meer een frikandel met mayo.
Alles met mate, DAT is juist de verandering van mindset.
In mijn geval was het zo: het was alles of niets.
Ik kon mezelf heel goed eten ontzeggen, maar als ik los ging, dan ging ik ook goed los.
Met mate kende ik niet.
Elke dag begon ik weer met mijn 'dieet' en elke keer als ik iets 'slechts' at, ook al was het maar één koekje of één blokje chocola, dat was een trigger om me vol te proppen met alles wat los en vast zat.
Want met dat ene koekje had ik het toch al verpest voor die dag dus kon ik net zo goed eten waar ik zin in had, morgen beginnen we weer opnieuw.
Ik heb heel erg moeten leren om niet zo krampachtig meer met eten bezig te zijn, ik ben wel streng voor mezelf maar als ik dan in het weekend wel eens een koekje neem, dan is dat ene koekje geen trigger meer om het hele pak leeg te eten.
Dat was dan lekker en het volgende eetmoment neem ik weer iets gezonds.
En als jij 2 keer in de maand een frikandel met mayo eet, dan is daar niets mis mee, als je je daarnaast netjes aan de eetvoorschriften houd.
Dat zwart-wit denken moet je los laten en dat is best lastig
Alles met mate, DAT is juist de verandering van mindset.
In mijn geval was het zo: het was alles of niets.
Ik kon mezelf heel goed eten ontzeggen, maar als ik los ging, dan ging ik ook goed los.
Met mate kende ik niet.
Elke dag begon ik weer met mijn 'dieet' en elke keer als ik iets 'slechts' at, ook al was het maar één koekje of één blokje chocola, dat was een trigger om me vol te proppen met alles wat los en vast zat.
Want met dat ene koekje had ik het toch al verpest voor die dag dus kon ik net zo goed eten waar ik zin in had, morgen beginnen we weer opnieuw.
Ik heb heel erg moeten leren om niet zo krampachtig meer met eten bezig te zijn, ik ben wel streng voor mezelf maar als ik dan in het weekend wel eens een koekje neem, dan is dat ene koekje geen trigger meer om het hele pak leeg te eten.
Dat was dan lekker en het volgende eetmoment neem ik weer iets gezonds.
En als jij 2 keer in de maand een frikandel met mayo eet, dan is daar niets mis mee, als je je daarnaast netjes aan de eetvoorschriften houd.
Dat zwart-wit denken moet je los laten en dat is best lastig
dinsdag 27 maart 2018 om 14:53
Goed artikel. Inderdaad wat ik eerder ook al zei: eten is een verslaving en als dat niet meer gaat, dan komt de onderliggende problematiek vaak tot uiting op een andere manier.
En veel mensen lukt het dus om ondanks de operatie alsnog te veel en te ongezond te eten, waardoor ze weer aankomen. Je zult toch echt je levensstijl moeten aanpassen en zelf aan de bak moeten.
Denk goed na over alle risico's voor je gezondheid en overweeg of je het toch niet via de reguliere weg wil afvallen (minder en gezonder eten + meer bewegen, onder leiding van een diëtiste, psycholoog en personal trainer als het je alleen niet lukt).
dinsdag 27 maart 2018 om 15:07
Als je de statistieken bekijkt lukt het vrijwel niemand om 50+ kilo blijvend kwijt te raken. Bij zo veel overgewicht geeft een GBP gewoon de grootste kans op blijvend gewichtsverlies.tu1nhek schreef: ↑27-03-2018 12:45.
Jij trekt hem juist weer helemaal de andere kant op, want ook niet klopt.
Het is gewoon per persoon verschillend. Ook met een GBP indicatie kan je zonder operatie zo veel afvallen en eraf houden. Er is ook een groep mensen die de GBP doet die achteraf weer te veel aankomt, omdat ze de achterliggende problematiek niet (voldoende) hebben aangepakt. Daarnaast kan (of in veel gevallen moet) het gewoon naast elkaar bestaan.
En beide hebben niet met falen te maken.
Lil0u schrijft dat veel mensen na een GBP weer aankomen omdat het onderliggende (eet)probleem niet is aangepakt.
Dat zal heus bij een enkeling zo zijn, maar zeker niet bij veel mensen. Omdat in het voortraject o.a. gekeken wordt naar evt eetproblemen en die vormen een contra-indicatie voor een GBP. Dan moet je eerst je eetprobleem aanpakken.
Wat Lil0u schrijft is dus juist één van die vooroordelen waar dikkerds dagelijks mee geconfronteerd worden.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 27 maart 2018 om 15:13
Mijn leven is helemaal niet zo enorm veranderd, omdat ik altijd al behoorlijk gezond at, alleen had ik altijd honger, waardoor ik te veel at.Maud27 schreef: ↑27-03-2018 14:01Wauw, wat sta jij er goed in, respect hoor!
Ik sta soms versteld wat mensen met een gbp altijd nog proberen te eten en te drinken. Ik werk in het zkh en zit letterlijk naast de wachtkamer vd bariatrie. Als je dan hoort wat mensen nog proberen te eten en je hoort ze over frikandellen en welk merk mayo het lekkerste is....
Het is een mindset. Dat TO dus denkt nog een wijntje te drinken bij het eten, vind ik heel typerend dat je nog lang niet goed weet hoe je toekomst met een gbp is.
Je leven verandert compleet. De vakanties en feestdagen veranderen compleet. Je avondjes uit veranderen compleet. Het is de hele dag passen, meten, overwegen, nadenken over wat je lijf kan verdragen de eerste tijd. En de jaren daarna moet je het dus zelf doen. Dat zou de doorslag moeten geven, kan je dat aan? Anders is al het werk voor niets geweest!
Nu is mijn honger genormaliseerd en eet ik 'normale' porties.
Uit eten ga ik nog, met feestdagen eet ik gewoon wat ik anders ook at, alleen veel minder.
Ik was voorbereid op wat jij schrijft, dat mijn hele leven op z'n kop zou staan, maar dat is dus helemaal niet zo.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 27 maart 2018 om 15:16
Dat voortraject is echt niet overal zo goed. Dat heb ik van dichtbij mee gemaakt. En dat vind ik een kwalijke zaak.Solomio schreef: ↑27-03-2018 15:07Als je de statistieken bekijkt lukt het vrijwel niemand om 50+ kilo blijvend kwijt te raken. Bij zo veel overgewicht geeft een GBP gewoon de grootste kans op blijvend gewichtsverlies.
Lil0u schrijft dat veel mensen na een GBP weer aankomen omdat het onderliggende (eet)probleem niet is aangepakt.
Dat zal heus bij een enkeling zo zijn, maar zeker niet bij veel mensen. Omdat in het voortraject o.a. gekeken wordt naar evt eetproblemen en die vormen een contra-indicatie voor een GBP. Dan moet je eerst je eetprobleem aanpakken.
Wat Lil0u schrijft is dus juist één van die vooroordelen waar dikkerds dagelijks mee geconfronteerd worden.
dinsdag 27 maart 2018 om 15:16
Het is en/en hé, niet OF een operatie OF gezond eten, naar een psycholoog en sporten.
Ik sta nu na de operatie onder begeleiding van een diëtist en psycholoog, vanuit het natraject van het ziekenhuis maar ivm zwangerschap ook nog bij mijn 'eigen' diëtist en sport in de sportschool.
Dus het is een combinatie van alles, want alleen een operatie is niet genoeg.
dinsdag 27 maart 2018 om 15:20
Ik ben nogal allergisch voor de betutteling die ik in sommige ziekenhuizen zie.watdachtjehiervan schreef: ↑27-03-2018 15:16Dat voortraject is echt niet overal zo goed. Dat heb ik van dichtbij mee gemaakt. En dat vind ik een kwalijke zaak.
Ik heb gekozen voor een ziekenhuis waar je eigen verantwoordelijkheid hoog in het vaandel staat. Daar zal mss vaker een eetprobleem gemist worden.
Maar dan nog: meestal komen mensen niet meer zo veel aan als ze in eerste instantie zijn afgevallen, dus dan is er toch gezondheidswinst.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 27 maart 2018 om 15:21
Dat is idd een kwalijke zaak ja.watdachtjehiervan schreef: ↑27-03-2018 15:16Dat voortraject is echt niet overal zo goed. Dat heb ik van dichtbij mee gemaakt. En dat vind ik een kwalijke zaak.
In 'mijn' ziekenhuis werd je wel psychologisch getest, moest je aantonen dat je zelf al veel geprobeerd had, werd je eetpatroon volledig onder de loep genomen etc etc
dinsdag 27 maart 2018 om 15:25
Maar weegt die gezondheidswinst op tegen de risico's die de operatie met zich mee brengt?Solomio schreef: ↑27-03-2018 15:20Ik ben nogal allergisch voor de betutteling die ik in sommige ziekenhuizen zie.
Ik heb gekozen voor een ziekenhuis waar je eigen verantwoordelijkheid hoog in het vaandel staat. Daar zal mss vaker een eetprobleem gemist worden.
Maar dan nog: meestal komen mensen niet meer zo veel aan als ze in eerste instantie zijn afgevallen, dus dan is er toch gezondheidswinst.
Ik vind het behoorlijk naief om de operatie in te gaan zonder je geestelijke gesteldheid aan te pakken met betrekking tot eten. Dan ga je er dus echt vanuit dat een operatie alles oplost. Dat vind ik dom. Maar goed, ik trek het me veel te persoonlijk aan merk ik. En ik baseer mijn mening enkel alleen op de twee in mijn omgeving die een gbp hebben gehad.
dinsdag 27 maart 2018 om 15:41
Of de gezondheidswinst opweegt tegen de risico's is een afweging die het ziekenhuis maakt.watdachtjehiervan schreef: ↑27-03-2018 15:25Maar weegt die gezondheidswinst op tegen de risico's die de operatie met zich mee brengt?
Ik vind het behoorlijk naief om de operatie in te gaan zonder je geestelijke gesteldheid aan te pakken met betrekking tot eten. Dan ga je er dus echt vanuit dat een operatie alles oplost. Dat vind ik dom. Maar goed, ik trek het me veel te persoonlijk aan merk ik. En ik baseer mijn mening enkel alleen op de twee in mijn omgeving die een gbp hebben gehad.
En het verschilt per ziekenhuis, dat voortraject, maar volgens mij is wel redelijk standaard dat je al succesvolle afvalpogingen achter de rug moet hebben, maar dat dat geen blijvend resultaat heeft opgeleverd.
En volgens mij is ook overal een psycholoog betrokken bij het voortraject.
Waarom trek je het je zo aan?
Ik heb een GBP, stel dat ik nu toch weer 50 kilo eraan eet, daar heb jij toch geen last van?
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 27 maart 2018 om 16:41
De kosten van een GBP en alle zorg er omheen, kosten van zorg bij evt. complicaties en kosten van zorg voor mensen die hun levensstijl niet veranderen en weer aankomen na de operatie zijn enorm. Volkomen terecht dat er dus ook eisen en voorwaarden worden gesteld aan hoe de patiënt hiermee omgaat. Elke burger betaalt mee aan jouw operatie die je dus voor niks doet als je weer 50 kilo aankomt.
Over dat wijntje, ik vind niet dat dat per se iets zegt over de houding van TO. Alleen maar goed dat zij zich goed verdiept in de verstrekkende gevolgen van zo'n operatie om een goede afweging te maken of ze dat wil of niet. Het is zeer ingrijpend en het is blijvend, van dat soort dingen moet je eerst een volledig en genuanceerd beeld vormen voordat je ze doet. Als je weet wat je kan verwachten heb je ook meer kans op succes na de operatie. Vooral helemaal aan het begin van zo'n traject, als je nog twijfelt of je het wil of niet lijken dit me ook heel logische vragen. De mensen die na hun operatie nog proberen allerlei ongezonde dingen te eten vind ik een ander verhaal. Al begrijp ik daarin niet wat er mis is met bespreken wat de lekkerste mayo is, dat betekent niet dat ze elke dag liters mayo zitten weg te werken.
Wat betreft de psychologische screening. Daar kom je inderdaad vrij makkelijk doorheen. Zoals wordt uitgelegd in het voortraject van een GBP zijn psychologische problemen/factoren/mechanismen (dit varieert dus in ernst en kan lopen van een ernstige trauma zoals seksueel misbruik tot het heel gewone 'emotie eten') juist in een meerderheid van de patiënten onderliggend aan de eetproblemen die tot obesitas hebben geleid. Dit hoeft niet per se een contra-indicatie te zijn, maar je moet er wel iets constructiefs mee doen of mee gedaan hebben. Maar dan nog, ik kende via mijn werk iemand die heel haar volwassen leven af en aan in behandeling was voor problematiek, waaronder een persoonlijkheidsstoornis met trauma in het verleden, en zij heeft ook een GBP gekregen, was bij NOK. We zijn alweer een jaar verder en ik zie haar niet meer, dus weet niet of het voor haar goed is uitgepakt of niet.
dinsdag 27 maart 2018 om 17:26
Zoals ook elke burger meebetaalt aan de longoperatie van een roker, of aan de nieuwe heup van iemand die z'n gewrichten moedwillig overbelast (bijv door niet af te vallen), of.... of..... of....tu1nhek schreef: ↑27-03-2018 16:41De kosten van een GBP en alle zorg er omheen, kosten van zorg bij evt. complicaties en kosten van zorg voor mensen die hun levensstijl niet veranderen en weer aankomen na de operatie zijn enorm. Volkomen terecht dat er dus ook eisen en voorwaarden worden gesteld aan hoe de patiënt hiermee omgaat. Elke burger betaalt mee aan jouw operatie die je dus voor niks doet als je weer 50 kilo aankomt.
Ik vind die screening ook prima, vooral om teleurstelling te voorkomen, maar om dat dan op de kosten te gooien.....
Het afvallen heeft mij bijv galstenen opgeleverd, waardoor een galblaasverwijdering noodzakelijk was. Helaas zit er nu nog een galsteentje in de galgang, waar weer een operatie voor nodig is.
Had ik geen GBP gehad, dan had ik op korte termijn heel wat medische kosten kunnen besparen, maar wrsch op lange termijn weer niet.
Ik vraag me dus serieus af waarom iemand zich daar persoonlijk over opwindt. De afweging voor wel of niet opereren wordt door een team deskundigen gemaakt. Dat jij als leek vindt dat die afweging niet altijd zorgvuldig gemaakt wordt, dat mag je vinden, maar uiteindelijk beslissen de deskundigen. Gelukkig maar.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 27 maart 2018 om 17:42
.Solomio schreef: ↑27-03-2018 17:26Zoals ook elke burger meebetaalt aan de longoperatie van een roker, of aan de nieuwe heup van iemand die z'n gewrichten moedwillig overbelast (bijv door niet af te vallen), of.... of..... of....
Ik vind die screening ook prima, vooral om teleurstelling te voorkomen, maar om dat dan op de kosten te gooien.....
Het afvallen heeft mij bijv galstenen opgeleverd, waardoor een galblaasverwijdering noodzakelijk was. Helaas zit er nu nog een galsteentje in de galgang, waar weer een operatie voor nodig is.
Had ik geen GBP gehad, dan had ik op korte termijn heel wat medische kosten kunnen besparen, maar wrsch op lange termijn weer niet.
Ik vraag me dus serieus af waarom iemand zich daar persoonlijk over opwindt. De afweging voor wel of niet opereren wordt door een team deskundigen gemaakt. Dat jij als leek vindt dat die afweging niet altijd zorgvuldig gemaakt wordt, dat mag je vinden, maar uiteindelijk beslissen de deskundigen. Gelukkig maar.
Mijn reactie over die kosten ging over het gedrag NA de operatie, dus als je de operatie weer aankomt. Je vroeg je af wat voor last iemand anders daarvan heeft. Dus niet vergelijkbaar met de longoperatie van een roker. Wel als diegene na de operatie weer gaat roken of iets anders doet waardoor de voordelen van de operatie zo goed als teniet worden gedaan. En dat het überhaupt in een andere situatie opgaat ontslaat je zeker niet van je verantwoordelijkheid bewust hiermee om te gaan en daarop gewezen te worden. Wat dus is wat ik schreef.
Ik heb helemaal niets gezegd over of ik de screening wel of niet zorgvuldig vind. Dat vul jij zelf in. Ook dat ik leek zou zijn.
Waarom iemand zich hier persoonlijk over opwindt zal denk ik wel aan de persoonlijke omstandigheden en ervaringen van die persoon liggen. Werkt een beetje hetzelfde als waarom jij in al deze topics altijd zo fel de andere kant op trekt. Stom van mezelf dat ik me toch heb laten verleiden om enige nuance hierin proberen aan te brengen, zoals in mijn eerste reactie hierover dat de situatie gewoon per persoon verschillend is.
dinsdag 27 maart 2018 om 20:00
Niet alle reacties gelezen dus misschien is het al gezegd, maar volg een programma van de NOK. Dan krijg je een voor- en een natraject en daar heb je veel steun aan. Ik ben nog niet geopereerd, maar ken wel iemand die via het NOK geholpen is en zij zegt ook dat je echt heel veel aan zo'n groep hebt. Ook blijf je 5 jaar na je operatie onder controle, en kun je dus ook makkelijk aan de bel trekken als het even niet meer zo goed gaat. Vooral dat stuk is erg belangrijk, anders ben je binnen een paar jaar weer terug bij af.
Succes!
Succes!
Ik leg de lat lekker hoog. Dan kan ik er makkelijker onderdoor.
dinsdag 27 maart 2018 om 20:12
Het ligt inderdaad aan de ervaringen die ik met naaste heb. Ik ga daar verder niet overuit wijden. Is voor TO verder niet belangrijk.tu1nhek schreef: ↑27-03-2018 17:42.
Mijn reactie over die kosten ging over het gedrag NA de operatie, dus als je de operatie weer aankomt. Je vroeg je af wat voor last iemand anders daarvan heeft. Dus niet vergelijkbaar met de longoperatie van een roker. Wel als diegene na de operatie weer gaat roken of iets anders doet waardoor de voordelen van de operatie zo goed als teniet worden gedaan. En dat het überhaupt in een andere situatie opgaat ontslaat je zeker niet van je verantwoordelijkheid bewust hiermee om te gaan en daarop gewezen te worden. Wat dus is wat ik schreef.
Ik heb helemaal niets gezegd over of ik de screening wel of niet zorgvuldig vind. Dat vul jij zelf in. Ook dat ik leek zou zijn.
Waarom iemand zich hier persoonlijk over opwindt zal denk ik wel aan de persoonlijke omstandigheden en ervaringen van die persoon liggen. Werkt een beetje hetzelfde als waarom jij in al deze topics altijd zo fel de andere kant op trekt. Stom van mezelf dat ik me toch heb laten verleiden om enige nuance hierin proberen aan te brengen, zoals in mijn eerste reactie hierover dat de situatie gewoon per persoon verschillend is.
dinsdag 27 maart 2018 om 20:18
Je lichaam past zich aan aan die lagere calorie-inname.
Sterker nog: vrijwel iedereen komt in het tweede jaar weer een aantal kilo aan. En niet omdat ze dan te veel eten, maar omdat het lichaam inmiddels is ingesteld op die lagere calorie-inname.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 27 maart 2018 om 20:19
Bijzonder dat dit op den duur toch weer kan met zo'n kleine maag. Je ziet zo vaak dat mensen weer terug vallen in hun oude gedrag.Energylight schreef: ↑27-03-2018 16:00Nog even een antwoord op je vraag.
Ik ben nu 2,5 jaar mijn streefgewicht.
Ben 55 kilo afgevallen.
Hoop ook dat het zo blijft al moet ik denk ik wel wat gezonder gaan eten nu.
Ik eet nu best heel veel.
Eet zo een hele pizza op enzo.
De vraag is dan of je al die risico's ervoor over hebt, of dat je toch kiest om uit jezelf minder te gaan eten en meer te gaan sporten. Uiteindelijk moet je het kennelijk toch zelf doen, want hele pizza's wegwerken daar is nog nooit iemand gezonder van geworden.
