Kinderen
alle pijlers
hoog sensitief kind en nu?
woensdag 4 maart 2009 om 08:23
Afgelopen maandag hadden we een "slecht-nieuws"gesprek met het kinderdagverblijf over ons zoontje van 3 en half. Ze gaven aan het dat het een hartstikke lief en sociaal joch is, maar dat hij enorm hangt aan structuur en grote moeite heeft met veranderingen. Zo vindt hij het heel moeilijk als de groepen worden samengevoegd, zijn vaste leidster er even niet is etc. Hij heeft hier dan echt begeleiding bij nodig. Ze gaven aan zich zorgen over hem te maken hoe het moet als hij over een half jaar naar de basisschool gaat.
Best herkenbaar, maar wel confronterend. Zelf ben ik pedagoog dus kwam autisme direct bij me op, maar dat heb ik ook weer van de hand gedaan, want daar is hij veel te gevoelig, inlevend en sociaal vaardig voor.
Goed, ik ben gaan googlen en kwam op het onderwerp hoogsensitieve kinderen ofwel nieuwetijdskinderen. Nu heb ik daar nooit zo veel mee gehad. Dacht altijd dat dit was voor mensen die zichzelf of hun kind gewoon bijzonder vonden of in ontkenning zaten als hun kind autistisch was (sorry, als dit wat bot klinkt). Maargoed, ik heb me hier toch eens in verdiept en viel bijna van mijn stoel van verbazing. Want daar stond mijn kind beschreven. O.a. zijn grote woordenschat, sterke reukzin, gevoeligheid, (faal)angstige gedrag, aanvoelen van emoties, moeilijk omgaan met veranderingen, grote gevoel voor humor en eeuwige waarom-vragen. Nouja, en nog meer eigenlijk.
Maar nu? Ik heb wat verder gegoogled maar kom dan toch al snel op wat zweverige pagina's terecht, waar ik weinig boodschap aan heb. Hoe serieus wordt deze term momenteel eigenlijk genomen in hulpverleningsland? Hoe informeer ik school tzt? Hoe bereid ik mijn zoon hier uberhaupt op voor?
Wie kan mij wat over hun ervaringen vertellen en advies geven.
Ik hoor het graag!
Best herkenbaar, maar wel confronterend. Zelf ben ik pedagoog dus kwam autisme direct bij me op, maar dat heb ik ook weer van de hand gedaan, want daar is hij veel te gevoelig, inlevend en sociaal vaardig voor.
Goed, ik ben gaan googlen en kwam op het onderwerp hoogsensitieve kinderen ofwel nieuwetijdskinderen. Nu heb ik daar nooit zo veel mee gehad. Dacht altijd dat dit was voor mensen die zichzelf of hun kind gewoon bijzonder vonden of in ontkenning zaten als hun kind autistisch was (sorry, als dit wat bot klinkt). Maargoed, ik heb me hier toch eens in verdiept en viel bijna van mijn stoel van verbazing. Want daar stond mijn kind beschreven. O.a. zijn grote woordenschat, sterke reukzin, gevoeligheid, (faal)angstige gedrag, aanvoelen van emoties, moeilijk omgaan met veranderingen, grote gevoel voor humor en eeuwige waarom-vragen. Nouja, en nog meer eigenlijk.
Maar nu? Ik heb wat verder gegoogled maar kom dan toch al snel op wat zweverige pagina's terecht, waar ik weinig boodschap aan heb. Hoe serieus wordt deze term momenteel eigenlijk genomen in hulpverleningsland? Hoe informeer ik school tzt? Hoe bereid ik mijn zoon hier uberhaupt op voor?
Wie kan mij wat over hun ervaringen vertellen en advies geven.
Ik hoor het graag!
woensdag 4 maart 2009 om 10:49
quote:Zwieber schreef op 04 maart 2009 @ 09:50:
[...]
Chica, je schreef eerder je niet verdiept te hebben in de term nieuwetijdskinderen. Misschien toch even doen voordat je met termen als narrow minded gaat strooien? Vorm zelf er een mening over. Er zit een heel groot verschil tussen erkennen dat sommige kinderen gevoelig zijn voor prikkels, dus ook geluiden en reuk en zeggen dat ze een oude ziel hebben, paranormaal begaafd zijn etc. De term nieuwetijdskinderen gaat best ver hierin.Eens met Zwieber. Ik geloof uiteraard dat er gevoelige kinderen zijn die echt last hebben van prikkels en weinig structuur en dergelijke, maar zodra het over oude zielen gaat, haak ik af.
[...]
Chica, je schreef eerder je niet verdiept te hebben in de term nieuwetijdskinderen. Misschien toch even doen voordat je met termen als narrow minded gaat strooien? Vorm zelf er een mening over. Er zit een heel groot verschil tussen erkennen dat sommige kinderen gevoelig zijn voor prikkels, dus ook geluiden en reuk en zeggen dat ze een oude ziel hebben, paranormaal begaafd zijn etc. De term nieuwetijdskinderen gaat best ver hierin.Eens met Zwieber. Ik geloof uiteraard dat er gevoelige kinderen zijn die echt last hebben van prikkels en weinig structuur en dergelijke, maar zodra het over oude zielen gaat, haak ik af.
woensdag 4 maart 2009 om 10:50
En ik heb zelf al vaker te horen gekregen dat ik een overduidelijke HSP-er ben dus mijn dochter heeft het hoe dan ook niet van een vreemde, wat het dan ook moge zijn.
Ik ben er in die zin wel blij om dat ik het niet gek vond om etiketjes uit mijn truien van mijn dochter te purren en ook voor haar sokken te zoeken zonder naadjes .
Ik ben er in die zin wel blij om dat ik het niet gek vond om etiketjes uit mijn truien van mijn dochter te purren en ook voor haar sokken te zoeken zonder naadjes .
woensdag 4 maart 2009 om 10:50
woensdag 4 maart 2009 om 10:52
Hallo imni (en anderen),
Kijk eens op www.hooggevoelig.nl Het forum daar heeft een aparte pijler voor hooggevoelige kinderen. Het is erg prettig om (op een nuchtere manier) ervaringen te delen met andere ouders.
Kijk eens op www.hooggevoelig.nl Het forum daar heeft een aparte pijler voor hooggevoelige kinderen. Het is erg prettig om (op een nuchtere manier) ervaringen te delen met andere ouders.
woensdag 4 maart 2009 om 10:53
quote:Eowynn_ schreef op 04 maart 2009 @ 10:49:
En eigenlijk hoeft HSP geen probleem te zijn, in die zin is het geen stoornis, want je hóeft er geen last van te hebben, als je er goed mee omgaat.Nee precies, daarom vind ik het dan ook weer zoiets lastigs, want met zo'n term zit je al gauw met een probleem. Terwijl ik wat ik aan HSP kenmerken heb, al heel lang niet meer als een probleem ervaar, eerder handig. Maar verder ook niet bijzonder noemenswaardig, wat het ook is, het hoort bij mij.
En eigenlijk hoeft HSP geen probleem te zijn, in die zin is het geen stoornis, want je hóeft er geen last van te hebben, als je er goed mee omgaat.Nee precies, daarom vind ik het dan ook weer zoiets lastigs, want met zo'n term zit je al gauw met een probleem. Terwijl ik wat ik aan HSP kenmerken heb, al heel lang niet meer als een probleem ervaar, eerder handig. Maar verder ook niet bijzonder noemenswaardig, wat het ook is, het hoort bij mij.
woensdag 4 maart 2009 om 10:53
quote:Feliciaatje schreef op 04 maart 2009 @ 10:50:
En ik heb zelf al vaker te horen gekregen dat ik een overduidelijke HSP-er ben dus mijn dochter heeft het hoe dan ook niet van een vreemde, wat het dan ook moge zijn.
Ik ben er in die zin wel blij om dat ik het niet gek vond om etiketjes uit mijn truien van mijn dochter te purren en ook voor haar sokken te zoeken zonder naadjes .Even uit nieuwsgierigheid ? Wat is apart aan etiketjes verwijderen en sokken zonder naad dragen ???!!! Dit doe ik ook voor mijn kinderen, en soms voor mezelf. Zijn wij nu allemaal HSP ?
En ik heb zelf al vaker te horen gekregen dat ik een overduidelijke HSP-er ben dus mijn dochter heeft het hoe dan ook niet van een vreemde, wat het dan ook moge zijn.
Ik ben er in die zin wel blij om dat ik het niet gek vond om etiketjes uit mijn truien van mijn dochter te purren en ook voor haar sokken te zoeken zonder naadjes .Even uit nieuwsgierigheid ? Wat is apart aan etiketjes verwijderen en sokken zonder naad dragen ???!!! Dit doe ik ook voor mijn kinderen, en soms voor mezelf. Zijn wij nu allemaal HSP ?
woensdag 4 maart 2009 om 10:55
off topic, maar Eowyn, bedankt voor je lieve knuffel gisteren, ik zat er doorheen, en vond het erg lief dat je even een knuffeltje kwam brengen
Verder wil ik me niet in deze discussie mengen. TO, succes met je kindje, ik hoop dat je een goede manier vindt om met hem om te gaan.
Verder wil ik me niet in deze discussie mengen. TO, succes met je kindje, ik hoop dat je een goede manier vindt om met hem om te gaan.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 4 maart 2009 om 10:56
quote:Eowynn_ schreef op 04 maart 2009 @ 10:50:
Ik denk gewoon dat het hele gevoeligheidsgebeuren méér te maken heeft met de veranderende maatschappij, de veranderende eisen die gesteld worden dan met het veranderen van de kinderen die hier rondlopen. Dat, gecombineerd met de veranderende vorm van aandacht die kinderen krijgen.Dat denk ik ook. Ik denk dat er altijd een breed spectrum moet zijn geweest van botte hork tot enorm gevoelig. En dat er nu een overdosis aan input is. Zeker kinderen kunnen zich daar nog niet goed van afsluiten en de een heeft daar meer last van dan de ander.
Ik denk gewoon dat het hele gevoeligheidsgebeuren méér te maken heeft met de veranderende maatschappij, de veranderende eisen die gesteld worden dan met het veranderen van de kinderen die hier rondlopen. Dat, gecombineerd met de veranderende vorm van aandacht die kinderen krijgen.Dat denk ik ook. Ik denk dat er altijd een breed spectrum moet zijn geweest van botte hork tot enorm gevoelig. En dat er nu een overdosis aan input is. Zeker kinderen kunnen zich daar nog niet goed van afsluiten en de een heeft daar meer last van dan de ander.
woensdag 4 maart 2009 om 10:59
Mijn zoon van negen. Intelligent, snel overprikkeld, gevoelig voor geluiden en geuren en smaken, angstig, behoefte aan structuur en duidelijkheid. Veranderingen of onverwachte dingen vallen niet goed. Maar hij is ook sociaal, zal de eerste zijn die iemand helpt die valt etc. Wil troosten als iemand huilt. Etc etc. Klinkt waarschijnlijk wel herkenbaar denk ik. Hij is alleen geen zweefkind, maar inmiddels gediagnosticeert als hebbende Asperger. Ik snap niet hoe je als pedagoog zonder verder te kijken een ASSprobleem van de hand wijst. Je zou moeten weten dat niet alle autisten hetzelfde reageren of allemaal met dezelfde problemen te maken hebbend. Ik zou je adviseren om eens de GGZ te bellen in plaats van jezelf als zweverig en vooral niet serieus nemen ouder op school manifesteert.
woensdag 4 maart 2009 om 11:00
Ach joh, ik had op de psz een gevoelig, heeeel verlegen, slim dochtertje. Zei bijna niks, moeite met nieuwe dingen.
Niemand schonk er aandacht aan, eigenlijk. En maar goed ook, ze was drie! Je hoeft niet meteen volop in het leven te staan, en allemaal gelijk, sommigen moeten gewoon wat langer van alles ontwikkelen.
Ik heb 't ook nooit gegoogled. Dacht alleen, 'wat een verschil met de oudste'. En 'elk kind is anders, zij is prima zoals ze is' en 'ze is niet ongelukkig'
Juffen moesten er wel om lachen, eigenlijk. Dat wórdt wat op de basischool, grapten man en ik.
Op de basisschool heeft ze eerst twee maanden niets gezegd en bijna niemand aangekeken. Genoeg voor sommigen om te gaan testen, waarschijnlijk
Ze deed wel alles netjes mee.
Daarna kwam ze langzaam los en nú.. een vrolijke meid, leergierig, sociaal. Vriendinetjes lopen af en aan. En op z'n tijd nog steeds heel verlegen. En altjd erg gevoelig.
Laat je kind toch gewoon zijn wie het is. Probeer niet dingen te ondervangen, of voor te zijn, of te veranderen. Zoek niet voor alles oorzaken en oplossingen. Begeleidt je kind alleen, geef zelfvertrouwen.
Kinderen van drie zijn bovendien nog zo veranderlijk, gelukkig wel!
Niemand schonk er aandacht aan, eigenlijk. En maar goed ook, ze was drie! Je hoeft niet meteen volop in het leven te staan, en allemaal gelijk, sommigen moeten gewoon wat langer van alles ontwikkelen.
Ik heb 't ook nooit gegoogled. Dacht alleen, 'wat een verschil met de oudste'. En 'elk kind is anders, zij is prima zoals ze is' en 'ze is niet ongelukkig'
Juffen moesten er wel om lachen, eigenlijk. Dat wórdt wat op de basischool, grapten man en ik.
Op de basisschool heeft ze eerst twee maanden niets gezegd en bijna niemand aangekeken. Genoeg voor sommigen om te gaan testen, waarschijnlijk
Ze deed wel alles netjes mee.
Daarna kwam ze langzaam los en nú.. een vrolijke meid, leergierig, sociaal. Vriendinetjes lopen af en aan. En op z'n tijd nog steeds heel verlegen. En altjd erg gevoelig.
Laat je kind toch gewoon zijn wie het is. Probeer niet dingen te ondervangen, of voor te zijn, of te veranderen. Zoek niet voor alles oorzaken en oplossingen. Begeleidt je kind alleen, geef zelfvertrouwen.
Kinderen van drie zijn bovendien nog zo veranderlijk, gelukkig wel!
woensdag 4 maart 2009 om 11:03
Okay, damn, kan het niet laten, ik ben het echt zo eens met Eowynn (vooral 10.50 ) en dus ook feliciaatje om 10.56.
In een discussie over huilbaby's is het ook al eens naar voren gekomen, dat baby's vroeger veel minder prikkels om zich heen hadden, en ook veel minder snel een huilbaby waren dan tegenwoordig.
En ik zie het in mijn omgeving ook. Veel ouders met een "huilbaby" zie ik met het wurm van hot naar her slepen. Overal heen, met de beeb. Drukke verjaardagen, hele dagen in de huiskamer in de box, met alle geluiden om zich heen. tv's die de hele dag aan staan, radio's die zonder pauze schetteren en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Natuurlijk zijn er ouders met baby;s die Echt zonder aanwijsbare redenen huilen, dat vlak ik niet uit, maar ik zie ook veel ouders waarbij ik denk "je bent er zelf ook bij hoor"
In een discussie over huilbaby's is het ook al eens naar voren gekomen, dat baby's vroeger veel minder prikkels om zich heen hadden, en ook veel minder snel een huilbaby waren dan tegenwoordig.
En ik zie het in mijn omgeving ook. Veel ouders met een "huilbaby" zie ik met het wurm van hot naar her slepen. Overal heen, met de beeb. Drukke verjaardagen, hele dagen in de huiskamer in de box, met alle geluiden om zich heen. tv's die de hele dag aan staan, radio's die zonder pauze schetteren en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Natuurlijk zijn er ouders met baby;s die Echt zonder aanwijsbare redenen huilen, dat vlak ik niet uit, maar ik zie ook veel ouders waarbij ik denk "je bent er zelf ook bij hoor"
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 4 maart 2009 om 11:03
quote:FluffyC schreef op 04 maart 2009 @ 10:59:
Mijn zoon van negen. Intelligent, snel overprikkeld, gevoelig voor geluiden en geuren en smaken, angstig, behoefte aan structuur en duidelijkheid. Veranderingen of onverwachte dingen vallen niet goed. Maar hij is ook sociaal, zal de eerste zijn die iemand helpt die valt etc. Wil troosten als iemand huilt. Etc etc. Klinkt waarschijnlijk wel herkenbaar denk ik. Hij is alleen geen zweefkind, maar inmiddels gediagnosticeert als hebbende Asperger. Ik snap niet hoe je als pedagoog zonder verder te kijken een ASSprobleem van de hand wijst. Je zou moeten weten dat niet alle autisten hetzelfde reageren of allemaal met dezelfde problemen te maken hebbend. Ik zou je adviseren om eens de GGZ te bellen in plaats van jezelf als zweverig en vooral niet serieus nemen ouder op school manifesteert.Mee eens. Ben er ook erg verbaasd over vanwege het feit dat je als pedagoog werkt.
Mijn zoon van negen. Intelligent, snel overprikkeld, gevoelig voor geluiden en geuren en smaken, angstig, behoefte aan structuur en duidelijkheid. Veranderingen of onverwachte dingen vallen niet goed. Maar hij is ook sociaal, zal de eerste zijn die iemand helpt die valt etc. Wil troosten als iemand huilt. Etc etc. Klinkt waarschijnlijk wel herkenbaar denk ik. Hij is alleen geen zweefkind, maar inmiddels gediagnosticeert als hebbende Asperger. Ik snap niet hoe je als pedagoog zonder verder te kijken een ASSprobleem van de hand wijst. Je zou moeten weten dat niet alle autisten hetzelfde reageren of allemaal met dezelfde problemen te maken hebbend. Ik zou je adviseren om eens de GGZ te bellen in plaats van jezelf als zweverig en vooral niet serieus nemen ouder op school manifesteert.Mee eens. Ben er ook erg verbaasd over vanwege het feit dat je als pedagoog werkt.
woensdag 4 maart 2009 om 11:03
quote:Stoeptegel schreef op 04 maart 2009 @ 10:53:
[...]
Even uit nieuwsgierigheid ? Wat is apart aan etiketjes verwijderen en sokken zonder naad dragen ???!!! Dit doe ik ook voor mijn kinderen, en soms voor mezelf. Zijn wij nu allemaal HSP ?
Nee, ik noem mezelf al geen HSP-er dus .
Ik moest er gewoon om grinniken omdat ik vroeger zo'n zeurkous was hierover en mijn ouders het complete onzin vonden. En ik bij mijn dochter dezelfde huidirritatie zag en hetzelfde gemiep hoorde over die naadjes. Echt een kind van mij!
[...]
Even uit nieuwsgierigheid ? Wat is apart aan etiketjes verwijderen en sokken zonder naad dragen ???!!! Dit doe ik ook voor mijn kinderen, en soms voor mezelf. Zijn wij nu allemaal HSP ?
Nee, ik noem mezelf al geen HSP-er dus .
Ik moest er gewoon om grinniken omdat ik vroeger zo'n zeurkous was hierover en mijn ouders het complete onzin vonden. En ik bij mijn dochter dezelfde huidirritatie zag en hetzelfde gemiep hoorde over die naadjes. Echt een kind van mij!
woensdag 4 maart 2009 om 11:04
En ondanks dat de oudste twee een etiketje hebben gekregen en nummer drie de molen ingaat, zijn het vooral en bovenal gewoon kinderen. Die gewoon kindergedrag vertonen. Ik las hier op het forum de vergelijking met een auto. Je hebt standaard modellen en een paar met wat extra knoppen. Die extra knoppen hebben een aparte handleiding nodig, maar verder zijn het toch vooral gewoon auto`s. Oké, gesprekken over of de door Hilter ingevoerde sociale regelingen niet beter afgeschaft zouden kunnen worden als mensen Hitler door zijn andere daden zo vreselijk vinden tijdens het nuttigen van een Happy Mael bij de Mac is wat apart, maar ook een uitdaging.
(Hoef er zeker niet bij te vertellen dat de mensen aan de andere tafeltjes wel ietswat vreemd keken. Ik ben niet anders gewend dan een wat ander gesprekniveau met mijn kinderen )
(Hoef er zeker niet bij te vertellen dat de mensen aan de andere tafeltjes wel ietswat vreemd keken. Ik ben niet anders gewend dan een wat ander gesprekniveau met mijn kinderen )
woensdag 4 maart 2009 om 11:07
quote:jemamem schreef op 04 maart 2009 @ 11:00:
Ach joh, ik had op de psz een gevoelig, heeeel verlegen, slim dochtertje. Zei bijna niks, moeite met nieuwe dingen.
Niemand schonk er aandacht aan, eigenlijk. En maar goed ook, ze was drie! Je hoeft niet meteen volop in het leven te staan, en allemaal gelijk, sommigen moeten gewoon wat langer van alles ontwikkelen.
Ik heb 't ook nooit gegoogled. Dacht alleen, 'wat een verschil met de oudste'. En 'elk kind is anders, zij is prima zoals ze is' en 'ze is niet ongelukkig'
Juffen moesten er wel om lachen, eigenlijk. Dat wórdt wat op de basischool, grapten man en ik.
Op de basisschool heeft ze eerst twee maanden niets gezegd en bijna niemand aangekeken. Genoeg voor sommigen om te gaan testen, waarschijnlijk
Ze deed wel alles netjes mee.
Daarna kwam ze langzaam los en nú.. een vrolijke meid, leergierig, sociaal. Vriendinetjes lopen af en aan. En op z'n tijd nog steeds heel verlegen. En altjd erg gevoelig.
Laat je kind toch gewoon zijn wie het is. Probeer niet dingen te ondervangen, of voor te zijn, of te veranderen. Zoek niet voor alles oorzaken en oplossingen. Begeleidt je kind alleen, geef zelfvertrouwen.
Kinderen van drie zijn bovendien nog zo veranderlijk, gelukkig wel!Een gezonde portie nuchterheid. Mijn dochter was ook zo anders dan mijn andere kind. Ben daar gewoon in meegegaan, en hartelijk gelachen met vriendinnen en familie om haar 'bijzondere' trekjes , die ze nu nog vertoond. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde. Beetje aanpassen hier en daar. En vooral normaal over doen.
Ach joh, ik had op de psz een gevoelig, heeeel verlegen, slim dochtertje. Zei bijna niks, moeite met nieuwe dingen.
Niemand schonk er aandacht aan, eigenlijk. En maar goed ook, ze was drie! Je hoeft niet meteen volop in het leven te staan, en allemaal gelijk, sommigen moeten gewoon wat langer van alles ontwikkelen.
Ik heb 't ook nooit gegoogled. Dacht alleen, 'wat een verschil met de oudste'. En 'elk kind is anders, zij is prima zoals ze is' en 'ze is niet ongelukkig'
Juffen moesten er wel om lachen, eigenlijk. Dat wórdt wat op de basischool, grapten man en ik.
Op de basisschool heeft ze eerst twee maanden niets gezegd en bijna niemand aangekeken. Genoeg voor sommigen om te gaan testen, waarschijnlijk
Ze deed wel alles netjes mee.
Daarna kwam ze langzaam los en nú.. een vrolijke meid, leergierig, sociaal. Vriendinetjes lopen af en aan. En op z'n tijd nog steeds heel verlegen. En altjd erg gevoelig.
Laat je kind toch gewoon zijn wie het is. Probeer niet dingen te ondervangen, of voor te zijn, of te veranderen. Zoek niet voor alles oorzaken en oplossingen. Begeleidt je kind alleen, geef zelfvertrouwen.
Kinderen van drie zijn bovendien nog zo veranderlijk, gelukkig wel!Een gezonde portie nuchterheid. Mijn dochter was ook zo anders dan mijn andere kind. Ben daar gewoon in meegegaan, en hartelijk gelachen met vriendinnen en familie om haar 'bijzondere' trekjes , die ze nu nog vertoond. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde. Beetje aanpassen hier en daar. En vooral normaal over doen.
