Kinderen
alle pijlers
corrigerende tik
donderdag 5 maart 2009 om 22:35
hallo, ik heb net mn zoontje een duw gegeven omdat hij de hond steeds mishandeld en ik heb het erg vaak tegen hem gezegd dat hij de hond met rust moet laten nu werd het me teveel en heb hem geduwd /geknepen .
ik voel me erg schuldig .heeft iemand tips om ervoor te zorgen dat hij die hond niet meer mishandelt? en dat ik niet meer duw/knijp
ik voel me erg schuldig .heeft iemand tips om ervoor te zorgen dat hij die hond niet meer mishandelt? en dat ik niet meer duw/knijp
vrijdag 6 maart 2009 om 16:36
quote:bolleboos2 schreef op 06 maart 2009 @ 14:58:
Je hebt er wel een lange adem voor nodig, maar het heeft meer effect dan een corrigerende tik.Als ik 'n tik kreeg na herhaaldelijk blijven door klieren, dan was 't bij mij meteen over (schrikeffect). Als ik op de gang of naar m'n kamer moest dan deed dat me niks dus had dat ook geen effect. Ik snap de hetze tegen de tik dus ook niet zo, in mijn kindertijd was dat gewoon normaal bij alle kinderen die ik kende en echt niet dat je daardoor bang van je ouders werd. Als je niets uitvrat en gewoon luisterde als je verzocht werd op te houden met iets vervelends, dan kreeg je ook geen tik. Spastisch gedoe tegenwoordig allemaal.
Je hebt er wel een lange adem voor nodig, maar het heeft meer effect dan een corrigerende tik.Als ik 'n tik kreeg na herhaaldelijk blijven door klieren, dan was 't bij mij meteen over (schrikeffect). Als ik op de gang of naar m'n kamer moest dan deed dat me niks dus had dat ook geen effect. Ik snap de hetze tegen de tik dus ook niet zo, in mijn kindertijd was dat gewoon normaal bij alle kinderen die ik kende en echt niet dat je daardoor bang van je ouders werd. Als je niets uitvrat en gewoon luisterde als je verzocht werd op te houden met iets vervelends, dan kreeg je ook geen tik. Spastisch gedoe tegenwoordig allemaal.
vrijdag 6 maart 2009 om 16:42
.
arm kind
Maar knijpen/duwen vind ik wel ver gaan.
Hier word er heel soms weleens een tik op de billen geven als onze oudste van 2,5 echt te ver gaat zoals het slaan of schoppen van haar jonge zusje.
Maar verder concequent zijn is echt het sleutelwoord.
Wij waarschuwen 2 keer word er dan niet geluisterd dan heeft ze haar strafplekje op de trap.
En op een leeftijd van 7 zouden ze toch oud genoeg moeten zijn om als je het rustig en duidelijk uitlegt in grote lijnen te snappen dat het niet mag maar het blijft herhalen herhalen en nog eens herhalen
arm kind
Maar knijpen/duwen vind ik wel ver gaan.
Hier word er heel soms weleens een tik op de billen geven als onze oudste van 2,5 echt te ver gaat zoals het slaan of schoppen van haar jonge zusje.
Maar verder concequent zijn is echt het sleutelwoord.
Wij waarschuwen 2 keer word er dan niet geluisterd dan heeft ze haar strafplekje op de trap.
En op een leeftijd van 7 zouden ze toch oud genoeg moeten zijn om als je het rustig en duidelijk uitlegt in grote lijnen te snappen dat het niet mag maar het blijft herhalen herhalen en nog eens herhalen
vrijdag 6 maart 2009 om 16:51
Toen wij nog een hond hadden mishandelde mijn oudste zoon ook onze hond. Altijd zonder reden de hond pijn doen enzo. ( de autist deed dat dus ) en ik kon maar niet tot hem door dringen dat het echt geen slim idee van hem was om mijn hond pijn te doen.
Op een goede dag zat hij de hond weer te pesten, aan zijn staart te trekken. Toen ben ik achter mijn zoon gekropen en heb hem in zijn zij gegrepen met een luid grommend geluid. ( mijn zoon zat met zijn rug naar de kop van mijn hond toen ). Hij is zich toen ( terecht ) de vinkentering geschrokken en heeft de hond daarna altijd met rust gelaten. ( hij dacht dus dat de hond dat deed )
Is het ideaal ? Nee. Werkte het ? Ja. ( maar je moet je hond wel heel heel goed in kunnen schatten, voor het zelfde geld schrikt je hond ook en bijt ie alsnog )
Op een goede dag zat hij de hond weer te pesten, aan zijn staart te trekken. Toen ben ik achter mijn zoon gekropen en heb hem in zijn zij gegrepen met een luid grommend geluid. ( mijn zoon zat met zijn rug naar de kop van mijn hond toen ). Hij is zich toen ( terecht ) de vinkentering geschrokken en heeft de hond daarna altijd met rust gelaten. ( hij dacht dus dat de hond dat deed )
Is het ideaal ? Nee. Werkte het ? Ja. ( maar je moet je hond wel heel heel goed in kunnen schatten, voor het zelfde geld schrikt je hond ook en bijt ie alsnog )
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
vrijdag 6 maart 2009 om 18:59
quote:elninjoo schreef op 06 maart 2009 @ 16:36:
[...]
Als ik 'n tik kreeg na herhaaldelijk blijven door klieren, dan was 't bij mij meteen over (schrikeffect). Als ik op de gang of naar m'n kamer moest dan deed dat me niks dus had dat ook geen effect. Ik snap de hetze tegen de tik dus ook niet zo, in mijn kindertijd was dat gewoon normaal bij alle kinderen die ik kende en echt niet dat je daardoor bang van je ouders werd. Als je niets uitvrat en gewoon luisterde als je verzocht werd op te houden met iets vervelends, dan kreeg je ook geen tik. Spastisch gedoe tegenwoordig allemaal.
Elninjo, ik ben niet zozeer tegen een corrigerende tik, zolang iemand het verschil weet tussen een corigerende tik of een duw/knijpen, waar trek je de grens?
Ik heb mijn dochter ook wel eens een corrigerende tik op haar vingers gegeven maar het had totaal geen effect.
Iedere keer als ze met haar vingers aan de hete verwarmingsplaat zat kreeg ze een tikje op de vingers, ze leerde het pas af toen ze zelf haar hand plat tegen de verwarmingsplaat zette
Ze heeft het nooit meer gedaan gelukkig.
Een corrigerende tik zal misschien op het moment zelf wel effect hebben, bij mijn dochter dus niet, maar heeft het ook effect op de lange termijn.
De meeste kinderen zijn volgens mij meer gebaat bij corrigeren van het gedrag.
[...]
Als ik 'n tik kreeg na herhaaldelijk blijven door klieren, dan was 't bij mij meteen over (schrikeffect). Als ik op de gang of naar m'n kamer moest dan deed dat me niks dus had dat ook geen effect. Ik snap de hetze tegen de tik dus ook niet zo, in mijn kindertijd was dat gewoon normaal bij alle kinderen die ik kende en echt niet dat je daardoor bang van je ouders werd. Als je niets uitvrat en gewoon luisterde als je verzocht werd op te houden met iets vervelends, dan kreeg je ook geen tik. Spastisch gedoe tegenwoordig allemaal.
Elninjo, ik ben niet zozeer tegen een corrigerende tik, zolang iemand het verschil weet tussen een corigerende tik of een duw/knijpen, waar trek je de grens?
Ik heb mijn dochter ook wel eens een corrigerende tik op haar vingers gegeven maar het had totaal geen effect.
Iedere keer als ze met haar vingers aan de hete verwarmingsplaat zat kreeg ze een tikje op de vingers, ze leerde het pas af toen ze zelf haar hand plat tegen de verwarmingsplaat zette
Ze heeft het nooit meer gedaan gelukkig.
Een corrigerende tik zal misschien op het moment zelf wel effect hebben, bij mijn dochter dus niet, maar heeft het ook effect op de lange termijn.
De meeste kinderen zijn volgens mij meer gebaat bij corrigeren van het gedrag.
vrijdag 6 maart 2009 om 21:31
Ik ben het met Elninjo eens. Ik zie echt niks verkeerds in een corrigerende tik en pas 'm als het nodig is ook toe, zonder schaamte of wat dan ook. Zelfs op straat als het moet en als anderen dan vinden dat ik mijn kind mishandel, so be it.
Als iemand anders (volwassene) mijn hond/kind.vriend/kat stelselmatig loopt te kutten en ik heb tigduzend keer gewaarschuwd, kan het van mij bij wijze ook een ram krijgen. Dus ik zou me er niet te druk om maken TO. Je beseft je dat het een wanhoopspoging is, je doet het zo te lezen niet de godganse dag en ook echt alleen maar naar aanleiding van een situatie die niet op lijkt te houden, ondanks tig keer waarschuwen. Nou, dan lijkt een tik of knijp me op z'n plek. Dan leert een klein kind het snel af hoor als dat af en toe gebeurt met schrikeffect op de koop toe. Ik denk dat je moet oppassen voor de situaties waarin je kind al op voorhand kijkt/polst hoe je pet staat ivm slaan, want dan ben je mijlen te ver doorgeschoten. Maar mijn dochter weet best dat na tig keer waarschuwen op een gegeven moment een laatste waarschuwing komt en dat is een tik op haar billen en dat wil ze niet. Dus daar luistert ze in onmogelijke situaties wél naar.
En zo doen dieren dat ook met elkaar, onderling. Ga je te ver, krijg je een knauw, grom of bijt. Je kunt je kind maar beter voor zijn voordat het wél een beet van een hond te pakken heeft. Die van jou laat zich nog veel welgevallen, maar niet alle honden of katten doen dat.
En naast die knijp nu wel eens geod gaan uitleggen dat honden dat niet leuk vinden en hoe het wel moet. Want corrigeren moet niet eenzijdig gebeuren. Je moet wel uitleggen en een kind de kans geven om het anders te (leren) doen.
Als iemand anders (volwassene) mijn hond/kind.vriend/kat stelselmatig loopt te kutten en ik heb tigduzend keer gewaarschuwd, kan het van mij bij wijze ook een ram krijgen. Dus ik zou me er niet te druk om maken TO. Je beseft je dat het een wanhoopspoging is, je doet het zo te lezen niet de godganse dag en ook echt alleen maar naar aanleiding van een situatie die niet op lijkt te houden, ondanks tig keer waarschuwen. Nou, dan lijkt een tik of knijp me op z'n plek. Dan leert een klein kind het snel af hoor als dat af en toe gebeurt met schrikeffect op de koop toe. Ik denk dat je moet oppassen voor de situaties waarin je kind al op voorhand kijkt/polst hoe je pet staat ivm slaan, want dan ben je mijlen te ver doorgeschoten. Maar mijn dochter weet best dat na tig keer waarschuwen op een gegeven moment een laatste waarschuwing komt en dat is een tik op haar billen en dat wil ze niet. Dus daar luistert ze in onmogelijke situaties wél naar.
En zo doen dieren dat ook met elkaar, onderling. Ga je te ver, krijg je een knauw, grom of bijt. Je kunt je kind maar beter voor zijn voordat het wél een beet van een hond te pakken heeft. Die van jou laat zich nog veel welgevallen, maar niet alle honden of katten doen dat.
En naast die knijp nu wel eens geod gaan uitleggen dat honden dat niet leuk vinden en hoe het wel moet. Want corrigeren moet niet eenzijdig gebeuren. Je moet wel uitleggen en een kind de kans geven om het anders te (leren) doen.
vrijdag 6 maart 2009 om 21:50
Je zegt bij wijze van
Het ging me overigens om je eerste zin, dat je niks verkeerds ziet in een corrigerende tik en 'm ook wel eens toepast. Doe je dat ook bij volwassenen bedoel ik? Er vanuit gaande dat dit niet zo is, waarom denk je dat een kind dit wel 'nodig' heeft daar waar je het bij een volwassene met woorden oplost?
Het ging me overigens om je eerste zin, dat je niks verkeerds ziet in een corrigerende tik en 'm ook wel eens toepast. Doe je dat ook bij volwassenen bedoel ik? Er vanuit gaande dat dit niet zo is, waarom denk je dat een kind dit wel 'nodig' heeft daar waar je het bij een volwassene met woorden oplost?
vrijdag 6 maart 2009 om 22:07
Als het nu een klein kind van 2,5 was geweest oke,snap ik dat hij het niet zou begrijpen,maar een kind van 7 jaar heeft toch wel het besef van wat hij doet,er zijn inderdaad cursussen voor kinderen en honden ,moet je even googelen..
maar blijven bestrijden hoor,ik weet niet hoe groot je hond is,maar als het een groot ras is en die bijt eens terug,heeft de hond het gedaan...aanpakken die hap..
en anders kind aan de riem en hond los
maar blijven bestrijden hoor,ik weet niet hoe groot je hond is,maar als het een groot ras is en die bijt eens terug,heeft de hond het gedaan...aanpakken die hap..
en anders kind aan de riem en hond los
vrijdag 6 maart 2009 om 22:09
Niet elke volwassene is voor rede vatbaar en valt er met woorden weinig zinnigs te beginnen. Het is echter bij die volwassene niet mijn verantwoordelijkheid om een goed opgevoed burger af te leveren. Daar waar het bij mijn dochter wél mijn verantwoordelijkheid is. Want als zij zich stelselmatig zou misdragen, dna zou ik daar als ouder ook (terecht) op worden aangekeken.
Ik persoonlijk geloof dat je met liefde fysieke grenzen aan kan en mag geven, ook zonder dat je kind bang voor je wordt. Zo werkt het nl. met alles. Ben jij bang om een mes te gebruiken in de keuken, ondanks dat je je hard kan snijden? Waarschijnlijk niet, omdat je weet dat als je het mes goed gebruikt je jezelf daar niet mee snijdt. Een kind dat verder respectvol wordt opgevoed hoeft ook niet bang te zijn voor een klap. Omdat een kind ook verbaal, met uitleg en geduld en liefde wordt opgevoed en leert wat kan en niet kan. Als een kind na herhaaldelijk uitproberen (en dus negeren) van een regeltje of iets dergelijks dan wél een keer een fysieke grens voelt, is het kind meestal snel genoeg doordrongen dat daar de grens lag. Ten minste, mijn dochter is ervan onder de indruk en houdt ook echt op. Ik zou iet weten wat je met een kind moet wat daarvan niet onder de indruk is. En het zal vast ook niet voor alle kinderen werken, want elk kind is anders. Maar die van mij weet dan dondersgoed dat dat het eindpunt is.
Je hóeft niet bang te zijn voor je ouders als je af en toe een tik krijgt. Tuurlijk besef ik me wel dat het een vage grens is waar je voor moet waken. Maar opmerkingen over dat het een daad van machteloosheid is en bla. Zijn jullie als ouders dan altijd in de macht? Knap hoor. Ik niet. Soms weet ik zelf ook niet hoe om te gaan met iets. Dus ja, het is machteloosheid soms. Maar soms voel ik me juist heel sterk bij machte. Omdat ik laat merken dat ik de baas ben. Moet dat dan? Ja. Omdat ik de sterkste ben? Zo je wil, weer ja. Allemaal redenen genoeg om een uiterste waarschuwing serieus te nemen.
En misschien een beetje raar, maar ik verbaas me erover dat jullie als ouders kennelijk het eeuwige geduld en begrip hebben om te leren en te leren en te leren en nog maar weer een beetje te leren. Leer je daarmee niet juist dat alles en alles om je kind draait? Dat als het maar genoeg capriolen uithaalt het mama's eeuwige aandacht heeft? Het zal vast en zeker niet voor alle ouders opgaan. Maar een fysieke grens aangeven aan mijn kind, geeft ook aan dat ik daarmee elke onderhandeling en uitleg en begrip uitsluit. Het is dan echt einde verhaal, einde oefening en dan gaat ze maar verder stampvoeten op haar kamer waar ze serieus ook niet meer af hoeft te komen als ze zich weer een beetje normaal kan gedragen. Dat komt gelukkig echt maar weinig voor, net als die tikken (steeds minder eigenlijk naarmate ze ouder wordt).
Maar nogmaals, ik zie er (op deze wijze!) echt geen kwaad in.
En ik zou me als TO niet heul schuldig voelen. Ik kan het me voorstellen, omdat het duidelijk niet bij je past. Dus zul je het ook niet snel meer doen denk ik. Maar he, je bent gewoon een mens die effe zo'n heel duidelijke grens voelde en daar heb je naar gehandelt. Jij schrikt en je kind schrikt en dit is een mooi moment om dat aan te grijpen en een en ander te verduidelijken.
Ik persoonlijk geloof dat je met liefde fysieke grenzen aan kan en mag geven, ook zonder dat je kind bang voor je wordt. Zo werkt het nl. met alles. Ben jij bang om een mes te gebruiken in de keuken, ondanks dat je je hard kan snijden? Waarschijnlijk niet, omdat je weet dat als je het mes goed gebruikt je jezelf daar niet mee snijdt. Een kind dat verder respectvol wordt opgevoed hoeft ook niet bang te zijn voor een klap. Omdat een kind ook verbaal, met uitleg en geduld en liefde wordt opgevoed en leert wat kan en niet kan. Als een kind na herhaaldelijk uitproberen (en dus negeren) van een regeltje of iets dergelijks dan wél een keer een fysieke grens voelt, is het kind meestal snel genoeg doordrongen dat daar de grens lag. Ten minste, mijn dochter is ervan onder de indruk en houdt ook echt op. Ik zou iet weten wat je met een kind moet wat daarvan niet onder de indruk is. En het zal vast ook niet voor alle kinderen werken, want elk kind is anders. Maar die van mij weet dan dondersgoed dat dat het eindpunt is.
Je hóeft niet bang te zijn voor je ouders als je af en toe een tik krijgt. Tuurlijk besef ik me wel dat het een vage grens is waar je voor moet waken. Maar opmerkingen over dat het een daad van machteloosheid is en bla. Zijn jullie als ouders dan altijd in de macht? Knap hoor. Ik niet. Soms weet ik zelf ook niet hoe om te gaan met iets. Dus ja, het is machteloosheid soms. Maar soms voel ik me juist heel sterk bij machte. Omdat ik laat merken dat ik de baas ben. Moet dat dan? Ja. Omdat ik de sterkste ben? Zo je wil, weer ja. Allemaal redenen genoeg om een uiterste waarschuwing serieus te nemen.
En misschien een beetje raar, maar ik verbaas me erover dat jullie als ouders kennelijk het eeuwige geduld en begrip hebben om te leren en te leren en te leren en nog maar weer een beetje te leren. Leer je daarmee niet juist dat alles en alles om je kind draait? Dat als het maar genoeg capriolen uithaalt het mama's eeuwige aandacht heeft? Het zal vast en zeker niet voor alle ouders opgaan. Maar een fysieke grens aangeven aan mijn kind, geeft ook aan dat ik daarmee elke onderhandeling en uitleg en begrip uitsluit. Het is dan echt einde verhaal, einde oefening en dan gaat ze maar verder stampvoeten op haar kamer waar ze serieus ook niet meer af hoeft te komen als ze zich weer een beetje normaal kan gedragen. Dat komt gelukkig echt maar weinig voor, net als die tikken (steeds minder eigenlijk naarmate ze ouder wordt).
Maar nogmaals, ik zie er (op deze wijze!) echt geen kwaad in.
En ik zou me als TO niet heul schuldig voelen. Ik kan het me voorstellen, omdat het duidelijk niet bij je past. Dus zul je het ook niet snel meer doen denk ik. Maar he, je bent gewoon een mens die effe zo'n heel duidelijke grens voelde en daar heb je naar gehandelt. Jij schrikt en je kind schrikt en dit is een mooi moment om dat aan te grijpen en een en ander te verduidelijken.
vrijdag 6 maart 2009 om 22:12
quote:intiem schreef op 06 maart 2009 @ 21:49:
En bovendien ben ik een volwassene en niet een kind en dan heb je simpelweg nog wat andere priveleges en mag je ervan uitgaan dat de opvoeding gedaan is.Oh, dus als jij je kind leert dat slaan niet mag, dan zeg je erbij dat alleen kinderen niet mogen slaan, maar volwassenen wel?
En bovendien ben ik een volwassene en niet een kind en dan heb je simpelweg nog wat andere priveleges en mag je ervan uitgaan dat de opvoeding gedaan is.Oh, dus als jij je kind leert dat slaan niet mag, dan zeg je erbij dat alleen kinderen niet mogen slaan, maar volwassenen wel?
vrijdag 6 maart 2009 om 22:18
Eh ja Miffy. Niet dat ik er nu al een boel woorden aan vuil maak. Maar in principe woont dit kind onder mijn dak en heb ik er dagelijks mee te maken en kent mijn kind soms ook typsich grenzeloos experimenteer gedrag waar dus dit als antwoord op komt. Ik zit niet met andere volwassenen op hetzelfde niveau onder 1 dak. Waarschijnlijk laat je die dan met zulks gedrag uit huis zetten haha.
vrijdag 6 maart 2009 om 22:27
vrijdag 6 maart 2009 om 22:52
Zwieber, ik deel je mening gewoonweg niet. Tot een kleine paar decennia geleden werd een corrigerende tik als algemeen geaccepteerd gezien, zelfs binnen scholen. Nu ben ik blij dat het binnen het onderwijs is afgeschaft. Maar ik vind wel dat er een soort ouder/kind kloof is en dat kinderen niet op alle wijzen hetzelfde als volwassenen benadert hoeven worden. Bij volwassenen ga je over het algemeen van redelijkheid uit en dat is bij jonge kinderen nog niet altijd te verwachten. Een kleine tik kan ze wat dat betreft prima bij de les roepen. Net als een kat krabt als je het pijn doet of een mes waarmee je je snijdt als je ermee gaat lopen zwaaien.
Dus wat jij ziet als falen, zie ik niet als falen. En om die reden zal ik TO ook niet zeggen dat ze superfout bezig is.
Dus wat jij ziet als falen, zie ik niet als falen. En om die reden zal ik TO ook niet zeggen dat ze superfout bezig is.
vrijdag 6 maart 2009 om 23:06
Jammer dat er hier maar 1 forummer de moed heeft om te bekennen dat ze wel eens een corrigerende tik uitdeelt: als ik zo op het schoolplein eens om me heen hoor zal ze beslist niet de enige zijn... veel mensen denken er niet eens over na.
Ik ben zelf beslist type onmacht en het enige wat ik erover kan zeggen is dat het vanzelf minder wordt als je kinderen groter worden. Zij het met heel veel kabaal en burengerucht accepteren de oudsten nu 'ga naar je kamer' als uiterste grens.
Muis van 6 is erg koppig en die krijgt nog wel eens een kneepje te pakken. Ik vind knijpen overigens minder indringend dan slaan.
Ik ben zelf beslist type onmacht en het enige wat ik erover kan zeggen is dat het vanzelf minder wordt als je kinderen groter worden. Zij het met heel veel kabaal en burengerucht accepteren de oudsten nu 'ga naar je kamer' als uiterste grens.
Muis van 6 is erg koppig en die krijgt nog wel eens een kneepje te pakken. Ik vind knijpen overigens minder indringend dan slaan.
vrijdag 6 maart 2009 om 23:21
Ik weet ook pertinent zeker dat ik bij lange na de enige niet ben Mamzelle. Gelukkig niet, hoewel dat raar klinkt. Maar ik zou het een vervelend gevoel vinden als ik echt het enige mens ter wereld ben die er anders tegenaan kijkt.
En aangezien ik ook veel soms kinderen best wel eens minder opgevoed vind (en wel eens denk dat sommige ouders betere grenzen moeten aangeven, omdat een ouder daarmee aangeeft dat het wél wat uitmaakt wat het kind doet) ben ik blij dat ik nu op deze wijze mijn opvoeding kan uitdragen. Met uitleg en begrip voor buien, maar ook met grenzen. Nou ja, euh, dat klinkt alsof ik mezelf en mijn opvoeding nogal geweldig vind. Maar goed, hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel.
Maar goed, het hoeft nu toch niet neer te komen op wat ik vind versus "jullie"?
En Pammie, ik geef mijn kind geen lel, maar een tik op de vingers of op d'r kont. Dat voelt toch anders denk ik.
TO, denk je dat je nog vaker gaat duwen of knijpen? Ben je daar echt bang voor?
En aangezien ik ook veel soms kinderen best wel eens minder opgevoed vind (en wel eens denk dat sommige ouders betere grenzen moeten aangeven, omdat een ouder daarmee aangeeft dat het wél wat uitmaakt wat het kind doet) ben ik blij dat ik nu op deze wijze mijn opvoeding kan uitdragen. Met uitleg en begrip voor buien, maar ook met grenzen. Nou ja, euh, dat klinkt alsof ik mezelf en mijn opvoeding nogal geweldig vind. Maar goed, hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel.
Maar goed, het hoeft nu toch niet neer te komen op wat ik vind versus "jullie"?
En Pammie, ik geef mijn kind geen lel, maar een tik op de vingers of op d'r kont. Dat voelt toch anders denk ik.
TO, denk je dat je nog vaker gaat duwen of knijpen? Ben je daar echt bang voor?
anoniem_3473 wijzigde dit bericht op 06-03-2009 23:50
Reden: betere uitleg geven
Reden: betere uitleg geven
% gewijzigd
zaterdag 7 maart 2009 om 01:47
quote:intiem schreef op 06 maart 2009 @ 22:52:
Zwieber, ik deel je mening gewoonweg niet. Tot een kleine paar decennia geleden werd een corrigerende tik als algemeen geaccepteerd gezien, zelfs binnen scholen.
De doodstraf was ook heel normaal in de vorige eeuw, en het feit dat vrouwen niet mochten stemmen eveneens. Kom op zeg dit is een argument van lik-me-het-vestje. "corrigerende" tikken bestaan niet, er is aangetoond dat ze niet werken en kinderen angstig maken. het is een uiting van controleverlies. Voor een klein kind is het bijzonder angstig als een volwassene zichzelf niet onder controle heeft.Als je nu bij een peuter moet slaan om je overwicht te doen gelden, wat ga je dan doen bij dat lagere schoolkind of die puber straks?
Nu ben ik blij dat het binnen het onderwijs is afgeschaft. Maar ik vind wel dat er een soort ouder/kind kloof is en dat kinderen niet op alle wijzen hetzelfde als volwassenen benadert hoeven worden. Bij volwassenen ga je over het algemeen van redelijkheid uit en dat is bij jonge kinderen nog niet altijd te verwachten. Een kleine tik kan ze wat dat betreft prima bij de les roepen. Net als een kat krabt als je het pijn doet of een mes waarmee je je snijdt als je ermee gaat lopen zwaaien.
Een tik? wat is er mis met NEE zeggen? Als jij niet overtuigend nee kan zeggen en je hebt fysiek geweld nodig om een kind terecht te wijzen is er echt iets mis met de wijze waarop jij "je grenzen' aangeeft.
Dus wat jij ziet als falen, zie ik niet als falen. En om die reden zal ik TO ook niet zeggen dat ze superfout bezig is.
Natuurlijk is het falen, het is absoluut contraproductief, en Intiem dat weet jij heel goed, ik kan met nog een topic herinneren dat jij hierover hebt geopend ooit. Machteloosheid en ambivalente gevoelen t.o.v het kind speelden bij jou een grotere rol dan de drang tot corrigeren.
Hoe wil jij je kind duidelijk maken dat het geen andere kinderen/ dieren/ mensen mag slaan als jij fysieke intimidatie nodig hebt om iemand terecht te wijzen?
Opvoeden is voordoen!
Zwieber, ik deel je mening gewoonweg niet. Tot een kleine paar decennia geleden werd een corrigerende tik als algemeen geaccepteerd gezien, zelfs binnen scholen.
De doodstraf was ook heel normaal in de vorige eeuw, en het feit dat vrouwen niet mochten stemmen eveneens. Kom op zeg dit is een argument van lik-me-het-vestje. "corrigerende" tikken bestaan niet, er is aangetoond dat ze niet werken en kinderen angstig maken. het is een uiting van controleverlies. Voor een klein kind is het bijzonder angstig als een volwassene zichzelf niet onder controle heeft.Als je nu bij een peuter moet slaan om je overwicht te doen gelden, wat ga je dan doen bij dat lagere schoolkind of die puber straks?
Nu ben ik blij dat het binnen het onderwijs is afgeschaft. Maar ik vind wel dat er een soort ouder/kind kloof is en dat kinderen niet op alle wijzen hetzelfde als volwassenen benadert hoeven worden. Bij volwassenen ga je over het algemeen van redelijkheid uit en dat is bij jonge kinderen nog niet altijd te verwachten. Een kleine tik kan ze wat dat betreft prima bij de les roepen. Net als een kat krabt als je het pijn doet of een mes waarmee je je snijdt als je ermee gaat lopen zwaaien.
Een tik? wat is er mis met NEE zeggen? Als jij niet overtuigend nee kan zeggen en je hebt fysiek geweld nodig om een kind terecht te wijzen is er echt iets mis met de wijze waarop jij "je grenzen' aangeeft.
Dus wat jij ziet als falen, zie ik niet als falen. En om die reden zal ik TO ook niet zeggen dat ze superfout bezig is.
Natuurlijk is het falen, het is absoluut contraproductief, en Intiem dat weet jij heel goed, ik kan met nog een topic herinneren dat jij hierover hebt geopend ooit. Machteloosheid en ambivalente gevoelen t.o.v het kind speelden bij jou een grotere rol dan de drang tot corrigeren.
Hoe wil jij je kind duidelijk maken dat het geen andere kinderen/ dieren/ mensen mag slaan als jij fysieke intimidatie nodig hebt om iemand terecht te wijzen?
Opvoeden is voordoen!
