relatie uit

Hier gaat het ook redelijk. Ik heb inmiddels alles weggegooid van beide mannen en afstand genomen van al het contact (he he eindelijk haha) Dat geeft wel wat rust, ik merk ook dat alle spanning en stress er nu uitkomt (lage weerstand en veel moe) wat ik maar een beetje toelaat want zo gek is het niet na een jaar van veel ellende.

Vind het alleen nog wel erg moeilijk om te dealen met het feit dat ik nu echt weer alleen ben. Het overvalt me vaak als ik alleen mijn bed instap om te gaan slapen of wakker wordt. En mijn telefoon blijft nu stil, geen speciaal iemand die eens aan mij denkt en waar ik alles mee kan delen. De weekenden duren lang en mijn gedachten gaan toch vaak de kant op van "heb ik de boot gemist?" "Ik ben 30, de tijd begint wel te dringen als ik een kindje wil" "waarom lukt het mij niet om een leuk iemand te vinden" blablabla, het is doodvermoeiend

Dus ik ben er nog niet, maar de scherpe pijn is er wel vanaf. Nu nog net wat meer loslaten en accepteren dat mijn leven nu is zoals het is.

Een moeilijke situatie met 2 mannen. Het wordt iets te herkenbaar dus weer weggehaald.

Girl ubdiscovered, je bent goed bezig. En je twijfels zijn normaal, die heb ik ook. Ik ben ook 30, en al 20 jaar lang is mijn grootste droom om mama te worden.
Eerst wat andere dingen in orde brengen in mijn leven, maar ik denk dat ik me binnenkort toch eens ga informeren om er alleen aan te beginnen.
Ik wil heel graag een lieve man in mijn leven, maar zonder kind kan ik mij toch geen toekomst voorstellen. Dus dan neem ik zelf wel het heft in handen.

Callie_15 schreef: ↑

16-06-2018 12:15

Girl ubdiscovered, je bent goed bezig. En je twijfels zijn normaal, die heb ik ook. Ik ben ook 30, en al 20 jaar lang is mijn grootste droom om mama te worden.
Eerst wat andere dingen in orde brengen in mijn leven, maar ik denk dat ik me binnenkort toch eens ga informeren om er alleen aan te beginnen.
Ik wil heel graag een lieve man in mijn leven, maar zonder kind kan ik mij toch geen toekomst voorstellen. Dus dan neem ik zelf wel het heft in handen.

Ik heb precies hetzelfde en heb ook al wat informatie opgezocht over vrouwen die dit traject alleen doen. Maar net zoals jij moet ik ook eerst bepaalde dingen beter op de rit krijgen in mijn leven. Mocht ik toch alleen voor een kindje gaan wil ik wel een dergelijke basis kunnen bieden en zelf ook stevig in mijn schoenen staan.

Maar liever natuurlijk met een lieve man (en papa) Alleen soms verlies ik een beetje de hoop dat dat voor mij is weggelegd en kinderloos is niet hoe ik mijn toekomst voor me zie.

Wat betreft jouw vrijgezellen mannen. Ik zou toch echt eerlijk zijn tegen die 2de man. Hij klinkt heel erg opdringerig en het lijkt me niet dat je daar op zit te wachten?! Zeg dat gewoon tegen hem, wees duidelijk dat hij teveel van je vraagt en dat je dit onrust geeft.

Ik weet het, ik moet duidelijk zijn naar hem. Ik dacht dat ik dat was, maar blijkbaar toch niet duidelijk genoeg.

Ingewikkelde situatie, weggehaald wegens herkenbaarheid

Ik kan mij ook bij dit topic aansluiten. Zijn gevoel is weg, ook al vind ie het leuk om samen te zijn is dat niet genoeg. Het voelt zo kut en mijn hart is gebroken. Vooral omdat ik weet dat het voor hem ook kut is maar ook een opluchting is.. Helaas ben ik toch degene die het meest gekwetst is.

Hee dames, ik heb even wat pagina's gelezen van dit topic. Er zitten hier volgens mij een hoop slimme vrouwen, in verschillende stappen van het proces die het verwerken van een relatiebreuk heet.

Mijn relatie is ook uit sinds 1,5 week, ik ben echter zelf degene geweest die de relatie heeft beeindigd (daar heb ik een topic over geopend). Dat was niet makkelijk, ik heb er ook last van, maar het voelt wel als de goede keuze. Mijn ex zit nu enorm in de put, en zegt dat de breuk volkomen onverwachts voor hem kwam. Ik had hem een paar dagen van te voren aangegeven dat ik twijfelde, na een periode waarin we een aantal hele heftige ruzies hadden, onder andere tijdens een vakantie. Er knapte toen iets bij me, wat al langer in me sluimerde: dit ga ik niet meer trekken. De ruzies zijn te heftig en in de relatie is te weinig wat ik nodig heb.

Maargoed, nu is hij dus boos op me. En niet zo'n beetje ook. Op andere momenten is hij in paniek, of juist mij ook missende (denk ik). Ik vraag jullie advies omdat ik denk dat sommigen van jullie in 'zijn schoenen' staan of gestaan hebben. Hoewel ik echt heb geprobeerd te handelen naar eer en geweten, zal hij zich niet minder genaaid voelen door mij dan sommigen van jullie die zijn verlaten door hun ex.

Ons laatste gesprek was een vervelend gesprek. Ik wilde praten over de twijfels, maar voelde me niet gehoord. Hij stond niet open voor een kwetsbaar gesprek. Ik heb de relatie toen verbroken, hij liep hoofdschuddend de deur uit. Daarna niet meer gezien. We zouden elkaar na een aantal dagen zien om het uit te praten, maar dat was uiteraard nog veel te vroeg, te veel emoties. Daarna heeft hij een aantal keer contact gezocht, via app en bellen, omdat hij stante pede toch in gesprek wilde een dag later. Dit heb ik afgehouden, want voor mij voelde het niet goed om hem in die woede en paniek weer op te zoeken. Dat is juist ook waarvan ik afstand heb genomen.

Meestal doet hij boos tegen me, maar draait hij snel bij. Ik weet ook hoe hij is. De boosheid is onmacht en ik begrijp dat dat er veel is nu, in deze situatie. Afgelopen week dus nogmaals besloten het eventuele gesprek over het weekend heen te tillen. Ik geef hem hierin de regie en geef mijn grenzen aan, maar ben ook rustig en aardig.

Nu het volgende:
- Denken jullie dat het voor hem daadwerkelijk helpend kan zijn om zijn vragen aan mij te stellen, of herkennen jullie dit als valkuil? Ik sta er voor open maar het kan natuurlijk ook gewoon een nog ingewikkeldere voortzetting worden van een niet constructief gesprek wat we al hadden.
- Ik heb een brief aan hem geschreven. echt een liefdevolle brief, met uitleg hoe de breuk voor mij tot stand is gekomen, wat daar aan heeft bijgedragen, en ook: hoe ik zie wat hij wel gedaan heeft. Dat ik dat waardeer, maar dat het gewoon niet bij elkaar past. Hoe zouden jullie het vinden om zoiets te ontvangen? Fijn, of liever niet?
- Hij heeft psychische klachten, waar hij meestal over in ontkenning is (maar soms niet). Die liggen deels ook ten grondslag aan onze breuk. Vinden jullie dat je zoiets mag terugkoppelen? Ik zou dat echt doen uit oprechte zorg. Hij zit zo vast in zijn vermijding. En ik denk: je gaat de breuk nooit begrijpen als je dit blijft wegstoppen. Aan de andere kant is het ook mijn zaak niet, en wil ik hem niet verder de put in trappen.

Ik ben ooit ook wel eens heartbroken geweest, heb me toen erg aan mijn vriendje vastgeklampt, het was echt een vreselijk langdurig proces vol ontkenning etc etc.
Toch lukt het me niet goed om me in hem in te leven. Ik ben heel benieuwd wat jullie ervaringen me hier over kunnen vertellen.

anoniem83613 schreef: ↑

16-06-2018 19:20

Ik kan mij ook bij dit topic aansluiten. Zijn gevoel is weg, ook al vind ie het leuk om samen te zijn is dat niet genoeg. Het voelt zo kut en mijn hart is gebroken. Vooral omdat ik weet dat het voor hem ook kut is maar ook een opluchting is.. Helaas ben ik toch degene die het meest gekwetst is.

Ach wat kut ik weet hoe het voelt als je hart wordt gebroken, als de grond onder je voeten weggeslagen wordt. Hoe lang waren jullie samen?

Bij mij is het inmiddels bijna een maand uit. Ik worstel me er doorheen, voel me van tijd tot tijd nog diep ongelukkig en heb af en toe nog steeds extreme huilbuien. Ex van de week gezien, die was ook erg emotioneel, maar duidelijk. Nog steeds besef ik me beter en beter wat er mis is gegaan, van mijn kant, maar ook zijn kant. Ik heb een moeilijke tijd gehad hiervoor al, en daar niet altijd even constructief mee omgegaan. Niet door gehad dat dit zo op hem drukte. En nu zoveel spijt maar hij gelooft niet dat ik dit kan veranderen. En dat maakt het nu zo lastig om te accepteren, en dat lukt dus ook niet..

DoraDoor schreef: ↑

17-06-2018 00:06

Ach wat kut ik weet hoe het voelt als je hart wordt gebroken, als de grond onder je voeten weggeslagen wordt. Hoe lang waren jullie samen?

Bij mij is het inmiddels bijna een maand uit. Ik worstel me er doorheen, voel me van tijd tot tijd nog diep ongelukkig en heb af en toe nog steeds extreme huilbuien. Ex van de week gezien, die was ook erg emotioneel, maar duidelijk. Nog steeds besef ik me beter en beter wat er mis is gegaan, van mijn kant, maar ook zijn kant. Ik heb een moeilijke tijd gehad hiervoor al, en daar niet altijd even constructief mee omgegaan. Niet door gehad dat dit zo op hem drukte. En nu zoveel spijt maar hij gelooft niet dat ik dit kan veranderen. En dat maakt het nu zo lastig om te accepteren, en dat lukt dus ook niet..

Gisteravond is die langsgekomen dat hij toch nog wil proberen en dat we nu volgende week iets leuks gaan doen. We zijn nu 8 maanden samen maar ik kan niet opeens zorgen dat zijn gevoel terugkomt. Werden beide emotioneel en weten het gewoon niet. Hij weet niet of wij dezelfde toekomst plannen hebben en zit niet lekker in zijn vel op dit moment en twijfelt over alles

Callie_15 schreef: ↑

16-06-2018 12:09

Het ging al een tijdje goed met mij, maar nu heb ik toch er gevoel op een dipje af te stevenen. Deze keer niet door ex, maar door een andere man.

De laatste weken ben ik al een paar keer op stap geweest met twee vrijgezellen. Een waar ik wel een boon voor heb, en ook fijne gesprekken mee kan hebben, zowel via app als in real life. We kunnen over alles praten, en we respecteren elkaars mening. Soms heb ik het gevoel dat we wel bij elkaar zouden passen, maar ik hou de boot wat af, teveel schrik om opnieuw gekwetst te worden. Mijn hart heeft nog wat tijd nodig om aan te sterken.
Man 2 is een ander verhaal. Ik kan met hem praten, maar alleen over serieuze dingen. En nu, na een aantal weken na elkaar hem te hebben gezien heb ik echt geen nood om hem de komende dagen/weken opnieuw te zien. Hij is te serieus, hij komt te dicht (terwijl man 1 veel dichter komt en in daar geen probleem mee heb).
Ik had een drukke week op het werk deze week, bij thuiskomst wilde ik vooral alleen zijn, geen lange gesprekken, geen avondlange app-sessie, gewoon alleen ik.
Man 1 snapt dat, onze gesprekken lopen dan ook vooral tijdens het weekend. Man 2 daarentegen snapt dat precies niet. Als in niet snel genoeg antwoord komen er een hoop vraagtekens achteraan. En dan heb ik kortsluiting in mijn hoofd. Want ik vind man2 niet leuk genoeg om hele dagen mee te spreken, maar hoe maak je dat duidelijk aan iemand?
Vandaag werd ik wakker met al 2 sms'en van hem. De eerste waarin hij zegt dat hij mij graag heeft, een tweede met de vraag waarom ik niet antwoord. Nog meer kortsluiting dus, want ik heb hem niet graag, toch niet op dezelfde manier als hij mij. En als hij dan opdringerig gaat doen, dan ga ik mij nog veel maar afsluiten.
Ik weet eventjes niet hoe ik hierop moet reageren. Ik denk dat ik straks maar eens een vriendin opbel, in de hoop dat zij mij wat goede raad kan geven.

Callie echt je grenzen aangeven aan meneer nummer 2, hij gaat echt over je grenzen heen met zijn opdringerige gedrag, en je bent duidelijk niet op die manier geïnteresseerd in hem dus afkappen, anders wordt het een zooitje.

En wat bedoel je dat je die andere meneer dan ook moet afkappen, hoe zit dat dan qua die vriendschap tussen meneer 1 en 2?

Waarom blijft het gemis zo hangen? We zijn al maanden verder maar dat blijft. Hij die op een dag verdween uit mijn leven en nooit meer terug keek. Zo gek om nooit meer iets te horen of iets te zien. Heel dubbel

anoniem83613 schreef: ↑

17-06-2018 11:09

Gisteravond is die langsgekomen dat hij toch nog wil proberen en dat we nu volgende week iets leuks gaan doen. We zijn nu 8 maanden samen maar ik kan niet opeens zorgen dat zijn gevoel terugkomt. Werden beide emotioneel en weten het gewoon niet. Hij weet niet of wij dezelfde toekomst plannen hebben en zit niet lekker in zijn vel op dit moment en twijfelt over alles

Ik zou echt oppassen dat dit geen emotionele rollercoaster gaat worden voor jou, hij heeft al twijfels na 8 maanden maakt het uit en komt er weer op terug.

Pas op dat je geen jojo wordt van zijn emoties.

Sjaantje37 schreef: ↑

17-06-2018 11:32

Ik zou echt oppassen dat dit geen emotionele rollercoaster gaat worden voor jou, hij heeft al twijfels na 8 maanden maakt het uit en komt er weer op terug.

Pas op dat je geen jojo wordt van zijn emoties.

Hij heeft het officieel nooit echt uitgemaakt maar gezegd dat het misschien wel beter voor ons beide is. Toen we elkaar zagen is die toch beetje erop teruggekomen. Ik vraag me ook af of dat gevoel ooit kan terugkomen? Wat zouden jullie doen? Ik vind het nog te lastig om hem los te laten

Sjaantje37 schreef: ↑

17-06-2018 11:29

Callie echt je grenzen aangeven aan meneer nummer 2, hij gaat echt over je grenzen heen met zijn opdringerige gedrag, en je bent duidelijk niet op die manier geïnteresseerd in hem dus afkappen, anders wordt het een zooitje.

En wat bedoel je dat je die andere meneer dan ook moet afkappen, hoe zit dat dan qua die vriendschap tussen meneer 1 en 2?

Gewoon, het zijn vrienden. De laatste tijd zijn we regelmatig met z’n 3 op stap geweest. Was altijd erg fijn, vooral vanwege meneer 1 dan ... Die uitstapjes kan ik nu wel weer vergeten, ik ga echt niet op stap met iemand die te dicht komt, daar heb ik geen deugd van. Dus ook afstand naar meneer 1 toe, spijtig genoeg.

Ach, mijn fout, ik heb hem te dicht laten komen. Nu alleen nog een vriendelijke manier om hem weer af te wimpelen.

Deze situatie is echt niet goed voor mij. Ben me alweer het ganse weekend aan het opsluiten. Plannen gecanceld vanwege meneer 2 en ook ex. En ex die weer de hele tijd door mijn hoofd spookt, terwijl dat de laatste weken echt gewoon goed ging.

Ik blijf wel alleen, dat is emotioneel veel gemakkelijker om te dragen.

Callie_15 schreef: ↑

17-06-2018 17:40

Deze situatie is echt niet goed voor mij. Ben me alweer het ganse weekend aan het opsluiten. Plannen gecanceld vanwege meneer 2 en ook ex. En ex die weer de hele tijd door mijn hoofd spookt, terwijl dat de laatste weken echt gewoon goed ging.

Ik blijf wel alleen, dat is emotioneel veel gemakkelijker om te dragen.

Lieve Callie, ik denk dat je er gewoon nog niet klaar voor bent. Als je alles van je ex goed verwerkt hebt dan zou nieuw contact met iemand ook niet emotioneel zo zwaar moeten zijn. Gun jezelf meer tijd en doe vooral geen dingen waar jij je eigen niet prettig bij voelt. Je komt er echt wel, en als de tijd daar is zul je dat van binnen ook merken. Dan is die onrust er niet, en dan voelt het ook allemaal wat minder heftig

anoniem83613 schreef: ↑

17-06-2018 12:38

Hij heeft het officieel nooit echt uitgemaakt maar gezegd dat het misschien wel beter voor ons beide is. Toen we elkaar zagen is die toch beetje erop teruggekomen. Ik vraag me ook af of dat gevoel ooit kan terugkomen? Wat zouden jullie doen? Ik vind het nog te lastig om hem los te laten

Ik zou het allemaal wat meer tijd en rust gunnen. Even geen dingen ondernemen met elkaar en elkaar de kans geven om tot rust te komen, elkaar te missen en te ontdekken wat jullie nu echt willen. Dat heen en weer getrek heeft echt niemand wat aan en dat gaat jou uiteindelijk emotioneel opbreken.

Girl_Undiscovered schreef: ↑

17-06-2018 20:39

Ik zou het allemaal wat meer tijd en rust gunnen. Even geen dingen ondernemen met elkaar en elkaar de kans geven om tot rust te komen, elkaar te missen en te ontdekken wat jullie nu echt willen. Dat heen en weer getrek heeft echt niemand wat aan en dat gaat jou uiteindelijk emotioneel opbreken.

Hij wilde graag vrijdag wat leuks doen en we gaan nu deze week ook veel moeite steken in het appen en in alles ( ik ben tot vrijdag in een andere stad door mijn studie). En dan kijken we weer verder. Wat zijn relaties toch een gedoe. Hij zit gewoon niet goed in zijn vel en ik vraag mij af of dit de gehele oorzaak is van het missen van zijn gevoel en geen zin hebben om af te spreken.

Girl_Undiscovered schreef: ↑

17-06-2018 20:36

Lieve Callie, ik denk dat je er gewoon nog niet klaar voor bent. Als je alles van je ex goed verwerkt hebt dan zou nieuw contact met iemand ook niet emotioneel zo zwaar moeten zijn. Gun jezelf meer tijd en doe vooral geen dingen waar jij je eigen niet prettig bij voelt. Je komt er echt wel, en als de tijd daar is zul je dat van binnen ook merken. Dan is die onrust er niet, en dan voelt het ook allemaal wat minder heftig

Je zal wel gelijk hebben. Die vreselijke hartkloppingen zijn terug. En ik vind het weer verschrikkelijk om alleen te zijn.
Ik wil gewoon dat het over is. Het ging zo goed met mij, ik was al maanden niet meer zo gelukkig geweest. En dan komt er 1 man te dicht en valt alles weer in duigen in elkaar.

Callie, wat een ingewikkelde situatie. Mr 2 komt duidelijk achter je aan, Mr 1 ook? Weten ze dat dan van elkaar? Moeilijk als ze zo close zijn. Want blijkbaar is het onmogelijk om met 1 uit te gaan zonder 2?
Hoe moeilijk het ook is, wees duidelijk tegen 2. Aangezien hij ook persoonlijke appjes stuurt kan dat best ook wel via app als je het niet graag in zijn gezicht zegt.
En hoe het dan verder moet met 1 dat ligt aan hem. Jij hoeft daarom geen afstand te nemen. Hij moet beslissen hoe hij omgaat met de situatie.

groningen001 schreef: ↑

16-06-2018 20:38

Maargoed, nu is hij dus boos op me. En niet zo'n beetje ook. Op andere momenten is hij in paniek, of juist mij ook missende (denk ik). Ik vraag jullie advies omdat ik denk dat sommigen van jullie in 'zijn schoenen' staan of gestaan hebben. Hoewel ik echt heb geprobeerd te handelen naar eer en geweten, zal hij zich niet minder genaaid voelen door mij dan sommigen van jullie die zijn verlaten door hun ex.

Klinkt alsof hij netjes gaat door de fasen volgens Kübler-Ross

Is niets vreemds aan.

Hadewychh schreef: ↑

18-06-2018 08:55

Callie, wat een ingewikkelde situatie. Mr 2 komt duidelijk achter je aan, Mr 1 ook? Weten ze dat dan van elkaar? Moeilijk als ze zo close zijn. Want blijkbaar is het onmogelijk om met 1 uit te gaan zonder 2?
Hoe moeilijk het ook is, wees duidelijk tegen 2. Aangezien hij ook persoonlijke appjes stuurt kan dat best ook wel via app als je het niet graag in zijn gezicht zegt.
En hoe het dan verder moet met 1 dat ligt aan hem. Jij hoeft daarom geen afstand te nemen. Hij moet beslissen hoe hij omgaat met de situatie.

Callie als je zegt zo gelukkig te zijn geweest de afgelopen maanden zou ik afstand nemen van beide mannen. Klinkt super ingewikkeld en dat moet jij jezelf niet aandoen.

Dikke knuffel!

Hier is het ook uit. Ik zat niet goed in mijn vel, te laat actie ondernomen (te laat erkend) en hij is weg. Geen ruzies, niks. Ben er kapot van.

Sjaantje37 schreef: ↑

18-06-2018 10:52

Callie als je zegt zo gelukkig te zijn geweest de afgelopen maanden zou ik afstand nemen van beide mannen. Klinkt super ingewikkeld en dat moet jij jezelf niet aandoen.

Dikke knuffel!

Je hebt gelijk!