Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
maandag 16 maart 2009 om 17:25
maandag 16 maart 2009 om 17:45
Wel raar eigenlijk dat er daarna nog meer wachttijden zijn: ze weten toch dat je er min of meer aan komt voor behandeling, had me logischer geleken dat je al aangemeld bent, en wanneer de diagnose anders uitviel, er ineens een plek voor iemand anders vrij is....
Misschien dat je al wel een start kan maken door individuele gesprekken te blijven houden?
Misschien dat je al wel een start kan maken door individuele gesprekken te blijven houden?
maandag 16 maart 2009 om 17:58
Ik snap 'mijn' PsyQ ook niet helemaal. Volgens mij mogen ze er wel eens een organisatiedeskundige op loslaten.
Wachttijd voor eerste adhd-groep is iets van 3 of vier weken hoorde ik aan de telefoon. Maar misschien valt het uiteindelijk wel weer mee. En hopelijk is er idd eerder plek bij een coach. Ik wil echt zo graag gewoon snel concrete hulp zodat mijn studie niet nóg verder ontspoort (31 augustus is voor mij ook nog deadline voor prestatiebeurs).
Wachttijd voor eerste adhd-groep is iets van 3 of vier weken hoorde ik aan de telefoon. Maar misschien valt het uiteindelijk wel weer mee. En hopelijk is er idd eerder plek bij een coach. Ik wil echt zo graag gewoon snel concrete hulp zodat mijn studie niet nóg verder ontspoort (31 augustus is voor mij ook nog deadline voor prestatiebeurs).
maandag 16 maart 2009 om 22:18
Hoi
Die eerste ADHDgroep bij PsyQ heet introductiegroep(duurt 4 weken)Dan volgt die vaardigheidstraining (8weken) en dan de doelengroep voor onbepaalde tijd.Maar nu las ik ook weer over andere groepen/trainingen voor ADHD hoor dus misschien wordt een gedeelte standaart en eenh gedeelte individueelgericht bekeken?Bij die introductie groep word er voornamelijk kennisgemaakt met ADHD en de medicatie mogelijkheden.Bij die vaardigheidstraining leer je bijv. omgaan met een agenda en nog wat praktische zaken is mij verteld.
ADHD en PTSS hebben inderdaad de concentratie problemen gemeen maar PTSS is echt als gevolg van een bepaalde gebeurtenis(trauma) waardoor je in je dagelijks leven nog klachten hebt als vermijdingsgedrag,heftige stemmingswisselingen,slaapproblemen met name het hebben van nachtmerries..Maar de klachten hangen samen met hetgeen je hebt meegemaakt.Bij ADHD gaan ze ervanuit dat het met je reseptoren in je hersenen temaken heeft waardoor je informatie huishouding in je hersenen anders verloopt dan de gemiddelde persoon.
Bedankt voor de melatonine tip,ik zal hem onthouden.Ik ben hard aan het nadenken of ik een ander onderwerp kan bedenken om aan tewerken dan nachtmerries maar ik loop vast..
Over die boeken kan ik zeggen dat ik je bent er een of je kent er een heb gelezen en aandacht een kopzorg.En op de site hersenstorm en ik ben een tijdje lid geweest van Impuls heb ik veel gelezen.Bij de bib was niemand tevinden op die afdeling dus ben niet veel verder gekomen.
Ik kom misschien wat onduidelijk over maar ik voel me niet zolekker vandaar .Heb ook net gehoord dat een bekende is overleden en ben daarvan onder de indruk
Die eerste ADHDgroep bij PsyQ heet introductiegroep(duurt 4 weken)Dan volgt die vaardigheidstraining (8weken) en dan de doelengroep voor onbepaalde tijd.Maar nu las ik ook weer over andere groepen/trainingen voor ADHD hoor dus misschien wordt een gedeelte standaart en eenh gedeelte individueelgericht bekeken?Bij die introductie groep word er voornamelijk kennisgemaakt met ADHD en de medicatie mogelijkheden.Bij die vaardigheidstraining leer je bijv. omgaan met een agenda en nog wat praktische zaken is mij verteld.
ADHD en PTSS hebben inderdaad de concentratie problemen gemeen maar PTSS is echt als gevolg van een bepaalde gebeurtenis(trauma) waardoor je in je dagelijks leven nog klachten hebt als vermijdingsgedrag,heftige stemmingswisselingen,slaapproblemen met name het hebben van nachtmerries..Maar de klachten hangen samen met hetgeen je hebt meegemaakt.Bij ADHD gaan ze ervanuit dat het met je reseptoren in je hersenen temaken heeft waardoor je informatie huishouding in je hersenen anders verloopt dan de gemiddelde persoon.
Bedankt voor de melatonine tip,ik zal hem onthouden.Ik ben hard aan het nadenken of ik een ander onderwerp kan bedenken om aan tewerken dan nachtmerries maar ik loop vast..
Over die boeken kan ik zeggen dat ik je bent er een of je kent er een heb gelezen en aandacht een kopzorg.En op de site hersenstorm en ik ben een tijdje lid geweest van Impuls heb ik veel gelezen.Bij de bib was niemand tevinden op die afdeling dus ben niet veel verder gekomen.
Ik kom misschien wat onduidelijk over maar ik voel me niet zolekker vandaar .Heb ook net gehoord dat een bekende is overleden en ben daarvan onder de indruk
dinsdag 17 maart 2009 om 11:03
Dan denk ik dat je qua boeken al een heel eind bent, sponge, zelf heb ik wel andere boeken gevonden, maar daar had ik niet zoveel aan.
Weet je trouwens welk trauma er bij jou de PTSS oproept? Misschien dat je met het trauma zelf iets kan doen mbt verwerken? Of is dat nog te hoog gegrepen?
Balen phien, denk je dat je het wel gaat redden met je scriptie? Want dit houdt dus in dat je eigenlijk in juli moet afstuderen.
Studeer je trouwens al volgens het ba/ma systeem? Mocht het afstuderen nl. niet optijd lukken, dan kan je opgeven dat je je ba al wel hebt gehaald, waardoor je de eerste drie jaar wel als beurs gaat ontvangen. Zit je wel de het vierde jaar + wat je er evt. hebt bijgeleend, wat je terug moet betalen, maar dat is vast minder dan alles, wanneer je het niet haalt. Niet dat ik je nu aan een uitstel excuus wil helpen, maar toen ik hier achter kwam, haalde dat de druk bij mij er wel iets vanaf.
Weet je trouwens welk trauma er bij jou de PTSS oproept? Misschien dat je met het trauma zelf iets kan doen mbt verwerken? Of is dat nog te hoog gegrepen?
Balen phien, denk je dat je het wel gaat redden met je scriptie? Want dit houdt dus in dat je eigenlijk in juli moet afstuderen.
Studeer je trouwens al volgens het ba/ma systeem? Mocht het afstuderen nl. niet optijd lukken, dan kan je opgeven dat je je ba al wel hebt gehaald, waardoor je de eerste drie jaar wel als beurs gaat ontvangen. Zit je wel de het vierde jaar + wat je er evt. hebt bijgeleend, wat je terug moet betalen, maar dat is vast minder dan alles, wanneer je het niet haalt. Niet dat ik je nu aan een uitstel excuus wil helpen, maar toen ik hier achter kwam, haalde dat de druk bij mij er wel iets vanaf.
dinsdag 17 maart 2009 om 11:17
Sponge wat naar van dat overlijden en dat je je niet zo helder voelt. (In je schrijfstijl zag ik het trouwens niet terug dus maak je daar maar geen zorgen om )
Dank je ook voor je uitleg over ptss en adhd!
Met studie gaat het slecht in de zin dat ik tiendejaars ben én voor 31 augustus nog een afstudeerscriptie moet afronden, anders zal ik prestatiebeurs moeten terugbetalen. En ik heb nu al een studieschuld van een halve ton. Voor die scriptie staat 5 mnd, dat is ook de tijd die ik heb, maar ondertussen is het al jaren zo dat het me niet lukt op meer dan half tempo te studeren. Toen ik 5 mnd geleden naar PsyQ stapte hoopte ik dat ik met hun begeleiding/hulp m'n deadline misschien nog zou kunnen halen. Onderhand wordt het nu wel erg krap.
En ik word steeds somberder. Er zijn gewoon zo vaak dingen mis gegaan, met studie, met baantjes. Altijd maar weer aan docenten vragen of ze voor mij een bijzondere regeling konden treffen zodat ik de ene helft van m'n vakken tenminste kan halen; steeds maar weer moeten melden dat ik het met de andere helft van m'n vakken niet red.
Bijbaantjes heb ik wel gehad maar dan kreeg ik met m'n studie nog minder voor elkaar en dat moet ik nu niet hebben. Ben daarom financieel afhankelijk van m'n vriend. En dat vind ik weer extra onprettig omdat we vaak best veel ruzie hebben, alhoewel het de afgelopen week weer wat beter gaat nadat we een paar nieuwe afspraken hebben gemaakt. Het voelt onvrij om niet in m'n eigen levensonderhoud te kunnen voorzien.
Ik word ook steeds onzekerder over mezelf en over de toekomst en krijg er steeds minder vertrouwen in dat er uberhaupt een oplossing voor me is. Ik heb vanaf m'n 12e gehoord dat problemen voortkwamen uit depressie, maar zo somber was ik niet (toen nog niet) en ook als ik prima in m'n vel zat was m'n werktempo belabberd. Later kreeg ik weer te horen dat de oorzaak lag in angstklachten, maar die zijn nu al weer 2 jr weg en de problemen blijven gewoon. Ik hoop gewoon heel erg dat adhd 'het' dan wel is en dat het me met de begeleiding die ik bij PsyQ krijg snel gaat lukken om wat te verbeteren aan de hele situatie.
Verder kom ik m'n dagen wel door hoor, ik blijf ook gewoon hard werken, veel sporten, gezond eten, zo nu en dan eens bijkletsen met vrienden, etc. zodat ik niet écht in de somberheid wegzak. Maar ik ben langzaamaan wel zo ver dat ik ook mbt adhd-behandeling denk: eerst zien, dan geloven. Voor ik weer valse hoop krijg.
Dus idd, het gaat niet zo goed.
Maar morgen hoor ik bij PsyQ de diagnose, dan weet ik iig welke hulp ze kunnen bieden.
Dank je ook voor je uitleg over ptss en adhd!
Met studie gaat het slecht in de zin dat ik tiendejaars ben én voor 31 augustus nog een afstudeerscriptie moet afronden, anders zal ik prestatiebeurs moeten terugbetalen. En ik heb nu al een studieschuld van een halve ton. Voor die scriptie staat 5 mnd, dat is ook de tijd die ik heb, maar ondertussen is het al jaren zo dat het me niet lukt op meer dan half tempo te studeren. Toen ik 5 mnd geleden naar PsyQ stapte hoopte ik dat ik met hun begeleiding/hulp m'n deadline misschien nog zou kunnen halen. Onderhand wordt het nu wel erg krap.
En ik word steeds somberder. Er zijn gewoon zo vaak dingen mis gegaan, met studie, met baantjes. Altijd maar weer aan docenten vragen of ze voor mij een bijzondere regeling konden treffen zodat ik de ene helft van m'n vakken tenminste kan halen; steeds maar weer moeten melden dat ik het met de andere helft van m'n vakken niet red.
Bijbaantjes heb ik wel gehad maar dan kreeg ik met m'n studie nog minder voor elkaar en dat moet ik nu niet hebben. Ben daarom financieel afhankelijk van m'n vriend. En dat vind ik weer extra onprettig omdat we vaak best veel ruzie hebben, alhoewel het de afgelopen week weer wat beter gaat nadat we een paar nieuwe afspraken hebben gemaakt. Het voelt onvrij om niet in m'n eigen levensonderhoud te kunnen voorzien.
Ik word ook steeds onzekerder over mezelf en over de toekomst en krijg er steeds minder vertrouwen in dat er uberhaupt een oplossing voor me is. Ik heb vanaf m'n 12e gehoord dat problemen voortkwamen uit depressie, maar zo somber was ik niet (toen nog niet) en ook als ik prima in m'n vel zat was m'n werktempo belabberd. Later kreeg ik weer te horen dat de oorzaak lag in angstklachten, maar die zijn nu al weer 2 jr weg en de problemen blijven gewoon. Ik hoop gewoon heel erg dat adhd 'het' dan wel is en dat het me met de begeleiding die ik bij PsyQ krijg snel gaat lukken om wat te verbeteren aan de hele situatie.
Verder kom ik m'n dagen wel door hoor, ik blijf ook gewoon hard werken, veel sporten, gezond eten, zo nu en dan eens bijkletsen met vrienden, etc. zodat ik niet écht in de somberheid wegzak. Maar ik ben langzaamaan wel zo ver dat ik ook mbt adhd-behandeling denk: eerst zien, dan geloven. Voor ik weer valse hoop krijg.
Dus idd, het gaat niet zo goed.
Maar morgen hoor ik bij PsyQ de diagnose, dan weet ik iig welke hulp ze kunnen bieden.
dinsdag 17 maart 2009 om 11:25
quote:deb83 schreef op 17 maart 2009 @ 11:03:
Dan denk ik dat je qua boeken al een heel eind bent, sponge, zelf heb ik wel andere boeken gevonden, maar daar had ik niet zoveel aan.
Weet je trouwens welk trauma er bij jou de PTSS oproept? Misschien dat je met het trauma zelf iets kan doen mbt verwerken? Of is dat nog te hoog gegrepen?
Balen phien, denk je dat je het wel gaat redden met je scriptie? Want dit houdt dus in dat je eigenlijk in juli moet afstuderen.
Studeer je trouwens al volgens het ba/ma systeem? Mocht het afstuderen nl. niet optijd lukken, dan kan je opgeven dat je je ba al wel hebt gehaald, waardoor je de eerste drie jaar wel als beurs gaat ontvangen. Zit je wel de het vierde jaar + wat je er evt. hebt bijgeleend, wat je terug moet betalen, maar dat is vast minder dan alles, wanneer je het niet haalt. Niet dat ik je nu aan een uitstel excuus wil helpen, maar toen ik hier achter kwam, haalde dat de druk bij mij er wel iets vanaf.
Inleverdatum voor laatste versie is 31 augustus, als ik tenminste een docent kan vinden die in de zomer bereikbaar is, maar dat moet wel lukken.
Ja het gaat idd alleen over de Master-beurs. De rest zou kwijtgescholden moeten worden, al doet de IBG dat dan in praktijk pas als je ook je MA afgerond hebt.
En of ik het ga redden... ik weet het gewoon niet. Ik heb het geloof in m'n eigen deadlines een beetje verloren geloof ik. Jarenlang hardleers geweest en van alles beloofd wat ik dan toch weer niet kon waarmaken; langzaamaan is me een beetje de lust vergaan om uberhaupt nog dit soort beloften ('dan en dan heb ik zus en zo af') te doen.
Dan denk ik dat je qua boeken al een heel eind bent, sponge, zelf heb ik wel andere boeken gevonden, maar daar had ik niet zoveel aan.
Weet je trouwens welk trauma er bij jou de PTSS oproept? Misschien dat je met het trauma zelf iets kan doen mbt verwerken? Of is dat nog te hoog gegrepen?
Balen phien, denk je dat je het wel gaat redden met je scriptie? Want dit houdt dus in dat je eigenlijk in juli moet afstuderen.
Studeer je trouwens al volgens het ba/ma systeem? Mocht het afstuderen nl. niet optijd lukken, dan kan je opgeven dat je je ba al wel hebt gehaald, waardoor je de eerste drie jaar wel als beurs gaat ontvangen. Zit je wel de het vierde jaar + wat je er evt. hebt bijgeleend, wat je terug moet betalen, maar dat is vast minder dan alles, wanneer je het niet haalt. Niet dat ik je nu aan een uitstel excuus wil helpen, maar toen ik hier achter kwam, haalde dat de druk bij mij er wel iets vanaf.
Inleverdatum voor laatste versie is 31 augustus, als ik tenminste een docent kan vinden die in de zomer bereikbaar is, maar dat moet wel lukken.
Ja het gaat idd alleen over de Master-beurs. De rest zou kwijtgescholden moeten worden, al doet de IBG dat dan in praktijk pas als je ook je MA afgerond hebt.
En of ik het ga redden... ik weet het gewoon niet. Ik heb het geloof in m'n eigen deadlines een beetje verloren geloof ik. Jarenlang hardleers geweest en van alles beloofd wat ik dan toch weer niet kon waarmaken; langzaamaan is me een beetje de lust vergaan om uberhaupt nog dit soort beloften ('dan en dan heb ik zus en zo af') te doen.
dinsdag 17 maart 2009 om 11:43
Wat bij mij enorm veel druk op de studie zette, was dat ik precies 5 jaar had voor de nieuwe studie waar ik mee begon, waar ook 5 jaar voor staat. Dus dat ik het allemaal precies in de tijd moest doen. Toen ik hoorde dat ik mijn BA ook mag aanmelden, had ik ineens een paar jaar erbij. Nu ja, die moet je dan wel volledig betalen, maar dat lijkt mij niet zo'n probleem aangezien ik iets in de ICT doe, dus daar valt al snel goed te verdienen, dus ik kan zelfs alleen mijn BA doen en dan de Master in deeltijd o.i.d.
Het is dus voor mij een deadline die wat verder weg ligt (ben nu 2e jaars van de nieuwe studie), maar waar ik me al wel goed zorgen om kon maken
Goh sponge, dat vergat ik helemaal: gecondoleerd. Zoiets maakt altijd indruk, dus kan me goed voorstellen dat je er even niet helemaal bij bent.
Het is dus voor mij een deadline die wat verder weg ligt (ben nu 2e jaars van de nieuwe studie), maar waar ik me al wel goed zorgen om kon maken
Goh sponge, dat vergat ik helemaal: gecondoleerd. Zoiets maakt altijd indruk, dus kan me goed voorstellen dat je er even niet helemaal bij bent.
dinsdag 17 maart 2009 om 15:37
Hoi iedereen,
Ik ben al lang niet meer binnen komen vallen, heb gewoon om een voor mij onbekende reden geen tijd/ geen rust meer om achter de computer te gaan zitten...
Wat een verhalen allemaal over diagnoses en behandelingen. Wel heftig al die twijfel e.d. die daar bij komt kijken.
Ik ben deze week op mijn werk weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt... Tijdens intervisie gesproken over de invloed van adhd op mijn werk en mijn leven en omdat er dan best diep door wordt gevraagd is dat best heftig. Er kwam naar voren dat ik wel heel veel eisen aan mezelf stel en dat ik moet uitzoeken of dit wel realistisch is. Iets wat ik al wel vaker te horen heb gekregen, maar vind het heel moeilijk om te accepteren dat mijn grenzen anders liggen door mijn adhd en om mijn eisen bij te stellen.
Verder blijf ik het moeilijk vinden om aan mensen uit te leggen waarom ik 'last' heb van bepaalde dingen... Zo hebben we vorige week een feestje gehouden voor familie vanwege ons nieuwe huis en verjaardagen e.d. Aan het eind van zo'n middag ben ik echt helemaal kapot, zit ik helemaal 'vol'. Mijn ouders vinden het heel moeilijk om dit te begrijpen, want 'ik kan toch ook gewoon uitgaan? En daar is het toch ook druk enzo?' En ik weet gewoon niet hoe ik uit moet leggen dat dat iets heel anders is. En nu is er komend weekend familiefeest. Mijn vriend kan niet mee en dat is voor mij eigenlijk ook een reden om niet te willen gaan. Niet dat ik iets tegen mijn familie heb, het eerste uur vind ik het best leuk vaak, maar ik houd dat gewoon niet zo lang vol. Ik heb dat mijn vader proberen uit te leggen, maar dat vind ik zo moeilijk. Hij vindt dat ik maar moet leren omgaan met dat soort situaties, ik kan die toch niet altijd uit de weg gaan, enz. En dat ik het nog moeilijker vind omdat mijn vriend er niet bij is, die ik anders als 'rustpunt' kan gebruiken, kan mijn vader ook niet echt begrijpen. Want hij vindt dat ik hem of mijn moeder daar ook voor kan gebruiken en is dan gekwetst als ik probeer uit te leggen dat dit anders is...
En dan kom ik weer terecht waar ik altijd terecht kom... Ik wil het graag goed doen voor anderen, wil mijn ouders niet teleurstellen, krijg dan meteen het gevoel dat ik ook maar beter mijn best moet doen, enz. Maar aan de andere kant wil ik ook zo graag leren om mijn eigen grenzen aan te geven, zoveel mogelijk alleen die dingen doen die ik wil en niet alleen maar om andere te plezieren...
Waarom gaat je eigen grens trekken toch altijd bijna samen met dat je dan iemand anders tekort doet?
Vanavond ga ik bij ze eten en dan zal het onderwerp wel uitgebreid aan bod komen. Maarja, ik weet nog steeds niet hoe ik het kan uitleggen en hoe ik dit zo kan oplossen dat iedereen tevreden is.
Zo, dat was meteen weer een heel verhaal, moet hier toch wat vaker komen!
Ik ben al lang niet meer binnen komen vallen, heb gewoon om een voor mij onbekende reden geen tijd/ geen rust meer om achter de computer te gaan zitten...
Wat een verhalen allemaal over diagnoses en behandelingen. Wel heftig al die twijfel e.d. die daar bij komt kijken.
Ik ben deze week op mijn werk weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt... Tijdens intervisie gesproken over de invloed van adhd op mijn werk en mijn leven en omdat er dan best diep door wordt gevraagd is dat best heftig. Er kwam naar voren dat ik wel heel veel eisen aan mezelf stel en dat ik moet uitzoeken of dit wel realistisch is. Iets wat ik al wel vaker te horen heb gekregen, maar vind het heel moeilijk om te accepteren dat mijn grenzen anders liggen door mijn adhd en om mijn eisen bij te stellen.
Verder blijf ik het moeilijk vinden om aan mensen uit te leggen waarom ik 'last' heb van bepaalde dingen... Zo hebben we vorige week een feestje gehouden voor familie vanwege ons nieuwe huis en verjaardagen e.d. Aan het eind van zo'n middag ben ik echt helemaal kapot, zit ik helemaal 'vol'. Mijn ouders vinden het heel moeilijk om dit te begrijpen, want 'ik kan toch ook gewoon uitgaan? En daar is het toch ook druk enzo?' En ik weet gewoon niet hoe ik uit moet leggen dat dat iets heel anders is. En nu is er komend weekend familiefeest. Mijn vriend kan niet mee en dat is voor mij eigenlijk ook een reden om niet te willen gaan. Niet dat ik iets tegen mijn familie heb, het eerste uur vind ik het best leuk vaak, maar ik houd dat gewoon niet zo lang vol. Ik heb dat mijn vader proberen uit te leggen, maar dat vind ik zo moeilijk. Hij vindt dat ik maar moet leren omgaan met dat soort situaties, ik kan die toch niet altijd uit de weg gaan, enz. En dat ik het nog moeilijker vind omdat mijn vriend er niet bij is, die ik anders als 'rustpunt' kan gebruiken, kan mijn vader ook niet echt begrijpen. Want hij vindt dat ik hem of mijn moeder daar ook voor kan gebruiken en is dan gekwetst als ik probeer uit te leggen dat dit anders is...
En dan kom ik weer terecht waar ik altijd terecht kom... Ik wil het graag goed doen voor anderen, wil mijn ouders niet teleurstellen, krijg dan meteen het gevoel dat ik ook maar beter mijn best moet doen, enz. Maar aan de andere kant wil ik ook zo graag leren om mijn eigen grenzen aan te geven, zoveel mogelijk alleen die dingen doen die ik wil en niet alleen maar om andere te plezieren...
Waarom gaat je eigen grens trekken toch altijd bijna samen met dat je dan iemand anders tekort doet?
Vanavond ga ik bij ze eten en dan zal het onderwerp wel uitgebreid aan bod komen. Maarja, ik weet nog steeds niet hoe ik het kan uitleggen en hoe ik dit zo kan oplossen dat iedereen tevreden is.
Zo, dat was meteen weer een heel verhaal, moet hier toch wat vaker komen!
dinsdag 17 maart 2009 om 16:35
moeilijk halve maan, op zich snap ik je wel: er is een groot verschil tussen zelf uitgaan en naar een min of meer verplichte famliebijeenkomst te gaan. Bij mij is duidelijk het verschil dat wanneer ik zelf uitga, het prima is wanneer ik even wegdroom o.i.d. terwijl famliliegesprekken om veel meer aandacht vragen, waardoor je ook veel vermoeider ervan wordt.
Qua rustpunt: ik zou kijken of het lukt om ook bij andere mensen tot rust te komen. Bij mij scheelt het al heel erg veel of ik even op de gang in een een op een gesprek met iemand ben of in de zaal met veel meer herrie om me heen. Ook ga ik vaak automatisch meer drinken, waardoor ik een stuk vaker naar de wc moet, en daar dan net iets langer over doe dan gewoon (dus niet dat het opvalt, maar wel net even een paar seconde meer rust). En, maar dat kan met name wanneer niet iedereen tegelijk komt en je zelf een rijbewijs, jezelf aanbieden als chauffeusse: bij mijn familie komen er veel familie met ov, dus ik bied veel aan om iemand te brengen/halen van het station en heel veel mensen maken daar dankbaar gebruik van.
Bedenk ook: iedereen is van zo'n feest moe en vol, al zal lang niet iedereen dat durven toegeven. Bij sporten/muziek is er niet voor niets een 'derde' helft, dat is ook een manier om je gedachten weer even te verzetten.
en misschien moet je het niet teveel aan iedereen uitleggen waarom je er last van hebt? Jij hebt er last van punt. Als je geen diagnose had gehad, had je er nog steeds last van gehad en is het uitleggen ook lastig. Het is gewoon iets wat bij je hoort. Je gaat toch ook net uitleggen waarom je een wipneus o.i.d. hebt.
Zeker wanneer mensen het niet kunnen/willen zou ik het meer zo aanpakken. Al is het natuurlijk erg pijnlijk dat je er juist met je ouders zo tegenaan loopt.
hmmm.....zelf zit ik vandaag weer eens net iets te veel te forummen .... stop er voor vandaag ook maar mee. Morgen weer een nieuwe 'forum' dag......
Qua rustpunt: ik zou kijken of het lukt om ook bij andere mensen tot rust te komen. Bij mij scheelt het al heel erg veel of ik even op de gang in een een op een gesprek met iemand ben of in de zaal met veel meer herrie om me heen. Ook ga ik vaak automatisch meer drinken, waardoor ik een stuk vaker naar de wc moet, en daar dan net iets langer over doe dan gewoon (dus niet dat het opvalt, maar wel net even een paar seconde meer rust). En, maar dat kan met name wanneer niet iedereen tegelijk komt en je zelf een rijbewijs, jezelf aanbieden als chauffeusse: bij mijn familie komen er veel familie met ov, dus ik bied veel aan om iemand te brengen/halen van het station en heel veel mensen maken daar dankbaar gebruik van.
Bedenk ook: iedereen is van zo'n feest moe en vol, al zal lang niet iedereen dat durven toegeven. Bij sporten/muziek is er niet voor niets een 'derde' helft, dat is ook een manier om je gedachten weer even te verzetten.
en misschien moet je het niet teveel aan iedereen uitleggen waarom je er last van hebt? Jij hebt er last van punt. Als je geen diagnose had gehad, had je er nog steeds last van gehad en is het uitleggen ook lastig. Het is gewoon iets wat bij je hoort. Je gaat toch ook net uitleggen waarom je een wipneus o.i.d. hebt.
Zeker wanneer mensen het niet kunnen/willen zou ik het meer zo aanpakken. Al is het natuurlijk erg pijnlijk dat je er juist met je ouders zo tegenaan loopt.
hmmm.....zelf zit ik vandaag weer eens net iets te veel te forummen .... stop er voor vandaag ook maar mee. Morgen weer een nieuwe 'forum' dag......
dinsdag 17 maart 2009 om 17:57
Bedankt voor jullie medeleven (f)
Ik heb dat boek inderdaad zien staan Phien in de bib volgens mij ,zal hem meenemen als ik hem weer tegen kom.
Rot voor je die druk die je ervaart met je studie.Heeeel herkenbaar ik heb over mijn MBO-SPW vier jaar gedaan ipv 3 en heb de eindscriptie nooit afgekregen,sterker nog ik kon geen onderwerp bedenken/kierzen.Heb daardoor alleen deelcertificaten gehaald voor mijn theorie.Maar bij mislukte ook vanalles en het heeft waarschijnlijk toch vanalles met die ADHD temaken(hoort het erg vaak bij ADHD-ers dat het toch je functioneren belemmert waardoor je o.a faalagst kan gaan ontwikkelen)
Deb ik heb meerder trauma's meegemaakt maar het is een idee om er een uit tekiezen.(ik zal ze hier niet noemen daar is dit topic niet voor.Ik slik AD en AP en dat maakt het allemaal dragelijker maar ik moet er wel iets mee.Dat is nu ik zelf weer gezond ben wel duidelijk naar voren gekomen(ben 10 jaar ziek geweest en ben vorig jaar behandelt en nu is het virus weg gelukkig na een lichte chemokuur tehebben gevolgd)want ik heb er last van in mijn dagelijks leven.
Misschien kan ik EMDR ervoor krijgen(soort behandeling om het een andere plek in je hersenen tegeven)maar dat moet allemaal nog blijken.Maar ik zit nog maar net bij Psyq dus het is nieuw voor me hoe zij werken.Het aanpakken van de nachtmerries was het eerste wat in me opkwam maar ik ben dan ook aan het kijken voor een ander onderwerp,bedankt voor het meedenken (f)
Ik volg nu alleen die ADHDgroep en heb in de week dat die er niet is een individueel gesprek want allebei in 1 week was teveel.Dus dat is over 2 weken.
Verder heb ik nog thuiszorg en contact met een zorgmentor dus choaching is nu niet nodig voorlopig(misschien verandert dat nog)Genoeg contact met de hulpverlening dus.
Ga vrijdag yoga proberen via dezelfde stichting als het creatiefathelier(waar ik o.a die tekencurcus volg)dan kan je voor weinig geld toch iets ondernemen dat is echt een uitkomst.
Maan als ik jouw was zou ik wel gewoon gaan maar desnoods ga je korter als je je het echt niet trekt.Of even een frisse neus halen kan ook functioneren als een time out.Maar vermoeiend zullen zulke dingen volgens mij altijd wel blijven.het is meestal toch druk op zo''n feest er zijn erg veel prikkels om je heen daar ontkom je niet aan,succes alvast
Gr Spongebabe
Ik heb dat boek inderdaad zien staan Phien in de bib volgens mij ,zal hem meenemen als ik hem weer tegen kom.
Rot voor je die druk die je ervaart met je studie.Heeeel herkenbaar ik heb over mijn MBO-SPW vier jaar gedaan ipv 3 en heb de eindscriptie nooit afgekregen,sterker nog ik kon geen onderwerp bedenken/kierzen.Heb daardoor alleen deelcertificaten gehaald voor mijn theorie.Maar bij mislukte ook vanalles en het heeft waarschijnlijk toch vanalles met die ADHD temaken(hoort het erg vaak bij ADHD-ers dat het toch je functioneren belemmert waardoor je o.a faalagst kan gaan ontwikkelen)
Deb ik heb meerder trauma's meegemaakt maar het is een idee om er een uit tekiezen.(ik zal ze hier niet noemen daar is dit topic niet voor.Ik slik AD en AP en dat maakt het allemaal dragelijker maar ik moet er wel iets mee.Dat is nu ik zelf weer gezond ben wel duidelijk naar voren gekomen(ben 10 jaar ziek geweest en ben vorig jaar behandelt en nu is het virus weg gelukkig na een lichte chemokuur tehebben gevolgd)want ik heb er last van in mijn dagelijks leven.
Misschien kan ik EMDR ervoor krijgen(soort behandeling om het een andere plek in je hersenen tegeven)maar dat moet allemaal nog blijken.Maar ik zit nog maar net bij Psyq dus het is nieuw voor me hoe zij werken.Het aanpakken van de nachtmerries was het eerste wat in me opkwam maar ik ben dan ook aan het kijken voor een ander onderwerp,bedankt voor het meedenken (f)
Ik volg nu alleen die ADHDgroep en heb in de week dat die er niet is een individueel gesprek want allebei in 1 week was teveel.Dus dat is over 2 weken.
Verder heb ik nog thuiszorg en contact met een zorgmentor dus choaching is nu niet nodig voorlopig(misschien verandert dat nog)Genoeg contact met de hulpverlening dus.
Ga vrijdag yoga proberen via dezelfde stichting als het creatiefathelier(waar ik o.a die tekencurcus volg)dan kan je voor weinig geld toch iets ondernemen dat is echt een uitkomst.
Maan als ik jouw was zou ik wel gewoon gaan maar desnoods ga je korter als je je het echt niet trekt.Of even een frisse neus halen kan ook functioneren als een time out.Maar vermoeiend zullen zulke dingen volgens mij altijd wel blijven.het is meestal toch druk op zo''n feest er zijn erg veel prikkels om je heen daar ontkom je niet aan,succes alvast
Gr Spongebabe
anoniem_57492 wijzigde dit bericht op 22-03-2009 00:33
Reden: teveel verteld dat eigenlijk niet in dit Topis thuishoort
Reden: teveel verteld dat eigenlijk niet in dit Topis thuishoort
% gewijzigd
woensdag 18 maart 2009 om 15:18
Nou de kogel is door de kerk. Heb idd de diagnose adhd gekregen (mét h dus; vanwege mijn gefrutsel en snelle gepraat, al was en ben ik verder vrij rustig). Ik kreeg ook geen andere diagnoses. Halleluja. Wel een opluchting!
(ondertussen blijft mijn moeder strak volhouden dat ik gewoon last van trauma heb)
Wel legde de behandelaar de link tussen de adhd ('mijn' adhd voelt nog wat onwennig om te schrijven) en de depressieve- en angstklachten die ik vaak heb gehad. Ze schrok van hoe somber ik nu ben (of iig wat ik haar daarvan vertelde), maar denkt dat de ritalin dat ook weg zou kúnnen nemen. In elk geval raadde ze me aan het er met de psychiater op het medicatiespreekuur volgende week ook nog even over te hebben.
Dus volgende week begin ik met adhd-pilletjes. Ik hoop maar dat ik daar dan alvast een hoop aan heb.
Voor de rest vd begeiding kom ik nl eerst op een wachtlijst terecht; voor de introductiegroep is de wachttijd 2 à 3 maanden! Op de daaropvolgende vaardigheidstraining zal ik na afloop vd eerste cursus weer waarschijnlijk minstens een maand moeten wachten. Omdat ik ook veel concretere hulp voor mijn studie zoek dan zij daar normaliter in bieden (en eerlijk gezegd ook op veel kortere termijn) gaat ze nu wel overleggen of ik iets van individuele coaching zou kunnen krijgen. Daar hoop ik wel erg op.
Ik ben nog vergeten te vragen of ze ook iets van loopbaanbegeleiding bieden, dat zou ik denk ik ook wel goed kunnen gebruiken aangezien ik er een handje van heb om juist het soort studie en werk te kiezen waarin mijn sterke punten niet naar voren komen.
Heeft een van jullie misschien loopbaanbegeleiding gehad of het overwogen?
Later reageer ik op de andere berichten hier!
(ondertussen blijft mijn moeder strak volhouden dat ik gewoon last van trauma heb)
Wel legde de behandelaar de link tussen de adhd ('mijn' adhd voelt nog wat onwennig om te schrijven) en de depressieve- en angstklachten die ik vaak heb gehad. Ze schrok van hoe somber ik nu ben (of iig wat ik haar daarvan vertelde), maar denkt dat de ritalin dat ook weg zou kúnnen nemen. In elk geval raadde ze me aan het er met de psychiater op het medicatiespreekuur volgende week ook nog even over te hebben.
Dus volgende week begin ik met adhd-pilletjes. Ik hoop maar dat ik daar dan alvast een hoop aan heb.
Voor de rest vd begeiding kom ik nl eerst op een wachtlijst terecht; voor de introductiegroep is de wachttijd 2 à 3 maanden! Op de daaropvolgende vaardigheidstraining zal ik na afloop vd eerste cursus weer waarschijnlijk minstens een maand moeten wachten. Omdat ik ook veel concretere hulp voor mijn studie zoek dan zij daar normaliter in bieden (en eerlijk gezegd ook op veel kortere termijn) gaat ze nu wel overleggen of ik iets van individuele coaching zou kunnen krijgen. Daar hoop ik wel erg op.
Ik ben nog vergeten te vragen of ze ook iets van loopbaanbegeleiding bieden, dat zou ik denk ik ook wel goed kunnen gebruiken aangezien ik er een handje van heb om juist het soort studie en werk te kiezen waarin mijn sterke punten niet naar voren komen.
Heeft een van jullie misschien loopbaanbegeleiding gehad of het overwogen?
Later reageer ik op de andere berichten hier!
woensdag 18 maart 2009 om 17:38
Ha Phien, fijn dat de kogel door de kerk is!
Ik heb idd loopbaanbegeleiding, maar dan op school. Ongeveer elke 2 weken ben ik bij de decaan, die me vooral gewoon 'algemeen' coacht, en waar ik even van em af kan mekkeren.
Mijn studieloopbaanbegeleider laat ik vooral de praktischere zaken regelen, omdat we niet op een lijn lijken te kunnen zitten. HOe vaak ik ook uitleg... en hoe vaak HIJ ook uitlegt...
Bovendien heb ik mijn ouders als vangnet wat betreft verzekering, studie-gerelateerd advies, huishouden e.d.
Ik mis ook veel praktische tips mbt studeren in de literatuur; het is óf kinderen óf volwassenen met een baan, huis en gezin.
Ik heb idd loopbaanbegeleiding, maar dan op school. Ongeveer elke 2 weken ben ik bij de decaan, die me vooral gewoon 'algemeen' coacht, en waar ik even van em af kan mekkeren.
Mijn studieloopbaanbegeleider laat ik vooral de praktischere zaken regelen, omdat we niet op een lijn lijken te kunnen zitten. HOe vaak ik ook uitleg... en hoe vaak HIJ ook uitlegt...
Bovendien heb ik mijn ouders als vangnet wat betreft verzekering, studie-gerelateerd advies, huishouden e.d.
Ik mis ook veel praktische tips mbt studeren in de literatuur; het is óf kinderen óf volwassenen met een baan, huis en gezin.
woensdag 18 maart 2009 om 17:44
Overigens is mijn week buitenland qua studie erg interessant geweest, heeft het wel wat schellen van mijn ogen gehaald mbt studeren, en was het sociale gebeuren zo prut als ik verwachtte.
Decaan gaf mij net aan, na mijn relaas over de colleges daar, dat ze eh.. Naja. Ze zei: "Nou, dat is dan duidelijk. Weet je al welke Master je gaat kiezen aan de Universiteit?"
Ik heb 'r met grote ogen zitten aankijken, maar ze heeft wel gelijk. Wat dóe ik hier nog.. ik verveel me rot.
Ik wil meer, en gedetailleerder, en achtergronden. Niet doen, maar denken. *zucht*
Nog even doorbijten... en dan mág ik! Kick ass!
OVerigens gaat het met plannen/ studeren nog steeds kut-met-peren (excuse le mot) maar heb ik een PDA-telefoon aaangeschaft en deze kan ik synchroniseren met mijn laptop. Nu kunnen Kees (telefoon) en Sjakie (laptop) met elkaar babbelen zonder dat ik fouten ga zitten maken. Hoera!
Geinig eigenlijk; ik zat te kijken met Lief naar een programma voor kinderen, 'Het EI van Columbus'. (Ik dacht vroeger altijd dat Columbus wel een kip móest zijn, zo'n soort Alfred J Kwak in kippen-vorm, óf iemand met een heel groot probleem... Ik was 8, forgive me )
In dit programma was een jochie die Asperger had en daardoor erg moeilijk kon plannen, verstrooid was e.d. Mijn vriend begon al te bulderen en zei dat ik ff moest opletten. Bleek dat jochie allemaal ideeen te hebben voor op zijn PDA, aanpassingen in software zoals een klok die achteruit telt, zodat je ziet hoeveel tijd je nog hebt, ipv dat je dat moet uitrekenen.
Ik prees hem de hemel in en zei tegen Lief dat ik dat óók wilde. Zegt ie: "Maar lieverd, dat bestaat al lang'. MOehaha! Heb het hele weekend zitten hyperfocussen op die dingen en nu heb ik er dus een.
Decaan gaf mij net aan, na mijn relaas over de colleges daar, dat ze eh.. Naja. Ze zei: "Nou, dat is dan duidelijk. Weet je al welke Master je gaat kiezen aan de Universiteit?"
Ik heb 'r met grote ogen zitten aankijken, maar ze heeft wel gelijk. Wat dóe ik hier nog.. ik verveel me rot.
Ik wil meer, en gedetailleerder, en achtergronden. Niet doen, maar denken. *zucht*
Nog even doorbijten... en dan mág ik! Kick ass!
OVerigens gaat het met plannen/ studeren nog steeds kut-met-peren (excuse le mot) maar heb ik een PDA-telefoon aaangeschaft en deze kan ik synchroniseren met mijn laptop. Nu kunnen Kees (telefoon) en Sjakie (laptop) met elkaar babbelen zonder dat ik fouten ga zitten maken. Hoera!
Geinig eigenlijk; ik zat te kijken met Lief naar een programma voor kinderen, 'Het EI van Columbus'. (Ik dacht vroeger altijd dat Columbus wel een kip móest zijn, zo'n soort Alfred J Kwak in kippen-vorm, óf iemand met een heel groot probleem... Ik was 8, forgive me )
In dit programma was een jochie die Asperger had en daardoor erg moeilijk kon plannen, verstrooid was e.d. Mijn vriend begon al te bulderen en zei dat ik ff moest opletten. Bleek dat jochie allemaal ideeen te hebben voor op zijn PDA, aanpassingen in software zoals een klok die achteruit telt, zodat je ziet hoeveel tijd je nog hebt, ipv dat je dat moet uitrekenen.
Ik prees hem de hemel in en zei tegen Lief dat ik dat óók wilde. Zegt ie: "Maar lieverd, dat bestaat al lang'. MOehaha! Heb het hele weekend zitten hyperfocussen op die dingen en nu heb ik er dus een.
woensdag 18 maart 2009 om 19:26
Moet ik ook maar eens gaan kijken dat programma...
Ik wil trouwens ook zo'n geavanceerde telefoon. Alleen synchroniseren zal niet gaan lukken, want dat staat onze IT afdeling niet toe tussen werkaccount en prive telefoon. En ik kom niet in aanmerking voor een werkpda, moet het doen met een eenvoudige telefoon... (En ik ben al een paar weken aan het kijken voor zo'n nieuw apparaatje, maar ik ben erg kieskeurig en kan gewoon niet kiezen uit wat er dan overblijft... Moet natuurlijk wel de beste uitkiezen! Nog even wachten dus tot er weer twee nieuwe modellen uitkomen die op mijn lijstje van potentiele nieuwe telefoon staan.)
Heb wel al mijn belangrijke papieren op 1 grote stapel verzameld afgelopen weekend en vandaag zelfs meerdere stapeltjes gemaakt: Moest belastingaangifte doen... En mijn creditcard is gehackt, dus dat moet ik ook allemaal uitzoeken voordat ik straks alles zelf mag gaan betalen... Morgen maar meenemen naar m'n werk.
En morgen naar de psycholoog... Moest een mooi notitieboekje kopen waar we een soort van positieve bijbel van gaan maken (val ik al in herhaling?) Maar ik kan altijd zo moeilijk kiezen, dus ik heb er maar 2 gekocht. Whahaha... typisch.
Asperger boek is ook bijna uit, zit in het laatste hoofdstuk. Herkende ook wel aardig wat in mijn moeder, maar daar wil ze niets van horen... Tsja, ik heb het toch ergens van? Ben benieuwd of ze me nu wel een doorverwijzing voor Asperger wil geven, of een diagnose nu er toch wel veel herkenning is.
Ik wil trouwens ook zo'n geavanceerde telefoon. Alleen synchroniseren zal niet gaan lukken, want dat staat onze IT afdeling niet toe tussen werkaccount en prive telefoon. En ik kom niet in aanmerking voor een werkpda, moet het doen met een eenvoudige telefoon... (En ik ben al een paar weken aan het kijken voor zo'n nieuw apparaatje, maar ik ben erg kieskeurig en kan gewoon niet kiezen uit wat er dan overblijft... Moet natuurlijk wel de beste uitkiezen! Nog even wachten dus tot er weer twee nieuwe modellen uitkomen die op mijn lijstje van potentiele nieuwe telefoon staan.)
Heb wel al mijn belangrijke papieren op 1 grote stapel verzameld afgelopen weekend en vandaag zelfs meerdere stapeltjes gemaakt: Moest belastingaangifte doen... En mijn creditcard is gehackt, dus dat moet ik ook allemaal uitzoeken voordat ik straks alles zelf mag gaan betalen... Morgen maar meenemen naar m'n werk.
En morgen naar de psycholoog... Moest een mooi notitieboekje kopen waar we een soort van positieve bijbel van gaan maken (val ik al in herhaling?) Maar ik kan altijd zo moeilijk kiezen, dus ik heb er maar 2 gekocht. Whahaha... typisch.
Asperger boek is ook bijna uit, zit in het laatste hoofdstuk. Herkende ook wel aardig wat in mijn moeder, maar daar wil ze niets van horen... Tsja, ik heb het toch ergens van? Ben benieuwd of ze me nu wel een doorverwijzing voor Asperger wil geven, of een diagnose nu er toch wel veel herkenning is.
woensdag 18 maart 2009 om 23:08
Phien gefeliciteerd met je diagnose;welkom in de wereld van ADHD!! (voor het geval dat je daar nog niet was)
Ik hoop dat de puzzelstukjes nu op zijn plek vallen kunnen ;dat je een verklaring hebt gevonden voor "alles".Ik merk dat mijn omgeving er eigenlijk helemaal geen benul van heeft waardoor ik dingen doe zoals ik ze doe(is voor mezelf ook lang niet altijd duidelijk daarom extra moeilijk om anderen uit teleggen)
Dat werd me vandaag in de introductiegroep wel duidelijk dat ik misschien mijn vriend eens moet uitnodigen voor een gesprek bij PsyQ om eens duidelijk uitteleggen wat zo'n diagnose nu eigenlijk inhoudt.Want volgens mij begrijpt mijn vriend er niets van.In zijn cultuur bestaat ADHD helemaal niet(hij is van Turkse komaf en woont al 36 jr in Nederland)Hij begrijpt mijn gedrag dus ook niet en het likt mij niet om hem dat wel duidelijktemaken.Vandaar dat ik PsyQ maar ga vragen of dat mogelijk is zo'n gesprek(om hem te informeren wat ADHD nou precies is).
Ik heb pas weer een individuele afspraak over 2 weken,volgende week is al weer de laatste introductiegroep.
Oh ja het is me uitgelegd dat die ADHDgroepen/trainingen op individuele indicatie zijn dus bij iedereen verschillend.De volgorde en de soort trainingen wordt individueel bekeken,alleen start iedereen met de introductiegroep want dat is een soort basis die je moet hebben meegekregen is me uitgelegd.
Gr Spongebabe
Ik hoop dat de puzzelstukjes nu op zijn plek vallen kunnen ;dat je een verklaring hebt gevonden voor "alles".Ik merk dat mijn omgeving er eigenlijk helemaal geen benul van heeft waardoor ik dingen doe zoals ik ze doe(is voor mezelf ook lang niet altijd duidelijk daarom extra moeilijk om anderen uit teleggen)
Dat werd me vandaag in de introductiegroep wel duidelijk dat ik misschien mijn vriend eens moet uitnodigen voor een gesprek bij PsyQ om eens duidelijk uitteleggen wat zo'n diagnose nu eigenlijk inhoudt.Want volgens mij begrijpt mijn vriend er niets van.In zijn cultuur bestaat ADHD helemaal niet(hij is van Turkse komaf en woont al 36 jr in Nederland)Hij begrijpt mijn gedrag dus ook niet en het likt mij niet om hem dat wel duidelijktemaken.Vandaar dat ik PsyQ maar ga vragen of dat mogelijk is zo'n gesprek(om hem te informeren wat ADHD nou precies is).
Ik heb pas weer een individuele afspraak over 2 weken,volgende week is al weer de laatste introductiegroep.
Oh ja het is me uitgelegd dat die ADHDgroepen/trainingen op individuele indicatie zijn dus bij iedereen verschillend.De volgorde en de soort trainingen wordt individueel bekeken,alleen start iedereen met de introductiegroep want dat is een soort basis die je moet hebben meegekregen is me uitgelegd.
Gr Spongebabe
donderdag 19 maart 2009 om 13:15
Ik had net 'mijn' mevrouw van PsQ aan de lijn, die me vertelde dat ik op korte termijn individuele coaching kan krijgen, van haar collega! En dan specifiek op het gebied van studieplanning en (mijn onderliggende probleem daarmee) tijd inschatten. Echt heel fijn, nu kan ik dus ook tot die introductiegroep over 2 mnd ofzo begint al zelf concreet met dingen aan de slag.
Ik bedenk trouwens nu dat ik weer ben vergeten haar te vragen over loopbaanbegeleiding. Maar goed dat is sowieso misschiein meer wat voor de lange termijn. Eerst maar eens zien hoeveel ik op kan knappen mbv medicatie en gerichte begeleiding.
Ik bedenk trouwens nu dat ik weer ben vergeten haar te vragen over loopbaanbegeleiding. Maar goed dat is sowieso misschiein meer wat voor de lange termijn. Eerst maar eens zien hoeveel ik op kan knappen mbv medicatie en gerichte begeleiding.
donderdag 19 maart 2009 om 13:34
Sponge, Pippin, dank voor jullie berichten!
Gefeliciteerd? Zo had ik er nou nog helemaal niet naar gekeken, maar ik vind het lief dat je het schrijft Sponge.
Of de puzzelstukjes nu op hun plek vallen? Op een bepaalde manier wel. Maar anderzijds ben ik ook zo sceptisch aangelegd plus op dit moment ook depri, dat een echte aha-erlebnis uitbleef. Wat als ze er met de diagnose toch naast zitten en er wat anders aan de hand is... met die gedachte blijf ik mezelf plagen (niet pijnigen hoor, dat dan ook weer niet). Maar goed, de kans dat de diagnose klopt zal iig wel groter zijn dan de kans dat ze het aan het verkeerde eind hebben, prent ik mezelf maar in.
Ouders en goede vrienden zijn iig aanzienlijk minder sceptisch. Heb gister wel een paar uur met mensen aan de telefoon gehangen om erover te praten en grapjes te maken enzo, dat hielp wel om het voor mij allemaal wat concreter te maken dat ik dus echt deze diagnose heb.
Ik weet gewoon nog niet helemaal wat ik ervan moet vinden. Zo'n stikkertje jeukt ook een beetje, want ik wil geen gebrek, geen stoornis hebben. Maar het is ook wel weer fijn, want eindelijk een soort van verklaring voor alle rommel die ik achter me laat.
Gefeliciteerd? Zo had ik er nou nog helemaal niet naar gekeken, maar ik vind het lief dat je het schrijft Sponge.
Of de puzzelstukjes nu op hun plek vallen? Op een bepaalde manier wel. Maar anderzijds ben ik ook zo sceptisch aangelegd plus op dit moment ook depri, dat een echte aha-erlebnis uitbleef. Wat als ze er met de diagnose toch naast zitten en er wat anders aan de hand is... met die gedachte blijf ik mezelf plagen (niet pijnigen hoor, dat dan ook weer niet). Maar goed, de kans dat de diagnose klopt zal iig wel groter zijn dan de kans dat ze het aan het verkeerde eind hebben, prent ik mezelf maar in.
Ouders en goede vrienden zijn iig aanzienlijk minder sceptisch. Heb gister wel een paar uur met mensen aan de telefoon gehangen om erover te praten en grapjes te maken enzo, dat hielp wel om het voor mij allemaal wat concreter te maken dat ik dus echt deze diagnose heb.
Ik weet gewoon nog niet helemaal wat ik ervan moet vinden. Zo'n stikkertje jeukt ook een beetje, want ik wil geen gebrek, geen stoornis hebben. Maar het is ook wel weer fijn, want eindelijk een soort van verklaring voor alle rommel die ik achter me laat.
donderdag 19 maart 2009 om 14:03
Goh, hier is in korte tijd veel bijgeschreven!
Phien, ik kan me voorstellen dat de diagnose geen aha meer oplevert, want eigenlijk wist je het ergens al wel doordat je je er al zo in hebt verdiept. Wel ontzettend fijn dat er iets met coaching voor je geregeld is, dat maakt het idee van het wachten op de eerste groep iets korter, en je kan tenminste lekker aan de gang met je scriptie. Voor loopbaan begeleiding zou ik kijken of je dat misschien niet ook via de uni een beetje kan regelen...ze zullen daar ook vast wel wat hebben op dat gebied. Misschien kan je trouwens nog iets regelen met IB-groep of de uni qua studiefinanciering, nu je officieel een stikker hebt gekregen?
Sponge, jammer dat je vriend je hierin niet zo kan steunen, ik hoop dat dat lukt met een gesrpek met iemand anders erbij. Lijkt me een goed idee om dit te proberen. En je hebt al veel narigheid meegemaakt zeg!
Biebeltje: balen van je credit card! Zou ik idd snel even achteraan gaan, voordat er geld vanaf gehaald wordt en kijken of je het geld dat er vanaf gehaald is kan terughalen. belastingaangifte is hier gelukkig al de deur uit, dus daar heb ik geen omkijken meer naar.
Verder gaat het hier maar matig: ook al heb ik een prima agenda en was ik grotendeels gewoon thuis: een tentamen had ik gewoon verkeerd in mijn hoofd zitten. Ik dacht dat dat woensdag was, maar het bleek dinsdagochtend te zijn . Uiteraard kwam ik hier pas dinsdagmiddag achter, dus viel er ook niets meer te regelen. Ik moet dus duidelijk iets in systeem gaan brengen om elke avond nog even mijn agenda in te kijken.
Wie van jullie heeft er allemaal wat voor PDA?? En bevalt die? Ik gebruik zelf als agenda de ICAL van apple en door het gebruik van kleurtjes bevalt die prima. Komen die kleurtjes ook door in een PDA? en hoe nemen jullie zo'n ding mee? IK heb nl. meestal geen handtas oid mee, dus mijn gewone mobiel zit meestal in mijn broekzak, maar vrees dat dat met een PDA niet zal passen...
Phien, ik kan me voorstellen dat de diagnose geen aha meer oplevert, want eigenlijk wist je het ergens al wel doordat je je er al zo in hebt verdiept. Wel ontzettend fijn dat er iets met coaching voor je geregeld is, dat maakt het idee van het wachten op de eerste groep iets korter, en je kan tenminste lekker aan de gang met je scriptie. Voor loopbaan begeleiding zou ik kijken of je dat misschien niet ook via de uni een beetje kan regelen...ze zullen daar ook vast wel wat hebben op dat gebied. Misschien kan je trouwens nog iets regelen met IB-groep of de uni qua studiefinanciering, nu je officieel een stikker hebt gekregen?
Sponge, jammer dat je vriend je hierin niet zo kan steunen, ik hoop dat dat lukt met een gesrpek met iemand anders erbij. Lijkt me een goed idee om dit te proberen. En je hebt al veel narigheid meegemaakt zeg!
Biebeltje: balen van je credit card! Zou ik idd snel even achteraan gaan, voordat er geld vanaf gehaald wordt en kijken of je het geld dat er vanaf gehaald is kan terughalen. belastingaangifte is hier gelukkig al de deur uit, dus daar heb ik geen omkijken meer naar.
Verder gaat het hier maar matig: ook al heb ik een prima agenda en was ik grotendeels gewoon thuis: een tentamen had ik gewoon verkeerd in mijn hoofd zitten. Ik dacht dat dat woensdag was, maar het bleek dinsdagochtend te zijn . Uiteraard kwam ik hier pas dinsdagmiddag achter, dus viel er ook niets meer te regelen. Ik moet dus duidelijk iets in systeem gaan brengen om elke avond nog even mijn agenda in te kijken.
Wie van jullie heeft er allemaal wat voor PDA?? En bevalt die? Ik gebruik zelf als agenda de ICAL van apple en door het gebruik van kleurtjes bevalt die prima. Komen die kleurtjes ook door in een PDA? en hoe nemen jullie zo'n ding mee? IK heb nl. meestal geen handtas oid mee, dus mijn gewone mobiel zit meestal in mijn broekzak, maar vrees dat dat met een PDA niet zal passen...
donderdag 19 maart 2009 om 14:06
Sponge, dat zou heel mooi zijn ja als iemand bij PsyQ je kan helpen om aan je vriend uit te leggen wat ADHD is. Ben benieuwd of dat kan! In de folder die ik van PsyQ meekreeg een tijd geleden heb ik volgens mij wel zoiets gelezen; dat ze ook begeleiding en ook voorlichting aan partners geven.
Pippin, leuk je hier weer te 'zien'! Tof dat je begeleider je zomaar even verteld dat ze ervan uitgaat dat je naar de uni gaat na dit jaar! En leuk ook dat je daar zelf zoveel zin in hebt.
Een PDA, daar ben ik ook naar op zoek! Had er zelfs een topic over aangemaakt een tijdje terug. Ik heb de 'ware' ook nog niet gevonden.
Ik mis in boeken over adhd trouwens ook aandacht voor studenten. Misschien kunnen we anders wat opzetten... een website met studietips specifiek voor adhd-ers ofzo? Ik val bv altijd over de 'reguliere' studietip 'maak een planning'. Want: hoe? Ik kan bv absoluut niet inschatten hoeveel tijd iets me kan kosten. En ook verder krijg ik bij het maken van planningen vooral mist in m'n hoofd. Eerdere psychologen hebben me daar nooit mee kunnen helpen, omdat ik maar niet uitgelegd kreeg dat ik zoiets basaals echt niet kon, terwijl ik wel universiteit doe. Maar als ik in die coaching die ik nu ga krijgen, ontdek hoe 'zelfs' adhd-ers zoiets kunnen leren, hebben andere studenten met adhd daar misschien ook wel wat aan en in dat geval wil ik hen graag helpen!
Afgezien daarvan, op mijn uni of iig op mijn faculteit is bv begeleiding zoals jij die krijgt Pippin, ondenkbaar. Heb ik eerder gevraagd, maar 'daarvoor ga je maar naar Studieondersteuning'. En bij Studieondersteuning hebben ze weer alleen maar algemene groepjes van 15 deelnemers waar ik dan achteraan bengelde en uiteindelijk uitgezet werd omdat ik aan de basiseisen niet kon voldoen. Dus... lobbyen dat studieondersteuning op universiteiten speciale groepen voor adhd-ers opstart? Als het klopt wat PsyQ zegt dat 1-3 % vd volwassenen adhd heeft, lopen er alleen al op mijn uni tussen de 300 en 900 studenten met adhd rond (waarschijnlijk eerder 300 dan 900 trouwens omdat er ook mensen zijn die door hun adhd de uni niet halen). Dat moet toch een groot genoeg aantal zijn om op een uni een speciaal studiegroepje met adhd-specifieke coaching op te starten?
Ik brainstorm nog even verder... (brainstormen is mijn hobby )
Pippin, leuk je hier weer te 'zien'! Tof dat je begeleider je zomaar even verteld dat ze ervan uitgaat dat je naar de uni gaat na dit jaar! En leuk ook dat je daar zelf zoveel zin in hebt.
Een PDA, daar ben ik ook naar op zoek! Had er zelfs een topic over aangemaakt een tijdje terug. Ik heb de 'ware' ook nog niet gevonden.
Ik mis in boeken over adhd trouwens ook aandacht voor studenten. Misschien kunnen we anders wat opzetten... een website met studietips specifiek voor adhd-ers ofzo? Ik val bv altijd over de 'reguliere' studietip 'maak een planning'. Want: hoe? Ik kan bv absoluut niet inschatten hoeveel tijd iets me kan kosten. En ook verder krijg ik bij het maken van planningen vooral mist in m'n hoofd. Eerdere psychologen hebben me daar nooit mee kunnen helpen, omdat ik maar niet uitgelegd kreeg dat ik zoiets basaals echt niet kon, terwijl ik wel universiteit doe. Maar als ik in die coaching die ik nu ga krijgen, ontdek hoe 'zelfs' adhd-ers zoiets kunnen leren, hebben andere studenten met adhd daar misschien ook wel wat aan en in dat geval wil ik hen graag helpen!
Afgezien daarvan, op mijn uni of iig op mijn faculteit is bv begeleiding zoals jij die krijgt Pippin, ondenkbaar. Heb ik eerder gevraagd, maar 'daarvoor ga je maar naar Studieondersteuning'. En bij Studieondersteuning hebben ze weer alleen maar algemene groepjes van 15 deelnemers waar ik dan achteraan bengelde en uiteindelijk uitgezet werd omdat ik aan de basiseisen niet kon voldoen. Dus... lobbyen dat studieondersteuning op universiteiten speciale groepen voor adhd-ers opstart? Als het klopt wat PsyQ zegt dat 1-3 % vd volwassenen adhd heeft, lopen er alleen al op mijn uni tussen de 300 en 900 studenten met adhd rond (waarschijnlijk eerder 300 dan 900 trouwens omdat er ook mensen zijn die door hun adhd de uni niet halen). Dat moet toch een groot genoeg aantal zijn om op een uni een speciaal studiegroepje met adhd-specifieke coaching op te starten?
Ik brainstorm nog even verder... (brainstormen is mijn hobby )
donderdag 19 maart 2009 om 14:23
Ow dat is balen Deb van dat tentamen en zo ongelofelijk herkenbaar!
PDA's/kleurtjes daarop: goede vraag! Je kunt op het digi-topic misschien antwoord krijgen? (in topic dat ik over pda's opende of in een nieuw topic)
Gister heb ik ruim een half uur met een winkeljongen in een electronicawinkel de alarmgeluidjes van pda's uit staan testen. Ik zoek nl een pda die luid en herhaaldelijk piept als er een nieuwe activiteit in m'n agenda aan zit te komen, en liefst dan nog met een snooze-functie ook; winkeljongen had geen idee of 'zijn' pda's dat wel konden want kreeg daar van andere klanten nooit vragen over...
PDA's/kleurtjes daarop: goede vraag! Je kunt op het digi-topic misschien antwoord krijgen? (in topic dat ik over pda's opende of in een nieuw topic)
Gister heb ik ruim een half uur met een winkeljongen in een electronicawinkel de alarmgeluidjes van pda's uit staan testen. Ik zoek nl een pda die luid en herhaaldelijk piept als er een nieuwe activiteit in m'n agenda aan zit te komen, en liefst dan nog met een snooze-functie ook; winkeljongen had geen idee of 'zijn' pda's dat wel konden want kreeg daar van andere klanten nooit vragen over...
