Relaties
alle pijlers
hij of ik?
dinsdag 17 maart 2009 om 17:19
Dag allemaal, ik kom met iets wat iedereen af zal keuren en waar ik eigenlijk zelf t antwoord ook wel op weet, maar ik wil gewoon even horen wat jullie erover te zeggen hebben.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.
dinsdag 17 maart 2009 om 17:33
Dan weet je het antwoord toch al, Noa? Sowieso vind ik het een slap excuus, weggaan omdat de kinderen een andere pappa zouden krijgen. Een andere vader krijgen ze niet want dat is hij. En wie zegt dat vrouwlief zich hals over kop in een andere relatie stort? Weet zijn vrouw wel dat de intimiteit weg is? En, is die intimiteit wel echt weg? Is dat niet het veel gehoorde excuus dat mannen gebruiken als ze vreemdgaan?
Weggaan. Je wil toch een man die genoeg van je houdt om voor jou te kiezen?
Weggaan. Je wil toch een man die genoeg van je houdt om voor jou te kiezen?
dinsdag 17 maart 2009 om 17:36
dinsdag 17 maart 2009 om 17:37
Goed, je hebt dus vooral seks met hem. Maar natuurlijk alleen als het hem uitkomt. En daarnaast ben je ongelukkig en ontevreden over jezelf en hoe je bent met hem en naar hem. Goede seks kan ook in een relatie waar iemand er wel helemaal voor je is en waar je ook nog elkaar stimuleert en het beste in elkaar naar boven haalt. En goede seks kan ook met een seksvriend of neukertje, waar je gewoon naar kunt bellen en de afspraak in ieder geval wel gelijkwaardig is. En dan ga je je in ieder geval lekker voelen van de seks en is het als het mee zit ook nog gewoon gezellig en niet geforceerd en hoef je niet op je tong te bijten en je anders voor te doen en je gevoelens te parkeren. Dus je doet jezelf vreselijk tekort.
Iets in jou heeft je volgens mij wijsgemaakt dat als je maar leuk genoeg bent, dat hij dan wel bij zijn vrouw weg zal gaan, je weet dat het niet zo is, maar je gevoel zegt iets anders.
Hoe lang wil je deze weg bewandelen? Hoe diep wil je dat de put is waar je uiteindelijk uit moet klauteren?
Iets in jou heeft je volgens mij wijsgemaakt dat als je maar leuk genoeg bent, dat hij dan wel bij zijn vrouw weg zal gaan, je weet dat het niet zo is, maar je gevoel zegt iets anders.
Hoe lang wil je deze weg bewandelen? Hoe diep wil je dat de put is waar je uiteindelijk uit moet klauteren?
dinsdag 17 maart 2009 om 17:45
Aikidoka
Ik kan hem ook bellen wanneer ik wil, hij heeft een tweede aparte nummer. Dus het is geen eenrichtingsverkeer. Ik denk soms ook om het net zo te zien als jij zegt, alleen de sex, maar ik voel me daar 'vies' bij. Zo verlies ik mijn zelfrespect en die van hem. Dan accepteer ik dus dat ik een 'neukertje' ben. Wat ik volgens mij echt niet ben voor de duidelijkheid. Al komt het wel zo over.
Nee ik wil helemaal niet dat hij bij zijn vrouw weggaat om mij. Ik zou hem terug sturen als ie voor mijn deur zou staan. Ik weet namelijk dat hij mij later kwalijk zou kunnen nemen dat ik hem weg heb laten gaan bij zijn vrouw en kinderen en dat wil ik niet.
Verder is dat gewoon geen goede basis voor een relatie. Het voelt niet goed.
Ja deze relatie is ook geen basis en voelt ook niet goed, dat weet ik. Daarom zit ik hier nu ook te schrijven.
Ik kan hem ook bellen wanneer ik wil, hij heeft een tweede aparte nummer. Dus het is geen eenrichtingsverkeer. Ik denk soms ook om het net zo te zien als jij zegt, alleen de sex, maar ik voel me daar 'vies' bij. Zo verlies ik mijn zelfrespect en die van hem. Dan accepteer ik dus dat ik een 'neukertje' ben. Wat ik volgens mij echt niet ben voor de duidelijkheid. Al komt het wel zo over.
Nee ik wil helemaal niet dat hij bij zijn vrouw weggaat om mij. Ik zou hem terug sturen als ie voor mijn deur zou staan. Ik weet namelijk dat hij mij later kwalijk zou kunnen nemen dat ik hem weg heb laten gaan bij zijn vrouw en kinderen en dat wil ik niet.
Verder is dat gewoon geen goede basis voor een relatie. Het voelt niet goed.
Ja deze relatie is ook geen basis en voelt ook niet goed, dat weet ik. Daarom zit ik hier nu ook te schrijven.
dinsdag 17 maart 2009 om 17:57
Noa, meisje, wat haal jij uit deze relatie? Toch niet genoeg? Ik lees vooral dat je boos en ontevreden bent.
Een relatie met iemand die al een partner heeft en er niet over piekert om bij diegene weg te gaan, is alleen leuk als je zelf helemaal geen behoefte hebt aan meer dan een seksvriendje en als je het maar wat makkelijk vindt dat je alleen de lusten en niet de lasten meekrijgt van een relatie.
De prijs die jij betaalt voor je 'geluk' is toch veel te hoog?
Als ik je posting lees dan voel ik medelijden met je terwijl ik echt geloof dat er mensen zijn die het prima vinden, een gebonden geliefde te hebben, jij bent daar duidelijk niet één van. Jij gaat langzaamaan kapot aan deze situatie. Waarom ga je er mee door? Is dat omdat je stiekem hoopt dat je lover op een dag het licht ziet en jou als zijn geliefde naast zich wil hebben?
Als dat zo is meid, zet dat dan snel uit je hoofd. Omdat jullie ruzie maken en het hem eigenlijk al niet meer zo erg boeit wat jij denkt, doet en voelt omdat hij van je gewend is dat je kwaad wordt, is de betovering eigenlijk al verbroken hoor. Hij gaat misschien ooit wel weg bij zijn vrouw maar dan niet voor jou. Hij houdt niet genoeg van je schrijf je zelf. Dat is toch 100% duidelijk dan?
Stop met de zelfkwelling en trek de stekker uit deze ellende. Je doet jezelf er een groot plezier mee.
Een relatie met iemand die al een partner heeft en er niet over piekert om bij diegene weg te gaan, is alleen leuk als je zelf helemaal geen behoefte hebt aan meer dan een seksvriendje en als je het maar wat makkelijk vindt dat je alleen de lusten en niet de lasten meekrijgt van een relatie.
De prijs die jij betaalt voor je 'geluk' is toch veel te hoog?
Als ik je posting lees dan voel ik medelijden met je terwijl ik echt geloof dat er mensen zijn die het prima vinden, een gebonden geliefde te hebben, jij bent daar duidelijk niet één van. Jij gaat langzaamaan kapot aan deze situatie. Waarom ga je er mee door? Is dat omdat je stiekem hoopt dat je lover op een dag het licht ziet en jou als zijn geliefde naast zich wil hebben?
Als dat zo is meid, zet dat dan snel uit je hoofd. Omdat jullie ruzie maken en het hem eigenlijk al niet meer zo erg boeit wat jij denkt, doet en voelt omdat hij van je gewend is dat je kwaad wordt, is de betovering eigenlijk al verbroken hoor. Hij gaat misschien ooit wel weg bij zijn vrouw maar dan niet voor jou. Hij houdt niet genoeg van je schrijf je zelf. Dat is toch 100% duidelijk dan?
Stop met de zelfkwelling en trek de stekker uit deze ellende. Je doet jezelf er een groot plezier mee.
dinsdag 17 maart 2009 om 17:59
dinsdag 17 maart 2009 om 17:59
Weggaan bij hem!
Stel nou (en de kans is er nauwelijks) dat hij zijn gezin voor jou verlaat. Wil jij met zo'n man verder? Wil jij op een gegeven moment in dezelfde situatie zitten als zijn vrouw?
Kortom: deze relatie levert jou helemaal niets op. Nu niet, nooit niet.
Veel leuker om 'op zoek' te gaan naar een vrijgezelle man die jou dolgelukkig maakt en waar je iets mee kunt delen en opbouwen.
Stel nou (en de kans is er nauwelijks) dat hij zijn gezin voor jou verlaat. Wil jij met zo'n man verder? Wil jij op een gegeven moment in dezelfde situatie zitten als zijn vrouw?
Kortom: deze relatie levert jou helemaal niets op. Nu niet, nooit niet.
Veel leuker om 'op zoek' te gaan naar een vrijgezelle man die jou dolgelukkig maakt en waar je iets mee kunt delen en opbouwen.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:04
Eleonora
Ik weet niet of hij genoeg van me houdt, dat was mijn eigen conclusie omdat hij niet bij zijn vrouw en kinderen weggaat.
Ik ben dan zo iemand die dat dan ook nog begrijpt dat hij ze niet verlaten kan. En dat terwijl ik mn neus ophaal voor andere kerels die me slecht (zouden) behandelen. En hij komt met alles weg. Omdat ik gewoon geen keus heb, ik kan niks afdwingen. Soms na een uitval trekt hij weer bij en doet hij zijn best om me te laten merken dat ik echt veel voor hem beteken, dan zoekt hij heel veel contact met me, maar daar blijft het bij. Het komt nooit verder dan dat.
Mijn angst is gewoon dat hij uiteindelijk zijn respect voor me gaat verliezen omdat ik dit allemaal maar accepteer. En me dan als oud vuil wegzet. Hij heeft genoeg kansen gehad om het te doen, ik heb het soms heel bont gemaakt maar toch bleef hij. En dat geeft me steeds het gevoel dat ik hem niet zomaar mag dumpen. Hij houdt ook vol ondanks mijn uitbarstingen. Dat zegt toch iets, al is t niet genoeg.
Mensen die nu denken, dat ik alle antwoorden zelf al geef, dat klopt, ik zit hier om mezelf te overtuigen om de knoop nu voor eens en altijd door te kunnen hakken. Ik zou niemand zoiets wensen als dit, want van de zijkant lijkt het makkelijk iemand opgeven, maar er is geen verschil tussen deze relatie en een gewone. Hoe moeilijk het is bij een gewone relatie, zo moeilijk is het hier ook.
Ik weet niet of hij genoeg van me houdt, dat was mijn eigen conclusie omdat hij niet bij zijn vrouw en kinderen weggaat.
Ik ben dan zo iemand die dat dan ook nog begrijpt dat hij ze niet verlaten kan. En dat terwijl ik mn neus ophaal voor andere kerels die me slecht (zouden) behandelen. En hij komt met alles weg. Omdat ik gewoon geen keus heb, ik kan niks afdwingen. Soms na een uitval trekt hij weer bij en doet hij zijn best om me te laten merken dat ik echt veel voor hem beteken, dan zoekt hij heel veel contact met me, maar daar blijft het bij. Het komt nooit verder dan dat.
Mijn angst is gewoon dat hij uiteindelijk zijn respect voor me gaat verliezen omdat ik dit allemaal maar accepteer. En me dan als oud vuil wegzet. Hij heeft genoeg kansen gehad om het te doen, ik heb het soms heel bont gemaakt maar toch bleef hij. En dat geeft me steeds het gevoel dat ik hem niet zomaar mag dumpen. Hij houdt ook vol ondanks mijn uitbarstingen. Dat zegt toch iets, al is t niet genoeg.
Mensen die nu denken, dat ik alle antwoorden zelf al geef, dat klopt, ik zit hier om mezelf te overtuigen om de knoop nu voor eens en altijd door te kunnen hakken. Ik zou niemand zoiets wensen als dit, want van de zijkant lijkt het makkelijk iemand opgeven, maar er is geen verschil tussen deze relatie en een gewone. Hoe moeilijk het is bij een gewone relatie, zo moeilijk is het hier ook.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:09
Emmenn
Nee ik wil niet met hem alleen verder, wat hij zijn vrouw aandoet zou hij bij mij ook doen ja. Ik vertrouw hem niet, en in dit geval hoef ik dat ook niet te doen, en maak ik er geen punt van, want hij is toch niet 'van mij'. Daarom kan ik hem ook geen trouw zijn aan mij afdwingen. Das toch krom als ik dat zou vragen? Ik zeg t natuurlijk zo vaak, van, als je mij ooit belazert ben ik weg, en dat ben ik dan ook echt. Dat zou het voor mij zo makkelijk maken om weg te gaan bij hem. Dan heb ik echt een reden. Nu heb ik niks zeg maar. In ieder geval niet wat hij fout doet. Want hij kan niet meer dan dit.
Begrijp je een beetje waar ik heen wil? Als hij nu echt een misstap zou maken kan ik er zo een eind aan maken, maar zo out of the blue kan ik t niet.
Nee ik wil niet met hem alleen verder, wat hij zijn vrouw aandoet zou hij bij mij ook doen ja. Ik vertrouw hem niet, en in dit geval hoef ik dat ook niet te doen, en maak ik er geen punt van, want hij is toch niet 'van mij'. Daarom kan ik hem ook geen trouw zijn aan mij afdwingen. Das toch krom als ik dat zou vragen? Ik zeg t natuurlijk zo vaak, van, als je mij ooit belazert ben ik weg, en dat ben ik dan ook echt. Dat zou het voor mij zo makkelijk maken om weg te gaan bij hem. Dan heb ik echt een reden. Nu heb ik niks zeg maar. In ieder geval niet wat hij fout doet. Want hij kan niet meer dan dit.
Begrijp je een beetje waar ik heen wil? Als hij nu echt een misstap zou maken kan ik er zo een eind aan maken, maar zo out of the blue kan ik t niet.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:09
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 17:45:
Aikidoka
Ik kan hem ook bellen wanneer ik wil, hij heeft een tweede aparte nummer. Dus het is geen eenrichtingsverkeer. Ik denk soms ook om het net zo te zien als jij zegt, alleen de sex, maar ik voel me daar 'vies' bij. Zo verlies ik mijn zelfrespect en die van hem. Dan accepteer ik dus dat ik een 'neukertje' ben. Wat ik volgens mij echt niet ben voor de duidelijkheid. Al komt het wel zo over.
Nee ik wil helemaal niet dat hij bij zijn vrouw weggaat om mij. Ik zou hem terug sturen als ie voor mijn deur zou staan. Ik weet namelijk dat hij mij later kwalijk zou kunnen nemen dat ik hem weg heb laten gaan bij zijn vrouw en kinderen en dat wil ik niet.
Verder is dat gewoon geen goede basis voor een relatie. Het voelt niet goed.
Ja deze relatie is ook geen basis en voelt ook niet goed, dat weet ik. Daarom zit ik hier nu ook te schrijven.leuk een neukofoon!!!
Aikidoka
Ik kan hem ook bellen wanneer ik wil, hij heeft een tweede aparte nummer. Dus het is geen eenrichtingsverkeer. Ik denk soms ook om het net zo te zien als jij zegt, alleen de sex, maar ik voel me daar 'vies' bij. Zo verlies ik mijn zelfrespect en die van hem. Dan accepteer ik dus dat ik een 'neukertje' ben. Wat ik volgens mij echt niet ben voor de duidelijkheid. Al komt het wel zo over.
Nee ik wil helemaal niet dat hij bij zijn vrouw weggaat om mij. Ik zou hem terug sturen als ie voor mijn deur zou staan. Ik weet namelijk dat hij mij later kwalijk zou kunnen nemen dat ik hem weg heb laten gaan bij zijn vrouw en kinderen en dat wil ik niet.
Verder is dat gewoon geen goede basis voor een relatie. Het voelt niet goed.
Ja deze relatie is ook geen basis en voelt ook niet goed, dat weet ik. Daarom zit ik hier nu ook te schrijven.leuk een neukofoon!!!
dinsdag 17 maart 2009 om 18:10
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 17:19:
Dag allemaal, ik kom met iets wat iedereen af zal keuren en waar ik eigenlijk zelf t antwoord ook wel op weet, maar ik wil gewoon even horen wat jullie erover te zeggen hebben.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.Denk je echt zelf dat het om meer als sex gaat? Eerlijk?
Je ziet goed in dat hij alles heeft wat hij wenst. En jij dus niet. Wat maakt dat je dit blijft volhouden? Zie je jezelf graag?
Tuurlijk legt hij het bij jou neer, is emotionele chantage, jou op je zwakke punt pakken en wetend dat je dan toch weer zwicht. Vind ik geen leuke eigenschap (zachtjes gezegd). Maar het heeft effect en dat weet hij goed genoeg. Heel erg dan ook dat je op de duur op eieren loopt om toch maar niets mis te doen, want hij zou maar eens moeten afknappen. Dat is toch triest gewoon.
Ja, je bent idd. meer waard!
Je wilt niet veroordeeld worden, maar jij hebt de keuze gemaakt hiermee te beginnen, daar kun je niet onderuit. Je hebt waarschijnlijk wel heel erg onderschat wat jouw rol inhoudt en dat is niet meer dan wat (sex)opvulsel voor hem.
Dit gaat jou nooit gelukkig maken, het gaat zeker niet beteren, dus stop er gewoon mee. Klinkt misschien simpel, zal op het begin wat afkicken zijn, maar is zeker doenbaar. Doe het voor jezelf en doe het voor zijn vrouw, ook zeker niet onbelangrijk.
Dag allemaal, ik kom met iets wat iedereen af zal keuren en waar ik eigenlijk zelf t antwoord ook wel op weet, maar ik wil gewoon even horen wat jullie erover te zeggen hebben.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.Denk je echt zelf dat het om meer als sex gaat? Eerlijk?
Je ziet goed in dat hij alles heeft wat hij wenst. En jij dus niet. Wat maakt dat je dit blijft volhouden? Zie je jezelf graag?
Tuurlijk legt hij het bij jou neer, is emotionele chantage, jou op je zwakke punt pakken en wetend dat je dan toch weer zwicht. Vind ik geen leuke eigenschap (zachtjes gezegd). Maar het heeft effect en dat weet hij goed genoeg. Heel erg dan ook dat je op de duur op eieren loopt om toch maar niets mis te doen, want hij zou maar eens moeten afknappen. Dat is toch triest gewoon.
Ja, je bent idd. meer waard!
Je wilt niet veroordeeld worden, maar jij hebt de keuze gemaakt hiermee te beginnen, daar kun je niet onderuit. Je hebt waarschijnlijk wel heel erg onderschat wat jouw rol inhoudt en dat is niet meer dan wat (sex)opvulsel voor hem.
Dit gaat jou nooit gelukkig maken, het gaat zeker niet beteren, dus stop er gewoon mee. Klinkt misschien simpel, zal op het begin wat afkicken zijn, maar is zeker doenbaar. Doe het voor jezelf en doe het voor zijn vrouw, ook zeker niet onbelangrijk.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:11
waarom ik ermee doorga? omdat ik denk dat ie wel van me houdt. Als ik zou weten dat ie geen moer om me geeft dan ben ik weg. Dat is het enige wat me ermee door laat gaan. Ik heb m om die reden ook vaak voor het blok gezet maar hij zegt natuurlijk niet dat ie niet van me houdt. Dan weet hij dat ik weg ben.
Ik hecht dus meer aan zijn geluk dan het mijne lijkt het wel. En ik zal nooit zekerheid krijgen of ie nu echt om me geeft.
En dat zit me dwars.
Ik hecht dus meer aan zijn geluk dan het mijne lijkt het wel. En ik zal nooit zekerheid krijgen of ie nu echt om me geeft.
En dat zit me dwars.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:14
[quote]Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 18:04:
Mijn angst is gewoon dat hij uiteindelijk zijn respect voor me gaat verliezen omdat ik dit allemaal maar accepteer. En me dan als oud vuil wegzet. Hij heeft genoeg kansen gehad om het te doen, ik heb het soms heel bont gemaakt maar toch bleef hij. En dat geeft me steeds het gevoel dat ik hem niet zomaar mag dumpen. Hij houdt ook vol ondanks mijn uitbarstingen. Dat zegt toch iets, al is t niet genoeg.
Maar waarom houdt hij vol? Omdat hij zoveel van je houdt? Dan was hij allang bij jou! Volgens mij gewoon omdat hij bij jou extra 'plezier' kan halen. Zolang je dit niet inziet, kan je ook niet loslaten.
Mijn angst is gewoon dat hij uiteindelijk zijn respect voor me gaat verliezen omdat ik dit allemaal maar accepteer. En me dan als oud vuil wegzet. Hij heeft genoeg kansen gehad om het te doen, ik heb het soms heel bont gemaakt maar toch bleef hij. En dat geeft me steeds het gevoel dat ik hem niet zomaar mag dumpen. Hij houdt ook vol ondanks mijn uitbarstingen. Dat zegt toch iets, al is t niet genoeg.
Maar waarom houdt hij vol? Omdat hij zoveel van je houdt? Dan was hij allang bij jou! Volgens mij gewoon omdat hij bij jou extra 'plezier' kan halen. Zolang je dit niet inziet, kan je ook niet loslaten.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:14
de ene keer denk ik dat het hem alleen om de sex gaat ja, maar dan zegt ie weer iets dat ik denk nee, hij moet wel om me geven. Dat is dus die tweestrijd ook.
Ik kan toch niet zo goed zijn in bed???? Als het hem alleen daarom te doen zou zijn, kan hij zo een ander krijgen die hen geen hoofdpijnen bezorgt.
Ik kan toch niet zo goed zijn in bed???? Als het hem alleen daarom te doen zou zijn, kan hij zo een ander krijgen die hen geen hoofdpijnen bezorgt.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:18
En waar ik ook mee zit, hoe moet ik het uitmaken? Sms, mail, in persoon? Met gevoel of gewoon de botte bijl? Of gewoon niks meer laten horen? Ik wil geen drama ervan maken, maar ik wil ook niet dat het lijkt alsof het hele jaar niks voor me betekent heeft. En ik wil ook dat ik hem stof tot nadenken geef, dat hij wel weet wat hij gedaan heeft, en wie en wat hij kwijt is als ik weg ben.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:18
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 18:14:
de ene keer denk ik dat het hem alleen om de sex gaat ja, maar dan zegt ie weer iets dat ik denk nee, hij moet wel om me geven. Dat is dus die tweestrijd ook.
Ik kan toch niet zo goed zijn in bed???? Als het hem alleen daarom te doen zou zijn, kan hij zo een ander krijgen die hen geen hoofdpijnen bezorgt.
Tuurlijk zegt hij ook leuke dingen tegen jou, is iemand paaien.
Hoe kan hij zo een ander krijgen? Niet iedereen springt voor zo'n situatie hoor.
de ene keer denk ik dat het hem alleen om de sex gaat ja, maar dan zegt ie weer iets dat ik denk nee, hij moet wel om me geven. Dat is dus die tweestrijd ook.
Ik kan toch niet zo goed zijn in bed???? Als het hem alleen daarom te doen zou zijn, kan hij zo een ander krijgen die hen geen hoofdpijnen bezorgt.
Tuurlijk zegt hij ook leuke dingen tegen jou, is iemand paaien.
Hoe kan hij zo een ander krijgen? Niet iedereen springt voor zo'n situatie hoor.
