Thuis
alle pijlers
Het Grote Viva Katten Topic!
dinsdag 21 augustus 2018 om 15:18
Bij elk topic met KattenVragen komen de kattenliefhebbers van Viva bijeen. Waarom dan niet gewoon een centraal kattentopic zodat we lekker kunnen kletsen over wat onze poezels en kattenmannen uitvoeren? Waar natuurlijk ook af en toe een vraag gesteld kan worden aan de beste kattenexperts die het forum te bieden hebben.
Ik zie wel of er geinteresseerden zijn, het lijkt me wel handig om af te spreken dat we elkaar met respect behandelen ondanks de keuzes die de ene kattendienaar maakt tov de ander (Binnen/Buiten debat is natuurlijk mogelijk, maar laten we het gezellig houden).
------
Mijn kattenfamilie:
Ik heb een cyperse kater genaamd Walt (naar Heisenberg van Breaking Bad vernoemd). Hij is inmiddels 4 jaren jong. Walt houd er van om op me te jagen, drinkt graag uit de kraan, is 5 kilo zwaar maar prima op gewicht. Het is geen schootkat maar slaat een kroelsessie niet af. Hij vind het heerlijk om te spelen én te apporteren. Hij jaagt graag, al blijft het bij proberen want hij heeft nog nooit iets gevangen.
Daarnaast een jong katertje van enkele maanden, een rode duivel, Harry. Vernoemd naar Harry Potter. Snel als het licht, heeft een tikje verlatingsangst, en ligt wél graag op schoot. Harry heeft inmiddels alle eetkamerstoelen gesloopt, vind het heerlijk om in de vitrage te hangen, of om bovenop een slapende Walt te springen.
The Boys gaan uitstekend met elkaar om, stoeien veel en zijn gelukkig beide speels. Ik betrap ze er vaak op dat ze bij elkaar liggen, al zit er dan minstens een halve meter tussen.
Naast de katten heb ik 5 vissen in de vijver. Walt heeft ze gezien maar lijkt nog niet te snappen dat dit eventueel eten is (gelukkig).
Ik zie wel of er geinteresseerden zijn, het lijkt me wel handig om af te spreken dat we elkaar met respect behandelen ondanks de keuzes die de ene kattendienaar maakt tov de ander (Binnen/Buiten debat is natuurlijk mogelijk, maar laten we het gezellig houden).
------
Mijn kattenfamilie:
Ik heb een cyperse kater genaamd Walt (naar Heisenberg van Breaking Bad vernoemd). Hij is inmiddels 4 jaren jong. Walt houd er van om op me te jagen, drinkt graag uit de kraan, is 5 kilo zwaar maar prima op gewicht. Het is geen schootkat maar slaat een kroelsessie niet af. Hij vind het heerlijk om te spelen én te apporteren. Hij jaagt graag, al blijft het bij proberen want hij heeft nog nooit iets gevangen.
Daarnaast een jong katertje van enkele maanden, een rode duivel, Harry. Vernoemd naar Harry Potter. Snel als het licht, heeft een tikje verlatingsangst, en ligt wél graag op schoot. Harry heeft inmiddels alle eetkamerstoelen gesloopt, vind het heerlijk om in de vitrage te hangen, of om bovenop een slapende Walt te springen.
The Boys gaan uitstekend met elkaar om, stoeien veel en zijn gelukkig beide speels. Ik betrap ze er vaak op dat ze bij elkaar liggen, al zit er dan minstens een halve meter tussen.
Naast de katten heb ik 5 vissen in de vijver. Walt heeft ze gezien maar lijkt nog niet te snappen dat dit eventueel eten is (gelukkig).
woensdag 21 november 2018 om 18:28
Hier word ik een beetje stil van en de tranen staan in mijn ogen. Ik hoop dit zo ontzettend met je mee, wat zou dat fijn zijn zo'n hereniging...…
ik mis mijn overleden rakkers zo.
Dierproeven.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
woensdag 21 november 2018 om 18:35
Hoeveel ik al geklaagd heb.Doubletree20 schreef: ↑21-11-2018 07:41Ik kom weer even klagen. Ik hoop dat dat ook mag omdat het in het algemeen leuke verhalen hier zijn over jullie katten en ik kom hier depressief zijn. Poes is nu 5 dagen dood en ik voel me verschrikkelijk eenzaam, ontheemd, verdrietig en kan het wel uitschreeuwen van gemis. Ik weet dat ik het moet accepteren want de dood hoort er nou eenmaal bij maar het lukt me nog niet. Ik kan niet met een glimlach aan Poes denken, alleen met tranen. Poes was m'n alles en die alles is er niet meer en ik heb echt even geen vruegde in m'n leven. Ik kan niet meet slapen omdat ik de paniek van het gemis voel. Ik ben gisteren naar het logeerbed gegaan. M'n man had namelijk de nacht en dan ging Poes altijd met me mee. Ze zat al klaar bij de deur met haar lieve geluidjes ongeduldig te wachten. Ik kon gewoon niet in het normale bed gaan slapen. Ik kan haar zo in m'n gedachten tekenen. Of ze lag bij m'n voeten of op het kussen van m'n man zodat ik lekker naar haar kon kijken. Soms deed ik gewoon expres het nachtlampje aan zodat ik van haar kon genieten. Ik heb het gevoel dat ik hier nooit meer boven op kom. Sorry voor m'n geklaag. Hopelijk kan ik in de toekomst meeschrijven met vrolijke verhalen over een nieuw vriendje.
Ik kocht Bobbes als puppie en ik was verliefd op haar. En daarmee ben ik nooit opgehouden. Altijd als ik naar haar keek, dan was ik weer helemaal verliefd, op haar zwarte fluwelen kop met mooie flaporen. Ze was echt een doedeltje en ik knuffelde haar dagelijks bijna dood. Ik maak gewoon veel minder oxytocine aan sinds zij dood is!
Ik hou ook van mijn andere drie honden, maar van haar hield ik toch het meest. En haar verlies is het zwaarst, het pijnlijkst. Ook de angst om haar toen ik me eenmaal realiseerde dat ze zou komende te sterven, de angst voor de beslissing, om haar in te laten slapen, hoewel dat niet gebeurd is uiteindelijk. Het lot was ons voor. Vragen waarmee je blijft zitten. Wat heeft ze gedacht en gevoeld, etc.
Het is in de nacht van 2 juli gebeurd en ik had van te voren al zoveel huilbuien, maar ik heb ze nog steeds als ik alleen ben.
Nee, ik denk er niet gemakkelijk over, wat jij nu doormaakt. Ik zit nog in dezelfde situatie dus we kunnen elkaar de hand geven.
Ja! Als er iets is waarvan ik wil dat het bestaat na de dood, is het dát wel.
woensdag 21 november 2018 om 18:37
Sterkte Doubletree. Op verdriet zit geen tijdslimiet. 18 augustus hebben wij onze (gezins)hond in moeten laten slapen. Van de één op de andere dag gaf ze het op. Nu is er inmiddels een nieuwe pup. We hebben het nog altijd over onze vorige schat en vergeten wordt ze echt niet. Maar vooral voor mijn ouders (Ik woon 'uiteraard' niet thuis) is het verdriet wel naar de achtergrond. Alle aandacht en liefde wordt aan het nieuwe diertje besteedt. Zover ben jij vast nog niet, maar het scherpe randje gaat er echt af en je kan ook echt weer van een andere kat houden. Helaas ben ik inmiddels expert...
woensdag 21 november 2018 om 18:44
Ja!
Mijn eerste kat is zo'n 18 jaar geleden overleden, maar ik denk nog steeds wel eens regelmatig aan haar en heb nog zulke warme herinneringen aan haar
@Doubletree, kom jij maar je hart uitstorten hoor, het is ook allemaal verdrietig en heftig. Het gemis is nou eenmaal niet even snel over. Ik hoop dat je er ook met je omgeving over kunt praten?
woensdag 21 november 2018 om 20:12
Bedankt voor jullie reacties, dat doet me zeker goed. Maar wel triest om over jullie gemiste lieve diertjes te lezen. Het hoort er bij, dat weten we allemaal maar het maakt het niet makkelijker. Ik kan er wel met m’n man over praten maar voor de rest niet echt. Normaal ben ik niet zo’n klager, ben altijd bang dat mensen denken dat ik zielig gevonden wil worden. Ik ben nu begonnen in het boek “dan neem je toch gewoon een nieuwe”. Ik hoop daar ook wat steun en herkenning in te vinden. Vanmiddag verplicht vrij genomen ivm een ziek konijn en ik dacht dat de muren op me af kwamen. De eerste keer overdag thuis zonder Poes. Wat is rouwen een verschrikkelijk eenzaam proces. Bedankt voor jullie medeleven en knuffel maar extra met jullie lieve diertjes. En sterkte voor degene die ook een dier missen!
woensdag 21 november 2018 om 20:18
Ik leef ontzettend met je mee lieve Doubletree, weet zo goed hoe het voelt en hoeveel pijn het doet... denk alsjeblieft niet dat je een klager bent, het overlijden van een geliefd huisdier is gewoon ontzettend verdrietig. Fijn dat je in ieder geval steun hebt aan je man. Een hele dikke knuffel voor jou en beterschap voor je konijn 
Dierproeven.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
woensdag 21 november 2018 om 21:38
Van onze dierenartspraktijk kreeg ik eens een kaart met de tekst; het is stil in huis nu jij er niet meer bent.Doubletree20 schreef: ↑21-11-2018 20:12Bedankt voor jullie reacties, dat doet me zeker goed. Maar wel triest om over jullie gemiste lieve diertjes te lezen. Het hoort er bij, dat weten we allemaal maar het maakt het niet makkelijker. Ik kan er wel met m’n man over praten maar voor de rest niet echt. Normaal ben ik niet zo’n klager, ben altijd bang dat mensen denken dat ik zielig gevonden wil worden. Ik ben nu begonnen in het boek “dan neem je toch gewoon een nieuwe”. Ik hoop daar ook wat steun en herkenning in te vinden. Vanmiddag verplicht vrij genomen ivm een ziek konijn en ik dacht dat de muren op me af kwamen. De eerste keer overdag thuis zonder Poes. Wat is rouwen een verschrikkelijk eenzaam proces. Bedankt voor jullie medeleven en knuffel maar extra met jullie lieve diertjes. En sterkte voor degene die ook een dier missen!
Elke keer huilen als ik die kaart pakte...
woensdag 21 november 2018 om 21:56
En het gedicht waar ik veel aan had wil ik ook wel delen;
Paw Prints on my heart
You came in to my life one day
So beautiful and smart
My dear and sweat companion
I loved you from the start
And though I knew the time would come
When we would have to part
You'll never be forgotten,
You left paw prints on my heart
Paw Prints on my heart
You came in to my life one day
So beautiful and smart
My dear and sweat companion
I loved you from the start
And though I knew the time would come
When we would have to part
You'll never be forgotten,
You left paw prints on my heart
woensdag 21 november 2018 om 22:13
Mooie gedichten... Deze stond op het kaartje dat we kregen na de crematie van de eerste hond die we hebben verloren, komende 29 december 15 jaar geleden:
Zeg me dat je niet zult gaan
Dat kan ik je niet beloven
Maar als je aan me denkt
Zul je me zien
Heel even in de verte
Potverdorie... Zo lang geleden en nog kan ik het niet opzeggen zonder te huilen..
Want ik zie haar inderdaad nog zo zitten, achter in de auto, geen flauw benul van wat er ging gebeuren. Gelukkig...
Zeg me dat je niet zult gaan
Dat kan ik je niet beloven
Maar als je aan me denkt
Zul je me zien
Heel even in de verte
Potverdorie... Zo lang geleden en nog kan ik het niet opzeggen zonder te huilen..
Want ik zie haar inderdaad nog zo zitten, achter in de auto, geen flauw benul van wat er ging gebeuren. Gelukkig...
woensdag 21 november 2018 om 22:25
Ik kreeg ook een kaartje van de praktijk. Handgeschreven. Ik die geen enkele frutsel in huis heb heb bij beide katjes dat kaartje weken op de kast laten staan. Het deed me deugd dat de mensen die mijn liefkes uit hun lijden geholpen hadden wisten hoe zwaar het gemis voor ons was.
Double: dat slapen..... Ik heb maanden op de bank geslapen als man niet thuis was. Gewoon omdat 'ons nest' dat nest niet meer was. En ik het ontvluchtte om wat verder van de confrontatie te zijn.
Het is nog maar 5 dagen geleden. Je realiseert het je nu pas echt. Je klaagt echt niet. Je rouw is begonnen. En ik denk dat je daar beter niet tegen vecht: laat je tranen maar komen. Daarmee 'doorleef' je het en start er een proces van acceptatie.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
woensdag 21 november 2018 om 22:38
Oh en die chip met app: ik spreek mijn zus volgende week en vraag haar details.
Wij hebben een 'wekker-slettebak'. Vanochtend om 5 uur ging ik even naar het toilet. Witje meteen bovenop me toen ik terug in bed ging liggen. Ik pakte hem vast en hij ging standje 100% spinnen. Man deed even zijn ogen open en hoppa Witje bovenop man... ik draaide om en Yeey weer naar het vrouwtje... Knuffelkont is het en het maakt hem niet veel uit waar de knuffels vandaan komen als ze maar consistent hard blijven komen
Wij hebben een 'wekker-slettebak'. Vanochtend om 5 uur ging ik even naar het toilet. Witje meteen bovenop me toen ik terug in bed ging liggen. Ik pakte hem vast en hij ging standje 100% spinnen. Man deed even zijn ogen open en hoppa Witje bovenop man... ik draaide om en Yeey weer naar het vrouwtje... Knuffelkont is het en het maakt hem niet veel uit waar de knuffels vandaan komen als ze maar consistent hard blijven komen
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
woensdag 21 november 2018 om 22:47
Hier ook ontzettend lieve kaartjes van de dierenarts met handgeschreven mooie woorden van troost, niet alleen bij het overlijden van mijn katten maar ook van mijn konijnen. Zo'n klein gebaar met zo'n groots effect. Ik vind het fantastisch.
Dierproeven.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
woensdag 21 november 2018 om 22:52
Ik zit in een commercieel werkgebied waarin ik gelukkig ook veel voor mensen kan doen en jongeren op weg kan helpen. Maar als ik opnieuw mocht kiezen zou ik zeker overwegen om met dieren te werken. Je kan zoveel verschil maken als assistente of DA!Calamitycat schreef: ↑21-11-2018 22:47Hier ook ontzettend lieve kaartjes van de dierenarts met handgeschreven mooie woorden van troost, niet alleen bij het overlijden van mijn katten maar ook van mijn konijnen. Zo'n klein gebaar met zo'n groots effect. Ik vind het fantastisch.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
woensdag 21 november 2018 om 23:01
Absoluut. Ik wilde vroeger dierenarts worden maar was erg slecht in de exacte vakken dus dat werd 'em niet helaas.
Nu werk ik al bijna 25 jaar in de ggz, weliswaar secretarieel, maar ik haal mijn energie uit het contact met de cliënten en het is erg afwisselend, waardoor ik iedere dag met plezier naar mijn werk ga. En ik doe vrijwilligerswerk bij de konijnenopvang hier in het dorp, ook erg leuk.
Grote glimlach trouwens hier op mijn gezicht door het lezen van je 'wekker slettebak'
Dierproeven.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
woensdag 21 november 2018 om 23:20
Om het verhaal af te maken van de wekker-slettebak. Ik ging dus uit bed. Deed mijn badjas aan en pakte mijn huissokjes die ik gisteren naast het bed uitdeed en ging richting badkamer. Maar... Witje deed me zowat struikelen in de keuken want meneer wilde vers eten. Blijkbaar heb ik in mijn ochtendhaast eten gegeven en sokken op het aanrecht gelegd. Man sms't me: 'Eh.... vieze sokken op het aanrecht????' En een volgende sms met een foto van een pan met een sok die tussen het deksel uitsteekt en mijn lunch thermos met een sok eruit: 'vanavond en morgen eet je dus vieze sokkensoep'. Lieverd als hij is, stond er een lekker maaltje voor me klaar... en stond Witje bij mijn thuiskomst ook weer op zijn strepen: 'KNUFFELEN" voor je gaat eten.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
woensdag 21 november 2018 om 23:38
Afgelopen zondagochtend lag ik nog lekker te doezelen onder mijn winterdekbed, de zwart-witte en het lapje helemaal opgerold op het voeteneinde en de rooie naast me tegen me aangeplakt lag me met zijn liefste blik te observeren en keihard te spinnen.
Zo ben ik nog heerlijk een half uurtje blijven liggen en voelde me oprecht de gelukkigste mens op aarde. Zó'n knus gevoel krijg ik daarvan. Wat hou ik toch van die drie schatten van me
Zo ben ik nog heerlijk een half uurtje blijven liggen en voelde me oprecht de gelukkigste mens op aarde. Zó'n knus gevoel krijg ik daarvan. Wat hou ik toch van die drie schatten van me
calamitycat wijzigde dit bericht op 21-11-2018 23:41
0.22% gewijzigd
Dierproeven.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
woensdag 21 november 2018 om 23:40
Calamitycat schreef: ↑21-11-2018 23:31Heerlijk verhaal voor het slapen gaan. En niet alleen geweldige katten dus maar ook een geweldig leuke en lieve man
Ik heb goed gezelschap thuis! Slaap lekker, ik duik er ook in.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
woensdag 21 november 2018 om 23:43
De mooiste momenten! Zo rustgevend en geruststellend. Heerlijk.Calamitycat schreef: ↑21-11-2018 23:38Afgelopen zondagochtend lag ik nog lekker te doezelen onder mijn winterdekbed, de zwart-witte en het lapje helemaal opgerold op het voeteneinde en de rooie naast me tegen me aangeplakt lag me met zijn liefste blik te observeren en keihard te spinnen.
Zo ben ik nog heerlijk een half uurtje blijven liggen en voelde me oprecht de gelukkigste mens op aarde. Zó'n knus gevoel krijg ik daarvan. Wat hou ik toch van die drie schatten van me
slaapwel alle katjes .
Extra knuff voor wie ze nu moet missen
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
donderdag 22 november 2018 om 06:28
Wat een prachtig gedicht! Ik ga een hele grote foto van Poes afdrukken en dit gedicht ga ik er op zetten. Poes komt in de gang te hangen en in de slaapkamer.miekemv schreef: ↑21-11-2018 21:56En het gedicht waar ik veel aan had wil ik ook wel delen;
Paw Prints on my heart
You came in to my life one day
So beautiful and smart
My dear and sweat companion
I loved you from the start
And though I knew the time would come
When we would have to part
You'll never be forgotten,
You left paw prints on my heart
Ik heb momenteel een soort altaar in de kamer. We hebben haar laten cremeren en de urn staat op het dressoir samen met een pootafdruk van Poes, een plukje haar, een roos die bij haar lag toen we afscheid namen bij het crematorium (ze lag er echt prachtig bij maar nu krijg ik dat beeld ook niet uit m'n hoofd en heb ik bijna spijt dat ik daar afscheid heb genomen), een kaartje van het crematorium en een kaartje wat we gisteren kregen van de dierenarts. (ook heel lief vind ik dat)
Ik zit de hele tijd het plukje te aaien en te ruiken maar uiteraard ruikt het niet meer naar Poes.
Ik heb ook zo'n spijt van iets kleins. Ze was een lapjespoes en had ook veel rood. Op die kleur was ik gek en vond ik het mooist. Ik heb zo'n spijt dat ik niet heb gevraagd of ze een plukje rood wilden afknippen. (nu heb ik alleen wit, zwart en grijs) Nu zie ik die kleur nooit meer in het echt.
Ik zit er aan te denken om dit weekend eens een kijkje in het asiel te nemen of zou dat te vroeg zijn? Ik word gek van de stilte in huis. Volgende week heeft m'n man de middagdienst en dan zit ik daar alleen. Ik wil zo graag afleiding en m'n liefde aan een ander beestje(s?) geven. Maar ik voel me schuldig tegenover Poes. Alsof ik haar zo maar vervang terwijl ik het zo niet zie maar zo voelt het wel.
Hoe snel namen jullie een andere kat?
donderdag 22 november 2018 om 06:53
Eigenlijk al vrij snel. Natuurlijk heb je wel een schuldgevoel, maar aan de andere kant zijn er genoeg katjes die zitten te springen om een lief baasje. En volgens mij voldoe jij aan die eis , en is er buiten je overleden poes plaats genoeg voor een ander geluksvogeltje die zit te wachten op een fijn leventje.
donderdag 22 november 2018 om 07:10
RockOla schreef: ↑22-11-2018 06:53Eigenlijk al vrij snel. Natuurlijk heb je wel een schuldgevoel, maar aan de andere kant zijn er genoeg katjes die zitten te springen om een lief baasje. En volgens mij voldoe jij aan die eis , en is er buiten je overleden poes plaats genoeg voor een ander geluksvogeltje die zit te wachten op een fijn leventje.
Lief gezegd. Ik ga het er eens met mijn man over hebben hoe hij erover denkt. Wellicht vindt hij het te snel. Ik weet niet goed of ik er aan toe ben. Aan de ene kant wel maar aan de andere kant ben ik bang dat ik de nieuwe poes/kat te veel ga vergelijken met Poes. Ik weet het echt niet. Misschien ga ik morgenmiddag gewoon even vrijblijvend kijken en zegt m'n gevoel dan wat ik wil. (of denk te willen)
