Relaties
alle pijlers
Man reageert nergens op, emotieloos...
woensdag 18 maart 2009 om 10:59
Ik heb er al een paar keer over geschreven, maar ik kom er gewoon niet uit. Wat ik ook doe, het probleem tussen mijn man en mij lijkt onoplosbaar.
Ik ben sinds een jaar getrouwd met de liefste mens van de wereld. Hij is mooi, heeft de looks van David Beckham mixed met Freddy Ljungberg (wel mijn tiepe) loyaal, trouw en altijd eerlijk. Liegen en bedriegen komt niet in zijn woordenboek voor. Gewoon, een puur, oprecht en lief persoon. Er is niks spannends, moeilijks of gecompliceerd aan hem. Wat je ziet is wat je krijgt.
Tegelijkertijd is dit ons grootste struikelblok. Hij vindt alles namelijk wel best. Wat ik ook doe, koop, regel, verander in huis. Ik ben degene die dingen afspreekt met vrienden, de administratie regelt, onze huwelijksdag organiseer, de verjaardag van onze dochter. Ik ben iemand die graag 'samen' ergens instaat. Plannen maken voor de tuin die moet worden opgeknapt. We willen niet meer zo lang op ons huidige adres blijven wonen, maar ik ben de enige die plannen maakt om het voor de time-being leefbaar te houden. En daarnaast ook op zoek is naar andere woonruimte.
Als ik eens met een ideetje komt voor een dagje uit of weekendje weg, dan haalt ie zijn schouders op met de tekst "regel maar" of hij zegt gewoon niks. Hij zal nooit eens de eerste zijn die uit bed stapt, in zijn handen wrijft en zegt; zo vrouw en kind, vandaag gaan we…. (vul maar in)
Ik heb continu het gevoel dat ik met een sneltreinvaart door het leven ren en zorg dat er een gezinsleven met wat activiteit is, en dat hij een soort gast of toeschouwer in mijn leven is. Of een logé die ik mee op sleeptouw neem.
Hij is nergens te beroerd voor, zal altijd zonder mokken meegaan, plezier hebben maar nooit initiatief tonen.
Maar ondertussen bestaat mijn leven uit het maken van lijstjes. Dingen waar hij even aan moet denken of die gewoon gedaan moeten worden. Ook dat vindt hij prima, anders doet hij het niet, vergeet het of verveeld zich. Hij moedigt het zelfs aan. Momenteel is hij een weekje vrij omdat hij maandag aan zijn nieuwe baan begint. Vanmorgen begon hij te mopperen dat ik de laptop meenam (die heb ik in bruikleen van mijn werk en dus nodig) want dan zou hij zich de hele dag maar vervelen. En dan vraag ik mij af hoe je je kunt vervelen als er zoveel te doen is waar je van kunt genieten. We hebben samen een aantal paarden en honden. Je kunt heerlijk gaan wandelen met dit weer, een ritje te paard maken of een eind gaan fietsen. Het komt ook vaak voor dat ik na een dag werken thuiskomt en hij nog in pyama, samen met dochter, DVD's zit te kijken. Kind ook in pyama en dan moet ik het huishouden nog doen.
Op zich stoort me dat niet, maar ik zo zou blij zijn als hij eens wat meer iniatiatief zou tonen. Eens op staan met een plan, iets ondernemen. Een idee hebben.
Alles is eenrichtingsverkeer; als ik praat over onze toekomst, hoe we een huis kunnen zoeken, het weekendje weg dat eraan komt. Hij antwoord soms zelfs niet eens. Plannen maken interesseerd hem niet, ik organiseer het wel en hij volgt. En hij is hier naar eigen zeggen heel tevreden over.
Ik praat met (maar voor mijn gevoel soms alleen tegen hem) hem, maar ook dat is eenrichtingsverkeer. Hij zwijgt. Als ik enthousiast over iets ben krijg ik hem niet mee. Hij zal het ook niet zeggen als ie iets niet wil, of anders. Gewoon, niks. Het enige dat eruit komt is dat hij gelukkig is met het leven zoals het is. Hij hoeft allemaal niet zo nodig. Maar ik heb juist de behoefte aan een meedenkende en ondernemende partner. Ik wil ook weleens achterover kunnen zitten en kunnen relexen van een dagje uit zonder dat ik de plannen heb gemaakt. Of een schep en een berg zand toegeworpen krijgen en de tekst "Zo, Nassie… we gaan dat terras eens even regelen!"
Ik heb wel bedacht dat ik misschien te dominant ben, hem overschreeuw en overrule met mijn enthousiasme en plannen. Dat ik hem de kans niet geef om iets te doen. Maar als ik deze gevoelens aan hem vertel krijg ik weer dezelfde reactie, hij vindt het wel best. Word niet eens een keertje boos op me. Ik vraag me af of hij wel gevoelens voor mij koesterd of dat dit een soort van veilig verstandshuwelijk is.
Het enige licht dat ik zie, is dat hij vanaf maandag gewoon weer weken van huis is en zo nu en dan een weekend thuis. Dan kan ik mijn leven alleen met dochter en dieren weer opakken, doen waar ik zin in heb en zit hij niet meer in de weg, of op de bank. Hoef ik niks meer te delen en hem alleen in het weekend te entertainen. (deze gedachte vind ik verschrikkelijk!)
Maar zeg nou zelf, dat is toch niet getrouwd zijn? Of samen zijn? Of je leven op een leuke manier met elkaar delen?
Ik wil dit helemaal niet! Dan kan ik voor mijn gevoel net zo goed alleenstaande mama zijn. Wat heeft een huwelijk dan nog voor betekenis?
Ik ben sinds een jaar getrouwd met de liefste mens van de wereld. Hij is mooi, heeft de looks van David Beckham mixed met Freddy Ljungberg (wel mijn tiepe) loyaal, trouw en altijd eerlijk. Liegen en bedriegen komt niet in zijn woordenboek voor. Gewoon, een puur, oprecht en lief persoon. Er is niks spannends, moeilijks of gecompliceerd aan hem. Wat je ziet is wat je krijgt.
Tegelijkertijd is dit ons grootste struikelblok. Hij vindt alles namelijk wel best. Wat ik ook doe, koop, regel, verander in huis. Ik ben degene die dingen afspreekt met vrienden, de administratie regelt, onze huwelijksdag organiseer, de verjaardag van onze dochter. Ik ben iemand die graag 'samen' ergens instaat. Plannen maken voor de tuin die moet worden opgeknapt. We willen niet meer zo lang op ons huidige adres blijven wonen, maar ik ben de enige die plannen maakt om het voor de time-being leefbaar te houden. En daarnaast ook op zoek is naar andere woonruimte.
Als ik eens met een ideetje komt voor een dagje uit of weekendje weg, dan haalt ie zijn schouders op met de tekst "regel maar" of hij zegt gewoon niks. Hij zal nooit eens de eerste zijn die uit bed stapt, in zijn handen wrijft en zegt; zo vrouw en kind, vandaag gaan we…. (vul maar in)
Ik heb continu het gevoel dat ik met een sneltreinvaart door het leven ren en zorg dat er een gezinsleven met wat activiteit is, en dat hij een soort gast of toeschouwer in mijn leven is. Of een logé die ik mee op sleeptouw neem.
Hij is nergens te beroerd voor, zal altijd zonder mokken meegaan, plezier hebben maar nooit initiatief tonen.
Maar ondertussen bestaat mijn leven uit het maken van lijstjes. Dingen waar hij even aan moet denken of die gewoon gedaan moeten worden. Ook dat vindt hij prima, anders doet hij het niet, vergeet het of verveeld zich. Hij moedigt het zelfs aan. Momenteel is hij een weekje vrij omdat hij maandag aan zijn nieuwe baan begint. Vanmorgen begon hij te mopperen dat ik de laptop meenam (die heb ik in bruikleen van mijn werk en dus nodig) want dan zou hij zich de hele dag maar vervelen. En dan vraag ik mij af hoe je je kunt vervelen als er zoveel te doen is waar je van kunt genieten. We hebben samen een aantal paarden en honden. Je kunt heerlijk gaan wandelen met dit weer, een ritje te paard maken of een eind gaan fietsen. Het komt ook vaak voor dat ik na een dag werken thuiskomt en hij nog in pyama, samen met dochter, DVD's zit te kijken. Kind ook in pyama en dan moet ik het huishouden nog doen.
Op zich stoort me dat niet, maar ik zo zou blij zijn als hij eens wat meer iniatiatief zou tonen. Eens op staan met een plan, iets ondernemen. Een idee hebben.
Alles is eenrichtingsverkeer; als ik praat over onze toekomst, hoe we een huis kunnen zoeken, het weekendje weg dat eraan komt. Hij antwoord soms zelfs niet eens. Plannen maken interesseerd hem niet, ik organiseer het wel en hij volgt. En hij is hier naar eigen zeggen heel tevreden over.
Ik praat met (maar voor mijn gevoel soms alleen tegen hem) hem, maar ook dat is eenrichtingsverkeer. Hij zwijgt. Als ik enthousiast over iets ben krijg ik hem niet mee. Hij zal het ook niet zeggen als ie iets niet wil, of anders. Gewoon, niks. Het enige dat eruit komt is dat hij gelukkig is met het leven zoals het is. Hij hoeft allemaal niet zo nodig. Maar ik heb juist de behoefte aan een meedenkende en ondernemende partner. Ik wil ook weleens achterover kunnen zitten en kunnen relexen van een dagje uit zonder dat ik de plannen heb gemaakt. Of een schep en een berg zand toegeworpen krijgen en de tekst "Zo, Nassie… we gaan dat terras eens even regelen!"
Ik heb wel bedacht dat ik misschien te dominant ben, hem overschreeuw en overrule met mijn enthousiasme en plannen. Dat ik hem de kans niet geef om iets te doen. Maar als ik deze gevoelens aan hem vertel krijg ik weer dezelfde reactie, hij vindt het wel best. Word niet eens een keertje boos op me. Ik vraag me af of hij wel gevoelens voor mij koesterd of dat dit een soort van veilig verstandshuwelijk is.
Het enige licht dat ik zie, is dat hij vanaf maandag gewoon weer weken van huis is en zo nu en dan een weekend thuis. Dan kan ik mijn leven alleen met dochter en dieren weer opakken, doen waar ik zin in heb en zit hij niet meer in de weg, of op de bank. Hoef ik niks meer te delen en hem alleen in het weekend te entertainen. (deze gedachte vind ik verschrikkelijk!)
Maar zeg nou zelf, dat is toch niet getrouwd zijn? Of samen zijn? Of je leven op een leuke manier met elkaar delen?
Ik wil dit helemaal niet! Dan kan ik voor mijn gevoel net zo goed alleenstaande mama zijn. Wat heeft een huwelijk dan nog voor betekenis?
woensdag 18 maart 2009 om 13:43
Mijn vader is ook geen regelaar, mijn moeder deed alle planning in huis, de vakanties, het huishouden. Mijn vader ging wel op zaterdag naar de winkel met het boodschappenlijstje van mijn moeder. en kocht ok alleen wat er op het lijstje stond. Ik kan me nog wel de discussies herinneren waarbij mijn moeder vond dat iets eigenlijk de taak van "de man" was (het regelen van vakanties, bestelen in en restaurant, opbellen naar instanties) en probeerde mijn vader zo gek te krijgen. Uiteindelijk heeft ze geleerd dat het minder energie kost om zelf die dingen te doen en hem te waarderen om wat ie wel doet.
Als ik naar huis bel en hij neemt de telefoon op, is het eerste wat ie zegt "ik geef je moeder wel even". Maar als er iets kapot is in mijn huis en ik zeg dat, staat ie wel de volgende dag op de stoep om het te repareren. Toen ik een huis ging kopen ging ie mee naar alle bezichtigingen ( hij is bouwkundige, dus altijd handig). En ookal zal ie niet spontaan aan me vragen hoe het gaat of leuke dingen voorstellen, er zijn genoeg andere dingen waaruit zijn betrokkenheid blijkt.
Als ik naar huis bel en hij neemt de telefoon op, is het eerste wat ie zegt "ik geef je moeder wel even". Maar als er iets kapot is in mijn huis en ik zeg dat, staat ie wel de volgende dag op de stoep om het te repareren. Toen ik een huis ging kopen ging ie mee naar alle bezichtigingen ( hij is bouwkundige, dus altijd handig). En ookal zal ie niet spontaan aan me vragen hoe het gaat of leuke dingen voorstellen, er zijn genoeg andere dingen waaruit zijn betrokkenheid blijkt.
woensdag 18 maart 2009 om 13:44
quote:Eowynn_ schreef op 18 maart 2009 @ 13:34:
Je zou dus alleen bij hem weg gaan om gelijk te krijgen? Jeetje... 'dan zou hij eens verantwoording af moeten leggen'.
Eerlijk gezegd: ik denk dat hij beter af is met een vrouw die hem waardeert. En dat jij het nog weleens héél moeilijk kon krijgen om een partner te krijgen die aan je eisen voldoet én om die te houden, want twee van types zoals jij in een relatie werkt nóóit.
Ik vind het wel hard om alles op TO af te schuiven hoor. Zij zegt toch van hem te houden, en er moeite mee te hebben hem kwijt te raken? Ik denk dat haar eisen niet eens hoog zijn. Het gevoel samen op te trekken in plaats van overal alleen voor te staan is al heel wat. Niet alles alleen hoeven te bepalen. Het lijkt zo makkelijk om te zeggen: joh, zeur niet zo. Dan bepaal jij toch lekker alles? Het eten, de schoolkeuze van je kind, het veranderen van het huis, welk pak hij aandoet op een bruiloft etc. Maar dan ben je dus niet volwaardig in de relatie.
Het maakt hem waarschijnlijk ook niet uit of zij een avondjurk aanheeft of een vuilniszak, bijvoorbeeld. En dat kun je als liefde zien (hij houdt altijd van me, maakt niet uit hoe ik eruit zie) maar ook als desinteresse (hij ziet me niet staan) Dat je elkaar zo in je waarde laat dat je elkaar dus nooit meer ziet, om de mening vraagt, je eigen idealen en toekomstbeelden mee bespreekt, je theorieen bij kunt toetsen, etc. En natuurlijk kan hij zijn eigen invulling eraan geven. Maar dat is altijd nog beter dan géén invulling.
Je zou dus alleen bij hem weg gaan om gelijk te krijgen? Jeetje... 'dan zou hij eens verantwoording af moeten leggen'.
Eerlijk gezegd: ik denk dat hij beter af is met een vrouw die hem waardeert. En dat jij het nog weleens héél moeilijk kon krijgen om een partner te krijgen die aan je eisen voldoet én om die te houden, want twee van types zoals jij in een relatie werkt nóóit.
Ik vind het wel hard om alles op TO af te schuiven hoor. Zij zegt toch van hem te houden, en er moeite mee te hebben hem kwijt te raken? Ik denk dat haar eisen niet eens hoog zijn. Het gevoel samen op te trekken in plaats van overal alleen voor te staan is al heel wat. Niet alles alleen hoeven te bepalen. Het lijkt zo makkelijk om te zeggen: joh, zeur niet zo. Dan bepaal jij toch lekker alles? Het eten, de schoolkeuze van je kind, het veranderen van het huis, welk pak hij aandoet op een bruiloft etc. Maar dan ben je dus niet volwaardig in de relatie.
Het maakt hem waarschijnlijk ook niet uit of zij een avondjurk aanheeft of een vuilniszak, bijvoorbeeld. En dat kun je als liefde zien (hij houdt altijd van me, maakt niet uit hoe ik eruit zie) maar ook als desinteresse (hij ziet me niet staan) Dat je elkaar zo in je waarde laat dat je elkaar dus nooit meer ziet, om de mening vraagt, je eigen idealen en toekomstbeelden mee bespreekt, je theorieen bij kunt toetsen, etc. En natuurlijk kan hij zijn eigen invulling eraan geven. Maar dat is altijd nog beter dan géén invulling.
woensdag 18 maart 2009 om 13:47
quote:Eowynn_ schreef op 18 maart 2009 @ 13:41:
Als dat je conclusie is na de hele discussie zou ik hem nog eens lezen.
Jij vindt dat de man van TO eigenlijk niets aangerekend kan worden, want TO doet alles voor hem.
Draai het eens om.
Man van TO doet niets, TO doet het voor hem, TO geeft aan dat ze wil dat hij meer initiatieven neemt, man van TO neemt niet meer initiatieven.. etc
Als dat je conclusie is na de hele discussie zou ik hem nog eens lezen.
Jij vindt dat de man van TO eigenlijk niets aangerekend kan worden, want TO doet alles voor hem.
Draai het eens om.
Man van TO doet niets, TO doet het voor hem, TO geeft aan dat ze wil dat hij meer initiatieven neemt, man van TO neemt niet meer initiatieven.. etc
woensdag 18 maart 2009 om 13:47
Is hier dan zo weinig kennis van hoe relaties werken? Je moet de ander steunen, motiveren en de ruimte geven om zichzelf te zijn. Niet bekritiseren, afsnauwen, reacties af proberen te dwingen, enzovoorts.
En dat houdt in dat Nastik en man béide aan de slag moeten. Maar hier wordt weer Nastiks visie als norm gebruikt. 'ze stelt toch geen hoge eisen, het is toch heel normaal dat....' en dat is dus niet eens per definitie waar.
En dat houdt in dat Nastik en man béide aan de slag moeten. Maar hier wordt weer Nastiks visie als norm gebruikt. 'ze stelt toch geen hoge eisen, het is toch heel normaal dat....' en dat is dus niet eens per definitie waar.
woensdag 18 maart 2009 om 13:48
quote:yoyo2 schreef op 18 maart 2009 @ 13:39:
[...]
Dus TO moet dus of gaan scheiden of niet zeuren en zich neerleggen bij zijn bankhangende en emotieloze gedrag...?Ze moet of gaan scheiden, of leren te kijken naar wat ze wel heeft ipv wat ze niet heeft. proberen haar man te waarderen om wat i is en ophouden met proberen hem in zichzelf te veranderen. En wie weet, als ze hem wat meer ruimte geeft, dat hij ook verandert.
[...]
Dus TO moet dus of gaan scheiden of niet zeuren en zich neerleggen bij zijn bankhangende en emotieloze gedrag...?Ze moet of gaan scheiden, of leren te kijken naar wat ze wel heeft ipv wat ze niet heeft. proberen haar man te waarderen om wat i is en ophouden met proberen hem in zichzelf te veranderen. En wie weet, als ze hem wat meer ruimte geeft, dat hij ook verandert.
woensdag 18 maart 2009 om 13:49
Yoyo, kom op zeg. Het is een wisselwerking, je duwt elkaar in bepaalde rollen, zowel Nastik als haar man doen dat. En dáár moet je uit zien te komen. Niet door de ander te vertellen hoe hij het moet doen, maar door elkaar opnieuw te leren kenne, te praten over hoe je dingen ziet zónder daar een oordeel aan te hangen (hoezó je vind de vakanties/het huishouden/de inrichting niet belangrijk om over mee te denken, dat ís toch gewoon belangrijk? Wat bén jij eigenlijk voor vent, kom op zeg!)
woensdag 18 maart 2009 om 13:49
quote:Eowynn_ schreef op 18 maart 2009 @ 13:34:
Je zou dus alleen bij hem weg gaan om gelijk te krijgen? Jeetje... 'dan zou hij eens verantwoording af moeten leggen'.
Eerlijk gezegd: ik denk dat hij beter af is met een vrouw die hem waardeert. En dat jij het nog weleens héél moeilijk kon krijgen om een partner te krijgen die aan je eisen voldoet én om die te houden, want twee van types zoals jij in een relatie werkt nóóit.
Maar Eowynn, jij overlegt toch dingen met je partner? Vraagt elkaar wat je ervan vindt?
Ik krijg gewoon geen sjoeche als ik om een mening of plan vraag.
Hij wilt bijv. graag een tuin waarin hij kan barbeqeuen. Even een voorbeeld. Onze tuin is een puinzooi, dus vraag ik hem waar en hoe we dan een terrasje aan gaan leggen om die plek te kunnen creëren. Dan krijg ik gewoon geen reactie. Ik "moet dat dan maar regelen". Dat kan ik dan wel, maar ik zou het zo graag in overleg met hem doen.
Je zou dus alleen bij hem weg gaan om gelijk te krijgen? Jeetje... 'dan zou hij eens verantwoording af moeten leggen'.
Eerlijk gezegd: ik denk dat hij beter af is met een vrouw die hem waardeert. En dat jij het nog weleens héél moeilijk kon krijgen om een partner te krijgen die aan je eisen voldoet én om die te houden, want twee van types zoals jij in een relatie werkt nóóit.
Maar Eowynn, jij overlegt toch dingen met je partner? Vraagt elkaar wat je ervan vindt?
Ik krijg gewoon geen sjoeche als ik om een mening of plan vraag.
Hij wilt bijv. graag een tuin waarin hij kan barbeqeuen. Even een voorbeeld. Onze tuin is een puinzooi, dus vraag ik hem waar en hoe we dan een terrasje aan gaan leggen om die plek te kunnen creëren. Dan krijg ik gewoon geen reactie. Ik "moet dat dan maar regelen". Dat kan ik dan wel, maar ik zou het zo graag in overleg met hem doen.
woensdag 18 maart 2009 om 13:50
Neem jij ook altijd het voortouw in bed ? Bepaal jij wanneer en wat en hoe ? Maakt het hem uit of er wel of niet gevreeën wordt , of jij / hij wel of niet klaarkomt ? Licht aan , licht uit ; maakt niet uit ? Wel voorspel , geen voorspel , wel orale sex geen orale sex ; zal hem ook allemaal jeuken ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 18 maart 2009 om 13:50
Elkaar waarderen kan soms ook zijn dat de een zich lekker wentelt in de zorg van de ander. Want die ander zorgt zo graag. Maar soms is het onduidelijk waar het begonnen is. Zorgde de een al en is de ander daarom zo passief, of is de ander passief en is de een toen gaan zorgen? Je komt op een gegeven moment vast in een bepaald patroon. Dat vind je fijn (prima dan dus, volgens mij hebben veel mensen in deze discussie deze situatie) of niet (zoals TO) en dan moet je er iets aan doen.
En het is niet alleen het probleem van TO, want als zij ongelukkig is, is dat een probleem dat hij zich ook zou moeten aantrekken.
En het is niet alleen het probleem van TO, want als zij ongelukkig is, is dat een probleem dat hij zich ook zou moeten aantrekken.
woensdag 18 maart 2009 om 13:51
quote:Eowynn_ schreef op 18 maart 2009 @ 13:47:
Is hier dan zo weinig kennis van hoe relaties werken? Je moet de ander steunen, motiveren en de ruimte geven om zichzelf te zijn. Niet bekritiseren, afsnauwen, reacties af proberen te dwingen, enzovoorts.
In mijn ogen is een relatie "samen leven". Samen dingen ondernemen, samen keuzes maken, samen zorg dragen voor de minder leuke klussen...
Als jij gelukkig bent in een relatie waarbij jij het voortouw neemt, prima... maar TO is daar niet gelukkig in en wil niet accepteren dat hij liever ieder weekend DVD'tjes kijkt dan iets te ondernemen.
Is hier dan zo weinig kennis van hoe relaties werken? Je moet de ander steunen, motiveren en de ruimte geven om zichzelf te zijn. Niet bekritiseren, afsnauwen, reacties af proberen te dwingen, enzovoorts.
In mijn ogen is een relatie "samen leven". Samen dingen ondernemen, samen keuzes maken, samen zorg dragen voor de minder leuke klussen...
Als jij gelukkig bent in een relatie waarbij jij het voortouw neemt, prima... maar TO is daar niet gelukkig in en wil niet accepteren dat hij liever ieder weekend DVD'tjes kijkt dan iets te ondernemen.
woensdag 18 maart 2009 om 13:53
We zijn dit jaar dus één jaar getrouwd, dus vraag ik aan hem hoe hij het wilt vieren. Saampjes, familie, waar. Wil je het vieren?
Geen sjoeche.
Dus stel ik iets voor, en dan vindt ie het wel goed. Terwijl ik zo graag wil weten hoe hij het wilt vieren. Wat hij leuk vindt. Wat zijn idee van het feestje is. Wat voor hem een feestje vind.
Het komt erop neer dat ik ons feest bedenk, organiseer en uitvoer terwijl ik vind dat het iets van ons samen is waar hij ook aanvulling op zou moeten willen geven.
Geen sjoeche.
Dus stel ik iets voor, en dan vindt ie het wel goed. Terwijl ik zo graag wil weten hoe hij het wilt vieren. Wat hij leuk vindt. Wat zijn idee van het feestje is. Wat voor hem een feestje vind.
Het komt erop neer dat ik ons feest bedenk, organiseer en uitvoer terwijl ik vind dat het iets van ons samen is waar hij ook aanvulling op zou moeten willen geven.
woensdag 18 maart 2009 om 13:53
Nastik, ik denk dat je er niet onderuit komt door tegen je vriend te zeggen dat dit zo niet langer gaat. Dat je geen zin hebt in 2 kinderen en als hij niet samen met jou over een oplossing wil nadenken (waar jullie beide in zullen moeten veranderen) dat je dan weggaat.
Een voordeel: waarschijnlijk stemt ie meteen in met dit voorstel
Een voordeel: waarschijnlijk stemt ie meteen in met dit voorstel
woensdag 18 maart 2009 om 13:55
quote:blijfgewoonbianca schreef op 18 maart 2009 @ 13:50:
Neem jij ook altijd het voortouw in bed ? Bepaal jij wanneer en wat en hoe ? Maakt het hem uit of er wel of niet gevreeën wordt , of jij / hij wel of niet klaarkomt ? Licht aan , licht uit ; maakt niet uit ? Wel voorspel , geen voorspel , wel orale sex geen orale sex ; zal hem ook allemaal jeuken ?
Helaas wel ja.
Het liefst gaat hij op zijn rug liggen en laat het allemaal gebeuren. Frequentie boeit hem ook niet zo.
Ik vraag me meer dan eens af of hij mij überhaupt wel lekker vindt. Ja, tuurlijk krijgt hij een stijve piemel als ik eens met mijn billen schudt, maar zelf iets ondernemen of het zeggen. Nee.
Neem jij ook altijd het voortouw in bed ? Bepaal jij wanneer en wat en hoe ? Maakt het hem uit of er wel of niet gevreeën wordt , of jij / hij wel of niet klaarkomt ? Licht aan , licht uit ; maakt niet uit ? Wel voorspel , geen voorspel , wel orale sex geen orale sex ; zal hem ook allemaal jeuken ?
Helaas wel ja.
Het liefst gaat hij op zijn rug liggen en laat het allemaal gebeuren. Frequentie boeit hem ook niet zo.
Ik vraag me meer dan eens af of hij mij überhaupt wel lekker vindt. Ja, tuurlijk krijgt hij een stijve piemel als ik eens met mijn billen schudt, maar zelf iets ondernemen of het zeggen. Nee.
woensdag 18 maart 2009 om 13:56
Nog 1 poging dan:
Ik denk, dat áls Nastik haar partner stimuleert, hem in zijn waarde laat en hem gewoon zichzelf laat zijn hij wél interesse gaat tonen, wel initiatieven gaat tonen, wél betrokken is. Dan krijgt hij namelijk de ruimte om dat te doen. Die heeft hij nu niet.
Andersom moet Nastik haar normen eens loslaten en niet zo in haar eigen rol vervallen.
En dan kan het maar zo dat je als doener leert om wat meer te genieten van niets, dat je als introvert wat beter leert praten, dat je als extravert eens leert om je muil te houden, dat je als moeder leert om vader wat meer de ruimte te geven, dat je als vader leert om wat meer te zorgen, enzovoorts.
Waarschijnlijk blijft de situatie niet zo extreem als Nastik en haar man op een goede manier met elkaar omgaan. Die balans is nu zoek, daardoor vervallen ze beiden in extremen.
Ik denk, dat áls Nastik haar partner stimuleert, hem in zijn waarde laat en hem gewoon zichzelf laat zijn hij wél interesse gaat tonen, wel initiatieven gaat tonen, wél betrokken is. Dan krijgt hij namelijk de ruimte om dat te doen. Die heeft hij nu niet.
Andersom moet Nastik haar normen eens loslaten en niet zo in haar eigen rol vervallen.
En dan kan het maar zo dat je als doener leert om wat meer te genieten van niets, dat je als introvert wat beter leert praten, dat je als extravert eens leert om je muil te houden, dat je als moeder leert om vader wat meer de ruimte te geven, dat je als vader leert om wat meer te zorgen, enzovoorts.
Waarschijnlijk blijft de situatie niet zo extreem als Nastik en haar man op een goede manier met elkaar omgaan. Die balans is nu zoek, daardoor vervallen ze beiden in extremen.
woensdag 18 maart 2009 om 13:57
woensdag 18 maart 2009 om 13:57
quote:Eowynn_ schreef op 18 maart 2009 @ 13:52:
Ik geef het maar op, ik geloof niet dat ik hier nog iemand iets aan zijn verstand ga kunnen peuteren.
Ik stel zeker prijs op jouw mening en ik weet ook dat mijn man niet het enige probleem is binnen dit probleem. Dat ik ook mijn aandeel heb.
Ik voel me ook klote door de rol van dominante, bazige bitsch waar ik me in gedwongen voel door zijn gedrag.
Ik weet gewoon niet meer wat ik er mee moet.
Ik geef het maar op, ik geloof niet dat ik hier nog iemand iets aan zijn verstand ga kunnen peuteren.
Ik stel zeker prijs op jouw mening en ik weet ook dat mijn man niet het enige probleem is binnen dit probleem. Dat ik ook mijn aandeel heb.
Ik voel me ook klote door de rol van dominante, bazige bitsch waar ik me in gedwongen voel door zijn gedrag.
Ik weet gewoon niet meer wat ik er mee moet.
woensdag 18 maart 2009 om 13:59
quote:Eowynn_ schreef op 18 maart 2009 @ 13:56:
Nog 1 poging dan:
Ik denk, dat áls Nastik haar partner stimuleert, hem in zijn waarde laat en hem gewoon zichzelf laat zijn hij wél interesse gaat tonen, wel initiatieven gaat tonen, wél betrokken is. Dan krijgt hij namelijk de ruimte om dat te doen. Die heeft hij nu niet.
Andersom moet Nastik haar normen eens loslaten en niet zo in haar eigen rol vervallen.
En dan kan het maar zo dat je als doener leert om wat meer te genieten van niets, dat je als introvert wat beter leert praten, dat je als extravert eens leert om je muil te houden, dat je als moeder leert om vader wat meer de ruimte te geven, dat je als vader leert om wat meer te zorgen, enzovoorts.
Waarschijnlijk blijft de situatie niet zo extreem als Nastik en haar man op een goede manier met elkaar omgaan. Die balans is nu zoek, daardoor vervallen ze beiden in extremen.Ik begrijp wat je schrijft en wil ook mijn best doen om hem die ruimte te geven. Ik hoop ook echt dat er iets veranderd want, ondanks alles, houd ik heel veel van mijn man en kan ik me geen leukere vent wensen. Ik zou hem alleen wat vaker willen horen.
Nog 1 poging dan:
Ik denk, dat áls Nastik haar partner stimuleert, hem in zijn waarde laat en hem gewoon zichzelf laat zijn hij wél interesse gaat tonen, wel initiatieven gaat tonen, wél betrokken is. Dan krijgt hij namelijk de ruimte om dat te doen. Die heeft hij nu niet.
Andersom moet Nastik haar normen eens loslaten en niet zo in haar eigen rol vervallen.
En dan kan het maar zo dat je als doener leert om wat meer te genieten van niets, dat je als introvert wat beter leert praten, dat je als extravert eens leert om je muil te houden, dat je als moeder leert om vader wat meer de ruimte te geven, dat je als vader leert om wat meer te zorgen, enzovoorts.
Waarschijnlijk blijft de situatie niet zo extreem als Nastik en haar man op een goede manier met elkaar omgaan. Die balans is nu zoek, daardoor vervallen ze beiden in extremen.Ik begrijp wat je schrijft en wil ook mijn best doen om hem die ruimte te geven. Ik hoop ook echt dat er iets veranderd want, ondanks alles, houd ik heel veel van mijn man en kan ik me geen leukere vent wensen. Ik zou hem alleen wat vaker willen horen.
woensdag 18 maart 2009 om 14:00
En als je een belachelijk plan voor zou stellen , of een kosten verslindend plan ?
Mij interresseren sommige dingen ook geen zier ; nieuwe auto ? O, is mij best hoor . Model ? O , maakt niet uit . Type ? Eh ...bedoel je ? kleur ? Geen oranje . Zullen we een groene Opel nemen ? Ja , joh , kan mij het schelen . Het kán me ook niet schelen . Vakantieland ? Als het maar warm is . Spanje ? prima . Frankrijk ? ook goed . Portugal ? Ja , joh , mij best .
Heel ergerlijk als iemand graag samen folders van auto's en vakantiebestemmingen door had willen kijken . Ideaal voor iemand die prima alleen keuzes kan maken en weet wat ik ook leuk zou vinden .
Ik kan van mezelf niet iemand maken die het wél wat uitmaakt , ik kan hoogstens doen alsof .
Mij interresseren sommige dingen ook geen zier ; nieuwe auto ? O, is mij best hoor . Model ? O , maakt niet uit . Type ? Eh ...bedoel je ? kleur ? Geen oranje . Zullen we een groene Opel nemen ? Ja , joh , kan mij het schelen . Het kán me ook niet schelen . Vakantieland ? Als het maar warm is . Spanje ? prima . Frankrijk ? ook goed . Portugal ? Ja , joh , mij best .
Heel ergerlijk als iemand graag samen folders van auto's en vakantiebestemmingen door had willen kijken . Ideaal voor iemand die prima alleen keuzes kan maken en weet wat ik ook leuk zou vinden .
Ik kan van mezelf niet iemand maken die het wél wat uitmaakt , ik kan hoogstens doen alsof .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 18 maart 2009 om 14:01
Het lijkt me in ieder geval dat jullie goed moeten praten. Jij vertelt wat zijn houding met jou doet. Wat je nodig heb. Hou het concreet. Vertel dat je op deze manier niks uit de relatie haalt en verwacht niet meteen een gesprek. Vraag hem of hij hier over na wilt denken, hoe jullie dit samen op kunnen lossen.
Dan kom je er een paar dagen later weer op terug.
Dan kom je er een paar dagen later weer op terug.
woensdag 18 maart 2009 om 14:05
[quote]Eowynn_ schreef op 18 maart 2009 @ 13:56:
Nog 1 poging dan:
Ik denk, dat áls Nastik haar partner stimuleert, hem in zijn waarde laat en hem gewoon zichzelf laat zijn hij wél interesse gaat tonen, wel initiatieven gaat tonen, wél betrokken is. Dan krijgt hij namelijk de ruimte om dat te doen. Die heeft hij nu niet.
Andersom moet Nastik haar normen eens loslaten en niet zo in haar eigen rol vervallen.
quote]
Jij weet het wel erg goed allemaal... Is het bij jou een en al begrip en gezelligheid?
Soms helpt het niet om mensen los te laten, dan drijven ze eenvoudigweg weg en dan gebeurt er niks. Niet iedereen wordt wakker. En het idee dat TO dat zou kunnen overkomen, maakt dat ze vasthoudt denk ik. En dat ze er zo hard aan trekt. Want het gevoel dat het niet uit zal maken of je er wel of niet bent, dan doet verdomde pijn hoor. Dat je man je misschien wel niet zal missen, en niet omdat je dan niet meer aan zijn kop zeurt, maar gewoon omdat hij die emoties nooit lijkt te hebben. Het maakt hem misschien echt wel niks uit.
Nog 1 poging dan:
Ik denk, dat áls Nastik haar partner stimuleert, hem in zijn waarde laat en hem gewoon zichzelf laat zijn hij wél interesse gaat tonen, wel initiatieven gaat tonen, wél betrokken is. Dan krijgt hij namelijk de ruimte om dat te doen. Die heeft hij nu niet.
Andersom moet Nastik haar normen eens loslaten en niet zo in haar eigen rol vervallen.
quote]
Jij weet het wel erg goed allemaal... Is het bij jou een en al begrip en gezelligheid?
Soms helpt het niet om mensen los te laten, dan drijven ze eenvoudigweg weg en dan gebeurt er niks. Niet iedereen wordt wakker. En het idee dat TO dat zou kunnen overkomen, maakt dat ze vasthoudt denk ik. En dat ze er zo hard aan trekt. Want het gevoel dat het niet uit zal maken of je er wel of niet bent, dan doet verdomde pijn hoor. Dat je man je misschien wel niet zal missen, en niet omdat je dan niet meer aan zijn kop zeurt, maar gewoon omdat hij die emoties nooit lijkt te hebben. Het maakt hem misschien echt wel niks uit.
woensdag 18 maart 2009 om 14:07
Ik ben benieuwd of het echt zo'n slappe futloze flapdrol is , of dat je te kort wacht zodat hij geen kans heeft om er eens goed over na te denken .
Misschien heb je vroeger iets te veel zijn plannen afgekapt , is hij ergens een beetje bang van je .
Ik ben er echter wel van overtuigd dat hij geen - goed - idee heeft over hoe jij over jullie relatie denkt .
Misschien heb je vroeger iets te veel zijn plannen afgekapt , is hij ergens een beetje bang van je .
Ik ben er echter wel van overtuigd dat hij geen - goed - idee heeft over hoe jij over jullie relatie denkt .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
