Relaties
alle pijlers
Getrouwd: welke achternaam gebruik je en waarom?
donderdag 19 maart 2009 om 08:13
Ik ben niet zo lang geleden getrouwd en had me voorgenomen voortaan de achternaam van mijn man te gaan gebruiken. De reden hiervoor is dat we een zoontje hebben en het mij erg aanspreekt een 'gezinsnaam' te dragen, zodat altijd duidelijk is dat wij bij elkaar horen. Wat meespeelt: mijn eigen moeder gebruikte altijd haar eigen naam en als kind heb ik dit vaak jammer gevonden. Aan de andere kant, in deze tijd is het natuurlijk veel gebruikelijker je eigen naam te houden en zorgt het voor minder verwarring dan toen ik zelf klein was.
Jullie horen het al: ik twijfel nog steeds. Ik mis mijn eigen achternaam erg, hoe raar dat ook klinkt. Ik gebruik de nieuwe naam, maar het voelt niet alsof ik het bén. Zou er een identiteitscrisis van krijgen .
Ik ben benieuwd wat jullie afwegingen waren om welke achternaam te gebruiken. En ook naar hoe dat in de praktijk bevalt. Natuurlijk ga ik hierin mijn eigen beslissing nemen, maar zoals wel vaker op dit forum kan het helpen om wat inzichten van anderen te lezen.
Jullie horen het al: ik twijfel nog steeds. Ik mis mijn eigen achternaam erg, hoe raar dat ook klinkt. Ik gebruik de nieuwe naam, maar het voelt niet alsof ik het bén. Zou er een identiteitscrisis van krijgen .
Ik ben benieuwd wat jullie afwegingen waren om welke achternaam te gebruiken. En ook naar hoe dat in de praktijk bevalt. Natuurlijk ga ik hierin mijn eigen beslissing nemen, maar zoals wel vaker op dit forum kan het helpen om wat inzichten van anderen te lezen.
donderdag 19 maart 2009 om 08:18
Ik gebruik mijn danwel zijn naam al naar gelang het uitkomt. Zo is mijn naam best ingewikkeld en moet altijd gespeld worden en zijn naam is eenvoudig. Ik ben gewend aan mijn naam en pas een jaar getrouwd. Voordat we getrouwd zijn gebruikte ik ook al geregeld zijn naam vanwege dezelfde overweging als hierboven.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
donderdag 19 maart 2009 om 08:20
Ik gebruik de naam van mijn man. Dat doe ik vooral omdat ik mijn meisjesnaam vre-se-lijk vind. Ontzettend boers en hard klinkt het.
Inmiddels ben ik er (na anderhalf jaar) wel helemaal aan gewend, maar in het begin moest ik ook steeds nadenken als ik mijn naam moest noemen of invullen.
Sinds ik getrouwd ben stel ik me ook met mijn volledige naam voor, waar ik eerder alleen mijn voornaam noemde haha.
Mijn ervaring is wel dat je nooit helemaal van je meisjenaam afkomt. In het ziekenhuis bv. blijf je gewoon onder je meisjesnaam geregistreerd en ook de meeste post van bv. gemeente en verzekeringen is gericht aan mevr. achternaam-meisjesnaam.
Inmiddels ben ik er (na anderhalf jaar) wel helemaal aan gewend, maar in het begin moest ik ook steeds nadenken als ik mijn naam moest noemen of invullen.
Sinds ik getrouwd ben stel ik me ook met mijn volledige naam voor, waar ik eerder alleen mijn voornaam noemde haha.
Mijn ervaring is wel dat je nooit helemaal van je meisjenaam afkomt. In het ziekenhuis bv. blijf je gewoon onder je meisjesnaam geregistreerd en ook de meeste post van bv. gemeente en verzekeringen is gericht aan mevr. achternaam-meisjesnaam.
The time is now
donderdag 19 maart 2009 om 08:20
Ik gebruik zijn naam. Echter, bij vakpublicaties gebruik ik de dubbele achternaam. En als ik ooit nog een fictie verhaal publiceer dan gaat dat onder mijn meisjesnaam.
Waarom zijn naam? Omdat mijn achternaam een buitenlandse is en er gewoon een enorm verschil in behandeling bestaat als ik me voorstel als Mrs. Zwieber of Zwiebrovski.
Waarom zijn naam? Omdat mijn achternaam een buitenlandse is en er gewoon een enorm verschil in behandeling bestaat als ik me voorstel als Mrs. Zwieber of Zwiebrovski.
donderdag 19 maart 2009 om 08:21
donderdag 19 maart 2009 om 08:22
Hi Panda. Toevallig had ik het er laatst met mijn vriend over (niet-getrouwd dus haha) omdat een bevriend stel trouwde en zij zijn naam aannam. Dat vond ik een beetje ouderwets, maar vriendlief vond het 'romantisch'. Bah.
Mijn moeder heeft ook altijd haar eigen naam aangehouden en ik heb het in ieder geval nooit vervelend gevonden. Voor mijn moeder was het een deel van haar identiteit. Klinkt zwaar als ik het zo opschrijf, maar het geeft wel aan waar je vandaan komt.
Dus. Als jij je originele naam mist, zou ik hem gewoon terugnemen
Mijn moeder heeft ook altijd haar eigen naam aangehouden en ik heb het in ieder geval nooit vervelend gevonden. Voor mijn moeder was het een deel van haar identiteit. Klinkt zwaar als ik het zo opschrijf, maar het geeft wel aan waar je vandaan komt.
Dus. Als jij je originele naam mist, zou ik hem gewoon terugnemen
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
donderdag 19 maart 2009 om 08:22
Ik ben niet getrouwd op dit moment, maar ik wil toch liever mijn eigen naam blijven houden.
Ik ben al bijna 32 jaar aan deze naam gewend, vind hem mooi en ik vind het een beetje raar om dan maar ineens ZIJN naam aan te nemen.
Hij wil wel heel graag dat ik t.z.t. zijn naam aanneem. Ehm, ja... probleempje dus...
Nou heb ik bedacht dat ik dan misschien voor het officiële zijn naam aan zou kunnen nemen (doe ik hem een plezier) maar voor de rest in het dagelijkse leven gewoon mijn eigen naam blijf voeren. Vooral ook omdat je toch overal je "meisjesnaam" bij in moet vullen....
Maar goed... die strijd is nog niet gestreden
Ik ben al bijna 32 jaar aan deze naam gewend, vind hem mooi en ik vind het een beetje raar om dan maar ineens ZIJN naam aan te nemen.
Hij wil wel heel graag dat ik t.z.t. zijn naam aanneem. Ehm, ja... probleempje dus...
Nou heb ik bedacht dat ik dan misschien voor het officiële zijn naam aan zou kunnen nemen (doe ik hem een plezier) maar voor de rest in het dagelijkse leven gewoon mijn eigen naam blijf voeren. Vooral ook omdat je toch overal je "meisjesnaam" bij in moet vullen....
Maar goed... die strijd is nog niet gestreden
donderdag 19 maart 2009 om 08:25
Ik denk dat ik ook mijn eigen achternaam zou houden. Daar ben ik al 40 jaar aan gewend en het is mijn identiteit. Een andere naam aannemen voelt alsof je je eigen identiteit 'n beetje opgeeft. Ik zou er geen bezwaar tegen hebben de naam van de man (mits hij uberhaupt 'n leuke naam heeft) áchter mijn naam te plakken, maar da's dan ook weer niet gebruikelijk.
donderdag 19 maart 2009 om 08:26
Alleen zijn naam. Ik heb al jaren geen contact met mijn vader en was blij dat ik van zijn achternaam af was. Ik draag zijn naam nu anderhalf jaar en het was even wennen, maar het is nu helemaal eigen.
Wat Banba zegt heb ik trouwens niet. Ik word door gemeente, belasting, verzekeringen, bank ed netjes aangeschreven met alleen mijn getrouwde naam. Tuurlijk heb ik dat wel eenmalig (ok, bij de postbank viermalig...) door moeten geven, en daarin moet je héél duidelijk zijn dat je geen dubbele achternaam wil, maar het gaat prima. Ik zie mijn meisjesnaam eigenlijk alleen nog in mijn paspoort en rijbewijs staan.
Wat Banba zegt heb ik trouwens niet. Ik word door gemeente, belasting, verzekeringen, bank ed netjes aangeschreven met alleen mijn getrouwde naam. Tuurlijk heb ik dat wel eenmalig (ok, bij de postbank viermalig...) door moeten geven, en daarin moet je héél duidelijk zijn dat je geen dubbele achternaam wil, maar het gaat prima. Ik zie mijn meisjesnaam eigenlijk alleen nog in mijn paspoort en rijbewijs staan.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
donderdag 19 maart 2009 om 08:29
quote:EvyBlissy schreef op 19 maart 2009 @ 08:22:
Hi Panda. Toevallig had ik het er laatst met mijn vriend over (niet-getrouwd dus haha) omdat een bevriend stel trouwde en zij zijn naam aannam. Dat vond ik een beetje ouderwets, maar vriendlief vond het 'romantisch'. Bah.
Mijn moeder heeft ook altijd haar eigen naam aangehouden en ik heb het in ieder geval nooit vervelend gevonden. Voor mijn moeder was het een deel van haar identiteit. Klinkt zwaar als ik het zo opschrijf, maar het geeft wel aan waar je vandaan komt.
Dus. Als jij je originele naam mist, zou ik hem gewoon terugnemen
Vind ik altijd wel grappig... Normaalgesproken zijn mannen bijvoorbeeld nooit romantisch, maar dan in één keer wel...
Het voelt voor mij inderdaad dat ik mijn eigen identiteit moet inleveren. Ik weet niet waarom ik dat gevoel heb....
Hi Panda. Toevallig had ik het er laatst met mijn vriend over (niet-getrouwd dus haha) omdat een bevriend stel trouwde en zij zijn naam aannam. Dat vond ik een beetje ouderwets, maar vriendlief vond het 'romantisch'. Bah.
Mijn moeder heeft ook altijd haar eigen naam aangehouden en ik heb het in ieder geval nooit vervelend gevonden. Voor mijn moeder was het een deel van haar identiteit. Klinkt zwaar als ik het zo opschrijf, maar het geeft wel aan waar je vandaan komt.
Dus. Als jij je originele naam mist, zou ik hem gewoon terugnemen
Vind ik altijd wel grappig... Normaalgesproken zijn mannen bijvoorbeeld nooit romantisch, maar dan in één keer wel...
Het voelt voor mij inderdaad dat ik mijn eigen identiteit moet inleveren. Ik weet niet waarom ik dat gevoel heb....
donderdag 19 maart 2009 om 08:29
donderdag 19 maart 2009 om 08:33
donderdag 19 maart 2009 om 08:38
Mijn eigen naam. Dat ben ik al sinds mijn geboorte en dat blijf ik tot mijn dood. Mijn naam heeft dus heel erg met mijn eigen identiteit te maken. Ik heb bewust niet de naam van mijn man aangenomen, omdat ik een autonoom persoon ben, geen aanhangsel van Capiman. Gelukkig snapt Capiman helemaal hoe ik dat bedoel en hij vindt het dan ook niet erg of zo.
Daarnaast vind ik het ook nog eens ontzettend vervelend, al die vrouwen op mijn werk die opeens niet meer te vinden zijn omdat ze getrouwd zijn. Zo had ik een collega die getrouwd was, ging scheiden en weer opnieuw trouwde. Binnen nog geen jaar heette ze achternaam man 1 - eigen achternaam - achternaam man 2. Ik moest elke keer weer denken hoe ze nu weer heette...
Daarnaast vind ik het ook nog eens ontzettend vervelend, al die vrouwen op mijn werk die opeens niet meer te vinden zijn omdat ze getrouwd zijn. Zo had ik een collega die getrouwd was, ging scheiden en weer opnieuw trouwde. Binnen nog geen jaar heette ze achternaam man 1 - eigen achternaam - achternaam man 2. Ik moest elke keer weer denken hoe ze nu weer heette...
donderdag 19 maart 2009 om 08:39
Ik gebruik de naam van mijn man, om nog meer verwarring te voorkomen.
Ik heb zelf 2 kinderen meegebracht in dit huwelijk, die de naam van hun biologische vader dragen.
3 namen op het naamboordje bij de deur, vond ik wat teveel van het goede....
het enige waar ik nog wel eens tegen aan loop, is dat men mij op school aanspreekt met de familie naam van mijn kinderen...
Ik heb zelf 2 kinderen meegebracht in dit huwelijk, die de naam van hun biologische vader dragen.
3 namen op het naamboordje bij de deur, vond ik wat teveel van het goede....
het enige waar ik nog wel eens tegen aan loop, is dat men mij op school aanspreekt met de familie naam van mijn kinderen...
donderdag 19 maart 2009 om 08:40
Ik stond trouwens bij de gemeente wél ingeschreven op zijn achternaam. Maar toen ik mijn paspoort ging verlengen en de mevrouw in kwestie vroeg of ik zijn naam erin wilde en ik dat níet wilde vroeg ze of ze dan ook maar meteen mijn inschrijvingsnaam zou wijzigen, als ik de naam van mijn man toch niet gebruikte. Dat heb ik meteen gedaan, want had er ontzettende spijt van dat ik toch had toegegeven op zijn naam ingeschreven te staan.
donderdag 19 maart 2009 om 08:41
donderdag 19 maart 2009 om 08:53
donderdag 19 maart 2009 om 08:55
quote:Capibara schreef op 19 maart 2009 @ 08:38:
Mijn eigen naam. Dat ben ik al sinds mijn geboorte en dat blijf ik tot mijn dood. Mijn naam heeft dus heel erg met mijn eigen identiteit te maken. Ik heb bewust niet de naam van mijn man aangenomen, omdat ik een autonoom persoon ben, geen aanhangsel van Capiman. Gelukkig snapt Capiman helemaal hoe ik dat bedoel en hij vindt het dan ook niet erg of zo.
Ja, dat gevoel heb ik ook wel een beetje.... Hoewel mijn vriend daar nog niet helemaal uit is.... Die zegt totaal niet burgerlijk te zijn... maar wil toch wel graag dat ik zijn naam aanneem
Mijn eigen naam. Dat ben ik al sinds mijn geboorte en dat blijf ik tot mijn dood. Mijn naam heeft dus heel erg met mijn eigen identiteit te maken. Ik heb bewust niet de naam van mijn man aangenomen, omdat ik een autonoom persoon ben, geen aanhangsel van Capiman. Gelukkig snapt Capiman helemaal hoe ik dat bedoel en hij vindt het dan ook niet erg of zo.
Ja, dat gevoel heb ik ook wel een beetje.... Hoewel mijn vriend daar nog niet helemaal uit is.... Die zegt totaal niet burgerlijk te zijn... maar wil toch wel graag dat ik zijn naam aanneem
donderdag 19 maart 2009 om 08:56
Wanneer ik me mondeling voorstel, stel ik me voor met mijn voornaam en mijn mans achternaam. Maar bij schriftelijke dingen (sollicitatiebrieven, e-mails ed) gebruik ik mijn mans achternaam- meisjesnaam. Zo word ik ook aangeschreven door instanties.
Ik gebruik mijn mans achternaam omdat ik die mooier vind dan mijn eigen achternaam en omdat dochter ook mijn mans naam draagt, maar om toch niet helemaal "mezelf" kwijt te raken, heb ik daarachter mijn meisjesnaam laten plaatsen
Ik gebruik mijn mans achternaam omdat ik die mooier vind dan mijn eigen achternaam en omdat dochter ook mijn mans naam draagt, maar om toch niet helemaal "mezelf" kwijt te raken, heb ik daarachter mijn meisjesnaam laten plaatsen
donderdag 19 maart 2009 om 08:58
Mijn eigen naam. mijn moeder heeft ook altijd haar eigen naam gehouden en ik heb van haar mee gekregen dat je daar trots op mag zijn.
in de cultuur waar mijn man vandaan komt is het trouwens gebruikelijk dat je de naam die je vader je gegeven heeft houdt, maar ook als dat niet zo was geweest had ik nog altijd mijn eigen naam gehouden.
het romantisch idee dat je dan echt bij elkaar hoort, daar ben ik denk ik te nuchter voor. ik weet dat we voor elkaar gekozen hebben, daar heb ik zijn naam niet voor nodig en ook mijn kinderen hebben er geen problemen mee dat ze niet dezelfde achternaam hebben als ik, ze vinden het zelfs wel interessant.
in de cultuur waar mijn man vandaan komt is het trouwens gebruikelijk dat je de naam die je vader je gegeven heeft houdt, maar ook als dat niet zo was geweest had ik nog altijd mijn eigen naam gehouden.
het romantisch idee dat je dan echt bij elkaar hoort, daar ben ik denk ik te nuchter voor. ik weet dat we voor elkaar gekozen hebben, daar heb ik zijn naam niet voor nodig en ook mijn kinderen hebben er geen problemen mee dat ze niet dezelfde achternaam hebben als ik, ze vinden het zelfs wel interessant.
donderdag 19 maart 2009 om 08:59
Ik gebruik ook mijn man's naam. Maar bijna overal met mijn meisjesnaam er achter.
Op mijn werk was dit vooral practisch, ik werk hier nu bijna 8 jaar en iedereen kent mij met mijn meisjesnaam.
En ik heb geen paspoorten en rijbewijzen laten vervangen, doe ik pas als ze verlopen zijn.
Op mijn werk was dit vooral practisch, ik werk hier nu bijna 8 jaar en iedereen kent mij met mijn meisjesnaam.
En ik heb geen paspoorten en rijbewijzen laten vervangen, doe ik pas als ze verlopen zijn.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
