Relaties
alle pijlers
Man met Geld. Belangrijk of niet?
zaterdag 10 november 2007 om 18:56
Dames (Heren zijn welkom, maar de vraag is voor de dames...),
Deze week heb ik een lange discussie gehad met een groep vrienden. Vooral van het mannelijke deel van deze groep kwam de mening dat vrouwen vooral vallen op mannen met geld. Wat iets later afgezwakt werd in de opinie dat substantiele inkomsten van een man misschien niet op nummer 1 stonden in de "wishlist" van de gemiddelde vrouw, maar dat zijn inkomen, danwel bankrekening, toch erg belangrijk was.
Ik heb geprobeerd onze eer te verdedigen, maar het mocht niet baten.
Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ik geld belangrijk vind. Ik woon graag in mijn vrijstaande huis, rijd mijn droomauto en hoef nooit ergens op te beknibbelen... Daarbij wil ik dan wel aantekenen dat mijn vriend en ik samen met niets begonnen zijn en hier jarenlang naar toe gewerkt hebben. Op een 50/50 basis. Voor mij is mijn eigen salaris en daarmee mijn eigen financiele onafhankelijkheid vele malen belangrijker dan het salaris van mijn partner.
Hoe denken jullie hierover? Zijn er nog steeds zoveel vrouwelijke geldwolven? Of hebben mijn vrienden een compleet verkeerd wereldbeeld?
Deze week heb ik een lange discussie gehad met een groep vrienden. Vooral van het mannelijke deel van deze groep kwam de mening dat vrouwen vooral vallen op mannen met geld. Wat iets later afgezwakt werd in de opinie dat substantiele inkomsten van een man misschien niet op nummer 1 stonden in de "wishlist" van de gemiddelde vrouw, maar dat zijn inkomen, danwel bankrekening, toch erg belangrijk was.
Ik heb geprobeerd onze eer te verdedigen, maar het mocht niet baten.
Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ik geld belangrijk vind. Ik woon graag in mijn vrijstaande huis, rijd mijn droomauto en hoef nooit ergens op te beknibbelen... Daarbij wil ik dan wel aantekenen dat mijn vriend en ik samen met niets begonnen zijn en hier jarenlang naar toe gewerkt hebben. Op een 50/50 basis. Voor mij is mijn eigen salaris en daarmee mijn eigen financiele onafhankelijkheid vele malen belangrijker dan het salaris van mijn partner.
Hoe denken jullie hierover? Zijn er nog steeds zoveel vrouwelijke geldwolven? Of hebben mijn vrienden een compleet verkeerd wereldbeeld?
vrijdag 27 maart 2009 om 13:40
ik vind geld belangrijk, maar dan wel mijn geld... of hij een goed gevulde bankrekening heeft zou mij een worst wezen. Wel vind ik het belangrijk dat een man ambities heeft. Ik zou niet kunnen leven met iemand die zijn dagen slijt al werkend in een magazijn om daar orders te picken...Volgens vrienden van mij staat dat gelijk aan iemand met geld... want ja, als je carriere maakt verdien je ook geld, en meer geld als jan modaal te besteden heeft....
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
vrijdag 27 maart 2009 om 13:44
Absoluut van geen belang. Intelligentie, interesse in de wereld om zich heen, enige maatschappelijke betrokkenheid: dat vind ik veel belangrijker en aantrekkelijker. Iemand die iets doet uit idealisme/overtuiging, al betaalt het bar slecht, die bewonder ik veel meer dan een man met geld en status.
...
vrijdag 27 maart 2009 om 13:46
quote:biol schreef op 27 maart 2009 @ 13:40:
ik vind geld belangrijk, maar dan wel mijn geld... of hij een goed gevulde bankrekening heeft zou mij een worst wezen. Wel vind ik het belangrijk dat een man ambities heeft. Ik zou niet kunnen leven met iemand die zijn dagen slijt al werkend in een magazijn om daar orders te picken...Volgens vrienden van mij staat dat gelijk aan iemand met geld... want ja, als je carriere maakt verdien je ook geld, en meer geld als jan modaal te besteden heeft....
Ik vind ambitie, onafhankelijkheid, doorzettingsvermogen en ondernemerschap aantrekkelijke eigenschappen en ja, dat leidt dus tot een partner die financieel geslaagd is. Overigens heeft die man een dito vrouw gevonden
Dit betekent uiteraard niet dat ik een man met veel geld per definitie aantrekkelijk vind. Het betekent hooguit dat ik een man die financieel afhankelijk is en niet zijn eigen broek kan ophouden onaantrekkelijk vind.
ik vind geld belangrijk, maar dan wel mijn geld... of hij een goed gevulde bankrekening heeft zou mij een worst wezen. Wel vind ik het belangrijk dat een man ambities heeft. Ik zou niet kunnen leven met iemand die zijn dagen slijt al werkend in een magazijn om daar orders te picken...Volgens vrienden van mij staat dat gelijk aan iemand met geld... want ja, als je carriere maakt verdien je ook geld, en meer geld als jan modaal te besteden heeft....
Ik vind ambitie, onafhankelijkheid, doorzettingsvermogen en ondernemerschap aantrekkelijke eigenschappen en ja, dat leidt dus tot een partner die financieel geslaagd is. Overigens heeft die man een dito vrouw gevonden
Dit betekent uiteraard niet dat ik een man met veel geld per definitie aantrekkelijk vind. Het betekent hooguit dat ik een man die financieel afhankelijk is en niet zijn eigen broek kan ophouden onaantrekkelijk vind.
vrijdag 27 maart 2009 om 15:07
vrijdag 27 maart 2009 om 16:36
quote:Oriane schreef op 27 maart 2009 @ 12:51:
[...]
Juist, dat bedoel ik.
Daarbij, het is nu eenmaal zo dat de meeste 'relatieruzies en problemen' gaan over geld. Of vooral het feit dat het er niet is of dat de een uitgeeft wat bedoeld is voor andere zaken. Die ruzies hebben wij dus nooit gehad. Het 'geld' is er gewoon.
Men zegt wel eens 'geld maakt niet gelukkig'.... Ik weet het niet, in mijn vorige relatie dus wel altijd geldheibel (meneer wilde geen kopje koffie drinken op een terrasje na een wandeling bijvoorbeeld omdat 'dat thuis ook kon en onnodig geld koste. Hij wilde eeuwig met de tent naar Frankijk terwijl ik wel eens wat van de wereld wilde zien, maar mocht niet, want kamperen was goeikoper). En ik kan zeggen dat je daar echt niet gelukkig van wordt. Ofwel, gebrek aan geld of heibel over geld maakt zeker ongelukkig en geeft veel stress.
Geld verhoogt wel degelijk mijn levensvreugde en ik heb ook wel 'n bourgondische instelling. Ik zou ook afknappen op 'n kerel die liever goedkoop thuis wat gaat drinken ipv gezellig 'n terrasje te doen tijdens 'n middagje weg.
Ik zou dus ook afknappen op idealistische types die minimalistisch leven en die dus niet op bourgondische wijze van 't leven kunnen/willen genieten en er niet eens 't geld voor hebben.
[...]
Juist, dat bedoel ik.
Daarbij, het is nu eenmaal zo dat de meeste 'relatieruzies en problemen' gaan over geld. Of vooral het feit dat het er niet is of dat de een uitgeeft wat bedoeld is voor andere zaken. Die ruzies hebben wij dus nooit gehad. Het 'geld' is er gewoon.
Men zegt wel eens 'geld maakt niet gelukkig'.... Ik weet het niet, in mijn vorige relatie dus wel altijd geldheibel (meneer wilde geen kopje koffie drinken op een terrasje na een wandeling bijvoorbeeld omdat 'dat thuis ook kon en onnodig geld koste. Hij wilde eeuwig met de tent naar Frankijk terwijl ik wel eens wat van de wereld wilde zien, maar mocht niet, want kamperen was goeikoper). En ik kan zeggen dat je daar echt niet gelukkig van wordt. Ofwel, gebrek aan geld of heibel over geld maakt zeker ongelukkig en geeft veel stress.
Geld verhoogt wel degelijk mijn levensvreugde en ik heb ook wel 'n bourgondische instelling. Ik zou ook afknappen op 'n kerel die liever goedkoop thuis wat gaat drinken ipv gezellig 'n terrasje te doen tijdens 'n middagje weg.
Ik zou dus ook afknappen op idealistische types die minimalistisch leven en die dus niet op bourgondische wijze van 't leven kunnen/willen genieten en er niet eens 't geld voor hebben.
vrijdag 27 maart 2009 om 16:39
quote:wuiles schreef op 27 maart 2009 @ 13:46:
[...]
Ik vind ambitie, onafhankelijkheid, doorzettingsvermogen en ondernemerschap aantrekkelijke eigenschappen en ja, dat leidt dus tot een partner die financieel geslaagd is. Overigens heeft die man een dito vrouw gevonden
Dit betekent uiteraard niet dat ik een man met veel geld per definitie aantrekkelijk vind. Het betekent hooguit dat ik een man die financieel afhankelijk is en niet zijn eigen broek kan ophouden onaantrekkelijk vind.precies wat ik bedoel wuiles! in de zin van een hond is een beest met 4 poten, maar een beest met 4 poten is niet per definitie een hond!
[...]
Ik vind ambitie, onafhankelijkheid, doorzettingsvermogen en ondernemerschap aantrekkelijke eigenschappen en ja, dat leidt dus tot een partner die financieel geslaagd is. Overigens heeft die man een dito vrouw gevonden
Dit betekent uiteraard niet dat ik een man met veel geld per definitie aantrekkelijk vind. Het betekent hooguit dat ik een man die financieel afhankelijk is en niet zijn eigen broek kan ophouden onaantrekkelijk vind.precies wat ik bedoel wuiles! in de zin van een hond is een beest met 4 poten, maar een beest met 4 poten is niet per definitie een hond!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
vrijdag 27 maart 2009 om 19:56
quote:Gem schreef op 27 maart 2009 @ 13:44:
Absoluut van geen belang. Intelligentie, interesse in de wereld om zich heen, enige maatschappelijke betrokkenheid: dat vind ik veel belangrijker en aantrekkelijker. Iemand die iets doet uit idealisme/overtuiging, al betaalt het bar slecht, die bewonder ik veel meer dan een man met geld en status.
Iemand die voor een minimaal salarisje werkt voor een ideële organisatie en dat met volle overtuiging en veel plezier doet, prima. Daar zou ik heel goed voor kunnen vallen.
Iemand die op de bank hangt met een uitkering en dat wel prima vindt: nope. Iemand moet wel voor zichzelf kunnen en willen zorgen.
Ik vind hersens en initiatief aantrekkelijk. Dat gaat vaak samen met een goed inkomen, maar dat hoeft niet.
Absoluut van geen belang. Intelligentie, interesse in de wereld om zich heen, enige maatschappelijke betrokkenheid: dat vind ik veel belangrijker en aantrekkelijker. Iemand die iets doet uit idealisme/overtuiging, al betaalt het bar slecht, die bewonder ik veel meer dan een man met geld en status.
Iemand die voor een minimaal salarisje werkt voor een ideële organisatie en dat met volle overtuiging en veel plezier doet, prima. Daar zou ik heel goed voor kunnen vallen.
Iemand die op de bank hangt met een uitkering en dat wel prima vindt: nope. Iemand moet wel voor zichzelf kunnen en willen zorgen.
Ik vind hersens en initiatief aantrekkelijk. Dat gaat vaak samen met een goed inkomen, maar dat hoeft niet.
vrijdag 27 maart 2009 om 23:22
quote:ellen2_ schreef op 27 maart 2009 @ 19:56:
[...]
Iemand die voor een minimaal salarisje werkt voor een ideële organisatie en dat met volle overtuiging en veel plezier doet, prima. Daar zou ik heel goed voor kunnen vallen.
Iemand die op de bank hangt met een uitkering en dat wel prima vindt: nope. Iemand moet wel voor zichzelf kunnen en willen zorgen.
Ik vind hersens en initiatief aantrekkelijk. Dat gaat vaak samen met een goed inkomen, maar dat hoeft niet.
Ik zou me dood ergeren aan iemand met 'n goed stel hersens die die hersens niet ten gelde wil maken omdat ie alleen maar geitenwollensokkenambities heeft. Dat vind ik helemaal niet aantrekkelijk. Daar knap ik op af: ik val op levensgenieters die wel van wat luxe houden.
't Spreekt voor zich dat ik 'n klaploper die op de bank hangt en z'n handje ophoudt ook niet aantrekkelijk vind.
[...]
Iemand die voor een minimaal salarisje werkt voor een ideële organisatie en dat met volle overtuiging en veel plezier doet, prima. Daar zou ik heel goed voor kunnen vallen.
Iemand die op de bank hangt met een uitkering en dat wel prima vindt: nope. Iemand moet wel voor zichzelf kunnen en willen zorgen.
Ik vind hersens en initiatief aantrekkelijk. Dat gaat vaak samen met een goed inkomen, maar dat hoeft niet.
Ik zou me dood ergeren aan iemand met 'n goed stel hersens die die hersens niet ten gelde wil maken omdat ie alleen maar geitenwollensokkenambities heeft. Dat vind ik helemaal niet aantrekkelijk. Daar knap ik op af: ik val op levensgenieters die wel van wat luxe houden.
't Spreekt voor zich dat ik 'n klaploper die op de bank hangt en z'n handje ophoudt ook niet aantrekkelijk vind.
vrijdag 27 maart 2009 om 23:58
Idem. Ik ga ook voor de levensgenieter die van luxe houdt. Veel geld hoeft van mij niet. Wel voldoende om bourgondisch van te kunnen leven.
Daarnaast is intelligentie een vereiste. Ik heb er een hekel aan om om de twee woorden uit te moeten leggen waar ik het over heb.
Overigens boeit het mij niet wie wat verdient in een relatie. Met mijn beroep zal ik nooit de bedragen verdienen die mijn partner zal gaan verdienen als hij verder opgeklommen is binnen het bedrijf dat hij werkt. Who cares? Je bent toch samen. Je leeft toch samen.
Daarnaast is intelligentie een vereiste. Ik heb er een hekel aan om om de twee woorden uit te moeten leggen waar ik het over heb.
Overigens boeit het mij niet wie wat verdient in een relatie. Met mijn beroep zal ik nooit de bedragen verdienen die mijn partner zal gaan verdienen als hij verder opgeklommen is binnen het bedrijf dat hij werkt. Who cares? Je bent toch samen. Je leeft toch samen.
zaterdag 28 maart 2009 om 12:21
Door de scheiding van mijn ouders in mijn puberteit heb ik van dichtbij meegemaakt waarom het belangrijk is om als vrouw economisch onafhankelijk te zijn. Mijn moeder had 18 jaar lang voor ons gezorgd en had geen actuele opleiding of werkervaring en toen kwam de scheiding. Na een lang traject van omscholen kreeg ze het ene kruimelbaantje na het andere. Nog steeds heeft ze het niet breed.
Dit zal de meeste meiden van onze generatie niet zo snel gebeuren, maar ik wil hiermee aangeven dat die situatie heeft meegespeeld in mijn drang om onafhankelijk te zijn.
Ik wil niet in financieel opzicht afhankelijk zijn van een man, maar ik wil ook niet de enige zijn in een relatie die geld heeft.
Ik had een relatie met een man die vrijwel niets op zijn bankrekening had staan en die door zijn arbeidshandicap te weinig verdiende om goed te kunnen rondkomen. In zijn ogen verdiende ik bakken met geld en ik voelde me daar vaak ongemakkelijk door. Krom eigenlijk, want dat wat ik verdiende had ik bereikt door zelf te investeren in mijn opleidingen.
En ik voelde in die relatie de druk op mijn schouders om voor ons beiden te zorgen. Ik wist dat de investeringen in de toekomst (huis kopen, uitzet voor kinderen, reizen) vooral van mijn kant moesten komen. Logisch, maar ik vond het moeilijk te accepteren.
Ik heb het overigens uitgemaakt vanwege andere redenen dan geld.
Dit zal de meeste meiden van onze generatie niet zo snel gebeuren, maar ik wil hiermee aangeven dat die situatie heeft meegespeeld in mijn drang om onafhankelijk te zijn.
Ik wil niet in financieel opzicht afhankelijk zijn van een man, maar ik wil ook niet de enige zijn in een relatie die geld heeft.
Ik had een relatie met een man die vrijwel niets op zijn bankrekening had staan en die door zijn arbeidshandicap te weinig verdiende om goed te kunnen rondkomen. In zijn ogen verdiende ik bakken met geld en ik voelde me daar vaak ongemakkelijk door. Krom eigenlijk, want dat wat ik verdiende had ik bereikt door zelf te investeren in mijn opleidingen.
En ik voelde in die relatie de druk op mijn schouders om voor ons beiden te zorgen. Ik wist dat de investeringen in de toekomst (huis kopen, uitzet voor kinderen, reizen) vooral van mijn kant moesten komen. Logisch, maar ik vond het moeilijk te accepteren.
Ik heb het overigens uitgemaakt vanwege andere redenen dan geld.
zaterdag 28 maart 2009 om 17:26
Geld is voor mij wel degelijk belangrijk. Ik geniet van mijn leven en wil leuke dingen doen. Dit kan alleen met geld, als hij dat niet heeft en ik me zorgen moet maken om hem en hem moet ondersteunen in het rondkomen dan zou dat een druk op mijn relatie leggen. Ik wil absoluut geen rijke man maar eentje die het gewoon lekker voor elkaar heeft en waar je leuke dingen mee kunt doen zonder zorgen.
zaterdag 28 maart 2009 om 17:36
zaterdag 28 maart 2009 om 18:12
Interessante dsicussie; ik volg 'm al sinds 2007, !
Laat ik vooropstellen dat ik zelf een riant inkomen heb, waar ik knalhard voor werk. Wel gescheiden, nog nooit alimentatie ontvangen. Ook niet voor de kinderen.
Ik heb een riant eigen huis en een leuke bak voor de deur.
Normaal is zo'n intro belachelijk, maar in het licht van dit onderwerp toch interessant.
Persoonlijk betrap ik me er op dat ik licht huiverig ben voor mannen met (meer) geld. Ik trek ze overigens wel aan, net zoals ik mannen aantrek met minder geld.
Veel van de welgestelde heren die ik ontmoet hebben traditionele denkwijzen ten opzichte van vrouwen, en dat hoeft niet altijd vanuit een negatief uitgangspunt te zijn. Ze willen voor me zorgen, me verwennen, het me 'makkelijker' maken en ik krijg het daar snel benauwd van. Ik heb dan ook het gevoel dat ik de hele tijd 'dankjewel' moet zeggen, en dat hou ik gewoon niet vol.
Ik denk dat het veel uitmaakt of je een duur kado krijgt dat je zelf ook voor jezelf kunt kopen, of dat je een minder (financieel) waardevol kado krijgt dat letterlijk onbetaalbaar is.
Ik kan me er nog steeds niet toe zetten 'zijn' geld als 'ons' geld te zien. Net zomin als 'mijn' geld.
Natuurlijk doe je bepaalde dingen samen, ook financieel, maar mijn huis, mag wel zijn thuis worden, maar blijft mijn huis.
(Ik ben op dit moment single, en heb een jongere minnaar die nog studeert en vanzelfsprekend minder te besteden heeft. Dat is zelden een probleem, maar ik heb me er wel bij neergelegd dat een spontane vakantie naar een ver, zonnig oord er met hem niet in zit. So be it.)
Laat ik vooropstellen dat ik zelf een riant inkomen heb, waar ik knalhard voor werk. Wel gescheiden, nog nooit alimentatie ontvangen. Ook niet voor de kinderen.
Ik heb een riant eigen huis en een leuke bak voor de deur.
Normaal is zo'n intro belachelijk, maar in het licht van dit onderwerp toch interessant.
Persoonlijk betrap ik me er op dat ik licht huiverig ben voor mannen met (meer) geld. Ik trek ze overigens wel aan, net zoals ik mannen aantrek met minder geld.
Veel van de welgestelde heren die ik ontmoet hebben traditionele denkwijzen ten opzichte van vrouwen, en dat hoeft niet altijd vanuit een negatief uitgangspunt te zijn. Ze willen voor me zorgen, me verwennen, het me 'makkelijker' maken en ik krijg het daar snel benauwd van. Ik heb dan ook het gevoel dat ik de hele tijd 'dankjewel' moet zeggen, en dat hou ik gewoon niet vol.
Ik denk dat het veel uitmaakt of je een duur kado krijgt dat je zelf ook voor jezelf kunt kopen, of dat je een minder (financieel) waardevol kado krijgt dat letterlijk onbetaalbaar is.
Ik kan me er nog steeds niet toe zetten 'zijn' geld als 'ons' geld te zien. Net zomin als 'mijn' geld.
Natuurlijk doe je bepaalde dingen samen, ook financieel, maar mijn huis, mag wel zijn thuis worden, maar blijft mijn huis.
(Ik ben op dit moment single, en heb een jongere minnaar die nog studeert en vanzelfsprekend minder te besteden heeft. Dat is zelden een probleem, maar ik heb me er wel bij neergelegd dat een spontane vakantie naar een ver, zonnig oord er met hem niet in zit. So be it.)
zaterdag 28 maart 2009 om 18:20
quote:nologoes schreef op 28 maart 2009 @ 18:12:
Interessante dsicussie; ik volg 'm al sinds 2007, !
Laat ik vooropstellen dat ik zelf een riant inkomen heb, waar ik knalhard voor werk. Wel gescheiden, nog nooit alimentatie ontvangen. Ook niet voor de kinderen.
Ik heb een riant eigen huis en een leuke bak voor de deur.
Normaal is zo'n intro belachelijk, maar in het licht van dit onderwerp toch interessant.
Persoonlijk betrap ik me er op dat ik licht huiverig ben voor mannen met (meer) geld. Ik trek ze overigens wel aan, net zoals ik mannen aantrek met minder geld.
Veel van de welgestelde heren die ik ontmoet hebben traditionele denkwijzen ten opzichte van vrouwen, en dat hoeft niet altijd vanuit een negatief uitgangspunt te zijn. Ze willen voor me zorgen, me verwennen, het me 'makkelijker' maken en ik krijg het daar snel benauwd van. Ik heb dan ook het gevoel dat ik de hele tijd 'dankjewel' moet zeggen, en dat hou ik gewoon niet vol.
Ik denk dat het veel uitmaakt of je een duur kado krijgt dat je zelf ook voor jezelf kunt kopen, of dat je een minder (financieel) waardevol kado krijgt dat letterlijk onbetaalbaar is.
Ik kan me er nog steeds niet toe zetten 'zijn' geld als 'ons' geld te zien. Net zomin als 'mijn' geld.
Natuurlijk doe je bepaalde dingen samen, ook financieel, maar mijn huis, mag wel zijn thuis worden, maar blijft mijn huis.
(Ik ben op dit moment single, en heb een jongere minnaar die nog studeert en vanzelfsprekend minder te besteden heeft. Dat is zelden een probleem, maar ik heb me er wel bij neergelegd dat een spontane vakantie naar een ver, zonnig oord er met hem niet in zit. So be it.)
Het is maar de vraag hoe ver dat moet gaan. Het enige wat wij financieel met elkaar delen is een gezamenlijke bankrekening waarop wij beiden maandelijks een gelijk bedrag storten. Daarnaast zijn wij samen eigenaar van ons huis. De rest van mijn inkomen is van mij en de rest van zijn inkomen van hem.
Dat valt en staat natuurlijk met de vraag of je financieel onafhankelijk bent; gelukkig zijn we dat. Ik moet er nogmaals niet aan denken om een relatie te hebben met iemand die financieel afhankelijk van mij zou zijn. Ik heb ook nooit begrepen waarom veel mannen (en vrouwen) dat zo normaal vinden.
Interessante dsicussie; ik volg 'm al sinds 2007, !
Laat ik vooropstellen dat ik zelf een riant inkomen heb, waar ik knalhard voor werk. Wel gescheiden, nog nooit alimentatie ontvangen. Ook niet voor de kinderen.
Ik heb een riant eigen huis en een leuke bak voor de deur.
Normaal is zo'n intro belachelijk, maar in het licht van dit onderwerp toch interessant.
Persoonlijk betrap ik me er op dat ik licht huiverig ben voor mannen met (meer) geld. Ik trek ze overigens wel aan, net zoals ik mannen aantrek met minder geld.
Veel van de welgestelde heren die ik ontmoet hebben traditionele denkwijzen ten opzichte van vrouwen, en dat hoeft niet altijd vanuit een negatief uitgangspunt te zijn. Ze willen voor me zorgen, me verwennen, het me 'makkelijker' maken en ik krijg het daar snel benauwd van. Ik heb dan ook het gevoel dat ik de hele tijd 'dankjewel' moet zeggen, en dat hou ik gewoon niet vol.
Ik denk dat het veel uitmaakt of je een duur kado krijgt dat je zelf ook voor jezelf kunt kopen, of dat je een minder (financieel) waardevol kado krijgt dat letterlijk onbetaalbaar is.
Ik kan me er nog steeds niet toe zetten 'zijn' geld als 'ons' geld te zien. Net zomin als 'mijn' geld.
Natuurlijk doe je bepaalde dingen samen, ook financieel, maar mijn huis, mag wel zijn thuis worden, maar blijft mijn huis.
(Ik ben op dit moment single, en heb een jongere minnaar die nog studeert en vanzelfsprekend minder te besteden heeft. Dat is zelden een probleem, maar ik heb me er wel bij neergelegd dat een spontane vakantie naar een ver, zonnig oord er met hem niet in zit. So be it.)
Het is maar de vraag hoe ver dat moet gaan. Het enige wat wij financieel met elkaar delen is een gezamenlijke bankrekening waarop wij beiden maandelijks een gelijk bedrag storten. Daarnaast zijn wij samen eigenaar van ons huis. De rest van mijn inkomen is van mij en de rest van zijn inkomen van hem.
Dat valt en staat natuurlijk met de vraag of je financieel onafhankelijk bent; gelukkig zijn we dat. Ik moet er nogmaals niet aan denken om een relatie te hebben met iemand die financieel afhankelijk van mij zou zijn. Ik heb ook nooit begrepen waarom veel mannen (en vrouwen) dat zo normaal vinden.
zaterdag 28 maart 2009 om 19:29
Ik heb een paar maanden gedate met iemand die de helft van mijn inkomen verdiende. En het werkte niet. Of dat aan het geld lag durf ik niet met zekerheid te zeggen. Wel dat ik hem niet wereldwijs vond en dat hij niet in mijn wereldje paste. Het was een schatje en hij had hard gewerkt om op latere leeftijd nog een HBO opleiding af te ronden terwijl dat in zijn omgeving niet gebruikelijk was. Maar hij had bijvoorbeeld nog nooit een pak aan gehad, terwijl ik hem meenam naar gelegenheden waar dat wel werd verwacht.
En ik baalde ook wel dat ik automatisch meer ging dokken. Ik merkte steeds meer dat de relatie niet gelijkwaardig was.
Andersom ben ik de laatste tijd een paar mannen tegengekomen waarbij ik merk dat hun geld en levensstijl intimiderend op mij overkomen. Ik heb het dan over een weekendje vrienden opzoeken in Dubai, sport auto's en cabrio's, polopaarden hebben etc.
Ik neem al bij voorbaat aan dat ik totaal niet in die wereld pas (te dik, niet knap genoeg etc). Ik zie mezelf gewoon niet ontspannen bij Nikki beach champagne zitten drinken.... Maar ik vind het belachelijk van mezelf dat ik daar zo onzeker van word.
En ik merk dat ik die wereld als 'oppervlakkig' beschouw terwijl dat best eens een combi van zelfbescherming (en zelfs jaloezie?) kan zijn.
En ik baalde ook wel dat ik automatisch meer ging dokken. Ik merkte steeds meer dat de relatie niet gelijkwaardig was.
Andersom ben ik de laatste tijd een paar mannen tegengekomen waarbij ik merk dat hun geld en levensstijl intimiderend op mij overkomen. Ik heb het dan over een weekendje vrienden opzoeken in Dubai, sport auto's en cabrio's, polopaarden hebben etc.
Ik neem al bij voorbaat aan dat ik totaal niet in die wereld pas (te dik, niet knap genoeg etc). Ik zie mezelf gewoon niet ontspannen bij Nikki beach champagne zitten drinken.... Maar ik vind het belachelijk van mezelf dat ik daar zo onzeker van word.
En ik merk dat ik die wereld als 'oppervlakkig' beschouw terwijl dat best eens een combi van zelfbescherming (en zelfs jaloezie?) kan zijn.
zaterdag 28 maart 2009 om 20:01
Tuurlijk is het belangrijk.
Het is makkelijk om te zeggen van niet, maar echt serieus met iemand zijn is prettiger als hij goed verdient.
Maar ik zou er niet perse direct iemand voor afwijzen.
Hangt van de hele situatie af.
Het zegt ook weinig over de kwaliteit van het leven.
Er wordt ook wel gezegd dat je van een zwerver eerder een euro krijgt dan van een welgesteld iemand, dat is ook zo.
En ja iemand met een volle maag, begrijpt een hongerig iemand niet.
Er zit dus meer achter en je kunt ook dolverliefd zijn op iemand met een lager inkomen.
Maar om nou te zeggen dat het niks uitmaakt, kan toch niet.
Het is makkelijk om te zeggen van niet, maar echt serieus met iemand zijn is prettiger als hij goed verdient.
Maar ik zou er niet perse direct iemand voor afwijzen.
Hangt van de hele situatie af.
Het zegt ook weinig over de kwaliteit van het leven.
Er wordt ook wel gezegd dat je van een zwerver eerder een euro krijgt dan van een welgesteld iemand, dat is ook zo.
En ja iemand met een volle maag, begrijpt een hongerig iemand niet.
Er zit dus meer achter en je kunt ook dolverliefd zijn op iemand met een lager inkomen.
Maar om nou te zeggen dat het niks uitmaakt, kan toch niet.
zaterdag 28 maart 2009 om 20:14
Hiltje, heel herkenbaar! Niet zozeer die onzekerheid, maar ik ken ook mensen die dan achteloos roepen; "anders kom je ook even langs dit weekend in Oman!"
Sorry?!
Ongeacht of ik het kan betalen; wil ik dat normaal vinden?
En ik weet wat je bedoelt met die vermeende oppervlakkigheid. Maar die is er in alle milieus natuurlijk in meer of mindere mate.
Mijn minnaar heeft ook geen auto; ik heb een hele mooie nieuwe. Ik haal hem met plezier op van het station. Maar of ik dat ook in een relatie zou trekken?
Het gaat zoals Brown Eyes zegt over gelijkwaardigheid. Die wil je toch op zoveel mogelijk vlakken, en misschien wel juist zoveel mogelijk op financieel vlak; dat is een belangrijk punt in een relatie (in vele zelfs een heikel punt).
Sorry?!
Ongeacht of ik het kan betalen; wil ik dat normaal vinden?
En ik weet wat je bedoelt met die vermeende oppervlakkigheid. Maar die is er in alle milieus natuurlijk in meer of mindere mate.
Mijn minnaar heeft ook geen auto; ik heb een hele mooie nieuwe. Ik haal hem met plezier op van het station. Maar of ik dat ook in een relatie zou trekken?
Het gaat zoals Brown Eyes zegt over gelijkwaardigheid. Die wil je toch op zoveel mogelijk vlakken, en misschien wel juist zoveel mogelijk op financieel vlak; dat is een belangrijk punt in een relatie (in vele zelfs een heikel punt).
zaterdag 28 maart 2009 om 21:17
Het doet ook niks af aan die jongen (of jouw minaar)
Ik heb zelf ook een mooie auto, dat is het punt niet.
Maar om blijvend diegene te zijn met vervoersmiddel zou me gaan irriteren.
Het voelt dan alsof ik de relatie zou leiden en ik wil dat niet.
Ik heb ooit van een wijze succesvolle vrij geleerd; dat je je altijd aan sterkere takken moet vastgrijpen.
Maar ja, je kunt verliefd worden op iemand met een lagere school of iets, dus ik zeg niet nooit.
Ik heb zelf ook een mooie auto, dat is het punt niet.
Maar om blijvend diegene te zijn met vervoersmiddel zou me gaan irriteren.
Het voelt dan alsof ik de relatie zou leiden en ik wil dat niet.
Ik heb ooit van een wijze succesvolle vrij geleerd; dat je je altijd aan sterkere takken moet vastgrijpen.
Maar ja, je kunt verliefd worden op iemand met een lagere school of iets, dus ik zeg niet nooit.
zaterdag 28 maart 2009 om 21:19
quote:Brown_Eyes schreef op 28 maart 2009 @ 21:17:
Het doet ook niks af aan die jongen (of jouw minaar)
Ik heb zelf ook een mooie auto, dat is het punt niet.
Maar om blijvend diegene te zijn met vervoersmiddel zou me gaan irriteren.
Het voelt dan alsof ik de relatie zou leiden en ik wil dat niet.
Ik heb ooit van een wijze succesvolle vrij geleerd; dat je je altijd aan sterkere takken moet vastgrijpen.
Maar ja, je kunt verliefd worden op iemand met een lagere school of iets, dus ik zeg niet nooit.Nou ja, alsof degene met de auto automatisch de gene is die de relatie leidt!! Bij ons heeft de auto niet zoveel invloed op onze relatie hoor, nog beter gezegd, helemaal niets!
Het doet ook niks af aan die jongen (of jouw minaar)
Ik heb zelf ook een mooie auto, dat is het punt niet.
Maar om blijvend diegene te zijn met vervoersmiddel zou me gaan irriteren.
Het voelt dan alsof ik de relatie zou leiden en ik wil dat niet.
Ik heb ooit van een wijze succesvolle vrij geleerd; dat je je altijd aan sterkere takken moet vastgrijpen.
Maar ja, je kunt verliefd worden op iemand met een lagere school of iets, dus ik zeg niet nooit.Nou ja, alsof degene met de auto automatisch de gene is die de relatie leidt!! Bij ons heeft de auto niet zoveel invloed op onze relatie hoor, nog beter gezegd, helemaal niets!
zaterdag 28 maart 2009 om 21:22
quote:Brown_Eyes schreef op 28 maart 2009 @ 20:05:
Ik heb weleens iemand ontmoet die geen auto had (kon hij overigens financieel wel betalen) en dat was voor mij reden om er verder niks mee te zoeken. Maar dat was om het praktische.
Maar als je die man nu echt leuk had gevonden, was geen auto dan een dealbreaker geweest? Dat kan ik me haast niet voorstellen.... Wat was het praktische probleem dan? Dat hij jou niet kon rondrijden of dat hij niet makkelijk naar je toe kon komen?
En Nogoloes: met een jongere minnaar (die eventueel kan uitgroeien tot relatie) vind ik het anders... Daarbij is het logisch dat ze het financieel nog niet voor elkaar hebben, maar dat zegt niets over attitude, instelling, intelligentie, ambitie e.d. Vind je het stiekem ook niet leuk om als een soort sugarmamma je toyboy op te pikken?
Ik had ooit eens een snoepje waarvoor ik naar Londen vloog (geen groot leeftijdsverschil, maar ik al 3 jaar in statusbaan en hij liep nog stage). Geen enkel probleem om toen wat meer de creditcard te trekken. En ik vond het wel lekker om de 'wereldwijze' vrouw uit te hangen.
Ik heb weleens iemand ontmoet die geen auto had (kon hij overigens financieel wel betalen) en dat was voor mij reden om er verder niks mee te zoeken. Maar dat was om het praktische.
Maar als je die man nu echt leuk had gevonden, was geen auto dan een dealbreaker geweest? Dat kan ik me haast niet voorstellen.... Wat was het praktische probleem dan? Dat hij jou niet kon rondrijden of dat hij niet makkelijk naar je toe kon komen?
En Nogoloes: met een jongere minnaar (die eventueel kan uitgroeien tot relatie) vind ik het anders... Daarbij is het logisch dat ze het financieel nog niet voor elkaar hebben, maar dat zegt niets over attitude, instelling, intelligentie, ambitie e.d. Vind je het stiekem ook niet leuk om als een soort sugarmamma je toyboy op te pikken?
Ik had ooit eens een snoepje waarvoor ik naar Londen vloog (geen groot leeftijdsverschil, maar ik al 3 jaar in statusbaan en hij liep nog stage). Geen enkel probleem om toen wat meer de creditcard te trekken. En ik vond het wel lekker om de 'wereldwijze' vrouw uit te hangen.
