Psyche
alle pijlers
Depressietopic - praat mee!
zondag 24 februari 2019 om 22:33
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
woensdag 1 mei 2019 om 21:44
Kokahu: hoe ging het?
choc: super dat het wat beter gaat!
Fade: die dualiteit: sterk zijn/overkomen en aan de andere kant helemaal kapot zijn, dat is denk ik, de kern van veel problemen. In elk geval bij mij.je hebt geleerd om jezelf overeind te houden (=sterk) en bent daarbij over grenzen gegaan waardoor je kapot (= zwak) bent geworden. Het ergste is dat als je als sterk gezien wordt, en je bent een keertje zwak, dat het dan lijkt alsof er uit alle hoeken en gaten hyena's komen die jou op dat moment extra aanvallen. alsof ze erop gewacht hebben. met opmerkingen, met je laten vallen. net als je het even nodig hebt om ook te kunnen leunen, slaan ze het beetje steun wat je nog hebt, onder je vandaan om daarna achterover te leunen en te kijken naar de ellende die ze hebben aangericht en naar jou, die weer overeind moet krabbelen. je voelt je dan dubbel alleen.
het probleem met depressies is dat het nooit meer wordt zoals het was. je bent ergens in gekomen en dat laat zijn sporen na. je wilt zo graag terug naar die onbezorgde tijd, maar dat gaat nooit meer helemaal. in extreme gevallen zelfs nooit meer. ik leg het misschien wat warrig uit, maar wat ik bedoel is: nu je eenmaal aan den lijve ondervonden hebt wat depressie is, kan je het nooit meer niet weten, zeg maar. je sleept een stukje leed mee voor de rest van je leven. dat maakt het zo zwaar. en ongrijpbaar ook. ik zeg wel eens: verloor ik maar een hand. dan zien mensen het. psychisch lijden is lang niet altijd te zien.
en na deze klaagzang: hoe voel je je, Fade?
choc: super dat het wat beter gaat!
Fade: die dualiteit: sterk zijn/overkomen en aan de andere kant helemaal kapot zijn, dat is denk ik, de kern van veel problemen. In elk geval bij mij.je hebt geleerd om jezelf overeind te houden (=sterk) en bent daarbij over grenzen gegaan waardoor je kapot (= zwak) bent geworden. Het ergste is dat als je als sterk gezien wordt, en je bent een keertje zwak, dat het dan lijkt alsof er uit alle hoeken en gaten hyena's komen die jou op dat moment extra aanvallen. alsof ze erop gewacht hebben. met opmerkingen, met je laten vallen. net als je het even nodig hebt om ook te kunnen leunen, slaan ze het beetje steun wat je nog hebt, onder je vandaan om daarna achterover te leunen en te kijken naar de ellende die ze hebben aangericht en naar jou, die weer overeind moet krabbelen. je voelt je dan dubbel alleen.
het probleem met depressies is dat het nooit meer wordt zoals het was. je bent ergens in gekomen en dat laat zijn sporen na. je wilt zo graag terug naar die onbezorgde tijd, maar dat gaat nooit meer helemaal. in extreme gevallen zelfs nooit meer. ik leg het misschien wat warrig uit, maar wat ik bedoel is: nu je eenmaal aan den lijve ondervonden hebt wat depressie is, kan je het nooit meer niet weten, zeg maar. je sleept een stukje leed mee voor de rest van je leven. dat maakt het zo zwaar. en ongrijpbaar ook. ik zeg wel eens: verloor ik maar een hand. dan zien mensen het. psychisch lijden is lang niet altijd te zien.
en na deze klaagzang: hoe voel je je, Fade?
donderdag 2 mei 2019 om 10:24
Het gesprek ging goed, maar alles in mij wilde daar eigenlijk niet zijn. Wat ik ook tegen die man heb verteld. Hij switcht steeds meer van eetprobleem naar eetstoornis, en hij zei dat hij veel van mijn gedachtenpatronen herkend van de kliniek waar hij werkt.
Het is zwaar. Heel erg. Er zit zo'n strijd in mijn hoofd.
Dikke knuffel voor iedereen!:hug:
Het is zwaar. Heel erg. Er zit zo'n strijd in mijn hoofd.
Dikke knuffel voor iedereen!:hug:
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
donderdag 2 mei 2019 om 16:37
@meiroosje. Wat spreekt er veel eenzaamheid uit je uiteenzetting. Jammer dat je kwetsbaarheid er niet mag zijn in je omgeving.
Gelukkig in dit topic wel!
@kohaku. Goed dat je ondanks die weerstand die gesprekken wel gewoon voert. Gewoon 1-0 voor je herstel.
Kan mij voorstellen dat het zwaar is als het probleem groter is dan je dacht. En dat je inziet dat de strijd nog wel groot gaat worden. Dus heel veel sterkte daarmee.
Gelukkig in dit topic wel!
@kohaku. Goed dat je ondanks die weerstand die gesprekken wel gewoon voert. Gewoon 1-0 voor je herstel.
Kan mij voorstellen dat het zwaar is als het probleem groter is dan je dacht. En dat je inziet dat de strijd nog wel groot gaat worden. Dus heel veel sterkte daarmee.
donderdag 2 mei 2019 om 16:42
Mijn dag ging goed, heb iets voor vrijwilligerswerk gedaan.
Alleen ik merk wel dat het veel was. Merk dat ik nog niet weer helemaal terug ben qua kracht. Kon op de terugweg ook wel janken omdat het zo zwaar was geweest.
Nu ben ik thuis en heb een rustige avond. Morgen moet ik alleen werken. En of dat nou zo'n goed idee is.
Eigenlijk weet ik wel dat dat niet zo'n goed idee is omdat ik op zo'n randje zit. Maar voel me enorm schuldig om af te zeggen. Maar denk dat ik dit toch maar ga doen. Ben behoorlijk trouw, maar ik voel me overprikkeld. En vorige week koos ik toen toch te gaan en viel ik terug. Het voelt zo zwak alleen.
Maar ik kies toch voor mijn gezondheid!
Alleen ik merk wel dat het veel was. Merk dat ik nog niet weer helemaal terug ben qua kracht. Kon op de terugweg ook wel janken omdat het zo zwaar was geweest.
Nu ben ik thuis en heb een rustige avond. Morgen moet ik alleen werken. En of dat nou zo'n goed idee is.
Eigenlijk weet ik wel dat dat niet zo'n goed idee is omdat ik op zo'n randje zit. Maar voel me enorm schuldig om af te zeggen. Maar denk dat ik dit toch maar ga doen. Ben behoorlijk trouw, maar ik voel me overprikkeld. En vorige week koos ik toen toch te gaan en viel ik terug. Het voelt zo zwak alleen.
Maar ik kies toch voor mijn gezondheid!
donderdag 2 mei 2019 om 18:16
Misschien een kleine troost: ik merk dat als ik weerstand voel bij vragen van m'n psycholoog of zelfs weerstand tegen de hele afspraak, dat er dan wel aan een 'goed' punt gewerkt wordt. Goed bedoel ik dan als in: waar blijkbaar een (deel van het) probleem zit.Kohaku schreef: ↑02-05-2019 10:24Het gesprek ging goed, maar alles in mij wilde daar eigenlijk niet zijn. Wat ik ook tegen die man heb verteld. Hij switcht steeds meer van eetprobleem naar eetstoornis, en hij zei dat hij veel van mijn gedachtenpatronen herkend van de kliniek waar hij werkt.
Het is zwaar. Heel erg. Er zit zo'n strijd in mijn hoofd.
Dikke knuffel voor iedereen!:hug:
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
donderdag 2 mei 2019 om 18:25
Wat goed dat je je vrijwillergerswerk hebt gedaan. En ook heel goed dat je nu voor je gezondheid kiest! Absoluut niet zwak, juist heel sterk hoor.
Ik ben paar dagen weggeweest en ben nu helemaal op. Was eigenlijk voor afleiding en ontspanning weg, maar het tegenovergestelde is gebeurd.
Ben zo vreselijk nerveus, huilen en doemdenken.
Hoe kom ik de dagen door...
Maandag weer een gesprek, duurt nog zo lang..
Wat doen jullie als je zo erg down bent?
Liefs
Ik ben paar dagen weggeweest en ben nu helemaal op. Was eigenlijk voor afleiding en ontspanning weg, maar het tegenovergestelde is gebeurd.
Ben zo vreselijk nerveus, huilen en doemdenken.
Hoe kom ik de dagen door...
Maandag weer een gesprek, duurt nog zo lang..
Wat doen jullie als je zo erg down bent?
Liefs
vrijdag 3 mei 2019 om 21:49
@mente. Bedankt!
Wat ontzettend naar dat je je zo voelt. Het belangrijkste voor mij als ik doen ben is structuur. Bezig blijven maar ook zeker momenten van rust.
Ook zorgen dat ik nog wel mensen zie, maar mensen die weinig energie kosten.
En elke dag de deur uit komen.
Hopelijk gaat het snel iets beter met je.
Wat ontzettend naar dat je je zo voelt. Het belangrijkste voor mij als ik doen ben is structuur. Bezig blijven maar ook zeker momenten van rust.
Ook zorgen dat ik nog wel mensen zie, maar mensen die weinig energie kosten.
En elke dag de deur uit komen.
Hopelijk gaat het snel iets beter met je.
vrijdag 3 mei 2019 om 21:52
Ik ben minder somber.
Maar moest vandaag veel huilen omdat ik overprikkeld ben en het allemaal teveel is. Het is alsof mijn hoofd overloopt.
Ik ga proberen dit weekend rustig aan te doen zodat dit opgelost word. Maar ik merk dat ik erg weinig aan kan de laatste tijd.
Maar het gaat wel beter dan begin deze week.
Maar moest vandaag veel huilen omdat ik overprikkeld ben en het allemaal teveel is. Het is alsof mijn hoofd overloopt.
Ik ga proberen dit weekend rustig aan te doen zodat dit opgelost word. Maar ik merk dat ik erg weinig aan kan de laatste tijd.
Maar het gaat wel beter dan begin deze week.
vrijdag 3 mei 2019 om 22:39
@Kohaku, wat moet het confronterend voor je zijn, dat er nu gesproken wordt van een eetstoornis ipv een eetprobleem. Volgt er nu nader onderzoek?
@Martinimeisje, hoe is het jou vergaan de afgelopen dagen?
@Mente, waardeloos is dat he, als je iets leuks gaat doen en het blijkt dat het gewoon teveel is.
Als het echt klote gaat, dan probeer ik me iig vast te houden aan de structuur. Niet te lang slapen, even naar buiten, beetje kleuren, lezen, proberen te eten. Eigenlijk wat Choco ook zegt. Toen het nog echt slecht ging, lukte dat lang niet altijd. Mijn man moest me dan helpen. En vaak was het: wanhopig op de bank zitten en wachten tot de pijn minder wordt.
@Meiroosje en Choco, dank jullie wel voor de inzichten n.a.v. mijn ervaring met de arbeidsdeskundige. Weet je, ik ben natuurlijk wel gewoon een powervrouw. Net als iedereen hier! Juist omdat we elke keer de dag doorkomen, ondanks de depressie. Dat is best iets om trots op te zijn!
@Martinimeisje, hoe is het jou vergaan de afgelopen dagen?
@Mente, waardeloos is dat he, als je iets leuks gaat doen en het blijkt dat het gewoon teveel is.
Als het echt klote gaat, dan probeer ik me iig vast te houden aan de structuur. Niet te lang slapen, even naar buiten, beetje kleuren, lezen, proberen te eten. Eigenlijk wat Choco ook zegt. Toen het nog echt slecht ging, lukte dat lang niet altijd. Mijn man moest me dan helpen. En vaak was het: wanhopig op de bank zitten en wachten tot de pijn minder wordt.
@Meiroosje en Choco, dank jullie wel voor de inzichten n.a.v. mijn ervaring met de arbeidsdeskundige. Weet je, ik ben natuurlijk wel gewoon een powervrouw. Net als iedereen hier! Juist omdat we elke keer de dag doorkomen, ondanks de depressie. Dat is best iets om trots op te zijn!
zaterdag 4 mei 2019 om 11:32
Ben zo blij dat jullie begrijpen hoe moeilijk het proces is / kan zijn. Ik ga jullie adviezen zeker opvolgen, hoe moeilijk ook.
Ook vind ik het fijn te lezen dat het met enkele dames beter gaat. Dat geeft mij ook weer hoop.
Verder lees ik de verhalen met veel belangstelling. Zo knap hoe jullie alles omschrijven en elkaar adviezen geven.
Mij lukt het ,nog, niet veel te schrijven.
Maar denk veel aan jullie en wens iedereen hier ontzettend veel sterkte en kracht.
Ook vind ik het fijn te lezen dat het met enkele dames beter gaat. Dat geeft mij ook weer hoop.
Verder lees ik de verhalen met veel belangstelling. Zo knap hoe jullie alles omschrijven en elkaar adviezen geven.
Mij lukt het ,nog, niet veel te schrijven.
Maar denk veel aan jullie en wens iedereen hier ontzettend veel sterkte en kracht.
zondag 5 mei 2019 om 13:09
zondag 5 mei 2019 om 13:25
Ik moet veel huilen. Ik heb telkens het gevoel op mijn tenen te lopen en het allemaal eigenlijk niet aan te kunnen.
Ik weet ook niet goed meer hier mee om te gaan. Want ik kan moeilijk alles gaan mijden. Maar ik voel wel dat ik in een gevarenzone zit. Deze week eerder al, maar nu ook.
Ben nog niet somber, maar moet wel hard huilen en ben intens moe.
Ik weet ook niet goed meer hier mee om te gaan. Want ik kan moeilijk alles gaan mijden. Maar ik voel wel dat ik in een gevarenzone zit. Deze week eerder al, maar nu ook.
Ben nog niet somber, maar moet wel hard huilen en ben intens moe.
zondag 5 mei 2019 om 15:10
Sinds mijn laatste bericht stort ik de somberheid in.
Ik wil me isoleren.
Heb net mijn woonbegeleider ge appt dat we morgen ochtend moeten bellen zodat ik mijn bed uit kom.
Ga nu spijt krijgen natuurlijk. Ik wil gewoon niet meer. Kan me niets schelen.
Suïcidaliteit stijgt ook enorm.
Ach de terugval hijgt in mijn nek en zal me verzwelgen als die daar zin heeft.
Mijn leven is verder verwoest door die psychische stoornis. Op alle gebieden. Sorry, ben somber.
Ik wil me isoleren.
Heb net mijn woonbegeleider ge appt dat we morgen ochtend moeten bellen zodat ik mijn bed uit kom.
Ga nu spijt krijgen natuurlijk. Ik wil gewoon niet meer. Kan me niets schelen.
Suïcidaliteit stijgt ook enorm.
Ach de terugval hijgt in mijn nek en zal me verzwelgen als die daar zin heeft.
Mijn leven is verder verwoest door die psychische stoornis. Op alle gebieden. Sorry, ben somber.
zondag 5 mei 2019 om 19:36
