Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
zaterdag 25 mei 2019 om 19:40
Hoi TinPanAlley, ik had je een PB gestuurd paar dagen geleden, wat is de uitslag geworden van je man? Niet goed zo te lezen? Wat is de prognose van je man nu?TinPanAlley schreef: ↑25-05-2019 19:08Wat vreselijk voor jullie. Ik leef zo enorm met jullie mee. Ik herken zo wat je voelt, ik ga ook de liefde van mijn leven kwijtraken. Ik heb ook vreselijk gejankt.
Mijn man heeft last van vreemde buikpijnen en ik word weer nerveus
Heel veel sterkte en kracht.
zaterdag 25 mei 2019 om 19:49
Ik heb eind maart ook een operatie gehad waarbij mijn ruggenwervels zijn vastgezet vanwege een ingezakte (en gescheurde) wervel als gevolg van een uitzaaiing. Ik weet natuurlijk niet in hoeverre de operatie en situatie op elkaar lijken, dus ook niet of je wat aan mijn verhaal hebt 
Bij mij zat de scheur in de zesde wervel, dus ze hebben de vijfde en zevende aan elkaar vastgemaakt. Dat zit wel onderhuids (er zitten 4 littekens op mijn rug). Ik had van te voren de indruk dat 'ik dat wel even ging doen '. Plan was vrijdag operatie, maandag naar huis en maandag week later aan de chemo. Ehm, ja, dat viel dus best wel tegen. Dat begon vrijdagavond al met dat de wond niet dicht wilde, waardoor ik tot zaterdagochtend plat op mijn rug moest blijven liggen. Daarna bleek door de operatie de spieren in mijn schouder zo'n opdonder te hebben gekregen dat ik me letterlijk niet om kon draaien of kon zitten. Toen ze me maandag toch naar huis wilden sturen heb ik het hele ziekenhuis bij elkaar gejankt totdat ik mocht blijven (ineens werden overal andere artsen en mensen vandaan getrommeld). Uiteindelijk woensdag met de ambulance thuis gebracht (ik kon zelfstandig naar de wc en de trap op en af).
Vrijdag aan de antihistamine gegaan omdat ik toch allergisch bleek voor de preventieve antibiotica tijdens de operatie. En maandag ochtend weer opgehaald door de ambulance voor de chemo van 2 dagen. Diepongelukkig daar gelegen op mijn (gelukkig!) eenpersoonskamer en woensdag weer naar huis.
Ik heb toen heel diep gezeten en serieus overwogen te stoppen. Wat had ik een spijt van die operatie.
Nu zijn we 2 maanden verder en ben ik er toch heel blij mee. Ik kan nog steeds minder dan voor de operatie, maar de pijn is onder controle en de angst dat elk moment mijn rug echt kan breken of dat ik een dwarslaesie krijg is weg.
Het herstel als je ook chemo krijgt is gewoon heel langzaam.
Dus weeg alles goed af en denk er niet te licht over. Het is gewoon een zware operatie.
En wat al eerder is gezegd: gebruik je netwerk! Laat andere mensen dingen voor je regelen.
Sterkte
Bij mij zat de scheur in de zesde wervel, dus ze hebben de vijfde en zevende aan elkaar vastgemaakt. Dat zit wel onderhuids (er zitten 4 littekens op mijn rug). Ik had van te voren de indruk dat 'ik dat wel even ging doen '. Plan was vrijdag operatie, maandag naar huis en maandag week later aan de chemo. Ehm, ja, dat viel dus best wel tegen. Dat begon vrijdagavond al met dat de wond niet dicht wilde, waardoor ik tot zaterdagochtend plat op mijn rug moest blijven liggen. Daarna bleek door de operatie de spieren in mijn schouder zo'n opdonder te hebben gekregen dat ik me letterlijk niet om kon draaien of kon zitten. Toen ze me maandag toch naar huis wilden sturen heb ik het hele ziekenhuis bij elkaar gejankt totdat ik mocht blijven (ineens werden overal andere artsen en mensen vandaan getrommeld). Uiteindelijk woensdag met de ambulance thuis gebracht (ik kon zelfstandig naar de wc en de trap op en af).
Vrijdag aan de antihistamine gegaan omdat ik toch allergisch bleek voor de preventieve antibiotica tijdens de operatie. En maandag ochtend weer opgehaald door de ambulance voor de chemo van 2 dagen. Diepongelukkig daar gelegen op mijn (gelukkig!) eenpersoonskamer en woensdag weer naar huis.
Ik heb toen heel diep gezeten en serieus overwogen te stoppen. Wat had ik een spijt van die operatie.
Nu zijn we 2 maanden verder en ben ik er toch heel blij mee. Ik kan nog steeds minder dan voor de operatie, maar de pijn is onder controle en de angst dat elk moment mijn rug echt kan breken of dat ik een dwarslaesie krijg is weg.
Het herstel als je ook chemo krijgt is gewoon heel langzaam.
Dus weeg alles goed af en denk er niet te licht over. Het is gewoon een zware operatie.
En wat al eerder is gezegd: gebruik je netwerk! Laat andere mensen dingen voor je regelen.
Sterkte
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zaterdag 25 mei 2019 om 20:51
Mijn vader heeft helaas iets soortgelijks meegemaakt als jouw man. Door een uitzaaiing in zijn rug een dreigende dwarslaesie. Twee dagen later is dit (ondanks dat mijn vader op bed bleef liggen) een volledige dwarslaesie geworden.
Mijn vader heeft hierna nog anderhalve maand geleefd. Hij kreeg morfine tegen de pijn en dat hielp goed. Hij werd er wel soms door in de war en hij sliep heel veel, dit laatste kan uiteraard ook door de kanker zelf komen. Het is een afschuwelijke ziekte en ik wil jullie heel erg veel sterkte wensen.
PS vraag of je standaard mag blijven slapen in het ziekenhuis nu je man toch alleen ligt, bij ons mocht dat gelukkig.
Mijn vader heeft hierna nog anderhalve maand geleefd. Hij kreeg morfine tegen de pijn en dat hielp goed. Hij werd er wel soms door in de war en hij sliep heel veel, dit laatste kan uiteraard ook door de kanker zelf komen. Het is een afschuwelijke ziekte en ik wil jullie heel erg veel sterkte wensen.
PS vraag of je standaard mag blijven slapen in het ziekenhuis nu je man toch alleen ligt, bij ons mocht dat gelukkig.
zondag 26 mei 2019 om 20:41
Jaa vandaag ging redelijk. Hij ligt nog steeds op bed met een morfinepomp.
Vanochtend kwam er een orthopedist langs, hij was vrij vandaag maar hij is op zijn vrije dag naar het ziekenhuis gekomen speciaal voor ons. Hij had gehoord dat wij nog geen terugkoppeling hadden gekregen over de operatie en dat mijn man veel pijn heeft dus dat zat hem niet lekker. Echt zo onwijs lief van die man, hij kwam ook in casual kleding, had geen dokters jasje aan.
Hij vertelde wat de de risico’s zijn van zo’n operatie, er is 2-3% kans op een dwarslaesie, dus dat is erg weinig. We hebben eigenlijk niets te verliezen, want mijn man kan nu ook alleen maar op bed liggen. De arts vertelde ook dat hij zelf de operatie zal uitvoeren, samen met een collega. En het kan hoogstwaarschijnlijk in dit ziekenhuis gebeuren. Als alles goed verloopt zou mijn man op vrijdag al kunnen zitten, daar kijkt mijn man enorm naar uit. Aangezien we weinig terugkoppeling hebben gekregen, heeft de arts mijn nummer opgeslagen, en hij belde me later terug dat het waarschijnlijk woensdag wordt. Morgen komt hij langs en horen we het definitief.
Dus ja, op zich was dit wel goed nieuws wat we te horen hebben gekregen, echter hebben we geen idee hoe lang mijn man nog heeft. Begin april kregen we te horen dat we met een jaar rekening konden houden dus ik vraag me af of dit nog steeds zo is of dat het nu een kwestie is van weken. De longarts kan daar eigenlijk niets over zeggen dus dat is wel vervelend. Wat ik wel begreep van de longarts is dat de tumor in zijn long stabiel is, en het lijkt mij dat je aan die tumor doodgaat, en niet aan uitzaaiingen?
Ik kan gelukkig elke dag in het ziekenhuis slapen en mee eten dus dat is erg fijn.
Vanochtend kwam er een orthopedist langs, hij was vrij vandaag maar hij is op zijn vrije dag naar het ziekenhuis gekomen speciaal voor ons. Hij had gehoord dat wij nog geen terugkoppeling hadden gekregen over de operatie en dat mijn man veel pijn heeft dus dat zat hem niet lekker. Echt zo onwijs lief van die man, hij kwam ook in casual kleding, had geen dokters jasje aan.
Hij vertelde wat de de risico’s zijn van zo’n operatie, er is 2-3% kans op een dwarslaesie, dus dat is erg weinig. We hebben eigenlijk niets te verliezen, want mijn man kan nu ook alleen maar op bed liggen. De arts vertelde ook dat hij zelf de operatie zal uitvoeren, samen met een collega. En het kan hoogstwaarschijnlijk in dit ziekenhuis gebeuren. Als alles goed verloopt zou mijn man op vrijdag al kunnen zitten, daar kijkt mijn man enorm naar uit. Aangezien we weinig terugkoppeling hebben gekregen, heeft de arts mijn nummer opgeslagen, en hij belde me later terug dat het waarschijnlijk woensdag wordt. Morgen komt hij langs en horen we het definitief.
Dus ja, op zich was dit wel goed nieuws wat we te horen hebben gekregen, echter hebben we geen idee hoe lang mijn man nog heeft. Begin april kregen we te horen dat we met een jaar rekening konden houden dus ik vraag me af of dit nog steeds zo is of dat het nu een kwestie is van weken. De longarts kan daar eigenlijk niets over zeggen dus dat is wel vervelend. Wat ik wel begreep van de longarts is dat de tumor in zijn long stabiel is, en het lijkt mij dat je aan die tumor doodgaat, en niet aan uitzaaiingen?
Ik kan gelukkig elke dag in het ziekenhuis slapen en mee eten dus dat is erg fijn.
zondag 26 mei 2019 om 21:01
Bedankt voor je reactie, PinkWombat!
Wat ontzettend lief van de chirurg dat hij voor jullie naar het ziekenhuis kwam. En wat zou het fijn zijn als de operatie slaagt. Ik ga mijn duimen blauw voor jullie duimen.
De onzekerheid over het ziekteverloop lijkt mij slopend. Maar als de kankerspecialist er niets over kan zeggen, dan is er niks over te zeggen. Dat lijkt me enorm frustrerend. En tegelijk een uitnodiging om dan maar te leven met de dag. Eerst naar woensdag toe, dan naar het moment dat je man het bed uit kan, enz.
Kunnen jullie straks, even uitgaande van het fijne scenario waar je man een tijdje na de operatie naar huis mag en durft, terecht bij familie of vrienden met een benedenverdieping?
Wat ontzettend lief van de chirurg dat hij voor jullie naar het ziekenhuis kwam. En wat zou het fijn zijn als de operatie slaagt. Ik ga mijn duimen blauw voor jullie duimen.
De onzekerheid over het ziekteverloop lijkt mij slopend. Maar als de kankerspecialist er niets over kan zeggen, dan is er niks over te zeggen. Dat lijkt me enorm frustrerend. En tegelijk een uitnodiging om dan maar te leven met de dag. Eerst naar woensdag toe, dan naar het moment dat je man het bed uit kan, enz.
Kunnen jullie straks, even uitgaande van het fijne scenario waar je man een tijdje na de operatie naar huis mag en durft, terecht bij familie of vrienden met een benedenverdieping?
zondag 26 mei 2019 om 22:05
zondag 26 mei 2019 om 23:58
Pinkwombat, wat een trieste situatie waar jullie in zitten.
Ik reageer vanwege je zinnetje dat je niet denkt dat het waarschijnlijk is dat je aan uitzaaiingen overlijdt. Ik weet niet hoe dat in de situatie van je man is, maar vaak kan dat juist zeker wel. Als dat voor jullie belangrijke informatie is, vraag dat dan na bij de arts die je man behandelt.
Veel sterkte voor jullie allebei.
Ik reageer vanwege je zinnetje dat je niet denkt dat het waarschijnlijk is dat je aan uitzaaiingen overlijdt. Ik weet niet hoe dat in de situatie van je man is, maar vaak kan dat juist zeker wel. Als dat voor jullie belangrijke informatie is, vraag dat dan na bij de arts die je man behandelt.
Veel sterkte voor jullie allebei.
maandag 27 mei 2019 om 10:44
Wat fijn!PinkWombat schreef: ↑26-05-2019 20:41Ik kan gelukkig elke dag in het ziekenhuis slapen en mee eten dus dat is erg fijn.
maandag 27 mei 2019 om 17:21
Vandaag dan toch enigszins positief nieuws ontvangen. Morgenochtend om 8:00 wordt hij al geopereerd! Daar zijn we erg blij mee. Het is dan even afwachten hoe hij daaruit komt en dan is het verder kijken.
De longarts was ook nog langs geweest en die was vandaag wel een stuk optimistischer dan afgelopen donderdag. Hij vertelde dat als de operatie goed verloopt, en het revalideren gaat allemaal goed, dan kunnen we verder kijken wat de mogelijkheden zijn, dan zouden we bv immunotherapie kunnen proberen. En daarmee zouden we maanden, misschien wel jaren, erbij kunnen krijgen.
Dus daar willen we voor gaan! Pff komt zoveel op ons af ineens. Nu eerst maar die operatie en kijken hoe hij daaruit komt, is wel even heel erg spannend nu!
De longarts was ook nog langs geweest en die was vandaag wel een stuk optimistischer dan afgelopen donderdag. Hij vertelde dat als de operatie goed verloopt, en het revalideren gaat allemaal goed, dan kunnen we verder kijken wat de mogelijkheden zijn, dan zouden we bv immunotherapie kunnen proberen. En daarmee zouden we maanden, misschien wel jaren, erbij kunnen krijgen.
Dus daar willen we voor gaan! Pff komt zoveel op ons af ineens. Nu eerst maar die operatie en kijken hoe hij daaruit komt, is wel even heel erg spannend nu!
