Psyche
alle pijlers
Depressietopic - praat mee!
zondag 24 februari 2019 om 22:33
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
woensdag 29 mei 2019 om 22:09
Op mijn vrijwilligerswerk weten ze wel van mijn bipolaire stoornis. Maar soms is het ook flink te merken, dus dat kan niet anders. Dit is alleen op de aller ergste momenten.
Heel vaak kan ik het trouwens verbergen. Begrip op mijn werk, ik reken er niet op. Als mijn vrienden/familie het maar begrijpen!
Ze zijn er vaak wel aardig over hoor, maar kunnen ook ontzettend lompe dingen zeggen. Ik werk dan ook tussen de mannen van het lompe soort.
Vandaag ging trouwens beter dan gisteren. Goeie hoop dat ik terugval kan voorkomen!
Vervelend te lezen dat het met velen niet goed gaat. Sterkte!
Heel vaak kan ik het trouwens verbergen. Begrip op mijn werk, ik reken er niet op. Als mijn vrienden/familie het maar begrijpen!
Ze zijn er vaak wel aardig over hoor, maar kunnen ook ontzettend lompe dingen zeggen. Ik werk dan ook tussen de mannen van het lompe soort.
Vandaag ging trouwens beter dan gisteren. Goeie hoop dat ik terugval kan voorkomen!
Vervelend te lezen dat het met velen niet goed gaat. Sterkte!
woensdag 29 mei 2019 om 22:13
Op mijn werk weten ze best veel, werkgever sowieso, diegene daar onder ook hetzelfde en collega's vertel ik ook best veel. Heb het te lang moeten verbergen, dat lukt me nu echt niet meer.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
donderdag 30 mei 2019 om 08:17
Ik ben ook heel open over mijn bipolaire stoornis en depressie. Begrip is er niet altijd, dat klopt. Net als Yesss doe ik best wat aan mijn uiterlijk; make-up en vaak vrolijke kleuren. Mensen kijken vaak niet verder dan dat. Oh, en ik ga me dus niet beter voelen als de zon schijnt (integendeel), en dat is lastig uit te leggen aan mensen.
Vaak merk ik in dit topic dat we vaak tegen dezelfde dingen aanlopen en met dezelfde issues worstelen. Dat maakt me minder eenzaam. Het is fijn begrip en erkenning te krijgen!
Vaak merk ik in dit topic dat we vaak tegen dezelfde dingen aanlopen en met dezelfde issues worstelen. Dat maakt me minder eenzaam. Het is fijn begrip en erkenning te krijgen!
donderdag 30 mei 2019 om 09:38
Mijn vrijwilligerswerk weet het, sterker nog het is een voorwaarde om er te kunnen werken. Ik werk voor een organisatie waarbij iedereen een psychische kwetsbaarheid moet hebben.
Ik draai inlopen vanuit ervaringsdeskundigheid, ik geef trainingen aan andere vrijwilligers, stagiaires en beginnende beroepskrachten. Daarnaast geef ik gastlessen en deel mijn ervaringsverhaal aan diverse doelgroepen denk aan artsen in opleiding, hogescholen, middelbare scholen, politie, brandweer enz.
Alleen momenteel heb ik mij ziek gemeld. Soms mis ik het enorm maar als ik eraan denk om weer te beginnen slaat de paniek toe. Gisteren sowieso aangegeven dat ik ervan uit ga de hele maand juni er niet te zijn.
Ik heb drukke dagen. Vandaag komen vrienden van ons en gaan we met zijn alle sushi maken. Nog nooit gedaan ben benieuwd, was een idee van mijn man.
Morgen ga ik een lekker stuk wandelen met een collega van mij althans we zijn steeds meer vriendinnen aan het worden.
En omdat zaterdag er hier een plantjesmarkt is komen weer andere vrienden van ons hierheen en die eten mee, ik ga mexicaans koken.
Oef leuke dingen maar ik moet wel mijzelf in de gaten blijven houden want momenteel dissocieer ik veel en dat wil ik liever niet uiteraard.
Heel herkenbaar trouwens hoor dat mensen denken dat het goed gaat omdat ik mijn haar doe, make up en leuk kleed. Eerlijk is eerlijk als het extreem slecht gaat doe ik er minder aan maar dan blijf ik ook alleen maar thuis en zie niemand behalve mijn man.
Zo nu eerst een bak koffie daar ben ik wel aan toe.
Ik draai inlopen vanuit ervaringsdeskundigheid, ik geef trainingen aan andere vrijwilligers, stagiaires en beginnende beroepskrachten. Daarnaast geef ik gastlessen en deel mijn ervaringsverhaal aan diverse doelgroepen denk aan artsen in opleiding, hogescholen, middelbare scholen, politie, brandweer enz.
Alleen momenteel heb ik mij ziek gemeld. Soms mis ik het enorm maar als ik eraan denk om weer te beginnen slaat de paniek toe. Gisteren sowieso aangegeven dat ik ervan uit ga de hele maand juni er niet te zijn.
Ik heb drukke dagen. Vandaag komen vrienden van ons en gaan we met zijn alle sushi maken. Nog nooit gedaan ben benieuwd, was een idee van mijn man.
Morgen ga ik een lekker stuk wandelen met een collega van mij althans we zijn steeds meer vriendinnen aan het worden.
En omdat zaterdag er hier een plantjesmarkt is komen weer andere vrienden van ons hierheen en die eten mee, ik ga mexicaans koken.
Oef leuke dingen maar ik moet wel mijzelf in de gaten blijven houden want momenteel dissocieer ik veel en dat wil ik liever niet uiteraard.
Heel herkenbaar trouwens hoor dat mensen denken dat het goed gaat omdat ik mijn haar doe, make up en leuk kleed. Eerlijk is eerlijk als het extreem slecht gaat doe ik er minder aan maar dan blijf ik ook alleen maar thuis en zie niemand behalve mijn man.
Zo nu eerst een bak koffie daar ben ik wel aan toe.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 30 mei 2019 om 09:58
Ik denk ook dat het het handigst/fijnst is om er eerlijk over te zijn he? Ik zat er over na te denken van zal ik het gewoon ""geheim" houden bij mijn baantje binnenkort, maar ik denk dat me dat niet goed zal doen. Maar inderdaad wat jullie zeggen, er is er weinig begrip voor, dat merk ik ook in mn vrienden kring (waar bijna niets meer van over is).
Ze horen je problemen wel aan maar ik krijg erg vaak een reactie terug van : ja ik voelde me gister ook zo rot joh.
En ik begrijp dat hun niet in weten hoe het voelt op depressief te zijn (maar goed ook trouwens!) maar toch is het erg vervelend als ik weer zo'n reactie krijg..
@IBI sushi maken?! Lekkerrr! Leuke dingen staan op je planning! Ik ga ook een koffietje maken
Ze horen je problemen wel aan maar ik krijg erg vaak een reactie terug van : ja ik voelde me gister ook zo rot joh.
En ik begrijp dat hun niet in weten hoe het voelt op depressief te zijn (maar goed ook trouwens!) maar toch is het erg vervelend als ik weer zo'n reactie krijg..
@IBI sushi maken?! Lekkerrr! Leuke dingen staan op je planning! Ik ga ook een koffietje maken
donderdag 30 mei 2019 om 18:12
@choco ja ik heb nog wel een aantal vrienden. Maar ik denk dat ik 90% van de vrienden die ik een jaar geleden had niet meer spreek. En dat heeft ook andere redenen hoor, maar ik denk dat als ik iets meer moeite had gedaan dat het misschien stand had kunnen houden. Maar ik zie het maar zo : zij hadden mij ook een berichtje kunnen sturen toen ik het heel moeilijk had na mn ongeluk.
Goed bezig choco! Hoop dat het slapen vanavond lukt x
Goed bezig choco! Hoop dat het slapen vanavond lukt x
donderdag 30 mei 2019 om 19:00
Ibi, wat een gezelligheid de komende dagen voor jou! Wel druk zeg.... heb je de mogelijkheid om je terug te trekken als het je teveel wordt?
En wat gaaf dat je werkt als ervaringsdeskundige. Dat wil ik ook, maar dan wel betaald. Geen idee of dat gaat lukken, maar ik vind het werk te intensief om er niet voor betaald te krijgen. Ik ga, als ik wat stabieler ben, me verdiepen in de diverse opleidingen.
Choco, lekker dat het weer wat beter gaat. Elke dag is er één, ik blijf het zeggen.
Knuf weer voor iedereen.
En wat gaaf dat je werkt als ervaringsdeskundige. Dat wil ik ook, maar dan wel betaald. Geen idee of dat gaat lukken, maar ik vind het werk te intensief om er niet voor betaald te krijgen. Ik ga, als ik wat stabieler ben, me verdiepen in de diverse opleidingen.
Choco, lekker dat het weer wat beter gaat. Elke dag is er één, ik blijf het zeggen.
Knuf weer voor iedereen.
vrijdag 31 mei 2019 om 12:41
Moet even m'n ei kwijt. We hebben net de uitslag gekregen van het autisme onderzoek van mijn man, en ja hij heeft autisme. Het verklaart heel veel, maar ik ben ook verdrietig. Voor hem, omdat hij altijd moeite zal hebben om de maatschappij en andere mensen te begrijpen. En voor mezelf, ik had het zo graag 20 jaar eerder geweten, dan had ik hem kunnen helpen i.p.v. me te ergeren aan zijn "onverschilligheid". Hij gaat nu gelukkig wel veel hulp krijgen.
Dus de situatie bij ons is nu als volgt: mijn man heeft een bipolaire stoornis en autisme. Ik heb een bipolaire stoornis en een persoonlijkheidsstoornis.
Never a dull moment....
Dus de situatie bij ons is nu als volgt: mijn man heeft een bipolaire stoornis en autisme. Ik heb een bipolaire stoornis en een persoonlijkheidsstoornis.
Never a dull moment....
vrijdag 31 mei 2019 om 13:33
Ik wil ook meeschrijven. Allereerst heel rot dat zoveel mensen zich depressief voelen en vaak al jaren. Psychische klachten worden vaak onderschat helaas.
Ik voel mezelf al sinds mijn puberteit niet meer echt gelukkig, alleen met momenten. Vooral op sociaal gebied. Vermoed dat ik Dysthymie heb, bovenop mijn Autisme. Ik heb me altijd anders gevoeld. Door mijn Aziatische uiterlijk. Ben geadopteerd door Nederlandse ouders, waar ik een veilig en warm thuis had. Als kind had ik vriendjes en vriendinnetjes, vaak speelafspraken. Maar toch voelde ik me niet een van hen. Ook qua karakter. Ik was verlegener, bang aangelegd, hield niet van veranderingen.
Sinds mijn puberteit vind ik moeilijk aansluiting met mensen. Jaren helemaal niemand gehad om mee af te spreken, alleen mijn moeder. Op mijn werk een paar vriendschappen gesloten, waarvan er ook al de helft weer voorbij is. Met eentje loopt het contact niet soepel, omdat ze heel vaak afzegt. We groeien uit elkaar. Dat afzeggen door de ander heb ik vroeger ook vaak meegemaakt. Het gevoel 2e keus te zijn, er niet toe doen. Eigenlijk is de enige waar ik op kan en durf te rekenen mijn moeder. Als er nood aan de man is, twijfel ik of ik terecht kan. Ik ben single en bewust kinderloos. Een gezin is niks voor mij, teveel prikkels en verplichtingen. Nog geen serieuze relatie gehad. Een paar kalverliefdes, maar dat maakte me niet gelukkiger. In tegendeel, ze vonden zichzelf altijd beter dan mij. Ik maakte het snel uit dan. Vaak vind ik het prima in mijn eentje, geen gedoe. Koken wat ik wil, slapen en opstaan wanneer ik wil (in de weekenden). Maar soms mis ik een maatje. Wel hooguit latten dan. Alleen voel ik me met de meeste mensen niet verbonden. Gevoel niet in deze maatschappij te passen. Ik sta overigens bekend als iemand die geen ruzie maakt, maar in mijn hoofd erger ik me vaak.
Ik voel mezelf al sinds mijn puberteit niet meer echt gelukkig, alleen met momenten. Vooral op sociaal gebied. Vermoed dat ik Dysthymie heb, bovenop mijn Autisme. Ik heb me altijd anders gevoeld. Door mijn Aziatische uiterlijk. Ben geadopteerd door Nederlandse ouders, waar ik een veilig en warm thuis had. Als kind had ik vriendjes en vriendinnetjes, vaak speelafspraken. Maar toch voelde ik me niet een van hen. Ook qua karakter. Ik was verlegener, bang aangelegd, hield niet van veranderingen.
Sinds mijn puberteit vind ik moeilijk aansluiting met mensen. Jaren helemaal niemand gehad om mee af te spreken, alleen mijn moeder. Op mijn werk een paar vriendschappen gesloten, waarvan er ook al de helft weer voorbij is. Met eentje loopt het contact niet soepel, omdat ze heel vaak afzegt. We groeien uit elkaar. Dat afzeggen door de ander heb ik vroeger ook vaak meegemaakt. Het gevoel 2e keus te zijn, er niet toe doen. Eigenlijk is de enige waar ik op kan en durf te rekenen mijn moeder. Als er nood aan de man is, twijfel ik of ik terecht kan. Ik ben single en bewust kinderloos. Een gezin is niks voor mij, teveel prikkels en verplichtingen. Nog geen serieuze relatie gehad. Een paar kalverliefdes, maar dat maakte me niet gelukkiger. In tegendeel, ze vonden zichzelf altijd beter dan mij. Ik maakte het snel uit dan. Vaak vind ik het prima in mijn eentje, geen gedoe. Koken wat ik wil, slapen en opstaan wanneer ik wil (in de weekenden). Maar soms mis ik een maatje. Wel hooguit latten dan. Alleen voel ik me met de meeste mensen niet verbonden. Gevoel niet in deze maatschappij te passen. Ik sta overigens bekend als iemand die geen ruzie maakt, maar in mijn hoofd erger ik me vaak.
vrijdag 31 mei 2019 om 13:46
Welkom Hondenmens!
Hele dikke
Fade! Ik snap wat je bedoelt met het eerder hebben willen weten, zo voelde ik mij ook toen is de diagnose ASS kreeg. Jammer genoeg kan je er niets aan veranderen, maar snap dat het erg rot is. Veel sterkte met het verwerken, voor je man en voor jou, hopelijk kunnen jullie nu wel nieuwe handvatten krijgen. 
Hele dikke
Fade! Ik snap wat je bedoelt met het eerder hebben willen weten, zo voelde ik mij ook toen is de diagnose ASS kreeg. Jammer genoeg kan je er niets aan veranderen, maar snap dat het erg rot is. Veel sterkte met het verwerken, voor je man en voor jou, hopelijk kunnen jullie nu wel nieuwe handvatten krijgen.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
vrijdag 31 mei 2019 om 13:56
vrijdag 31 mei 2019 om 18:55
Even kort. Snap dat het heftig zo'n diagnose. Bij mij denken ze ook aan autisme maar vinden ze het diagnostische traject te belastend (is ook zo). En mijn hulpverlening gaat goed zo. En geloof zelf niet in de diagnose eigenlijk. Ben sociaal sterk (al zeg ik het zelf).
Lijkt me zwaar zoveel diagnoses samen. Sterkte.
@hondenmens. Wat verdrietig dat het je zoveel moeit kost connectie te krijgen met mensen. Snap ook dat je daar depressief van wordt.
Ik hoop inderdaad dat je hier in het topic die connectie af en toe zal voelen. Welkom!
Lijkt me zwaar zoveel diagnoses samen. Sterkte.
@hondenmens. Wat verdrietig dat het je zoveel moeit kost connectie te krijgen met mensen. Snap ook dat je daar depressief van wordt.
Ik hoop inderdaad dat je hier in het topic die connectie af en toe zal voelen. Welkom!
vrijdag 31 mei 2019 om 19:01
Is het slapen gelukt zonder -pam gister, Choco?
Ik ben erg moe, vanavond nog IHT, zit te twijfelen of ik nog zal douchen straks, maar heb eigenlijk geen zin. Heb vandaag wel beter kunnen werken dan dinsdag, was er van 14.00 tot 17.30, en het ging goed!
Ik ben erg moe, vanavond nog IHT, zit te twijfelen of ik nog zal douchen straks, maar heb eigenlijk geen zin. Heb vandaag wel beter kunnen werken dan dinsdag, was er van 14.00 tot 17.30, en het ging goed!
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
vrijdag 31 mei 2019 om 19:04
Ik las gewoon even mee maar hier wil ik op reageren. Wat enorm leuk dat je deze site noemt!FadeToBlack schreef: ↑31-05-2019 13:56Welkom Hondenmens! Ik lees veel eenzaamheid in je post, en het onbegrepen voelen. Hier ben je i.i.g. geen tweede keus.
Ken je de site durfjijmetmij.nl? Dat is een dating- en vriendschapssite voor mensen met een psychische aandoening. Iets voor jou?
En blijf hier schrijven, wij begrijpen je.
Via die site heb ik mijn man leren kennen. ik stond in het groen (vriendschap) en hij oranje (relatie) via de chat aan de praat geraakt en nu alweer bijna 2 jaar getrouwd.
Ik ben een beetje gaar heb later vanavond verder te reageren maar ik kon het even niet laten.
@hondenmens iig al een hartelijk welkom in dit topic!
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 31 mei 2019 om 20:26
Bedankt voor jullie lieve reacties. Van die site heb ik nog nooit gehoord. Die ga ik eens bekijken. Mijn verhaal is nog veel langer als dit. Ik ben niet goed in samenvatten. Kan het beter in stukjes neerzetten of als een onderwerp ter sprake komt. Het is niet zo dat mijn leven alleen maar ruk is. Heb zeker ook leuke herinneringen en fijne mensen ontmoet in mijn leven. Die herinneringen speel ik ontelbare keren af in mijn hoofd.
Wanneer is jullie depressie begonnen?
Wanneer is jullie depressie begonnen?
vrijdag 31 mei 2019 om 20:46
Wat gaaf Ibi, dat het zo gelopen is met jou! Ik hoor meer goede verhalen over de site, maar deze is wel heel leuk.
Kohaku, super dat je weer je uren hebt kunnen werken. Het lijkt echt beter te gaan he. Tuurlijk ben je moe na zo'n werkdag. Maar, rustig aan hoor, met opbouwen.
Goed dat je douchen noemde. Ik bedenk me nu dat ik dat al geen twee dagen heb gedaan. Nou ja, komt morgen wel weer
.
Choco, bedankt voor het delen van jouw zienswijze. Je komt sowieso sterk over, ook sociaal. En intelligent. Mijn man is niet sociaal sterk, hij kan geen vriendschappen/relaties onderhouden en op het werk is het ook nooit gelukt. Ach, hij heeft zoveel ASS kenmerken en is ook flink bipolair.
Ik ben er van ondersteboven. Omdat ik hem gewoon het beste gun, een normaal leven. Zonder alle worstelingen van psychose, depressie en ook de "autismedingen".
Waarom is het leven zo verdomde moeilijk?
Kohaku, super dat je weer je uren hebt kunnen werken. Het lijkt echt beter te gaan he. Tuurlijk ben je moe na zo'n werkdag. Maar, rustig aan hoor, met opbouwen.
Goed dat je douchen noemde. Ik bedenk me nu dat ik dat al geen twee dagen heb gedaan. Nou ja, komt morgen wel weer
.Choco, bedankt voor het delen van jouw zienswijze. Je komt sowieso sterk over, ook sociaal. En intelligent. Mijn man is niet sociaal sterk, hij kan geen vriendschappen/relaties onderhouden en op het werk is het ook nooit gelukt. Ach, hij heeft zoveel ASS kenmerken en is ook flink bipolair.
Ik ben er van ondersteboven. Omdat ik hem gewoon het beste gun, een normaal leven. Zonder alle worstelingen van psychose, depressie en ook de "autismedingen".
Waarom is het leven zo verdomde moeilijk?
vrijdag 31 mei 2019 om 20:59
Het waren 3,5 uren, Fade, maar ik ben wel trots dat het lukte
Net met IHT-er gewandeld, ik wilde meteen door naar de groepsruimte, in m'n korte broek, omdat ik zoiets had van 'fuck it, heb hem nu toch aan'. Ze heeft mij mee naar binnen genomen thuis en we hebben gepraat over dat ik eigenlijk mezelf overvraag door zulke dingen te doen.
1 van mijn onderbenen zit op het moment onder de littekens, dus met IHT-er lopen in korte broek was al een hele stap. Ik had wel even een beetje een instorting want ik had er helemaal niet zo over gedacht dat mezelf overvragen daardoor, me weer terug kon duwen in sombere gevoelens. Wat we nu hebben kunnen voorkomen, dus dat is fijn. Ben echt blij met de IHT hoor.
Net met IHT-er gewandeld, ik wilde meteen door naar de groepsruimte, in m'n korte broek, omdat ik zoiets had van 'fuck it, heb hem nu toch aan'. Ze heeft mij mee naar binnen genomen thuis en we hebben gepraat over dat ik eigenlijk mezelf overvraag door zulke dingen te doen.
1 van mijn onderbenen zit op het moment onder de littekens, dus met IHT-er lopen in korte broek was al een hele stap. Ik had wel even een beetje een instorting want ik had er helemaal niet zo over gedacht dat mezelf overvragen daardoor, me weer terug kon duwen in sombere gevoelens. Wat we nu hebben kunnen voorkomen, dus dat is fijn. Ben echt blij met de IHT hoor.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
zaterdag 1 juni 2019 om 11:42
Was net terug in mijn gebouw van IT rondje, kom ik een oud-collega tegen in de gang, die hier ook in het gebouw woont.
Hij vroeg hoe het met me ging, hij is zelf ook bekend met depressie, dus ik zei dat het niet zo goed ging enzo. Vraagt hij platweg 'heb je borderline dan? Dat heeft mijn dochter ook (hoezo ook?) en die doet ook aan automutilatie enzo, dat wil je echt niet'. (Ik draaide toen mijn been maar een beetje, want weer korte broek..)
Uhm, hoezo? Waarom zou je dat ten eerste vragen, en ten tweede er is een verschil tussen depressie en borderline plus AM is een symptoom en geen psychische aandoening en kan ook bij meer dingen voorkomen dan borderline. Het een maakt het andere niet. Vond het een rare manier van vragen. Hij zei ook dat ik altijd terecht kon bij 'm als het niet ging, die boot heb ik maar een beetje afgehouden want dat hoef ik er niet bij zegmaar.
Toen zei hij ook nog 'je zegt wel ja, maar je doet het toch niet he?'.
Vervelend gesprek.
Hij vroeg hoe het met me ging, hij is zelf ook bekend met depressie, dus ik zei dat het niet zo goed ging enzo. Vraagt hij platweg 'heb je borderline dan? Dat heeft mijn dochter ook (hoezo ook?) en die doet ook aan automutilatie enzo, dat wil je echt niet'. (Ik draaide toen mijn been maar een beetje, want weer korte broek..)
Uhm, hoezo? Waarom zou je dat ten eerste vragen, en ten tweede er is een verschil tussen depressie en borderline plus AM is een symptoom en geen psychische aandoening en kan ook bij meer dingen voorkomen dan borderline. Het een maakt het andere niet. Vond het een rare manier van vragen. Hij zei ook dat ik altijd terecht kon bij 'm als het niet ging, die boot heb ik maar een beetje afgehouden want dat hoef ik er niet bij zegmaar.
Toen zei hij ook nog 'je zegt wel ja, maar je doet het toch niet he?'.
Vervelend gesprek.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
