Relaties
alle pijlers
Droom volgen, maar man wil niet mee
maandag 17 juni 2019 19:59
Om maar even bij het begin te beginnen. Ik ben altijd al heel gevoelig geweest en heb mijn leven altijd laten leiden door alles wat op mijn pad kwam. Ik zit niet vast aan een plaats, spullen of mensen. Ik geloof erin dat alles al vast staat en dat je alleen maar mee hoeft te bewegen voor het beste resultaat. Niet altijd makkelijk, maar het heeft me wel altijd heel veel moois gebracht.
Een aantal jaar geleden heb ik dit leven losgelaten, ik dacht dat het tijd was om me te settelen en een meer "normaal' leven te gaan leiden. In die tijd heb ik ook mijn man leren kennen. '
We hebben een huis gekocht, getrouwd, kinderen gekregen, super burgerlijk en zeker. Ik dacht dat ik het goed voor elkaar had.
Maar ik werd steeds ongelukkiger, ik voelde me eenzaam en gevangen in het leven. Mijn levensboot was vastgelopen.
Later zijn we verhuisd en daardoor ben ik gaan beseffen dat ik mezelf helemaal was kwijt geraakt. Beetje bij beetje heb ik mezelf weer terug gevonden. Ik kan weer genieten van het leven. Mijn boot is weer in beweging. Maar die boot wil zo hard varen, zo hard als hij dat vroeger gedaan heeft, alleen mijn man is het anker.
De ene na de andere mogelijkheid om het leven nog beter te kunnen maken dient zich aan. Voor ons als gezin. Het is tijd om verder te gaan. Vroeger had ik alles met beide handen aangegrepen. Maar mijn man zit zo vast als een huis.
Hij is is eigenlijk net als ik ben, heel diep van binnen. Daarom ben ik ook zo gek op hem. Maar hij zit zo vast in alles wat 'hoort'. Hij durft daar niet uit te stappen. Hij weet dat ook wel, maar hij heeft niet de kracht om het te doen. Liever praat hij nergens over, werkt vooral veel en loopt gewoon lekker mee in de moderne tredmolen.
Ik heb niets met geld, ik leef het liefst zo goedkoop mogelijk, met zoveel mogelijk tijd met elkaar als gezin, zelfvoorzienend, met de natuur, met dieren. Dat ligt op mijn hart, de mogelijkheden zijn er (ook financieel), maar.... het is te 'niet normaal'
Het maakt me verdrietig, ik voel zo'n strijd. Ik hou van mijn man, ik wil hem echt nooit verlaten. We zouden ook zo goed bij elkaar passen als hij zijn bagage kan loslaten. Maar tegelijkertijd kan ik dit niet van hem verlangen. Het lukt me ook steeds minder goed om het leven te leiden dat mij ongelukkig maakt. Soms voelt het echt alsof ik dan maar moet wachten tot het leven voorbij is. Moet ik mijn dromen opgeven...? Of moet ik ervoor knokken...? Maar hoe dan...?
Een aantal jaar geleden heb ik dit leven losgelaten, ik dacht dat het tijd was om me te settelen en een meer "normaal' leven te gaan leiden. In die tijd heb ik ook mijn man leren kennen. '
We hebben een huis gekocht, getrouwd, kinderen gekregen, super burgerlijk en zeker. Ik dacht dat ik het goed voor elkaar had.
Maar ik werd steeds ongelukkiger, ik voelde me eenzaam en gevangen in het leven. Mijn levensboot was vastgelopen.
Later zijn we verhuisd en daardoor ben ik gaan beseffen dat ik mezelf helemaal was kwijt geraakt. Beetje bij beetje heb ik mezelf weer terug gevonden. Ik kan weer genieten van het leven. Mijn boot is weer in beweging. Maar die boot wil zo hard varen, zo hard als hij dat vroeger gedaan heeft, alleen mijn man is het anker.
De ene na de andere mogelijkheid om het leven nog beter te kunnen maken dient zich aan. Voor ons als gezin. Het is tijd om verder te gaan. Vroeger had ik alles met beide handen aangegrepen. Maar mijn man zit zo vast als een huis.
Hij is is eigenlijk net als ik ben, heel diep van binnen. Daarom ben ik ook zo gek op hem. Maar hij zit zo vast in alles wat 'hoort'. Hij durft daar niet uit te stappen. Hij weet dat ook wel, maar hij heeft niet de kracht om het te doen. Liever praat hij nergens over, werkt vooral veel en loopt gewoon lekker mee in de moderne tredmolen.
Ik heb niets met geld, ik leef het liefst zo goedkoop mogelijk, met zoveel mogelijk tijd met elkaar als gezin, zelfvoorzienend, met de natuur, met dieren. Dat ligt op mijn hart, de mogelijkheden zijn er (ook financieel), maar.... het is te 'niet normaal'
Het maakt me verdrietig, ik voel zo'n strijd. Ik hou van mijn man, ik wil hem echt nooit verlaten. We zouden ook zo goed bij elkaar passen als hij zijn bagage kan loslaten. Maar tegelijkertijd kan ik dit niet van hem verlangen. Het lukt me ook steeds minder goed om het leven te leiden dat mij ongelukkig maakt. Soms voelt het echt alsof ik dan maar moet wachten tot het leven voorbij is. Moet ik mijn dromen opgeven...? Of moet ik ervoor knokken...? Maar hoe dan...?
woensdag 19 juni 2019 07:20
Je kunt wel blijven dromen maar je zult toch ook zelf iets moeten doen om die droom waar te maken. Dat is iets anders dan iemand de schuld geven die jouw droom verstoort.
Ik ken het buiten leven ook, het is inderdaad altijd werk.
Het is ook zeker genieten, er is rust . Gisteravond kwamen er diverse groepen fietsers voorbij terwijl wij bezig waren met onkruid plukken en gras maaien . Onze keuze maar als je ook nog veel andere dingen leuk vindt dan gaat dat niet samen. Ik heb zo al wat voorbeelden gezien van mensen die het wel leuk vonden om buiten te wonen maar die zich vergisten in het werk, de afstanden en het geld wat het onderhoud kost. Over dat laatste hoeft TO zich niet druk te maken, daar zorgt haar man voor .![😉]()
Ik ken het buiten leven ook, het is inderdaad altijd werk.
Het is ook zeker genieten, er is rust . Gisteravond kwamen er diverse groepen fietsers voorbij terwijl wij bezig waren met onkruid plukken en gras maaien . Onze keuze maar als je ook nog veel andere dingen leuk vindt dan gaat dat niet samen. Ik heb zo al wat voorbeelden gezien van mensen die het wel leuk vonden om buiten te wonen maar die zich vergisten in het werk, de afstanden en het geld wat het onderhoud kost. Over dat laatste hoeft TO zich niet druk te maken, daar zorgt haar man voor .
woensdag 19 juni 2019 09:21
+1diyer schreef: ↑18-06-2019 18:18"Beste lieve man, ik merk dat ik niet zo blij ben met mijn leven en ik wil graag meer kwaliteitstijd als gezin. Ik wil daarom een goed en realistisch gesprek hebben over wat we minimaal aan inkomen moeten hebben om de boel zonder al teveel kopzorgen draaiend te houden. Daarvan wil ik ook graag een deel gaan verdienen, want we zijn langzaam in een situatie geslopen waarbij ik aan het dromen ben geslagen en ik wil gaan toetsen of en hoe ik een bijdrage kan leveren aan een nieuw leven met meer gezinstijd en minder druk voor jou. Zodat je over een paar jaar als de kinderen wat groter zijn, misschien met mij wilt gaan uitkijken naar een volgende stap: meer buitenaf wonen en genieten van elkaar.
Maar daarvoor is het voor NU verstandig om alvast een financiele planning te hebben en voor mij om in de realiteit te blijven staan en mijn nuchtere kijk op mijn wensen te behouden. Ik hoop dat je hiervoor open staat."
woensdag 19 juni 2019 09:31
TO, maak het eens concreet. Wat levert je huis op, wat kost een huis dat je zou willen bezitten, waar staan dat soort huizen, wat voor reistijd hebben jullie dan naar je werk, waar kunnen de kinderen dan naar school en hoeveel gezinstijd en rust levert jullie dat dan op?
Ik woon zelf in een gehucht, maar wel een gehucht midden in de Randstad. Binnen 3 minuten sta ik tussen de koeien of aan de rivier en zie ik haast geen mens. Tegelijkertijd zijn een aantal wereldberoemde steden binnen een half uurtje met de auto goed te bereiken.
De huizenprijzen zijn hier dus uiteraard hoog en die schattige boerderijtjes zijn of en miljoen of je bent nog 5 jaar aan het klussen, verbouwen en erf aanleggen om het kostentechnisch een beetje in de hand te houden.
Maak het eens heel concreet en ga dan stappen ondernemen.
Ik woon zelf in een gehucht, maar wel een gehucht midden in de Randstad. Binnen 3 minuten sta ik tussen de koeien of aan de rivier en zie ik haast geen mens. Tegelijkertijd zijn een aantal wereldberoemde steden binnen een half uurtje met de auto goed te bereiken.
De huizenprijzen zijn hier dus uiteraard hoog en die schattige boerderijtjes zijn of en miljoen of je bent nog 5 jaar aan het klussen, verbouwen en erf aanleggen om het kostentechnisch een beetje in de hand te houden.
Maak het eens heel concreet en ga dan stappen ondernemen.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
woensdag 19 juni 2019 16:29
Hoe kom je erbij? Dat heb ik nergens geschreven. Ik adviseer juist om te kijken naar opties die passend zijn binnen de mogelijkheden van het gezin.
woensdag 19 juni 2019 18:39
woensdag 19 juni 2019 19:12
Ik vind eerlijk gezegd dat TO niet iets heel vreemds wil. Ze brengt het misschien raar en onduidelijk en als ze dat thuis ook zo heeft gebracht naar man toe dan begrijp ik zijn aarzeling.
Maar kan er in de loop van je leven dan helemaal niks veranderen.? Moet je voor altijd in je starters-doorzonwoning blijven wonen omdat je daar nu eenmaal begonnen bent? Moet je dan ook altijd je eerste baan houden?
En nu wordt er net gedaan of een (verbouwd) boerderijtje zoiets godsonmogelijks is?
Lijkt mij dat TO gewoon nog eens terug aan tafel moet met man om dit rustig en duidelijk te bespreken. Ik vermoed dat man heerlijk lekker zijn ding kan doen, gefaciliteerd door moeder de vrouw thuis die het daar allemaal wel regelt. Maar dat betekent niet dat het anders kan. Al is het maar dat kinders hun vader wat vaker zien.
Maar kan er in de loop van je leven dan helemaal niks veranderen.? Moet je voor altijd in je starters-doorzonwoning blijven wonen omdat je daar nu eenmaal begonnen bent? Moet je dan ook altijd je eerste baan houden?
En nu wordt er net gedaan of een (verbouwd) boerderijtje zoiets godsonmogelijks is?
Lijkt mij dat TO gewoon nog eens terug aan tafel moet met man om dit rustig en duidelijk te bespreken. Ik vermoed dat man heerlijk lekker zijn ding kan doen, gefaciliteerd door moeder de vrouw thuis die het daar allemaal wel regelt. Maar dat betekent niet dat het anders kan. Al is het maar dat kinders hun vader wat vaker zien.
Poep, wie heeft jou gescheten?
woensdag 19 juni 2019 19:18
Als er naar een vrijstaand boerderijtje verhuist wordt dan is de partner juist langer van huis. Want vrijstaande betaalbare boerderijtjes zullen vast niet naast de deur liggen dus de reistijd naar het werk loopt op. En dan is er nog het onderhoud wat moet gebeuren. Gaat moeders dat allemaal alleen doen of moet haar man in de weekenden thuis ook nog aan t werk?louise1 schreef: ↑19-06-2019 19:12Ik vind eerlijk gezegd dat TO niet iets heel vreemds wil. Ze brengt het misschien raar en onduidelijk en als ze dat thuis ook zo heeft gebracht naar man toe dan begrijp ik zijn aarzeling.
Maar kan er in de loop van je leven dan helemaal niks veranderen.? Moet je voor altijd in je starters-doorzonwoning blijven wonen omdat je daar nu eenmaal begonnen bent? Moet je dan ook altijd je eerste baan houden?
En nu wordt er net gedaan of een (verbouwd) boerderijtje zoiets godsonmogelijks is?
Lijkt mij dat TO gewoon nog eens terug aan tafel moet met man om dit rustig en duidelijk te bespreken. Ik vermoed dat man heerlijk lekker zijn ding kan doen, gefaciliteerd door moeder de vrouw thuis die het daar allemaal wel regelt. Maar dat betekent niet dat het anders kan. Al is het maar dat kinders hun vader wat vaker zien.
woensdag 19 juni 2019 19:19
Helemaal mee eens. Het is zaak om terug te gaan naar de tekentafel en te bekijken wat er verandert kan worden, zodat niet alleen TO haar man blij is, maar ook TO. Het is evengoed haar leven hè?louise1 schreef: ↑19-06-2019 19:12Ik vind eerlijk gezegd dat TO niet iets heel vreemds wil. Ze brengt het misschien raar en onduidelijk en als ze dat thuis ook zo heeft gebracht naar man toe dan begrijp ik zijn aarzeling.
Maar kan er in de loop van je leven dan helemaal niks veranderen.? Moet je voor altijd in je starters-doorzonwoning blijven wonen omdat je daar nu eenmaal begonnen bent? Moet je dan ook altijd je eerste baan houden?
En nu wordt er net gedaan of een (verbouwd) boerderijtje zoiets godsonmogelijks is?
Lijkt mij dat TO gewoon nog eens terug aan tafel moet met man om dit rustig en duidelijk te bespreken. Ik vermoed dat man heerlijk lekker zijn ding kan doen, gefaciliteerd door moeder de vrouw thuis die het daar allemaal wel regelt. Maar dat betekent niet dat het anders kan. Al is het maar dat kinders hun vader wat vaker zien.
woensdag 19 juni 2019 19:21
Ze werkt niet. Wie betaalt bepaalt. Zij kan zoveel willen maar die man mag het allemaal ophoesten.
woensdag 19 juni 2019 19:30
Van wie krijg jij je inkomen? Bepaalt die ook waar jij dat aan uitgeeft?redbulletje schreef: ↑19-06-2019 19:21Ze werkt niet. Wie betaalt bepaalt. Zij kan zoveel willen maar die man mag het allemaal ophoesten.
Poep, wie heeft jou gescheten?
woensdag 19 juni 2019 19:32
woensdag 19 juni 2019 19:34
woensdag 19 juni 2019 20:01
Die man ging toch zelf mee in verdeling hij meer dan fulltime werken en zij voor de kinderen zorgen. Hoezo bepaalt hij alles dan? Is het 1930?redbulletje schreef: ↑19-06-2019 19:21Ze werkt niet. Wie betaalt bepaalt. Zij kan zoveel willen maar die man mag het allemaal ophoesten.
woensdag 19 juni 2019 20:04
Ik lees nergens dat hij een hekel aan veel werken heeft. En ook niet dat hij meer vrije tijd met zn gezin door wil kunnen brengen.Lievejetje schreef: ↑19-06-2019 20:01Die man ging toch zelf mee in verdeling hij meer dan fulltime werken en zij voor de kinderen zorgen. Hoezo bepaalt hij alles dan? Is het 1930?
woensdag 19 juni 2019 20:20
Dit kan ik helemaal begrijpen. Maar financieel zal het nog niet meevallen. Het is wel zo dat er steeds meer agrarisch onroerend goed te koop komt te staan. Maar de prijzen zijn er nog niet naar gekelderd. En dan hangt het ook nog af of je in het westen van Nederland woont, waar alles onbetaalbaar is, het zuiden, wat ook nogal aan de prijs is, of het noorden of oosten.Julieve schreef: ↑17-06-2019 20:38Oh nee. Het is inderdaad een heel vaag verhaal. Zo ingewikkeld is het helemaal niet.
Ik wil eigenlijk gewoon de stad verlaten, op een betaalbaar boerderijtje gaan wonen. Met een moestuin, wat dieren... De kinderen gewoon naar een normale school, net als nu. Ik zou het wel super fijn vinden als mijn man wat minder gaat werken (ipb 6 dagen per week) zodat we meer tijd door kunnen brengen als gezin.
Ik ben niet zo goed in schrijven, maar ik ben niet heel zweverig hoor.
Als je al zoiets kunt vinden en kunt betalen, dan moet jouw man denk ik wel fulltime blijven werken om het te bekostigen.
woensdag 19 juni 2019 20:23
Ik lees dat TO zegt dat hij óók die boerderij wil. En als de verdeling is hij veel werken, zij thuis bij de kids: prima. Maar dan betekent het nog niet dat hij alles voor het zeggen heeft omdat hij het geld binnenbrengt. Koekoekredbulletje schreef: ↑19-06-2019 20:04Ik lees nergens dat hij een hekel aan veel werken heeft. En ook niet dat hij meer vrije tijd met zn gezin door wil kunnen brengen.
lievejetje wijzigde dit bericht op 19-06-2019 20:24
0.57% gewijzigd
woensdag 19 juni 2019 20:24
Als het buitenleven betekent dat die man straks 3 uur per dag in de auto zit, kan ik me voorstellen dat ie dat niet ziet zitten.
Ik vind niet dat wie betaalt, bepaalt, maar dit gezin zou in grote problemen komen als man zou uitvallen omdat reizen en werken op lange termijn niet haalbaar blijkt. Ik vind zelf filerijden doodvermoeiend en ben al eens van baan veranderd vanwege de reistijd. Aangezien betaalbare boerderijen doorgaans idd ver van de bewoonde wereld liggen en daar voor manlief vast geen vergelijkbaar werk is, vind ik best dat ie hier vetorecht heeft.
Samen praten over wat wel haalbaar is, lijkt me hier wel een goed idee, maar tenzij to de lotto wint, is haar droom onhaalbaar.
Maar een volkstuintje en regelen dat man ietsjes minder gaat werken en meer tijd met zijn gezin doorbrengt, zou haalbaar moeten zijn.
Uit de op kreeg ik ok de indruk dat TO het liefst in Afrika in een zelfgebouwd hutje van koeienstront met een stenen speer achter de wilderbeesten aan ging rennen, maar dat heeft ze later genuanceerd.
Ik vind niet dat wie betaalt, bepaalt, maar dit gezin zou in grote problemen komen als man zou uitvallen omdat reizen en werken op lange termijn niet haalbaar blijkt. Ik vind zelf filerijden doodvermoeiend en ben al eens van baan veranderd vanwege de reistijd. Aangezien betaalbare boerderijen doorgaans idd ver van de bewoonde wereld liggen en daar voor manlief vast geen vergelijkbaar werk is, vind ik best dat ie hier vetorecht heeft.
Samen praten over wat wel haalbaar is, lijkt me hier wel een goed idee, maar tenzij to de lotto wint, is haar droom onhaalbaar.
Maar een volkstuintje en regelen dat man ietsjes minder gaat werken en meer tijd met zijn gezin doorbrengt, zou haalbaar moeten zijn.
Uit de op kreeg ik ok de indruk dat TO het liefst in Afrika in een zelfgebouwd hutje van koeienstront met een stenen speer achter de wilderbeesten aan ging rennen, maar dat heeft ze later genuanceerd.
woensdag 19 juni 2019 20:25
Doe normaal!
woensdag 19 juni 2019 20:36
En haar de mogelijkheid om zelf een baan te nemen ontneemt door geen enkel aandeel in de zorg thuis te nemen, zodat ze daarmee ook het recht op inspraak verliest.Lievejetje schreef: ↑19-06-2019 20:23Ik lees dat TO zegt dat hij óók die boerderij wil. En als de verdeling is hij veel werken, zij thuis bij de kids: prima. Maar dan betekent het nog niet dat hij alles voor het zeggen heeft omdat hij het geld binnenbrengt. Koekoek
Als de TO nu niet zo'n zweverige opening had gemaakt die heel vaag was en onduidelijk, had ze een hele andere indruk gewekt en andere adviezen gekregen dan de negatieve reacties die ze nu krijgt. Want ik zie dat heel veel mensen hier in het topic zich niet meer kunnen losmaken van die OP en daar nu in blijven hangen. En ook niet meer in staat zijn om te reageren op haar eigenlijke probleem nu ze het werkelijk omschreven heeft. Had dat nu maar in de eerste instantie gedaan. Had ze al die zeikreacties niet gekregen.
Ik vind dat man in bepaalde wensen een keertje moet toekomen. Het draait niet alleen maar om hem, maar daar lijkt het nu wél op.
Ik zou als ik de ts was daarom zelf toch maar gaan werken proberen een baan te vinden voor de ochtenden, zodat ze thuis is als de kinderen van school komen, als dat gaat.
