Psyche
alle pijlers
Depressietopic - praat mee!
zondag 24 februari 2019 om 22:33
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
dinsdag 16 juli 2019 om 13:11
gesprekken vandaag gehad. ze willen idd een outplacementtraject voor me. ze gaan het voorstel concreet maken en over een aantal weken hoor ik meer (ivm vakantie) ik sta er dubbel in. giftige werkomgeving maar wel 50 + dus moeilijk aan een baan. (solliciteer me suf) ik spreek peut over een paar weken, dus tijd genoeg om alles te laten bezinken. stemming stabiel rustig hier.
choc, hoe gaat het nu? haldol echt vreselijk spul. kan je het nog trekken?
kandij: ik snap hoe je je voelt. zoals Popjess al zegt: focus je op een ding. Nu je jezelf zo mislukt voelt, ga je sneller het zwarte gat in. ik zou datgene pakken wat het meest eenvoudige is om te realiseren. Al het andere gooi je achter een spreekwoordelijke deur om er pas weer uit te komen als je het aankan. steeds als je zo'n gedachte voelt opkomen zeg je (hardop) NU NIET. Ik zou zeker het daten parkeren.
kokahu: en met jou?
Fade: we denken aan je!
IBI: hou je taai!
de wereld: heel goed. focus je niet op de man maar op jezelf. Wat kan jij doen om jouw leven even wat draaglijker te maken. als dat een app verbod is, zeker doen. zijn er nog andere dingen die je kunnen afleiden?
choc, hoe gaat het nu? haldol echt vreselijk spul. kan je het nog trekken?
kandij: ik snap hoe je je voelt. zoals Popjess al zegt: focus je op een ding. Nu je jezelf zo mislukt voelt, ga je sneller het zwarte gat in. ik zou datgene pakken wat het meest eenvoudige is om te realiseren. Al het andere gooi je achter een spreekwoordelijke deur om er pas weer uit te komen als je het aankan. steeds als je zo'n gedachte voelt opkomen zeg je (hardop) NU NIET. Ik zou zeker het daten parkeren.
kokahu: en met jou?
Fade: we denken aan je!
IBI: hou je taai!
de wereld: heel goed. focus je niet op de man maar op jezelf. Wat kan jij doen om jouw leven even wat draaglijker te maken. als dat een app verbod is, zeker doen. zijn er nog andere dingen die je kunnen afleiden?
dinsdag 16 juli 2019 om 15:14
@meiroosje. Heb gezien bij mij vader hoe dat gaat (op die leeftijd outplacement).
Wel moeilijk ja solliciteren op die leeftijd. Krijg je goeie regeling mee? Als ik dat mag vragen. Dat kan wat ruimte geven.
Veel succes!
@kohaku. Er zijn ontzettend veel antipsychotica. Valt er ene niet goed kan de andere wel goed vallen. Er is zeer veel verschil in. Tis niet heb je er een geprobeerd heb je ze allemaal geprobeerd. Heb je ook gevraagd waarom je psychiater nu weer over dacht?
Wel moeilijk ja solliciteren op die leeftijd. Krijg je goeie regeling mee? Als ik dat mag vragen. Dat kan wat ruimte geven.
Veel succes!
@kohaku. Er zijn ontzettend veel antipsychotica. Valt er ene niet goed kan de andere wel goed vallen. Er is zeer veel verschil in. Tis niet heb je er een geprobeerd heb je ze allemaal geprobeerd. Heb je ook gevraagd waarom je psychiater nu weer over dacht?
dinsdag 16 juli 2019 om 15:22
Oh over haldol. Ik heb daar hoofdpijn van maar bijwerkingen vallen reuze mee. Ik heb altijd wel veel verschijnselen als ik afbouw, maar dat doe ik dan per druppels.
Ik heb ook mensen op lagere dosis gezien met vreselijke bijwerkingen.
Maar heb geen enorme dosis. 7 mg
Woonbegeleiding ging goed. Moest wel veel huilen. Ben emotioneel ontregeld omdat ik zo in de stress enzo was.
Gaat wel beter qua denken, stuk beter.
We hebben beetje orde geschept. Heb ook gedoucht was lang geleden. Masker gedaan en nagels gelakt.
Het gaat vrij snel rustiger, het was nog niet totaal uit de hand daardoor. Wel veel huilen.
Morgen ga ik werken. En donderdag zie ik mijn (lieve) psychiater.
Hoop dat ik niet in depressie kom nu (zou niet de eerste keer zijn).
Nu vanavond rustig. En dat kan ik wel gebruiken ben helemaal kapot. Heb wel het gevoel dat ik + hulpverlening goed gehandeld hebben erger is voorkomen.
Ik heb ook mensen op lagere dosis gezien met vreselijke bijwerkingen.
Maar heb geen enorme dosis. 7 mg
Woonbegeleiding ging goed. Moest wel veel huilen. Ben emotioneel ontregeld omdat ik zo in de stress enzo was.
Gaat wel beter qua denken, stuk beter.
We hebben beetje orde geschept. Heb ook gedoucht was lang geleden. Masker gedaan en nagels gelakt.
Het gaat vrij snel rustiger, het was nog niet totaal uit de hand daardoor. Wel veel huilen.
Morgen ga ik werken. En donderdag zie ik mijn (lieve) psychiater.
Hoop dat ik niet in depressie kom nu (zou niet de eerste keer zijn).
Nu vanavond rustig. En dat kan ik wel gebruiken ben helemaal kapot. Heb wel het gevoel dat ik + hulpverlening goed gehandeld hebben erger is voorkomen.
dinsdag 16 juli 2019 om 15:27
@Choco, omdat hij wil weten of ik minder drang tot automutilatie zou hebben met een zo nodig antipsychotica. Maar ik zei, ik heb liever dat er wat aan de reden gedaan word, of dat ik daar mee geholpen word, dan dat je me er tegen platspuit.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
dinsdag 16 juli 2019 om 18:12
Heb je dan ook dat je soms het idee hebt dat je je moet bewijzen of dat je gewoon niet meer weet hoe je je op moet stellen? Als ik vrolijk doe dan denken mensen, ach het zal wel goed gaan/allemaal wel meevallen maar je wil het er ook niet altijd over hebben.
Maar ook die 'kleine' dingen die voor mij heel groot zijn.
Ik vind het echt weer lastig even merk ik...
Voorbeeldje, ik sport ongeveer 3x per week en dat zijn ook nog eens pittige trainingen, ik volg o.a. bokslessen en ik merk dan toch dat mensen daar niet echt op reageren.
Alsof het niet echt iets belangrijks is maar voor mij is dat dus wél heel belangrijk.
Ik loop ook elke dag met vermoeidheidsklachten en angstklachten dus ik ben dan zo trots dat ik toch alleen zo'n les binnenloop en het toch doe, daarna ben ik zó trots.
Bijvoorbeeld gisteren, mega depri en in mezelf gekeerd, dan weet ik mezelf er toch uit te slepen en mijn sportkleding aan te doen en te gaan.
Maar dat zien mensen niet, wat eraan vooraf gaat.. en ook al vertel ik het, het wordt iedere keer vergeten.
Ik breng ook veel tijd alleen door dat vind ik soms lastig, dat er niemand een keer zegt, ik ben trots op je... En écht ziet wat voor stappen ik zet. Ik mis dat gewoon heel erg.
Dat voelt soms zo leeg, dat alles uit jezelf moeten halen.
Heb ook vaak zo'n borrelende irritatie daarover, omdat ik me dan zo alleen voel en me niet echt gezien voel... Sorry voor mijn klaagzang maar wilde het even kwijt
yesss wijzigde dit bericht op 16-07-2019 18:15
0.85% gewijzigd
dinsdag 16 juli 2019 om 19:53
als ik een goede dag heb, denk ik dat andere zullen denken dat er niks aan de hand is. Soms merk ik dat ik daardoor mezelf "depressiever" opstel dan ik op dat moment ben.yesss schreef: ↑16-07-2019 18:12Heb je dan ook dat je soms het idee hebt dat je je moet bewijzen of dat je gewoon niet meer weet hoe je je op moet stellen? Als ik vrolijk doe dan denken mensen, ach het zal wel goed gaan/allemaal wel meevallen maar je wil het er ook niet altijd over hebben.
Maar ook die 'kleine' dingen die voor mij heel groot zijn
Ik denk dat anderen heel veel verwachtingen hebben. Als ik 1 stapje vooruit zet, verwachten sommigen voor mijn idee dat ik meteen een marathon ga lopen. Ik weet niet of anderen echt zo denken, ik denk alleen maar dat ze dat denken. En soms worden er ook wel duidelijke opmerkingen in die richting gemaakt, bijvoorbeeld op werk. En dan denk ik verdorie, ik heb al zoveel bereikt, laat me ff, de rest komt wel weer. Of thuis, dat mijn partner vindt dat ik best iets kan doen. Dat kan dan helemaal verkeerd schieten. Dan voel ik me driedubbel kut, ik voel me schuldig, ik voel me waardeloos en ik voel me onbegrepen en ongezien.
En andersom: jij mag dubbel trots zijn dat je überhaupt bent gaan sporten en dat je zoveel overwonnen hebt om daar te komen
dinsdag 16 juli 2019 om 19:58
Is het een idee om in de ochtend heel kort naar je werk te gaan? Die " verplichting" zorgt er bij mij voor dat ik überhaupt mijn bed uit kom.chocoladeballetjes schreef: ↑16-07-2019 19:34Eigenlijk denk ik dat werken morgen te snel is niet zo gezond.
Wil het verzetten naar vrijdag.
Maar ik overzie mijn planning niet. Moet morgen wel wat doen. Logisch denken gaat om niet ofzo
Hebben jullie ideeën wat je voor structuur kan doen morgen?
Verder wat mij helpt: van die suffe oud Hollandse maaltijd en koffie momenten doen. En bv bij de koffie even een puzzeltje te maken.
Maar soms is zelfs dat teveel gevraagd.
Ik vind het wel heel knap hoe je dit oppakt! Je maakt een stuk rustigere indruk en je doet het allemaal toch maar mooi, ook de moeilijke dingen!
dinsdag 16 juli 2019 om 20:14
Ja precies dat Cupakoffie en dankjewel 
het is soms zo moeilijk om in mezelf te blijven geloven.
Het wisselt ook en ik heb ook inderdaad, net als jij, het gevoel dat als het dan beter gaat dat mensen verwachten dat het dan beter blijft gaan.. als je dan weer een mindere periode hebt dat er dan gezegd wordt:'Oh ik dacht dat het zo goed ging'
Maar als ik mijn ware gevoelens laat zien voel ik me daarna ook niet altijd opgelucht, ja soms, maar dan denk ik weleens naderhand dat ik me aan heb lopen stellen en het allemaal wel meevalt.
Lekker ingewikkeld allemaal
Het blijft lastig, want ik kan dan heel trots zijn op die paar uur die ik heb gewerkt en dat ik heb gesport terwijl anderen dan bij wijze van spreken fulltime werken, sporten, op vakantie gaan, in een verbouwing zitten enz. Die doen dat er allemaal nog even naast.
Ja dan valt mijn leventje in het niet en dat vind ik moeilijk om mee om te gaan...
Om deze reden heb ik trouwens ook even een break genomen van Social media, ik merk gewoon dat ik het even niet zo goed trek.
het is soms zo moeilijk om in mezelf te blijven geloven.Het wisselt ook en ik heb ook inderdaad, net als jij, het gevoel dat als het dan beter gaat dat mensen verwachten dat het dan beter blijft gaan.. als je dan weer een mindere periode hebt dat er dan gezegd wordt:'Oh ik dacht dat het zo goed ging'
Maar als ik mijn ware gevoelens laat zien voel ik me daarna ook niet altijd opgelucht, ja soms, maar dan denk ik weleens naderhand dat ik me aan heb lopen stellen en het allemaal wel meevalt.
Lekker ingewikkeld allemaal
Het blijft lastig, want ik kan dan heel trots zijn op die paar uur die ik heb gewerkt en dat ik heb gesport terwijl anderen dan bij wijze van spreken fulltime werken, sporten, op vakantie gaan, in een verbouwing zitten enz. Die doen dat er allemaal nog even naast.
Ja dan valt mijn leventje in het niet en dat vind ik moeilijk om mee om te gaan...
Om deze reden heb ik trouwens ook even een break genomen van Social media, ik merk gewoon dat ik het even niet zo goed trek.
dinsdag 16 juli 2019 om 20:30
Bedankt voor meedenken helpt om dingen voor me te zien. Als iemand ideeën heeft welkom!
09:00 opstaan -aankleeen
10:00 alvast koken
11:00 koffie doen -dagboek schrijven
12:30 koffie doen op afdeling
Daarna (als ik het nog aankan) koffie doen op mijn werk
Boodschappen doen
In de avond eten tv kijken en puzzelen
Helpt ook even op te schrijven dan ligt het echt vast. Dan is het een soort afspraak en ga ik er niet telkens over twijfelen om te veranderen.
@cupakoffi @ yess
Herkenbaar....heb daar normaal hele theorieën over .maar even niet.
Maar snap goed wat jullie schrijven!
En bedankt voor de complimenten. Ben ook wel blij met de stappen die ik heb gezet met hulp.
Nu komen bijna mijn bootschappen met perenijsjes!
09:00 opstaan -aankleeen
10:00 alvast koken
11:00 koffie doen -dagboek schrijven
12:30 koffie doen op afdeling
Daarna (als ik het nog aankan) koffie doen op mijn werk
Boodschappen doen
In de avond eten tv kijken en puzzelen
Helpt ook even op te schrijven dan ligt het echt vast. Dan is het een soort afspraak en ga ik er niet telkens over twijfelen om te veranderen.
@cupakoffi @ yess
Herkenbaar....heb daar normaal hele theorieën over .maar even niet.
Maar snap goed wat jullie schrijven!
En bedankt voor de complimenten. Ben ook wel blij met de stappen die ik heb gezet met hulp.
Nu komen bijna mijn bootschappen met perenijsjes!
woensdag 17 juli 2019 om 14:24
O jee deze laatste post...
Zo pijnlijk herkenbaar weer. Ik heb nog nooit meegeschreven, heb er de energie simpelweg niet voor. Maar ik lees al jaren mee en alleen al door de verhalen van anderen te lezen die in hetzelfde schuitje zitten voel ik me iets minder alleen en kan ik er weer even tegenaan. En deze laatste post, over de dag beginnen, de eeuwige strijd, proberen blij te zijn met kleine dingen, het dagelijkse jezelf dwingen/pushen en de enorme behoefte aan vakantie die er juist door deze omsrandigheden niet komt, hakt er behoorlijk in. Ik ben ook niet gelukkig terwijl ik toch zo veel heb om dankbaar voor te zijn. Maar het was zwaar, het is zwaar en het zal zwaar blijven. En dat is misschien nog wel het zwaarst. Dat het nooit zal veranderen. Dat onze (soms) onmenselijke inspanningen tot niets zullen leiden, alleen korte momenten van trots die zo weer ingehaald worden door gevoelens van tekortkomen, falen en hopeloosheid. Een onzichtbare cirkel zonder eind.
Veel liefs van Vitamini
Zo pijnlijk herkenbaar weer. Ik heb nog nooit meegeschreven, heb er de energie simpelweg niet voor. Maar ik lees al jaren mee en alleen al door de verhalen van anderen te lezen die in hetzelfde schuitje zitten voel ik me iets minder alleen en kan ik er weer even tegenaan. En deze laatste post, over de dag beginnen, de eeuwige strijd, proberen blij te zijn met kleine dingen, het dagelijkse jezelf dwingen/pushen en de enorme behoefte aan vakantie die er juist door deze omsrandigheden niet komt, hakt er behoorlijk in. Ik ben ook niet gelukkig terwijl ik toch zo veel heb om dankbaar voor te zijn. Maar het was zwaar, het is zwaar en het zal zwaar blijven. En dat is misschien nog wel het zwaarst. Dat het nooit zal veranderen. Dat onze (soms) onmenselijke inspanningen tot niets zullen leiden, alleen korte momenten van trots die zo weer ingehaald worden door gevoelens van tekortkomen, falen en hopeloosheid. Een onzichtbare cirkel zonder eind.
Veel liefs van Vitamini
"Kump ut vandaag neet, dan kump ut murrege"
woensdag 17 juli 2019 om 15:27
@yess. Moeilijk op gang komen herken ik zeker. En dat het sombere gevoel dan vaak het ergst is.
Wat naar voor je dat je geen fijne vakantie hebt gehad en dat het al zo lang duurt. Gemeen gewoon.
Ik moet dan ook echt in de ochtend dingen plannen als ik somber ben. Terwijl dat juist zo ellendig is. Huilend er naartoe.
En inderdaad soms gewoon dat bed weer in.
Heel veel sterkte in elke geval.
@vitmini. Leuk dat je meeleest en leuk dat je wat schrijft.
Ellendig zo'n cirkel. Sterkte!
Wat naar voor je dat je geen fijne vakantie hebt gehad en dat het al zo lang duurt. Gemeen gewoon.
Ik moet dan ook echt in de ochtend dingen plannen als ik somber ben. Terwijl dat juist zo ellendig is. Huilend er naartoe.
En inderdaad soms gewoon dat bed weer in.
Heel veel sterkte in elke geval.
@vitmini. Leuk dat je meeleest en leuk dat je wat schrijft.
Ellendig zo'n cirkel. Sterkte!
woensdag 17 juli 2019 om 15:31
Ik ben heel trots op mezelf. Heb toch gewerkt, maar dan wat vroeger.
En het moest uit mijn tenen komen, maar ik heb zelfs gekookt...
Wel voel ik mij heel verrot. Ik kon op mijn werk ook niet goed uit mijn woorden komen. Er werd gevraagd ook wat er was.
Ook heb ik het gevoel keihard te moeten huilen...alleen doe ik dat niet.
Ik zie in de spiegel ook dat ik een wazige blik heb en zo voel ik mij ook.
Maar oké het word heel spannend welke kant dit uitgaat.
En het moest uit mijn tenen komen, maar ik heb zelfs gekookt...
Wel voel ik mij heel verrot. Ik kon op mijn werk ook niet goed uit mijn woorden komen. Er werd gevraagd ook wat er was.
Ook heb ik het gevoel keihard te moeten huilen...alleen doe ik dat niet.
Ik zie in de spiegel ook dat ik een wazige blik heb en zo voel ik mij ook.
Maar oké het word heel spannend welke kant dit uitgaat.
woensdag 17 juli 2019 om 15:42
Fijn dat je meeschrijft Vitamini, maar niet fijn dat je je ook zo voelt natuurlijk
Maar precies wat je zegt, die korte momenten van trots. Maar dat kleine beetje trots wil ik ook behouden, ken je dat?
Ik wil ook niet meer dat sommige mensen me op een bepaalde manier zien dus ik probeer me zo goed mogelijk op te stellen. Ik weet ook als ik het achterste van mijn tong laat zien dat mensen zich ook weer gaan bemoeien en dat wil ik ook niet.
Ik heb de laatste tijd echt geprobeerd om dingen door te zetten in de hoop dat het iets oplevert en ik had laatst een klein lichtpuntje maar dat is weer uit mijn handen geglipt... En ik merk dat dat meer met me heeft gedaan dan dat ik toe wil geven. Mijn gedachten gaan de laatste weken alle kanten op.
Ik ben het beu om aan de andere kant te staan en wil gewoon zelf eens gelukkig zijn, het voelt zo onbereikbaar.
Gelukkig is er dit forum, dat voelt inderdaad al iets minder alleen.
Maar precies wat je zegt, die korte momenten van trots. Maar dat kleine beetje trots wil ik ook behouden, ken je dat?
Ik wil ook niet meer dat sommige mensen me op een bepaalde manier zien dus ik probeer me zo goed mogelijk op te stellen. Ik weet ook als ik het achterste van mijn tong laat zien dat mensen zich ook weer gaan bemoeien en dat wil ik ook niet.
Ik heb de laatste tijd echt geprobeerd om dingen door te zetten in de hoop dat het iets oplevert en ik had laatst een klein lichtpuntje maar dat is weer uit mijn handen geglipt... En ik merk dat dat meer met me heeft gedaan dan dat ik toe wil geven. Mijn gedachten gaan de laatste weken alle kanten op.
Ik ben het beu om aan de andere kant te staan en wil gewoon zelf eens gelukkig zijn, het voelt zo onbereikbaar.
Gelukkig is er dit forum, dat voelt inderdaad al iets minder alleen.
yesss wijzigde dit bericht op 17-07-2019 16:14
2.19% gewijzigd
woensdag 17 juli 2019 om 16:40
choc, wat super van je ! echt geweldig!
Yess: gezien worden. Oh ja. toevalligerwijze was dat ook het topic bij mijn beoordelingsgesprek. ik heb een manager die ziende blind is. het hele team heeft er last van. ik heb hem nogmaals uitgelegd dat gezien worden een van de eerste en basis levensbehoeften is. als je alleen woont, is daar inderdaad een schrijnend te kort aan. Daarom is het goed als je hier schrijft; wij zien je. ik vind het ook lastig om afhankelijk te zijn van mijn peut mbt het "gezien worden". ik wil zo graag mijzelf zien. klinkt wat vaag, denk ik.
Fade: hou je taai!
hier is het een gekkenhuis geweest. in mijn hoofd dan. gisteren bij toeval achter informatie gekomen die nog niet voor mij bestemd was en die met mijn man te maken heeft. het heeft te maken met de problematiek die tussen hem en mij speelt. hij was niet thuis dus ik kon mijn woede de vrije loop laten. (is op cursus in buitenland) ik zag rood voor ogen en ik weet dat op zo'n moment beslissingen nemen niet goed is. Dus ik heb de nacht wakend doorgebracht en vanmorgen mijn vriendin gebeld met een stijdplan. Op het werk gesproken met een vertrouwenspersoon en die gaf eigenlijk hetzelfde aan wat ik al bedacht had: informatie voor mijzelf houden, alles tegen elkaar afwegen en als peut terug is van vakantie met haar bespreken of ik een echtscheiding in gang moet zetten of niet en zo ja, wanneer. want er loopt dus ook dat outplacement voorstel op het werk ... het komt nu allemaal tegelijk en dat vechten op meerdere fronten put uit. alle energie die ik had opgedaan is nu weg. ik weet van mezelf dat ik goed moet opletten wat ik doe. op dat moment miste ik de peut ook heel erg, en de afhankelijkheid van de peut baart me zorgen. maar aan de andere kant is dit ook goed; ik kan nu aan mijzelf laten zien dat ik een crisis ook aan kan pakken en dat peut mij niet aan het handje hoeft vast te houden, al wil ik dat wel.
volgens mij hebben meerdere mensen dat met hun peut: je voelt je afhankelijk van hun adviezen en misschien ook goedkeuring. zijn ze weg, dan voelen we ons "alleen" .Hebben we toch weer dat "gezien worden" van Yess. ik vind het lastig om zelf te bedenken wat de juiste strategie is voor situaties en voel me dan net zo'n peuter die naar moeder rent.
voor iedereen
Yess: gezien worden. Oh ja. toevalligerwijze was dat ook het topic bij mijn beoordelingsgesprek. ik heb een manager die ziende blind is. het hele team heeft er last van. ik heb hem nogmaals uitgelegd dat gezien worden een van de eerste en basis levensbehoeften is. als je alleen woont, is daar inderdaad een schrijnend te kort aan. Daarom is het goed als je hier schrijft; wij zien je. ik vind het ook lastig om afhankelijk te zijn van mijn peut mbt het "gezien worden". ik wil zo graag mijzelf zien. klinkt wat vaag, denk ik.
Fade: hou je taai!
hier is het een gekkenhuis geweest. in mijn hoofd dan. gisteren bij toeval achter informatie gekomen die nog niet voor mij bestemd was en die met mijn man te maken heeft. het heeft te maken met de problematiek die tussen hem en mij speelt. hij was niet thuis dus ik kon mijn woede de vrije loop laten. (is op cursus in buitenland) ik zag rood voor ogen en ik weet dat op zo'n moment beslissingen nemen niet goed is. Dus ik heb de nacht wakend doorgebracht en vanmorgen mijn vriendin gebeld met een stijdplan. Op het werk gesproken met een vertrouwenspersoon en die gaf eigenlijk hetzelfde aan wat ik al bedacht had: informatie voor mijzelf houden, alles tegen elkaar afwegen en als peut terug is van vakantie met haar bespreken of ik een echtscheiding in gang moet zetten of niet en zo ja, wanneer. want er loopt dus ook dat outplacement voorstel op het werk ... het komt nu allemaal tegelijk en dat vechten op meerdere fronten put uit. alle energie die ik had opgedaan is nu weg. ik weet van mezelf dat ik goed moet opletten wat ik doe. op dat moment miste ik de peut ook heel erg, en de afhankelijkheid van de peut baart me zorgen. maar aan de andere kant is dit ook goed; ik kan nu aan mijzelf laten zien dat ik een crisis ook aan kan pakken en dat peut mij niet aan het handje hoeft vast te houden, al wil ik dat wel.
volgens mij hebben meerdere mensen dat met hun peut: je voelt je afhankelijk van hun adviezen en misschien ook goedkeuring. zijn ze weg, dan voelen we ons "alleen" .Hebben we toch weer dat "gezien worden" van Yess. ik vind het lastig om zelf te bedenken wat de juiste strategie is voor situaties en voel me dan net zo'n peuter die naar moeder rent.
voor iedereen
woensdag 17 juli 2019 om 17:21
Jeetje meiroosje,
dat klinkt als een hele hele pittige situatie! Helemaal niet gek dat je een therapeut dan mist maar wel heel goed dat je een stappenplan hebt gemaakt.
Ik wens je heel veel sterkte met alles!
Choco,
Wat goed dat je toch bent gaan werken. Logisch dat je nu kapot bent. Hopelijk heb je rustige dagen voor de boeg.
Yess,
Wat naar dat je lichtpuntje weer weg is. Heb je een manier om weer een nieuw lichtpuntje te vinden? Fijn dat je het prettig vind om hier te schrijven.
Vitamini,
Leuk dat je een bericht schrijft maar naar dat je dingen herkend. Wellicht komt er een moment dat het leven je minder zwaar valt. Die momenten heb ik gehad in mijn leven en ik hoop die weer te vinden.
Allen,
Ik vind de ochtend niet het zwaarst maar meer tussen 15.00 en 19.00 ofzo. In de ochtend kan ik nog bedenken wat ik die dag wil. Dat alle opties nog open liggen. Later in de middag moet ik vaak constateren dat mijn bedachte (kleine) doelen niet gelukt zijn. Of ik voel de druk dat geen alsnog te gaan doen. Ik heb ook gewoon het gevoel veel te moeten hoewel dat best mee valt. Vandaag wilde ik eigenlijk naar het dorp gaan daar was een event. Maar ik voelde al snel dat ik niet wilde. Ik werd bang van het idee alleen weg te zijn en zeker omdat het druk zou zijn. Maar ja nu baal ik dat ik zo'n slappe hap ben.
Maar goed in het kader van kleine geluksmomenten: wij hebben de afgelopen dagen flink uit de vriezer gegeten en nu heb ik zowaar weer ruimte! Niet meer proppen voor een brood erin te krijgen en meer overzicht wat er nog in huis is.
Mijn neefje is weer thuis. Altijd een beetje somber als hij weg is, geniet altijd zo als neefjes en/of nichtje er zijn. Voel me dan geliefd en nuttig. En voel zoveel liefde en kracht in mij. Een soort oerkracht die ze een fijne tijd willen bezorgen en voor ze opkomen.
Ik heb zelf geen kinderen en zal ze ook nooit krijgen maar ik denk niet dat ik meer van mijn kinderen had kunnen houden dan van mijn neefjes en nichtje.
Verder heeft mijn woonbegeleidster vanmorgen gebeld en die kan mee met het gesprek met de psychiater komende week. Fijn!
En over een paar weken kan ze ook bij het gesprek zijn met mijn man, zijn nieuwe begeleiding en ikzelf. We willen wat dingen bespreken en afspreken.
Blij dat ik nu goede woonbegeleiding heb. Het blijft een gek gevoel dat ik (weer) zulke begeleiding nodig heb. Soms denk ik wel: ow jee misschien krijgt nu iemand anders geen hulp. Iemand die het of harder nodig heeft of iemand die nog te redden is. Maar goed dat probeer ik echt los te laten.
dat klinkt als een hele hele pittige situatie! Helemaal niet gek dat je een therapeut dan mist maar wel heel goed dat je een stappenplan hebt gemaakt.
Ik wens je heel veel sterkte met alles!
Choco,
Wat goed dat je toch bent gaan werken. Logisch dat je nu kapot bent. Hopelijk heb je rustige dagen voor de boeg.
Yess,
Wat naar dat je lichtpuntje weer weg is. Heb je een manier om weer een nieuw lichtpuntje te vinden? Fijn dat je het prettig vind om hier te schrijven.
Vitamini,
Leuk dat je een bericht schrijft maar naar dat je dingen herkend. Wellicht komt er een moment dat het leven je minder zwaar valt. Die momenten heb ik gehad in mijn leven en ik hoop die weer te vinden.
Allen,
Ik vind de ochtend niet het zwaarst maar meer tussen 15.00 en 19.00 ofzo. In de ochtend kan ik nog bedenken wat ik die dag wil. Dat alle opties nog open liggen. Later in de middag moet ik vaak constateren dat mijn bedachte (kleine) doelen niet gelukt zijn. Of ik voel de druk dat geen alsnog te gaan doen. Ik heb ook gewoon het gevoel veel te moeten hoewel dat best mee valt. Vandaag wilde ik eigenlijk naar het dorp gaan daar was een event. Maar ik voelde al snel dat ik niet wilde. Ik werd bang van het idee alleen weg te zijn en zeker omdat het druk zou zijn. Maar ja nu baal ik dat ik zo'n slappe hap ben.
Maar goed in het kader van kleine geluksmomenten: wij hebben de afgelopen dagen flink uit de vriezer gegeten en nu heb ik zowaar weer ruimte! Niet meer proppen voor een brood erin te krijgen en meer overzicht wat er nog in huis is.
Mijn neefje is weer thuis. Altijd een beetje somber als hij weg is, geniet altijd zo als neefjes en/of nichtje er zijn. Voel me dan geliefd en nuttig. En voel zoveel liefde en kracht in mij. Een soort oerkracht die ze een fijne tijd willen bezorgen en voor ze opkomen.
Ik heb zelf geen kinderen en zal ze ook nooit krijgen maar ik denk niet dat ik meer van mijn kinderen had kunnen houden dan van mijn neefjes en nichtje.
Verder heeft mijn woonbegeleidster vanmorgen gebeld en die kan mee met het gesprek met de psychiater komende week. Fijn!
En over een paar weken kan ze ook bij het gesprek zijn met mijn man, zijn nieuwe begeleiding en ikzelf. We willen wat dingen bespreken en afspreken.
Blij dat ik nu goede woonbegeleiding heb. Het blijft een gek gevoel dat ik (weer) zulke begeleiding nodig heb. Soms denk ik wel: ow jee misschien krijgt nu iemand anders geen hulp. Iemand die het of harder nodig heeft of iemand die nog te redden is. Maar goed dat probeer ik echt los te laten.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
woensdag 17 juli 2019 om 17:40
Ben trots op je, Choco! 
Ben vandaag met m'n moeder naar de Groenrijk geweest voor spulletjes voor mijn kitten. Ik heb haar kunnen vertellen dat het voelt alsof ik alleen nog leef omdat de kitten komt, en dat ik dat heel graag anders zou zien, maar dat niet lukt.
Mijn ouders hopen heel erg dat Mia me een beetje meer levenslust kan geven. (I ga haar Mia noemen
)
Ben vandaag met m'n moeder naar de Groenrijk geweest voor spulletjes voor mijn kitten. Ik heb haar kunnen vertellen dat het voelt alsof ik alleen nog leef omdat de kitten komt, en dat ik dat heel graag anders zou zien, maar dat niet lukt.
Mijn ouders hopen heel erg dat Mia me een beetje meer levenslust kan geven. (I ga haar Mia noemen
)
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
woensdag 17 juli 2019 om 19:13
Goed van je choco.
Meiroosje even een virtuele knuffel.
Vandaag naar de psychiater geweest, ze vroeg hoe het ging en ik zei redelijk.
Nu afgebouwd naar de helft van de medicatie en dan vanavond Temazepam ipv mirtazapine.
Omdat ik altijd trek heb en zo moe ben vind ze het de moeite waard om dit te proberen(mirtazapine versterkt de eetlust).
Volgende week een balafspraak.
De psychiater en ik liggen wel op 1 lijn ze denkt echt mee.
Ze zat eerst na te denken voor een slaaponderzoek maar we denken dat het goede inslapen terug komt wanneer het in mijn hoofd ook weer wat rustiger is.
Meiroosje even een virtuele knuffel.
Vandaag naar de psychiater geweest, ze vroeg hoe het ging en ik zei redelijk.
Nu afgebouwd naar de helft van de medicatie en dan vanavond Temazepam ipv mirtazapine.
Omdat ik altijd trek heb en zo moe ben vind ze het de moeite waard om dit te proberen(mirtazapine versterkt de eetlust).
Volgende week een balafspraak.
De psychiater en ik liggen wel op 1 lijn ze denkt echt mee.
Ze zat eerst na te denken voor een slaaponderzoek maar we denken dat het goede inslapen terug komt wanneer het in mijn hoofd ook weer wat rustiger is.
woensdag 17 juli 2019 om 21:53
Yesss, wat je schrijft is mega-herkenbaar. Depressie zie je niet (nauwelijks) aan iemand. Zeg gewoon hardop tegen jezelf dat je trots op jezelf bent! Want er is zoveel om trots op te zijn..... dat je gaat sporten bijvoorbeeld, wauw. Dat vergt zelfdiscipline hoor. Ik ben in ieder geval trots op je .
Kohaku, heel goed dat je aangegeven hebt dat je wilt dat er wat aan de oorzaak gedaan wordt, i.p.v. alleen meer medicatie. Hoe reageerden ze eigenlijk? En is een combi mogelijk, b.v. ophoging medicatie i.c.m. therapie?
Wat leuk dat je een kitten neemt. Dat gaat zeker afleiding en heel veel liefde geven. Ik heb ook altijd heel veel steun aan mijn katten gehad. En wat een lieve naam, Mia!
IBI, wil je aub onmiddelijk ophouden met de gedachte dat jij geen woonbegeleiding verdient omdat een ander het harder nodig zou hebben? Onzin! Woonbegeleiding krijg je niet zomaar. Probeer blij te zijn voor jezelf.
Fijn dat je woonbegeleider meegaat naar de psych. Twee horen meer dan één tenslotte. Ik heb trouwens het idee dat jij meer voor je man zorgt dan hij voor jou. Dat bedoel ik niet lelijk hoor, maar ik herken de situatie. Het is verdomde moeilijk als je allebei "in de shit" zit. Hang in there....
Meiroosje, wat een k.t zooi waar je in beland bent. Qua werk en qua man..... ik kan me voorstellen dat je je peut nu keihard nodig hebt, helder denken is nu onmogelijk. Probeer wel gewoon te slapen 's nachts, want je hebt je slaap gewoon keihard nodig.
Ik wens je sterkte en wijsheid. Blijf dicht bij jezelf en ga bij je besluiten uit van wat voor jou belangrijk is.
Cupa, wat jij schrijft herken ik ook wel. Mezelf depressiever voordoen dan ik me op dat moment voel. Ik ben bang dat anderen anders denken dat ik weer helemaal beter ben. Gek vind ik dat, want ik hoef niemand verantwoording af te leggen.
Grietje, hopelijk gaat de Temazepam werken en ga je weer beter slapen. Fijn he, als je een klik hebt met de psychiater. Heb ik ook, ik kan alles met haar bespreken en ze neemt altijd de tijd.
Vitamini, fijn dat je een stukje schrijft. De wanhoop..... het weten dat het nooit meer wordt zoals het was, dat het altijd een strijd blijft. Vaak het gevoel "waar doe je het eigenlijk voor". Het niet meer kunnen genieten, altijd moe zijn. Iedereen hier herkent dat.
Choco, hoe ging het vandaag? heeft het schema geholpen om structuur in je dag te brengen? Ik vond het zo fijn om te lezen dat het langzaam weer beter gaat. Het lijkt of je aan een (rand)psychose ontsnapt bent. Ik duim voor je.
Weltrusten allemaal. Morgen weer een dag.
.Kohaku, heel goed dat je aangegeven hebt dat je wilt dat er wat aan de oorzaak gedaan wordt, i.p.v. alleen meer medicatie. Hoe reageerden ze eigenlijk? En is een combi mogelijk, b.v. ophoging medicatie i.c.m. therapie?
Wat leuk dat je een kitten neemt. Dat gaat zeker afleiding en heel veel liefde geven. Ik heb ook altijd heel veel steun aan mijn katten gehad. En wat een lieve naam, Mia!
IBI, wil je aub onmiddelijk ophouden met de gedachte dat jij geen woonbegeleiding verdient omdat een ander het harder nodig zou hebben? Onzin! Woonbegeleiding krijg je niet zomaar. Probeer blij te zijn voor jezelf.
Fijn dat je woonbegeleider meegaat naar de psych. Twee horen meer dan één tenslotte. Ik heb trouwens het idee dat jij meer voor je man zorgt dan hij voor jou. Dat bedoel ik niet lelijk hoor, maar ik herken de situatie. Het is verdomde moeilijk als je allebei "in de shit" zit. Hang in there....
Meiroosje, wat een k.t zooi waar je in beland bent. Qua werk en qua man..... ik kan me voorstellen dat je je peut nu keihard nodig hebt, helder denken is nu onmogelijk. Probeer wel gewoon te slapen 's nachts, want je hebt je slaap gewoon keihard nodig.
Ik wens je sterkte en wijsheid. Blijf dicht bij jezelf en ga bij je besluiten uit van wat voor jou belangrijk is.
Cupa, wat jij schrijft herken ik ook wel. Mezelf depressiever voordoen dan ik me op dat moment voel. Ik ben bang dat anderen anders denken dat ik weer helemaal beter ben. Gek vind ik dat, want ik hoef niemand verantwoording af te leggen.
Grietje, hopelijk gaat de Temazepam werken en ga je weer beter slapen. Fijn he, als je een klik hebt met de psychiater. Heb ik ook, ik kan alles met haar bespreken en ze neemt altijd de tijd.
Vitamini, fijn dat je een stukje schrijft. De wanhoop..... het weten dat het nooit meer wordt zoals het was, dat het altijd een strijd blijft. Vaak het gevoel "waar doe je het eigenlijk voor". Het niet meer kunnen genieten, altijd moe zijn. Iedereen hier herkent dat.
Choco, hoe ging het vandaag? heeft het schema geholpen om structuur in je dag te brengen? Ik vond het zo fijn om te lezen dat het langzaam weer beter gaat. Het lijkt of je aan een (rand)psychose ontsnapt bent. Ik duim voor je.
Weltrusten allemaal. Morgen weer een dag.
