Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
zaterdag 20 juli 2019 om 16:10
Gecondoleerdpink. Raar he, hoe de wereld doordraait, vogels zingen en mensen gewoon verder gaan terwijl voor jou juist het ergste is gebeurd?
Sterkte met je verdriet, het regelen van het afscheid en het wennen in je nieuwe huis. De adviezen die je hier mee kreeg, blijven nog steeds gelden; neem je tijd, plan af en toe even niets om stil te staan bij wat er gebeurt is, en wat je ook doet; Het is goed. Jullie liefde is zo voelbaar uit elk berichtje, wat je ook doet; die blijft.
Knuf.
Sterkte met je verdriet, het regelen van het afscheid en het wennen in je nieuwe huis. De adviezen die je hier mee kreeg, blijven nog steeds gelden; neem je tijd, plan af en toe even niets om stil te staan bij wat er gebeurt is, en wat je ook doet; Het is goed. Jullie liefde is zo voelbaar uit elk berichtje, wat je ook doet; die blijft.
Knuf.
zaterdag 20 juli 2019 om 16:44
En Pink nog een tip. Kijk als je er ooit aan toe bent eens dit college van Femke van der Laan over verdriet en rouw, over het verliezen van haar man (Eberhard van der Laan).
Ik vond het mooi en best leerzaam en kan me voorstellen dat je er iets aan kan hebben als je te maken hebt met rouw.
https://www.npostart.nl/dwdd-summerscho ... _101392852
Ik vond het mooi en best leerzaam en kan me voorstellen dat je er iets aan kan hebben als je te maken hebt met rouw.
https://www.npostart.nl/dwdd-summerscho ... _101392852
zaterdag 20 juli 2019 om 18:07
Dat denk ik ook.hopperdepopper schreef: ↑20-07-2019 08:31Wat mooi omschreven: "Ik was er bij en toch niet".
Was dat niet precies waar je bang voor was: erbij zijn of niet erbij zijn? Als ik je berichten goed gelezen heb, denk ik dat dit precies is hoe het had moeten gaan.
Ik zal vanavond een kaarsje voor jullie branden.
zaterdag 20 juli 2019 om 20:28
Lieve pinkwombat,
Gecondoleerd met je enorme verlies. Er is een einde gekomen aan jullie achtbaanrit. Het moment van de grond weer onder je voeten gaan vinden zal komende tijd gaan komen.
Het is een vreemd idee he dat alles gewoon doorloopt in het leven terwijl het leven voor jou stil (lijkt te) staan.
Mocht je behoefte hebben, op welk moment dan ook, om even (privé) te schrijven dan mag dat gerust. Ik herken heel veel uit jouw verhaal. Mijn man was na 6 maanden en 1 dag overleden na de diagnose dus vrijwel gelijk met jouw lieve man hoewel ieder verhaal anders is kan het fijn zijn om te praten met iemand die het heeft meegemaakt een tijdje terug.
Ik heb ook veel aan het forum gehad. Weet dat je hier 24 uur per dag kan schrijven in mijn ervaring is er altijd, op welke tijd dan ook, iemand online die je leest en reageert.
Veel sterkte ook met het regelen van zijn afscheid, doe wat goed voelt dan is het ook goed.
Gecondoleerd met je enorme verlies. Er is een einde gekomen aan jullie achtbaanrit. Het moment van de grond weer onder je voeten gaan vinden zal komende tijd gaan komen.
Het is een vreemd idee he dat alles gewoon doorloopt in het leven terwijl het leven voor jou stil (lijkt te) staan.
Mocht je behoefte hebben, op welk moment dan ook, om even (privé) te schrijven dan mag dat gerust. Ik herken heel veel uit jouw verhaal. Mijn man was na 6 maanden en 1 dag overleden na de diagnose dus vrijwel gelijk met jouw lieve man hoewel ieder verhaal anders is kan het fijn zijn om te praten met iemand die het heeft meegemaakt een tijdje terug.
Ik heb ook veel aan het forum gehad. Weet dat je hier 24 uur per dag kan schrijven in mijn ervaring is er altijd, op welke tijd dan ook, iemand online die je leest en reageert.
Veel sterkte ook met het regelen van zijn afscheid, doe wat goed voelt dan is het ook goed.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 20 juli 2019 om 22:20
Lieve Pink,
Ook ik kom nu uit de meeleesmodus. Gecondoleerd met het verlies van je grote liefde.
Wat schrijf je ontzettend mooi en liefdevol over jouw man. Jullie waren echt voor elkaar gemaakt. Zo oneerlijk dat jullie leven samen nu is geëindigd. Voor mij ben je een prachtige vrouw die als een leeuwin voor haar man heeft gevochten. Ik wens je heel veel sterkte en blijf je lezen.
Ook ik kom nu uit de meeleesmodus. Gecondoleerd met het verlies van je grote liefde.
Wat schrijf je ontzettend mooi en liefdevol over jouw man. Jullie waren echt voor elkaar gemaakt. Zo oneerlijk dat jullie leven samen nu is geëindigd. Voor mij ben je een prachtige vrouw die als een leeuwin voor haar man heeft gevochten. Ik wens je heel veel sterkte en blijf je lezen.
zaterdag 20 juli 2019 om 22:42
zaterdag 20 juli 2019 om 23:39
Wauw, ik ben echt ontroerd door de hoeveelheid berichtjes die jullie hebben achtergelaten. Stuk voor stuk allemaal zo lief. Hier haal ik echt veel steun uit, dank jullie wel hiervoor.
Vandaag hebben we het trouwpak van mijn man naar het uitvaartcentrum gebracht. Hij wordt mooi aangekleed en verzorgd, morgen om 14:00 hebben we een afspraak bij het uitvaartcentrum om mijn man te zien. Ik kijk daar erg naar uit, om zijn gezicht weer te zien, om bij hem te zijn. Nog even een knuffel en een kus te geven.
Vanmiddag hebben we ook de trouwenveloppen geschreven, die worden morgen opgehaald zodat ze maandag bij de mensen aankomen. Vandaag ook wat aanpassingen op de rouwkaart gemaakt, ik vond het wel heel confronterend om de kaart te zien. Soort van confrontatie met het feit dat hij echt overleden is.
Vanochtend besprong me ook gelijk het gevoel van: ik wil terug naar ons oude huisje. Ik wil de herinneringen opzoeken en voelen. Ik wil in het huisje zijn waar we gewoond hebben en alle herinneringen in me opzuigen. Maar dat kan dus niet meer. Heel pijnlijk wel. Gelijk de gedachte of we er wel goed aangedaan hebben om te gaan verhuizen. Na er regelmatig over nagedacht te hebben denk ik toch wel dat we er goed aangedaan hebben. Nu wil ik misschien al die herinneringen opzuigen, maar als over een tijdje het normale leven voor mij weer begint, dan zou ik me denk ik helemaal niet meer prettig gevoeld hebben in ons oude huis. Dan zou het heel pijnlijk zijn om daar alleen achter te blijven.
Ik heb trouwens informatie opgezocht over terminale onrust, delirium en uitzaaiingen in het hoofd. En als ik dat allemaal zo lees ben ik er haast van overtuigd dat mijn man een delirium heeft gehad. Bijna alle symptomen van een delirium herkende ik in mijn man. En ik las dat dat wel vaker voorkomt bij mensen in de terminale fase van bv kanker. Daarnaast heeft mijn man ook lang in het ziekenhuis gelegen, eerst 2 weken, toen naar een kliniek, toen weer naar het ziekenhuis. Hij is regelmatig heen en weer gesleept, en dat komt het ook allemaal niet ten goede. Nu ik dit weet snap ik wel iets meer wat er de afgelopen dagen gebeurd is maar het blijft onwerkelijk. Ik had het ook wel fijn gevonden als iemand uit het ziekenhuis ons had geïnformeerd dat dit kon gebeuren. Dit kwam voor mij echt als een mokerslag, ik was nergens op voorbereid. Nou weet ik wel dat iedere situatie anders is en je niet weet wat je kan verwachten. Maar ik was graag ingelicht voor de verschillende scenario’s.
Ik heb gister en vandaag van verschillende mensen oude foto’s van mijn man gekregen. Uit de tijd dat ik mijn man nog helemaal niet kende, en jeetje wat waardevol zulke foto’s. Zo fijn om ze te zien. Maar ook weer zo pijnlijk want jeetje wat had ik die foto’s graag samen met mijn man willen bekijken.
Vandaag hebben we het trouwpak van mijn man naar het uitvaartcentrum gebracht. Hij wordt mooi aangekleed en verzorgd, morgen om 14:00 hebben we een afspraak bij het uitvaartcentrum om mijn man te zien. Ik kijk daar erg naar uit, om zijn gezicht weer te zien, om bij hem te zijn. Nog even een knuffel en een kus te geven.
Vanmiddag hebben we ook de trouwenveloppen geschreven, die worden morgen opgehaald zodat ze maandag bij de mensen aankomen. Vandaag ook wat aanpassingen op de rouwkaart gemaakt, ik vond het wel heel confronterend om de kaart te zien. Soort van confrontatie met het feit dat hij echt overleden is.
Vanochtend besprong me ook gelijk het gevoel van: ik wil terug naar ons oude huisje. Ik wil de herinneringen opzoeken en voelen. Ik wil in het huisje zijn waar we gewoond hebben en alle herinneringen in me opzuigen. Maar dat kan dus niet meer. Heel pijnlijk wel. Gelijk de gedachte of we er wel goed aangedaan hebben om te gaan verhuizen. Na er regelmatig over nagedacht te hebben denk ik toch wel dat we er goed aangedaan hebben. Nu wil ik misschien al die herinneringen opzuigen, maar als over een tijdje het normale leven voor mij weer begint, dan zou ik me denk ik helemaal niet meer prettig gevoeld hebben in ons oude huis. Dan zou het heel pijnlijk zijn om daar alleen achter te blijven.
Ik heb trouwens informatie opgezocht over terminale onrust, delirium en uitzaaiingen in het hoofd. En als ik dat allemaal zo lees ben ik er haast van overtuigd dat mijn man een delirium heeft gehad. Bijna alle symptomen van een delirium herkende ik in mijn man. En ik las dat dat wel vaker voorkomt bij mensen in de terminale fase van bv kanker. Daarnaast heeft mijn man ook lang in het ziekenhuis gelegen, eerst 2 weken, toen naar een kliniek, toen weer naar het ziekenhuis. Hij is regelmatig heen en weer gesleept, en dat komt het ook allemaal niet ten goede. Nu ik dit weet snap ik wel iets meer wat er de afgelopen dagen gebeurd is maar het blijft onwerkelijk. Ik had het ook wel fijn gevonden als iemand uit het ziekenhuis ons had geïnformeerd dat dit kon gebeuren. Dit kwam voor mij echt als een mokerslag, ik was nergens op voorbereid. Nou weet ik wel dat iedere situatie anders is en je niet weet wat je kan verwachten. Maar ik was graag ingelicht voor de verschillende scenario’s.
Ik heb gister en vandaag van verschillende mensen oude foto’s van mijn man gekregen. Uit de tijd dat ik mijn man nog helemaal niet kende, en jeetje wat waardevol zulke foto’s. Zo fijn om ze te zien. Maar ook weer zo pijnlijk want jeetje wat had ik die foto’s graag samen met mijn man willen bekijken.
zondag 21 juli 2019 om 01:00
Ja, het zou heel fijn zijn geweest als ze in het ziekenhuis wat meer duiding hadden gegeven over wat er aan de hand was en wat te verwachten. Jammer dat dat niet zo heeft mogen zijn. Gelukkig valt nu een en ander voor je op zijn plaats. Al zal dat ook weer vragen en vooral verdriet opleveren.
Ik kan me voorstellen dat je twijfelt aan de verhuizing omdat je ook terugverlangt naar jullie oude stek. Er verandert wel heel veel in één keer.
Anderzijds zou die plek inderdaad nooit meer hetzelfde zijn. Je hebt -heel goed- bewust zelf afscheid genomen door zelf de sleutel in te leveren. En straks kun je een nieuwe start maken in het nieuwe huis. Al klinkt nieuwe start nog wel veel te vrolijk en positief voor jouw situatie, waarin je natuurlijk alleen en in rouw bent. Maar het is wat het huis betreft wel een onbeschreven begin.
Voor nu heel veel sterkte met het regelen van de uitvaart.
Ik kan me voorstellen dat je twijfelt aan de verhuizing omdat je ook terugverlangt naar jullie oude stek. Er verandert wel heel veel in één keer.
Anderzijds zou die plek inderdaad nooit meer hetzelfde zijn. Je hebt -heel goed- bewust zelf afscheid genomen door zelf de sleutel in te leveren. En straks kun je een nieuwe start maken in het nieuwe huis. Al klinkt nieuwe start nog wel veel te vrolijk en positief voor jouw situatie, waarin je natuurlijk alleen en in rouw bent. Maar het is wat het huis betreft wel een onbeschreven begin.
Voor nu heel veel sterkte met het regelen van de uitvaart.
zondag 21 juli 2019 om 01:34
Pink, ik hoorde dit nummer op de radio en vond het heel toepasselijk. Je kunt de tekst intrepeteren alsof je man die woorden nu tegen jou zegt. Maar het zouden ook de woorden kunnen zijn die jij tegen je man zegt. Waar hij ook is. Vooral omdat je een aantal keren beschreef in welke rollercoaster je/jullie beland zijn.
https://www.youtube.com/watch?v=cWe4e0_UmIc
Iemand gaf op het topic van Daantje (moeder en euthanasie) een suggestie om een vingerafdruk te laten nemen. Om eventueleel te laten graveren in een ring/ketting/armband. Misschien wil je dat helemaal niet maar ik leg de tip toch even bij je neer.
https://www.youtube.com/watch?v=cWe4e0_UmIc
Iemand gaf op het topic van Daantje (moeder en euthanasie) een suggestie om een vingerafdruk te laten nemen. Om eventueleel te laten graveren in een ring/ketting/armband. Misschien wil je dat helemaal niet maar ik leg de tip toch even bij je neer.
