Autisme wie ook? Deel 4

01-08-2018 08:14 3005 berichten
Alle reacties Link kopieren
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434

Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
Alle reacties Link kopieren
Upward_spiral schreef:
25-07-2019 09:28
Wil graag het volgende schrijven.
Ik weet dat ik mijn tekortkomingen en beperkingen heb.
Toch zou ik graag een beter mens willen gaan worden.
En ook beter met mijn verantwoordelijkheden willen omgaan.
Tevens zou ik in de sociale omgang ook opener en eerlijker willen worden.
En niet zo pleasend en vooral niet zo onzeker en soft.
Ook wil ik uitkijken met negativiteit en dat dit niet de overhand gaat krijgen bij mij.
Ik weet dat dit wat klinkt alsof ik mezelf opnieuw lijk te willen 'uitvinden'.
Ik worstel hier echter behoorlijk mee en heb het gevoel dat ik in een zekere zin aansluiting mis met deze maatschappij.
En dan vooral op sociaal en emotioneel vlak.
Voor wie is dit eigenlijk zoal herkenbaar?
Heel erg herkenbaar.
Voordat ik überhaupt over een diagnose had gehoord had ik al het idee dat ik mezelf steeds kan verbeteren, nieuwe dingen leren, anders/beter met dingen omgaan. En ik zag dat vrijwel niemand dat vermogen óók heeft, mensen groeien op en stoppen na hun 20e, 30e met bijleren. Ook op simpele gebieden als het veranderen (ipv verbéteren) van bijv. mijn volleybaltechniek.
Nu denk ik dat ik inderdaad beter in staat ben om een leven lang te leren (écht te leren, en te veránderen), in tegenstelling tot de meeste mensen, en dat dit voortkomt uit die rare hersenen van me (die nu dus als sticker ASS hebben).
Does that make sense?
Alle reacties Link kopieren
Upward_spiral, ik geef niet helemaal goed antwoord op je bericht. Ik vind het lastig onder woorden te brengen, ik herken het! Ik denk, dat ondanks het ongemakkelijke gevoel, je in staat bent om te veranderen, je in staat bent om steeds meer te denken: hé, ik moet dicht bij mezelf blijven. En dat je stukje bij beetje steeds meer leert jezelf te accepteren, dat je uiteindelijk toch beter in je vel gaat zitten, dat je je minder aantrekt van 'de maatschappij', dat je je plek daarin wel vindt, en het niet erg vindt (of je er minder aan bent gaan ergeren) dat je 'anders' bent.
Pff, lastig te omschrijven.
Wat een mooie reactie, Femke.
Wil je hiervoor ook heel erg bedanken.
Het is inderdaad belangrijk om te blijven leren en je te blijven verbeteren.
Dat houd je ook scherp.
Alle reacties Link kopieren
femke09 schreef:
25-07-2019 09:32
Heel erg herkenbaar.
Voordat ik überhaupt over een diagnose had gehoord had ik al het idee dat ik mezelf steeds kan verbeteren, nieuwe dingen leren, anders/beter met dingen omgaan. En ik zag dat vrijwel niemand dat vermogen óók heeft, mensen groeien op en stoppen na hun 20e, 30e met bijleren. Ook op simpele gebieden als het veranderen (ipv verbéteren) van bijv. mijn volleybaltechniek.
Nu denk ik dat ik inderdaad beter in staat ben om een leven lang te leren (écht te leren, en te veránderen), in tegenstelling tot de meeste mensen, en dat dit voortkomt uit die rare hersenen van me (die nu dus als sticker ASS hebben).
Does that make sense?
Mijn vader is nu 75 en is nog steeds in ontwikkeling. Hij heeft ook pas laat beseft, nog veel later dan ik, dat zijn (ass) starheid zijn eigen levensgeluk, en dat van zijn dierbaren in de weg stond en is daar serieus aan gaan werken. Vorige week zei hij nog dat hij hier het afgelopen jaar weer een grote stap in heeft gemaakt. Mijn moeder beaamde dat. Ik vind dat zo schattig en lief.
.
femke09 schreef:
25-07-2019 09:34
Upward_spiral, ik geef niet helemaal goed antwoord op je bericht. Ik vind het lastig onder woorden te brengen, ik herken het! Ik denk, dat ondanks het ongemakkelijke gevoel, je in staat bent om te veranderen, je in staat bent om steeds meer te denken: hé, ik moet dicht bij mezelf blijven. En dat je stukje bij beetje steeds meer leert jezelf te accepteren, dat je uiteindelijk toch beter in je vel gaat zitten, dat je je minder aantrekt van 'de maatschappij', dat je je plek daarin wel vindt, en het niet erg vindt (of je er minder aan bent gaan ergeren) dat je 'anders' bent.
Pff, lastig te omschrijven.
Nou; ik vind je reactie anders behoorlijk treffend en nogmaals goed omschreven.
Alle reacties Link kopieren
Super irritant, zit hier met trillende pootjes. Werknemer gaat uit dienst, heeft nog openstaande studieschuld (want studie niet afgerond), heeft al paar keer om schriftelijke bevestiging van ontslag gevraagd en die moest ik hem vanochtend geven. Leuk. Meneer gaat direct uit zijn plaat want niet eens met die kosten. Simpelweg een discussiepunt tussen hem en de directie, ik heb hem dan ook geadviseerd naar de directie te gaan (wat hij ook meteen deed), maar het slaat bij mij meteen naar binnen. Slechts boodschapper, niet mijn issue, maar zit nu letterlijk te trillen op mijn stoel, het verstoort aan alle kanten mijn concentratie. Gelukkig liep mijn hr medewerker (zo'n altijd-blije-kip) net ff een paar keer langs, we hebben het verhaal nog ff doorgenomen, 'laat het van je afglijden'. Dat helpt gelukkig iets. Ik ga me er niet in mengen, het is niet mijn probleem. Shitzooi.
Alle reacties Link kopieren
:hug: Femke! Herkenbaar, hopelijk kan je vanmiddag toch nog een beetje lekker werken.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
Alle reacties Link kopieren
Wat heb ik toch een hekel aan zomervakantie. Geen structuur, hele lege dagen, geen idee wat te doen en niets geeft voldoening. Geen rust in mijn lijf, moet alle leegte letterlijk en figuurlijk opvullen. En voor je het weet is het september en is de vakantie voorbij zonder wat gedaan te hebben.
Alle reacties Link kopieren
Is dat dan opzegvergoeding die hij moet betalen omdat hij ontslag vraagt en krijgt ( contractbreuk dus )? Normaal staat dat toch in contract dat hij zelf getekend heeft toen hij begonnen is. Als hij daar een scene voor moet maken voor iets wat hij wist, wat erg om mee te maken Femke, kan jij niets aan doen.


Vanmorgen ben ik mee naar de apotheker gewandeld met mijn vader, mijn vader heeft 3 weken vakantie vanaf nu. Ik wachtte alleen buiten voor de deur toen hij binnen was. En ik ben dus even alleen buiten geweest op straat paar minuten. Dat gebeurt ook niet vaak, op woensdag zit ik alleen in de auto als mijn moeder in de beenhouwer gaat. Het gebeurt dus nog maar zo zonder auto is toch iets wat zelden voorvalt na mijn 18 jaar. Niemand heeft iets gevraagd gelukkig, ik zou maar wat staan naar de grond staren. Maar het voelt minder stressy dan vroeger, het voelt goed om stil naar de grond te kijken als iemand iets vraagt. Dat is goed, denk ik.


Vanmiddag heb ik 2u en half gras gemaaid met de zitmaaier. Normaal duurt dit maar 50 minuten. Maar het stond heel hoog was al van half juni geleden. Omwille van de droogte was ik gestopt, lang gras blijft groener en nu is er 40mm regen gevallen en mocht het terug kort. Wel minstens 15 bakken gras, na 50 meter gepiep omdat de bak vol zat. Reed heel traag, snel krijgt de maaier het anders niet gemaaid, maar een goede maaier dat dit lukt zo hoog gras probleemloos verwerken. Normaal heb ik maar 3 a 4 bakken per maai beurt zo hoog stond het.
Ik ben vandaag weer begonnen met werken. Dat valt nog best tegen zeg, om weer in dat ritme te komen. Ondanks dat vond ik de vakantie wel heel fijn hoor. Even bijtanken.

Nu doodmoe op de bank.
Momenteel baal ik van het feit dat ik soms zoveel last heb van overgevoeligheid.
Het lijkt alsof ik vaak een soort van 'beschermingslaag' mis en daardoor geen dikke huid heb, om te kunnen incasseren etc.
Heb hier vooral last van bij harde kritiek, opmerkingen oid.
Soms kan ik hierdoor ook best snel geïrriteerd zijn en ook nog weleens aanvaringen hebben.
Voel me hierin best wel kwetsbaar.
Vaak snap ik niet waar deze overgevoeligheid vandaan komt en ik vind het ook soms wel wat onnodig.
Maar toch speelt het mij parten.
Voor wie is dit zoal herkenbaar?
Alle reacties Link kopieren
Lola, herkenbaar. Ik heb wat dagen voor mezelf omdat de kinderen op vakantie zijn met hun vader. Een heel leeg weekend! Vreselijk, zo'n collega die dan vraagt: en, wat ga je allemaal voor leuks doen? Terwijl 'leuk doen' voor mij niet zo simpel is. Balans bewaren tussen nuttig/wat ik zelf leuk vind (wat dan???)/slapen (een grote hobby maar zó niet nuttig).

Kwebbeltje, begrijpbaar, hoop dat je een fijne vakantie hebt gehad!

Upward_spiral schreef:
29-07-2019 20:50
Momenteel baal ik van het feit dat ik soms zoveel last heb van overgevoeligheid.
Het lijkt alsof ik vaak een soort van 'beschermingslaag' mis en daardoor geen dikke huid heb, om te kunnen incasseren etc.
Heb hier vooral last van bij harde kritiek, opmerkingen oid.
Soms kan ik hierdoor ook best snel geïrriteerd zijn en ook nog weleens aanvaringen hebben.
Voel me hierin best wel kwetsbaar.
Vaak snap ik niet waar deze overgevoeligheid vandaan komt en ik vind het ook soms wel wat onnodig.
Maar toch speelt het mij parten.
Voor wie is dit zoal herkenbaar?
Heeft het niet te maken met inlevingsvermogen? En als je niet lekker in je vel zit, dat het dan extra hard binnenkomt? Dat staat voor mij los van zélf vanuit mijn gevoel kunnen leven. Ik 'voel' zelf eigenlijk niks, maar ik ben heel gevoelig voor de stemming van anderen, dat empathisch vermogen is juist heel groot.
Heb je het gevoel dat je continue in de verdediging schiet, dat dat je primaire reactie is zeg maar?

Hier dat gedoetje met die collega, dat moest vanochtend uitgepraat worden. Twee mannetjesapen tegenover elkaar, en collega had gevraagd of ik erbij wilde zijn. Nou, ik heb mooi niks gezegd. Zaten ze (collega en directie) me de hele tijd aan te kijken. Heel ongemakkelijk. Ook omdat ik al die emoties over tafel voelde gaan (die van hun). Maar zodra ik wat zeg, dan komt er veel te veel tekst uit en ga ik vanalles analyseren, dat doet het gesprek geen goed. Dus maar zo min mogelijk iets gezegd. Toch word ik daar dan zó moe van.
Nu ff de afspraken op papier zetten, daar ben ik dan wel weer goed in.
Ik voel me misbruikt als boodschapper, waarom word ik er steeds tussen gezet? En waarom laat ik dat toe?
Alle reacties Link kopieren
Vervolg: nou, de goede kant van het verhaal is dat ik een bedanktmailtje heb gekregen van betreffende collega, die vond het fijn dat er een onafhankelijke persoon bij was en wist te verwoorden welke rol ik voor hem en voor de directie heb ingevuld, en dat dat van nut was dus.

Pff. Dat afgerond, nu de energie vinden om aan de slag te gaan. Over een uurtje komt er iemand van het Breed Sociaal Loket hier (op m'n werk), om te bespreken welke hulp ik vanuit de gemeente kan verwachten / of ik daar iets aan kan hebben. Ik woon vlak bij mijn werk, het is fijn dat het BSL het geen probleem vond om hier af te spreken, dat scheelt mij toch wat reistijd (ook al is het maar 10 minuten enkele reis), het geeft in ieder geval mijn werkgever niet het idee dat ik alwéér voor mezelf de hort op ben ('gewoon een afspraak op kantoor' is niet zo vreemd namelijk). ben benieuwd.
Alle reacties Link kopieren
Hey Lola, hoe komt het dat jij zo'n lange vakantie hebt? Is geen aanval, ben gewoon benieuwd, want jij had toch ook een jaarcontract? Anyway, ik lees dat je af en toe wel een citytrip doet. Je hebt nu nog de hele maand augustus vrij. Is het geen idee om een singlereis te doen of alleen een verre reis? Er gaat echt een wereld voor je open! En wat heb je te verliezen? Ga lekker naar Azië ofzo. Ik snap dat je een enorme drempel over moet, maar nu kan je het doen. Later heb je zo'n spijt van de dingen die je niet hebt gedaan. Ik heb dalijk ook een paar weken vrij ivm een nieuwe baan. Ik ga 2 weken op cursus. Enerzijds was ik liever op vakantie gegaan, maar die cursus past heel goed bij mijn nieuwr functie. En van de nieuwe baas krijg ik ook een cursus. Dus ik ga dan met kerst 2 weken weg, eerst even in mezelf investeren met cursussen. Mijn ervaring is dat je altijd nieuwe mensen leert kennen en het is een goede onderbreking van je dagen vrij. Ik snap dat het lastig is, maar echt, geef jezelf een trap onder je kont. Het klinkt zo cliché maar je moet er echt zelf wat van maken. Overigens is het volgen van cursussen alleen maar goed. Ik heb daarmee echt mijn soort van droomjob binnen geharkt. Het laat zien dat je je wil blijven ontwikkelen.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Vandaag is het heerlijk weer. Sowieso niet binnen blijven zitten, maar lekker gaan zonnen. En nadenken over wat je allemaal in augustus kan gaan doen :)
Alle reacties Link kopieren
Moge! Ik had een vraagje, hebben jullie wel eens dat als je naar bv een serie ofzo kijkt, je de manier van praten van die serie overneemt?

Ik heb dit namelijk al de hele week en ik erger me er aan maar het gaat vanzelf.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
Alle reacties Link kopieren
Kohaku: Jaaa!! Heel herkenbaar. En is ook een auti- trekje. Ik deed het vroeger heel vaak, bepaalde uitdrukkingen en intonaties van bv kennissen van mijn ouders overnemen. Later van een vriendin van mij, zij komt uit Friesland. Als we daar waren geweest, zeiden mijn kinderen:” Mam, je praat net als M.”
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
Alle reacties Link kopieren
Dat heb ik dus niet, bij mij spreken ze over een monotone stem. Zal ook wel iets met mijn beperktere iq capaciteit te maken hebben waarschijnlijk. Hoe meer ik die diagnose dingen lees, waarom moeten ze daar toch zo een punt van maken hoe mijn stem is. Dat is altijd zo geweest, precies of een monotone stem is iets abnormaals waar je niet mee geboren kan worden, wel ik ben er mee geboren dat is toch geen misdaad. Ik voel mij daar echt wel precies een kermisattractie gevoel bij, bij die papieren.
Afbeelding

Nieuwe woorden komen zelden uit mijn mond, usurperen ik ken dat woord. Maar om daar dan bij te onthouden dat dit toeëigenen is. Dat is veel te moeilijk voor mij ik beperk mij liever tot toeëigenen. En die moeilijke synoniemen als ik een politieker hoor, dan moet ik echt wel gissen soms om te weten wat er gezegd werd.
Alle reacties Link kopieren
Kohaku schreef:
30-07-2019 11:00
Moge! Ik had een vraagje, hebben jullie wel eens dat als je naar bv een serie ofzo kijkt, je de manier van praten van die serie overneemt?

Ik heb dit namelijk al de hele week en ik erger me er aan maar het gaat vanzelf.
Niet helemaal. Bij mij is het meer dat ik de zinnen gebruik die ik heb gelezen of heb gehoord. Dat was in ieder geval iets dat bij het stellen van de diagnose opviel, en daarom valt het mij nu ook meer op.
femke09 schreef:
30-07-2019 09:32
Heeft het niet te maken met inlevingsvermogen? En als je niet lekker in je vel zit, dat het dan extra hard binnenkomt? Dat staat voor mij los van zélf vanuit mijn gevoel kunnen leven. Ik 'voel' zelf eigenlijk niks, maar ik ben heel gevoelig voor de stemming van anderen, dat empathisch vermogen is juist heel groot.
Heb je het gevoel dat je continue in de verdediging schiet, dat dat je primaire reactie is zeg maar?
Dat vind ik even lastig om op te reageren.
Wellicht heeft het inderdaad wat te maken met inlevingsvermogen en niet lekker in je vel zitten.
Vind het wat moeilijk om hier de vinger achter krijgen.
femke09 schreef:
30-07-2019 15:39
Niet helemaal. Bij mij is het meer dat ik de zinnen gebruik die ik heb gelezen of heb gehoord. Dat was in ieder geval iets dat bij het stellen van de diagnose opviel, en daarom valt het mij nu ook meer op.
Hier hetzelfde.
Kohaku schreef:
30-07-2019 11:00
Moge! Ik had een vraagje, hebben jullie wel eens dat als je naar bv een serie ofzo kijkt, je de manier van praten van die serie overneemt?

Ik heb dit namelijk al de hele week en ik erger me er aan maar het gaat vanzelf.
Ik heb dat als ik in gesprek ben met iemand met 'n vlaamse of brabantse tongval, dan neem ik dat ook over ook al spreek ik normaal gesproken abn.
redbulletje schreef:
30-07-2019 18:52
Ik heb dat als ik in gesprek ben met iemand met 'n vlaamse of brabantse tongval, dan neem ik dat ook over ook al spreek ik normaal gesproken abn.

Oh ja dat heb ik ook
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het met dialect, en ook met uitspraken idd die ik vaak hoor.
En dan nog dat ik bijna alles overmeem.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
Alle reacties Link kopieren
Gisteren was ik klaar met werken en stond m'n handen nog te wassen.

Een van mijn collega's begon over een jongen die zijn fiets die middag had opgehaald, en die jongen is wel redelijk typisch als 'autistisch' te omschrijven zegmaar. Geen idee of hij dat ook is, maar hij reageert in korte zinnen, praat heel hard en staat ook niet stil ofzo. Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen, maar het is een opvallend persoon.

Mijn collega zei dus, 'oh ja die is zo autistisch als maar zijn kan'.

Dus ik zei 'huh hoezo dat dan, ik ben toch ook autistisch en dat vind ik best vervelend klinken'.

'Jaa, maar hij is veel erger autistisch dan jij'.

Nouja, dat vond ik erg gek klinken.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
Alle reacties Link kopieren
Hebben jullie bepaalde obsessies? Ik merk dat ik vaak dingen die in mijn hoofd voorbij komen vroeg of laat toch moet doen of hebben. Vroeger had ik dat met dingen die je kon verzamelen of van die tijdschriften waar je dingen kon sparen zoals edelstenen of dingen kon bouwen. Jaren aan kwijt en veel geld en uiteindelijk weinig mee gedaan...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven