Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
zondag 4 augustus 2019 om 09:33
Gekopbloemen schreef: ↑04-08-2019 09:19Mammezel ik ben blij dat Pink veel kracht put uit je post’s.
Excuseer mijn verkeerde interpretatie van sommige opmerkingen.
Pink, nogmaals heel veel sterkte in deze enorm zware periode.
Zand er over! (weten jullie wat ik daarmee bedoel?) Soms ben ik onzeker over Belgische uitdrukkingen in de zin van: worden die ook in Nederland gebruikt of komen die niet verkeerd over terwijl het in België een standaard-uitdrukking is.
Dus bij deze, excuses aanvaard en vergeten en VERGEVEN!
zondag 4 augustus 2019 om 12:58
Lieve Pink.
Wat ben je toch een kanjer van een vrouw. Heb net je verhaal over de uitvaart gelezen. Knap hoe je alles doet en hoe je het opschrijft. En wat anderen al zeiden, ga ajb niet gelijk aan het werk. Dat mogen ze je echt niet vragen. Eerst maar eens koffie drinken. Dan zie je weer collega’s en kun je je verhaal weer een beetje kwijt. Van werken komt niets in het begin. Dat mogen ze ook niet van je verwachten.
Dus eerst koffie. Kijken hoe dat voelt en daarna opbouwen in het tempo dat jou past.
En muziek.... mijn ouders zijn al meer dan tien jaar dood. En nog kan ik overvallen worden door liedjes. Dat je dan ineens moet huilen. En dat kan overal zijn... ook in de supermarkt.
Heel veel sterkte lieve meid.
Wat ben je toch een kanjer van een vrouw. Heb net je verhaal over de uitvaart gelezen. Knap hoe je alles doet en hoe je het opschrijft. En wat anderen al zeiden, ga ajb niet gelijk aan het werk. Dat mogen ze je echt niet vragen. Eerst maar eens koffie drinken. Dan zie je weer collega’s en kun je je verhaal weer een beetje kwijt. Van werken komt niets in het begin. Dat mogen ze ook niet van je verwachten.
Dus eerst koffie. Kijken hoe dat voelt en daarna opbouwen in het tempo dat jou past.
En muziek.... mijn ouders zijn al meer dan tien jaar dood. En nog kan ik overvallen worden door liedjes. Dat je dan ineens moet huilen. En dat kan overal zijn... ook in de supermarkt.
Heel veel sterkte lieve meid.
zondag 4 augustus 2019 om 22:53
Zo, hier lig ik dan. In mijn bed, in ons nieuwe huisje. Ik voel me heel raar.
Heb vandaag de laatste spullen van mijn ouders naar ons nieuwe huis verplaatst, heb nog bij mijn ouders gegeten en daarna naar mijn nieuwe huisje vertrokken. Ik reed echt met een steen in mijn maag van mijn ouders vandaan.
Toen ik thuis kwam heb ik gelijk onze trouwfoto en foto die op Edwin zijn kist stond een plekje gegeven. Daarnaast heb ik alle kaarten die ik ontvangen heb ‘voorgelezen aan Edwin’. Hopelijk heeft hij het allemaal gehoord. Alle kaarten hebben nu ook een plekje op de kast.
En toen was het tijd om naar bed te gaan. Ik durfde het bed niet in te stappen. De laatste keer dat ik in mijn bed sliep was op 19 juni, naast Edwin. En achteraf was dat onze laatste nacht waarbij we samen in 1 bed sliepen.
Achteraf vraag ik me af waarom we er die laatste avond / nacht niets bijzonders van hebben gemaakt. Onze laatste nacht was er 1 zoals de andere nachten. Maar nu achteraf zo waardevol, waarbij ik me maar weinig van die laatste nacht / ochtend kan herinneren.
Ik heb net eerst op de rand van het bed gezeten, bang om te liggen, bang voor de tranen. Maar die kwamen al voordat ik lag.
Uiteindelijk lig ik nu, kijkend naar de zilveren lamp aan het plafond i.p.v. naar onze inbouw spotjes in ons vorige huis. Ik lig alleen, met niemand naast me. Alhoewel dat niet helemaal waar is. Ik heb van Edwin een knuffel gekregen, 2 schattige beertjes, toen we net samen waren. Deze knuffel is me altijd dierbaar geweest, ik heb hem altijd op het kussen naast me gelegd als Edwin niet naast me sliep. Dus vlak voordat Edwin overleed heb ik ook tegen hem gezegd dat die knuffel uiteraard weer een plekje krijgt op het kussen naast me. En daar staan ze dan nu ook. Zo heeft het altijd gevoeld alsof Edwin een beetje bij me was, en zo voelt het nu ook. Edwin is er toch een beetje bij, hij ligt een beetje naast me.
Heb vandaag de laatste spullen van mijn ouders naar ons nieuwe huis verplaatst, heb nog bij mijn ouders gegeten en daarna naar mijn nieuwe huisje vertrokken. Ik reed echt met een steen in mijn maag van mijn ouders vandaan.
Toen ik thuis kwam heb ik gelijk onze trouwfoto en foto die op Edwin zijn kist stond een plekje gegeven. Daarnaast heb ik alle kaarten die ik ontvangen heb ‘voorgelezen aan Edwin’. Hopelijk heeft hij het allemaal gehoord. Alle kaarten hebben nu ook een plekje op de kast.
En toen was het tijd om naar bed te gaan. Ik durfde het bed niet in te stappen. De laatste keer dat ik in mijn bed sliep was op 19 juni, naast Edwin. En achteraf was dat onze laatste nacht waarbij we samen in 1 bed sliepen.
Achteraf vraag ik me af waarom we er die laatste avond / nacht niets bijzonders van hebben gemaakt. Onze laatste nacht was er 1 zoals de andere nachten. Maar nu achteraf zo waardevol, waarbij ik me maar weinig van die laatste nacht / ochtend kan herinneren.
Ik heb net eerst op de rand van het bed gezeten, bang om te liggen, bang voor de tranen. Maar die kwamen al voordat ik lag.
Uiteindelijk lig ik nu, kijkend naar de zilveren lamp aan het plafond i.p.v. naar onze inbouw spotjes in ons vorige huis. Ik lig alleen, met niemand naast me. Alhoewel dat niet helemaal waar is. Ik heb van Edwin een knuffel gekregen, 2 schattige beertjes, toen we net samen waren. Deze knuffel is me altijd dierbaar geweest, ik heb hem altijd op het kussen naast me gelegd als Edwin niet naast me sliep. Dus vlak voordat Edwin overleed heb ik ook tegen hem gezegd dat die knuffel uiteraard weer een plekje krijgt op het kussen naast me. En daar staan ze dan nu ook. Zo heeft het altijd gevoeld alsof Edwin een beetje bij me was, en zo voelt het nu ook. Edwin is er toch een beetje bij, hij ligt een beetje naast me.
zondag 4 augustus 2019 om 23:39
Ach... ik heb tranen in mijn ogen van je laatste post... (al heb ik al vaker gehuild om je berichten..)
Gun jezelf alsjeblieft de tijd om te rouwen! Rouwen is echt een werkwoord, is niet iets wat makkelijk gaat, en kost gewoon ongelooflijk veel energie. Onderschat dat niet. Er zijn wat betreft je werk al een aantal goede adviezen gegeven, en daar wil ik me bij aansluiten. Ik vind het absurd om te lezen dat je werkgever aangeeft dat ze omhoog zitten nu. Als je nu niet goed voor jezelf zorgt, zijn ze straks misschien veel verder van huis.
Misschien is het wel heel fijn voor de afleiding om op je werk te zij, de tijd zal het leren, maar neem die tijd! Echt!
Heel veel sterkte vannacht, ik hoop dat je nu al lekker slaapt en pas morgen weer wakker word, maar ik vrees dat dat niet zo is. Een hele dikke knuffel...
Gun jezelf alsjeblieft de tijd om te rouwen! Rouwen is echt een werkwoord, is niet iets wat makkelijk gaat, en kost gewoon ongelooflijk veel energie. Onderschat dat niet. Er zijn wat betreft je werk al een aantal goede adviezen gegeven, en daar wil ik me bij aansluiten. Ik vind het absurd om te lezen dat je werkgever aangeeft dat ze omhoog zitten nu. Als je nu niet goed voor jezelf zorgt, zijn ze straks misschien veel verder van huis.
Misschien is het wel heel fijn voor de afleiding om op je werk te zij, de tijd zal het leren, maar neem die tijd! Echt!
Heel veel sterkte vannacht, ik hoop dat je nu al lekker slaapt en pas morgen weer wakker word, maar ik vrees dat dat niet zo is. Een hele dikke knuffel...
maandag 5 augustus 2019 om 08:04
Kreeg ook tranen in mijn ogen van je laatste post. Goed van je dat je naar je nieuwe huis bent gegaan. Kleine stapjes op weg naar een leven alleen. Verdrietig maar de realiteit. Even naar werk is misschien zelfs wel fijn, afleiding en je verhaal kwijt, kunnen helpen.
Rouwen kost tijd en energie maar het gewone leven kan daarin soms ook wat houvast geven. Je komt er wel, je klinkt als een sterke dame! Ik hoop dat je een beetje geslapen hebt.
Rouwen kost tijd en energie maar het gewone leven kan daarin soms ook wat houvast geven. Je komt er wel, je klinkt als een sterke dame! Ik hoop dat je een beetje geslapen hebt.
maandag 5 augustus 2019 om 08:18
Een belangrijke stap is gezet! Niet om Edwin te vergeten, maar om je leven noodgedwongen zonder hem in te richten. Dit heb je toch maar weer goed gedaan. Misschien een slapeloze nacht, maar wel een kaap die je moest nemen! Deze 'eerste keer' is ook alweer achter de rug. Vele vrouwen (wie weet, ik ook?) zouden het allemaal uitstellen, maar jij strijdt dapper door. Goed gedaan, Pink! Woon je nu ver van je ouders?
Nu gaat de volgende stap weer dat werk herbeginnen, zijn. Daarover lezen we ten gepaste tijde ook weer over.
Dag Pink!
Nu gaat de volgende stap weer dat werk herbeginnen, zijn. Daarover lezen we ten gepaste tijde ook weer over.
Dag Pink!
maandag 5 augustus 2019 om 09:41
Lieve Pink,
Ook ik las met tranen in mijn ogen je laatste bericht,maar tegelijkertijd ben ik enorm trots op je.Dat klinkt natuurlijk raar omdat we elkaar niet kennen en je hebt er ook niet zoveel aan maar ik wilde dat wel even tegen je zeggen!Ik vind het knap hoe je ondanks je verdriet probeert om je leven weer op te pakken.Vergeet je niet ook aan jezelf te denken?Zoals iemand anders al schreef,rouwen is een werkwoord en kost enorm veel energie.
Heb je wat kunnen slapen vannacht?
Ook ik las met tranen in mijn ogen je laatste bericht,maar tegelijkertijd ben ik enorm trots op je.Dat klinkt natuurlijk raar omdat we elkaar niet kennen en je hebt er ook niet zoveel aan maar ik wilde dat wel even tegen je zeggen!Ik vind het knap hoe je ondanks je verdriet probeert om je leven weer op te pakken.Vergeet je niet ook aan jezelf te denken?Zoals iemand anders al schreef,rouwen is een werkwoord en kost enorm veel energie.
Heb je wat kunnen slapen vannacht?
maandag 5 augustus 2019 om 22:51
Ik heb rommelig geslapen, paar x wakker geweest vannacht. Toch wel wennen allemaal. Vandaag een emotionele dag geweest, het is nu wel echt pijnlijk duidelijk dat Edwin er gewoon niet meer is, ik zit in een leeg huis, alleen op de bank en lig alleen in bed. Maar de eerste stap is inderdaad gezet. Ik zou vandaag naar werk gaan maar kon het niet opbrengen. Denk dat ik morgen wel even langs ga, even kopje thee drinken.
Morgen is ook wel zwaar denk ik, dan zouden we 3 jaar samen zijn. Ik neem morgen mijn ouders mee uit eten, dat deed ik altijd met Edwin dus dat wil ik er wel inhouden. Gelijk een bedankje voor mijn ouders, wat ze allemaal voor ons huis gedaan hebben. Denk dat Edwin het ook op deze manier gewild zou hebben.
Ik heb vanmiddag het ziekenhuis gebeld, heb vrijdag een gesprek bij de longarts van Edwin. Ben benieuwd wat de arts nog te vertellen heeft van de hele situatie en ik heb ook nog aantal vragen.
Mammezel, ik woon nu max kwartier van mijn ouders en mijn werk dus dat is wel erg fijn! Vorige huis was toch wel 25 minuten dus dit scheelt voor mij wel even in deze periode.
Morgen is ook wel zwaar denk ik, dan zouden we 3 jaar samen zijn. Ik neem morgen mijn ouders mee uit eten, dat deed ik altijd met Edwin dus dat wil ik er wel inhouden. Gelijk een bedankje voor mijn ouders, wat ze allemaal voor ons huis gedaan hebben. Denk dat Edwin het ook op deze manier gewild zou hebben.
Ik heb vanmiddag het ziekenhuis gebeld, heb vrijdag een gesprek bij de longarts van Edwin. Ben benieuwd wat de arts nog te vertellen heeft van de hele situatie en ik heb ook nog aantal vragen.
Mammezel, ik woon nu max kwartier van mijn ouders en mijn werk dus dat is wel erg fijn! Vorige huis was toch wel 25 minuten dus dit scheelt voor mij wel even in deze periode.
maandag 5 augustus 2019 om 23:05
Ik had liever kunnen zeggen, proficiat Pink, met je driejarig 'jubileum' en nu rest mij enkel je alweer sterkte te wensen. Het is een echte rollercoaster. Ocharme dat jullie nog maar zo kort bij mekaar waren en dat dat allemaal al gebeurde. Alhoewel, wat zeg ik nu, ook iemand die lang met zijn geliefde samen was, daar is het even erg voor. Maar ik bedoel, jullie hebben dan echt wel weinig van mekaar kunnen/mogen genieten.
Meer weet ik niet te zeggen, oh, jawel, jouw ouders mogen/moeten fier zijn met zo een dochter! (die er dan ook nog bijna niet was geweest, gelukkig hebben moeders soms een sterke wil
)
Ik ben fan van jou, Pink!
Meer weet ik niet te zeggen, oh, jawel, jouw ouders mogen/moeten fier zijn met zo een dochter! (die er dan ook nog bijna niet was geweest, gelukkig hebben moeders soms een sterke wil
)Ik ben fan van jou, Pink!
dinsdag 6 augustus 2019 om 08:17
Hoi lieve PW,
Hoe is de nacht gegaan?
Ik weet net of ik je moet feliciteren met deze dag....je jubileum met Edwin. Zoals ik je hier lees hebben jullie zo'n warme, liefdevolle tijd samen gehad. Mooi om te lezen hoe jullie band is, hoe mooi en puur het overkomt hier. Ik weet zeker dat Edwin enorm trots is op jou, hoe je het allemaal doet nu hier. Een fijne avond gewenst met je ouders en ook nog steeds veel sterkte en een dikke
Hoe is de nacht gegaan?
Ik weet net of ik je moet feliciteren met deze dag....je jubileum met Edwin. Zoals ik je hier lees hebben jullie zo'n warme, liefdevolle tijd samen gehad. Mooi om te lezen hoe jullie band is, hoe mooi en puur het overkomt hier. Ik weet zeker dat Edwin enorm trots is op jou, hoe je het allemaal doet nu hier. Een fijne avond gewenst met je ouders en ook nog steeds veel sterkte en een dikke
dinsdag 6 augustus 2019 om 10:34
Wat schrijf je toch weer liefdevol
Wat goed dat je dat soort tradities in stand houdt, zoals met je ouders uit eten gaan. Dat soort dingen zijn nu heel waardevol. Ik hoop dat jullie een fijne avond hebben samen vol herinneringen.
Het werd hier eerder al geschreven, maar echt, Pink, gun jezelf de tijd om te rouwen. Ik heb ooit gelezen dat dat in golven komt, en zo voelt het ook echt: de ene dag kun je je voelen alsof je eindelijk bent aangespoeld op het strand, om de volgende dag weer middenin een golf te zitten.
Wat goed dat je dat soort tradities in stand houdt, zoals met je ouders uit eten gaan. Dat soort dingen zijn nu heel waardevol. Ik hoop dat jullie een fijne avond hebben samen vol herinneringen.
Het werd hier eerder al geschreven, maar echt, Pink, gun jezelf de tijd om te rouwen. Ik heb ooit gelezen dat dat in golven komt, en zo voelt het ook echt: de ene dag kun je je voelen alsof je eindelijk bent aangespoeld op het strand, om de volgende dag weer middenin een golf te zitten.
The eyes are useless when the mind is blind.
dinsdag 6 augustus 2019 om 12:28
dinsdag 6 augustus 2019 om 16:37
