Relaties
alle pijlers
Zwanger, man komt afspraken over taakverdeling niet na.
donderdag 22 augustus 2019 om 11:50
Ik ben op zoek naar ervaringen van andere vrouwen, niet perse naar oordelen van anderen.
Inmiddels ben ik 11 weken zwanger van mijn 1e kind. Mijn man en ik hebben ongeveer hetzelfde inkomen. Voordat ik zwanger werd hebben uitgebreid gesproken over hoe we de taken zouden verdelen etc. Een van de afspraken was dat man vanaf dat ik zwanger was niet meer in het buitenland zou werken en binnen NL max 2 uur reisafstand zou accepteren. Andere afspraak was ook dat we beiden 4 dagen zouden gaan werken.
Inmiddels heeft man aangegeven dat hij 5 dagen blijft werken. In de omgeving waar ik woon moet je helaas nu al de dagen aan de kinderopvang doorgeven. Hierdoor gaat ons kind straks 3 dagen naar de opvang ipv 2 dagen. Daar heb ik mijn inmiddels bij neergelegd. De andere dag komen mijn ouders oppassen bij ons thuis.
Nu heeft man een opdracht via werk op 1,5 uur enkele reis t/m februari vanaf september. Ik kan hem eigenlijk wel vermoorden, hoe bedenkt hij het! En als er files staan kan het nog meer worden dus 4 uur reistijd per dag, dus iedere dag minimaal 12 uur van huis of overnachten. Heb het gegeven voor kennisgeving aangenomen en gedacht kom er later wel op erug.
Na afspraken dat opdracht max 2 uur reistijd per dag zouden zijn en 4 dagen werken
schijnbaar niet meer geldig zijn,realiseer ik mij dat ik er straks waarschijnlijk veelal voorsta mijn kind. Ik ga mij heus wel redden, maar gewoon het idee dat we geen afspraken over zijn werk kunnen maken, maakt mij verdrietig.
Ik baal zo! Heb dit bij vriendinnen zien gebeuren en gezworen dat het mij niet zou overkomen, maar het gebeurd schijnbaar toch.
Ik zou graag in contact komen met andere vrouwen 32-36 uur werken en thuis (bijna) alles zelf moeten doen:
Hoe doen jullie dat?
Wat zijn goede tips?
Of hoe maak ik met mijn afspraken waar hij zich aan houdt?
PS hopelijk draait man nog bij of zie ik door hormonen alles negatief in, maar ben liever voorbereid.
Inmiddels ben ik 11 weken zwanger van mijn 1e kind. Mijn man en ik hebben ongeveer hetzelfde inkomen. Voordat ik zwanger werd hebben uitgebreid gesproken over hoe we de taken zouden verdelen etc. Een van de afspraken was dat man vanaf dat ik zwanger was niet meer in het buitenland zou werken en binnen NL max 2 uur reisafstand zou accepteren. Andere afspraak was ook dat we beiden 4 dagen zouden gaan werken.
Inmiddels heeft man aangegeven dat hij 5 dagen blijft werken. In de omgeving waar ik woon moet je helaas nu al de dagen aan de kinderopvang doorgeven. Hierdoor gaat ons kind straks 3 dagen naar de opvang ipv 2 dagen. Daar heb ik mijn inmiddels bij neergelegd. De andere dag komen mijn ouders oppassen bij ons thuis.
Nu heeft man een opdracht via werk op 1,5 uur enkele reis t/m februari vanaf september. Ik kan hem eigenlijk wel vermoorden, hoe bedenkt hij het! En als er files staan kan het nog meer worden dus 4 uur reistijd per dag, dus iedere dag minimaal 12 uur van huis of overnachten. Heb het gegeven voor kennisgeving aangenomen en gedacht kom er later wel op erug.
Na afspraken dat opdracht max 2 uur reistijd per dag zouden zijn en 4 dagen werken
schijnbaar niet meer geldig zijn,realiseer ik mij dat ik er straks waarschijnlijk veelal voorsta mijn kind. Ik ga mij heus wel redden, maar gewoon het idee dat we geen afspraken over zijn werk kunnen maken, maakt mij verdrietig. Ik baal zo! Heb dit bij vriendinnen zien gebeuren en gezworen dat het mij niet zou overkomen, maar het gebeurd schijnbaar toch.
Ik zou graag in contact komen met andere vrouwen 32-36 uur werken en thuis (bijna) alles zelf moeten doen:
Hoe doen jullie dat?
Wat zijn goede tips?
Of hoe maak ik met mijn afspraken waar hij zich aan houdt?
PS hopelijk draait man nog bij of zie ik door hormonen alles negatief in, maar ben liever voorbereid.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:20
. Daar twijfel ik geen moment aan, anders was ik niet aan kinderen begonnen. Maar of ik daar zin in heb is een tweede.
Ik zou dat als insteek nemen: hoe gaan we de zorg verdelen op een eerlijke manier? Dat jij 4 dagen werkt en hij 5 betekent natuurlijk niet dat hij dan ook minder thuis zou hoeven doen; tenslotte was de afspraak dat jullie allebei evenveel zouden doen, toch? Ik zou het zo proberen te draaien dat jij er eigenlijk meer uithaalt: hij werkt misschien wel meer dan jij, maar dan toch het huis + zorg kind 50/50 verdelen.... En jij af en toe lekker een dagje voor jezelf op kosten van het geld dat hij met die extra dag werken verdient, terwijl hij thuis mag blijven met de baby. Dat zal hem leren
En wie weet ziet het er dan opeens niet meer zo aantrekkelijk uit voor hem...
donderdag 22 augustus 2019 om 16:20
Mevrouw75 schreef: ↑22-08-2019 16:09Dat bedoel ik inderdaad. Wij hebben best een proces gehad en het is uiteindelijk echt niet zo dat ik alleen maar accepteer en nooit boos ben geworden.
Partner werkt dus geen 4 dagen uiteindelijk, maar 5 kortere dagen. Hij heeft na een tijdje daar gedoe om gehad met zijn werkpartner, want diw bleek uiteindelijk toch niet zo blij, dus daar moest óók geschipperd worden, toen het net heel lekker ging mijn kant op.
Wat mij in dit soort discussies altijd opvalt is hoe makkelijk er geroepen wordt dat je dat ‘gewoon’ niet moet pikken en op je strepen moet staan. En dan, denk ik dan. Dan sta je op je strepen.
Het enige dat hier dus echt werkte was die beperking heel duidelijk maken. Dus wat zijn keus voor gevolgen heeft voor mij. Alleen maar boos op mijn strepen staan zonder enige uitleg/onderbouwing weet ik het wat heeft geen enkele zin. Bij mij ook niet trouwens.
Ik herken dat, het duidelijk maken wat de gevolgen zijn. Maar ook daarin merk ik dat de effecten tijdelijk zijn. Er is geen oplossing die mij het leven geeft dat mijn man heeft. En ik ben daar bij tijden boos over. Het is simpelweg niet eerlijk dat mijn geslacht en kinderwens mijn vrijheid zo beperken. Ik ben met je eens dat het ‘niet pikken’ zinloos is. Scheiden maakt de werklast en het gedoe alleen maar erger, boos worden zorgt voor een snotsfeer, bij praten is het effect op zijn best tijdelijk. Ik probeer het te accepteren, omdat het nu eenmaal zo is, maar ik vind het niet okee. Ik vind het heel erg fout om dit als ‘normaal’ te zien. Want dat de een vrijheid heeft ten koste van de ander is in iedere andere situatie gewoon slavernij. En dat mag, móet, in dit soort discussies duidelijk gesteld worden. Dit is níet okee.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:21
Ik snap dat man promotie wil maken, maar dat wil hij al 3 jaar. En het is nog niet gelukt. Wat als het weer niet lukt? Dan nog een jaar alles maar slikken? Op een gegeven moment is het ook mooi geweest. Als het bij een andere baan geen 5 dagen kan werken omdat hij een nieuwe functie heeft en zichzelf moet bewijzen heb ik er echt veel meer begrip voor.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:21
Je eindigt nu toch ook met compromissen? En nee, natuurlijk moeten ze niet ten koste gaan van to.Poeszie schreef: ↑22-08-2019 16:18Wat is het alternatief? Hier mee akkoord gaan? Dan komt ze precies in de situatie die ze niet wilde, wat nou juist de reden was om deze afspraken te maken. Ik zou als ik TO was, uitleggen aan haar man waarom dit voor haar geen acceptabele situatie is. Niet acceptabel, gewoon niet. Dan komt hij maar met voorstellen waar hij het wel acceptabel mee kan maken. Ik bedoel, er zijn wel compromissen, maar die moeten niet ten koste van TO gaan, binnen deze afspraak. Ik noem maar wat, 36 uur werken, waarbij hij de extra 4 uur doet als kind op bed ligt ofzo. Of idd iets bij huis vinden/meer thuis werken. Ik noem maar wat. Maar het uitgangspunt was dat ze het samen zouden doen, en dat laat hij nu liggen
Ik zie nog steeds niet dat to alles maar alleen moet doen. Er zijn echt heel veel mogelijkheden om alles redelijk evenwichtig te verdelen.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:23
Ik mag aangevallen worden hoor, ik tik het ook na er goed over nagedacht te hebben en hoewel ik het zelf best wat hard vind toch maar even:
Afgezien van heel de basis van het topic lees ik een wereld van verschil in insteek tussen to en man, da's niet erg maar ik lees wel dat to alles liefst volgens haar voorwaarden wil, daat hard in is (wat mag maar really, met je eigen man communiceren via de mail over zoiets om "bewijs" te hebben???)
Hij is niet zwanger dus voelt het allemaal niet, to is 11 weken zwanger, bij hem is misschien wel na 3 vroege miskramen de zelfbeschermingsmodus van toepassing, die gaat pas het echt vinden als het gevaar soort van geweken is.
En en ik weet het, het wespennest: als je nu al de zwangerschap zwaar ingaat vanwege je gezondheid vraag ik me af of het dan ueberhaupt verstandig is kinderen te hebben, als de zwangerschap al zo'n bron van zorgen is wil ik niet weten hoe dat dan gaat als er eenmaal een kind is want als iets voor migraineaanvallen kan zorgen is het wel de onregelmaat en slapeloze nachten, drukte, triggers etc.
Ik heb een reden om me dit af te vragen, details doen er hier niet toe maar ik heb bewust geen kinderen om een aantal (deels medische) redenen en dat heel wel overwogen in belang van het kind (en ja, ook een vroege miskraam behoort tot de ervaringen)
Mooi is wel dat man en ik er hetzelfde in staan, wat eerst ook niet zo was maar inmiddels zijn we wel 38 samen en 34 jaar getrouwd zonder al dit soort discussies met eenzijdige eisen op welk vlak dan ook. Kinderen krijg je samen, klopt maar in de praktijk is er nu eenmaal niet altijd ruimte voor één of beide ouders werktechnisch om naar de pijpen van de ander te dansen, afspraken of niet, je gaat niet je baan in de waagschaal leggen als je een gezin wil onderhouden en je kind moet niet je hele leven beheersen als je je werk geweldig vind. een mooie combi is nu eenmaal niet altijd mogelijk.
Ik ken overigens meerdere stellen die zoals to in zo'n impasse en de strijd met elkaar zaten en hoewel daar een paar hartstikke leuke kinderen uit voort gekomen zijn met niet altijd gezelligheid thuis zijn de stellen al lang niet meer bij elkaar.
Just saying.
Afgezien van heel de basis van het topic lees ik een wereld van verschil in insteek tussen to en man, da's niet erg maar ik lees wel dat to alles liefst volgens haar voorwaarden wil, daat hard in is (wat mag maar really, met je eigen man communiceren via de mail over zoiets om "bewijs" te hebben???)
Hij is niet zwanger dus voelt het allemaal niet, to is 11 weken zwanger, bij hem is misschien wel na 3 vroege miskramen de zelfbeschermingsmodus van toepassing, die gaat pas het echt vinden als het gevaar soort van geweken is.
En en ik weet het, het wespennest: als je nu al de zwangerschap zwaar ingaat vanwege je gezondheid vraag ik me af of het dan ueberhaupt verstandig is kinderen te hebben, als de zwangerschap al zo'n bron van zorgen is wil ik niet weten hoe dat dan gaat als er eenmaal een kind is want als iets voor migraineaanvallen kan zorgen is het wel de onregelmaat en slapeloze nachten, drukte, triggers etc.
Ik heb een reden om me dit af te vragen, details doen er hier niet toe maar ik heb bewust geen kinderen om een aantal (deels medische) redenen en dat heel wel overwogen in belang van het kind (en ja, ook een vroege miskraam behoort tot de ervaringen)
Mooi is wel dat man en ik er hetzelfde in staan, wat eerst ook niet zo was maar inmiddels zijn we wel 38 samen en 34 jaar getrouwd zonder al dit soort discussies met eenzijdige eisen op welk vlak dan ook. Kinderen krijg je samen, klopt maar in de praktijk is er nu eenmaal niet altijd ruimte voor één of beide ouders werktechnisch om naar de pijpen van de ander te dansen, afspraken of niet, je gaat niet je baan in de waagschaal leggen als je een gezin wil onderhouden en je kind moet niet je hele leven beheersen als je je werk geweldig vind. een mooie combi is nu eenmaal niet altijd mogelijk.
Ik ken overigens meerdere stellen die zoals to in zo'n impasse en de strijd met elkaar zaten en hoewel daar een paar hartstikke leuke kinderen uit voort gekomen zijn met niet altijd gezelligheid thuis zijn de stellen al lang niet meer bij elkaar.
Just saying.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:23
Boos worden werkt meestal niet, maar op je standpunt blijven staan wel en als ik het goed lees, kan jij wat er afgesproken is gewoon aan de hand van de mails laten zien. Vind ik overigens itt eerdere reacties helemaal geen gekke manier van communicatie, juist een manier om misverstanden te voorkomen. Als je man in jouw ervaring over je heen walst als je niet oplet, is dit een behoorlijk cruciaal punt naar mijn idee om duidelijk te maken dat hier jouw grens ligt. Niet leuk om over te vechten, maar soms is t niet anders.Leeuw32 schreef: ↑22-08-2019 16:13Boos worden werkt niet. Ik probeer met man ook echt wel goede gesprekken te voeren en meestal lukt dat ook. Alleen ik moet er voor mijn gevoel redelijk fel in anders walst man over mij heen. Hij is anders opgevoed dan ik en dat merk je soms.
Ik ga eens goed nadenken hoe dit aan te pakken, dit topic heeft in ieder geval een paar goede tips opgeleverd. Bedankt! Blijf overigens lezen en reageren hoor.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:26
Jij wilde toch ook groeien? Promotie maken? Wat is zijn idee daar bij? Hoe gaat dat in zijn werk dan?Leeuw32 schreef: ↑22-08-2019 16:21Ik snap dat man promotie wil maken, maar dat wil hij al 3 jaar. En het is nog niet gelukt. Wat als het weer niet lukt? Dan nog een jaar alles maar slikken? Op een gegeven moment is het ook mooi geweest. Als het bij een andere baan geen 5 dagen kan werken omdat hij een nieuwe functie heeft en zichzelf moet bewijzen heb ik er echt veel meer begrip voor.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:26
Je hebt je hele tekst gewoon nog eens geplaatst?
donderdag 22 augustus 2019 om 16:29
Niet bewust, er ging iets niet helemaal goed
Wat eigenlijk achteraf best prima is want óf die wordt niet gelezen óf er zitten lange tenen hier die weten dat het gewoon zo is.
Maar ja, Viva...
anoniem_64a53cca42dd0 wijzigde dit bericht op 22-08-2019 16:46
30.74% gewijzigd
donderdag 22 augustus 2019 om 16:30
Dat heb ik inmiddels voor elkaar in deze functie. Voor de komende jaren prima. Leuke baan, niet te hectisch, wel genoeg uitdaging. Dichtbij huis en flexibele uren, wel minimaal 32 uur per week en het liefst 36 uur per week. En dan ga ik over 4 jaar (of weet ik wanneer) wel weer wat anders doen. Moet toch nog minimaal 30 jaar werken. Zoals het er nu voorstaat verdien ik per 1-9-2020 meer dan man en ben ook nog een stuk jonger, eigenlijk is het heel onlogisch dus dat ik minder ga werken als je het rationeel bekijkt.
Rare is” schrikbeeld van man is dat ik huismoeder word (dat scenario zien wij in onze vriendenkring vaak na 2e) of dat ik maar 2 dagen ga werken. Hij wil geen “afhankelijke” vrouw, enige wat hij nog niet realiseert is dat dan de taakverdeling niet zoals bij zijn vrienden kan. En dat moet maar eens gaan landen.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:32
donderdag 22 augustus 2019 om 16:33
Hij kon niet anders dan in haar wensen meegaan. Hij is natuurlijk maar een sneue man, die kunnen niet zo goed aangeven wat ze willen. Toch een beetje het zwakke geslacht hè.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:34
Hij heeft het per email bevestigd
na meerdere gesprekken gedurende een half jaar. Mag hopen dat als ie het er niet meer eens was dat hij toen wel een keer zijn mond had open getrokken 
. Zijn dus gezamenlijke afspraken, maar het kan zijn dat ik dat verkeerd inschat.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:36
Was ik ook iet van plan nee. Ik heb deze week een geweldig kinderdagverblijf bezocht bij ons in de buurt. Ik hoop zo dat ze volgend jaar plek hebben! Daar durf ik mijn kind echt wel 3 dagen heen te sturen.soerloo schreef: ↑22-08-2019 16:32Leeuw, met zo'n leuke baan en zulke goede verdiensten zou ik vooral 4 dagen blijven werken! Maak je niet financieel afhankelijk. Als je huwelijk ooit in een echtscheiding eindigt zit jij financieel met de gebakken peren als je minder gaat werken omwille van man en kind.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:37
donderdag 22 augustus 2019 om 16:39
Ok, dat heb ik verkeerd begrepen dan, ik dacht je minder of een minder uitdagende baan had aangenomen ivm kinderwens.Leeuw32 schreef: ↑22-08-2019 16:30Dat heb ik inmiddels voor elkaar in deze functie. Voor de komende jaren prima. Leuke baan, niet te hectisch, wel genoeg uitdaging. Dichtbij huis en flexibele uren, wel minimaal 32 uur per week en het liefst 36 uur per week. En dan ga ik over 4 jaar (of weet ik wanneer) wel weer wat anders doen. Moet toch nog minimaal 30 jaar werken. Zoals het er nu voorstaat verdien ik per 1-9-2020 meer dan man en ben ook nog een stuk jonger, eigenlijk is het heel onlogisch dus dat ik minder ga werken als je het rationeel bekijkt.
Rare is” schrikbeeld van man is dat ik huismoeder word (dat scenario zien wij in onze vriendenkring vaak na 2e) of dat ik maar 2 dagen ga werken. Hij wil geen “afhankelijke” vrouw, enige wat hij nog niet realiseert is dat dan de taakverdeling niet zoals bij zijn vrienden kan. En dat moet maar eens gaan landen.
Ik verdien ook meer dan man, heb een rotsvast contract en een goed pensioen dus ik weiger ook minder te werken. Dat ging op momenten jammer genoeg ten koste van mijzelf, en ik moet er echt voor waken dat dat niet weer gaat gebeuren. Net zoals Pandax zegt vind ik het echt heel erg dat dat moet, dat ik daar voor moet waken en blijven vechten. Nu zegt man aan de ene kant dat het onzin is dat hij minder gaat werken, aan de andere kant is hij doodsbenauwd dat hij of geen klanten meer overhoudt of nooit meer een baan krijgt. Er zit aan zijn kant dus ook gewoon iets, en dat kan ik heel rationeel wegwuiven naar dat is ook niet zo simpel.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:40
donderdag 22 augustus 2019 om 16:41
Heb ik ook hoor. Maar ben ook erg tevreden over deze baan. Het is gewoon anders: geen consultancy met (en bijbehorende uren), maar een MT-functie bij 1 bedrijf. Minder afwisseling en hectiek, maar genoeg andere leuke dingen.Mevrouw75 schreef: ↑22-08-2019 16:39Ok, dat heb ik verkeerd begrepen dan, ik dacht je minder of een minder uitdagende baan had aangenomen ivm kinderwens.
Ik verdien ook meer dan man, heb een rotsvast contract en een goed pensioen dus ik weiger ook minder te werken. Dat ging op momenten jammer genoeg ten koste van mijzelf, en ik moet er echt voor waken dat dat niet weer gaat gebeuren. Net zoals Pandax zegt vind ik het echt heel erg dat dat moet, dat ik daar voor moet waken en blijven vechten. Nu zegt man aan de ene kant dat het onzin is dat hij minder gaat werken, aan de andere kant is hij doodsbenauwd dat hij of geen klanten meer overhoudt of nooit meer een baan krijgt. Er zit aan zijn kant dus ook gewoon iets.
Jammer om te horen dat jij dezelfde ervaring hebt! Zo zonde dat het nog veel voorkomt.
donderdag 22 augustus 2019 om 16:42
Pandax schreef: ↑22-08-2019 16:20Ik herken dat, het duidelijk maken wat de gevolgen zijn. Maar ook daarin merk ik dat de effecten tijdelijk zijn. Er is geen oplossing die mij het leven geeft dat mijn man heeft. En ik ben daar bij tijden boos over. Het is simpelweg niet eerlijk dat mijn geslacht en kinderwens mijn vrijheid zo beperken. Ik ben met je eens dat het ‘niet pikken’ zinloos is. Scheiden maakt de werklast en het gedoe alleen maar erger, boos worden zorgt voor een snotsfeer, bij praten is het effect op zijn best tijdelijk. Ik probeer het te accepteren, omdat het nu eenmaal zo is, maar ik vind het niet okee. Ik vind het heel erg fout om dit als ‘normaal’ te zien. Want dat de een vrijheid heeft ten koste van de ander is in iedere andere situatie gewoon slavernij. En dat mag, móet, in dit soort discussies duidelijk gesteld worden. Dit is níet okee.
Heel herkenbaar helaas inderdaad.
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
donderdag 22 augustus 2019 om 16:44
Die update komt er. Zo eerst naar een verjaardag van zijn neefje. Wordt leuk: man heeft geen cadeau en het mij niet gevraagd om iets te halen. Die mag dus zelf gaan uitleggen waarom er geen cadeau is. Of zo meteen eerst langs de speelgoedwinkel. Ergens dit weekend komt de update.Westerpaviljoen schreef: ↑22-08-2019 16:41Leeuw32 als je geen update hier neerzet na met je man te hebben gesproken dan wens ik je man een zesdaagse werkweek toe:-)
donderdag 22 augustus 2019 om 16:50
Ik lees zoals in meerdere van jouw posts hier zó veel liefde voor je man, gezellige relatie denk ikLeeuw32 schreef: ↑22-08-2019 16:44Die update komt er. Zo eerst naar een verjaardag van zijn neefje. Wordt leuk: man heeft geen cadeau en het mij niet gevraagd om iets te halen. Die mag dus zelf gaan uitleggen waarom er geen cadeau is. Of zo meteen eerst langs de speelgoedwinkel. Ergens dit weekend komt de update.
