Depressietopic - praat mee!

@fade. Die persoon is vandaag langs geweest. Maar ik was alleen maar aan het huilen en hij was niet bezig om mij tot iets praktisch te krijgen.
Ik ga nog wel tegen hem zeggen dat het juist de bedoeling is dat hij mij stimuleert huishouden te doen, ook als ik dat niet zie zitteb.

Daarnaast is hij volgende week met vakantie. En vorige week is hij niet geweest omdat ik toen te ziek was. Al met al moet ik het dus even anders oplossen. Maar het is ook nog geen ramp in mijn huis ofzo

@hondenmens 4 maanden!! Wat ontzettend lang. Ik vind een week al heel wat! Sneu voor haar!

Choco,
Wat goed dat het gereld is met je casemanager. Een weekje is te overzien gelukkig.

Kohaku,
Soms is een opname het beste. Hopelijk gaat het snel weer wat beter met je en kom je op de juiste plek terecht.

Shiverrr,
Wat fijn dat het wat beter lijkt te gaan. Succes met je komende operatie. Ikzelf ken geen angst voor naalden maar heb al meerdere infusen gehad en ervaar daar zelf geen pijn van.
Jammer van die vacature maar beter dat het direct duidelijk wordt dan wanneer je er al aan de slag bent.

Fade,
Ik heb jarenlang bij improtheater gezeten en sinds enkele maanden heb ik de overstap naar een theatervereniging gemaakt. Over een tijdje hebben we de voorstelling ikzelf heb daar geen rol in omdat de rollen al verdeeld waren voordat ik erbij kwam.
Nu hadden we een workshop en een paar weken geleden had ik een auditie. Volgend jaar zou ik wel graag een rol willen ik mis het spelen om eerlijk te zijn.

@choco: Fijn dat het is geregeld met je nieuwe case manager, geeft je vast ook wel weer een beetje rust. Jammer dat hij eerst op vakantie gaat, maar misschien beter nu dan dat het "halverwege" is. Dan kan er hierna iig weer regelmaat in komen.

@hondenmens: Ja ik krijg ook emla zalf, dat is de verdoving.

@Fade: Ja klopt, ook wel toevallig dat ik net 3 gesprekken in 1 week had.

@ibi: Oh fijn om te horen dat een infuus niet altijd pijn hoeft te doen. Ik weet echt niet wat ik moet verwachten :p

@fade: tussen man en mij is het goed, maar dat is altijd de valkuil: hij doet aan struisvogelpolitiek. verder heb ik vandaag veel hoofdpijn maar dat komt denk ik door de druk vanwege het werk. ik moet een outplacementtraject in en ik ben bezig uit te zoeken welk bureau. confronterend. dus hoofdpijn. komt goed: veel thee drinken!

hondenmens: wat leuk! dat soort momenten geeft je een oppepper

shiverr: heb je een goed gevoel over het gesprek vandaag?

chocje: niet de lat te hoog leggen voor je. je bent nog steeds herstellende. chaos mag er zijn. hoe ging het gesprek vandaag?

Deze week ging het bij Radar over het (vaak onterecht) massaal gebruik van antidepressiva. Best interessante aflevering.

Antidepressiva vaak 'offlabel' voorgeschreven https://radar.avrotros.nl/uitzendingen/ ... eschreven/

Antidepressiva via de huisarts: alternatieve behandelopties blijven vaak onderbelicht https://radar.avrotros.nl/testpanel/uit ... erbelicht/

Gesprek ging goed vandaag. Ik heb inderdaad veel rust gekregen uit het feit dat de wissel rond is.
Verder was mijn psychiater ervoor dat ik wat rustiger aan ging doen gezien ik niet zoveel rekening hou met dat ik nog herstellende ben van die longontsteking (en daarna de stress van casemanager wissel).

Ik heb eigenlijk deze week al met al 4 uur gewerkt (zoveel werk ik per week, in de praktijk vaak meer trwns). Maar meer onder het mom van een kopje koffie doen (maandag en vandaag).
Mijn baas zei al dat als een kopje koffie kom doen ik eigenlijk gewoon werk.

Nu zag ik ertegenop om morgen weer 4 uur te werken. Maar eigenlijk is een rustige dag wel op zijn plaats. Vond ook mijn psychiater heel duidelijk. En ik uiteindelijk ook.
Maar ik krijg dan last van schuldgevoel. Ik hou bij hoeveel ik werk. En ik wil dat percentage zo hoog mogelijk krijgen. Het feit dat ik geen kruisje mag zetten word ik enorm onrustig van.

Maar toch een dag rustig aan doen voelt wel heel erg goed. Vandaag op mijn werk voelde ik ook echt dat mijn lichaam ziek is geweest.

Mijn psychiater wees me erop dat ik het haast vergeten ben terwijl ik nog best ziek klink. Goed dat ze het zegt dan kan ik er meer op letten. Deze week hebben ook al twee mensen dichtbij hetzelfde gezegd. Dat moet ik natuurlijk wel serieus nemen!

Al met al morgen eindelijk een rustige dag. De eerste sinds ik 'beter' ben. Super fijn idee. En het percentage dat ik werk moest ik maar eens even loslaten. Dit om te genieten van de rust.

@missie. Vergeet niet, AD kan levens redden.

Hier schrijven veelal mensen die bij een psychiater lopen en een gediagnosticeerde depressie hebben. Veel van je informatie is daar niet op van toepassingen.

missie_m schreef: ↑

17-10-2019 16:52

Deze week ging het bij Radar over het (vaak onterecht) massaal gebruik van antidepressiva. Best interessante aflevering.

Antidepressiva vaak 'offlabel' voorgeschreven https://radar.avrotros.nl/uitzendingen/ ... eschreven/

Antidepressiva via de huisarts: alternatieve behandelopties blijven vaak onderbelicht https://radar.avrotros.nl/testpanel/uit ... erbelicht/

Echt je zal het goed bedoelen maar ik word inmiddels echt een beetje boos omdat er steeds mensen binnenbanjeren met dergelijke onderzoeken/belerend praatje enz.

En idd hier schrijven mensen met serieuze diagnoses, behandelingen, afkeuringen, opnames en ja sommige slikken antidepressiva. En sommige daarvan (waaronder ikzelf) leven nog dankzij medicatie.

Daarnaast de combi therapie en AD is natuurlijk het meest ideaal maar tegenwoordig zijn de wachtlijsten enorm. Ik kan pas over ruim een jaar terecht en tot die tot slik ik gewoon mijn AD, het is niet anders. Overigens blijf ik na de therapie ook AD slikken.

Shiverrr schreef: ↑

17-10-2019 16:19

@ibi: Oh fijn om te horen dat een infuus niet altijd pijn hoeft te doen. Ik weet echt niet wat ik moet verwachten :p

Ik heb een maagverkleining gehad en daardoor veel contacten gehad met mensen die deze operatie hebben ondergaan en ik heb nog helemaal niemand gehoord die pijn had bij het infuus hoor! Echt gemiddeld genomen gaat het gewoon helemaal pijnvrij en goed.
Lastig he als je je geen voorstelling kan maken. Ik had onlangs een onderzoek onder een roesje daar maakte ik me ook druk om (nog nooit eerder gehad) maar dat viel 100% mee.

chocoladeballetjes schreef: ↑

17-10-2019 17:38

@missie. Vergeet niet, AD kan levens redden.

Hier schrijven veelal mensen die bij een psychiater lopen en een gediagnosticeerde depressie hebben. Veel van je informatie is daar niet op van toepassingen.

In de eerste regel in de eerste link staat dan ook dat antidepressiva zeer belangrijk is voor mensen met ernstige depressieve klachten.

Maar je hebt gelijk, ik had dit op een ander topic moeten plaatsen. Ik wist zo straks de naam niet meer van dat topic. Dat topic ging over Venlafaxine.

@ibi: Ah bedankt voor je geruststellende woorden! Echt fijn om te horen dat het de meeste keren gewoon goed gaat.

Ik heb de baan gekregen waarvoor ik gisteren op sollicitatiegesprek moest! Echt super blij mee. Ze houden ook veel rekening met wat je kan en niet kan. Ik start om te beginnen met 15 uur, 3x 5 uur.

@Shiverrr: Misschien speelt de plek waar je het infuus krijgt ook mee. Ik kreeg hem in mijn elleboog. Maar soms krijg je het in de pols. Dat laatste lijkt mij prettiger. Moet zeggen dat degene die mij prikte er ook nog erg jong uit zag. Dus ze kan ook onervaren geweest zijn. Bij bloedprikken zit er ook veel verschil tussen.

Ik heb een enquete gekregen over het bedrijf waar ik werk en die ingevuld. Het waren meerkeuzevragen. De vragen over onze directe werkleiding (voorman en voorvrouw) heb ik bijna allemaal negatief beantwoord. Gewoon zoals ik er over denk. Moet zeggen dat het oplucht. Geen idee wat ze er verder mee gaan doen.

shiverrr! Super, wat leuk!

hondenmens: goed dat je eerlijk heb gezegd wat er speelt. doe ik ook altijd. ik houd altijd de hoop dat als er maar genoeg signalen komen, ze er tenslotte niet meer onderuit kunnen om er wat mee te doen.

fade:

@shiverr. Gefeliciteerd!! Wat ontzettend goed. Een fijne werkplek kan (als je er aan toe bent) echt goed doen. Dat heb ik zeker ook met mijn vrijwilligerswerk!

Verder snap ik dat je het spannend vind qua prikken. Maar ze weten wel wat ze doen, ga daar maar vanuit. Sterkte!

@hondenmens. Fijn dat je die enquête ook weer hebt gehad.

@allen. Rustig aan doen gaat goed en doet mij goed. Vannacht bizar lang geslapen (10 uur). Ik leef onder het motto niets moet alles mag. Nog best moeilijk wat je eigenlijk wil.

dan is dat zeker een film die ik moet gaan zien. vaak zit onder komedie een zwarte ondertoon. om de een of andere reden schijnt dat hand in hand te gaan.

Joker komt uit de stal van DC comics als ik me niet vergis. als je goed kijkt naar die comics zie je het leed achter de "villain". ik heb ook de serie Gotham gezien, waar het draait om de aanloop naar de geboorte van Batman door de ogen van Jim gordon. Heel duister gefilmd en soms moet je echt slikken van herkenning.

@iedereen: Bedankt voor de felicitaties voor mijn baan! Ik begin pas in maart, dus dat duurt nog even.

Ik hoop dat jullie gelijk hebben en dat een infuus meevalt! En dat ik niet veel pijn heb na het trekken van mijn verstandskiezen, want ze liggen wel recht dus misschien scheelt dat wel.

@choco: Hoe gaat het nu met je? Beetje je rust kunnen vinden in het weekend?

@fade: Oh ik dacht dat de joker altijd een beetje een horrorfilm was. Wel een mooie quote maar wel heel triest eigenlijk als je erover nadenkt.

Hoi allemaal, weer een tijdje geleden dat ik hier ben geweest. Ik lees wel steeds mee, maar heb gewoonweg niet de kracht om elke keer te reageren helaas.
Ik heb deze week tentamens, het leren is voor mij een enorme opgave omdat mijn concentratie niet meer meewerkt sinds een paar jaar (zal ook met depressie/angst te maken hebben), dus dit geeft me nog extra veel stress terwijl mn leven zonder tentamens al bestaat uit stress, dus dit is niet chill.
Ook slaap ik inmiddels iets van vijf a zes weken slecht weer, dus we zijn (met psycholoog en psychiater) aan het kijken of we daar wat mee kunnen doen.
@Fadetoblack, mijn angsten zijn de afgelopen tijd weer enorm toegenomen en word onder andere van slecht weer heel paniekerig, angstig en somber. Dus kijk alweer uit naar de rest van de dag... ):
Tot zo ver weer even mijn update; ben even erg wanhopig over alles momenteel, had graag wat positievers gedeeld.

Lief van je, fadetoblack!

Zo, ik kom me ook weer eens melden. Helaas heb ik momenteel niet de energie om op veel mensen te reageren, wel wil ik jullie allemaal een virtuele knuffel geven.

De afgelopen week is er veel gebeurd. Het is ongelooflijk zwaar, maar na zoveel jaar ineens begrijpen wat er met mijn lijf gebeurt, dat is echt een verlossing.

Al zo 16 jaar ben ik vermoeid. Zoals eerder gezegd, ben ik compleet door de molen gehaald, maar nooit was er wat. Dat heeft me zoveel frustratie opgeleverd, dat was om gek van te worden. De afgelopen weken ging het alsmaar slechter en slechter. Psychisch voel ik me ontzettende depressief, het mag een meevaller heten dat ik nog niet suïcidaal ben. Maar dat komt wellicht omdat ik cognitief wel helder ben, ik heb het in mijn hoofd allemaal wel ok. Maar gevoelsmatig is het een kernramp. En ik werd alsmaar vermoeider en futlozer. Ik snapte er niks van. Tot dat ik dus door kreeg wat me nog dwars zit. Alsof er een nieuwe kamer is open gegaan, met lades en deuren met daarachter eeuwig verdriet, angst en trauma. Het werd me allemaal duidelijk. Heftig, maar fijn, eindelijk snap ik wat er nog dwars zit. Ik begin ook steeds meer te realiseren hoe deze nieuwe 'kamer van ellende' mij beperkt. Ik voel steeds meer hoe mijn psyche mijn lichaam beïnvloedt, en dat is echt knallend heftig, soms is het bijna niet te doen. Maar tegelijkertijd wordt er zoveel duidelijk. Als ik nu moe ben, voel ik wat de oorzaak is. En als ik kijk naar hoeveel het is, is het zo logisch dat ik zo moe ben geweest de afgelopen jaren, ik moet er gewoon van glimlachen. De frustratie is eindelijk voorbij.

Die kamer probeer ik nu in bedwang te houden, maar dat is moeilijk. Alsof ik zelf in mijn buik zit en er koste wat kost uit wil, alsof ik doordraai in mijn eigen buik, zo voelen de emoties. Gisteren vergeleek ik het ook alsof je 100 kilo vuurwerk afsteekt in een toilethokje. Het is trauma, pijn, verdriet, angst, boosheid. Alles. Maar gisteren vond ik wat nieuws.
Ik was met mijn man erover aan het praten, over hoe ik het ervaar etc. maar ook over hoe ik vroeger afwijzing heb ervaren. Hij steunt me super goed, maar toch voelde het niet goed, dat heeft het nooit gedaan. Ik voel me altijd schuldig als ik me zo slecht voel, ergens bang dat hij me verlaat. Tijdens het gesprek had hij jeuk en ik krabde hem op de rug, toen ik goed zat en hij dat aan gaf, dacht ik ineens, 'gelukkig maar, dan mag ik blijven.' En BAM, alsof er een verbinding werd gelegd tussen mijn hoofd en mijn gevoel. Ik schrok, want dit verklaarde zoveel. Ik was nog steeds zo bang voor afwijzing, ik ben elk moment van de dag bang dat hij me toch verlaat, dat ik door de mand val. Ik merk dat ik dat met bijna alles heb, met vrienden, school, werk. Gevoelsmatig ben ik nooit goed genoeg, niemand zal mij accepteren. Dat is niet zo gek als dat de kern van je bestaan is. Dat je ouders je constant afwijzen, dat ze mij op school, leerlingen en leraren altijd hebben afgewezen. Dat wordt de kern van je bestaan. Ook al had ik dat cognitief wel goed zitten(als ik slechte gedachte had kon ik dat ombuigen of ging ik daarover met hem in gesprek), gevoelsmatig was het nog steeds mis. Bizar vond ik het. Maar ook weer heel verhelderend. Als ik er aan denk of zoals nu over typ, krijg ik buikpijn, ik verlam, de piep in mn oren wordt harder, ik zak in elkaar. Die angst voor afwijzing is alles verlammend. Toen ik het realiseerde en heel erg moest huilen wilde ik eigenlijk ook alleen maar me vastklampen aan mijn man en roepen 'ga niet bij me weg, ga niet bij me weg!'. Maar dat kon ik dan weer ombuigen.

Mijn hoofd heb ik redelijk gerepareerd, maar mijn gevoel strookte daar niet mee. En dat geeft natuurlijk resonantie. Ondanks dat het allemaal echt bijna niet te doen is omdat het zo zwaar is, ben ik blij dat ik eindelijk weet waarom. Waarom voelde ik me zo, waarom was ik zo moe?

Dus vanmiddag naar de huisarts, beginnen met ad. Want dit trek ik slecht, begin te dissociëren en ik ben bang voor een psychose of waan ofzo. Want als in de aanval zit, raak ik mezelf helemaal kwijt. En volgende week weer afspraak bij de psycholoog, maar misschien heb ik meer nodig dan 1 keer in de week praten. Daar moet ik nog eens over nadenken. Vanmiddag ook met de ha bespreken.

Kennen jullie dat trouwens? Dat je je zo rot voelt dat het eruit moet. Maar dat het eerst blokkeert. Daarna krijg ik een soort stuiptrekkingen, maar niet perse in mn spieren, maar echt van binnenuit ofzo. Kan het niet goed uitleggen. Daarna gaat mijn lichaam allemaal ongecontroleerde bewegingen maken, schoppen, heel het bed door kronkelen. Toen dat heel extreem was heb ik mezelf uit bed gegooid omdat ik mezelf er bijna in verloor. Daarna kon ik bijna niet meer op mn benen staan.
Nou zoals jullie begrijpen vind ik dit echt doodeng, dus vandaar de medicatie.

Lang verhaal, maar fijn dat ik het even kwijt kon...