Depressietopic - praat mee!

Ik ben nog erg somber en heb vannacht maar ongeveer een uur geslapen. Ik was zo wakker en zo ellendig.

Nu gaat het wel wat beter dan gisteren avond.
Gisteren was ik toch echt wel serieus suïcidaal en dat is wel weg. Dus dat is een hele vooruitgang.
Het sombere gevoel zit alleen door heel mijn lichaam. Ik merk dat ik trager beweeg en alles zwaar voelt.

Maar ergens heb ik wel hoop door de verbetering sinds gisteren. In het verleden bleef het in elk geval in no time bergafwaarts gaan als het ingezet was. En nu kom ik op een soort plateau waar het stopt. En daardoor kan ik meer ingrijpen met de plannen die ik maak.

Morgen bel ik misschien even mijn psychiater, gewoon om mijn weekend door te spreken. Ik twijfel wel een beetje. Maar aan de andere kant is dit het moment om ervoor te zorgen dat ik niet in een langdurige terugval beland.

Ik voel me zwaarmoedig en de avond duurt nog lang, maar is ook hoop.

Iedereen sterkte. Het is me niet helemaal gelukt alles bij te houden qua reacties maar dat betekent niet dat ik niet mee leef. Veel van ons zitten niet lekker hopelijk veranderd dat echt heel snel.

@Jemmer: Hoe is het nog met je tentamen gegaan?

@choco: He vervelend dat het niet lekker gaat. Wat ik me wel afvraag en dit is totaal niet aanvallend bedoeld. Je schrijft soms opeens gaat het goed en dan is alles weer helemaal rot. Is het dan niet zo op de goede momenten dat je gewoon net wat minder last van je depressie hebt dan normaal? Of bedoel je dat ook zo?

@ibi: Heel makkelijk gezegd, maar probeer je niet zo druk te maken om het weekend. Slaap je beter met je elektrische deken? Dan neem je die toch gewoon lekker mee. Als dat voor jou nu fijn is. Bedenk je ook je man is volwassen dus kan heus wel zonder jou twee dagen! Ik hoop dat je ondanks al je zorgen toch kan genieten van je weekendje weg! Misschien is het juist een welkome afleiding.

@fade: Knuffel voor jou!

@mabelle: Fijn dat je dit inzicht hebt gekregen, misschien helpt dit je wel verder!

@miss lucky: Fijn dat de huisarts je serieus heeft genomen en dat er nu hulp in gang wordt gezet. Wanneer een praktijkondersteuner niet voldoende is, zou ik gewoon vragen om een doorverwijzing naar een psycholoog!

Ik durf het bijna niet te plaatsen omdat het bij iedereen niet lekker loopt. Ik heb juist het idee dat ik weer stabiel aan het worden ben. Het sporten en het uitzicht naar werk hebben wel geholpen. Dit geeft mijn leven weer wat perspectief. Vandaag ook uren bezig geweest aan mijn thuisstudie, dus dat voelt goed! Dat is het voordeel dat ik pas in maart begin met werken, ik kan nog even flink wat tijd in mijn thuisstudie stoppen, want anders moet dat naast mijn werk.

@shiver. Juist fijn om ook een positief verhaal te lezen! Goed dat je zo aan het studeren bent.

Ik vind je niet aanvallend hoor. Nou, weet je wat het is, die 'goede' momenten zijn heel erg nieuw op deze manier (na zes jaar). Het positieve zit er ook in dat het beeld aan het veranderen is en dat dit soort periodes dit laten zien.
Goede periode of niet ik zit zeker nog in een chronische fase van mijn rapid cycling bipolair. Dus idd ben ik er dan niet uit. Maar ik heb dan hoop op de lange termijn.
Soms heb ik ook last van een innerlijke Emiel ratelband hoor.
Ik heb gewoon de afgelopen zes jaar bijna non stop in een extreme situatie van depressies en hypo(manien) gezeten. En het wolkendek lijkt een beetje op te trekken.

De terugvallen zijn ook minder diep en korter.

Alleen nu voel ik dat allemaal niet (helemaal) omdat de somberheid zo zwaar op mij drukt.

Wel raar om dit nu te typen. Maar ondanks de donderwolk die nu boven mij hangt klopt het wel.

Ah fijn dat je het niet aanvallend opvat @choco. Ik weet hoe het is om heel lang in een depressie te zitten. Want ik ben pas sinds de laatste 2 jaar af en toe met periodes stabiel. Ik vind het wel knap dat je ondanks dat het nog niet over is, toch positief kan denken dat je eruit gaat komen! Die hoop moet je ook zeker niet verliezen.
En fijn dat de terugvallen minder diep en korter zijn. Je bent dus wel sterker geworden!

@shiver. Ah je kent het dus. Bij mij verbeterd het beeld sinds een half jaar. Dus behoorlijk nieuw, daarom ben ik er zo enthousiast over vaak.

@all. Vandaag gekookt (hulde). En met een vriend geluncht. Liever lag ik in bed. Erg somber. Alsof ik door stroop beweeg.

Wel merk ik dat ik geloof dat ik me snel beter zal voelen. Dit omdat het nu al een aantal keer is gebeurd en omdat het niet nu al is geëscaleerd (dat was een jaar geleden zeker al gebeurd).

Ik merk dat ik wel aangetrokken word door schuldgevoel. Dat ik 100% schuldig ben aan mijn stoornis door mijn gedrag bv.

Nu alleen morgen werken, wat kijk ik daar tegenop. Maar binnen het redelijke ga ik toch.

Als ik somber ben duurt de tijd zo lang. Het is nog geen zes uur en ik heb het al gehad met de avond.

Maar met alles helpt het dat mijn overtuiging is dat dit over een paar dagen wel over is. De vriend waarmee ik lunchte zei ook dat ik vroeg zo maanden lang extreem slecht zou zitten, zeker weten. Maar dat is nu niet het geval.

@choco: Ik durf juist niet positief te zijn en kijk het eerst een tijdje aan voordat ik durf te benoemen dat ik stabiel aan het worden ben.

Goed dat je ondanks een rotdag toch hebt gekookt en hebt afgesproken met een vriend! Misschien heb je morgen een betere dag en valt het werken wel mee. Ik duim voor je!

Ik plaatste dat ik weer stabiel aan het worden ben en in zekere zin is dat ook zo. Maar ik heb wel weer nachtmerries door de aankomende sterfdatum van mijn hond en oppashond. Was ongeveer in dezelfde tijd in hetzelfde jaar. Ik heb me nu dus overal opgegeven als honden oppas tot en met maart en ik hoop dat ik in de kerstperiode/oud en nieuw een hond heb ter afleiding.

Het klinkt misschien heel raar maar mijn hond was mijn beste vriend. Hij was er altijd voor me en zelfs in de donkerste dagen was hij mijn lichtpuntje en kon ik blij van hem worden. Hij gaf me ook veiligheid. Dus toen dat weg viel heb ik echt in een hele diepe depressie gezeten en aan zware kalmerende middelen. Ik kijk nu dus al op tegen december/januari. En het is nog maar eind oktober..

Ik heb er zo de pest in. Alles gaat maar fout en ik loop maar van alles mis. Het kan ook nooit eens goed gaan. Ik kan me ook niet fatsoenlijk afreageren, gelukkig kan ik mezelf behoorlijk goed beheersen maar toch krop ik alles steeds op. Dat frustreert enorm. Ik begin me de laatste tijd te realiseren dat ik heel erg van dag tot dag leef. Andere mensen plannen alles weken, maanden vooruit en hebben hun zogenaamde agenda helemaal vol staan met allerlei feestjes, uitjes en noem maar op. Ze hebben dan nog het gore lef daar hun beklag over te doen. Ik begrijp dat niet zo goed. Maar zij zullen er aan gewend zijn zo te leven. Ik plan nooit iets, dat gaat altijd op de dag zelf. Heb er ook helemaal geen zin in, in uberhaubt niets nog. Leuke dingen moet ik van mezelf 'verdienen', hoe gek het ook klinkt. Ik straf mezelf liever af dan dat ik mezelf iets gun. Ik kan me niet voorstellen dat ik nu nog +/- 50 jaar zo verder moet leven, laat staan 10 of 20.

Ik zie anderen om me heen, die niet gestudeerd hebben en zomaar ergens een baan hebben aangenomen en dat prima vinden, van alles plannen en huizen kopen op hun 25e, hebben hun hele leven uitgedokterd tot hun pensioen en daar voorbij. Ik zou dat ook allemaal wel willen maar dat gaat nogal lastig in mijn situatie. First things first enzo. Verantwoordelijkheid nemen, wachten en stilstaan. Ik heb er genoeg van. Er is ook niet echt een handige oplossing voor mij. Nouja, die is er wel, maar dan ook alleen voor mij, niet voor mijn naasten. Die wil ik dan ook weer niet opzadelen met mijn problemen, maar ben er zelf ook klaar mee.

@katana. Heftig dat je zoveel mis moet lopen en dat je het gevoel hebt dat anderen je zo voorbij streven in het hebben van ervaringen.

Wel wil ik toevoegen dat je voorzichtig moet zijn met zeggen dat anderen zeiken. Het is namelijk moeilijk te zien wat er onder het oppervlak bij anderen speelt. Mensen houden veel verborgen. Ik zie als ik mensen echt leer kennen dat iedereen zijn eigen strijd levert.

Maar ik ken het wel, het gevoel van veel missen. En dat is naar. Zo heb je het leven natuurlijk niet voor je gezien.

Hopelijk heb je wat aan van je af schrijven.
Ik ken ook het gevoel dat jeje niet kan afreageren. Bij mij mag soms het meubilair of de huisraad het soms ontgelden. Niet perse een tip ofzo.

Nou sterkte en welkom natuurlijk.

ik lees graag mee, zit regelmatig in een dip.

Hier gaat het ook niet zo. Mijn man kan het ook allemaal niet aan, een kind van anderhalf, een baby van 2 maanden en een depressieve vrouw. Ik voel me erg schuldig, mijn man zegt het gevoel te hebben er alleen voor te staan. Alles wat ik doe is onvoldoende of verkeerd (Maar misschien is dat mijn interpretatie). Ik heb echt het gevoel dat hij een hekel aan me heeft. Ik vraag me af of mijn huwelijk dit wel gaat overleven...
Zijn er hier mensen met een partner? Hoe gaan die er mee om?

fade:

Miss lucky: ik snap dat je man zich alleen voelt staan. Daar kan jij echter niets aan doen. het is namelijk zijn gevoel en daar moet hij mee in het reine komen. dat kan hij het beste doen door zelf hulp te zoeken. Praten met een praktijkondersteuner bijvoorbeeld

wat ook moet gebeuren is praten met jou. als het te lang stil tussen jullie blijft, dan bestaat de kans dat jullie uit elkaar groeien. je zegt zelf nu al dat je het idee hebt dat alles wat je doet, onvoldoende is. Je weet het echter niet zeker. misschien bedoelt hij wel iets heel anders. De kinderen zijn erg snel op elkaar gekomen, zie ik. dat is rete zwaar voor iedereen ook als er niemand depressief is. zorg dat je daar ook hulp bij krijgt. Kinderen naar de opvang als het kan. misschien een hulp in de huishouding als je dat kan betalen, zodat in elk geval het huis schoon is en hij daar niet meer naar om hoeft te kijken. Jij kan dan aan jezelf gaan werken. dat is even heel praktisch gedacht. dat doe ik niet voor niets; als er ruimte wordt gemaakt door het ene aan te pakken kan het andere in die ruimte gaan groeien.

mijn partner is een van de oorzaken van mijn depressie;. hij doet aan struisvogelpolitiek. als je het niet ziet, is het er niet. dus vaak ziet hij het niet als ik een slechte dag heb. hij zou eigenlijk zelf ook therapie moeten hebben voor zijn eigen problemen maar hij wil dat (nog) niet.

en uiteraard een welkom aan alle nieuwe meeschrijvers

@fade: naar dat jeje zo voelt! Sterkte! Wel fijn dat het beter gaat met je man.

@misslucky: dat zijn lastige problemen. Ben het eens met meiroosje.
Kunnen jullie er een beetje over praten?

@meiroosje. Lijkt me inderdaad wel pijnlijk als je partner negeert als je een moeilijke dag hebt. Jammer dat hij niet in therapie wil. Sterkte!

Hier gaat het een stapje beter maar het is nog niet alles.
De somberheid is constant in mij maar nu wel wat minder drukkend.

Verder heb ik meer moeite met zelfzorg, huishouden en eten. In zo'n korte tijd is alles nog geen drama natuurlijk, maar het begint uit mijn handen te glippen. En dan gaat het nog best rap met een zooi worden en een raar eetpatroon krijgen.

Gelukkig komt dinsdag woonbegeleiding. Die had deze week vakantie.
En morgen heb ik mijn nieuwe casemanager. Ik ben heel benieuwd. Want ik hoop dat ik mij goed blijf voelen over de wissel.

Al met al voelt het wel alsof het snel weer op orde is, maar dat heeft nog wel wat geduld en hard werken nodig.

Vanavond zit ik mezelf wel goed in de weg en tel de minuten af. Waarom duurt de tijd altijd zo lang als ik somber ben?

Dank jullie wel nog allemaal voor de lieve woorden! Echt zo fijn om dit topic te hebben. Jullie begrijpen me vaak wel en weten ook dat het soms moeilijk is om weer snel overal op te reageren dus daardoor blijft het ook haalbaar om hier af en toe aanwezig te zijn. (: De steun is zo fijn.

Even voor iedereen die er zo lief naar heeft gevraagd: ik weet niet hoe, waarschijnlijk een toevallig gelukje of zoiets, maar waarschijnlijk heb ik beide tentamens gehaald. Verder ga ik op jullie persoonlijk nog even proberen te reageren:

@hondenmens, ja tentamens zijn vreselijk he! Slechte concentratie komt bij mij vooral nu door de depressie en al mn angsten denk ik. Hoop dat het ooit nog beter wordt. Extra tijd helpt bij mij niet zo denk ik, want we krijgen al best veel tijd en het gaat bij mij vooral om het leren (ik lig voornamelijk extreem somber en verdrietig in bed namelijk, dus dan is leren erg moeilijk). Goed dat je naar de huisarts bent geweest!

@Shiverrr, ik heb helaas al jaren geen goede periodes meer dus vandaar dat ik ook niet verwacht dat ik het bij een herkansing veel beter ga doen. Juist daardoor word ik dan zo wanhopig snap je? Het idee dat het nooit zal lukken omdat ik me toch nooit meer beter ga voelen. Dank nog voor het meedenken, heb er wel over na zitten denken. Maar het is ingewikkeld allemaal he... Lief dat je later nog vroeg ook naar mn tentamens! Fijn dat je operatie is meegevallen. Dat heb je maar weer mooi gedaan zelf. Ik lees nu ook dat je het gevoel hebt dat je weer stabiel aan het worden bent, en wat gun ik je dat enorm zeg. Zo fijn om te horen juist, dus niet schuldig voelen dat je dat hier plaatst terwijl het met iedereen slecht gaat. Ik denk dat iedereen juist blij voor je is!

@FadeToBlack, heftig ook om te lezen dat het zo moeilijk is bij jou momenteel. Sterkte! Lief dat je naar mijn tentamens vroeg (zie hierboven), dank je wel daarvoor. Doet me zo goed dat jullie eraan dachten allemaal en ernaar vroegen.

@MissLucky & @katana87 & @laatmetbijnaalles, welkom! Ik hoop dat jullie hier ook steun kunt vinden, maar volgens mij gaat dat wel goedkomen want het is een ontzettend fijn en welkom topic. Voel je vrij om lekker te komen schrijven hier wanneer jullie daar behoefte aan hebben.

@Dewereld, sterkte!

@chocoladeballetjes, wat rot dat je je weer zo naar voelt. Heel veel sterkte! Knap dat je sterker bent dan eerst, wellicht helpt het je genoeg en kun je een terugval voorkomen. Ik wens je alle kracht toe! Hoe is het inmiddels met je suïcidaliteit? Of vind je het juist vervelend als ik daarnaar vraag? Gewoon zeggen hoor! En heb je de psychiater voor het weekend nog even kunnen spreken? Heb je nog gewerkt gisteren? Lees nu ook je berichtje over dat je zelfzorg, huishouden en eten zo ontzettend lastig vindt in zware tijden. Wilde ik toch even op reageren, omdat ik het zelf enorm goed herken. Zelfs tandenpoetsen is soms teveel... Eten gaat dan ook weer helemaal mis inderdaad. En de avond die een eeuwigheid lijkt te duren... Nou goed, wilde gewoon even laten weten dat ik je begrijp.

@Meiroosje, lief ook dat jij naar mijn tentamen vroeg. Dank je wel! (Ik heb hierboven even een mini update gegeven over hoe het ging)

@IBIopviva, heftig dat het soms nog zo zwaar is allemaal. Ik vind dat je helemaal het recht hebt om af en toe hier te jammeren, juist omdat we begrijpen waar je doorheen gaat (denk ik). Ik hoop dat het weekend bij je familie in Rotterdam fijn was.

@mabelle, wat mooi dat je nieuwe inzichten hebt gekregen. Ik hoop dat het je gaat helpen.

Bij mij gaat het ook weer dramatisch verder. De dagen zijn loodzwaar. Heb verder even weinig energie om er veel over te delen, maar ik voel zo veel wanhoop.

Ik ben weer thuis. Was fijn maar het is ook enorm fijn weer thuis te zijn.
Was best druk en op de begraafplaats trof ik een brief aan dat het graf van mijn moeder begin 2021 geruimd gaat worden. doink, dat hadden we echt nog niet verwacht.
We moeten het even laten bezinken.

Morgen reageer ik uitgebreider nu blijf ik even lezen en op luchtige topics reageren.

Hoi dames
Even kort want het gaat erg slecht.
Zaterdag en vandaag erg somber. De angst is er continue en allesoverheersend. Hierdoor kan ik niet opladen en eet ik nog steeds te weinig. Daarom ook lichamelijk ziek en verzwakt.
Suïcidaal. Naar huisartsenpost geweest. Quapine gehad. Morgen naar eigen huisarts. Komende week dus niet werken.
Nu bij ouders slapen zodat ik niet alleen ben.

mabelle schreef: ↑

27-10-2019 21:31

Hoi dames
Even kort want het gaat erg slecht.
Zaterdag en vandaag erg somber. De angst is er continue en allesoverheersend. Hierdoor kan ik niet opladen en eet ik nog steeds te weinig. Daarom ook lichamelijk ziek en verzwakt.
Suïcidaal. Naar huisartsenpost geweest. Quapine gehad. Morgen naar eigen huisarts. Komende week dus niet werken.
Nu bij ouders slapen zodat ik niet alleen ben.

ach jeej mabelle.. knuffel voor jou is het gevoel wel wat minder geworden?

Och jee mabelle, wat een nare situatie! Wel echt heel fijn dat je bij je ouders terecht kan. Had een paar weken geleden ook zulke gedachtes en emoties waardoor mijn man of mijn hulpverlening 24 uur per dag erbij moest zijn. Waren net mijn oppas maar toch fijn dat ze het deden, uit liefde voor mij zoals jouw ouders, hopelijk, het uit liefde voor jou doen.
Hopelijk kan je wat slapen.

@Shiverr: Wat rot dat je hond en oppashond in dezelfde periode zijn gestorven. Maar goed dat je je hebt opgegeven als hondenoppas. Ben je ook van plan nog zelf een nieuwe hond aan te schaffen?
Zelf heb ik 2 honden van 11 jaar en kan me een leven zonder hond moeilijk meer voorstellen. Weet nog niet wat ik ga doen als deze er niet meer zijn. Of ik dan nog een nieuwe neem of een oppashond genoeg is. Want ik weet uit ervaring dat je ook flink pech kan hebben met zijn/haar gezondheid en het aardig door kan tikken.

@katana87: Wat naar dat je zoveel mis moet lopen. Ik leef ook bij de dag, hoewel ik het liefst alles gepland heb. Maar niet hele weekenden achter elkaar volplannen. Dan heb ik het gevoel dat ik geleefd word.

@mabelle: Klinkt heel naar, dat continue angst dat je er van verzwakt. Hopelijk helpt het om bij je ouders te slapen.

Allen: Gisteravond Halloweenfeest gehad in de speeltuin. Mijn moeder, stiefvader, oom en ik zijn er vrijwilliger. Het liep allemaal anders dan gepland, doordat de honden van mijn moeder en stiefvader chocoladevergiftiging hadden opgelopen. Eerst zou ik als extra persoon een beetje overal en nergens staan/lopen. Maar nu moest ik ineens heel de tijd door de wijk lopen langs de snoepadressen en fotograferen. Dat heb ik wel vaker gedaan, maar had me er nu niet op ingesteld. Dus ik baalde wel een beetje, ook al begrijp ik dat die honden even voor gingen.

Vandaag kreeg ik een uitnodiging van kennissen om een rondvaart te gaan maken met z'n 5en in Juli. Moeder en stiefvader zijn ook uitgenodigd. We zijn al opgegeven door die mensen. Ik heb nog niet geantwoord. Houd niet van verrassingen en om zomaar ergens voor opgegeven te worden zonder dat het eerst aan me gevraagd is. En mijn moeder wordt snel ziek op een boot. Ze gaat er binnenkort eens naar informeren.

@katana: Ik vind het lastig om te reageren op je. Ik lees heel veel kwaadheid in je bericht en ik snap ook echt het gevoel dat je dingen mist. Maar daarom kan je anderen niet verwijten dat zij over dingen zeuren in jouw ogen. Het kan bij hun ook maar schijn zijn he. Dat weet je niet.

@laatmetbijnaalles: Welkom Ik heb zelf een biologisch psychiater en die combineert medicijnen met elkaar. Dus ik slik niet 1 AD, maar meerdere. Is zoiets bij jou ook wel eens geprobeerd?

@fade: Fijn dat het met je man wat beter gaat, maar vervelend dat het zo slecht met jou gaat.

@misslucky: Als je bang bent dat je huwelijk dit eventueel niet zou overleven. Is het dan niet verstandig om bijv. aan relatietherapie te denken? Misschien is het voor je man ook fijn om zijn verhaal kwijt te kunnen. Maar leert hij jou ondertussen ook beter snappen zodat er ook meer begrip komt.

@meiroosje: Wat naar dat je partner er weinig begrip voor heeft. Dan voel je je extra alleen lijkt me.

@choco: Fijn dat je dinsdag weer hulp krijgt. Misschien kan je met hun ook wel een plan of iets maken?

@Jemmer: Wat goed van je dat je waarschijnlijk beide tentamens gehaald hebt! Gefeliciteerd, echt goed hoor. Ik snap goed wat je bedoelt en dat het allemaal gewoon heel lastig combineren is. Maar ik dacht misschien kan je 1 tentamen nu maken en 1 in de herkansingsperiode. Om de druk wat te verspreiden zegmaar. Maar hoe je het nu hebt gedaan is wel het fijnste natuurlijk! Wat doe je eigenlijk voor opleiding en in welk jaar zit je?

@ibi: Fijn dat je toch nog een leuk weekend hebt gehad. Ondanks dat je er wel een beetje tegenop zag.

@Mabelle: Goed dat je bij je ouders terecht kan zodat je niet alleen bent. Sterkte!

@Hondenmens: Ik wil wel een hond als ik op mezelf ga wonen. Maar tot die tijd komt er geen nieuwe hond. Nu heb ik gisteren wel 2 kennismakingsgesprekken gepland met mensen. 1 voor een periode van 5 dagen en 1 voor misschien ongeveer 1 keer per maand om op te passen. Maargoed afwachten hoe de gesprekken verlopen en of er een klik is.
Maar het is nog geen 5 juli he, je hebt vast nog wel even tijd om aan het idee te wennen. En het is vast aardig bedoeld dat ze je hebben opgegeven. Er zijn ook pilletjes tegen zeeziekte he. Die slik ik zelf altijd als ik moet varen en die werken best goed. Misschien is dat een idee voor je moeder.

Zo, wat een lang bericht is het geworden, maar er waren ook zoveel reacties. Ik slaap al bijna een week maar tot 5 uur 's nachts en daarna durf ik niet meer verder te slapen. Bang voor nachtmerries die ik vaak onder de ochtend krijg. Op zich is een nachtmerrie niet erg, maar ik ben erg bang om een specifieke nachtmerrie te krijgen. Morgen moet ik naar mijn psycholoog dus dat moet ik maar eens bespreken.

Dank voor je antwoord Shiver! Mag ik zo vrij zijn te vragen welke combinatie jij slikt? En voel je je daardoor echt beter?

Te weinig energie om bij te lezen, maar ik wil iedereen even een hart onder de riem steken en een dikke knuffel geven. Hier gaat het na begin medicatie echt goed, volgende week aan EMDR beginnen.

@mabelle. Wat naar voor je zeg. Ook dat je lichamelijk zo verzwakt op deze manier. Hoe was het bij je eigen dokter? Heel veel sterkte verder!

@jemmer. Gefeliciteerd met je tentamens!!
Mijn suïcidaliteit is gelukkig gezakt. Mijn psychiater heb ik niet meer te pakken gekregen, toen heb ik maar een mail gestuurd.
Ja tandenpoetsen inderdaad, zo te lezen snap je het inderdaad, bedankt!

@hondenmens. Ik ken het wel heel erg dat het lastig is als dingen plotseling gaan.

@shiverr. Dat is wel heel vroeg wakker. Kan me voorstellen dat je aardig oververmoeid raakt. Heel goed om dit met je therapeut te bespreken. Hopelijk komen jullie tot een oplossing.
Ik hoop morgen idd een plan te maken.

Vanmorgen stond ik erg somber op, ook een huilbui gehad.

Daarna naar mijn nieuwe casemanager. Dit gesprek was erg goed en deed me ook goed.
Daarna met mijn moeder geluncht. Mijn moeder vond met er erg witjes en niet zo goed uitzien.
Nu ben ik thuis en echt intens kapot en moe. Ik heb een vriendin afgezegd waarmee ik zou eten in de stad.

Ik ben ook somber maar minder dan vanmorgen.
Ik kijk uit naar woonbegeleiding voor de hulp met praktische zaken. Doet me echt goed denk ik. Want ik ben het overzicht kwijt.