Zwanger
alle pijlers
Moeite met zwanger lijf
donderdag 28 november 2019 om 21:48
Hebben sommige dames hier ook moeite (gehad) met hun zwangere lijf?
Ik ben nu 32 weken en zag vandaag weer een foto van mijzelf. Ik schrok er gewoon van hoe groot mijn buik is en hoe vormloos de rest van mijn lichaam nu is/lijkt
Ik voel mij zo vreselijk lomp en onaantrekkelijk
Ik pas uiteraard niet meer in mijn normale kleding. Alle positiekleding is echt totaal niet mijn stijl. Dus mij leuk. Kleden zodat ik mijzelf daar goed bij voel is ook lastig
Aanvulling :ik heb deze op in een hele emotionele bui geschreven. In mijn verdere reacties iets meer uitleg en relativering
Ik ben nu 32 weken en zag vandaag weer een foto van mijzelf. Ik schrok er gewoon van hoe groot mijn buik is en hoe vormloos de rest van mijn lichaam nu is/lijkt
Ik voel mij zo vreselijk lomp en onaantrekkelijk
Ik pas uiteraard niet meer in mijn normale kleding. Alle positiekleding is echt totaal niet mijn stijl. Dus mij leuk. Kleden zodat ik mijzelf daar goed bij voel is ook lastig
Aanvulling :ik heb deze op in een hele emotionele bui geschreven. In mijn verdere reacties iets meer uitleg en relativering
anoniem_63bae62af3fb8 wijzigde dit bericht op 05-12-2019 17:07
12.08% gewijzigd
zaterdag 30 november 2019 om 10:13
Ik zit bij een heel gezellig zwanger fit clubje waar ik wekelijks naartoe ga
zaterdag 30 november 2019 om 16:04
Ik vind een zwangere buik niet per se esthetisch, maar wel heel vrouwelijk, omdat er een kind ik zit. Dat alleen al zou me knettertrots maken. Dat een zwangerschap ook heel zwaar kan zijn staat er voor mij trouwens los van.Snowpink schreef: ↑29-11-2019 18:17Ik heb er ook (nog) geen, maar zwanger zijn lijkt me echt vreselijk. Júist die dikke buik. Moet er niet aan denken.
Overigens vind ik mijn lichaam bedoeld voor een hele hoop andere dingen, maar laten we die discussie maar niet starten.
Ik heb ook geen enkele vriendin die het fantastisch vond. Reageerde vooral zoals de meeste hier. Dus to, niks om je voor te schamen.
Ook bijvoorbeeld het kunnen geven van borstvoeding lijkt me zo mooi. Gewoon al die natuurlijke dingen waar een vrouwelijk lijf eigenlijk voor is. Ik kan me voorstellen dat ik gedachtes zal hebben als: 'ik hoop dat ik mijn oude figuurtje weer terug krijg'. Maar ik kan me niet voorstellen dat ik mezelf verwalgd aanschouw in de spiegel ofzo. Ik denk ook dat het hele aantrekkelijk zijn ook niet zo heel boeiend voor me zal zijn. Tuurlijk wil ik dat mijn man me nog sexy vindt, maar verder: who cares? Ik draag een kind. Beetje zoals de Mount Everest beklimmen en je druk maken over dat je dat zonder hakken doet.
zaterdag 30 november 2019 om 19:12
Ja nou ik had ook bepaalde ideeën over zwanger zijn, maar in de praktijk viel het vies tegen. Los van de kwalen, het echt moeite hebben met alle veranderingen van mijn lijf, vond ik echt vreselijk. En dat gevoel werd alleen maar erger door het onbegrip/verbazing van iedereen. Ik voelde me ook schuldig tegenover mijn kinderen, alsof ik ze niet wilde, heb echt de gedachtes gehad ‘waar ben ik aan begonnen?’ Ik voelde me vreselijk, en alsjeblieft veroordeel mij of de TO alsjeblieft niet.. ik snap dat het ongelooflijk raar klinkt, ik kan het ook niet precies uitleggen. Maar voelde me enorm kut, ben blij dat ik nooit meer zwanger hoef te zijn. En ben dolgelukkig met mijn fantastische kinderen, had ze niet willen missen en zou het zo weer doen als ik terug in de tijd mag... het was het allemaal waard, maar een derde komt er niet, puur vanwege de zwangerschap...Lachattenoir schreef: ↑30-11-2019 16:04Ik vind een zwangere buik niet per se esthetisch, maar wel heel vrouwelijk, omdat er een kind ik zit. Dat alleen al zou me knettertrots maken. Dat een zwangerschap ook heel zwaar kan zijn staat er voor mij trouwens los van.
Ook bijvoorbeeld het kunnen geven van borstvoeding lijkt me zo mooi. Gewoon al die natuurlijke dingen waar een vrouwelijk lijf eigenlijk voor is. Ik kan me voorstellen dat ik gedachtes zal hebben als: 'ik hoop dat ik mijn oude figuurtje weer terug krijg'. Maar ik kan me niet voorstellen dat ik mezelf verwalgd aanschouw in de spiegel ofzo. Ik denk ook dat het hele aantrekkelijk zijn ook niet zo heel boeiend voor me zal zijn. Tuurlijk wil ik dat mijn man me nog sexy vindt, maar verder: who cares? Ik draag een kind. Beetje zoals de Mount Everest beklimmen en je druk maken over dat je dat zonder hakken doet.
zaterdag 30 november 2019 om 19:25
Dit soort reacties is precies het onbegrip en veroordeling waar ik in mijn omgeving ook tegenaan loop.Lachattenoir schreef: ↑30-11-2019 16:04Ik vind een zwangere buik niet per se esthetisch, maar wel heel vrouwelijk, omdat er een kind ik zit. Dat alleen al zou me knettertrots maken. Dat een zwangerschap ook heel zwaar kan zijn staat er voor mij trouwens los van.
Ook bijvoorbeeld het kunnen geven van borstvoeding lijkt me zo mooi. Gewoon al die natuurlijke dingen waar een vrouwelijk lijf eigenlijk voor is. Ik kan me voorstellen dat ik gedachtes zal hebben als: 'ik hoop dat ik mijn oude figuurtje weer terug krijg'. Maar ik kan me niet voorstellen dat ik mezelf verwalgd aanschouw in de spiegel ofzo. Ik denk ook dat het hele aantrekkelijk zijn ook niet zo heel boeiend voor me zal zijn. Tuurlijk wil ik dat mijn man me nog sexy vindt, maar verder: who cares? Ik draag een kind. Beetje zoals de Mount Everest beklimmen en je druk maken over dat je dat zonder hakken doet.
Het heeft bij mij ook niks met ijdelheid te maken, want ik was voorheen noot zo erg bezig met mij uiterlijk
Wel gewoon verzorgd natuurlijk, maar wat andere dachten boeide mij niet zo. En nu eigelijk ook niet
Er veranderd zo veel zo snel en vanuit de buitenwereld is er heel veel druk omdat trots op te moeten zijn en te moeten genieten van de zwangerschap. Ik heb er ook niet voor gekozen dat ik dat anders voel
zaterdag 30 november 2019 om 19:26
Bedankt voor deze fijne reactie. Ik. Hoop en ga er stiekem een beetje vanuit dat ik het echt de moeite waard vind als mijn zoon straks geboren isFlorette schreef: ↑30-11-2019 19:12Ja nou ik had ook bepaalde ideeën over zwanger zijn, maar in de praktijk viel het vies tegen. Los van de kwalen, het echt moeite hebben met alle veranderingen van mijn lijf, vond ik echt vreselijk. En dat gevoel werd alleen maar erger door het onbegrip/verbazing van iedereen. Ik voelde me ook schuldig tegenover mijn kinderen, alsof ik ze niet wilde, heb echt de gedachtes gehad ‘waar ben ik aan begonnen?’ Ik voelde me vreselijk, en alsjeblieft veroordeel mij of de TO alsjeblieft niet.. ik snap dat het ongelooflijk raar klinkt, ik kan het ook niet precies uitleggen. Maar voelde me enorm kut, ben blij dat ik nooit meer zwanger hoef te zijn. En ben dolgelukkig met mijn fantastische kinderen, had ze niet willen missen en zou het zo weer doen als ik terug in de tijd mag... het was het allemaal waard, maar een derde komt er niet, puur vanwege de zwangerschap...
zaterdag 30 november 2019 om 19:43
Ik zit echt met tranen in mijn ogen, weet weer precies hoe het was toen...Arcticfox1 schreef: ↑30-11-2019 19:25Dit soort reacties is precies het onbegrip en veroordeling waar ik in mijn omgeving ook tegenaan loop.
Het heeft bij mij ook niks met ijdelheid te maken, want ik was voorheen noot zo erg bezig met mij uiterlijk
Wel gewoon verzorgd natuurlijk, maar wat andere dachten boeide mij niet zo. En nu eigelijk ook niet
Er veranderd zo veel zo snel en vanuit de buitenwereld is er heel veel druk omdat trots op te moeten zijn en te moeten genieten van de zwangerschap. Ik heb er ook niet voor gekozen dat ik dat anders voel
zaterdag 30 november 2019 om 19:49
Schrik niet als je dat niet meteen zo voelt, ook daar moest ik echt in groeien. Ik ga er van uit dat je dan wel controles krijgt van verloskundige? In ieder geval kraamhulp, spreek je gevoelens naar hen uit! Laat je geen schuldgevoelens aanpraten, hoe je je nu voelt, hoeft helemaal niets te zeggen over later. En ook dan zonder hormonen is het echt niet altijd rozengeur en maneschijn maar dat taboe is stuk minder groot, én al meerdere topics over...Arcticfox1 schreef: ↑30-11-2019 19:26Bedankt voor deze fijne reactie. Ik. Hoop en ga er stiekem een beetje vanuit dat ik het echt de moeite waard vind als mijn zoon straks geboren is
Maar het komt echt allemaal goed. Gelukkig is er nog nooit eentje blijven zitten,.
zaterdag 30 november 2019 om 20:42
Ook ik had heel veel moeite met mijn zwangere lijf. Dat begon zo’n beetje na de 25e week. Ik was daarvoor heel slank doordat ik intensief sportte en daarnaast ook heel veel bewoog. Dat werd (natuurlijk) minder door de zwangerschap. Ik dijde gewoon gigantisch uit terwijl ik helemaal niks geks deed 
Uit pure ellende ben ik toen 2x per week naar zo’n zwanger-fysio fitness gegaan om toch voldoende en verantwoord te blijven bewegen, ook al vond ik daar niks aan. Het ergste vond ik nog de opmerkingen die gewoon ongevraagd naar je kop geslingerd werden. Ja, ik weet dat ik aangekomen ben. Ja ik weet dat ik vocht vasthoudt. Ja ik weet dat ik een flinke buik heb. Dat hielp ook niet echt mee, meeeen wat voelde ik me ellendig. Ik deed hartstikke m’n best om niet teveel aan te komen en er een beetje leuk uit te blijven zien, maar iedere keer dat ik in de spiegel keek voelde ik me stiekem heel verdrietig. Dikke kop, striae op m’n heupen, weinig staat meer leuk.... Foto’s schrok ik me wild van steeds. Heb nog steeds een licht complex daarvan overgehouden, aan onverwachte foto’s terugzien. Toen rond week 36 ook alles lichamelijk zowat onmogelijk werd (bukken, aankleden, stukken lopen, slapen) heb ik het maar een soort van geaccepteerd en ben ik meer binnen gebleven, weinig mensen meer zien, lekker rustig aftellen naar de dag dat ze geboren zou worden.
Inmiddels is dochter alweer een paar jaar oud en is het goedgekomen met m’n lijf en dikke kop, maar die tijd vergeet ik niet hoor. Dat gevoel van jezelf lelijk vinden. Ik vond dat best heftig eerlijk gezegd, en heeft toch wel op mijn ‘blij zijn gevoel’ gedrukt toen ik zwanger was.
Uit pure ellende ben ik toen 2x per week naar zo’n zwanger-fysio fitness gegaan om toch voldoende en verantwoord te blijven bewegen, ook al vond ik daar niks aan. Het ergste vond ik nog de opmerkingen die gewoon ongevraagd naar je kop geslingerd werden. Ja, ik weet dat ik aangekomen ben. Ja ik weet dat ik vocht vasthoudt. Ja ik weet dat ik een flinke buik heb. Dat hielp ook niet echt mee, meeeen wat voelde ik me ellendig. Ik deed hartstikke m’n best om niet teveel aan te komen en er een beetje leuk uit te blijven zien, maar iedere keer dat ik in de spiegel keek voelde ik me stiekem heel verdrietig. Dikke kop, striae op m’n heupen, weinig staat meer leuk.... Foto’s schrok ik me wild van steeds. Heb nog steeds een licht complex daarvan overgehouden, aan onverwachte foto’s terugzien. Toen rond week 36 ook alles lichamelijk zowat onmogelijk werd (bukken, aankleden, stukken lopen, slapen) heb ik het maar een soort van geaccepteerd en ben ik meer binnen gebleven, weinig mensen meer zien, lekker rustig aftellen naar de dag dat ze geboren zou worden. Inmiddels is dochter alweer een paar jaar oud en is het goedgekomen met m’n lijf en dikke kop, maar die tijd vergeet ik niet hoor. Dat gevoel van jezelf lelijk vinden. Ik vond dat best heftig eerlijk gezegd, en heeft toch wel op mijn ‘blij zijn gevoel’ gedrukt toen ik zwanger was.
zaterdag 30 november 2019 om 21:00
TO ik heb dat gevoel nooit gehad, maar kan me er wel iets bij voorstellen dat je dat zo kan voelen hoor. Had op een gegeven moment wel tegen het einde dat Ik " mijn lijf terug wilde".
Ik kan je er niet bij helpen, maar hopelijk lukt het je te accepteren dat je je zo voelt en dat dat mag. Met een hoop dingen begrijpen mensen niet hoe het is als je het niet zelf hebt (meegemaakt). Probeer het bij jezelf te houden. Zou er dan ook niet teveel over uitwijden. En ventileer bij iemand die het wel begrijpt. Sterkte
Ik kan je er niet bij helpen, maar hopelijk lukt het je te accepteren dat je je zo voelt en dat dat mag. Met een hoop dingen begrijpen mensen niet hoe het is als je het niet zelf hebt (meegemaakt). Probeer het bij jezelf te houden. Zou er dan ook niet teveel over uitwijden. En ventileer bij iemand die het wel begrijpt. Sterkte
zaterdag 30 november 2019 om 21:11
Het klinkt alsof het niet zozeer de dikke buik is is, maar je gewoon niet lekker in je vel voelen, niet jezelf. Dat is een rotgevoel.
Ik had geen moeite met mijn figuur, maar ik ben vrijwel de hele zwangerschap ziek geweest. Ik vond er ook geen klap aan, en ‘wel lekker van genieten hè!’ is best lastig om half drie s nachts met de hoofd boven de wc pot. In jouw geval is het een ander rotgevoel, maar het effect is hetzelfde.
Dat zijn echt hormonen, en dat gaat ook echt weer gewoon over. En je hoeft helemaal niet te genieten. Je hoeft het alleen maar zo goed mogelijk uit te zitten.
Ik had geen moeite met mijn figuur, maar ik ben vrijwel de hele zwangerschap ziek geweest. Ik vond er ook geen klap aan, en ‘wel lekker van genieten hè!’ is best lastig om half drie s nachts met de hoofd boven de wc pot. In jouw geval is het een ander rotgevoel, maar het effect is hetzelfde.
Dat zijn echt hormonen, en dat gaat ook echt weer gewoon over. En je hoeft helemaal niet te genieten. Je hoeft het alleen maar zo goed mogelijk uit te zitten.
zaterdag 30 november 2019 om 21:36
Die ongevraagde en soms zelfs zelfs asociale opmerkingen vind ik ook raar en niet leuk
Er zijn ook best veel mensen die opmerkingen amkne over mijn buk9. Ik ben al dik genoemd door iemand en meerdere mensen willen weten hoeveel ik dan nu aangekomen ben
Ik ben altijd heel actief en slank geweest en dat was voor een groot deel vslan mijn zwangerschap nog mogelijk.
Ik heb al een paar keer last gehad van onverklaarbare bloedingen met ziek huis opnames als resultaat. Hierdoor is mijn zwangerschap, zit ik sinds eind september in de ziektewet en moet ik het privé ook. Heel rustig aan doen
Mijn nacontrole is wel weer door de verloskundige als mijn bevalling verder normaal verloopt
Er zijn ook best veel mensen die opmerkingen amkne over mijn buk9. Ik ben al dik genoemd door iemand en meerdere mensen willen weten hoeveel ik dan nu aangekomen ben
Ik ben altijd heel actief en slank geweest en dat was voor een groot deel vslan mijn zwangerschap nog mogelijk.
Ik heb al een paar keer last gehad van onverklaarbare bloedingen met ziek huis opnames als resultaat. Hierdoor is mijn zwangerschap, zit ik sinds eind september in de ziektewet en moet ik het privé ook. Heel rustig aan doen
Mijn nacontrole is wel weer door de verloskundige als mijn bevalling verder normaal verloopt
zaterdag 30 november 2019 om 22:14
Hou vol Articfox. Het is echt aftellen tot het einde van de zwangerschap, en daarna wordt je weer steeds meer jezelf. Probeer die opmerkingen te negeren, hoe moeilijk ook, en richt je op de dingen die nog wél leuk zijn. Komt goed, echt. En ik ben ervaringsdeskundigeArcticfox1 schreef: ↑30-11-2019 21:36Die ongevraagde en soms zelfs zelfs asociale opmerkingen vind ik ook raar en niet leuk
Er zijn ook best veel mensen die opmerkingen amkne over mijn buk9. Ik ben al dik genoemd door iemand en meerdere mensen willen weten hoeveel ik dan nu aangekomen ben
Ik ben altijd heel actief en slank geweest en dat was voor een groot deel vslan mijn zwangerschap nog mogelijk.
Ik heb al een paar keer last gehad van onverklaarbare bloedingen met ziek huis opnames als resultaat. Hierdoor is mijn zwangerschap, zit ik sinds eind september in de ziektewet en moet ik het privé ook. Heel rustig aan doen
Mijn nacontrole is wel weer door de verloskundige als mijn bevalling verder normaal verloopt
zaterdag 30 november 2019 om 22:25
Dit topic helpt wel.Zoomix schreef: ↑30-11-2019 22:14Hou vol Articfox. Het is echt aftellen tot het einde van de zwangerschap, en daarna wordt je weer steeds meer jezelf. Probeer die opmerkingen te negeren, hoe moeilijk ook, en richt je op de dingen die nog wél leuk zijn. Komt goed, echt. En ik ben ervaringsdeskundige
Hoewel hier ook mensen voorbij komen die zich niet kunnen voorstellen dat je niet blij, trots en aan het genieten bent van je zwangere buik. Het lijkt toch een onderwerp te zijn waar niet zo open over gepraat word
Er zijn ook kanten van de zwangerschap die ik wel mooi vind.
Sowieso het feit dat ik na de nodige hindernissen toch zwanger heb mogen worden
Het voelen van de bewegingen van mijn baby. Mijn kindje in mijn buik
Ik heb trouwens tegen een iemand die bij mij op bezoek kwam en mij begroeten met dikke gelijk gezegd dat ik dat echt niet kon waarderen. Volgens mij schrok diegene daar dan weer van
zondag 1 december 2019 om 10:30
Hoeveel ben je aangekomen?
En ja hier had ik hetzelfde. Voelde me 0,0 aantrekkelijk.. Maar ik gaf er uiteindelijk toch geen moer om. Ik heb m'n zwangerschap uitgedragen tot 39 weken met een prachtig, gezond eindresultaat.. en daar was en ben ik nog altijd onwijs trots op en blij mee. Dat m'n lijf dat heeft bereikt, ondanks de risico's en kwalen
Bekijk gewoon de technische kant.
En ja hier had ik hetzelfde. Voelde me 0,0 aantrekkelijk.. Maar ik gaf er uiteindelijk toch geen moer om. Ik heb m'n zwangerschap uitgedragen tot 39 weken met een prachtig, gezond eindresultaat.. en daar was en ben ik nog altijd onwijs trots op en blij mee. Dat m'n lijf dat heeft bereikt, ondanks de risico's en kwalen
Bekijk gewoon de technische kant.
zondag 1 december 2019 om 10:33
zondag 1 december 2019 om 10:46
Ik vond er ook geen klap aan, niet mooi ook en heb geen enkele zwangerschapsfoto. Door andere omstandigheden destijds heb ik gelukkig geen opmerkingen ‘wel van genieten he’ gehoord. Ik was behoorlijk veel aangekomen en moest, bijna op het einde van mijn zwangerschap, mijn rijbewijs laten verlengen. M.a.w. 5 jaar een foto met een opgezwollen en knalrood hoofd. Dat was uiteraard niet het belangrijkste, leuk was anders.
Ik snap je gevoel ook TO. Hoe je je voelt en je eruit ziet, staat, voor mij in ieder geval, los van het feit dat je kind daarom niet gewenst zou zijn.
Ik snap je gevoel ook TO. Hoe je je voelt en je eruit ziet, staat, voor mij in ieder geval, los van het feit dat je kind daarom niet gewenst zou zijn.
wij slapen nooit.
zondag 1 december 2019 om 10:54
Volledig herkenbaar!!! Ik ben nu weer zwanger, en in onze badkamer hangt de spiegel wat hoger (ok, ik ben misschien wat klein). En dan zie ik dus precies alleen mijn hoofd en de bovenkant van mijn borstkas. En dan doe ik soms net alsof ik dus niet een heel zwanger lijf mee sjouw. En dan opmaken, haar doen. Etc. Klinkt heel gek, maar daar kan ik dan echt van genieten. Totdat ik weer de trap af waggel 
.
Het voordeel van een tweede zwangerschap is nu ook dat ik het herken, en ook weet dat het overgaat. Bij jou is dat nu ook niet.
Na de bevalling was dat gevoel trouwens echt direct over. Ook al had ik toen de eerste weken/maanden ook nog wel een buik. Dat vond ik wel prima, en kon ik accepteren dat dat nu nog even zo was. Dat zou alleen maar Inder worden. Tijdens de zwangerschap wordt het iedere week alleen maar groter. Maar ik denk dat bij mij die hormonen ook echt veel hebben uitgemaakt.
En ook al vind je het de investering niet waard met zwangerschapskleding. Misschien vind je wel een mooi vest, leuk shirt of iets anders dat je nu toch aankan en geen positiekleding is (of dat straks op je ligt te wachten als je bevallen bent).
Heel veel succes met de laatste loodjes. Dit is echt heel normaal, en het komt goed. En nu is het gewoon even #%*. En dat mag ook gewoon.
De tip die hier gegeven is om je oude verloskundige te bellen is een hele goede. Die van mij steunt mij ook hierin, en benadert het ook allemaal wat nuchterder voor mij. Waardoor ik niet het idee krijg dat ik nu al een slechte moeder ben doordat ik nu niet jubelend op een roze wolk zit.
.Het voordeel van een tweede zwangerschap is nu ook dat ik het herken, en ook weet dat het overgaat. Bij jou is dat nu ook niet.
Na de bevalling was dat gevoel trouwens echt direct over. Ook al had ik toen de eerste weken/maanden ook nog wel een buik. Dat vond ik wel prima, en kon ik accepteren dat dat nu nog even zo was. Dat zou alleen maar Inder worden. Tijdens de zwangerschap wordt het iedere week alleen maar groter. Maar ik denk dat bij mij die hormonen ook echt veel hebben uitgemaakt.
En ook al vind je het de investering niet waard met zwangerschapskleding. Misschien vind je wel een mooi vest, leuk shirt of iets anders dat je nu toch aankan en geen positiekleding is (of dat straks op je ligt te wachten als je bevallen bent).
Heel veel succes met de laatste loodjes. Dit is echt heel normaal, en het komt goed. En nu is het gewoon even #%*. En dat mag ook gewoon.
De tip die hier gegeven is om je oude verloskundige te bellen is een hele goede. Die van mij steunt mij ook hierin, en benadert het ook allemaal wat nuchterder voor mij. Waardoor ik niet het idee krijg dat ik nu al een slechte moeder ben doordat ik nu niet jubelend op een roze wolk zit.
Ik wil ook een motto
zondag 1 december 2019 om 13:51
Geen idee. Ik heb hem (nu 30 weken zwanger van de tweede) volgens mij 2x gehad met reacties van “Huh, ben je al zo ver, dan ben je ook nog niet echt veel aangekomen zeker?” en daar geef ik dan gewoon antwoord op. Waarom dat voor die ander boeiend is om te weten kan mij dan weer niet boeien.Arcticfox1 schreef: ↑01-12-2019 12:11Waarom willen mensen dit weten?
Ik heb die vraag al vaker gehad en snap echt niet waarom dat relevant is voor een ander
Overigens vertelde een vriendin mij zelf dat ze 20 kg was aangekomen en ik dacht echt, huh?! Zij had echt alleen maar buik voor mijn gevoel. Het zegt ook gewoon zo weinig.
zondag 1 december 2019 om 14:15
Met een eetstoornis verleden en een vertekend lichaamsbeeld ben ik ook echt niet te spreken over mijn figuur tijdens de zwangerschap. Mijn lichaam werkt tijdens de zwangerschappen ook totaal niet mee. Dit keer ongepland zwanger, ondanks koperspiraal en nog njet van de kilo's van de vorige zwangerschap af. Maar desondanks kun je het in je hoofd zo groot en zwaar mogelijk maken als je wilt. Het verandert er weinig aan. Het is, als je je zo voelt, een kwestie van uitzitten, maar je weet waarvoor je het doet. En ik heb écht geen makkelijke zwangerschappen. Er zo de focus op leggen helpt niet denk ik. En dat bedoel ik niet vervelend, maar ik denk oprecht dat het je gevoel van balen van je lijf niet minder maakt. Wellicht wel fijn om te lezen dat het herkenbaar is, maar meer dan de resterende tijd uitzitten en hopen dat je lijf weer als vanouds wordt, kun je nu niet.
zondag 1 december 2019 om 14:46
Ik begreep die vraag ook nooit. Zeker niet van kennissen of vage bekenden (familie staat wat dichterbij vind ik, daar bespreek ik meer mee). Op mij kwam het vaak meer ‘leedvermaak-achtig’ over in plaats van dat het uit oprechte interesse was. Zo’n vraag stel je toch ook niet zomaar aan niet zwangeren? En wat voegt het toe om iemand te wijzen op een dikker hoofd? Wat wil je daar dan mee bereiken vroeg ik me af.Arcticfox1 schreef: ↑01-12-2019 12:11Waarom willen mensen dit weten?
Ik heb die vraag al vaker gehad en snap echt niet waarom dat relevant is voor een ander
Ik heb 1x snibbig geantwoord dat ik haar ook niet heel knap vond, maar dat ook gewoon voor me hield. Dat kwam wel binnen volgens mij, want ze schrok.
Die vragen en opmerkingen maakten het voor mij het lastigst. Ik zat al niet heel lekker in mijn vel en die opmerkingen konden echt m’n dag verzieken. Wat wel hielp is mijn handen op mijn buik plaatsen en heel bewust mijn dochter voelen. Dáár deed ik het allemaal voor. Denk daar maar aan!
En na de zwangerschap wordt je écht weer langzaam jezelf. Ik dacht 2 dagen na de geboorte dat het met mijn buik nooit meer goed zou komen, maar echt, dat komt het wel. Houd vol!
Je bent dus niet de enige Articfox, die zich zo voelt. Ik herken het.
zondag 1 december 2019 om 15:39
Godsamme mazzelpik, ik ben nog geen 17 weken en ik moest gisteren na een rondje stofzuigen meteen aan het zuurstof, hopeloos.Pergamon schreef: ↑28-11-2019 21:56Ik heb even moeten zoeken naar wat mijn nieuwe figuur past, qua kleding, maar uiteindelijk een aantal sets Gevonden die bij mij en mijn nieuwe figuur passen. Nu 39+4 en voel me echt nog top (ook qua energie, bewegen, etc, maar daarin schijn ik een uitzondering te zijn) en alles behalve lelijk. Wat droeg je voor de zwangerschap? Dan kunnen we misschien meedenken in leuke sets voor de laatste periode.
(En waaah bijna!!!)
zondag 1 december 2019 om 15:47
TO: ik vond mezelf een enorm lelijke zwangere, ik ben klein en mager en had een best wel groot kind. Ik was dus 'grote buik op hele dunne kleine beentjes' en niet alleen ik vond dat, iedereen vroeg zich af wanneer ik gewoon voorover zou gaan vallen.
Vanaf 30 weken werd het nog erger en voelde ik mee een oliebol op stokjes en ik vond het zo erg. Helemaal niet ijdel verder maar ik vond het vreselijk hoe het eruit zag, en ik vond het nog vreselijker dat ik het vreselijk vond. Man bleef maar roepen dat ik geen oliebol was en dat hij mijn buik zo bijzonder en mooi vond en het enige wat ik kon denken was dat hij een idioot was.
In elk geval, ik heb er dus over zitten jammeren (oh ik ben zo'n oliebol....) tot de bevalling en toen was het over. Hardstikke hormonaal dus, niet druk over maken, het gaat vanzelf over.
En alle mensen die roepen dat je het maar mooi moet vinden: zou ze flink schoppen, hebben die ook last van jouw hormonen
Vanaf 30 weken werd het nog erger en voelde ik mee een oliebol op stokjes en ik vond het zo erg. Helemaal niet ijdel verder maar ik vond het vreselijk hoe het eruit zag, en ik vond het nog vreselijker dat ik het vreselijk vond. Man bleef maar roepen dat ik geen oliebol was en dat hij mijn buik zo bijzonder en mooi vond en het enige wat ik kon denken was dat hij een idioot was.
In elk geval, ik heb er dus over zitten jammeren (oh ik ben zo'n oliebol....) tot de bevalling en toen was het over. Hardstikke hormonaal dus, niet druk over maken, het gaat vanzelf over.
En alle mensen die roepen dat je het maar mooi moet vinden: zou ze flink schoppen, hebben die ook last van jouw hormonen
florence13 wijzigde dit bericht op 01-12-2019 15:51
0.11% gewijzigd
