Relaties
alle pijlers
Iedereen vind dat we moeten samenwonen
zaterdag 30 november 2019 23:32
Hallo iedereen,
Niet gedacht dat ik nog een topic zou openen, naast het lopende topic over de slechte relatie met mijn moeder. Maar dus toch.
Ik heb sinds ruim een jaar een nieuwe vriend. Ik heb 3 kinderen uit een eerdere relatie en hij 2 kinderen. Kinderen kunnen redelijk goed met elkaar overweg, we zijn al 2x wezen kamperen met z’n 7en.
Alles gaat goed tussen ons, behalve het volgende: hij heeft geen eigen huis. Zijn ex is na de scheiding in hun huurwoning gebleven, hij heeft een tijdje ondergehuurd bij een achterneef, maar dat werkte niet vanwege de drukte met zijn 2 kinderen, neef werkt voornamelijk nachtdiensten. Hij is toen 7 maanden geleden terug bij zijn ouders ingetrokken. Maar omdat hij niet een wereld salaris verdient moet hij dus nu wachten op een sociale huurwoning. Dat kan zomaar jaren duren, dat weet ik. Hij heeft al vanaf het begin problemen thuis, dagelijks ruzies en zijn ouders roepen dan dat hij maar snel moet oprotten. Zijn kinderen ziet hij nauwelijks meer inmiddels, omdat zijn ouders alles te druk vinden. Ze zijn nu dus 12 van de 14 dagen bij zijn ex. Ook zijn ex klaagt, die wil weer terug naar het co-ouderschap dat ze altijd hadden (ieder om de week hele week de kinderen). Nu vind mijn vriends hele familie plus zijn ex dat hij toch wel bij mij kan gaan wonen, want ik heb immers een huis? Probleem opgelost volgens iedereen. En dat dacht mijn vriend dus ook even, toen hij dat voorstelde. Maar ik wil dus helemaal nog niet samenwonen! En zeker niet in mijn kleine 4 kamerwoning, waar mijn eigen kinderen en ik maar net inpassen. Ik zou het mettertijd wel willen, over een jaar of 2-3, maar dan wil ik samen een groter huis zoeken. En omdat ik het zelf graag wil en niet omdat het maar moet. Ik vind het nu al meestal teveel, omdat hij het liefst het hele weekeind hier is, ook de weekeinden met zijn kinderen. Ik wil de dingen graag rustig opbouwen, ook in belang van alle kinderen.
En nu zijn er dus spanningen tussen ons, hij klaagt dat hij er zo ongelukkig van word. En hij word beetje geïrriteerd als ik wat anders wil doen de weekeinden, ik ging 3 weken geleden met een vriendin naar de sauna en toen had hij met zijn kinderen bij zijn ouders gezeten het hele weekeind, zei hij met verwijtende ondertoon. Ik kan er niet echt kwaad om worden omdat ik weet dat het frustratie is vanaf zijn kant, maar het word me allemaal wel een beetje in de schoenen geschoven. Als ik hem in huis neem, is het probleem opgelost. Voor iedereen, behalve mezelf. En soms denk ik: dan doe ik dat maar, ben ik ervan af, ik wil hem graag helpen. Maar ik wil dit niet op deze manier. Maar ik wil ook niet hierom de relatie verbreken, daarvoor houd ik teveel van hem en ook van zijn kinderen. Zijn ex heeft gezegd: “zodra je bij je ouders weg bent neem je de kinderen de hele week (om de week)” wat dus amper past bij mij thuis, er moeten dan 2-3 kinderen bij elkaar op de kamer slapen, dat is nu al klote in de weekeinden. En zijn ouders zeggen: “als je weg bent is er geen weg meer terug” dus als het niet werkt met samenwonen moet ik hem op straat zetten blijkbaar? Dit weerhoud me dan ook ontzettend, naast mijn mening dat dit veel te snel en min of meer afgedwongen is.
Ik weet niet meer hoe ik hiermee om moet gaan. Ik probeer eerlijk te blijven tegen hem en hij raakt alleen maar teleurgesteld als ik eerlijk ben. Help?
Niet gedacht dat ik nog een topic zou openen, naast het lopende topic over de slechte relatie met mijn moeder. Maar dus toch.
Ik heb sinds ruim een jaar een nieuwe vriend. Ik heb 3 kinderen uit een eerdere relatie en hij 2 kinderen. Kinderen kunnen redelijk goed met elkaar overweg, we zijn al 2x wezen kamperen met z’n 7en.
Alles gaat goed tussen ons, behalve het volgende: hij heeft geen eigen huis. Zijn ex is na de scheiding in hun huurwoning gebleven, hij heeft een tijdje ondergehuurd bij een achterneef, maar dat werkte niet vanwege de drukte met zijn 2 kinderen, neef werkt voornamelijk nachtdiensten. Hij is toen 7 maanden geleden terug bij zijn ouders ingetrokken. Maar omdat hij niet een wereld salaris verdient moet hij dus nu wachten op een sociale huurwoning. Dat kan zomaar jaren duren, dat weet ik. Hij heeft al vanaf het begin problemen thuis, dagelijks ruzies en zijn ouders roepen dan dat hij maar snel moet oprotten. Zijn kinderen ziet hij nauwelijks meer inmiddels, omdat zijn ouders alles te druk vinden. Ze zijn nu dus 12 van de 14 dagen bij zijn ex. Ook zijn ex klaagt, die wil weer terug naar het co-ouderschap dat ze altijd hadden (ieder om de week hele week de kinderen). Nu vind mijn vriends hele familie plus zijn ex dat hij toch wel bij mij kan gaan wonen, want ik heb immers een huis? Probleem opgelost volgens iedereen. En dat dacht mijn vriend dus ook even, toen hij dat voorstelde. Maar ik wil dus helemaal nog niet samenwonen! En zeker niet in mijn kleine 4 kamerwoning, waar mijn eigen kinderen en ik maar net inpassen. Ik zou het mettertijd wel willen, over een jaar of 2-3, maar dan wil ik samen een groter huis zoeken. En omdat ik het zelf graag wil en niet omdat het maar moet. Ik vind het nu al meestal teveel, omdat hij het liefst het hele weekeind hier is, ook de weekeinden met zijn kinderen. Ik wil de dingen graag rustig opbouwen, ook in belang van alle kinderen.
En nu zijn er dus spanningen tussen ons, hij klaagt dat hij er zo ongelukkig van word. En hij word beetje geïrriteerd als ik wat anders wil doen de weekeinden, ik ging 3 weken geleden met een vriendin naar de sauna en toen had hij met zijn kinderen bij zijn ouders gezeten het hele weekeind, zei hij met verwijtende ondertoon. Ik kan er niet echt kwaad om worden omdat ik weet dat het frustratie is vanaf zijn kant, maar het word me allemaal wel een beetje in de schoenen geschoven. Als ik hem in huis neem, is het probleem opgelost. Voor iedereen, behalve mezelf. En soms denk ik: dan doe ik dat maar, ben ik ervan af, ik wil hem graag helpen. Maar ik wil dit niet op deze manier. Maar ik wil ook niet hierom de relatie verbreken, daarvoor houd ik teveel van hem en ook van zijn kinderen. Zijn ex heeft gezegd: “zodra je bij je ouders weg bent neem je de kinderen de hele week (om de week)” wat dus amper past bij mij thuis, er moeten dan 2-3 kinderen bij elkaar op de kamer slapen, dat is nu al klote in de weekeinden. En zijn ouders zeggen: “als je weg bent is er geen weg meer terug” dus als het niet werkt met samenwonen moet ik hem op straat zetten blijkbaar? Dit weerhoud me dan ook ontzettend, naast mijn mening dat dit veel te snel en min of meer afgedwongen is.
Ik weet niet meer hoe ik hiermee om moet gaan. Ik probeer eerlijk te blijven tegen hem en hij raakt alleen maar teleurgesteld als ik eerlijk ben. Help?
vrijdag 27 december 2019 22:48
Ja, hij brengt het mooi.MoeVanMoeder schreef: ↑27-12-2019 22:42Hij zegt alleen maar ik reageer overal en het maakt me niet uit waar ik woon en hoe ver alles rijden is als ik maar een huis heb.
Dat over het aantal jaren dat ik wilde wachten was meer een besluit voor mezelf, dat ik eerst 2/3 jaar wilde wachten maar nu inzie dat het nog beter zou zijn als alle kinderen op de middelbare school zitten, dus nog minstens een jaar later, op zich wel goed om dit zo neer te leggen bij hem, dan weet hij ook waar hij aan toe is, dat het echt nog een poosje duurt. En dat hij dan misschien beter gaat nadenken over de plaats waar hij de komende jaren gaat wonen
Maar als ik je OO lees en de eerste paar reacties en dan dit... krijg ik echt het gevoel dat hij maar wat lult.
Ik hoop dat je heel duidelijk kan overbrengen wat je wel fijn vind en wat niet. En dat hij dat dan ook echt hoort. Succes.
vrijdag 27 december 2019 22:51
misschien is het hem terwijl hij jouw kant op kwam wel opgevallen dat er veel te huur staat? Als hij zo graag weg wil kan ik me goed voorstellen dat hij daar gaat waar hij het aanbod ziet en hij is de afstand "gewend" waardoor het wel te doen lijkt (dat zal nog wel gaan tegenvallen in de praktijk). Ik zie er niet meteen heel veel opzet/kwaad in eigenlijk, geeft hij je redenen om dat wel te zien? Is het het nog wel waard als je over elke stap van hem twijfelt?
don't worry about getting older... you'll still do enough stupid things... only slower...
vrijdag 27 december 2019 22:54
Je gaat nu niet samenwonen maar over een paar jaar wel.. zou je het eigenlijk wel fijn vinden om samen te wonen als de kinderen naar de middelbare school gaan?? Dan woon je dus samen met pubers van je vriend, een ander dus. Ze zitten in een hele andere fase enz, dwars zijn. Ik zou dat voor mezelf gewoon niet trekken eerlijk gezegd.
Dus pas samenwonen als alle kids uit huis zijn en dat duurt nog heeel lang. Of wij dat halen is ook nog maar de vraag hoor.
Dus pas samenwonen als alle kids uit huis zijn en dat duurt nog heeel lang. Of wij dat halen is ook nog maar de vraag hoor.
It's 5 o'clock somewhere
zaterdag 28 december 2019 09:02
MoeVanMoeder schreef: ↑27-12-2019 22:42Hij zegt alleen maar ik reageer overal en het maakt me niet uit waar ik woon en hoe ver alles rijden is als ik maar een huis heb.
Dat over het aantal jaren dat ik wilde wachten was meer een besluit voor mezelf, dat ik eerst 2/3 jaar wilde wachten maar nu inzie dat het nog beter zou zijn als alle kinderen op de middelbare school zitten, dus nog minstens een jaar later, op zich wel goed om dit zo neer te leggen bij hem, dan weet hij ook waar hij aan toe is, dat het echt nog een poosje duurt. En dat hij dan misschien beter gaat nadenken over de plaats waar hij de komende jaren gaat wonen
Maar waarom zou dat uitmaken dan? Ik zie het verband niet zo.
Verder, staat er bij jou echt zoveel meer te huur dan in al die kilometers tussen de woonplaats van zijn ex en die van jou in? Het is wel heel toevallig dat het zo bij jou in de buurt is. Maar verder vind ik het toch ook niet zo heel erg lekker klinken, het lijkt wel alsof je de behoefte hebt om hem steeds extra ver weg te duwen. Als ik verliefd was zou ik het heerlijk vinden als we elkaar doordeweeks ook nog even konden zien doordat we dicht bij elkaar woonden! Maar bij jou gaat er een of ander verdedigingsbolwerk omhoog bij alleen het idee al... Volgens mij heb je geen enkel vertrouwen in die man, in dat hij niet zal blijven pushen om met z'n zevenen bij elkaar in te trekken. Klinkt echt niet lekker.
zaterdag 28 december 2019 09:32
Nou dat is maar net waar je woont en als je Co- ouderschap hebt ( of opnieuw op wilt pakken) is het niet mogelijk om verder weg te gaan wonen he.Hobbelster schreef: ↑01-12-2019 00:13Nou, inderdaad zeg!
Ik weet dat de wachtlijsten lang zijn enzo maar als je niet veel verdient en je zoekt in meerdere woonplaatsen zonder eisen dan heb je echt wel gewoon binnen 2,5 jaar een woning hoor. Eerder trouwens ook.
Het klinkt echt heel erg als een profiteur nu je het zo opsomt.
Zie je dat zelf niet?
zaterdag 28 december 2019 09:33
Waar ik woon heb je wachtlijsten van 12 jaar. Anti- kraak mag niet met kinderen, vakantiehuisjes/ caravans enz. mag men in NL eigenlijk niet in wonen maar er is in sommige gemeentes een gedoogbeleid. Particulier huren zit bijna altijd boven de €750
Met andere woorden, je kunt geen kant op. Dat deel snap ik dus.
Dat hij denkt dat samenwonen een mooie oplossing is snap ik ook nog wel en wie weet als hij alleen was geweest ....
Maar met 3 kids erbij!!! No way!!
Wij hebben ook 5 kids gezamenlijk maar een iets groter huis. Ook geen geweldig groot huis hoor want ook hier slapen ze met drie op de bovenverdieping maar dat is dan geen Co-ouderschap maar een weekend en vakantieregeling. Ook wij lopen tegen dingen aan.
Ik zou dus persoonlijk absoluut niet gaan samenwonen voorlopig.
En ik vind dat Jouw mening en gevoel gerespecteerd mag worden. Want stel je doet het, blijkbaar doet je gevoel er dan niet toe. En dat gezeik mag hij idd mee ophouden.
Met andere woorden, je kunt geen kant op. Dat deel snap ik dus.
Dat hij denkt dat samenwonen een mooie oplossing is snap ik ook nog wel en wie weet als hij alleen was geweest ....
Maar met 3 kids erbij!!! No way!!
Wij hebben ook 5 kids gezamenlijk maar een iets groter huis. Ook geen geweldig groot huis hoor want ook hier slapen ze met drie op de bovenverdieping maar dat is dan geen Co-ouderschap maar een weekend en vakantieregeling. Ook wij lopen tegen dingen aan.
Ik zou dus persoonlijk absoluut niet gaan samenwonen voorlopig.
En ik vind dat Jouw mening en gevoel gerespecteerd mag worden. Want stel je doet het, blijkbaar doet je gevoel er dan niet toe. En dat gezeik mag hij idd mee ophouden.
zaterdag 28 december 2019 11:06
MoeVanMoeder schreef: ↑27-12-2019 22:42Hij zegt alleen maar ik reageer overal en het maakt me niet uit waar ik woon en hoe ver alles rijden is als ik maar een huis heb.
Dat over het aantal jaren dat ik wilde wachten was meer een besluit voor mezelf, dat ik eerst 2/3 jaar wilde wachten maar nu inzie dat het nog beter zou zijn als alle kinderen op de middelbare school zitten, dus nog minstens een jaar later, op zich wel goed om dit zo neer te leggen bij hem, dan weet hij ook waar hij aan toe is, dat het echt nog een poosje duurt. En dat hij dan misschien beter gaat nadenken over de plaats waar hij de komende jaren gaat wonen
Je bent erg aan het plannen, maar ik zou eerst maar eens kijken hoe de relatie verloopt en niet te veel dingen gaan roepen tegen je vriend, anders gaat hij erop rekenen en voel jij je verplicht op termijn samen te wonen.
zaterdag 28 december 2019 13:24
Dan ga ik al helemaal niet samenwonen! Ik onderhoud al mijn eigen kinderen. Vind ik meer dan zat. TO, ik zou er idd nog over nadenken en je erin verdiepen. LATTEN is echt niet raar hoor.Blijenvrij schreef: ↑28-12-2019 11:09TO, ik las gister in een ander topic dat je als stiefouder onderhoudsplichtig bent voor je stiefkinderen. Dus ik zou het voor nu laten rusten en mocht je ooit toch willen samenwonen, goed na te denken over de consequenties die dat voor jezelf heeft.
It's 5 o'clock somewhere
zaterdag 28 december 2019 13:43
Bedankt voor alle reacties! Ik wil hem niet verder van me af duwen ofzo, ik ben echt wel gek op hem! Maar het lijkt mij gewoon beter aangezien ik voorlopig wil laten als hij niet zo dichtbij komt wonen, maar dat het beter is als hij dichtbij werk en zijn kinderen woont. En een paar jaar op zichzelf gewoond heeft voordat we gaan samenwonen, dat lijkt me ook wel goed voor hem. Zoals ik al eerder zei, geld is niet een probleem, we verdienen beide niet veel en vind het niet meer dan normaal om dan ook samen voor alle kinderen te zorgen in combinatie met onze exen. Dus die zorgplicht zit me niet in de weg, ik ben gek op zijn kinderen en andersom ook. Ik wil idd een soort van territorium afbakenen tot ik wel toe ben aan samenwonen en dat lijkt me alleen maar goed en goede zelfbescherming voor mij en mijn kinderen. Het kost idd nu veel energie maar hoop dat het het uiteindelijk waard is en we later iets moois samen hebben met zijn zevenen. Daar streef ik naar en moet nu nog de weg ernaartoe vinden om maar zo te zeggen
zaterdag 28 december 2019 17:52
Plus dat zijn ex nu al met onevenredig veel zorg zit opgescheept i.p.v. het overeengekomen co-ouderschap omdat hij zijn woonsituatie niet op orde heeft! Als hij straks een huis in de buurt van TO heeft gaat hij dit op zeker aanvoeren als reden waarom hij nog steeds niet de helft van de zorg op zich kan nemen. "Ja sorry hoor, en het was al zo moeilijk om aan een woning te komen! Ach en wee! Het overkomt me!"Luci_Morgenster schreef: ↑27-12-2019 22:21Co-ouderschap en dan hoe dan ook per se verder weg van kind verhuizen? Waarom? Ik zou hier al jeuk van krijgen eerlijk gezegd.
TO, jouw onderbuikgevoelens zou ik zeker serieus nemen. Je vertrouwt het niet en bent bang dat hij de afspraken niet gaat nakomen. Dat gevoel komt ergens vandaan. Ergens voel jij aan dat hij in staat is om over jouw grenzen te gaan...
zaterdag 28 december 2019 18:24
Klinkt niet goed dat je “bang” bent dat je je vriend vaker zal zien.MoeVanMoeder schreef: ↑27-12-2019 21:56Ja daar zijn afspraken over nu, het gaat tot nu toe ook gewoon goed. Maar ben dus wel tikkeltje ongerust dat dit langzaam veranderd als hij hier idd dichtbij komt wonen, snap je wat ik bedoel? Dat het erin sluipt zeg maar?
En Amsterdam-Alkmaar is toch heel goed te doen? Een half uurtje met de auto, en geen files die kant op (andersom wel). Het is wel veel moeilijk/onmogelijk om een woning in Amsterdam te vinden, en makkelijker in Alkmaar. Dat dan weer wel.
zaterdag 28 december 2019 20:40
Ik ben niet perse bang hem vaker te zien, ik wil hem mettertijd wel vaker zien en samen gaan wonen ook, maar ik ben bang voor het “onaangekondigd” zien als in: tringgg “ik was in de buurt!” omdat hij dan heel dichtbij woont, net zoals mijn moeder dat altijd doet/deed. En dat ik dan wel weerzin ga krijgen zeg maar, ik wil het juist graag gezellig houden.appelientjex schreef: ↑28-12-2019 18:24Klinkt niet goed dat je “bang” bent dat je je vriend vaker zal zien.
En Amsterdam-Alkmaar is toch heel goed te doen? Een half uurtje met de auto, en geen files die kant op (andersom wel). Het is wel veel moeilijk/onmogelijk om een woning in Amsterdam te vinden, en makkelijker in Alkmaar. Dat dan weer wel.
zaterdag 28 december 2019 20:49
Hier ben ik het niet mee eens, hij wil super graag de helft van de tijd zijn kinderen dus hij zal er desnoods echt heel veel voor gaan op en neer rijden. Dit zijn dus aannames, hoe de situatie nu is zegt weinig over zijn vader gevoeldens? Dat hij ze nu amper ziet komt door zijn ouders, die vinden dat ene weekeind in de 2 weken al te druk en teveel, wat ik trouwens best wel schandelijk vind van grootouders die weten dat hun zoon die tijdelijk bij hen inwoont kinderen heeft. Mijn vriend is bang dat als hij dit doordrukt (kinderen toch helft van de tijd nemen) dat zijn de relatie met zijn ouders nog vervelender word. Er was nu alweer discussie thuis dat hij de helft van de kerstvakantie de kinderen heeft, terwijl hij vrij heeft genomen (dus niet komt leuren om oppas ofzo) en elke dag met ze op pad is.lotus77 schreef: ↑28-12-2019 17:52Plus dat zijn ex nu al met onevenredig veel zorg zit opgescheept i.p.v. het overeengekomen co-ouderschap omdat hij zijn woonsituatie niet op orde heeft! Als hij straks een huis in de buurt van TO heeft gaat hij dit op zeker aanvoeren als reden waarom hij nog steeds niet de helft van de zorg op zich kan nemen. "Ja sorry hoor, en het was al zo moeilijk om aan een woning te komen! Ach en wee! Het overkomt me!"
zaterdag 28 december 2019 21:32
Maar dat is toch geen goed teken? Hoe leuk vind je hem, als je het niet leuk vindt als hij onaangekondigd op de stoep staat?MoeVanMoeder schreef: ↑28-12-2019 20:40Ik ben niet perse bang hem vaker te zien, ik wil hem mettertijd wel vaker zien en samen gaan wonen ook, maar ik ben bang voor het “onaangekondigd” zien als in: tringgg “ik was in de buurt!” omdat hij dan heel dichtbij woont, net zoals mijn moeder dat altijd doet/deed. En dat ik dan wel weerzin ga krijgen zeg maar, ik wil het juist graag gezellig houden.
zaterdag 28 december 2019 21:44
Dat ligt eraan hoe vaak? Eens per week? Drie keer? Elke dag? En ook ligt het eraan wat ik aan het doen ben? Als ik net uit mijn werk kom, bezig met 3 kinderen douchen, aan het koken ben en tegelijkertijd probeer de was in de droger te stoppen word ik er niet blij van, wie er ook voor de deur staat. Dan wil ik gewoon mijn ding even doen. Is dat zo raar dan?appelientjex schreef: ↑28-12-2019 21:32Maar dat is toch geen goed teken? Hoe leuk vind je hem, als je het niet leuk vindt als hij onaangekondigd op de stoep staat?
zaterdag 28 december 2019 22:13
Het klinkt gewoon niet alsof je stapelgek op hem bent. Maar goed misschien heb ik ‘t mis...MoeVanMoeder schreef: ↑28-12-2019 21:44Dat ligt eraan hoe vaak? Eens per week? Drie keer? Elke dag? En ook ligt het eraan wat ik aan het doen ben? Als ik net uit mijn werk kom, bezig met 3 kinderen douchen, aan het koken ben en tegelijkertijd probeer de was in de droger te stoppen word ik er niet blij van, wie er ook voor de deur staat. Dan wil ik gewoon mijn ding even doen. Is dat zo raar dan?
zaterdag 28 december 2019 22:29
Nee, dat is niet raar dat je je eigen ding even wilt doen.
Ik heb het hele topic doorgelezen en ik vraag mij af of jouw vriend een sociaal
leven heeft met vrienden of ben jij zijn enige vriendin. Ik vind het erg claimerig overkomen. Jij bent net zo lang alleen als hij, jij bent gesetteld en hij heeft het nog steeds niet op orde. Om in jouw omgeving te gaan wonen is belachelijk als je co-ouderschap hebt/wilt. Onpraktisch en niet uitvoerbaar. Ik krijg het gevoel alsof jij de enige bent in zijn leven en dat hij volledig aan jou hangt. Niets is zijn schuld, de scheiding niet, geen huis kunnen vinden, niet bij neef kunnen wonen en nu moet hij er ook nog uit bij zijn ouders. Hij verstikt je, dat is het gevoel wat je hebt maar nog niet (helder) ziet omdat je hem wilt redden/helpen. Blijf je grenzen goed bewaken en ga er niet overheen.
Sterkte, het is geen leuke situatie waar je in zit.
Ik heb het hele topic doorgelezen en ik vraag mij af of jouw vriend een sociaal
leven heeft met vrienden of ben jij zijn enige vriendin. Ik vind het erg claimerig overkomen. Jij bent net zo lang alleen als hij, jij bent gesetteld en hij heeft het nog steeds niet op orde. Om in jouw omgeving te gaan wonen is belachelijk als je co-ouderschap hebt/wilt. Onpraktisch en niet uitvoerbaar. Ik krijg het gevoel alsof jij de enige bent in zijn leven en dat hij volledig aan jou hangt. Niets is zijn schuld, de scheiding niet, geen huis kunnen vinden, niet bij neef kunnen wonen en nu moet hij er ook nog uit bij zijn ouders. Hij verstikt je, dat is het gevoel wat je hebt maar nog niet (helder) ziet omdat je hem wilt redden/helpen. Blijf je grenzen goed bewaken en ga er niet overheen.
Sterkte, het is geen leuke situatie waar je in zit.
Ik doe mijn best
zondag 29 december 2019 12:58
Niet raar maar wel duidelijk teken dat je vriend erg op jouw leunt en jij het benauwd krijgt van hem als hij buiten de afgesproken dagen onverwacht voor jouw neus staat.MoeVanMoeder schreef: ↑28-12-2019 21:44Dat ligt eraan hoe vaak? Eens per week? Drie keer? Elke dag? En ook ligt het eraan wat ik aan het doen ben? Als ik net uit mijn werk kom, bezig met 3 kinderen douchen, aan het koken ben en tegelijkertijd probeer de was in de droger te stoppen word ik er niet blij van, wie er ook voor de deur staat. Dan wil ik gewoon mijn ding even doen. Is dat zo raar dan?
zondag 29 december 2019 13:11
Hij heeft wel eigen vrienden en ik stimuleer hem heel erg daarmee af te spreken, ik spreek ook met mijn vriendinnen af zonder hem. En ja daar zou ik benauwd van worden als hij elke avond aan de deur zou staan, omdat ik ook nog een eigen leven heb naast hem. Klopt dat mijn leven allang op orde is en ik het ook niet erg vind om alleen (met of zonder kinderen) thuis te zijn. Juist daarom ben ik nu mijn grenzen goed aan het bewaken. Het leven draait niet alleen maar om een relatie.
zondag 29 december 2019 13:27
MoeVanMoeder schreef: ↑29-12-2019 13:11Hij heeft wel eigen vrienden en ik stimuleer hem heel erg daarmee af te spreken, ik spreek ook met mijn vriendinnen af zonder hem. En ja daar zou ik benauwd van worden als hij elke avond aan de deur zou staan, omdat ik ook nog een eigen leven heb naast hem. Klopt dat mijn leven allang op orde is en ik het ook niet erg vind om alleen (met of zonder kinderen) thuis te zijn. Juist daarom ben ik nu mijn grenzen goed aan het bewaken. Het leven draait niet alleen maar om een relatie.
Hebben jullie beiden niet de behoefte aan een ander soort relatie?
Ik herken het ook hoor tussen mij en vriend. Dat onze behoeftes soms tegenovergesteld van elkaar zijn. Maar we kunnen er altijd wel goed over praten en wat water bij de wijn doen.
Als je dat kan samen dan kan je ook in je relatie groeien en kom je steeds dichter bij elkaar ipv dat het je uit elkaar drijft.
En dit alles zonder de persoon in essentie te veranderen. Best een uitdaging.
Maar lukt het niet dan moet je ook eerlijk maar elkaar kunnen zijn. Zeker na een relatief korte periode.
