Kinderen
alle pijlers
Stiefzoon wil hier niet meer komen
woensdag 1 januari 2020 om 22:46
Ik heb deze gebruikersnaam aan gemaakt, omdat ik mij onderhand de boze stiefmoeder ga voelen...
Ik heb een stiefzoon van 12. Ik zorg in de weekenden voor hem, in de week woont hij bij zijn moeder. De verhouding tussen de moeder en vader is moeizaam te noemen.
Ik zit de laatste tijd weer echt met de handen in mn haar - wanneer hij bij ons is, is het gezellig zo lang hij zijn zin krijgt, we leuke dingen doen of wanneer hij wat krijgt. Wanneer je wat vraagt aan hem, bijvoorbeeld hulp in het huis bij klusjes, dan wordt hij boos en is hij sjagrijnig. Afspraken die we maken, komt hij niet na, en hij liegt veel. Eigenlijk steeds meer.
Zijn vader (mijn man) en ik dien ons best voor hem, zijn consequent maar geven ook vrijheid wanneer wij denken dat hij het aan kan. Het is bij ons geen hotel, en hij heeft zich te houden aan de regels binnen ons gezin.
Hij heeft het daar dus kennelijk heel moeilijk mee, en alhoewel we dezelfde lijn trekken en daarin 1 front vormen, merken we dat hij ons tegen elkaar probeert uit te spelen.
Via zijn moeder krijgen we allerlei terugkoppelingen, dat hij het niet naar de zin heeft bij ons. En dat hij eigenlijk niet meer naar papa wil. Hier thuis zegt hij juist dat hij ons gemist heeft en dat hij graag hier is.
Het vervelende is, dat we niet meer weten wat te geloven, omdat zijn woorden zijn daden weer tegen spreken.
Wij zijn erg van de open communicatie, plannen veel tijd in om te praten, geven mogelijkheid genoeg om te delen wat dwars zit. Maar het liegen, twee gezichten en bedriegen gaat ons zo langzaam aan opbreken. Onzekerheid, wat moet je nu geloven? Vooral zijn vader verliest nu een beetje het vertrouwen, en voelt zich - terecht denk ik - belazerd.
Vraag je er naar, krijgen we als antwoord dat het hem spijt. En dat hij het niet meent. Maar ondertussen gaat het door.
Welke aan pak kunnen we proberen, om de vertrouwensband weer te verbeteren?
We hadden het leuk met de kerst, cadeautjes, spelletjes spelen, lol gehad... En de dag er na was ik weer een gemeen mens omdat ik vroeg te helpen met de tafel dekken, en zijn vader werd uitgescholden omdat hij "mijn kant koos" (lees: hij vond ook dat hij kon helpen met de tafel). Ik zorg als stiefmoeder nu 7 jaar voor hem, het is dus niet zo dat ons samengesteld gezin nog "nieuw" is.
Lang verhaal, hoop dat het duidelijk is
Ik heb een stiefzoon van 12. Ik zorg in de weekenden voor hem, in de week woont hij bij zijn moeder. De verhouding tussen de moeder en vader is moeizaam te noemen.
Ik zit de laatste tijd weer echt met de handen in mn haar - wanneer hij bij ons is, is het gezellig zo lang hij zijn zin krijgt, we leuke dingen doen of wanneer hij wat krijgt. Wanneer je wat vraagt aan hem, bijvoorbeeld hulp in het huis bij klusjes, dan wordt hij boos en is hij sjagrijnig. Afspraken die we maken, komt hij niet na, en hij liegt veel. Eigenlijk steeds meer.
Zijn vader (mijn man) en ik dien ons best voor hem, zijn consequent maar geven ook vrijheid wanneer wij denken dat hij het aan kan. Het is bij ons geen hotel, en hij heeft zich te houden aan de regels binnen ons gezin.
Hij heeft het daar dus kennelijk heel moeilijk mee, en alhoewel we dezelfde lijn trekken en daarin 1 front vormen, merken we dat hij ons tegen elkaar probeert uit te spelen.
Via zijn moeder krijgen we allerlei terugkoppelingen, dat hij het niet naar de zin heeft bij ons. En dat hij eigenlijk niet meer naar papa wil. Hier thuis zegt hij juist dat hij ons gemist heeft en dat hij graag hier is.
Het vervelende is, dat we niet meer weten wat te geloven, omdat zijn woorden zijn daden weer tegen spreken.
Wij zijn erg van de open communicatie, plannen veel tijd in om te praten, geven mogelijkheid genoeg om te delen wat dwars zit. Maar het liegen, twee gezichten en bedriegen gaat ons zo langzaam aan opbreken. Onzekerheid, wat moet je nu geloven? Vooral zijn vader verliest nu een beetje het vertrouwen, en voelt zich - terecht denk ik - belazerd.
Vraag je er naar, krijgen we als antwoord dat het hem spijt. En dat hij het niet meent. Maar ondertussen gaat het door.
Welke aan pak kunnen we proberen, om de vertrouwensband weer te verbeteren?
We hadden het leuk met de kerst, cadeautjes, spelletjes spelen, lol gehad... En de dag er na was ik weer een gemeen mens omdat ik vroeg te helpen met de tafel dekken, en zijn vader werd uitgescholden omdat hij "mijn kant koos" (lees: hij vond ook dat hij kon helpen met de tafel). Ik zorg als stiefmoeder nu 7 jaar voor hem, het is dus niet zo dat ons samengesteld gezin nog "nieuw" is.
Lang verhaal, hoop dat het duidelijk is
donderdag 2 januari 2020 om 11:42
Ik twijfel er niet aan dat ze dat kunnen. Zolang ze hier wonen verlang ik dat ook helemaal niet van ze.
donderdag 2 januari 2020 om 11:46
Eens met je post, Livingston, al vind ik dat TO bijzonder fel in de verdediging schoot in haar eerste reactie na de openingspost. Uiteraard worden er aannames gedaan, mensen proberen in een kader te redeneren en dat bevestigt zich waarschijnlijk onbewust ook omdat mensen erover in gesprek zijn. Ik zag eigenlijk gewoon nette reacties en ook wat onderlinge(!) discussie over de rol van een stiefmoeder. Ik vind dat interessant en snap heus wel dat TO er vanuit haar situatie niet zo naar kijkt, maar hoe zinnig is het om je kwaad te maken over dat mensen aannames doen, wat een feit is. Bovendien las ik het meest terug dat het grotendeels normaal pubergedrag is. Maar in plaats zich daardoor enigszinsgerustgesteld te voelen en na te denken hoe de situatie verder behapbaar te maken (ook gezien de context die in latere instantie gegeven werd) en daar misschien verder tips voor te vragen en op een constructieve manier meer context te geven die blijkbaar toch nodig is voor mensen om mee te denken, gaat TO los op alles wat haar niet aanstaat in posts. Dan kan ik me ook niet aan de indruk onttrekken dat het een hele kluif wordt, daar in het echte leven. In zekere zin moet je als stiefouder nog meer dan ouders jouw ideeën en belangen terzijde schuiven, of dat voelt zo omdat het niet jouw eigen kind is.
Verder denk ik dat vader meer zijn verantwoordelijkheid zou moeten nemen, hij lijkt niet heel doortastend. Maar ben het ermee eens dat dit eigenlijkgeen materie is voor adviezen van een forum. Is er geen Centrum Jeugd en Gezin (of hoe heet dat) dat hier een rol in kan spelen? En dan zoals al gezegd wordt gericht op het systeem, niet alleen op die jongen.
Verder denk ik dat vader meer zijn verantwoordelijkheid zou moeten nemen, hij lijkt niet heel doortastend. Maar ben het ermee eens dat dit eigenlijkgeen materie is voor adviezen van een forum. Is er geen Centrum Jeugd en Gezin (of hoe heet dat) dat hier een rol in kan spelen? En dan zoals al gezegd wordt gericht op het systeem, niet alleen op die jongen.
donderdag 2 januari 2020 om 11:57
Dit advies is al veel vaker gegeven maar daar gaat TO niet op in.
Het is natuurlijk veel makkelijker om af te geven op stiefzoon en zijn moeder dan naar je eigen aandeel in alles te moeten kijken
donderdag 2 januari 2020 om 12:09
Wat een ingewikkelde situatie, TO. Ik ben bang dat er niks zinnigs over gezegd kan worden omdat alles afhangt van hoe de verhoudingen in de loop der jaren onderling zijn gevormd. Ik ben zelf een moeder, wiens kinderen om het weekend bij hun vader zijn. En ik baal ervan dat de kinderen daar nooit iets hoeven, behalve leuke dingen natuurlijk. Maar echt niet dat hun vader de strijd aan gaat om de kinderen de tafel te laten dekken... zonde van de tijd.
Niet dat daar geen irritatie is... want natuurlijk is dat wel zo. Maar dan wordt er vooral op mij gemopperd, ik zou de kinderen niet goed opvoeden vandaar dat hij met de gebakken peren zit. Ik kan er dus ook niet over praten, want hij vindt dat pubergedrag het gevolg van mijn slappe opvoeding. Dat hij helemaal niks doet aan de opvoeding, dat ziet hij niet.
Mijn kinderen zijn al wat ouder en inderdaad ongelofelijk lui. Vraag ik eens of ze een vuilniszak naar de container willen brengen, dan gaan ze onderling ruzie maken over wie dat voor het laatst heeft gedaan (kun je nagaan, zo vaak vraag ik het!). In de koelkast grijp ik standaard mis. Op hun kamer een arsenaal van lege glazen, bananenschillen, vieze kleding op de grond. Tuurlijk laat ik dat lekker liggen tot ze er zelf last van krijgen, maar het irriteert me wel! Mij irriteert het juist weer dat ik al dit soort gedoe heb waar hun vader lekker tussendoor fietst.
Niet dat daar geen irritatie is... want natuurlijk is dat wel zo. Maar dan wordt er vooral op mij gemopperd, ik zou de kinderen niet goed opvoeden vandaar dat hij met de gebakken peren zit. Ik kan er dus ook niet over praten, want hij vindt dat pubergedrag het gevolg van mijn slappe opvoeding. Dat hij helemaal niks doet aan de opvoeding, dat ziet hij niet.
Mijn kinderen zijn al wat ouder en inderdaad ongelofelijk lui. Vraag ik eens of ze een vuilniszak naar de container willen brengen, dan gaan ze onderling ruzie maken over wie dat voor het laatst heeft gedaan (kun je nagaan, zo vaak vraag ik het!). In de koelkast grijp ik standaard mis. Op hun kamer een arsenaal van lege glazen, bananenschillen, vieze kleding op de grond. Tuurlijk laat ik dat lekker liggen tot ze er zelf last van krijgen, maar het irriteert me wel! Mij irriteert het juist weer dat ik al dit soort gedoe heb waar hun vader lekker tussendoor fietst.
donderdag 2 januari 2020 om 12:23
EvilStepMom schreef: ↑01-01-2020 22:46
Via zijn moeder krijgen we allerlei terugkoppelingen, dat hij het niet naar de zin heeft bij ons. En dat hij eigenlijk niet meer naar papa wil. Hier thuis zegt hij juist dat hij ons gemist heeft en dat hij graag hier is.
Dat noemen ze toch een loyaliteitsconflict? Jullie vragen (stief)zoon een voorkeur uit te spreken voor één van beide ouders. Er ontstaat dan een innerlijk conflict bij het kind (en dus problemen binnen de beide gezinnen). Misschien goed om hier eerst eens naar te kijken?
donderdag 2 januari 2020 om 12:29
En TO zegt daarover:stelpa schreef: ↑02-01-2020 12:23
[/b]
Dat noemen ze toch een loyaliteitsconflict? Jullie vragen (stief)zoon een voorkeur uit te spreken voor één van beide ouders. Er ontstaat dan een innerlijk conflict bij het kind (en dus problemen binnen de beide gezinnen). Misschien goed om hier eerst eens naar te kijken?
Terwijl die jongen het inderdaad wel zo tegenstrijdig kan ervaren en dat daarom ook zo verwoord.EvilStepMom schreef: ↑01-01-2020 22:46Het vervelende is, dat we niet meer weten wat te geloven, omdat zijn woorden zijn daden weer tegen spreken.
donderdag 2 januari 2020 om 12:39
En voor TO stelt dat ze het niet expliciet aan kind vragen (want dat lees ik ook niet letterlijk): waarschijnlijk is er sowieso sprake van een loyaliteitsconflict aangezien de ouders niet goed met elkaar door een deur kunnen.stelpa schreef: ↑02-01-2020 12:23
[/b]
Dat noemen ze toch een loyaliteitsconflict? Jullie vragen (stief)zoon een voorkeur uit te spreken voor één van beide ouders. Er ontstaat dan een innerlijk conflict bij het kind (en dus problemen binnen de beide gezinnen). Misschien goed om hier eerst eens naar te kijken?
donderdag 2 januari 2020 om 13:31
SweetFirefly schreef: ↑01-01-2020 23:21Je moet met je man geen 'front' vormen. Jullie moeten een team vormen. Dat is iets heel anders. Geef zoon het gevoel dat hij deel kan uitmaken van dat team in plaats van met zijn tweeen in jullie huis het dat kind moeilijk te maken.
Niet verder gelezen nog, maar dit vind ik een enorm goed advies.
Een theorie stelt dat, als iemand ooit ontdekt waar het Universum precies voor dient en waarom het er is, het meteen zal verdwijnen en vervangen zal worden door iets dat nog bizarder en onbegrijpelijker is. Een andere theorie stelt dat dit al gebeurd is.
donderdag 2 januari 2020 om 13:46
Inmiddels even versneld verder gelezen door alleen TO even te loepen. Zo jammer dit. Arme kinderen.
Een theorie stelt dat, als iemand ooit ontdekt waar het Universum precies voor dient en waarom het er is, het meteen zal verdwijnen en vervangen zal worden door iets dat nog bizarder en onbegrijpelijker is. Een andere theorie stelt dat dit al gebeurd is.
donderdag 2 januari 2020 om 13:50
Wanneer moeder in de gaten gehouden wordt, gebeurt dit niet door veilig thuis. Daarnaast om haar uit de ouderlijke macht te zetten gaat een lange weg aan vrijwillige hulp en daarna gedwongenhulp vooraf. Dit doet een kinderrechter nl echt in hele uitzonderlijke situaties.EvilStepMom schreef: ↑02-01-2020 09:50
- zijn moeder heeft al een dossier liggen bij veilig thuis en wordt in de gaten gehouden. Er is sprake van stekstelmatig geestelijk en lichamelijk mishandelen, maar voor alsnog niet "ernstig" genoeg om de ouderlijke macht te ontzeggen
- kind heeft al meerdere keren hier langere tijd hierdoor gewoond. Toch gaat hij vanwege loyaliteitsconflict steeds terug naar moeder.
- op school is hij al twee keer geschorst vanwege ver grensoverschrijdend gedrag.
- hij heeft al diverse therapeuten versleten.
donderdag 2 januari 2020 om 14:05
Dit dus.MevrKakel schreef: ↑01-01-2020 23:48Ik zie heel veel mensen reageren dat TO zelf de tafel moet dekken. Sinds wanneer is een scheiding van ouders een excuus voor kinderen om geen simpele taken te hoeven uitvoeren en bij te dragen aan het gezin.
Taken zoals tafeldekken en de afwas horen bij het opvoeden. In een gezin waarbij de ouders nog bij elkaar zijn is dit ook normaal om te doen. Dus waarom niet als de ouders uit elkaar zijn.
Anders krijg je van die verwende kinderen die op hun 20e nog steeds niet weten hoe het moet.
Wij hebben ook een samengesteld gezin en ze helpen allemaal mee als er iets van ze gevraagd wordt. En daarmee uit.
En las ook dat stiefmoeder teveel aanwezig was. Het is ook haar huis. En kind heeft zich gewoon aan de regels te houden. Vind het niet raar dat er allemaal van die onopgevoede projectielen rondlopen als stiefmoeders of stiefvaders zich nergens meer mogen bemoeien in hun eigen huis. Kinderen hebben regels en grenzen nodig en niet alleen maar vrijheid. Uiteraard moeten ze zelf hun menig kunnen geven en kunnen ouders gesprekken met hun kind aangaan.
Maar tot een bepaalde hoogte.
Wij zijn een samengesteld gezin met in totaal 7 kinderen (1 van ons samen) en het loopt hier prima. Tuurlijk is er wel een wat en hebben de kinderen wel eens commentaar, maar ze luisteren wel naar mij en naar mijn man.
En als mijn kinderen iets doen wat niet mag dan mag (en verwacht ik ook) mijn man ze echt wel op hun donder geven en andersom doe ik dat ook bij zijn kinderen.
donderdag 2 januari 2020 om 14:44
Jij noemt je stiefkinderen ook logees?Ginnyy schreef: ↑02-01-2020 14:05Dit dus.
Wij hebben ook een samengesteld gezin en ze helpen allemaal mee als er iets van ze gevraagd wordt. En daarmee uit.
En las ook dat stiefmoeder teveel aanwezig was. Het is ook haar huis. En kind heeft zich gewoon aan de regels te houden. Vind het niet raar dat er allemaal van die onopgevoede projectielen rondlopen als stiefmoeders of stiefvaders zich nergens meer mogen bemoeien in hun eigen huis. Kinderen hebben regels en grenzen nodig en niet alleen maar vrijheid. Uiteraard moeten ze zelf hun menig kunnen geven en kunnen ouders gesprekken met hun kind aangaan.
Maar tot een bepaalde hoogte.
Wij zijn een samengesteld gezin met in totaal 7 kinderen (1 van ons samen) en het loopt hier prima. Tuurlijk is er wel een wat en hebben de kinderen wel eens commentaar, maar ze luisteren wel naar mij en naar mijn man.
En als mijn kinderen iets doen wat niet mag dan mag (en verwacht ik ook) mijn man ze echt wel op hun donder geven en andersom doe ik dat ook bij zijn kinderen.
donderdag 2 januari 2020 om 14:56
Stiefkind van een kennis komt niet meer slapen omdat ze zelf wilde bepalen hoe laat ze naar bed ging. Bij haar moeder had ze ook geen bedtijd. Het meisje was een jaar of 14 destijds. Hun andere drie kinderen hadden wel een vaste bedtijd. Als er meerdere kinderen zijn, zijn er nou eenmaal regels en daar hebben ze zich aan vastgehouden.
donderdag 2 januari 2020 om 15:17
Ik weet niet wat het leeftijdsverschil is bij je kennis.huismeermin schreef: ↑02-01-2020 14:56Stiefkind van een kennis komt niet meer slapen omdat ze zelf wilde bepalen hoe laat ze naar bed ging. Bij haar moeder had ze ook geen bedtijd. Het meisje was een jaar of 14 destijds. Hun andere drie kinderen hadden wel een vaste bedtijd. Als er meerdere kinderen zijn, zijn er nou eenmaal regels en daar hebben ze zich aan vastgehouden.
Toen mijn oudste 15 werd mocht hij in het weekend en in vakanties (als er geen trainingen of wedstrijden waren) zelf bepalen hoe laat hij ging slapen.
Mijn jongere dochter was toen 12 en mocht dat dus nog niet.
Waarom zou er voor het ene kind geen aparte regels gemaakt mogen worden omdat die nu eenmaal ouder is?
donderdag 2 januari 2020 om 15:28
huismeermin schreef: ↑02-01-2020 14:56Stiefkind van een kennis komt niet meer slapen omdat ze zelf wilde bepalen hoe laat ze naar bed ging. Bij haar moeder had ze ook geen bedtijd. Het meisje was een jaar of 14 destijds. Hun andere drie kinderen hadden wel een vaste bedtijd. Als er meerdere kinderen zijn, zijn er nou eenmaal regels en daar hebben ze zich aan vastgehouden.
Nou goed zeg.
donderdag 2 januari 2020 om 15:55
En nu zien vader en dochter elkaar dus minder en kunnen ze minder goed een band opbouwen.huismeermin schreef: ↑02-01-2020 14:56Stiefkind van een kennis komt niet meer slapen omdat ze zelf wilde bepalen hoe laat ze naar bed ging. Bij haar moeder had ze ook geen bedtijd. Het meisje was een jaar of 14 destijds. Hun andere drie kinderen hadden wel een vaste bedtijd. Als er meerdere kinderen zijn, zijn er nou eenmaal regels en daar hebben ze zich aan vastgehouden.
Dus vader en dochter zijn beide verliezers in dit verhaal.
De enige die gewonnen heeft is jouw kennis die met succes de eerste leg heeft weggejaagd zodat haar eigen bloedjes meer aandacht krijgen.
donderdag 2 januari 2020 om 15:58
Nou, dus kennis en zijn nieuwe partner hebben gewonnen, of zo?huismeermin schreef: ↑02-01-2020 14:56Stiefkind van een kennis komt niet meer slapen omdat ze zelf wilde bepalen hoe laat ze naar bed ging. Bij haar moeder had ze ook geen bedtijd. Het meisje was een jaar of 14 destijds. Hun andere drie kinderen hadden wel een vaste bedtijd. Als er meerdere kinderen zijn, zijn er nou eenmaal regels en daar hebben ze zich aan vastgehouden.
Principes: de snelste manier om de band met je kinderen te verliezen.
donderdag 2 januari 2020 om 16:08
We hebben er 4 en voor elk kind zijn er andere regels passend bij de leeftijd.huismeermin schreef: ↑02-01-2020 14:56Stiefkind van een kennis komt niet meer slapen omdat ze zelf wilde bepalen hoe laat ze naar bed ging. Bij haar moeder had ze ook geen bedtijd. Het meisje was een jaar of 14 destijds. Hun andere drie kinderen hadden wel een vaste bedtijd. Als er meerdere kinderen zijn, zijn er nou eenmaal regels en daar hebben ze zich aan vastgehouden.
Mijn dochter van 14 mag ook zelf bepalen hoe laat ze naar bed gaat. De ene keer gaat ze om 9 uur omdat ze moe is, de andere keer om half 11. Ze voelt prima aan wanneer ze moe is en gaat dan ook.
Wel heel jammer dat vader zich aan hun regels vasthield en kind daarom niet meer kwam.
donderdag 2 januari 2020 om 16:12
blijmetmij schreef: ↑01-01-2020 23:13Ach even ter relativering; mijn zoon van bijna 10 mag deze vakantie bijna de hele dag dingen doen waar hij zelf voor kiest en hij loopt bijna non stop in zijn pyjamabroek rond. Meehelpen met dingen vertikt hij, tenzij hij daar meer game-tijd mee kan verdienen. Vanochtend vond ik een gewond vogeltje en vroeg ik of hij mee wilde het naar de vogelopvang brengen (omdat ik zorg voor anderen wel in de opvoeding wil meegeven; als het een kleine moeite is, help je). Nou wat een drama en gekrijs; "Wij zijn ALTIJD aan het zeuren en drammen; hij HEEFT al nee gezegd en toch ging ik door; dat moest hij eens bij ONS proberen, en HOEZO dat mijn man hem afvalt nadat ik een goed argument gaf etc. Bla bla krijs tranen, schreeuw..." En wij zijn niet uit elkaar ofzo.
Uiteindelijk was de autorit vreselijk gezellig en hebben we een leuke rondleiding gehad.
