Kinderen
alle pijlers
Stiefzoon wil hier niet meer komen
woensdag 1 januari 2020 om 22:46
Ik heb deze gebruikersnaam aan gemaakt, omdat ik mij onderhand de boze stiefmoeder ga voelen...
Ik heb een stiefzoon van 12. Ik zorg in de weekenden voor hem, in de week woont hij bij zijn moeder. De verhouding tussen de moeder en vader is moeizaam te noemen.
Ik zit de laatste tijd weer echt met de handen in mn haar - wanneer hij bij ons is, is het gezellig zo lang hij zijn zin krijgt, we leuke dingen doen of wanneer hij wat krijgt. Wanneer je wat vraagt aan hem, bijvoorbeeld hulp in het huis bij klusjes, dan wordt hij boos en is hij sjagrijnig. Afspraken die we maken, komt hij niet na, en hij liegt veel. Eigenlijk steeds meer.
Zijn vader (mijn man) en ik dien ons best voor hem, zijn consequent maar geven ook vrijheid wanneer wij denken dat hij het aan kan. Het is bij ons geen hotel, en hij heeft zich te houden aan de regels binnen ons gezin.
Hij heeft het daar dus kennelijk heel moeilijk mee, en alhoewel we dezelfde lijn trekken en daarin 1 front vormen, merken we dat hij ons tegen elkaar probeert uit te spelen.
Via zijn moeder krijgen we allerlei terugkoppelingen, dat hij het niet naar de zin heeft bij ons. En dat hij eigenlijk niet meer naar papa wil. Hier thuis zegt hij juist dat hij ons gemist heeft en dat hij graag hier is.
Het vervelende is, dat we niet meer weten wat te geloven, omdat zijn woorden zijn daden weer tegen spreken.
Wij zijn erg van de open communicatie, plannen veel tijd in om te praten, geven mogelijkheid genoeg om te delen wat dwars zit. Maar het liegen, twee gezichten en bedriegen gaat ons zo langzaam aan opbreken. Onzekerheid, wat moet je nu geloven? Vooral zijn vader verliest nu een beetje het vertrouwen, en voelt zich - terecht denk ik - belazerd.
Vraag je er naar, krijgen we als antwoord dat het hem spijt. En dat hij het niet meent. Maar ondertussen gaat het door.
Welke aan pak kunnen we proberen, om de vertrouwensband weer te verbeteren?
We hadden het leuk met de kerst, cadeautjes, spelletjes spelen, lol gehad... En de dag er na was ik weer een gemeen mens omdat ik vroeg te helpen met de tafel dekken, en zijn vader werd uitgescholden omdat hij "mijn kant koos" (lees: hij vond ook dat hij kon helpen met de tafel). Ik zorg als stiefmoeder nu 7 jaar voor hem, het is dus niet zo dat ons samengesteld gezin nog "nieuw" is.
Lang verhaal, hoop dat het duidelijk is
Ik heb een stiefzoon van 12. Ik zorg in de weekenden voor hem, in de week woont hij bij zijn moeder. De verhouding tussen de moeder en vader is moeizaam te noemen.
Ik zit de laatste tijd weer echt met de handen in mn haar - wanneer hij bij ons is, is het gezellig zo lang hij zijn zin krijgt, we leuke dingen doen of wanneer hij wat krijgt. Wanneer je wat vraagt aan hem, bijvoorbeeld hulp in het huis bij klusjes, dan wordt hij boos en is hij sjagrijnig. Afspraken die we maken, komt hij niet na, en hij liegt veel. Eigenlijk steeds meer.
Zijn vader (mijn man) en ik dien ons best voor hem, zijn consequent maar geven ook vrijheid wanneer wij denken dat hij het aan kan. Het is bij ons geen hotel, en hij heeft zich te houden aan de regels binnen ons gezin.
Hij heeft het daar dus kennelijk heel moeilijk mee, en alhoewel we dezelfde lijn trekken en daarin 1 front vormen, merken we dat hij ons tegen elkaar probeert uit te spelen.
Via zijn moeder krijgen we allerlei terugkoppelingen, dat hij het niet naar de zin heeft bij ons. En dat hij eigenlijk niet meer naar papa wil. Hier thuis zegt hij juist dat hij ons gemist heeft en dat hij graag hier is.
Het vervelende is, dat we niet meer weten wat te geloven, omdat zijn woorden zijn daden weer tegen spreken.
Wij zijn erg van de open communicatie, plannen veel tijd in om te praten, geven mogelijkheid genoeg om te delen wat dwars zit. Maar het liegen, twee gezichten en bedriegen gaat ons zo langzaam aan opbreken. Onzekerheid, wat moet je nu geloven? Vooral zijn vader verliest nu een beetje het vertrouwen, en voelt zich - terecht denk ik - belazerd.
Vraag je er naar, krijgen we als antwoord dat het hem spijt. En dat hij het niet meent. Maar ondertussen gaat het door.
Welke aan pak kunnen we proberen, om de vertrouwensband weer te verbeteren?
We hadden het leuk met de kerst, cadeautjes, spelletjes spelen, lol gehad... En de dag er na was ik weer een gemeen mens omdat ik vroeg te helpen met de tafel dekken, en zijn vader werd uitgescholden omdat hij "mijn kant koos" (lees: hij vond ook dat hij kon helpen met de tafel). Ik zorg als stiefmoeder nu 7 jaar voor hem, het is dus niet zo dat ons samengesteld gezin nog "nieuw" is.
Lang verhaal, hoop dat het duidelijk is
vrijdag 24 januari 2020 om 19:15
Dit is een mooie samenvatting van de problemen die er spelen. Ontzettend sneu allemaal voor die jongen. Die raakt beschadigt voor het leven.Sjulia schreef: ↑02-01-2020 18:53Je bekijkt het veel te simpel. Die jongen zit al met een loyaliteitsconflict, zit tussen 2 (hele verschillende?) gezinnen in. 1 gezin waar hij mishandeld zou worden en een ander gezin waarbij de kinderen altijd bij zijn vader mogen zijn. Hij zit ook in de pubertijd terwijl dit alles speelt. Een tafel dekken is niet teveel gevraagd. Maar als het een ruzie veroorzaakt, een strijd, waarbij hij niet eens meer langs wil komen, dan is het goed mis. Natuurlijk lieg je tegen je ouders wanneer je een loyaliteitsconflict hebt! Verder moet hij continu zijn excuses aanbieden in dat gezin. De boodschap dat hij een vervelend jongetje is heeft hij al begrepen hoor. En dat hij moeilijk is. Therapeuten nodig heeft. Wat een positieve situatie om je gedrag in te verbeteren. En ja, die laatste zin is natuurlijk sarcastisch. Liefde, een veilige haven, een gezin waar je fouten mag maken, waar je een vervelende puber mag zijn. Die vader heeft geen enkel recht zich belazerd te voelen. Die jongen wel. Die is op de wereld gezet door 2 volwassene die het samen verkloot hebben, waarvan de moeder mishandeld en de vader hem maar een lastpost vind.
