Kinderen
alle pijlers
Iets zeggen van gedrag volwassene tegen kind?
donderdag 9 januari 2020 om 20:37
Naar aanleiding van een ander topic en een paar situaties die ik toevallig de afgelopen weken heb meegemaakt, vraag ik me het volgende af:
Stel, je bent ergens in een openbare gelegenheid en een volwassene (de ouder of begeleider, in elk geval iemand die erbij hoort) gaat flink tekeer tegen een kind, wat doe je dan?
In het andere topic ging het over een leraar die zich erg fel uitte tegen een leerling. Ik had zelf bijvoorbeeld van de week een moeder in de supermarkt die flink tekeer ging tegen een kind van een jaar of twee en laatst in de wachtkamer bij de huisarts een moeder die een kind van twee een draai om de oren gaf en ruw in de hoek zette.
Ik houd eigenlijk altijd mijn mond omdat ik echt geen idee heb hoe ik zou moeten reageren. Zelf zal ik ook niet altijd de meest geduldige moeder zijn voor mijn dochter maar ik zou bijvoorbeeld niet snel gaan schreeuwen in het openbaar. Ik krijg er een heel naar gevoel bij als ik zoiets zie gebeuren maar wil ook niet de irritante bemoeial/betweter zijn.
Hoe gaan jullie om met zulke situaties? Zeg je wel iets of niet en wat dan? Heb je voorbeelden van hoe zoiets uit heeft gepakt als je er wel iets van hebt gezegd?
Stel, je bent ergens in een openbare gelegenheid en een volwassene (de ouder of begeleider, in elk geval iemand die erbij hoort) gaat flink tekeer tegen een kind, wat doe je dan?
In het andere topic ging het over een leraar die zich erg fel uitte tegen een leerling. Ik had zelf bijvoorbeeld van de week een moeder in de supermarkt die flink tekeer ging tegen een kind van een jaar of twee en laatst in de wachtkamer bij de huisarts een moeder die een kind van twee een draai om de oren gaf en ruw in de hoek zette.
Ik houd eigenlijk altijd mijn mond omdat ik echt geen idee heb hoe ik zou moeten reageren. Zelf zal ik ook niet altijd de meest geduldige moeder zijn voor mijn dochter maar ik zou bijvoorbeeld niet snel gaan schreeuwen in het openbaar. Ik krijg er een heel naar gevoel bij als ik zoiets zie gebeuren maar wil ook niet de irritante bemoeial/betweter zijn.
Hoe gaan jullie om met zulke situaties? Zeg je wel iets of niet en wat dan? Heb je voorbeelden van hoe zoiets uit heeft gepakt als je er wel iets van hebt gezegd?
donderdag 9 januari 2020 om 21:16
Dit vind ik de beste oplossing. Erg lief van je!!
Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn denk ik. Een opmerking van een vreemde maakt een mishandelende ouder nog kwader vrees ik. Ik zou erg bang zijn dat het kind daardoor nog meer klappen of ellende zal krijgen dus hoe erge flapuit ik ook ben, ik hou mijn mond omwille van het kind. Zal wel helpen als dat kan. Als moeder bijvoorbeeld worstelt met vele tassen boodschappen en een dreinend kind dan zou ik even helpen met die tassen en dan een praatje aan proberen te knopen. Maar uit het wilde weg een opmerking maken helpt niemand denk ik.
donderdag 9 januari 2020 om 21:17
Bij ouders bemoei ik me er niet mee, ze kunnen gewoon een keer boos zijn en dat is ok.
Of het kind wordt wel mishandelt maat een ouder die zich in het openbaar al losgaat op haar kind die zal zich ook afreageren als je er wat van zegt en dan thuis met de deur dicht.
Je kunt ze niet redden alleen hopen dat hun omgeving ingrijpt.
Of het kind wordt wel mishandelt maat een ouder die zich in het openbaar al losgaat op haar kind die zal zich ook afreageren als je er wat van zegt en dan thuis met de deur dicht.
Je kunt ze niet redden alleen hopen dat hun omgeving ingrijpt.
donderdag 9 januari 2020 om 21:17
donderdag 9 januari 2020 om 21:18
Ik hoop het. En dat ik het niet erger voor haar gemaakt heb.Herfstblaadje19 schreef: ↑09-01-2020 21:07Topper! Denk dat maar heel weinig mensen dit zouden durven. En het meisje zal dit altijd onthouden, dat er iemand voor haar opkwam!
Hoewel ik zelf op 1 keer na nooit geslagen ben, was mijn jeugd nou niet heel jofel om het mild uit te drukken. Mijn moeder was de agressor in huis.
Naar mij was dat veelal verbaal maar regelmatig fysiek naar mijn vader. Met haar stalen naaldhakken in het voorhoofd van hem timmeren. Mijn sibling is ook een aantal keer flink gemept door haar (waaronder met een klomp). Vrouwen en schoenen hé, 't is wat
hanke321 wijzigde dit bericht op 09-01-2020 21:34
9.01% gewijzigd
donderdag 9 januari 2020 om 21:19
Ik weet natuurlijk niet precies wat eraan voorafging, maar het kind was er in ieder geval nogal apathisch onder.Quincy2 schreef: ↑09-01-2020 21:07Ik zag laatst een moeder in de supermarkt wel 20 keer vriendelijk tegen haar kleuter zeggen "niet weglopen, kom eens terug", maar hij luisterde voor geen meter.
Als ik iemand een kind aan zijn oor zag trekken, zou ik denken dat het er zo eentje was, eigenlijk.
(Uiteindelijk werd de vervelende kleuter al gillend en tegenstribbelend in een buggy geduwd, waar iemand die de voorgeschiedenis niet gezien had misschien ook wel iets van zou vinden.)
De cursus omgaan met teleurstellingen gaat vanavond wederom niet door.
donderdag 9 januari 2020 om 21:22
Mijn jongste had een lastige fase, en stond heel moeilijk te doen bij het uitkiezen van een ijsje op vakantie in Spanje.
Er kwam een local moeder binnen en haar kind deed hetzelfde. Het kind werd zonder pardon buiten gezet en ander kind kreeg een ijsje en hij niet.
Mijn kinderen stonden met open mond toe te kijken en ik heb niks tegen die vrouw gezegd.
Want: en ik voelde me ineens van een faalmoeder wiens kind te verwend is om een ijsje uit te kiezen een best lieve moeder, en met mijn kinderen ging het ineens vooooorbeeeeeldig, want die waren ineens heel blij met mij als moeder.
Net als die keer dat ik op de cariben was en mijn kind tussen kinderen van een crèche verzeild raakte die eerst joepie allemaal een lolly kregen.
maar het jongetje dat de lolly liet vallen kreeg een tik voor zijn hoofd en werd nagedaan omdat hij moest huilen.
Of laatste zomer met de Franse moeders, die standaard hun kinderen door elkaar schudden en hoog emotioneel toesissen.
Wat als familiegrap nog steeds oplevert dat ik er eentje zo bij de arm grijp en sis met een woedend gezicht: zullen wij straks gaan lunchen?
Kortom, het is best lastig om niet te zelfgenoegzaam te zijn in dit soort situaties.
Er kwam een local moeder binnen en haar kind deed hetzelfde. Het kind werd zonder pardon buiten gezet en ander kind kreeg een ijsje en hij niet.
Mijn kinderen stonden met open mond toe te kijken en ik heb niks tegen die vrouw gezegd.
Want: en ik voelde me ineens van een faalmoeder wiens kind te verwend is om een ijsje uit te kiezen een best lieve moeder, en met mijn kinderen ging het ineens vooooorbeeeeeldig, want die waren ineens heel blij met mij als moeder.
Net als die keer dat ik op de cariben was en mijn kind tussen kinderen van een crèche verzeild raakte die eerst joepie allemaal een lolly kregen.
maar het jongetje dat de lolly liet vallen kreeg een tik voor zijn hoofd en werd nagedaan omdat hij moest huilen.
Of laatste zomer met de Franse moeders, die standaard hun kinderen door elkaar schudden en hoog emotioneel toesissen.
Wat als familiegrap nog steeds oplevert dat ik er eentje zo bij de arm grijp en sis met een woedend gezicht: zullen wij straks gaan lunchen?
Kortom, het is best lastig om niet te zelfgenoegzaam te zijn in dit soort situaties.
donderdag 9 januari 2020 om 21:23
Goed dat je voor het meisje opkwam, maar ongeacht de situatie zou iemand die mij bij mijn arm pakt en mij "dwingt tot oogcontact" echt een heel verkeerde aan mij hebben. Blijf met je tengels van iemand af zeg, net zoals je graag wil dat zij met hun tengels van iemand afblijven.hanke321 schreef: ↑09-01-2020 21:04Supermarkt paar maanden terug.
Een moeder had flink wat spullen op de band staan, ik was de klant na haar en dochtertje was aan het dwalen en reageerde niet op roepen van moeders.
Moeder was dus niet bij de spullen op de band maar in het, zijgangpad ervoor, zoekend en roepend naar kind.
Toen het meisje van een jaar of 4 kwam aangehuppeld sloeg moeder zó hard in haar gezichtje dat kinds brilletje een paar meter verder op de grond kletterde!
Ik was woest. Ik moest ze voor laten gaan vanwege de spullen op de band en beet moeder toe : "boos zijn mag, maar je kind sla je niet!"
Eerst ontkende ze dat ze had geslagen, wilde ze me negeren. Ik pakte haar arm beet en dwong haar tot oogcontact, zei dat ik het had gezien en dat waarschijnlijk alles op de beveiligingscamera stond, 'Ja maar het is mijn kind'." Het kan je kind wel zijn maar die sla je niet, het mag niet en al helemaal niet waar ik bij ben".
De kassieres bedankten me dat ik er wat van had gezegd (terwijl ze nog stond in te pakken) . Echt ik stond te stomen van woede.
Moeder was afgetaaid, niet meer gezien daarna.
donderdag 9 januari 2020 om 21:27
Nou lief... het was ook eigenbelang na drie huilbuien om een vierde te voorkomenRedballoon schreef: ↑09-01-2020 21:16Dit vind ik de beste oplossing. Erg lief van je!!
Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn denk ik. Een opmerking van een vreemde maakt een mishandelende ouder nog kwader vrees ik. Ik zou erg bang zijn dat het kind daardoor nog meer klappen of ellende zal krijgen dus hoe erge flapuit ik ook ben, ik hou mijn mond omwille van het kind. Zal wel helpen als dat kan. Als moeder bijvoorbeeld worstelt met vele tassen boodschappen en een dreinend kind dan zou ik even helpen met die tassen en dan een praatje aan proberen te knopen. Maar uit het wilde weg een opmerking maken helpt niemand denk ik.
. En die vrouw zat er echt zichtbaar doorheen en kreeg niemand zo gek om de jongste te komen halen.
donderdag 9 januari 2020 om 21:28
Was ik ook niet trots op; het was niet knijpen of trekken maar wel dwingend idd. Was de eerste keer dat ik zo boos reageerde, voorheen had ik flabbergasted mijn mond gehouden.apppie schreef: ↑09-01-2020 21:23Goed dat je voor het meisje opkwam, maar ongeacht de situatie zou iemand die mij bij mijn arm pakt en mij "dwingt tot oogcontact" echt een heel verkeerde aan mij hebben. Blijf met je tengels van iemand af zeg, net zoals je graag wil dat zij met hun tengels van iemand afblijven.
donderdag 9 januari 2020 om 21:28
donderdag 9 januari 2020 om 21:33
Nou als ik mijn bril van mijn kind haar hoofd af sloeg was een mevrouw die mijn arm pakt wel mijn minste probleem.apppie schreef: ↑09-01-2020 21:23Goed dat je voor het meisje opkwam, maar ongeacht de situatie zou iemand die mij bij mijn arm pakt en mij "dwingt tot oogcontact" echt een heel verkeerde aan mij hebben. Blijf met je tengels van iemand af zeg, net zoals je graag wil dat zij met hun tengels van iemand afblijven.
Dan heb je je rechten wel verspeeld hoor. Die dame mag blij zijn dat ze niet iemand anders treft die hierdoor getriggerd wordt
donderdag 9 januari 2020 om 21:36
Ze zullen wel moeten. Anders escaleert het nog veel meer. Op zo'n moment is het echt een balansact. Zorgen dat je serieus neemt, zonder in alle boosheid mee te gaan. Het enige wat je als ouder dan doet is zorgen dat het zo snel mogelijk de-escaleert. En die mensen zullen inmiddels wel weten hoe ze het beste kunnen reageren.
Maar ik kan je uit ervaring zeggen, dat ik het vanbinnen vreselijk vind, en me ook wel eens schaam. Ook al kun je er niks aan doen. Als je kind midden in de winkel zo tekeer gaat. Je probeert te kakken te zetten temidden van iedereen. Want hij probeert je boos te maken. En de kunst is dan om daar niet in mee te gaan. Tegelijk zijn gevoel wel te erkennen, en de leiding nemen. Maar wat is het zwaar.
donderdag 9 januari 2020 om 21:37
Overigens ben ik zelf wel vaker aangesproken op gebrek aan ‘daadkrachtige’ actie als moeder zijnde. En toen was zoon nog echt piep (De “Ooit gaat liggen gillen op de grond mij iets opleveren” fase). Van goedbedoelde veteranenadviezen (“Gewoon overheen stappen en verder lopen, komt hij zo achter je aan!”) tot de figuren die al hun frustraties hebben opgespaard en denken risicoloos hun gal te kunnen spuwen over een push-over. Helaas voor hen was ik dat niet. Dus wel ervaring met reageren op derden.
donderdag 9 januari 2020 om 21:40
Soms weet je niet wat er speelt, heb wel eens als 16 jarige mijn 8 jarige zusje mee geprobeerd te krijgen, zusje lag hysterisch op de grond te krijsen omdat ze haar zin niet kreeg en ik probeerde haar (aardig, toen was ik nog geduldig mee te krijgen. Het commentaar van omstanders was niet van de lucht en sloeg echt nergens op.
Als iemand een kind zou slaan of heel grof uitschelden zou ik me er wel mee bemoeien, overigens ook het liefst toch vriendelijk, meeste ouders zijn er niet op uit om hun kinderen kwaad te doen en doen dat soort dingen meestal uit onmacht.
mee te krijgen. Het commentaar van omstanders was niet van de lucht en sloeg echt nergens op. Als iemand een kind zou slaan of heel grof uitschelden zou ik me er wel mee bemoeien, overigens ook het liefst toch vriendelijk, meeste ouders zijn er niet op uit om hun kinderen kwaad te doen en doen dat soort dingen meestal uit onmacht.
donderdag 9 januari 2020 om 21:57
Oef, toevallig van het weekend gezien dat een moeder op straat haar dochter schopte (jaar of 8?).
Ik weet niet wat eraan vooraf is gegaan (zag toevallig echt alleen dat moment) en ze werd erop aangesproken door oma (al leek dat meer op: pas op, er kijken mensen).
Ik heb gedaan alsof mijn neus bloedde en nu vind ik mezelf een lafbek.
Ik weet niet wat eraan vooraf is gegaan (zag toevallig echt alleen dat moment) en ze werd erop aangesproken door oma (al leek dat meer op: pas op, er kijken mensen).
Ik heb gedaan alsof mijn neus bloedde en nu vind ik mezelf een lafbek.
donderdag 9 januari 2020 om 22:00
Dan heb je helemaal niet je rechten verspeeld, daar ga jij toch zeker niet over. Je moet gewoon van iemand afblijven. Agressie met agressie bestrijden, lekker bezigHet-groepje schreef: ↑09-01-2020 21:33Nou als ik mijn bril van mijn kind haar hoofd af sloeg was een mevrouw die mijn arm pakt wel mijn minste probleem.
Dan heb je je rechten wel verspeeld hoor. Die dame mag blij zijn dat ze niet iemand anders treft die hierdoor getriggerd wordt
donderdag 9 januari 2020 om 22:17
Ik ben dus iemand die zijn mond al open heeft voordat ik na heb gedacht.
Ik hou mij in sommige situaties echt niet stil.
Ik kijk het vaak even aan maar als het mij echt te ver gaat dan zeg ik er wat van. En raar genoeg ben ik opdat moment ook nergens bang voor.
* mee gemaakt dat een klein kindje recht ik het gezicht geslagen werd door zijn vader in het winkelcentrum. Kind viel op de grond en had gewoon de hand van vader in zijn gezicht staan. Ik ben er op af gegaan en gevraagd of dat een normale manier van doen was en of ik de politie even moest bellen wegens mishandeling. Vader wist opdat moment niets te zeggen en bood zijn excuses aan.
Als ik iets zie waar mijn maag van omdraait zowel met kinderen als met dieren dan hou ik mij echt niet stil.
Ik hou mij in sommige situaties echt niet stil.
Ik kijk het vaak even aan maar als het mij echt te ver gaat dan zeg ik er wat van. En raar genoeg ben ik opdat moment ook nergens bang voor.
* mee gemaakt dat een klein kindje recht ik het gezicht geslagen werd door zijn vader in het winkelcentrum. Kind viel op de grond en had gewoon de hand van vader in zijn gezicht staan. Ik ben er op af gegaan en gevraagd of dat een normale manier van doen was en of ik de politie even moest bellen wegens mishandeling. Vader wist opdat moment niets te zeggen en bood zijn excuses aan.
Als ik iets zie waar mijn maag van omdraait zowel met kinderen als met dieren dan hou ik mij echt niet stil.
Blijf in jezelf geloven !
donderdag 9 januari 2020 om 22:25
Ik heb wel flink mondeling uitgehaald naar leerlingen en eigenlijk hadden we daarna altijd een goede band, beter dan daarvoor. In elk geval. Ik sta niet als een ordinair viswijf te schelden, maar wel ‘op z’n stampvoets’ een grens getrokken. Dat kan er voor een binnenwandelende collega of passerende buitenstaander vast te ver uitzien. Dit waren altijd leerlingen die zelf ook flink verbaal te keer konden gaan en stevig in hun schoenen stonden.Minik schreef: ↑09-01-2020 21:02Wat naar dat je dan reacties krijgt. Ik bedoel absoluut niet een situatie waarin het kind woest wordt, die van mij kan ook echt vreselijk hard gaan krijsen en op de grond liggen en slaan en bijten enzovoorts, maar daar kun je als ouder echt niet altijd wat aan doen. Als ik dat zou zien, zou ik eerder een schouderklopje geven en zeggen, houd vol.. ofzoiets tegen de ouder. Of gewoon negeren.
Maar als een kind zich misdraagt of flipt, om wat voor reden dan ook en de ouder begint keihard te schreeuwen of geeft dus echt een draai om de oren, dat vind ik een hele andere situatie. Als ik een kind zou zien flippen en de ouder probeert hem te kalmeren door hem vast te houden, zou ik daar echt nooit tussen gaan zitten. Als de ouder zou gaan zitten vloeken en tieren op het kind, is t pas een vreemde situatie vind ik.
donderdag 9 januari 2020 om 22:28
.redbulletje schreef: ↑09-01-2020 22:21Ik zou eerder iemand aanspreken die zijn vervelende kind niet aanpakt. Of toch tenminste m'n 'als blikken konden doden blik' toewerpen.
Here we go again.
donderdag 9 januari 2020 om 22:32
Ik heb in een dergelijke situatie wel eens er iets van gezegd en dat wérd me toch een ordinaire scheldpartij! Van de betreffende moeder uit dan, ik scheld niet. Ik dacht echt dat ze me te lijf zou gaan. Dit alles heeft haar arme kind ook allemaal gezien en gehoord. Heel zielig.
Niemand is er dus iets mee opgeschoten dat ik er iets van zei.
Toch doe ik dat waarschijnlijk een volgende keer weer.
Niemand is er dus iets mee opgeschoten dat ik er iets van zei.
Toch doe ik dat waarschijnlijk een volgende keer weer.
donderdag 9 januari 2020 om 22:34
Zooooo!hanke321 schreef: ↑09-01-2020 21:04Supermarkt paar maanden terug.
Een moeder had flink wat spullen op de band staan, ik was de klant na haar en dochtertje was aan het dwalen en reageerde niet op roepen van moeders.
Moeder was dus niet bij de spullen op de band maar in het, zijgangpad ervoor, zoekend en roepend naar kind.
Toen het meisje van een jaar of 4 kwam aangehuppeld sloeg moeder zó hard in haar gezichtje dat kinds brilletje een paar meter verder op de grond kletterde!
Ik was woest. Ik moest ze voor laten gaan vanwege de spullen op de band en beet moeder toe : "boos zijn mag, maar je kind sla je niet!"
Eerst ontkende ze dat ze had geslagen, wilde ze me negeren. Ik pakte haar arm beet en dwong haar tot oogcontact, zei dat ik het had gezien en dat waarschijnlijk alles op de beveiligingscamera stond, 'Ja maar het is mijn kind'." Het kan je kind wel zijn maar die sla je niet, het mag niet en al helemaal niet waar ik bij ben".
De kassieres bedankten me dat ik er wat van had gezegd (terwijl ze nog stond in te pakken) . Echt ik stond te stomen van woede.
Moeder was afgetaaid, niet meer gezien daarna.
Deze had je kunnen melden bij de politie, middels 112. Kindermishandeling met mogelijk letsel tot gevolg, getuigen en beeldmateriaal.
Dat zou op zeker hebben geleid tot een melding bij Veilig Thuis en een niet zo vrijblijvend hulpaanbod.
Niet verwijtend bedoeld, maar ter info. Voor wie ook ooit zoiets meemaakt.
•
