Relaties
alle pijlers
Meningen gevraagd hoe om te gaan met zoon van 19
donderdag 16 april 2009 om 12:10
Ik heb een fantastische zoon van 19. Werkelijk een moeder kan zich geen betere zoon wensen dan hij is. Jarenlang hebben we harmonieus samen het huis gedeeld, hij ging naar school, ik naar mijn werk en tijdens het eten en de afwas kletsten we heel wat af om daarna weer ieders ons eigen ding te doen.
Sinds vorig jaar september is hij gaan studeren in een plaats die goed met zijn OV-jaarkaart te bereizen is. Dat was al voor allebei wennen, de 'school' tijden zijn een stuk variabeler, en druk met zijn sport, bijbaantje en vrienden was de regelmaat die we hadden zoek. Sinds 2 jaar heb ik een LAT-relatie waar hij voor mij heel blij mee is. Sinds een half jaar heeft hij een vriendin waar ik voor hem heel blij mee ben, en het is een aardige meid. Dat meisje is heel vaak bij ons en hoewel ze zich samen terugtrekken op hun eigen 2 kamers voel ik me steeds meer geïrriteerd dat ze mijn privacy aantasten. Ik ben onregelmatig thuis en als ze er zijn als ik er niet ben, vind ik het prima. Maar als ik er wel ben, wil uitslapen en douchen etc. vind ik het erg vervelend dat ik ineens hoor dat ze ook in huis zijn en voel me niet vrij in mijn eigen huis.
Dat heb ik met beiden bespreekbaar gemaakt, oftewel mijn ongenoegen daarover geuit. Zoon geeft aan dat hij zich al ingeschreven heeft voor op kamers te gaan wonen, maar dat hij tot die tijd ook geen andere oplossing weet. Hij vindt eigenlijk dat ik hem dwing het huis uit te gaan en dat ik mijn macht 'in mijn huis gelden mijn regels' teveel misbruik. Hij zegt zich er ook niet aan te storen dat mijn vriend er vaak is, of mijn vriendinnen. En dat hij nu ook eenmaal hier woont en dus eigen vrienden uitnodigt (nooit een bezwaar geweest) of zoals nu zijn vriendin.
En nu weet ik het zelf ook niet zo goed meer..... moet ik mij toleranter opstellen hun part-time samenwonen in mijn huis goed vinden en me niet zo storen aan mijn gevoel van gebrek aan privacy in mijn eigen huis. Het is tenslotte ook zijn huis. Overigens begrijpt zijn vriendin mijn gevoel wel en weet ook dat het absoluut niet persoonlijk naar haar toe bedoeld is.
Zou graag horen hoe anderen hier tegen aankijken.
Sinds vorig jaar september is hij gaan studeren in een plaats die goed met zijn OV-jaarkaart te bereizen is. Dat was al voor allebei wennen, de 'school' tijden zijn een stuk variabeler, en druk met zijn sport, bijbaantje en vrienden was de regelmaat die we hadden zoek. Sinds 2 jaar heb ik een LAT-relatie waar hij voor mij heel blij mee is. Sinds een half jaar heeft hij een vriendin waar ik voor hem heel blij mee ben, en het is een aardige meid. Dat meisje is heel vaak bij ons en hoewel ze zich samen terugtrekken op hun eigen 2 kamers voel ik me steeds meer geïrriteerd dat ze mijn privacy aantasten. Ik ben onregelmatig thuis en als ze er zijn als ik er niet ben, vind ik het prima. Maar als ik er wel ben, wil uitslapen en douchen etc. vind ik het erg vervelend dat ik ineens hoor dat ze ook in huis zijn en voel me niet vrij in mijn eigen huis.
Dat heb ik met beiden bespreekbaar gemaakt, oftewel mijn ongenoegen daarover geuit. Zoon geeft aan dat hij zich al ingeschreven heeft voor op kamers te gaan wonen, maar dat hij tot die tijd ook geen andere oplossing weet. Hij vindt eigenlijk dat ik hem dwing het huis uit te gaan en dat ik mijn macht 'in mijn huis gelden mijn regels' teveel misbruik. Hij zegt zich er ook niet aan te storen dat mijn vriend er vaak is, of mijn vriendinnen. En dat hij nu ook eenmaal hier woont en dus eigen vrienden uitnodigt (nooit een bezwaar geweest) of zoals nu zijn vriendin.
En nu weet ik het zelf ook niet zo goed meer..... moet ik mij toleranter opstellen hun part-time samenwonen in mijn huis goed vinden en me niet zo storen aan mijn gevoel van gebrek aan privacy in mijn eigen huis. Het is tenslotte ook zijn huis. Overigens begrijpt zijn vriendin mijn gevoel wel en weet ook dat het absoluut niet persoonlijk naar haar toe bedoeld is.
Zou graag horen hoe anderen hier tegen aankijken.
donderdag 16 april 2009 om 14:22
Zwieber, 21 is niet vér in de twintig. Ik heb het over mensen die al jaren werken en nog steeds thuisblijven.
Mijn man was pas op z'n 24e het huis uit. Hij wilde al járen eerder, maar moest kostgeld betalen terwijl hij níet werkte maar studeerde én alles zelf betalen. Dán gaat er dus iets mis. Hij kón het huis niet uit op die manier, want kon niets sparen.
Tot je 21e thuis blijven wonen is niet erg, maar het gaat me om mensen die al jaren een baan hebben, niets bijdragen en het gewoon wel lekker relaxed vinden om thuis te blijven totdat ze een mooi huis kunnen kopen. Dat vind ik geen realistische start.
Mijn man was pas op z'n 24e het huis uit. Hij wilde al járen eerder, maar moest kostgeld betalen terwijl hij níet werkte maar studeerde én alles zelf betalen. Dán gaat er dus iets mis. Hij kón het huis niet uit op die manier, want kon niets sparen.
Tot je 21e thuis blijven wonen is niet erg, maar het gaat me om mensen die al jaren een baan hebben, niets bijdragen en het gewoon wel lekker relaxed vinden om thuis te blijven totdat ze een mooi huis kunnen kopen. Dat vind ik geen realistische start.
donderdag 16 april 2009 om 14:24
quote:Zwieber schreef op 16 april 2009 @ 14:18:
[...]
Ik neem aan dat je dan als ouder dat extra geld wat je opeens overhoudt wel op een rekening van je kind zet? Of ga je echt het zuurverdiende geld van je kind zelf uitgeven? Terwijl je normaal toch ook van je eigen geld het eten betaalde dus het geld van je kind niet nodig had?
Waarom zou je dat achteruit moeten zetten? Het is toch geld voor het levensonderhoud van je kind? Dat geef je toch uit aan onderdak, eten en alle voorzieningen? Het is geen verplichting om dat terug te geven...
Ik zou dat, als het mogelijk is, wel doen, maar ik vind het ook doodnormaal als dat geld gewoon weg is, jij krijgt je huur toch ook niet terug?
[...]
Ik neem aan dat je dan als ouder dat extra geld wat je opeens overhoudt wel op een rekening van je kind zet? Of ga je echt het zuurverdiende geld van je kind zelf uitgeven? Terwijl je normaal toch ook van je eigen geld het eten betaalde dus het geld van je kind niet nodig had?
Waarom zou je dat achteruit moeten zetten? Het is toch geld voor het levensonderhoud van je kind? Dat geef je toch uit aan onderdak, eten en alle voorzieningen? Het is geen verplichting om dat terug te geven...
Ik zou dat, als het mogelijk is, wel doen, maar ik vind het ook doodnormaal als dat geld gewoon weg is, jij krijgt je huur toch ook niet terug?
donderdag 16 april 2009 om 14:26
quote:rider schreef op 16 april 2009 @ 14:24:
[...]
Moet je gespaard hebben om een kamer te huren? Dan is er veel veranderd sinds de tijd dat ik studeerde.
Ehm ja, als jij je eigen bed nog niet mee mag nemen uit het huis van je ouders, je nog geen kast mee mag nemen....
Zijn ouders wilden niets betalen, hij mocht ook niets meenemen want 'hun huis, hun spullen' en als je een kamer huurt heb je toch 1 of 2 maanden borg nodig, je moet meubels aanschaffen, al is het bij de kringloop, je kamer inrichten, enzovoorts.
Pas toen hij in deeltijd ging studeren en daarnaast ging werken kon hij het zich veroorloven om op kamers te gaan.
[...]
Moet je gespaard hebben om een kamer te huren? Dan is er veel veranderd sinds de tijd dat ik studeerde.
Ehm ja, als jij je eigen bed nog niet mee mag nemen uit het huis van je ouders, je nog geen kast mee mag nemen....
Zijn ouders wilden niets betalen, hij mocht ook niets meenemen want 'hun huis, hun spullen' en als je een kamer huurt heb je toch 1 of 2 maanden borg nodig, je moet meubels aanschaffen, al is het bij de kringloop, je kamer inrichten, enzovoorts.
Pas toen hij in deeltijd ging studeren en daarnaast ging werken kon hij het zich veroorloven om op kamers te gaan.
donderdag 16 april 2009 om 14:26
quote:Eowynn_ schreef op 16 april 2009 @ 14:22:
Zwieber, 21 is niet vér in de twintig. Ik heb het over mensen die al jaren werken en nog steeds thuisblijven.
Mijn man was pas op z'n 24e het huis uit. Hij wilde al járen eerder, maar moest kostgeld betalen terwijl hij níet werkte maar studeerde én alles zelf betalen. Dán gaat er dus iets mis. Hij kón het huis niet uit op die manier, want kon niets sparen.
Tot je 21e thuis blijven wonen is niet erg, maar het gaat me om mensen die al jaren een baan hebben, niets bijdragen en het gewoon wel lekker relaxed vinden om thuis te blijven totdat ze een mooi huis kunnen kopen. Dat vind ik geen realistische start.Ik was half in de 20 toen ik mijn huis kocht en daar hebben we eerst nog 'n tijd aan aan 't verbouwen geweest voordat ik er in trok. Een prima start dus, zonder overbodig geld over de balk smijten. Overigens betaalde ik in die tijd wel de stalling van mijn paard geheel zelf van mijn bijbaantjes, dat was toch ook iets van 550 gulden per maand.
Zwieber, 21 is niet vér in de twintig. Ik heb het over mensen die al jaren werken en nog steeds thuisblijven.
Mijn man was pas op z'n 24e het huis uit. Hij wilde al járen eerder, maar moest kostgeld betalen terwijl hij níet werkte maar studeerde én alles zelf betalen. Dán gaat er dus iets mis. Hij kón het huis niet uit op die manier, want kon niets sparen.
Tot je 21e thuis blijven wonen is niet erg, maar het gaat me om mensen die al jaren een baan hebben, niets bijdragen en het gewoon wel lekker relaxed vinden om thuis te blijven totdat ze een mooi huis kunnen kopen. Dat vind ik geen realistische start.Ik was half in de 20 toen ik mijn huis kocht en daar hebben we eerst nog 'n tijd aan aan 't verbouwen geweest voordat ik er in trok. Een prima start dus, zonder overbodig geld over de balk smijten. Overigens betaalde ik in die tijd wel de stalling van mijn paard geheel zelf van mijn bijbaantjes, dat was toch ook iets van 550 gulden per maand.
donderdag 16 april 2009 om 14:28
quote:Eowynn_ schreef op 16 april 2009 @ 14:12:
Ik vind niet dat mijn kinderen 'op hun 18e moeten ophoepelen'. Ik hoop wél dat ik ze tegen hun 18e of 20e zover heb opgevoed tot zelfstandige, zelfredzame en leuke volwassenen dat ze liever hun eigen weg gaan dan bij hun ouders blijven wonen. Tot ver in de twintig bij je ouders wonen op hun kosten... dan is er echt iets misgegaan in dat proces.
Ik weet niet waar jij woont maar hier kom je amper aan een kamer of woning die betaalbaar is voor je 23e.
Het is dat haar vriend wat ouder is en nu pas een beetje aan de beurt komt voor woningen. Nog net in aanmerking voor de jongeren woningen hier die tot 23 jaar gaan, hij staat al ingeschreven vanaf zijn 18e evenals mijn dochter.
Ik vind niet dat mijn kinderen 'op hun 18e moeten ophoepelen'. Ik hoop wél dat ik ze tegen hun 18e of 20e zover heb opgevoed tot zelfstandige, zelfredzame en leuke volwassenen dat ze liever hun eigen weg gaan dan bij hun ouders blijven wonen. Tot ver in de twintig bij je ouders wonen op hun kosten... dan is er echt iets misgegaan in dat proces.
Ik weet niet waar jij woont maar hier kom je amper aan een kamer of woning die betaalbaar is voor je 23e.
Het is dat haar vriend wat ouder is en nu pas een beetje aan de beurt komt voor woningen. Nog net in aanmerking voor de jongeren woningen hier die tot 23 jaar gaan, hij staat al ingeschreven vanaf zijn 18e evenals mijn dochter.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 16 april 2009 om 14:31
donderdag 16 april 2009 om 14:33
quote:Eowynn_ schreef op 16 april 2009 @ 14:12:
Ik vind niet dat mijn kinderen 'op hun 18e moeten ophoepelen'. Ik hoop wél dat ik ze tegen hun 18e of 20e zover heb opgevoed tot zelfstandige, zelfredzame en leuke volwassenen dat ze liever hun eigen weg gaan dan bij hun ouders blijven wonen. Tot ver in de twintig bij je ouders wonen op hun kosten... dan is er echt iets misgegaan in dat proces.
mee eens, tenzij er echt een zeer dwingende reden is dat het kind lang thuis blijft.
een studerend kind is hier in principe welkom, mits het zijn aandeel in het huishouden doet, en een werkend kind betaalt kostgeld. En ja, dat geld zal ik ook echt zelf opgebruiken.
maar het lijkt me gezond als ze zo rond hun 18e ZELF graag weg willen.
Ik vind niet dat mijn kinderen 'op hun 18e moeten ophoepelen'. Ik hoop wél dat ik ze tegen hun 18e of 20e zover heb opgevoed tot zelfstandige, zelfredzame en leuke volwassenen dat ze liever hun eigen weg gaan dan bij hun ouders blijven wonen. Tot ver in de twintig bij je ouders wonen op hun kosten... dan is er echt iets misgegaan in dat proces.
mee eens, tenzij er echt een zeer dwingende reden is dat het kind lang thuis blijft.
een studerend kind is hier in principe welkom, mits het zijn aandeel in het huishouden doet, en een werkend kind betaalt kostgeld. En ja, dat geld zal ik ook echt zelf opgebruiken.
maar het lijkt me gezond als ze zo rond hun 18e ZELF graag weg willen.
donderdag 16 april 2009 om 14:34
ze heeft hier een grotere kamer dan ze in de stad kan huren, Daar betaal je zo 400 euro voor, je kan je geld ook over de balk gaan smijten natuurlijk. En het is goed te bereiken dus dan ga je niet onnodig voor een kamer die kleiner is het geld uit je zak trekken. En ook daar kom je dus amper aan want "studenten" hier blijven na hun studie daar lekker op wonen.
voor een echt huis vind ik het wat anders, waar ze ook echt kan blijven wonen.
voor een echt huis vind ik het wat anders, waar ze ook echt kan blijven wonen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 16 april 2009 om 14:35
quote:elninjoo schreef op 16 april 2009 @ 14:13:
[...]
Ik hoef ze zelf niet (om bovengenoemde reden dat ik niet tegen de drukte kan), maar juist omdat ik zelf lieve ouders heb die me 'n goed leven hebben gegeven, snap ik idd soms niet wat sommige mensen met kinderen doen. Ik hoef ze niet in mijn buurt, maar ik gun ze wel 'n goed leven met lieve ouders die er voor hen zijn. Overigens heb ik ook geen feeling voor te kleine kinderen, pas vanaf 'n jaar of 10, als 'n gesprek mogelijk is kan ik er wat mee. Ik zou dat 'waarom-stadium' bijv. helemaal niet trekken.
Dat trekt niemand, trust me
Ik dacht al zoiets..
[...]
Ik hoef ze zelf niet (om bovengenoemde reden dat ik niet tegen de drukte kan), maar juist omdat ik zelf lieve ouders heb die me 'n goed leven hebben gegeven, snap ik idd soms niet wat sommige mensen met kinderen doen. Ik hoef ze niet in mijn buurt, maar ik gun ze wel 'n goed leven met lieve ouders die er voor hen zijn. Overigens heb ik ook geen feeling voor te kleine kinderen, pas vanaf 'n jaar of 10, als 'n gesprek mogelijk is kan ik er wat mee. Ik zou dat 'waarom-stadium' bijv. helemaal niet trekken.
Dat trekt niemand, trust me
Ik dacht al zoiets..
donderdag 16 april 2009 om 14:39
quote:Eowynn_ schreef op 16 april 2009 @ 14:26:
[...]
Ehm ja, als jij je eigen bed nog niet mee mag nemen uit het huis van je ouders, je nog geen kast mee mag nemen....
Zijn ouders wilden niets betalen, hij mocht ook niets meenemen want 'hun huis, hun spullen' en als je een kamer huurt heb je toch 1 of 2 maanden borg nodig, je moet meubels aanschaffen, al is het bij de kringloop, je kamer inrichten, enzovoorts.
Pas toen hij in deeltijd ging studeren en daarnaast ging werken kon hij het zich veroorloven om op kamers te gaan.Ik studeerde full-time, werkte in het weekend, en kreeg niks mee. Spullen gekocht bij de kringloop, niks aan de hand.
[...]
Ehm ja, als jij je eigen bed nog niet mee mag nemen uit het huis van je ouders, je nog geen kast mee mag nemen....
Zijn ouders wilden niets betalen, hij mocht ook niets meenemen want 'hun huis, hun spullen' en als je een kamer huurt heb je toch 1 of 2 maanden borg nodig, je moet meubels aanschaffen, al is het bij de kringloop, je kamer inrichten, enzovoorts.
Pas toen hij in deeltijd ging studeren en daarnaast ging werken kon hij het zich veroorloven om op kamers te gaan.Ik studeerde full-time, werkte in het weekend, en kreeg niks mee. Spullen gekocht bij de kringloop, niks aan de hand.
donderdag 16 april 2009 om 14:43
donderdag 16 april 2009 om 14:44
quote:rider schreef op 16 april 2009 @ 14:19:
[...]
natuurlijk. En kan je even citeren uit wet of rechtspraak dat hieruit volgt dat meerderjarige kinderen "gelijke rechten" kunnen claimen in het ouderlijk huis, danwel dat ouders hun meerderjarige kinderen moeten subsidiëren voorbij het noodzakelijke?
Ik heb het helemaal niet over gelijke rechten of over het subsidiëren voorbij het noodzakelijke. Ik antwoordde op deze post van je:
"en binnen de grenzen van de wet is het volstrekt de keuze van de ouders welke offers (ze brengen)."
Het volledige financiële onderhoud valt dus onder de 'offers' die volgens de wet gebracht moeten worden, en waarin de ouders geen keuze hebben.
We hebben het hier uiteraard over studerende, en niet over werkende jongeren.
Vraagje aan jou (uit nieuwsgierigheid): hoe ver vind je dat je als financierende ouder een bepaalde levenswijze mag opleggen aan je studerende (en dus financieel afhankelijke) inwonende jongvolwassen kind? Bijvoorbeeld aan je kind verbieden dat het in je huis zijn vriend(inne)tje of vrienden ontvangt? Je hebt het steeds over de 'rechten' van de ouders; ik vind het zinvoller om met elkaar te praten en ervoor te zorgen dat ouders en kinderen allebei een zo fijn mogelijk leven leiden. Ouders en kinderen moeten allebei 'offers' brengen, moeten allebei wat voor elkaar over hebben. Daar moet een zeker evenwicht in betracht worden. Als het voor mijn zoon erg belangrijk is dat hij zoveel mogelijk samen is met zijn vriendin, dan vind ik het de moeite waard om daarvoor tijdelijk en part-time wat privacy te offeren. (En dat terwijl ik iemand ben die heel veel privacy nodig heeft.)
[...]
natuurlijk. En kan je even citeren uit wet of rechtspraak dat hieruit volgt dat meerderjarige kinderen "gelijke rechten" kunnen claimen in het ouderlijk huis, danwel dat ouders hun meerderjarige kinderen moeten subsidiëren voorbij het noodzakelijke?
Ik heb het helemaal niet over gelijke rechten of over het subsidiëren voorbij het noodzakelijke. Ik antwoordde op deze post van je:
"en binnen de grenzen van de wet is het volstrekt de keuze van de ouders welke offers (ze brengen)."
Het volledige financiële onderhoud valt dus onder de 'offers' die volgens de wet gebracht moeten worden, en waarin de ouders geen keuze hebben.
We hebben het hier uiteraard over studerende, en niet over werkende jongeren.
Vraagje aan jou (uit nieuwsgierigheid): hoe ver vind je dat je als financierende ouder een bepaalde levenswijze mag opleggen aan je studerende (en dus financieel afhankelijke) inwonende jongvolwassen kind? Bijvoorbeeld aan je kind verbieden dat het in je huis zijn vriend(inne)tje of vrienden ontvangt? Je hebt het steeds over de 'rechten' van de ouders; ik vind het zinvoller om met elkaar te praten en ervoor te zorgen dat ouders en kinderen allebei een zo fijn mogelijk leven leiden. Ouders en kinderen moeten allebei 'offers' brengen, moeten allebei wat voor elkaar over hebben. Daar moet een zeker evenwicht in betracht worden. Als het voor mijn zoon erg belangrijk is dat hij zoveel mogelijk samen is met zijn vriendin, dan vind ik het de moeite waard om daarvoor tijdelijk en part-time wat privacy te offeren. (En dat terwijl ik iemand ben die heel veel privacy nodig heeft.)
donderdag 16 april 2009 om 14:54
quote:rider schreef op 16 april 2009 @ 14:50:
[...]
En particuliere kamerverhuurders, bestaan die niet meer? Het is al weer een tijdje geleden voor me, dus ik vraag het maar.
Dat is nog duurder dan via woningnet een huis huren.
Ik had mazzel met mijn kamer, ik woonde verweg en daar kreeg je punten voor dus ik had er heel snel 1.
Overigens niet lang gebruik van gemaakt want trok al snel bij mijn vriend in ( die had al een huis)
En nu op mijn 23e de trotse bezitter van een nieuwbouwhuis,
ondanks dat ik nog studeer.
[...]
En particuliere kamerverhuurders, bestaan die niet meer? Het is al weer een tijdje geleden voor me, dus ik vraag het maar.
Dat is nog duurder dan via woningnet een huis huren.
Ik had mazzel met mijn kamer, ik woonde verweg en daar kreeg je punten voor dus ik had er heel snel 1.
Overigens niet lang gebruik van gemaakt want trok al snel bij mijn vriend in ( die had al een huis)
En nu op mijn 23e de trotse bezitter van een nieuwbouwhuis,
ondanks dat ik nog studeer.
donderdag 16 april 2009 om 14:54
quote:Reiger100 schreef op 16 april 2009 @ 14:44:
[...]
"en binnen de grenzen van de wet is het volstrekt de keuze van de ouders welke offers (ze brengen)."
Het volledige financiële onderhoud valt dus onder de 'offers' die volgens de wet gebracht moeten worden, en waarin de ouders geen keuze hebben.
Precies. En niets méér dan dat.quote:Vraagje aan jou (uit nieuwsgierigheid): hoe ver vind je dat je als financierende ouder een bepaalde levenswijze mag opleggen aan je studerende (en dus financieel afhankelijke) inwonende jongvolwassen kind?Niet zo ver. De grenzen die je als ouders kan, mag, en wmb moet, stellen zijn:
- gedrag "in jouw huis", de huisregels dus
- het maximale bedrag dat je bereid bent te financieren.
Wat (meerderjarige!) kinderen binnen die grenzen doen, daar heb je als ouders héél weinig over te zeggen.
quote:Bijvoorbeeld aan je kind verbieden dat het in je huis zijn vriend(inne)tje of vrienden ontvangt?Mag. Ik zou het niet snel doen, maar het mag.quote:Je hebt het steeds over de 'rechten' van de ouders;Welnee. Ik ageer tegen mensen die steeds doen alsof dat kind rechten kan ontlenen aan het gedrag van de moeder, of zelfs aan het simpele feit dat hij "kind" is.quote:ik vind het zinvoller om met elkaar te praten en ervoor te zorgen dat ouders en kinderen allebei een zo fijn mogelijk leven leiden.Vanzelfsprekend. Ik zeg niets anders, ik ageer alleen als mensen hier gaan doen alsof een kind "gelijke rechten" heeft.quote:Ouders en kinderen moeten allebei 'offers' brengen, moeten allebei wat voor elkaar over hebben. Daar moet een zeker evenwicht in betracht worden. Als het voor mijn zoon erg belangrijk is dat hij zoveel mogelijk samen is met zijn vriendin, dan vind ik het de moeite waard om daarvoor tijdelijk en part-time wat privacy te offeren. (En dat terwijl ik iemand ben die heel veel privacy nodig heeft.)Prima. En als ouder bepaal jij dus hoe ver je daarin gaat. Mooi dat we het eens zijn.
[...]
"en binnen de grenzen van de wet is het volstrekt de keuze van de ouders welke offers (ze brengen)."
Het volledige financiële onderhoud valt dus onder de 'offers' die volgens de wet gebracht moeten worden, en waarin de ouders geen keuze hebben.
Precies. En niets méér dan dat.quote:Vraagje aan jou (uit nieuwsgierigheid): hoe ver vind je dat je als financierende ouder een bepaalde levenswijze mag opleggen aan je studerende (en dus financieel afhankelijke) inwonende jongvolwassen kind?Niet zo ver. De grenzen die je als ouders kan, mag, en wmb moet, stellen zijn:
- gedrag "in jouw huis", de huisregels dus
- het maximale bedrag dat je bereid bent te financieren.
Wat (meerderjarige!) kinderen binnen die grenzen doen, daar heb je als ouders héél weinig over te zeggen.
quote:Bijvoorbeeld aan je kind verbieden dat het in je huis zijn vriend(inne)tje of vrienden ontvangt?Mag. Ik zou het niet snel doen, maar het mag.quote:Je hebt het steeds over de 'rechten' van de ouders;Welnee. Ik ageer tegen mensen die steeds doen alsof dat kind rechten kan ontlenen aan het gedrag van de moeder, of zelfs aan het simpele feit dat hij "kind" is.quote:ik vind het zinvoller om met elkaar te praten en ervoor te zorgen dat ouders en kinderen allebei een zo fijn mogelijk leven leiden.Vanzelfsprekend. Ik zeg niets anders, ik ageer alleen als mensen hier gaan doen alsof een kind "gelijke rechten" heeft.quote:Ouders en kinderen moeten allebei 'offers' brengen, moeten allebei wat voor elkaar over hebben. Daar moet een zeker evenwicht in betracht worden. Als het voor mijn zoon erg belangrijk is dat hij zoveel mogelijk samen is met zijn vriendin, dan vind ik het de moeite waard om daarvoor tijdelijk en part-time wat privacy te offeren. (En dat terwijl ik iemand ben die heel veel privacy nodig heeft.)Prima. En als ouder bepaal jij dus hoe ver je daarin gaat. Mooi dat we het eens zijn.
donderdag 16 april 2009 om 14:56
quote:Flashy schreef op 16 april 2009 @ 14:54:
[...]
Dat is nog duurder dan via woningnet een huis huren.Ja, en?
Mooi als ouders willen bijdragen aan woonwensen van hun meerderjarige kinderen, maar ik snap de bewering niet dat je gespaard moet hebben om het ouderlijk huis te verlaten. DAT is nog steeds niet duidelijk.
[...]
Dat is nog duurder dan via woningnet een huis huren.Ja, en?
Mooi als ouders willen bijdragen aan woonwensen van hun meerderjarige kinderen, maar ik snap de bewering niet dat je gespaard moet hebben om het ouderlijk huis te verlaten. DAT is nog steeds niet duidelijk.
donderdag 16 april 2009 om 14:56
quote:rider schreef op 16 april 2009 @ 14:39:
[...]
Ik studeerde full-time, werkte in het weekend, en kreeg niks mee. Spullen gekocht bij de kringloop, niks aan de hand.
Ja, maar als jij dus kostgeld moet betalen van je stufi en je bijbaan, je eigen studie daarnaast ook nog betaald en niets overhoudt ga je dat gewoon niet redden En geloof me, hij wilde wel
Particuliere kamerverhuurders zijn er niet veel in de stad waar ik nu woon, vind je er wel 1, dan zijn de kamers zo schrikbarend duur dat het nauwelijks te betalen is en je krijgt er geen huurtoeslag voor.
[...]
Ik studeerde full-time, werkte in het weekend, en kreeg niks mee. Spullen gekocht bij de kringloop, niks aan de hand.
Ja, maar als jij dus kostgeld moet betalen van je stufi en je bijbaan, je eigen studie daarnaast ook nog betaald en niets overhoudt ga je dat gewoon niet redden En geloof me, hij wilde wel
Particuliere kamerverhuurders zijn er niet veel in de stad waar ik nu woon, vind je er wel 1, dan zijn de kamers zo schrikbarend duur dat het nauwelijks te betalen is en je krijgt er geen huurtoeslag voor.
