omgangsregeling en extra opvang

merano schreef: ↑

18-02-2020 00:05

Tja, volgens mij is het met kinderen net zoals met een hypotheekschuld als je gaat scheiden. Je kunt onderling wel afspraken maken of ruzie maken over de verdeling, maar daar heeft de bank of in dit geval de kinderen geen boodschap aan. T.o.v. hen blijft iedere ouder hoofdelijk aansprakelijk voor het geheel. Dus als pa zijn verplichtingen niet nakomt dan moet ma er zijn. Ik ben het dan ook met Francien eens.

Wat niet betekent dat je als de ander zijn verplichtingen niet nakomt je maar braaf moet opzitten en pootjes moet geven.
Dan kun je heus wel blijven laten merken dat het niet de bedoeling is naar de nalatige partij , maar dan zonder de kinderen daar onder te laten lijden.

abracadabra schreef: ↑

18-02-2020 08:55

Als je samen bent dan kan de ander thuis blijven als de een keer iets heeft toch?

Precies. Ik ben vorig jaar in totaal 3 weken weg geweest. Man is er door de week amper.
En die weekendjes regel je niet zo omdat je zelf vrij wil maar omdat dat overzichtelijker is voor de kinderen.
Dat is ook wat ik bij to hoor, plus werkverplichtingen en raad eens naar wie het leeuwendeel van het salaris gaat (juistem huisvesting en kosten kinderen).

@Rb, dat is een sterk vereenvoudigde benadering van een complex probleem. Het is makkelijk om co-ouderschap te hebben wanneer beide partijen zich verantwoordelijk voelen voor het welbevinden van de kinderen, zoals in jouw voorbeeld. De vader regelt oppas wanneer hij er niet is. Maar er zijn ook ouders die niets regelen als ze andere afspraken hebben èn de zorg voor hun kinderen. Die ouders gaan gewoon weg, want ze zijn niet verantwoordelijk voor het welbevinden van hun kinderen: optionele ouders. Optionele ouders zorgen als het uitkomt en als het niet uitkomt zorgen ze niet. En dat is okee, want hun ouderschap is gebaseerd op de overtuiging dat alles wat ze wèl doen mooi meegenomen is.

Wanneer de verantwoordelijkheid voor het welbevinden van de kinderen nooit bij de ene ouder ligt, ligt hij bijna automatisch altijd bij de andere ouder: de primaire ouder. Iemand moet tenslotte de zorgverantwoordelijkheid dragen; kinderen kunnen dat niet zelf en andere ouderfiguren zijn er doorgaans niet. Er zijn overigens wel situaties waarin de zorgverantwoordelijkheid nergens ligt, dat zijn situaties waarin kinderen verwaarloosd worden.

Als ouders uit elkaar zijn en co-ouderschap hebben, is er op papier geen sprake meer van primaire en optionele ouders. De ouder die tijdens de relatie misschien nog de optionele ouder was, moet met co-ouderschap de primaire ouder zijn tijdens zijn zorgtaak, want er is immers geen andere ouder. Maar sommige optionele ouders blijven ook dan optionele ouders. Sommige optionele ouders lossen dat op door er een nieuwe primaire ouder bij te halen, dan kan zij ervoor zorgen dat hij zijn optionele ouderrol kan blijven vervullen. Andere optionele ouders blijven optionele ouders in een primaire oudersituatie. En dat is een probleem. Omdat het welbevinden van hun kinderen niet hun verantwoordelijkheid is en hun zorgtaak optioneel, maken ze in hun zorgtijd keuzes die hun kinderen schaden.

Als de primaire ouder weet dat de optionele ouder keuzes maakt die de kinderen schaden, legt dat een zware last op de primaire ouder. Deze moet vanaf afstand het welbevinden van de kinderen waarborgen en dat is ingewikkeld. Wanneer de optionele ouder beschadigende keuzes maakt, moet de primaire ouder altijd een afweging maken: de verantwoordelijkheid nemen ten koste van haarzelf of de verantwoordelijkheid níet nemen ten koste van de kinderen. En hierin spelen ook allerlei persoonlijke, sociale en maatschappelijke overtuigingen een rol: want we vinden het níet acceptabel dat kinderen beschadigd raken en we vinden het enigszins acceptabel dat er primaire en optionele ouders zijn. Dus is het, naar die maatstaven, een redelijke prijs als de primaire ouder levensgeluk opgeeft omwille van haar kinderen.

En er spelen nog meer zaken een rol. Zo is het inderdaad zo dat de optionele ouder geen noodzaak ervaart om primaire ouder te worden als er al een primaire ouder is. 'Nee' zeggen en geen zorgverantwoordelijkheid nemen is dus de sleutel. Maar die leercurve van optioneel naar primair gaat niet zonder moeite en problemen: kinderen zullen daar hinder van ondervinden. Het is aan de primaire ouder om in de gaten te houden of die hinder niet te groot wordt en om het leerproces van de andere ouder te monitoren. Dat is belastend en relationeel uiterst ingewikkeld, zeker op afstand. En het roept allerlei morele kwesties op: waar ligt de grens tussen het anders doen en het niet doen of zelfs het fout doen? Mag de primaire ouder bepalen wat goed is? Wat is slechts hinder voor kinderen tijdens het leerproces en wat is ronduit beschadigend? Waar trek je de grens als primaire ouder?

Voor al die kwesties zijn geen hulpmiddelen of handvatten. Dus nemen primaire ouders vaak het zekere voor het onzekere. Ze accepteren het dat hun ex een optionele ouder is in een primaire oudersituatie en vormen het vangnet als de kinderen vallen.

fashionvictim schreef: ↑

17-02-2020 20:58

Haar dat wel aanpraten en zelfs een schuldgevoel aanpraten en impliceren dat ze een slechte moeder is als ze gewoon de gemaakte afspraken nakomt is misselijk en gemeen en tekenend voor de dubbele standaard die voor vrouwen geldt.

Eens. En als hij dan straks nog amper een band heeft met zijn kinderen dan is het in sommige ogen ook weer haar schuld, want dan heeft ze te weinig gedaan voor het contact tussen haar kinderen en de vader.

citronella schreef: ↑

18-02-2020 08:41

Even voor de duidelijkheid, heb niet het idee dat hij ze verwaarloost. Wel kiest hij eerder en vaker voor zichzelf en verantwoord dat dan onder de noemer zo erg is het heus niet en daar kunnen ze wel tegen en moet kunnen, en ik laat me niet in een gevangenis zetten omdat ik kinderen heb en als ik daar wat van vind dan moet ik niet zo overdrijven. Hele nachten alleen laten heeft hij nog niet gedaan. Maar Ik heb wel dingen voor hem opgevangen waarvan ik dacht, was dat nou belangrijker dan je kinderen opvangen en moeten die nou weer een keer op en neer naar mij omdat jij zo nodig... en dingen opgevangen die mij ookniet zo goed uitkwamen. Maar hij praat altijd zo dat zijn manier van ermee omgaan de norm is en dat ik zeg maar gek ben. Nu weet ikwel dat ik het nooit zo zou doen als hij maar hij redeneert inderdaad zo dat de kinderen hier (bij mij wonen) en dus ook altijd bij mij terecht zouden moeten kunnen, en probeert me dan een rot gevoel aan te praten als ik een keer nee zeg.
En daar was hij 18 jaar lang heel succesvol in. In dat gedrag. Dus dat heb ik niet zomaar omgebogen. En dat maakt dat ik continu zo twijfel aan mezelf.
Ik word zeg maar weggezet als moederkloek en ik moet niet zo moeilijk doen en ze kunnen wel wat hebben als het hem zo uit komt maar als ik een keer nee verkoop omdat het mij niet uitkomt moeten de kinderen opeens altijd bij me terecht kunnen. Ik doorzie verstandelijk wel wat er gebeurt maar het doorbreken is lastig en geeft me soms ook een rotgevoel omdat het dan ook voelt alsof ik de kinderen laat zitten. Terwijl feitelijk hij ze laat zitten

Ik lees vooral dat jij degene bent die moet veranderen om te kijken of hij dan wel of niet verandert. Ik heb mijn man af en toe ook moeten bijsturen in keuzes die hij maakte, omdat ik vond dat dat voor de kinderen niet het beste was. Lijkt me superlastig om gescheiden te zijn en er achter te komen dat je ex dat dan zo anders aanpakt dan dat jij leuk vindt.

Ik denk echter ook, dat het geen kwaad kan om je ex het wel wat meer op zijn manier te laten doen. Volgens mij zijn je kinderen naar niet meteen zwaar de dupe van. Je kunt toch de helft van de keren nee zeggen, en de andere helft van de keren zeg je dan weer wel ja. Op die manier is de onrust voor hun nog steeds tot een minimum beperkt en kun jij eens kijken hoe erg dat nu echt is, zo'n onrustig weekend. Misschien komen je kinderen er heel snel op terug, nou, dan accepteer je dat je nog twee jaar ja blijft zeggen. Maar misschien blijkt het allemaal wel mee te vallen en maak je het probleem voor je kinderen ook wel groter dan dat zij het vinden.

Ik zou je innerlijke tweespalt het zwijgen opleggen, en jezelf voornemen de eerstvolgende keer een heel duidelijk 'nee' te laten horen, geen discussie. Niet 'ik ben daar en daar' of 'ik heb dat en dat'. Ook niet 'als het een uur later is kan het misschien wel', gewoon 'nee, volgende keer beter!'

Sterkte ermee!

citronella schreef: ↑

17-02-2020 20:15

ja achteraf had ik dus ook die vergoeding voor de 2x een week extra voor de kinderen zorgen harder moeten stellen maar het kostte al zo veel moeite om uberhaupt een aanpassing van de alimentatie rond te krijgen en dat hij de stukken instuurt en er uiteindelijk zijn handtekening onder zet en dan ook nog het juiste bedrag betaalt, je wil niet weten hoe lang dat geduurd heeft allemaal, dus toen ik ook nog over een vergoeding begon voor de extra dagen (niet over en keer een nachtje, maar dan heb ik het over een volledige week extra) wat dus feitelijk niet zo onredelijk gevraagd was, maar het kost zoveel moeite iedere keer weer dat gesprek aangaan. En daar heb ik nu ook wel spijt van.

Ben ik het niet mee eens. Jij wilde (voor het welzijn van je kinderen) je kinderen dan een extra week ipv ze steeds te laten pingpongen. Ga je dan pushen voor die bijdrage dan heb je kans dat hij zegt dat ze dan maar gewoon 3x moeten pingpongen, maakt hem niet uit (maar jou duidelijk wel). Of dat hij in zijn geheel iets anders regelt waar jij je niet fijn bij voelt.

Je moet goed beseffen dat je dit niet voor hem doet maar voor jezelf/je kinderen. Ik denk zeker dat je kinderen het fijn zullen vinden dat jij er zo voor ze bent, maar het is niet gezegd dat als je het wel aan vader over zou laten het minder goed zou zijn. Jij wil het risico daarop in elk geval niet nemen en dat is je goed recht, zeker gezien vader daar ook de opening (ruimschoots) voor geeft (en het hem goed uitkomt lijkt). Maar aan die keuze zitten consequenties.

Eerder zeg je een keer dat je snapt dat je kinderen niet meer op een oppas zitten te wachten, maar ik begrijp niet waarom jij dat als argument aanvoert om dan maar weer 200km naar huis te rijden. Hoe erg zou het nou echt zijn als vader een oppas regelt?

Ik begrijp trouwens ook niet waarom je zo weinig met je kinderen hierover communiceert. Hoe kun je nou niet weten wat ze liever willen? Jij beslist dat het beter is dat ze dan maar helemaal niet naar vader gaan omdat het anders teveel geheenenweer is voor ze, waar is de stem van je kinderen hierin? Ze zijn oud genoeg om mee te mogen denken, ze hebben ook zelf aangegeven meer bij vader te willen zijn dus ik vind dat je ze dan hierin ook mag horen. Net als met dat etentje/borrel wat nu speelt: jij denkt dat het voor je kinderen rustiger is om alleen bij jou te eten en niet ook nog te blijven slapen. Ik begrijp die gedachtegang, maar het lijkt me belangrijker om te weten hoe de kinderen daar zelf in staan.

S-Groot schreef: ↑

18-02-2020 13:39

Ik begrijp trouwens ook niet waarom je zo weinig met je kinderen hierover communiceert. Hoe kun je nou niet weten wat ze liever willen? Jij beslist dat het beter is dat ze dan maar helemaal niet naar vader gaan omdat het anders teveel geheenenweer is voor ze, waar is de stem van je kinderen hierin? Ze zijn oud genoeg om mee te mogen denken, ze hebben ook zelf aangegeven meer bij vader te willen zijn dus ik vind dat je ze dan hierin ook mag horen. Net als met dat etentje/borrel wat nu speelt: jij denkt dat het voor je kinderen rustiger is om alleen bij jou te eten en niet ook nog te blijven slapen. Ik begrijp die gedachtegang, maar het lijkt me belangrijker om te weten hoe de kinderen daar zelf in staan.

Vind ik altijd zo lekker makkelijk tegenwoordig. Vraag het de kids.
Laat ze eens met rust en regel het gewoon goed.

Voor het goed regelen zijn wel 2 nodig.
Dat vind ik dan weer makkelijk gezegd.

S-Groot schreef: ↑

18-02-2020 13:39

Ik begrijp trouwens ook niet waarom je zo weinig met je kinderen hierover communiceert. Hoe kun je nou niet weten wat ze liever willen? Jij beslist dat het beter is dat ze dan maar helemaal niet naar vader gaan omdat het anders teveel geheenenweer is voor ze, waar is de stem van je kinderen hierin? Ze zijn oud genoeg om mee te mogen denken, ze hebben ook zelf aangegeven meer bij vader te willen zijn dus ik vind dat je ze dan hierin ook mag horen. Net als met dat etentje/borrel wat nu speelt: jij denkt dat het voor je kinderen rustiger is om alleen bij jou te eten en niet ook nog te blijven slapen. Ik begrijp die gedachtegang, maar het lijkt me belangrijker om te weten hoe de kinderen daar zelf in staan.

Tuurlijk en dan een ex over je heen krijgen die je beschuldigt dat je de kinderen tegen hem opzet.

@pandax zo waar wat jij schrijft. Het enige punt is dat de kinderen vaak fysiek ingeschreven staan op 1 adres en dit voor zowel gemeente, overheid en school de primaire ouder is.

redbulletje schreef: ↑

18-02-2020 09:23

Ik ken slechts 1 voorbeeld van dichtbij waarbij een koppel co-ouderschap had en moeder liet zich gewoon niet als deurmat gebruiken. Ze woonden overigens in zelfde dorp en konden ook nog samen door één deur (gingen samen met kind uit eten voor verjaardag en samen op wedstrijd) Maar in zijn week regelde hij het met oppas en in haar week zij, calamiteiten uitgezonderd. Als het zo was dat pa in zijn weekend naar de kroeg wilde en ma had niets beters te doen, dan mocht dochter gewoon bij haar komen, maar had zij zelf al afspraken, dan was het toch echt het probleem van ex die iets moest regelen.

Zo is dat bij ons ook.

Bij ex en mij is het; je mag het altijd vragen maar nee is ook een antwoord.

ALs ik niks te doen heb, vind ik het geen probleem.
Maar heel vaak heb ik wel iets te doen dus dan kan het niet. Dan draag ik dus ook niet toe aan de oplossing.
Die moet hij dan zelf vinden.

Geldt andersom ook trouwens. Als ik het een keer vraag en hij kan niet, dan ga ik of niet of ik bedenk iets anders.

citronella schreef: ↑

18-02-2020 08:59

Ik heb niet opeens "recht op vrije weekendjes" maar als ex ieen omgangsregeling afspreekt met mij en de kinderen we een financiële regeling afspreken die daar ook op gebaseerd is en hij blijft dingen afspreken in de weekenden dat hij kinderen heeft dan kan hij zijn goddelijke gang gaan met zijn eigen leven en de norm is dan dat de moeder niet moet zeuren en het wel opvangt. Het gaat er niet om dat ik vrij moet. Hetgaater om dat die norm vooral eenzijdig geldt. Vaak alleen voir vrouwen

En hier gaat het om!
Je bent een goede moeder, als je in de tijd dat jouw kinderen bij jou zijn, volgens afspraak, goed voor ze zorgt. Dat is jouw primaire verantwoordelijkheid. Zelfde kun je zeggen over de goede vader.
Naast dit proces, loopt een heel ander proces.
Op de achtergrond, veel minder zichtbaar voor de kinderen, lopen de ontwikkelingen tussen jullie als ouders. Daar zit een stuk ongezonde communicatie, zoals je zelf zegt, in 18 jaar tijd opgebouwd.
En als de afspraken continu worden geschonden, zijn er 2 opties.

Of je gaat oefenen met hem aan zijn afspraken te laten houden- nee, dat is dus niet in eerste instantie jouw verantwoordelijkheid, maar ja, samen ouders... Echt onwijs belangrijk hierbij is- nee. Nee, dat lukt me niet. Nee, dat komt niet uit. Nee, dat gaat niet... En meer niet. Niet uitleggen, geen redenen geven, niet verklaren. De nee gewoon herhalen met deze korte zinnetjes.

Of er komt een herziening van de afspraken, dus ook het financiële aspect.

Nu is hij dubbelop van je aan het profiteren, zowel financieel als dat jij iedere x zijn verzorgende taken mag overnemen.
En dat dat wringt, is alleen maar logisch. Het betekent dat je er mee klaar bent dat ie jou gebruikt.
En dat!! Heeft niks met moederliefde te maken. Dat heeft met hele gezonde eigenliefde te maken.

Ook als ze wel kan nee zeggen?

justagirly schreef: ↑

18-02-2020 14:25

Voor het goed regelen zijn wel 2 nodig.
Dat vind ik dan weer makkelijk gezegd.

Dat hoeft helemaal niet. Die man gaat niet anders worden. Of je zegt nee en hij lost het op zijn manier op of je vangt de kinderen zelf op. Meer smaken zijn er in deze situatie echt niet.

citronella schreef: ↑

18-02-2020 18:18

of andersom he, dat ik zeg ze kunnen hier eten maar je komt op tijd thuis en ze slapen bij jou, dat ie dan tegen de kinderen zegt: jongens jullie kunnen bij mama eten maar jullie slapen bij mij, het kan zijn dat ik pas laat thuis kom en er dan nog niet ben, maar ja, bij mama kwam het niet uit. Dat soort dingen voorkom ik ook graag dus ben voorzichtig in hoe ik dingen aanpak

En waarom wil je dat soort situaties voorkomen? Je kinderen hebben nu en anders over een paar jaar echt wel door wie de ouder is bij wie ze wel terecht kunnen en wie de oudermishandeling die liever voor zichzelf kiest. Dus als hij een verwijtende opmerking over jou maakt, zou ik me daar niet te druk over maken.

En ook kun jij nadenken over consequenties die jij niet zo fijn vindt, versus dingen die echt schadelijk zijn voor je kinderen. Dan weet je ook wanneer je iets bij hem kunt laten en dus nee kunt zeggen tegen je ex, en wanneer je wel inspringt.

En daarmee is het dus ook weer jouw keus om wel of geen nee te zeggen. Want of je nu ja of nee zegt tegen je ex, is een belangenafweging tussen jouw belang, zijn belang en dat van je kinderen. Als jij kiest om je kinderen wel op te vangen, moet je hem dat niet verwijten, jij beslist dat voor jou het belang van je kinderen zwaarder weegt. Jij bepaalt of je Franciens lijn volgt of die van Fashion Victim. Beiden hebben voor en nadelen, maar als je Franciens manier kiest, moet je loslaten dat je daartoe wordt gedwongen door je ex.

citronella schreef: ↑

18-02-2020 18:21

anyway, voor volgende keren ga ik misschien oefenen met nee zeggen zonder opgaaf van reden, als de gevolgen voor de kinderen niet te vervelend zijn, nu heb ik gezegd dat het me niet zo goed uitkomt en hij had uiteindelijk eventueel nog een andere oplossing achter de hand, hij zet eten voor ze klaar en zijn vriendin is er in de loop van de avond.
Bij mij eten en dat hij ze zelf op tijd ophaalt was blijkbaar toch geen aantrekkelijke oplossing.

Doe dat. Oefen vaker met nee zeggen.
Volg de adviezen van FV op, ze zegt weer hele rake dingen.

Pandax....heel erg eens met jouw post!!